Ik zal wel de enige niet geweest zijn die deze week met zijn ogen geknipperd heeft bij het lezen van het bericht dat Laurette Onkelinx door het week blad Trends verkozen werd tot de "machtigste vrouw in Vlaanderen". Wat heeft dat mens met Vlaanderen te maken? In het beste geval kan men aanhalen, dat haar vader er geboren is en daarmee houdt het op. Die vader moest "om den brode", zoals zo vele Vlamingen in zijn tijd, uitwijken naar Wallonië omdat hij in eigen streek geen werk vond. Zoals de meeste andere Vlamingen en in tegenstelling tot de francofonen die zich in Vlaanderen vestigen, paste hij zich aan en werd hij verfranst. Hij trouwde bovendien met een Française van Algerijnse oorsprong en voedde ook zijn kinderen volledig in het Frans op. Laurette zelf trouwde met een Marokkaan, waarmee ze drie (of is het vier?) kinderen kreeg. Van die man is ze ondertussen gescheiden, misschien zelfs met voorbedachte rade, want de man werd op een gegeven ogenblik internationaal gezocht voor drugsfeiten. Recentelijk hoorde ik voor de allereerste keer van een dochter van Onkelinx, toen die in Schaarbeek werd opgepakt met een voor de politie bekende drugsdealer... Laurette is pas Nederlands gaan studeren toen ze toetrad tot de paarsgroene regering van Verhofstadt I. Als men goed luistert, is ze te verstaan, maar daarbij is dan ook alles gezegd. "De machtigste vrouw van Vlaanderen", laat ons niet lachen, hé? Mensen die niet in Vlaanderen wonen, de taal niet of nauwelijks spreken en voor de rest datzelfde Vlaanderen alleen maar tegenwerken (dat geldt ook voor Joëlle Milquet, de nummer twee op de Trends-lijst!), horen niet thuis op gelijk welke hitlijst in en/of over Vlaanderen. Er wordt in onze media zo al genoeg onzin verkocht, om dat er ook bij te nemen. --- In het kader van bovenstaande was er trouwens recentelijk nog zo'n verkiezing door wat ik maar de "Vlaamse schapen" zal noemen, nl de verkiezing van wielrenner Philippe Gilbert tot de "Flandrien van het jaar". Nu is die Gilbert een prima renner, op het einde van het voorbije seizoen zonder meer de beste Belgische profrenner. De man is echter geen Vlaming en kan dan ook bezwaarlijk een "Flandrien" genoemd worden. Past dat allemaal misschien in het kader van de "weg met ons" campagne? Waar zijn we mee bezig?
I.v.m. de zaak Malisse/Wickmayer zal het laatste woord nog wel niet geschreven zijn. Even wel stellen dat topsporters (en hun entourage) zouden moeten weten waarmee ze bezig zijn. Zeker een Malisse, die al zo'n vijftien jaar meedraait in het tenniscircus kan weinig excuses aanbrengen. Als er één ventje van bij ons in die wereld rondloopt met een meer dan moeilijk karakter, dan is hij het. Voor Wickmayer liggen de zaken anders. Gezien haar jeugdige leeftijd had zij er vanaf moeten komen met een vermaning. Misschien is ook zij wel het slachtoffer geworden van het feit dat ze samen met die Malisse voor het doping"tribunaal" (de naam alleen al!) moest komen. Dit alles gezegd zijnde, moet het van mijn lever dat we met deze tennisheisa aan Belgische discriminatie nummer zoveel zijn aanbeland. Hadden beide tennissers nl in Wallonië gewoond, dan waren ze zelfs niet eens gecontroleerd geweest. De internationale wet terzake is daar nl nog niet "aangepast", zoals dat er meestal gebeurt met wetten die ze er niet lusten. Er zijn daarvan legio voorbeelden: - Ook voor wat de motivatie van de jury bij een assisenhof betreft, was de wet in Wallonië niet aangepast (in Vlaanderen wél). Als gevolg daarvan moet o.m. het proces Habran, dat in Luik zes maanden duurde, opnieuw voorkomen, nu in Brussel. Als volgende gevolg moet men daar vijf moordverdachten vrijlaten omdat ze de termijn van voorlopige hechtenis al hebben uitgezeten. - Om even terug te keren naar de sport: voetbalclub Moeskroen vecht al drie seizoenen tegen het