CD&V gaat zich weer vernieuwen. Op zoek naar Wouter Beke's 'nieuw verhaal'. De zoektocht heet 'Innesto'*, Italiaans voor het enten/de enting. Zoals in de wijnbouw, moeten er op de oude stronken nieuwe scheuten komen. Men zou op die manier ooit de Bordeaux wijnen gered hebben en zo gaat men nu dus DC&V een reddingsboei toewerpen. Er komt een nieuw soort G1000 (>G700 >G32 >G0), maar - volgens Beke - vertrekkend vanuit een duidelijke basis, iets serieus, niet vrijblijvend. Wat is er dan gebeurd met die ideologische denkoefening van Rikkie Torfs en Vervotje? Laatstgenoemde heeft ondertussen afgehaakt, haar mentor blijkbaar niet, want die heeft vanuit Parijs laten weten dat 'Beke zijn nummer heeft'. Rikkie gaat er echter dapper mee door, ook met 'Innesto' en is een van de zgz 'high potentials' (ge moet er maar opkomen!). 'Innesto' wordt, volgens mij, een sprookje, want de realisatie ervan zal geleid worden door niemand minder dan kabouter Plop. De resultaten zullen bekend worden op een CD&V congres in september van 2013. Of dat in Plopsaland zal zijn, staat nog niet vast. Misschien kan de hele groep eerst eens gaan zien naar een moderne versie van de opera 'De Toverfluit' die momenteel in Antwerpen loopt. Kwestie van nieuwe ideeën op te doen, anders ziet men straks het (sprookjes)bos niet meer door de bomen.
* 'Innesto' betekent niet alleen - zoals Beke het voorstelt - het enten van wijnranken, maar van alle soorten bomen. In de automobielwereld kan het ook 'schakelen' betekenen. 'Innestare la marcia' betekent 'in versnelling zetten'.
Europese euforie alom na deze zoveelste top waarop zoveel zou beslist zijn. Het ging er zo goed aan toe, dat de deelnemers zelfs een halve dag vroeger naar huis konden. 'Tout va très bien, madame la marquise'. Zou het? Dat er heel wat positiefs is gebeurd, klopt. De goed nieuws shows van de heren Van Rompuy en Barroso lijken echter steeds meer op peptalk en ongeloofwaardig, terwijl ook al eerder gebleken is, dat het optimisme van de eerste dagen snel kan omslaan als er geen tastbare resultaten blijven komen. Het grote probleem bij deze top is, dat de goedkeuring van het bankentoezicht pas in gaat in maart van 2014 en dat is een jaar later dan eerst was gesteld. De reden daarvoor heeft eigenlijk weinig met Europa zelf te maken, maar des te meer met Duitsland. In Duitsland zijn er in de herfst van volgend jaar nl federale en kanselierverkiezingen. Angela Merkel blijft er populair, maar in haar partij is niet iedereen tevreden met de Europese gang van zaken. Daarbij komt nog dat - om dezelfde reden - de liberale partner in de huidige regering zo goed als zeker weg zal vallen, misschien zelfs de 5% kiesdrempel niet zal halen. Merkel zal het dan moeten doen met socialisten en/of de groenen. Die linkse partijen gaan wél mee in een Europa van transfers, iets wat Merkel nu aan haar achterban niet verkocht krijgt, maar waarvan ze zich na een volgende ambtstermijn niet veel meer zal aantrekken. Na die verkiezingen zullen de Duitsers dan te horen krijgen dat ze de Europese rekening mogen betalen. Vóór het zover is kan er echter best niets meer gebeuren, wordt 2013 een kleurloos overgangsjaar en krijgt Griekenland weer een smak miljarden, waardoor men ook dat probleem verder voor zich uit kan blijven schuiven. Europa zal straks nog aaneen hangen met compromissen en transfers. België in het groot.
