N.a.v. het Tv-debat van vrijdagavond tussen Bart De Wever en Meyrem Almaci, dat ik niet gevolgd heb, buiten dan het verslag binnen de Tv-journaals, heeft eerstgenoemde gezegd dat we ons in de eerste plaats zullen moeten aanpassen aan een extremer klimaat. Al wat er tot nu is fout gelopen, is zomaar niet te herstellen met een druk op een alarmknop (in het Deens hebben ze daar een mooi woord voor: ‘katastrofeblink’). Die uitleg is geen uitvinding van Bart, maar stond zo’n maand geleden al in de media en kwam van klimaattopman Patrick Verkooijen, die de leiding heeft van het nieuwe VN-instituut met de toepasselijke naam ‘klimaatadaptatie’, met hoofdkwartier in Rotterdam.

   Het zou nl wel eens sneller fout kunnen gaan dan we denken en er is geen tijd meer om een keuze te kunnen maken tussen afremmen of aanpassen. We zullen beide moeten doen en als dat gebeurt zijn wij – en niet de nu betogende tieners en pubers - de scharniergeneratie. Wij moeten nu al bomen bij planten, terrassen en spaarbekkens aanleggen en dijken verhogen, aan de kusten kunstmatige eilanden aanleggen en, waar het klimaat het toelaat, mangrovebossen. Klimaat zal niet langer een sideshow zijn van de groenen, maar harde economie worden.

   Feitelijk geldt deze redenering ook voor een deel voor wat de energiebevoorrading betreft. We zullen nog ettelijke jaren verder moeten met wat we nu hebben en zeker niet afhankelijk mogen worden van één soort. Dat geldt zowel voor de herbruikbare stroom als voor de kernenergie. Men stapt er allemaal heel gemakkelijk over, maar vergeet dat we ondertussen steeds meer energie zullen nodig hebben, zeker als we ons wagenpark ooit elektrisch aangedreven willen zien en onze huizen verwarmd. De tijd dat er miljarden euro werden weggegeven aan subsidies voor zonnepanelen, waar we in de winter geen optimaal rendement van krijgen, is gelukkig voorbij. Dat geld nu gaan weggeven aan auto’s die voor de meesten onder ons onbetaalbaar blijven, is echter evenmin een valabel alternatief. We zullen letterlijk moeten leren ‘rijden en omzien’, zoals de volksspreuk zegt.

03-02-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (6)

   De Nederlandse minister van Onderwijs verklaarde donderdag jl dat hij alle begrip en bewondering heeft voor de jeugd die ook in zijn land op straat wil komen om te ijveren voor het klimaat en een betere wereld, maar dat dit niet ten koste kan gaan van het onderwijs en hij dan ook niet te vinden is voor klimaatspijbelen.

   De vraag is maar hoe lang men dat hier bij ons zal blijven volhouden. Bij de vierde spijbelbetoging donderdag, waren er in Brussel alvast nog maar een derde van de week ervoor. Daar nog bijna vier maanden mee doorgaan lijkt me dan ook niet erg realistisch. Dat in Leuven die dag ook kinderen van het basisonderwijs op straat kwamen, lijkt me eerder een initiatief van ouders en leeraars en niet van de kinderen zelf. Straks nog de kleuters en de peuters?

   Dat er donderdag in Brussel zoveel minder betogers kwamen opdagen, alhoewel er zgz ook veel studenten van het hoger en universitair onderwijs zouden hebben meegedaan (die nu hun examens achter de rug hebben), omdat er in Luik die dag meer jeugdige betogers waren komen opdagen, klopt ook al niet. Buiten enkele uitzonderingen waren die van Luik er de week ervoor ook niet bij in Brussel. Dat Turks tateraar Almaci, die zich al de nieuwe minister-president van Vlaanderen waant, de schuld steekt op de NMBS-tarieven, die – volgens haar – hoger uitvallen dan te vliegen naar Carcassonne, is eveneens flauwe kul. Moet onze nationale spoorwegmaatschappij, die zo al de eindjes niet aan elkaar geknoopt krijgt en moet rekenen op een jaarlijkse subsidie van 2,5 miljard euro, nog meer verlies boeken omdat duizenden jochies dank zij een nieuwe Pippi Langkous het licht denken gezien te hebben?

