|
Om even op mijn blog van gisteren over de staatsschuld terug te komen, ook mensen die er dagelijks mee te maken hebben en er iets van kennen, zoals een Rik Van Cauwelaert en Frank Van Massenhoven zien niet in hoe er in dit land nog veel nieuws kan verwezenlijkt worden als er niets aan het afbouwen die staatsschuld wordt gedaan. Zeker nu, in een uitgebreide verkiezingscampagne, zullen partijen weer hemel en aarde beloven, terwijl ze weten dat er weinig of niets van in huis zal komen.
Frank Van Massenhoven is niet de typische pensioenganger die na een vruchtbare carrière zijn gal spuwt, zoals ik schreef in mijn blog van 28 februari (‘Un peu trop Peu(mans’) over heel wat bekende personen die dat na een succesrijke carrière deden. De man schrijft al geruime tijd wekelijks een column in de weekeinb deditie van De Tijdn waarbij hij regelmatig zijn vinger op de zwakke plekken van ons staatsbestel legde, dit ondanks het feit dat hij een eerder links etiket draagt. Hij werd zelfs nog voorgedragen als CEO van de NMBS, als opvolger van Jo Cornu, maar was zo slim daar niet op in te gaan en die eer te laten aan Sophie Dutordoir, die na een weinig succesvolle carrière als CEO van Electrabel dan maar een Italiaanse delicatessenzaak begonnen was…
De staatsschuld zal het grote probleem worden in de hele klimaatdiscussie. Die zal nl veel geld kosten en niemand weet waar dat vandaag zal moeten komen. De prijs van o.m. de vliegtuigtickets zou kunnen stijgen, de woningen zullen energiezuiger moeten gemaakt worden, benzine- en dieselwagens zullen moeten vervangen worden door veel duurdere elektrische wagens. Om maar enkele voorbeelden te geven. Hoe gaat men dat betaald krijgen?
De kans is groot dat de belastingen, die in België al bij de hoogste van Europa zijn, nog zullen stijgen. Als dat niet gebeurt, zal er geld moeten geleend worden. Veel geld. Dat zal dan straks wel moeten terugbetaald worden door dezelfde jeugd die op straat komt voor ‘een beter klimaat NU’. Zelfs als men de onzalige gedachte van het geld bijdrukken zou toepassen – iets dat trouwens alleen kan gebeuren binnen de Eurozone - zou dat de zaak niet oplossen. Dat zou nl leiden tot een hyperinflatie. Trouwens, vooraleer men zoiets zou kunnen doen, zou men het Verdrag van Maastricht moeten wijzigen, want daarin staat o.m. een bepaling die monetaire financiering uitdrukkelijk verbiedt. We zullen even de klimaatjochies terzijde laten; politiekers die voorstander zijn van geld bijdrukken, zoals groene Bart Staes, zouden beter dat Verdrag maar eens grondig lezen. De nog aan de gang zijnde zgn ‘kwantitatieve geldverruiming’ door de Europese Centrale Bank (ECB) is te omslachtig om door één land, laat staan door één klein land, toegepast te worden.
Kortom, er zal vooral veel gezond verstand en veel tijd nodig zijn om de meeste groene projecten ter verbetering van het klimaat tot een goed einde te brengen. Ondertussen kunnen we weinig anders doen dan ons aan te passen aan wat er zich nu voordoet. Dat de mens het op deze planeet zover gebracht heeft, is geen gevolg van regeltjes, maar louter omdat hij zich heeft weten aan te passen aan dikwijls dramatisch veranderende situaties.
|