faillissement. De totale schuld bedraagt zo'n negen miljoen euro. Dat gat krijgt men nooit meer dicht. Als het hier om een Vlaamse club had gegaan, was die al lang failliet verklaard. Denk maar aan wat o.m. Aalst, Lommel en Harelbeke is overkomen. De Waalse clubs worden echter gepamperd tot het écht niet meer kan. - Nederlandstaligen die arts of tandarts willen worden, moeten daarvoor een ingangsexamen afleggen. Daardoor vallen er twee op drie kandidaten af en dit ondanks het feit dat men weet over enkele jaren een tekort aan geneesheren te zullen hebben. De Franstaligen moeten dat examen niét doen, alhoewel ook zij daartoe verplicht zijn. Dat kan allemaal in dit landje. - Ten slotte de "moeder" aller discriminaties: Brussel-Halle/Vilvoorde, zó populair dat iedereen ze al kent met de initialen B-H/V. Franstalige politici mogen in Vlaanderen stemmen ophalen, Vlamingen mogen dat niet over de taalgrens. Ondanks het feit dat de regel duidelijk tegen de wet ingaat, wordt er niets aan gedaan en zou er een "onderhandelde" oplossing moeten komen om een goedgekeurde wet toe te passen. Nota bene: dit laatste gebeurt met de steun van de zgz "Vlaamse" partijen CD&V, en VLD en SP.a. Kortom: de affaire Wickmayer is niets unieks. Het is de zoveelste kaakslag voor de Vlamingen in dit land dat niet tolerant wil zijn t.o.v. van de meerderheid van zijn bevolking. De vraag is: hoe lang nog?
Door het aanhouden van de geruchten dat we onze "rustige grijsheid" zouden kunnen kwijtspelen aan Europa, zijn er nu al volop speculaties wat er daarna moet gebeuren. Daarbij valt natuurlijk de naam Leterme, zoals ikzelf in een vroegere blog ook al gesteld heb. De vraag is maar welke Leterme we dan te zien zullen krijgen: de man van de 800.000 voorkeurstemmen van meestal mensen die dachten dat hij de staatshervorming erdoor zou krijgen. Of de gedemotiveerde man, die er bij de laatste Europese verkiezingen nog maar 265.000 stemmen aan overhield? Wat het ook zal worden, feit is dat de communautaire geest weer uit de fles zal komen. Door het belachelijk opnieuw in vraag stellen van het belangenconflict door de Duitstalige gemeenschap (waarvoor we ze ooit de rekening zullen presenteren), verhoogt het risico dat B-H/V op de regeringsagenda zal komen net vóór of tijdens het Belgische voorzitterschap van de E.U. en dat het land zich dan ooit nog eens extra belachelijk gaat maken. De kwestie Brussel-Halle/Vilvoorde zou ook op de agenda van de Kamer kunnen komen door een gewone agendering. Dit houdt in, dat 50 Kamerleden zich daar dan achter moeten stellen. N-VA, Vlaams Belang en LDD hebben dat geprobeerd, maar komen slechts tot 28 leden. De SP.a, toch in de federale oppositie, deed weer eens niet mee en miste zijn zoveelste kans om eindelijk eens wat Vlaamser over te komen. Onnodig te zeggen, dat CD&V en Open-VLD niét meedoen. Vooral bij de partij van de christendemocraten, die zelf al een spreidstand moeten doen tussen de federale en regionale regeringen, zijn er verkozenen die stilaan hun gezicht beginnen te verliezen, nietwaar Michel Doomst e.a.? Kortom, wij blijven een volk zonder bovenlaag, zoals wijlen Joost Ballegeer dat zo kernachtig samenvatte. Een volk van simplisten, dat krampachtig de Belgische wetten blijft volgen zonder er zich rekenschap van te geven dat ze daardoor verknecht wordt tot het einde der dagen. Of toch tot het einde van dit België althans. In heel deze triestige materie is er één sprankeltje hoop ("elk nadeel heb se voordeel", zoals Johan Cruyff ooit zei): nl het feit dat de drie V-partijen voor één keer samenspanden. Eindelijk een beetje Forza Flandria. Het komt er dan ook op aan deze partijen te verstevigen tot ze het aantal halen waardoor ze niet meer in het verdomhoekje kunnen blijven geduwd worden, niet door de Franstaligen en ook niet door de Vlaamse collabo's.
