Met de regelmaat van een klok duiken er in
onze media berichten over Wallonië op die vertellen dat het daar, economisch
gesproken, beter gaat dan in Vlaanderen. Op zichzelf vind ik dat niet erg. Het
kan maar best beter gaan met Wallonië. Hoe meer mensen men daar aan het werk
krijgt, hoe minder transfers er moeten plaatsgrijpen, althans dat is de
theorie. Als puntje bij paaltje komt blijft het jammer genoeg steeds Vlaanderen
die voor allerlei kosten extra mag opdraaien.
De vooruitgang die momenteel in Wallonië
gemaakt wordt, is er wel degelijk. Alleen is het niet moeilijk vooruitgang te
maken in een regio die zo ver achter staat. Het kan dan tenslotte niet anders dan
de goede richting uit. Ondanks alle hoera geluiden zijn er in het zuiden van
dit land echter nog altijd zon kleine 200.000 werklozen (194.865, om precies te
zijn). In Vlaanderen, met dubbel zoveel inwoners, zijn dat er maar 162.260. Om
het plaatje compleet te maken: in Brussel 75.538, maar met slechts één zesde
van het aantal inwoners van Vlaanderen. Vergeten we daarenboven niet, dat
Vlaanderen, met 60% van het totaal aantal inwoners in dit land, wel nog altijd voor
meer dan 80% van de uitvoer tekent en het is die export die onze welvaart moet
verzekeren. Er zal dan ook nog veel water door Samber en Maas moeten stromen alvorens Wallonië
ergens op een normaal West-Europees niveau kan gesitueerd worden.
---
In het kader van de hervorming van de
Senaat, volgens het zgz Vlinderakkoord, kwam Armand De Deckèr (MR), voormalig
voorzitter van die Senaat, jammeren omdat wat er van die vergadering straks nog
overblijft, niet eens meer rechtstreeks verkozen wordt. Dictaturen hebben ook
geen Senaat, moppert hij. De man heeft daar een punt. Wie echter A zegt, moet
echter ook B zeggen. Democratieën hebben elders ook geen zes regeringen en
zeven parlementen. Als wij ons systeem willen vergelijken, dan moeten we dat
doen met het hele systeem en niet met enkele onderdelen die in dit geval De
Deckèr goed uitkomen. Ik ben het er zelfs mee eens dat de oplossing van het
Vlinderakkoord een slechte oplossing is. Men had de Senaat nl helemaal moeten
opdoeken. Nu blijft er een praatbarak over voor gebuisde politici, met alle
structurele kosten die dat met zich meebrengt. In een latere confederale staat
of wat men er ook van wil maken hebben we helemaal geen Senaat meer nodig,
evenmin als provincieraden en nog een hele rits instellingen die alleen maar
goed zijn in het kader van de electorale vriendjespolitiek.
Doorbraak, het maandblad van de Vlaamse
Volksbeweging (VVB) begint met een gratis webstek die min of meer los zal staan
van het maandblad en geleid zal worden door Peter De Roover, al lang een bezige
bij in de Vlaamsnationale nieuwsgaring. Ooit was hij al eens gestart met een Vlaams
weekblad, Punt genaamd, maar dat werd een mislukking. Het was ook letterlijk
een valse start met vooraan ophet
eerste nummer een foto van Verhofstadt Hopelijk heeft Peter daarmee zijn lesje
geleerd, dan kan het straks alleen maar beter worden. De Doorbraak
nieuwswebsite zal de Vlaamse ontvoogding op de voet volgen en daarin ook links
Vlaanderen betrekken, wat geen slecht idee is. Bij een eventuele Vlaamse
ontvoogding of onafhankelijkheid zal links hoe dan ook meespelen. Liever linkse
Vlaamsgezinden dan linkse belgicisten.