   Laat ons even de voetjes op de grond houden. 26 mei is nog een kleine vier maanden ver. Een eeuwigheid in de politiek. Zelfs al moet er iéts gebeuren, wachten op een volgende Belgische federale regering zou wel eens iets met Godot te maken kunnen krijgen…

02-02-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Wij klagen nog al eens, dikwijls terecht overigens, over de beslissingen van wat wij ondertussen ‘wereldvreemde rechters’ zijn gaan noemen. Welnu, dat blijkt geen Belgisch fenomeen te zijn. Het kan nog erger.

   N.a.v. de Balkanoorlogen en de volkerenmoorden in Rwanda en Burundi, werd in 2002 in Den Haag het Internationaal Strafhof opgericht, met de bedoeling de daders van ergerlijke aberraties te straffen, iets wat in eigen land voordien zelden of niet gebeurde. Het Hof startte meteen met een handicap omdat grote landen als de States en China er niet aan meededen en ook Israël zich onthield. Obama heeft nog tot een zekere toenadering gezocht, maar met The Donald kunnen ze het wel definitief vergeten en niet helemaal onterecht, als men weet dat in de hele periode van het bestaan van dat Hof, dat jaarlijks liefst 145 miljoen euro kost, er slechts 4 (vier) veroordelingen werden uitgesproken. De terechte vraag is dat ook of zo iets de dag van vandaag nog zin heeft, zeker als men weet dat bepaalde beschuldigden, zoals bv de president van Soedan, vrij en ongestoord de halve wereld kunnen blijven rondreizen.

   De kritiek op het Hof kwam o.m. van voormalig Belgisch rechter Chris Van den Wyngaert, die er een boekje over open deed in de weekeindeditie van De Standaard. Zoals gebruikelijk komt die kritiek – ook al zal die wel terecht zijn - wel rijkelijk laat, nadat ze bij het Hof is opgestapt. Ondertussen heeft ‘onze’ rechter er wel goed haar zakken gevuld en er zelfs een baronestitel aan over gehouden…

01-02-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Volgens de Nederlandse Volkkrant stevenen wij in Europa af op een Transferunie. In menselijke termen heet dat, dat de E.U. een België in het groot wordt, iets wat ik in deze rubriek al enkele keren heb aangekaart. Zoals bij ons de Vlaamse transfers naar Wallonië gaan, omdat dat landsgedeelte niet in staat is zichzelf financieel te bedruipen, zijn de landen rond of tegen de Middellandse Zee, de zgn ‘Club Medlanden’, daartoe ook steeds minder in staat. Dat betekent dat de sterkere landen in de E.U. de zwakkere zullen moeten bijspringen. Er zal waarschijnlijk niets anders opzitten, omdat het alternatief zal zijn dat anders deze landen geen lid meer kunnen blijven, uit de E.U. zullen stappen en hun nieuwe munten zullen moeten devalueren tot ze weer concurrentieel zullen zijn.

   Deze vooruitzichten zijn geen goed nieuws voor het België van vandaag, waar Vlaanderen in staat is mee te spelen met Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Zwitserland en de Scandinavische landen, maar Wallonië al blij mag zijn mee te zullen kunnen doen met de ‘Club Medlanden’. E.e.a. betekent dat, als de E.U. een transferunie wordt, Vlaanderen straks niet alleen zal moeten blijven bijdragen om Wallonië boven water te houden, maar daarenboven ook riskeert mee te moeten betalen voor Spanje, Portugal, Italië, Griekenland en – wie weet – Frankrijk. Wat dit laatste land betreft, is het geen verrassing dat Macron een sterker Europa wil en een Europees leger. Daarmee hoopt hij dat de E.U. – dus de anderen - een deel van de kosten zal dragen die Frankrijk ander zelfs moet ophoesten.

   Leuk vooruitzicht!