Wie vandaag dacht zich met de trein te kunnen verplaatsen, is er aan voor de moeite. Er wordt nog maar eens gestaakt bij de spoorwegen. Wat speciaal is aan deze staking is, dat het feitelijk gaat om een probleem bij B-cargo, het goederenvervoer van de NMBS. Die heeft zich, sinds de liberalisering van het spoorvervoer, uit de markt geprijsd en heeft feitelijk 900 plaatsen teveel. Die mensen moeten niet voor hun job vrezen, want ze hebben een "vast" statuut en worden in het slechtste geval overgeplaatst naar een andere NMBS-afdeling. In een bedrijf met enkele tienduizenden medewerkers mag dat geen probleem zijn. Waarom echter de passagiers het slachtoffer moeten worden van een probleem bij het goederenvervoer, kan er bij mij niet in. Worden passagiers bij de NMBS misschien ook maar beschouwd als stukgoed? Volgens de vakbonden, die de nationale spoorwegmaatschappij al decennialang beheersen, vrezen zij voor meer baanverliezen als ook het passagiersvervoer een dezer jaren zal geliberaliseerd worden. Als ge het mij vraagt: een povere uitleg. Hetzelfde geldt trouwens voor de Post, een andere groot overheidsbedrijf dat straks (vanaf 2011) zal moeten concurreren tegen "de privé". Pogingen tot proefprojecten met wijkpostbedelingen werden door de vakbonden al kundig van tafel geveegd. Johnny Thijs, de grote man bij de Post heeft alle testen moeten afzeggen. Het zal de man waarschijnlijk worst wezen, want hij heeft al een aanbieding op zak voor een volgende topjob: bij een nieuw op te richten groen energiebedrijf, dat wordt opgezet door een samenwerking tussen Electrabel en Ackermans-van Haaren. De vakbonden en de medewerkers van zowel de NMBS als de Post zouden er, volgens mijn bescheiden mening, best aan doen eens te zien wat er in "de privé" aan de gang is. Uitgerekend deze week werden er, weliswaar wereldwijd maar dat is ook België bij, duizenden banen geschrapt bij de HSBC bank, Nokia-Siemens, Johnson & Johnson (Janssen Pharmaceutica) en straks, waarschijnlijk, bij Opel. En dan hebben we het nog niet over de tientallen kleine en middelgrote bedrijven die, dikwijls in het zog van een grote international, er het bijltje bij neerleggen of moeten "reorganiseren", een pseudoniem voor afdankingen. Dank zij o.m. het systeem van de tijdelijke werkloosheid zijn er in België tot nu toe relatief minder mensen afgedankt dan in de meeste andere landen. Door ditzelfde systeem zal het echter ook langer duren voor er bij ons weer op grote schaal aangeworven zal worden. Dit heeft te maken met het feit dat bedrijven met mensen in tijdelijke werkloosheid eerst van die tijdelijken opnieuw voltijdsen zullen maken alvorens nieuwe werkkrachten nodig te hebben. Met te staken zoals de NMBS-vakbonden dat nu doen, lost men de werkgelegenheidsproblemen niet op. De tijd dat de staat straks ergens weer wel zal bijspringen, is voorbij. Die staat zit zelf op droog zaad. Verder de passagiers blijven gijzelen is helemaal een brug te ver, zeker als men weet dat diezelfde NMBS door de staat gefinancierd wordt. Eén dag niét rijden kost de staat 5 miljoen euro! Dat is berekend door Uni-zus-en-zo en zal dan ook wel kloppen.