Laat ons hopen dat het nieuwe initiatief
niet alleen succes zal hebben, maar dat het ook een aansporing zal worden om
eindelijk eens een echte Vlaamse uitgave binnen de huidige politiek correcte
media, waarvan Vlaanderen toch geen heil mag verwachten en die daarenboven te uitgesproken
links zijn. Dat laatste kwam dezer dagen nog eens tot uiting in de negatieve
commentaren over Margaret Thatcher. In de Standaard, waarop ik een abonnement
heb, bij gebrek aan beter, verschenen liefst drie artikels van PvdA+ mensen
(Nigel Williams, Tom de Meester en een zekere Monika Triest, die haar
achternaam zeker niet gestolen heeft). Een eenzaam artikel van Mia Doornaert
pro Thatcher, werd de dag erop al afgeschoten door e.o.a. geleerde professor,
die het te rechts vond. De meeste van die mensen hebben Thatcher
waarschijnlijk zelfs niet eens meegemaakt als volwassenen. Wat weten zij van de
jaren vóór Thatcher, toen de vakbonden in het Verenigd Koninkrijk de wet spelden,
toen er nog amper drie dagen per week werd gewerkt, toen de closed shop de
regel was? Wie niet bij een vakbond was kreeg geen werk, wie uit de vakbond
stapte verloor zijn werk. Thatcher heeft wel degelijk haar land gered, zoals
huidig premier Cameron dat verwoordde. Dit niet willen erkennen en meehuilen
met het gepeupel, zoals onze media heel stoemelings gedaan hebben, is laf en
dom.Dat er op de begrafenisdag zo goed
als geen protest meer was, leek voor de meeste van onze kranten en Tv-zenders zonder
meer zichtbaar een teleurstelling.
Van dergelijke media, verlos ons Heer! Laat
ons hopen dat de Doorbraak nieuwswebsite een eerste stap in de goede richting
zal zijn.
Tot voor kort leek de baan van burgemeester
dé droomjob van elke Belgische politieker te zijn. Denk maar aan Quicky en
Magnette, twee ogenschijnlijke coming men in de eigen partij, die hun
ministerpost lieten staan om burgemeester te worden in respectievelijk Kortrijk*
en in een door corruptie geteisterd Charleroi. De Wever werd burgemeester
van Antwerpen, job die hij op voorhand al verklaarde niet te zullen opgeven na
wat voor uitslag ook bij de volgende moeder aller verkiezingen in 2014.
Als men de laatste weken een beetje het
nieuws volgt, zal het wel opgevallen zijn dat de grootste klagers op die
ogenblik wel de burgemeesters van allerlei steden zijn. Op kop Lewie Lawijt van
Leuven, die niet nalaten kon uitgerekend de Vlaamse regering verantwoordelijk
te stellen voor het gebrek aan toelagen, subsidies en ander lekkers. Jammer
voor hem, volgt zelfs zijn eigen partij hem daarin niet. De burgemeester die de
wereld ons benijdt, Daniel Termont van Gent voor wie dat nog niet zou weten,
staat ook al een tijdje aan de klaagmuur. De man die tot voor kort zijn
collegas burgemeesters in Aalst, Dendermonde en last but not least
Antwerpen dacht de les te moeten spellen, heeft een probleem met de bedelarij
in zijn progressief bestuurde stad. Hij dacht dat op te lossen door aan
illegale, vreemde, door mensenhandelaars uitgebuite bedelaars GAS-boetes op te
leggen. Blijkt dat niet te realiseren, omdat die sukkelaars geen adres zouden
hebben. M.a.w. men kan in Gent een boete ontlopen door wettelijk niet in orde
te zijn.
Zelfs de burgeroorlog in Syrië zit onze
burgervaders dwars. De kandidaat jihad-strijders blijken nl hoofdzakelijk uit
Brussel en de Vlaamse steden te komen. De Wever zal wel nooit gedacht hebben
zich daarmee bezig te moeten houden. Gelukkig krijgt hij in deze zaak de steun
van SP.aer Bonte uit Vilvoorde en Open VLDer Somers uit Mechelen, zodat hij tenminste
hiervoor moeilijk kan worden aangevallen door de linkse oppositie in zijn
koekenstad, die er een spelletje van gemaakt heeft al zijn beslissingen te ridiculiseren, daarin moedig gesteun door de poco media.
Kortom, burgemeester blijkt toch niet meer de
droomjob te zijn die ze misschien ooit was. Vooral sinds het opdrogen van
enkele financieringskanalen (gemeentefonds, Dexia e.d.) is het gedaan met
sinterklaas spelen voor de eigen achterban. Nu de gemeentelijke verkiezingen
pas achter de rug zijn kan een burgemeester zich wel veroorloven hier en daar
de vinger op de knip te houden, maar populair zal niemand daarbij nog worden.
* Kan men
de Kortrijkzanen nu Quickburgers noemen?
Na het schrappen van het woord allochtoon
in Gent, gaat men nu in Mechelen hetzelfde doen met OCMW. Mechels schepen
Koen Anciaux (broer van) vindt OCMW een te zwaar beladen woord en wil het nu
sociaal huis noemen. Als t kind maar een naam heeft zeggen ze bij ons. Het
is trouwens niet de eerste keer dat de benaming voor die dienst verandert.
