De herstructurering bij Carrefour België gaat zo’n 1200 banen kosten. Heel wat Carrefour winkels reageerden daarop met sluitingen en stakingen, die laatste zeker in Wallonië waar alles stil valt als ze het woord ‘grève’ nog maar horen. In Brussel en het Walenland gingen gisteren alle Carrefours dicht. Sommige vakbondsmensen gaven daar zelfs de regering Michel de schuld, omdat die de flexi jobs heeft ingevoerd. Dat er bij Carrefour in Frankrijk, waar die jobs er waarschijnlijk niet zijn, een veelvoud aan ontslagen zal vallen, leek voor hen geen nieuws. Puur politiek.
Voor vele werknemers zal het natuurlijk wel erg zijn, maar er zijn slechtere tijden geweest. In Limburg, waar in Genk een hypermarkt van Carrefour volledig sluit, zijn er momenteel zo’n 28.000 vacatures, in heel Vlaanderen 250.000. West-Vlaanderen heeft op het ogenblik 6% minder werklozen dan twee jaar geleden. De haven van Zeebrugge zoekt 1.000 werknemers, de meeste ongeschoold. Mensen zonder werk worden daarenboven bijgestaan door de Vlaamse dienst voor Arbeidsbemiddeling (VDAB), die zijn nut al meer dan bewezen heeft. Ik denk dat wie de dag van vandaag echt wil werken, zeker werk zal vinden, al is dat niet altijd meteen wat men graag zou doen. Maar, zoals ik in deze rubriek al eens geschreven heb, is het altijd beter tijdelijk een mindere job te hebben dan geen job.
---
En dan nog dit: leraar zou een zwaar beroep zijn. Dat zal wel, met meer dan drie maanden verlof per jaar! Het kan zijn dat sommigen het niet aan kunnen, maar dat ligt dan grotendeels aan henzelf. Vroeger waren er heel wat leraren die nog een bijberoep hadden, die in verzekeringen en zo deden. Nu zijn er die snel overspannen raken, waarschijnlijk omdat ze verslaafd zijn aan smartphones en sociale media, eerder dan van het werk zelf. Af en toe hoort men van leraren die de 65 voorbij zijn en toch nog les geven door hier en daar in te springen. Die hebben er dan blijkbaar geen last van…
Ikzelf heb gewerkt van mijn 16de tot de voorlaatste werkdag vóór mijn 65ste, de laatste 22 jaar in een 24-uursservice, weekeinden inbegrepen, met telefonisch oplossen van strandingen en betalingen in heel Europa, wat ook erg stresserend kon zijn. Met een goeie, ouwe Nokia van de zaak om ook buiten de reguliere uren stand-by te blijven bij taalproblemen van collega’s. Dat was wel in Nederland waar ik toen pas met mijn 62ste op vervroegd pensioen kon gaan. Ik heb dat niet gedaan, maar ben toen wel 4/5 gaan werken en moest van dan af geen nacht- en weekeinddiensten meer doen.
Leraar, zwaar beroep. Laat me niet lachen, hé!
|