Edouard Kabongo is een straffe kerel: pastoor in Loyers, vrouw en kinderen in Zemst (volgens de krant: zijn "Vlaams" gezinnetje!) én nog een tweede, met kinderen, in Zwitserland. Il faut le faire. Alle gekheid op een stokje: de zaak Kabon toont nog maar eens duidelijk aan dat ons asiel- en immigratiebeleid een lege doos is, een natte-vinger-systeem. De man in kwestie had hier nl twee aanvragen ingediend, een onder zijn eigen naam en een onder een valse naam. Dat laatste werd nooit fatsoenlijk gecontroleerd en de vraag is dan ook hoeveel immigranten, vooral die zgz "sans papiers" er hier al aan een verblijfsvergunning geraakt zijn zonder dat er wel zekerheid bestaat over hun herkomst, hun eventuele huwelijksstaat en bezittingen (Kabongo blijkt zelfs een eigen huis te hebben in Kongo). Kabongo deed trouwens nog meer. Hij slaagde erin tweemaal geld te krijgen van het OCMW, waar men dus ook niet deglijk controleert. Zijn vrouw in Zemst was daarenboven ingeschreven als alleenstaande, waardoor ze ook nog eens een werkloosheiduitkering kreeg. Allemaal op kosten van de Belgische belastingbetaler. De heren Wathelet Jr (CdH) en Courard (PS) doen werkelijk zeer goed hun job. De zaak Kabongo was waarschijnlijk ook nu nog niet aan het licht gekomen, mocht de Zwitserse politie het niet gemeld hebben aan de Belgische "speurders". Die hadden het waarschijnlijk te druk om die van het Vlaams Belang in 't oog te houden... Het Nederlandse wetenschappelijk bureau Nyfer heeft berekend dat elke niet-westerse allochtoon (in de eerste plaats daar Marokkanen, Turken en Antillianen) aan de Nederlandse staat 3.400 euro per jaar kost. Dit na een uitgebreid onderzoek bij niet minder dan 20.000 allochtonen. Men kan rustig aannemen, dat het bij ons niet minder zal zijn (vervang de Antillianen door Kongolezen). Als er hier trouwens nog van die Kabongo's rondlopen, zou het zelf meer kunnen zijn. Rijk land dat zich zoiets allemaal kan veroorloven...
Het is dus weer eens communautaire crisis en, zoals gewoonlijk, heeft dat tot gevolg dat de francofonen één front vormen en de Vlamingen verdeeld zijn. Een ergerlijke zaak, maar we zijn het ondertussen gewend geraakt. Het gaat trouwens niet alleen om politiekers; allerlei personaliteiten uit de zakenwereld en wat we maar beleefd de "intelligentia" zullen noemen, denken in zo'n tijden dat zij hun steentje moeten bijdragen om in onze politiek-correcte media die domme Vlamingen eens te vertellen hoe het allemaal ineen zit en waarom zij, de Vlamingen, het nog maar eens mis hebben. Zo verscheen er gisteren in De Standaard (niet toevallig De Standaard*) een opiniestuk aan de hand van Luc Huyse, emeritus hoogleraar aan de KU Leuven, die beweert dat de Vlamingen bewust de regels van wat hij de "consenssusdemocratie" noemt verkeerd interpreteren. Volgens Huyse zijn er verschillende soorten democratieën. Er zijn die waarin het gaat om een heterogene bevolking, waarbij de meerderheid het voor het zeggen heeft. Meestal gaat het dan om landen waar steeds twee of drie partijen een meerderheid vormen, die na elke verkiezing anders kan zijn (bv Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië). In landen, waar dat niet zo is en waarin zich minderheden bevinden die op zich nooit een meerderheid kunnen vormen, zoals bij ons in België, kan het - steeds volgens Huyse, niet zo zijn dat de meerderheid altijd de meerderheid zal blijven. In zo'n landen heerst er een consensusdemocratie, waarbij dus vooraf bepaalde spelregels zijn afgesproken . Als voorbeeld geeft Huyse dan Zwitserland. Tot daar heeft de geleerde professor gelijk. Wie A zegt, moet echter ook B zeggen en dat doet de belgicist lekker niet. Want, om het even bij Zwitserland te houden, als iemand daar verhuist van bv een Franstalig naar een Duitstalig kanton, dat geldt daar - zoals bijna overal in federale staten - het territorialiteitsbeginsel. Dat wil zeggen, dat de burger die verhuist van één taalgebied naar een ander, zich in dat andere gebied moet aanpassen aan de daar heersende taal en cultuur. Laat uitgerekend dat nu het probleem zijn in België. Vlamingen die uitwijken naar Wallonië passen zich aan, francofonen die naar Vlaanderen uitwijken, willen dat niet. Zij roepen het personaliteitsbeginsel in. Als de Vlamingen straks (hopelijk) de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde in de plenaire vergadering van de Kamer goedkeuren, dan is dat geen misbruik van hun meerderheid, zeker niet omdat het gaat om de bekrachtiging van een Belgische wet die al 40 jaar bestaat. Het is gewoon een bevestiging van het territorialiteitsbeginsel en het is trouwens de allereerste keer in 180 jaar België dat het wordt toegepast. Mensen zoals Huyse, Eyskens, Martens en ga zo maar door - aan nestbevuilers hebben we in Vlaanderen geen gebrek - weten dat ook. Uit hoofde van hun positie maken zij echter misbruik van hun zgz intellectueel aureool om de gewone Vlaming wat zand in de ogen te strooien. Ze zouden zich beter diep schamen .
