Wie herinnert zich nog het faillissement van Electrawinds in Oostende? Dat afvalverwerkingsbedrijf kwam in moeilijke papieren en werd tenslotte verkocht aan Nethys, een Waals bedrijf dat toebehoorde aan Publifin dat later zelf in de problemen kwam door het uitbetalen van aanwezigheidspremies voor vergaderingen die niet eens hadden plaatsgevonden. Hetzelfde bedrijf dat ook in Gent, onder de naam Publipar, de plaatselijke socialisten in de verdrukking bracht en maakte dat eerste schepen Tom Balthazar, de gedoodverfde opvolger van Termont, moest aftreden. In Oostende zat Vande Lala ermee tussen, maar die professor was waarschijnlijk te leep om zich ergens op te laten betrappen.
Door de verkoop van het zo goed als failliete Electrawinds, moest het bedrijf echter een subsidie van 573.749,13 euro, die het gekregen had van de Vlaamse regering, teruggeven. Overdracht binnen de eerste vijf jaar mag nl niet volgens de subsidieregels. Die zaak is nog steeds hangende. Dat zijn zaken die niet zouden mogen gebeuren, maar jammer genoeg slepen die dikwijls jaren aan als de overheden ermee gemoeid zijn. In dit geval van Electrawinds komt er echter nog iets anders kijken.
De topman van het destijds failliete Electrawinds, Luc Desender, is nu met een nieuw afvalverwerkingsproject begonnen, weer in Oostende. En geloof me of niet, hij krijgt van de Vlaamse regering wéér een subsidie, deze keer zelfs een van 1,2 miljoen euro. Dus, terwijl Electrawinds nog een dik half miljoen euro moet teruggeven, krijgt het nieuwe project, RenaSel Recycling, 1,2 miljoen cadeau. Bij beide projecten is Desender op e.o.a. manier betrokken. Vraag is nu wat de nieuwe burgemeester van Oostende, Bart Tommelein, erover denkt en wat zijn voorganger, Vande Lanotte, er nog mee te maken zou kunnen hebben, al zal die laatste er denkelijk niet meer op reageren, nu hij beslist heeft uit de politiek te stappen.
Het is in elk geval een zoveelste geschiedenis over duurzame stroom die geld zal kosten.
* ‘Return to sender’ (Elvis Presley)
---------------
Ondertussen is er toch een eind gekomen aan wat men de ‘Zweedse coalitie’ was gaan noemen en gaat onze nationale Charel door zonder de N-VA, met een minderheidsregering wat voor dit land een primeur is. Het is nog te vroeg daarover veel commentaar te geven, al is het wel zekerder dan ooit dat de volgende verkiezingen helemaal in het teken van de migratie zullen staan en hebben we er een nieuw woord bij: ‘De Marrakech coalitie’.
De meeste onder ons zullen Emmanuelle Praet wel niet kennen. Ik toevallig wel – een beetje althans – omdat ik af en toe ook eens naar de RTL kijk. Dat is zo’n beetje de Waalse versie van onze VTM, maar iets professioneler ingesteld. Dat dacht ik tenminste, tot ik hoorde dat bovenvernoemde Emmanuelle bij de RTL ontslagen is. De dame in kwestie nam meestal deel aan de politieke debatten op de zender en nam normaal geen blad voor haar mond om de plaatselijke, meestal linkse wantoestanden, die voor die van ons niet moeten onderdoen, integendeel zelfs, op de korrel te nemen.
De reden waarom ze ontslagen werd is, dat ze in het politieke praatprogramma ‘C’est pas tous les jours dimanche’ (een soort Zevende Dag) gezegd had – i.v.m. de vooruitgang van Ecolo, de Waalse groenen, bij de gemeenteverkiezingen van 14 oktober: ‘Alle taksen die u betaalt zijn milieutaksen, dus denk een beetje na bij de volgende verkiezingen’. De waarheid kan hard zijn, zelfs blijkbaar voor een commerciële Waalse zender. Rechts stelt in Wallonië niets voor – de enige rechtse partij, de Parti Populair (PP) haalt er amper de kiesdrempel - en links stelt er dus de wet, blijkbaar ook bij de commerciële zenders.
Het gebeuren stelt nog maar duidelijk dat al die nationale en internationale verdragen omtrent milieu en klimaat per slot van rekening maar excuses zijn om de mensen meer te belasten. In het licht daarvan is ook de opstand van de gele hesjes in Frankrijk te verklaren, waar Macron ondertussen de geplande belastingverhogingen op brandstof – zogezegd ook om de klimaatregels te halen – weer heeft moeten intrekken. Ik schrijf het hier al jaren dat we ons nog blauw zullen betalen aan die groene stroom. Kiezen voor Groen wordt dan stilaan ook synoniem van kiezen voor meer belastingen.