31-01-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   Volgens een titel op de eerste bladzijde van de gratis Metro krant van 29 januari, komt één Belg op vijf moeilijk rond. Als men straks de klimaatwetten gaat ‘aanpassen’, zal dat er niet op beteren. De meeste spijbelaars voor het milieu behoren zelf wel tot de gegoede, stedelijke, milieubewuste maatschappij, die niets tekort komt, op geen wagen moet kijken (liefst een SUV) en geregeld op vakantie kan gaan (liefst met het vliegtuig). Als men allerlei nieuwe belastingen zou gaan invoeren om de kosten van die klimaatplannen te bekostigen – en die zullen niet mis zijn - zullen het in de eerste plaats de minder begunstigden zijn die de rekening zullen mogen betalen. Zo haalt slechts drie procent van de woningen in Vlaanderen vandaag de klimaatnorm die de huidige Vlaamse gewestregering tot doel gesteld heeft … tegen 2050. De te verwachten nieuwe groene milieueisen zullen er voor zorgen dat er een veelvoud van onze mensen armer zal worden en dat we ons inderdaad blauw zullen betalen aan groene belastingen.

   Zelfs het motto ‘De vervuiler betaalt’ wordt een lachertje. Wie rijdt met een bedrijfswagen vervuilt ook, maar betaalt niet. De diverse subsidies die nu reeds worden gegeven gaan in de eerste plaats naar wie het zich kan veroorloven en daar hoort die ene Belg op vijf, die het nu al moeilijk zou hebben, niet bij. Die mag straks wel mee de extra kosten betalen via zijn rekeningen voor water, elektriciteit e.d.

   Nog zoiets: Uit een studie van Greenpeace zou blijken dat zeven Belgen op tien ‘klaar’ zouden zijn voor de elektrische wagen. Men zegt er wel bij dat die elektrische wagens dan niet méér zouden mogen kosten dan de nu bestaande met de verbrandingsmotor. De groene jongens en meisjes die blijkbaar hun wensen voor waarheid nemen, zullen nog wel even geduld moeten beoefenen. We moeten momenteel nog steeds vrezen voor black-outs omdat onze elektriciteitsproductie de huidige vraag niet kan volgen. Pas als men eerst dat probleem wil oplossen – en dan nog zonder kernenergie – kan men eens gaan nadenken hoe we dat hele wagenpark op elektrische stroom zullen laten rijden. Als we daar deze eeuw in slagen, zal het al een groot succes zijn. Over zo’n 80 jaar, dus.

30-01-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   De besprekingen over het nationaal loonakkoord tussen vakbonden en werkgevers zijn afgesprongen, nadat eerstgenoemden zelfs geweigerd hebben terug aan de onderhandelingstafel te komen en er nog langer over te praten. De reden is dat men de volgende twee jaar bovenop de index slechts een maximale loonsverhoging van 0,8% zou mogen geven. Misschien is dit dé kans om dat soort van besprekingen voor eens en altijd af te schaffen. Het is immers niet meer van deze tijd dat die op nationaal vlak worden gehouden. Terwijl men in Vlaanderen schreeuwt om arbeidskrachten, heeft men in Wallonië nog steeds een leger van werklozen waarmee men niet weet wat aanvangen. Zeker als men weet dat bv Waalse werklozen uit Henegouwen het vertikken om te gaan werken in het aangrenzende West-Vlaanderen, waar men volk tekort heeft en op dit ogenblik al een kleine 20.000 Noord-Fransen aan het werk heeft, die wél bereid zijn om hier te komen werken, omdat ze in eigen land geen werkloosheidsvergoeding meer krijgen. Die is daar beperkt in de tijd (iets wat bijna in heel Europa het geval is, behalve in België dat nog maar eens de uitzondering is)*. Het is er momenteel zo erg dat men begonnen is Roemenen aan te trekken, die – nota bene – op vrij korte tijd onze taal leren, iets waartoe Franstaligen blijkbaar niet in staat zijn …