* In de Standaard van gisteren verscheen o.m. ook kommentaar op de huidige regeringscrisis in de vorm van een antwoord op, drie vragen. Die werden gesteld aan 24 min of meer bekende Vlamingen. Daarbij was er uitgerekend één Vlaamsnationalist, Peter De Roover van het VVB. Dus ± 4% van de overtuigde Vlamingen, terwijl ze zo'n 40% van het electoraat uitmaken. Van democratie gesproken!
Dat de regering Leterme II er nu (voorlopig?) ligt, zal menig overtuigde Vlaming genoegen doen. Dat het gebeurd is na een initiatief van de Vlaamse collaboralen, is wel een verrassing. Het triumviraat dat nu het bestuur van die partij stuurt, is nu niet precies echt Vlaamsvoelend. Misschien met enig voorbehoud voor "Quickie" die - naar 't schijnt - ook 't Pallieterke leest. De Croo Jr komt uit een oerconservatief nest, waar hij het belgicisme met de paplepel heeft ingekregen en bij Mw Ceyssens (zegt LDD althans) spreekt men thuis zelfs Frans... De reden, waarom Open VLD nu Leterme een hak zet, heeft dan in de eerste plaats helemaal ook niets te maken met Vlaamsgezindheid of bekommernis om de Rand. De partij krijgt al drie jaar na elkaar klop in alle verkiezingen waarin ze heeft meegedaan. De zaak nu op zijn beloop laten, zou betekenen dat straks CD&V haar mannetjes (Van Rompuy, Leterme en Vanackere) tijdens het Europese voorzitterschap zes maanden in de spotlights zou hebben staan, wat haar ongetwijfeld extra bonussen zal opleveren als daarna de volgende kiescampagne begint. De blauwe excellenties in de huidige regering Leterme zitten met probleemkabinetten: Vanhengel op de, volgens hemzelf althans, virtueel failliete Begroting en Turtelboom op Binnenlandse Zaken, die ook in de tweede helft van dit jaar gegarandeerd onlusten zal mogen goedpraten in het Brusselse. De reden, waarom men bij CD&V nu juist zo gepikeerd reageert is, omdat ze daar vrezen die extra bonussen te gaan verspelen. Dat een land tijdens zijn voorzitterschap van de E.U. een regeringscrisis meemaakt, heeft niets met dat alles te maken. Het is al eerder gebeurd, in Italië en in Tsjechië. In dat laatste land was de imagoschade zelfs veel erger dan ze bij ons zou kunnen zijn: het was toen de allereerste keer dat Tsjechië dat voorzitterschap waarnam. Van België weet nu stilaan ook het buitenland dat het er hier niet altijd democratisch kosjer aan toe gaat. Tenslotte nog dit: van Franstalige kant wordt schamper gezegd dat B-H/V een regeringscrisis niet waard is. Waarom maken ze zich dan daar druk over en laten ze het niet gewoon stemmen in de Kamer?