Tenslotte nog dit: Emmanuelle Praet woont in Vlaanderen, waarvan ze geen geheim maakte. Misschien heeft dat ook meegespeeld en heeft men zo de stok gevonden om de hond te slaan. Hopelijk horen we nog van haar, ook bij ons.
---
En dan nog dit. Gisteren raakte de uitslag bekend van de laatste politieke peiling door VTM/RTL en Het Laatste Nieuws. Normaal lig ik daar niet van wakker, maar nu lijkt er toch iets speciaals aan de hand. Bij alle vorige peilingen, ook die van andere groepen, was het steeds zo dat als de N-VA vooruit ging, het VB achteruit ging en vice versa, m.a.w. dat ze elkaars kiezers afpakten. Bij deze laatste peiling gaan, bij mijn weten voor de eerste keer, alle twee de Vlaamsnationale partijen vooruit. Dit wil zeggen dat er deze keer ook kiezers zijn bijgekomen die voorheen niet voor de Vlaamsnationalisten stemden en nu wel en dat is goed nieuws. Ik schrijf al jaren dat om de meerderheid te behalen in het Vlaamse parlement de Vlaamsnationalisten kiezers van de traditionele partijen moeten kunnen overtuigen. Daar blijkt nu eindelijk blijkbaar beweging in te komen. Het zou best kunnen, wat ik ook een tijdje schrijf, dat heel de heisa omtrent dat migratiepact bij de volgende verkiezingen het hoofdthema zal worden, ongeacht wie er de stekker uit trekt.
Wie zich zijn geschiedenislessen nog enigszins herinnert, weet dat er ooit in Noord- en West-Europa bloeiende zgz ‘Hanzesteden’ bestonden die een soort handelsverbond met elkaar hadden en verscheidene eeuwen hebben samengewerkt. Nederlands premier, Mark Rutte, heeft voorgesteld opnieuw met zo’n verbond te beginnen en heeft in eerste instantie landen zoals Denemarken, Zweden, Finland en de Baltische staten daartoe uitgenodigd. Ook Ierland, Polen, Oostenrijk en Tsjechië zijn geïnteresseerd om, door een nauwere samenwerking een tegengewicht te vormen voor de Frans-Duitse as - wat die ook nog moge voorstellen - na de Brexit, zeker sinds Macron uit blijkt te zijn op een ‘transfer unie’, een België in ’t groot, zeg maar.
Vlaanderen zou ook in passen in een handelsakkoord van het Hanzetype, maar werd tot dusver niet uitgenodigd omdat het beschouwd wordt als een deel van België, een land dat niét werd uitgenodigd. Redenen daarvoor zijn het begrotingsoverschot dat voor de uitgenodigde landen gemiddeld 0,03% bedraagt, terwijl er voor België geen overschot maar een tekort is van 1,52%, met dank aan het Wallonië van de gele hesjes. Daarbij is de Belgische staatsschuld zowat het dubbele van het gemiddelde van de nieuwe kandidaat Hanzelanden en komt de Belgische arbeidsmarkt 10% tekort om dezelfde activiteitsgraad te halen. Ook dat laatste heeft te maken met de achterstand in Wallonië; zoals Johan Van Overtveldt recentelijk nog vaststelde.
In zekere zin staat België dichter bij de zgn ‘Club Medlanden’, waar verspilzucht eerder de regel is. Met de wetenschap dat steden als Brugge en Gent vroeger wél bij de Hanzesteden behoorden en zelfs Antwerpen er nu niet meer bij zou horen, weten we dus dat we als België tegenover onze noordelijke buurlanden achteruit gaan. Voor Vlaanderen is er maar één remedie: dit land splitsen, zodat het zou kunnen aansluiten bij de Hanzelanden, terwijl Wallonië naar de Club Medlanden kan verhuizen, waar het verder zijn Francéité kan koesteren…
---
En dan nog dit. In zijn reactie op mijn blog van gisteren beklaagt onze vriend Walter er zich over dat ik – zelfs in de marge – niet vermeld heb dat Filip De Winter gesteld heeft dat hij naar de Raad van State zal trekken als Michel enig migratiepact zou tekenen. Dat had ik inderdaad kunnen doen, maar het is nog altijd koffiedik kijken óf Michel het zal doen. Zelfs na de discussie van gisteren in de Kamer bleef onze nationale Charel op de vlakte en spaarde hij de kool en de geit. Daarbij moet men er ook rekening mee houden dat die Raad van State soms wel eens ellendig lang wacht vóór ze een antwoord geeft en we dan ondertussen weer een eind verder zullen zijn, waarbij de politieke situatie er wel eens anders uit zou kunnen zien..