Vroeger heette die Commissie voor Openbare Onderstand (den openbare
onderstand in de volksmond) en dat vond men op een zeker ogenblik ook een te
zwaar beladen woord. Over x-aantal jaren zal dat met dat sociaal huis niet
anders zijn.
Sociaal huis blijkt trouwens geen
uitvinding te zijn van Koen Anciaux. Het bestond al in Oostende, Puurs en
Erpe-Mere. Het verschil met de vroegere verandering is, dat men het toen meteen
voor het hele land veranderd heeft en dat COO, OCMW of hoe men het ook wil
noemen, straks overal anders kan genoemd worden. Het is hier nog niet
ingewikkeld genoeg in dit landje.
Er is trouwens nog iets meer aan dat naam
veranderen. Men geeft zo stilaan de indruk dat men de problemen kan oplossen
door enkel de naam ervan te veranderen of gewoon dood te zwijgen, zoals men dat
in Gent denkt te geloven. Het doet zon beetje denken aan al die politieke partijen
van dit land die ook om de haverklap van naam veranderen. Meestal gebeurt dit
echter omdat de zaken niet draaien zoals men zou willen. Misschien kan men in
Gent ook het woord bedelaar schrappen? Weeral een probleem minder in de zo
progressieve stad van burgemeester Termont, die de wereld ons benijdt
Busje komt zo, ook nu nog in Hasselt, maar
men zal er voortaan wel voor moeten betalen. Daarmee is een punt gezet aan het
alles moet gratis beleid van Steve Stevaert en zijn Limburgse aficionados. Nu
ook de gemeenten de tering naar de nering moeten zetten, is zowat iedereen het
er over eens dat gratis niet bestaat. Er is altijd wel iemand die voor de
kosten moet opdraaien en in de zgz Stevaert doctrine was dat de belastingbetaler.
U en ik, dus.
Het Stevaert tijdperk kan men nog het best
vergelijken met dat van de pas overleden Hugo Chavez van Venezuela. Allebei
communist tot in de kist, allebei vrienden van Fidel Castro en zijn
proletarisch Cuba en allebei hebben ze de gemeenschap laten opdraaien voor het
betalen van de fratsen die zij hebben uitgehaald. Aan beider rijk is een einde
gekomen. Aan dat van Chavez een definitief , aan dat van Stevaert een politiek.
Waar is de tijd toen Yves Desmedt in De
Morgen Stevaert God noemde? Burgemeester, volksvertegenwoordiger, minister,
partijvoorzitter, provinciegouverneur, het was hem allemaal nóg niet genoeg.
Tot hij ergens tegen de muur van het Peter Principe* aan knalde, er nog een aanklacht
tot chantage bij kwam (chantage door een, godbetert, Marokkaanse vrouw,
multicultuur waarschijnlijk!) en een deelname aan een havenproject in Vietnam
(nóg iets met een communistisch tintje!). Bart Dobbelaere, journalist bij De
Standaard waar ze Stevaert zeker niet links lieten liggen (doordenkertje),
vatte het mooi samen: Als men vandaag Steve is God googlet, komt men uit
bij een zekere Jobs!. Waarbij hij verder schrijft: Alles wat de God uit
Hasselt ooit in goud heeft veranderd, is weer lood geworden. De SP.a op kop
Sic transit gloria mundi.
* Elke
werknemer in een hiërarchie zal gewoonlijk opklimmen, tot hij zijn niveau van
incompetentie bereikt heeft. In de loop van de tijd zal iedere plaats
gewoonlijk ingenomen worden door iemand die niet voor zijn taak berekend is.
Minister van Pensioenen De Croo Jr gaat dus
een grote pensioenhervorming doorvoeren, de tweede al van deze regeringsploeg.
De eerste was van Quicky en die moet al worden aangepast, helemaal in lijn met
de meeste federale wetten sinds Verhofstadt. Het blijkt hier de normaalste zaak van de wereld te worden dat men nooit nog een wet van de eerste keer goed zal maken. Crootje wil het beter doen
en had daarvoor een groep van 12 professoren en experten uitgenodigd die hij in
de Brusselse Zuidertoren (ook wel eens de Pensioentoren genoemd) via een soort
persconferentie vertelde dat hij van hen een ver doorgedreven studie verwacht
tegen ergens begin volgend jaar, om uit te zoeken hoe we de pensioenen
betaalbaar zullen kunnen houden voor de periode (houdt u vast!) 2020-2050. Van
een bezigheidstherapie gesproken!