Het is eindelijk zover: Leterme heeft ook B-H/V niet kunnen oplossen, evenmin als alle andere problemen die hij met vijf minuten politieke moed eens zou aanpakken. Zodra "nanny" Dehaene hem de hete aardappel terugschoof, stond hij er weer even hulpeloos bij als altijd. Zijn anti-Vlaamse en ondemocratische regering ligt er en zij ligt er hopelijk definitief. Eén record heeft Leterme alvast gebroken: vijf keer ontslag aanbieden binnen de twee en een half jaar. Il faut le faire, om het in de taal van zijn vrienden te zeggen.Daarover zal de volgende dagen nog heel wat stof opwaaien (het moet niet altijd dat van de Eyjafjallajökull zijn). Toch enkele kanttekeningen: - De Open VLD heeft deze keer woord gehouden. Het zou voor die partij anders een ramp geweest zijn: een nieuw jong bestuur dat zijn eerste beslissing al zou inslikken. Het is dus niet gebeurd en dat is alvast een opsteker. - Voor de zoveelste keer is het gebleken dat Vlaanderen niet kan rekenen op CD&V. Marijanus Thijssen weende haast krokodillentranen om nog maar eens te komen vertellen hoe belangrijk het nu was een regering te hebben en nog van die onzin. Van krokodillen gesproken: CD&V zou best een voorbeeld nemen aan Open VLD en haar bestuurskader vernieuwen. Dit i.pl.v. steeds maar die oude zeveraars van een Wilfried Martens en Marc Eyskens voor de camera's te sleuren met hun gezeur over het Belgique à papa, toen de Vlamingen nog slaafs alles deden wat de francofonen bazen hen vertelden. - Het enige wat men in Brussel aan eisen nog overhield was het klassieke bedelen om geld. Brussel zou men geen euro meer mogen geven, tenzij er aan bepaalde eisen worden voldaan, zoals bv één politiezone, een duidelijk tweetalig statuut en diens meer. L'argent fait la guerre, in Brussel nu meer dan ooit. Het is nu afwachten wat het verder wordt. Hopelijk krijgen de Vlaamse partijen B-H/V gesplitst in de plenaire Kamer en dit zonder ook maar één toegeving. Wat er daarna zal gebeuren, zien we nog wel. Zoals de Antwerpenaars zeggen: "In Vlaanderen Vlaams (en op Sint Anneke mosselen)!" Als de francofonen persé hun eigen taal en cultuur willen behouden, ook in het openbare leven, dan moeten zij daar geen anderstaligen mee opnaaien, maar zich gaan vestigen in francofonië, desnoods in Quebec of Haïti.
Het is nog steeds "zwijgen na pasen". De loodgieter is er wel niet uitgeraakt, maar de rest van het gezelschap blijft even geheimzinnig doen. Geen sprake van transparantie of iets in dien aard en zeker niet van enig respect voor wat dan ook. Als de regering niet in staat is een wet van in de jaren stilletjes, waar - nota bene - ook de Raad van State achter staat, correct toe te passen, dan wordt het stilaan tijd dat men ermee ophoudt. Om het op Dehaenes Westvlaams te zeggen: "Tei tit dat ut ei". Er kán geen onderhandelde oplossing komen voor een reeds bestaande wet, zeker niet als die onderhandelingen gebeuren in de afwezigheid van 40% van de Vlamingen. Alleen al het feit dat de groenen, in Vlaanderen de grootste nestvervuilers, aan deze onderhandelingen mochten meedoen, is een lachertje. Met dan als onderhandelaar een nieuwbakken voorzitter die amper zijn Borgerhoutse gemeenteraad was ontgroeid. Die andere nieuwbakken voorzitter; De Croo Jr, kan nu eens echt bewijzen dat hij zijn partij nieuw leven wil inblazen. Samen met de andere comingman van de Vlaamse liberalen, Van Quickenborne, heeft hij gesteld dat er donderdag - morgen dus - een oplossing moet zijn. Anders stapt zijn partij uit de meest ondemocratische regering van de laatste 65 jaar. Aan CD&V dan te laten zien of zij het postje, waaraan Leterme zich vastklampt, voor de partij belangrijker is dan het Vlaamse regeerakkoord. Als bovenstaande gebeurt, dan valt waarschijnlijk de regering Leterme II. Dat zou trouwens ook gebeuren als de plenaire Kamer straks het wetsvoorstel tot splitsing, dat al op 7 november 2007 was gestemd (Vlamingen tegen francofonen) zou goedkeuren. Wie zal er treuren als Leterme voor de zoveelste keer naar de koning moet om de handdoek in de ring te gooien? De grootste fout die de geitenboer uit de Westhoek gemaakt heeft is niet, dat hij zijn beloftes niet heeft kunnen waarmaken (wie aan geen tweederde meerderheid geraakt, lukt dat nooit), wél dat hij - voor de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog, een Belgische regering heeft gevormd (en geleid), waarvoor er in Vlaanderen geen meerderheid was. Dat zal hem blijven achtervolgen in de geschiedenisboeken. Schaamte zal zijn deel zijn. Morgen weten we, hopelijk, meer.