Zoals halvelings verwacht kreeg onze nationale Charel in de Kamercommissie van Buitenlandse Zaken een wisselmeerderheid achter de resolutie om het Marrakech pact goed te keuren. MR, CD&V en Open VLD, samen met de hele linkse roodgroene oppositie. De N-VA bleef wel op haar standpunt en stemde tegen. Dé verrassing was feitelijk dat de N-VA beslist heeft niét uit de federale regering te stappen. Op die manier blijft de partij open staan voor het verder afhandelen van alle nog lopende zaken (en er zijn er nogal wat die heel wat belangrijker zijn dan dat zgz ‘niet-bindend’ pact) én vermijdt ze er (voorlopig?) de zwartepiet voor te krijgen.
Het hele circus wordt vandaag nog eens overgedaan in de plenaire zitting van de Kamer. Hoe het dan verder moet is niet duidelijk. Grondwetspecialist Hendrik Vuye (ex-N-VA, nu V&W) stelde, dat Michel het hoofd is van de regering, niet van het parlement en daarom niet in deze hoedanigheid op10 dezer naar Marrakech en 19 dezer naar New-York kan gaan. Wettelijk zou hij dan de voorzitter van dat parlement, Siegfried Bracke, moeten sturen en laat die nu juist een lid zijn van de partij die tegen dat pact stemt…
Terloops nog dit. Bij de Vlaamse meerderheidspartijen die wél vóór de goedkeuring van dat niet-bindend pact stemmen, hoort men de voorzitters regelmatig herhalen welke Europese landen wél pro zijn, maar niet welke contra. Bij die laatste horen niet alleen bijna alle ex-Oostblok landen, maar ook Zwitserland, Oostenrijk en Italië. Buiten Europa zijn dat o.m. de VS, Australië en Israël.
---
Ondertussen heeft datzelfde land dat zich zo inzet voor het Migratiepact op de Klimaatconferentie in Polen tégen een Europese motie voor energiebesparing gestemd. Samen met België stemde alleen Tsjechië tegen. De Belgische neen stem was het resultaat van een unanieme neen stem van alle Belgische gewesten. Enkele dagen na de klimaatmars in Brussel, die vier maal meer betogers kreeg dan verwacht, is ook dat een blamage die kan tellen.
En gisteren bereikte ons ook het nieuws dat de onderzeese stroomkabel, die de UK met het Europese continent moet verbinden, klaar is en in Zeebrugge is aangesloten. Die kabel (zo’n 140 km lang) zou hoofdzakelijk duurzaam verwekte stroom (van windmolens bv) doorsturen en kostte de habbekrats van 600 miljoen euro. Om het even in oude Befkes te zeggen: vier en twintig miljard (24.000.000.000!).
Een N-VA promotiefilmpje tegen het pact van Marrakech stuurde gisteren de federale politiek compleet in de war. Niet dat het filmpje zelf zo erg was, al zullen de tegenstrevers dat wel zo vinden, maar de timing op de sociale media zat echt fout. Net op de dag dat de opgeroepen experts zich eens over dat pact zouden uitspreken, leek alles vierkant te lopen. De hele zaak kan wel grote gevolgen hebben, in de eerste plaats de val van de regering Michel. Onze nationale Charel kan geen kant meer op en heeft, volgens de laatste berichten, besloten vandaag naar het parlement te komen om daar misschien een wisselmeerderheid te krijgen om het pact te kunnen ondertekenen. Als dat gebeurt en hij het pact volgende week in Marrakech zou ondertekenen, tekent hij tegelijkertijd het doodvonnis van zijn eigen regering en gaan we naar vervroegde federale verkiezingen. Die federale verkiezingen zullen dan helemaal in het teken staan van identiteit en migratie, zoals bij de recente verkiezingen in de meeste Europese landen.
Als het zover komt, kan men er gif op nemen dat het zo’n beetje één tegen allen wordt, met het VB als lachende derde en dat het filmpje waarvan sprake nog eindeloos vertoond zal worden op onze linkse media. Men krijgt zo stilaan de indruk dat wij Vlamingen op die sociale media achter lopen of tenminste nog steeds niet beseffen wat voor schade zo’n stomme filmpjes kunnen aanrichten. Denk maar aan die van de jongelui van Schild & Vrienden, aan dat chocolademousse filmpje uit Ninove en nu dit. Allemaal acties waar het sop de kool niet waard was, maar die door de traditionele aanhang wel gretig zullen herhaald worden en er bij de neutrale en niet politiek geïnteresseerde kijkers als koek in zullen gaan. Ik schrijf hier al zo lang dat we het in Vlaanderen nooit waar zullen maken als we geen stemmen kunnen afsnoepen van de traditionele partijen. Zoals we nu bezig zijn, zal dat waarschijnlijk steeds minder lukken.