Na een vijfentwintigste Europese samenscholing, waarvan de laatste 14 uur duurde (tot half vijf in de ochtend), er is dan eindelijk een akkoord over een Europees bankentoezicht. De Europese Centrale Bank (ECB) zal toezicht houden op de 200 grootste banken en eventueel ook kunnen ingrijpen bij problemen met kleinere banken, mocht blijken dat de nationale banken in gebreke blijven. Deze regeling gaat echter pas in vanaf maart 2014. Dat is een jaar later dan gepland. Beter laat dan nooit, het gaat tenslotte om ons aller centen. Groot-Brittannië en Zweden doen niet mee. Van de Britten zijn we stilaan gewend dat ze in Europa dwars liggen. Er wordt zelfs op gespeculeerd dat ze eruit zullen stappen en alleen zullen verder gaan met hun gemenebest, maar dat zou ook wel eens een avontuur kunnen worden. De reden waarom Zweden niet meedoet, is dat dat land in de jaren negentig al eens een interne bankencrisis heeft gehad en ze daar vinden ze dat ze hun bankenprobleem sindsdien onder controle hebben. Zijn we nu uit de Europese problemen? Allerminst. Voor een buitenstaander lijkt het allemaal Latijn, maar wat nu in Brussel beslist is, is maar een eerste stap naar een echte bankenunie. De volgende stappen zijn een reeks technische ingrepen met financiële vaktermen zoals resolutiemechanisme, deposito garantieschema en deposito garantiefonds, allemaal benamingen waarnaar de meesten onder ons het raden hebben. Het zijn wel ingrepen die feitelijk al hadden moeten gebeuren vóór men de euro invoerde en geen tien jaar later. Europa loopt nu achter de feiten aan. Voor België blijft bij dit alles het spookbeeld van een crash van de restholding Dexia als een zwaard van Damokles boven ons hoofd hangen. Eurostat aanvaardt nl niet langer dat de Belgische bijdrage in de laatste kapitaalsverhoging niet bij de staatsschuld zou gerekend worden. Dat betekent dat het tekort in de Belgische federale begroting van dit jaar, 2012, waarvoor al zoveel bespaard moest worden, geen 2,8 maar 3,6% zal bedragen. En dat is nog niet eens zo erg. Veel erger zou zijn als Dexia echt zou crashen en men de totale last van die maatschappij bij de nationale begrotingen van Frankrijk én België zou moeten tellen. Dan zou de schuldenlast van dit land oplopen tot liefst 160% van het bbp en zou een PIIGS scenario akelig dichtbij komen.
Met dank aan de Belgische politici die beloofden dat we aan Dexia geld zouden verdienen...
In onze politiek correcte media houden de lofbetuigingen aan het adres van Patrick Janssens niet op. Zo'n goeie hebben ze in Antwerpen nooit gehad. Vergeet zijn oubollige voorgangers met hun witte boorden en stropdassen. Met De Wever gaan we wat meemaken. Het verschil zal groot zijn. Zou het? Janssens zou, steeds volgens diezelfde media, steeds een verzoenende rol gespeeld hebben. Ik heb hem ooit horen en zien zeggen aan De Winter, in een gemeenteraad, dat hij ging proberen 'diens ergste nachtmerrie' te zijn. Erg verzoenend klonk dat niet. Dat de 'stad van iedereen' was, klopte ook niet. Hij weigerde de VB mensen zelfs maar een hand te geven en dat gold ook voor niet-VB-ers als ze niet in zijn gareel liepen. Toen bekend werd dat een van zijn tante's lid was van het VB ontkende hij zelfs haar bestaan... Zelfs in zijn eigen partij is men blij van hem verlost te zijn. Nogal wat klassieke socialisten hebben hem nooit vergeven op welke slinkse manier hij Leona Detiège aan de kant heeft gezet. Hij wil nu zelfs niet eens meer in de gemeenteraad zitten in de oppositie, wat hij te min vindt. Wel blijft hij nog in het Vlaams parlement, waar hij misschien nu wat langer kan blijven zitten. Tot nu toe kwam hij daar alleen als er op het stemknopje moest gedrukt worden en was hij meteen daarna weer weg. Onder Janssens zijn er in Antwerpen inderdaad heel wat nieuwe projecten opgestart. Geen enkel groot project is echter afgewerkt en de bocht van 360 graden die hij en zijn partij, samen met de groenen, gemaakt hebben in het Oosterweeldossier zal hem blijven achtervolgen. Mede daardoor zal het nog heel wat jaartjes duren vóór Antwerpen en zijn ruime omgeving uit het huidige verkeersinfarct zullen geraken. De enige relevante vraag die over blijft is, wat er gaat gebeuren met de 'Gazet van Janssens' zoals het Frutje genoemd wordt na de overname door Concentra met de medewerking van Steve Stunt. Toen hield de krant op Vlaams en Christelijk te zijn en sindsdien verloor ze elk jaar weer duizenden abonnees. Gaat ze in die boosheid volharden en tegen het nieuwe schepencollege ageren, of gaan ze op de linkeroever zo slim worden eindelijk eens pragmatisch te denken?