Bij zijn aantreden als premier, had Herman Van Rompuy zich tot doel gesteld vijf "werven" te voltooien. Dat waren: de Begroting, Asiel en Migratie, de Kernenergie, B-H/V en de Staatshervorming. In zijn regering van openbare stilstand is daar in werkelijkheid niets van in huis gekomen, al beweren de politiek-correcte media het tegendeel. Zo verscheen er in De Standaard van gisteren een (niet ondertekend: dat zegt al veel) artikel, waarin stond dat de regering Van Rompuy al drie van haar 5 werken "had voltooid", te weten dus Begroting, Asiel en Migratie en het probleem van de Kernenergie. Dit is flink bij zijn haar getrokken: - De begroting is een lachertje geworden, waarbij de schuldenlast werd overgedragen aan de volgende regering (als die er al komt), er - buiten defensie - helemaal niets bespaard werd en waarbij tenslotte de burger de verhoogde kosten door de regering opgelegd aan de energiemaatschappijen en de banken finaal zal moeten ophoesten. - Wat het met Asiel en Migratie gaat worden, is nog helemaal niet bekend. Het is oorverdovend stil in diezelfde media die Van Rompuy toch zo'n goeie vinden. De cijfers die men tot toe hoorde, gaan van 200 nieuwe medeburgers in Mechelen (volgens Bartje Somers) tot ... 30.000 in Antwerpen (volgens het plaatselijke OCMW)! Degenen die het laatste woord zullen hebben in deze zaak zijn de Waalse excellenties Courard en Wathelet Jr, wat voor de Vlaamse steden het ergste laat vermoeden. - In het dossier van de kernenergie is er inderdaad een soort doorbraak, waarbij beslist werd de 3 oudste centrales tien jaar langer open te houden. Helemaal definitief is ook dat echter niet. Enerzijds is er immers nog een hangend geschil tussen de Belgische Staat en Suez over de bijdragen van 2008 en 2009, en anderzijds is het akkoord tussen die twee over de volgende jaren (nog) niét ondertekend door de kleinere energie medespelers. Blijven daar dan nog over: Brussel/Halle-Vilvoorde en de staatshervorming. - Voor dat eerste is de huidige federale regering zinnens te gaan onderhandelen, iets wat nergens voor nodig is. Een stemming die goedgekeurd werd door een democratische meerderheid in het Belgische parlement, die bovendien de omzetting is van een arrest van het Belgische Grondwettelijk Hof, moet aanvaard worden, niét heronderhandeld. We gaan toch ook het artikel van de Belgische Grondwet, dat zegt dat alle Belgen gelijk zijn, ook niet heronderhandelen? - Wat Van Rompuy's werf nr 5 betreft, de Staatshervorming, moeten we ons helemáál niets voorstellen. Die komt er niet via deze regering. Het is niet voor niets dat de francofonen willen dat Van Rompuy blijft en dat hij niét naar Europa gaat. Zo'n goeie hebben ze nog nooit gehad! Begin 2008 was er een klein akkoordje binnen de kring van de toen onderhandelende partijen, de zogenaamde "borrelnootjes". Zelfs daarvan is nooit iets in huis gekomen. In werkelijk had Van Rompuy nog een zesde werf, zijn verborgen agenda. Dat werf hield in, dat hij ervoor moest zorgen het met deze regering uit te houden tot aan de nieuwe federale verkiezingen van 2011. Mocht Van Rompuy toch naar Europa vertrekken, dan komt ook van deze werf niets in huis en krijg hij feitelijk een nul over de hele lijn. Europa mag hem hebben!
"Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd". Wie in een groot bedrijf werkt of gewerkt heeft, zal deze uitleg al wel eens gehoord hebben. Blijkbaar geldt dit ook voor de politiek, zelfs voor Europa. Wat ik een grote maand geleden (in mijn blog van 20.09.09) nog als een farce beschouwde, blijkt - althans volgens de eigen media - een feit te zullen kunnen worden. Volgens de laatste berichten zou ons grijs konijn Van Rompuy zelfs in de "pole position" staan om benoemd te worden als eerste president van Europa. Europa is voor de meeste van haar burgers een ver-van-mijn-bed show en dat duidt nog maar eens aan hoe volksvreemd men op dat niveau daar bezig is (als het allemaal waar is, natuurlijk). Omhoog vallen bij gebrek aan gewicht kan dus ook in "Europa". Zie je Van Rompuy al staan als autoriteit tussen de wereldleiders? Forrest Gump revisited! Nu ja, "ze" doen maar. Wie dat alles met lede ogen zal aanzien, is ons genie uit Gent, die zichzelf al eens als voorzitter van de Europese commissie zag, maar gepasseerd werd door die andere "kneedbare" EVP-er uit een klein landje, o senhor Barroso. Als "target man" voorbijgestoken worden door een invaller is nooit leuk. Stel u ook maar eens Fortis-specialist en betweter De Gucht voor die straks, misschien, Van Rompuy als baas krijgt... --- Mocht deze vaudeville zich voltrekken en mocht Van Rompuy inderdaad vertrekken naar Europa, dan heeft België er wel een probleem bij. Wie gaat de "rustige vastheid" vervangen als premier? Nu, daarop is er maar één antwoord: Yves Leterme en niemand anders. Het was deze laatste die de ondemocratische, anti-Vlaamse constructie, die de huidige federale regering is, op poten heeft gezet. Van Rompuy had nog het excuus dat hij het niet ineengestoken had én er feitelijk voor bedankte. Leterme niet. Die moet maar verder de verantwoordelijkheid dragen van wat hijzelf in gang heeft gezet: de allereerste Belgische regering na de Tweede Wereldoorlog met een Vlaamse minderheid, zowel in die regering als in het parlement. Leterme II zou dus tóch nog kunnen. Hopelijk is dat dan voor de laatste keer.
"Bij de volgende regeringsonderhandelingen zal men niets bekomen, als niet alle Vlamingen eensgezind zeggen: "We treden alleen in een federale regering, wanneer de essentiële punten van de staatshervorming worden goedgekeurd". Dat zei Herman Van Rompuy in een interview op 21 december 2005. Toen zijn partij (en later hijzelf persoonlijk) die verklaring kon hard maken, gebeurde het tegenovergestelde. Het doet sterk denken aan de retoriek van aartsleugenaar Verhofstadt die ook de kans kreeg de theorieën uit zijn eigen burgermanifesten waar te maken en dat ook niet deed (sterker nog: hij deed zowat het tegenovergestelde!). Het blijkt nu dat Van Rompuy's partij overstag is gegaan in de regeringsonderhandelingen na de verkiezingen van juni 2007, toen de andere partijen dreigden opnieuw een paars-groene regering op de been te brengen. Dat was pure blufpoker, want zelfs Verhofstadt wist dat een herhaling aan zijn rampzalig eerste kabinet voor zijn partij helemaal de doodsteek had betekent. De CD&V-ers zagen echter hun oppositiekuur al met vier jaar verlengd en verkozen dan nog eerder de ultieme vernedering: een regering met een Vlaamse minderheid en gesteund door een parlement met eveneens een minderheid in Vlaanderen. Van labbekakken gesproken... Wie herinnert zich nog de ophefmakende boodschap die de toen nieuwe voorzitter van CD&V, Mari-janus Thyssen, deed op een familiedag van de partij in e.o.a. pretpark: "Er zou en er moest een staatshervorming komen en B-H/V zou gesplitst worden." Nog iets van gehoord? Het laatste wat we van dat mens met haar januskop nog daarover gehoord hebben was, dat erover zou moeten "onderhandeld" worden. Onderhandelen over een reeds verworven recht dat bevestigd werd door het Grondwettelijk Hof en de Raad van State? Dat betekent, dat de Vlamingen nóg maar eens zouden moeten betalen voor iets waarop ze grondwettelijk al recht hebben. Tsjevenlogica in een periode waarin zo net nog gebleken is, dat de miljardentransfers van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië rustig blijven voortkabbelen, met 4,7 miljard alleen al in de sociale zekerheid. Kortom, geloof geen tsjeven meer, nu nog minder dan vroeger. Of ze nu Leterme, Van Rompuy of Thyssen heten, het is één pot nat. In de Vlaamse deelregering moeten ze zich nu wat gedeisd houden. De N-VA, weet je wel. De vraag is, hoe lang die dat daar gaan volhouden voor ze ook in de eigen regio hun kiezers voor de aap zullen zetten.