De regering Di Rupo begon op Sinterklaas, die van Michel zou er op die dag wel eens op mee kunnen houden.
Bij het overlijden van George H.W. Bush, ook bekend als Bush senior, zijn alle hulderegisters opengetrokken en wordt de man beschreven als dé ideale Amerikaanse president. Mag het iets minder zijn?
Bush senior was Reagan’s republikeinse tegenkandidaat bij de voorverkiezingen en noemde diens supply side intenties ‘voodoo politics’. Later werd hij alsnog president omdat hij tijdens de twee ambtstermijnen van Ronald Reagan toch diens vice mocht zijn. Als president verzamelde hij een internationale krijgsmacht rond zijn Amerikaans leger en versloeg daarmee dat van Sadam Hoessein die Koeweit was binnengevallen, in wat men de eerste golfoorlog is gaan noemen. Dat laatste is niet correct. In feite was dat de tweede golfoorlog. De eerste was die tussen het Irak van Sadam en Iran. De derde golfoorlog had kunnen vermeden worden als Bush senior beslist had de tweede met één week te verlengen. Door dat niet te doen gaf hij Sadam de kans zijn leger te reorganiseren en heeft zijn zoon, George W. daarna de onzin over de Iraakse massavernietigingswapens moeten uitvinden om een excuus te hebben die oorlog af te werken.
Op binnenlands gebied hield Bush senior het maar één termijn uit. De magie van het Reagan tijdperk was toen uitgewerkt, de economie deed het minder goed en hij hield zich niet aan zijn belofte geen nieuwe belastingen te zullen heffen, wat hij dus wél deed (zijn uitspraak: ‘Read my lips: no new taxes’ ging de wereld rond). Een andere fout die hij maakte - en waarover de media de dag van vandaag met geen woord meer reppen - was de keuze van zijn vice-president, Dan Quayle. Een jonge, onervaren politicus die niets voorstelde en waarvan men zelfs beweerde dat hij niet eens foutloos kon schrijven. In de campagne voor een mogelijke tweede ambtstermijn had vader Bush een andere running mate moeten nemen. Colin Powell bv, die de eerste kleurling was die opperbevelhebber werd van het Amerikaanse leger, meer dan zijn deel had in de geallieerde overwinning bij de tweede golfoorlog en toen erg populair was in de States. Met Colin Powell, die later onder George W. zelfs staatssecretaris werd, zou hij die tweede termijn bijna zeker gehaald hebben.
Kortom, George Bush senior was een goed, maar middelmatig president, te plaatsen in de reeks van Jimmy Carter en Barack Obama, maar teveel ambtenaar om boven de rest uit te stijgen.
Bij de N-VA zit men met enige spanning te wachten op het oordeel van zes opgeroepen experts die deze week hun mening moeten geven over het migratiepact van Marrakech. Dat oordeel zou kunnen dienen als schaamlapje om eventueel dat pact toch te aanvaarden en zo de regering van onze nationale Charel van een vroegtijdige dood te redden.
De belangrijkste reden waarom de N-VA zo vastberaden lijkt vast te houden aan het niet ondertekenen van het pact van Marrakech, is omdat de volgende verkiezingen hoofdzakelijk zullen gaan over de migratie, zoals ik reeds schreef in mijn blog van 15 november (It’s the immigration, stupid!). Theo Francken en zijn partij krijgen nu van de poco’s te horen dat ze in het begin wél vóór het pact waren. Dat kan natuurlijk, maar het is pas de definitieve tekst die telt en daarmee kunnen de Vlaamsnationalisten (ook het VB) niet akkoord gaan. Pas aan de meet geeft men de prijzen.
De N-VA heeft het probleem dat ze het communautaire voor 4 jaar in de frigo had gestopt, maar ook wel weet dat zoiets niet voor herhaling vatbaar is. Door nu weer met communautaire eisen af te komen lijkt de partij weinig geloofwaardig en komt de heisa rond de immigratie goed van pas. Daar heeft de partij zelfs een regeringscrisis voor over. Het zou ze goed uitkomen, want met aparte verkiezingen kan ze tweemaal haar kopstukken voluit uitspelen, wat bij gezamenlijke verkiezingen niet haalbaar is. Vraagteken blijft wel of de partij afgestraft zou worden als ze er de stekker uit trekt, een Belgische traditie. Met een terugkeer van de traditionele partijen is Vlaanderen echter nog minder gediend.
Dat de immigratie de mensen wel degelijk aanspreekt, bewijst de belangstelling voor de debatclub in Edegem. Een debat tussen Tom Van Grieken en Theo Francken over dat thema lokte daar vorige week 670 aanwezigen, een record in de 38-jarige geschiedenis van de club.