Met de plannen voor de sluiting van Opel Antwerpen, krijgt de Belgische activiteitsgraad nog maar eens een flinke klap. Zopas was er nog het slechte voorbeeld van hoe men de sociale problemen bij chocolatier Godiva had opgelost: brugpensioen vanaf 52 jaar. Bij Opel Antwerpen wordt dat nu waarschijnlijk 50 jaar en dit voor een pak meer medewerkers. Ik kan er best inkomen dat de mensen die er werken een goede vergoeding krijgen. Men spreekt zelfs tot 144.000 euro, maar daarbij moet men meteen vaststellen dat dit een bruto bedrag is. De staat gaat straks weer met de helft lopen en verdient dus ook haar onethisch centje bij in zo'n triestige zaken. Vakbondsman Cortebeeck mag dan nog komen verklaren dat brugpensioenen sinds het generatiepact een stuk duurder zijn geworden, niemand blijkt er zich iets van aan te trekken. Ook niet de overheid, die straks weer zal komen vertellen dat we met z'n allen langer zullen moeten werken om alles betaald te krijgen. Een vergelijkend onderzoek van Mercer, een internationaal advies- en outsourcingsbedrijf, komt zelfs tot de conclusie dat de arbeidsvoorwaarden in België de beste zijn in Europa. Dat heeft te maken met de automatische jaarlijkse salarisverhoging die gekoppeld is aan de inflatie, de maaltijdcheques en allerlei vergoedingen zoals reiskosten, vervoertoelage, bedrijfswagen en nog wel enkele van die zaken. De slotsom van dit alles is wel, dat de lonen in België dubbel zo hard gestegen zijn als in de buurlanden, die onze eerste concurrenten zijn. Kortom, tout va très bien, madame la marquise. De vraag is maar: hoe lang nog?
België blijft een bizar land. Waar in Europa zou men er aan denken een tweede officiële geldcircuit in omloop te hebben. Bij ons kan dat allemaal. Het is begonnen met de maaltijdcheques, die bedrijven aan hun werknemers konden geven, omdat ze zelf niet over een bedrijfsrestaurant beschikten of aan medewerkers die van zo'n restaurant geen gebruik konden maken. Dat was de theorie. In werkelijkheid ging het erom dat de werkgever zijn werknemers een loonsverhoging in het zwart gaf, omdat er geen extra taksen op te betalen waren. Dat systeem is nu ondertussen nog uitgebreid met enkele andere benamingen, zoals bv de ecocheques, maar in werkelijkheid gaat het om een door de wet toegestane belastingontduiking. Dergelijke alternatieve geldcircuits zijn er in het verleden nog geweest, maar meestal ging het dan om landen waar men virtueel bankroet was (in Argentinië bv, toen Menem - die er later president zou worden - nog provinciegouverneur was). Er was en is nog steeds heel wat kritiek op de cheques, maar niemand durft er aan raken, ook de vakbonden niet, alhoewel het systeem in feite onze sociale zekerheid saboteert. Maar toch zou België België niet zijn, als er geen alternatieven kwamen. Daarvoor heeft deze keer onze onvolprezen van Quickenborne voor gezorgd. Quicky wil van de papieren cheques af (er zijn er meer dan 250 miljoen (!) in omloop) en heeft nu een bankkaart voorgesteld, waardoor een deel van de papieren cheques zouden kunnen vervangen worden. Ik schrijf wel "zouden", want naast de nieuwe bankkaart blijven ook de papieren cheques in omloop. Handelaars zijn (voorlopig?) ook niet verplicht zich een zoveelste nieuwe terminal aan te schaffen en dus evenmin verplicht de kaarten te aanvaarden. Volgens de handelsfederatie Fedis zal dat ook niet veelvuldig gebeuren, omdat de elektronische versie driemaal duurder blijkt te zijn dan de papieren. Buiten de aanschaf van de terminal, moeten de producten opnieuw gelabeld worden, het personeel opgeleid en de kassasystemen aangepast. Wordt er dan niemand beter van deze nieuwe bankkaart? Zeker: de leveranciers ervan, Accor en Sodexo, die ook de papieren cheques uitgeven. "Toevallig" weer eens twee Franse maatschappijen die een hoop Belgische geld naar la douce France zullen versassen. Dit in navolging van de banken en de elektriciteitsmaatschappijen. België wordt Frankrijks uitverkozen wingewest. Zoals het liedje vroeger al zei: "Die vlijtige handen, dat rijke gewest. Het paste aan d'eigene kroon opperbest".
