Het is allemaal een beetje in sourdine gegaan: Sophie Dutordoir heeft begin dezer maand het NMBS-roer overgenomen van Jo Cornu. Van die laatste werd veel verwacht, vooral omdat hij de 70 al voorbij was en dus niet meer moest vrezen voor zijn carrière. De man heeft wel degelijk de pijnpunten van het Spoor blootgelegd en geprobeerd er iets aan te doen, maar is daar maar ten dele in geslaagd. Zal Sophie het beter doen? Het valt te betwijfelen.
Sophie Dutordoir is trouwens een verhaal apart. Ergens begonnen in de politiek onder Wilfried Martens, was ze bij Electrabel beland, waar ze het bracht tot de topfunctie van CEO. Daar stapte ze op in 2014 om in Overijse een Italiaanse delicatessenzaak te openen, die ze zelf uitbaatte. Dat zou altijd haar droom geweest zijn, maar die droom hield dan toch maar een paar jaar stand. Ze is nu CEO van een staatsbedrijf dat al decennia lang mismeesterd wordt door de verenigde vakbonden en de politiek, waar de staat jaarlijks nog steeds 3 miljard euro in moet pompen om het boven water te houden en waar de schuldenberg blijft groeien, al gebeurt het de laatste jaren iets minder snel.
Hét probleem is dat in 2023 het Europese reizigersvervoer geliberaliseerd zal worden en dat van dan af ook buitenlandse maatschappijen ‘onze’ NMBS mogen beconcurreren. Daar in zo’n vrijgemaakte markt de staatssteun verboden zal zijn, is het een raadsel hoe de NMBS het zal klaarspelen zonder de miljarden die het nu nog jaarlijks toegestoken krijgt. Dat zullen ‘patékens’ van een ander kaliber moeten zijn dan die uit ‘Poppeia’, zoals Sophie’s delicatessenzaak heette. Ondertussen wil men de files verminderen door o.m. het openbaar vervoer te promoten. Dat wordt dan een probleem voor de volgende legislatuur.
|