‘De Europese Unie en de NAVO blijken zich te hebben gevestigd in de resten van wat ooit een tweetalige staat was, die nu bij de lasnaden uit elkaar valt’.
Bovenstaande commentaar komt uit de Nederlandse NCR krant, maar is een omschrijving die gedeeld wordt door het gros van de landen die ermee te maken hebben. Dit land werkt niet meer, zoals ikzelf ook al enkele keren heb vermeld. Door de in het verleden gemaakte schulden kunnen de sociale partners niet meer onder elkaar afspraken maken die niet zij maar de regering moet betalen. Officieel althans, in werkelijkheid is het Vlaanderen die de rekening krijgt.
Het geld is op. Op is op. Nieuwe schulden maken kan niet meer. Als men dan ziet dat de Waalse vakbonden, vurig gesteund door de PS, steeds meer geld willen van een regering die er steeds minder heeft, is het logisch dat het blijft fout lopen. Het botert niet alleen meer tussen de regio’s en de partijen, evenmin gebeurt dit tussen de vakbonden, zoals de huidige cipiersstaking nog eens laat zien. In Vlaanderen heeft men voor de problemen al sinds de zomer van vorig jaar een oplossing, waardoor men meer kan doen met minder volk, in Wallonië en Brussel zou dat niet kunnen. Ofwel is men daar te lui, ofwel te lomp, ofwel van kwade wil, ofwel de drie samen. Nu de federale regering er de schuld van geven is zonder meer een laffe, politieke zet, waarbij de gedetineerden als gijzelaars worden gebruikt. Het is wel opvallend hoe niet alleen de federale regering, maar ook de Vlaamse media het verschil tussen de cipiersbonden trachten weg te moffelen.
In de haven van Antwerpen is twee jaar gewerkt aan een compromis om de archaïsche wet Major te moderniseren, iets wat moét van Europa en dit land op het beklaagdenbankje brengt als het niet gebeurt. Op 8 juni zouden de havenarbeiders daarover een referendum krijgen om zich daarover uit te spreken. Democratischer kan moeilijk, zeker als men weet dat er ook een voorakkoord was tussen minister Peeters en de vakbonden. Toch hebben deze laatsten er iets op gevonden om de closed shop in stand te houden. Ze hebben de ± 80 bedrijven die havenarbeiders inzetten een aangetekend schrijven gestuurd om hen aan te manen zich individueel te engageren om de oude, door Europa niet meer gewenste situatie toch te behouden. Als de aanpassing van de wet Major straks niet doorgaat, betaalt de belastingbetaler de rekening, net zoals dat nu ook gebeurt bij de dwangsommen die de staat – niet de vakbonden – ook al door Europa opgelegd krijgt wegens de verwaarlozing van de diensten binnen de gevangenissen.
De vraag is maar hoe het verder moet in dit land met twee snelheden. Terugkeren naar 1830, zoals de Vlaamse (!) CEO van Atlas Copco voorstelt, is een lachertje. Toen waren de Vlamingen ook al in de meerderheid en werd hun taal niet eens erkend, laat staan hun rechten. Mensen, landen en regio’s die niet bij elkaar horen, worden best gesplitst. Men kan dat nog een tijdje tegenhouden, maar ergens is er een grens. De kans dat Europa zelf weer zal gesplitst worden, blijft trouwens ook bestaan, want het krijgt zijn eigen problemen al evenmin opgelost als het armlastige België.
|