Trouwe lezers van deze rubriek weten dat ik vroeger bij DAF gewerkt heb in de Europese 24 uurservice voor vrachtwagens en autobussen. In mijn beginjaren heb ik in dat bedrijf echter nog een andere functie gehad, nl bij de afdeling bezoeken, zowel in de Vlaamse toeleveringsfabriek van Oevel/Westerlo als in de moederfabriek van Eindhoven. Het gebeurde regelmatig dat bezoekers mij vroegen hoeveel mensen daar werkten. Dan zei ik altijd: 'De helft'. Dat was natuurlijk maar een grap. Wat geen grap is, is dat minder dan de helft van de migranten in dit land aan het werk is. 45,8% volgens de eigen Nationale Bank. Daarbij komt dan wel het klassieke verhaal van de achteruitstelling, het laag geschoold zijn, de discriminatie e.d. Er wordt gesteld dat ze ondervertegenwoordigd zijn bij de overheid en in het onderwijs, om maar twee richtingen te noemen. Voor zover ik het heb kunnen lezen, vind ik echter in dat verslag niets terug over de manke talenkennis en het gebrek aan diploma's omdat de meeste migrantenjongeren hun studies niet afmaken. Nergens in Europa ligt het percentage van werkloze migranten zo hoog als in dit land en dat komt gewoon omdat ze nog altijd teveel gepamperd worden en niet genoeg worden aangespoord. Rechten én plichten, zeg maar. Het wordt daarom uitkijken hoe de nieuwe bewindsploeg "van 't stad" het er vanaf zal brengen. La Hoomans, die het Antwerpse OCMW gaat leiden, heeft al duidelijk gesteld dat wie behoeftig is, zal geholpen worden en dat wie profiteert van het systeem eruit zal vliegen. En dat er geprofiteerd wordt, is een feit. Op nationaal vlak blijken er dit jaar al 2.500 mensen uit het systeem gezet te zijn wegens frauduleuze partijen en dat zal in Antwerpen niet anders zijn. Met een stad waar zo'n derde van de bevolking allochtoon is of van allochtone afkomst, kan het moeilijk anders. Geld krijgen zonder ervoor te moeten werken is voor de meeste van die mensen een luxe die zij in hun land van herkomst nooit gekend hebben. Men zou het hen haast niet kwalijk kunnen nemen. Dat laatste geldt echter wel voor diegenen die hier moeten zorgen dat dit land een rechtstaat blijft en die ook wel eens vergeten dat er in zo'n staat niet alleen rechten zijn, maar ook plichten.
De KBC bank gaat nog deze maand aan de federale regering het geld teruggeven dat ze in de crisisjaren 2008/9 van de Belgische staat gekregen had: 3 miljard euro, a.u.b. Ze betaalt ook de overeengekomen boete van 15% zodat ze in totaal bijna 3,5 miljard op tafel legt. KBC moest dat geld pas eind volgend jaar teruggeven, maar door het een jaar eerder te doen bespaart ze 8,8% interest en een lagere boete. De Vlaamse regering, die KBC ook een dik miljard geleend had, krijgt dat geld pas volgend jaar. Ik neem aan dat het om gemaakte afspraken gaat, anders is er hier nl sprake van discriminatie. Stel, dat het straks zou mislopen met de bank, dan zou de federale regering haar geld terug hebben, de Vlaamse echter niet. Dat is natuurlijk iets wat niemand wenst, zeker niet dat mislopen, maar men weet maar nooit. Zie maar wat er met Dexia is gebeurd. Het is trouwens maar weer eens opmerkelijk dat een Vlaamse bank haar verplichting meer dan nakomt en een Frans-Belgische in leven moet worden gehouden. Want in de praktijk komt het er op neer dat het door KBC teruggestorte bedrag ongeveer overeen komt met dat wat de Belgische staat moet bijbetalen om het kapitaal van datzelfde Dexia te verhogen zodat het in de praktijk een vestzak/broekzak operatie wordt met als enige voordeel dat daardoor de officiële Belgische staatsschuld even onder de 100% zakt. Lang zal de euforie daarover - als er die mocht zijn - niet duren, want ondertussen is Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank (NBB), komen vertellen dat hij zijn prognoses i.v.m. de Belgische economische groei voor 2014 heeft moeten 'bijstellen'. Voor zover hij straks weer niet van mening verandert (vorige zomer had hij het nog over +1,4!), zal er - steeds volgens Coene - volgend jaar helemaal geen groei zijn: 0,0 i.pl.v. 0,7%. Daar op dit laatste cijfer de federale begroting voor 2013 is gestoeld, mag Di Rupo bij de eerste budgetcontrole, in februari al, nog maar eens op zoek gaan naar extra geld: 2,2 miljard euro om juist te zijn. Dan kan het federale knip- en plakwerk herbeginnen. De vraag is, hoelang men dit nog zal kunnen volhouden vóór de rek er helemaal uit zal zijn.
