Luc Cortebeeck van het ACV had, na de half mislukte nationale betoging van 6 oktober gezegd, dat er geen stakingen meer zouden komen vóór er eerst gepraat zou worden met werkgevers en overheid. Van die belofte komt weinig in huis. Er wordt reeds gestaakt in heel het land: in de energiesector (Eandis, Fluxis), in de textiel (Beaulieu) en bij Carrefour, om er maar enkele op te noemen. Ook bij de Antwerpse hospitalen is een stakingsaanzegging ingediend. Opmerkelijk bij de meeste van deze stakingen is, dat men staakt tegen nieuwe contracten, waarvan sommigen reeds een vijftal jaren bestaan (bij Eandis bv) en anderen nieuw zijn, zoals bij Carrefour. De nieuw aangeworvenen krijgen immers minder loon en andere voordelen. Op zich valt daar iets over te zeggen natuurlijk, al is het wel zo dat de mensen die de nieuwe jobs bemannen, zich daarover wel akkoord hebben verklaard bij het onderschrijven van hun contract. Het is feitelijk een beetje simpel om eerst akkoord te gaan en later niet meer (zoals nu bij Eandis gebeurt). Bij Beaulieu zit de zaak anders: daar gaan bedrijven dicht en daaraan zal weinig te doen zijn. De meeste auto- en staalfabrieken in ons landen kennen al een tijdelijke werkloosheid en daarin zal de eerste tijd geen verbetering komen. De nieuwe staaloven van Arcelormittal in Seraing was - na veel discussies - pas in februari van dit jaar heropend en gaat nu al weer dicht. De kans bestaat, dat het deze keer definitief zal zijn... We staan voor een periode van recessie en misschien zelfs depressie. Het zal snel gedaan zijn met de situatie van tekort aan personeel. De nog bestaande vacatures zullen sneller worden ingevuld dan men ooit gedacht had. Voor veel bedrijven wordt het cruciaal te overleven. In zo'n situatie moet iedereen bereid zijn een stapje terug te zetten. Dat zit er voor de vakbonden blijkbaar niet in. Zij blijven hameren op het recht tot staken, maar vergeten het recht tot werken. --- In de marge van bovenstaande nog dit: het Vlaams Belang heeft de boekhouding van de liberale vakbond kunnen inkijken. Daaruit blijkt o.m. dat die kleine vakbond elk jaar 11 miljoen euro krijgt om haar leden werklozensteun uit te betalen. In totaal geeft de staat aan de vakbonden elk jaar zo'n 160 miljoen euro om een werk te doen dat ze zelf ook al doet, m.a.w. voor een werk dat eigenlijk overbodig is. Dat is veertig keer de ontslagpremie van Mittler bij Fortis, om maar iets te zeggen, en dat elk jaar opnieuw! Er kan nog veel bespaard worden in dit land.
Reacties op bericht (1)
25-10-2008
Dé oplossing is......
Lidmaatschap aan vakbonden OPZEGGEN. Mensen denken nog steeds dat als ze werkloos zijn ze dan geen werkloosheidsvergoeding ontvangen!!!! Te gek voor woorden.
Als mensen willen staken, geen enkel probleem, alleen..........ze hebben NIET HET RECHT mensen die WILLEN WERKEN te verhinderen om te werken.
Dat is net als met die godsdienstwaanzin, iedereen mag geloven wat hij/zij wilt, maar NIEMAND heeft het recht iemand anders iets te verplichten te geloven, of nog erger, naar die waanzin te leven.
Maar ja, het politieke zootje komt uit die vakbondsstallen gekropen, dat verklaart alles!
