Vandaag gaan we weten, of er in Duitsland een nieuwe bondsregering zal komen, de zgn ‘GroKO’, de grote coalitie van CDU, CSU en SPD, zeg maar van christendemocraten en socialisten. Beide partijen hadden al een principeovereenkomst gesloten, maar bij de SPD was dat niet genoeg en krijgen de leden het laatste woord. Tot vrijdag mochten zij hun stem uitbrengen en vandaag horen we het verdict. De kans op slagen is miniem en als die er toch komt zal het waarschijnlijk alleen te maken hebben met het feit dat bij een ‘neen’ er nieuwe verkiezingen moeten gehouden worden, waarop zeker de SPD niet zit te wachten. Die partij had bij de verkiezingen van september vorig jaar de slechtste score ooit.
De officiële reden waarom de Duitse socialisten niet mee zouden doen is dan ook dat ze geen tweede keer door Merkel electoraal doodgeknuffeld willen worden. Een onderliggende reden is de figuur van Martin Schulz, de huidige SPD-voorzitter en vroegere voorzitter van het Europees parlement. De man volgde in zijn jeugd katholiek gymnasium, buisde twee keer maar deed toch zijn studies uit, was daarna één jaar werkloos en werd bij de Bundeswehr ontslagen wegens alcoholisme. Was daarna burgemeester van het stadje Würselen dat onder zijn beheer failliet ging! Slaagde er toch in voorzitter van het Europees parlement te worden en zat daar op één lijn met Merkel, Verhofstadt en Co. Bij een eerste voorakkoord voor de nieuwe Duitse bondsregering had hij zichzelf de post van minister van Buitenlandse Zaken toegekend, een droom die hij later, na heftig protest van de partijbasis, moest opgeven, waarna hij ook aftrad als partijvoorzitter. Kortom, het gekende type van linkse zakkenvuller, die o.m. het onderzoek in de Luxsleaks affaire probeerde te verhinderen, wat niet belette dat hij daar in Straatsburg zelf zo’n dikke 300.000 euro per jaar ‘beurde’.
Martin Schulz was niet de enige die in de eerste plaats behoorlijk zijn zakken vulde bij ‘Europa’. Zopas werd nog bekend dat een zekere Martin Selmayr, de kabinetchef van fuifnummer Juncker, zichzelf benoemd heeft tot secretaris-generaal van de Europese Commissie en daarmee zowat de belangrijkste Europese ambtenaar is geworden. Zelf hebben we in dit land meegemaakt dat een partij zoals CD&V, die steeds een belangrijke Europese rol heeft gespeeld in de EVP, de job van Eurocommissaris voor Marianne Thyssen belangrijker vond dat die van Belgische eerste minister voor Kris Peeters. Dat ze daardoor een flinke stok tussen de wielen stak van de nieuwe centrumrechtse federale regering kon haar worst wezen, maar zou haar wel eens zuur kunnen opbreken bij de verkiezingen in 2019.
|