In Het Nieuwsblad was het vorige week de beurt aan Yves Leterme om de N-VA te bashen, zoals men dat tegenwoordig zegt. De zoveelste in de reeks van de zgz politiekcorrecten die kwam vertellen dat die partij geen verantwoordelijkheid heeft opgenomen en dat hij dat in het buitenland niet verkocht krijgt (hij 'werkt' nu in Parijs voor de OESO). Waarom hij daar nu mee afkomt en waarom hij dat in het buitenland zou moeten verkopen, is mij een raadsel. Misschien om niet te moeten praten over de eigen stommiteiten, o.m. in de Dexia affaire en zeker door als eerste Vlaamse premier ooit een Belgische federale regering te leiden zonder meerderheid in zijn eigen Vlaamse regio, iets dat hij vroeger zelf bestreed toen Verhofstadt dat zinnens was te doen. Dat zal hij ook niet verkocht krijgen in het buitenland. Het is nu zo stilaan een grijsgedraaide plaat geworden, die dooddoener dat de N-VA vaandelvlucht zou gepleegd hebben in de onderhandelingen voor een federale regering, onderhandelingen die 451 dagen, duurden en die pas slaagden toen de N-VA inderdaad besloot niet meer mee te doen. De echte reden was echter dat de francofone partijen daarop zaten te wachten en een diepe zucht van opluchting slaakten toen ze hun wens in vervulling zagen gaan. Als de Vlaamsnationalisten toen niét waren opgestapt, hadden die onderhandelingen nog kunnen duren tot Sint Juttemis. Men kan voor of tegen die partij zijn en iedereen zal daarvoor wel zijn redenen hebben, maar zeggen dat ze geen verantwoordelijkheid durft dragen, is met de waarheid een loopje nemen. De N-VA draait al enkele jaren mee in de meerderheid van de Vlaamse regering, waar ze het niet beter, maar ook niet slechter doet dan de andere regeringspartners. Haar twee ministers waren trouwens ook aanwezig op de gewestentop in Namen*, ook al kregen we ze in de Tv journaals amper te zien (weer eens 'toevallig', zeker?). De waarschuwing van de Vlaamse en Waalse deelregeringen aan de federale regering om de overdrachten van bevoegdheden en middelen versneld (en degelijk) door te voeren, kwam trouwens van Geert Bourgeois. Vergeten we ook niet dat tijdens de federale impasse van de 451 onderhandelingsdagen het de deelregeringen waren die ervoor zorgden dat dit land vrijwel normaal bleef draaien en daarbij leverde ook de N-VA haar bijdrage. Ondertussen blijkt er een definitief akkoord te zijn tussen N-VA, CD&V en Open VLD om Antwerpen de volgende zes jaar te besturen. Ook hier zal de Vlaamsnationale partij moeten bewijzen dat ze meer kan dan alleen maar toekijken vanaf de zijlijn, zoals ze regelmatig onterecht te horen krijgt. Het wordt daar nu de 'Nieuwe Verantwoordelijkheid Antwerpen'.
* Op de gewesttop in Namen werden enkele culturele hangijzers uit het communautaire vuur gehaald, zoals de kruidentuin van Meise en het cultureel samenwerkingsakkoord. Belangrijker is, dat het misschien een goede oefening is geweest om straks, na de verkiezingen van 2014, nog eens over te doen en dan te beslissen wat we al dan niet nog samen willen doen. De eerste stap naar een soort confederalisme, zeg maar en misschien naar een latere onafhankelijkheid.