Dit land loopt al minstens vijftien jaar
achter bij de buurlanden voor wat betreft het opvangen van de kosten van de
vergrijzing. Bij de uitgenodigde experten bevindt zich trouwens ook ervaringsdeskundige:
Frankie Vandenbroucke, ooit zelf minister van Pensioenen, nu professor en
samen met Vande Lala auteur van een artikel over de noodzakelijkheid om dit
probleem aan te pakken. Dat was wel in 2004, negen jaar geleden, zoals ik reeds
vermeldde in mijn blog van 23 maart jl (De jojo-begroting). De medeauteurvan dat artikel was trouwens de man die
destijds bevallen is van het zgn Zilverfonds, dat later een lege doos bleek
te zijn. Het geld daarvan is voor andere doeleinden gebruikt en kan alleen voor
pensioenen aangewend worden als de Belgische staatsschuld zich ooit onder de 60% van
het bbp zou bevinden. Tegen Sint Juttemis, dus.
Er is voor Crootje dan ook geen enkele
reden om hoog van de toren te blazen. Het enige excuus dat hij heeft is, dat
het ministerie van Pensioenen 18 jaar is beheerd geweest door socialisten en dat
pas sinds deze regering Di Rupo een andere partij de minister ervoor levert.
Voor de rest is het met de pensioenen zoals bv met het aanpassen van het
veiligheidssysteem op het Spoor of het gelijkschakelen van de statuten voor
bedienden en arbeiders. Het zijn allemaal toestanden die in de rest van West
Europa enkele decennia geleden reeds werden aangepast en waaraan men in dit
land nog moet beginnen of net mee bezig is. Daarover de loftrompet steken
klinkt dan ook erg vals.
In Duitsland is een nieuwe politieke partij
opgericht, de AfD, oftewel Alternative für Deutschland. In tegenstelling tot
andere recente politieke modegrillen, zoals bv het zootje ongeregeld van die
Piraten (waarvan men veronderstelt dat ze in september de kiesdrempel niet
zullen halen), bestaat de leiding van de AfD grotendeels uit academici,
economen en financiële experten, waaronder zelfs enkele met connecties bij de
Bundesbank. Het gaat zeker niet om een populistische beweging. De partij kreeg
in enkele maanden al meer dan 7.500 nieuwe leden en het openingscongres trok zondag 1.300 deelnemers .
Hoofdthema van de nieuwe partij is, dat men
daar weg wil van de eurozone zoals ze nu bestaat en als er geen andere
oplossing zou zijn terug naar de D-Mark. De partij neemt het niet dat
Duitsland stank voor dank blijft krijgen voor zijn inspanningen om de eurozone
bij elkaar te houden, terwijl ondertussen gebleken is dat het gemiddelde
vermogen van een Griek, een Belg en een Cyprioot, respectievelijk drie, vier
tot vijf keer hoger ligt dan dat van de gemiddelde Fritz. Het verdrag van
Maastricht zou al 80 keer geschonden zijn en dat vindt de AfD van het goede
teveel.
Mocht die Alternative für Deutschland succes
hebben bij de Duitse verkiezingen van het najaar en dat zou wel eens kunnen -
dan zal het er slecht uitzien voor Angela Merkel en haar CDU en waarschijnlijk
nóg slechter voor de liberale partij die nu nog mee in de meerderheid zit. Een
alternatief om die Alternative erbuiten te houden, zou dan een Große Koalition kunnen zijn van
de christendemocraten en de gematigde
socialisten van de SPD, waarbij de euro dan wel tijdelijk zou kunnen gered
worden, maar beide partijen in eigen land nog minder populair zullen worden. Maar
ook in dat laatste geval zal het hoogst onzeker blijven of de eurozone in zijn
huidige vorm zal overleven. Er is in Duitsland nu al heel wat kritiek op de
eigen binnenlandse solidariteit, laat staan dat ze zich verder gaan engageren
in die t.o.v. de zuiderse landen, die meer vermogens hebben, minder werken, meer
schulden gemaakt hebben en die nu hen, de Duitsers, er nog de schuld van geven
dat het in het zuiden mis loopt. Het zal de hardwerkende Vlaming bekend
voorkomen.
Het definitieve tot stand komen van de
eurozone kan nooit lukken als er geen politieke unie komt. Een tussenstap daar
naartoe zou een bankenunie, een budgettaire unie en een concurrentie-unie
moeten worden, maar dat is door Merkel en Co allemaal naar 2014 verschoven.
Wie leeft, zal zien. Feit is dat de verkiezingen in Duitsland deze herfst met de dag belangrijker worden, ook voor ons.