   Als men dat nationaal loonakkoord zou afschaffen en het zou herleiden tot akkoorden op plaatselijk vlak, zou dat heel wat efficiënte bedrijven ten goede komen en minder efficiënte (in Wallonië meestal overheidsbedrijven) aansporen om er iets aan te doen. ‘All-in akkoorden’, zoals men die noemt, zouden zowel de compensatie voor inflatie als de reële marge voor loonsverhogingen kunnen omvatten. Omdat het bv in de haven van Antwerpen goed gaat, hoeven de werknemers van de door de Waalse overheid beheerde FN-fabrieken in Herstal, waar om de haverklap gestaakt wordt, geen loonverhoging te krijgen, iets wat met nationale akkoorden tot nu toe wel het geval was.

   Als er niets gebeurt, zoals nu, gaan de vakbonden op 13 februari weer eens een nationale stakingsdag houden. Een andere oplossing dan zo’n 19eeuwse beslissing hebben ze nog steeds niet…

* Wij zijn ook het enige Europese land waar nog een index, vastgelegde koopjesperiodes en sperperiodes bestaan.

29-01-2019, 00:04 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Na de verkiezingen van 2014 was Pieter De Crem zijn ministerpost bij Defensie kwijt geraakt en gedegradeerd tot staatssecretaris van Buitenlandse Handel, een post waarbij hij enkele taken moest delen met het Vlaams niveau. Erg leuk was dat niet en, na de gemeentelijke verkiezingen van 14 oktober 2018, die hij in zijn Aalster met alle gemak won, besliste hij uit de nationale politiek te stappen. Dat, tot hij in regering van lopende zaken van Michel Light weer federaal minister werd, nu van Binnenlandse Dinges. Blijkbaar heeft hij daardoor de smaak weer te pakken gekregen, want nu blijkt dat hij toch op federaal vlak zal blijven meespelen. Hij wordt CD&V-lijsttrekker voor Oost-Vlaanderen.

   Daarbij behoudt CD&V nog een soort rechtervleugel over, feitelijk een tweemansfractie die De Crem deelt met Hendrik Bogaert. Volgens De Crem is de reden van zijn ommekeer te verklaren omdat zijn partij zich niet meer zou identificeren met de syndicale agenda. Ook wil hij straks liever niet samenwerken met de PS en ziet hij wel een opening naar het CdH, dat zichzelf in Wallonië ook van de PS gedistantieerd heeft. Dat datzelfde CdH niet veel meer voorstelt, doet er blijkbaar niet toe.

   E.e.a. klopt trouwens niet met de uitspraken van Peter Wouters, de voorzitter van Beweging.net op de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van het ACW. Die zei daar klaar en duidelijk, dat ook CD&V nu eens duidelijke keuzes moet maken. En die keuzes zijn, volgens Peters, het afschaffen van zowel de bedrijfswagens, de belastingvermindering bij het pensioensparen en de hospitalisatieverzekering. Als CD&V daarop zou ingaan, zitten ze meteen in het goede gezelschap van de socialisten en de groenen en zal er voor de christendemocratische rechtervleugel niet veel overblijven.

   M.i. zou De Crem, die een minnelijk man is, beter toch maar alleen burgemeester van Aalter blijven, een familietraditie trouwens. Het zou hem veel ontgoochelingen kunnen besparen.

---

   Bij de Tv-journaals, waarbij het afscheid van Philippe De Backer aan de politiek haast leidde tot een echte comedia dell’arte waarbij de leiding van Open VLD net niet in tranen uitbarstte en De Backer in Gwendolientje’s armen viel, vergat men wel erbij te vertellen dat het vertrek van De Backer misschien ook wel eens zou te maken kunnen hebben met het feit dat de plaats van blauwe lijsttrekker in Antwerpen dit keer voorbehouden was aan een vrouw en De Backer die dus moest afgeven. In deze MeToo tijden gebeuren er wel meer van die zaken, maar bij een partij die van de postjespakkerij een prioriteit heeft gemaakt (denk maar aan het incident voor de opvolging van de nieuwe gouverneur van Oost-Vlaanderen en de koehandel in Gent) komt zoiets nog harder aan.

28-01-2019, 00:05 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (0)