|
Ik
was het haast vergeten, maar op VTM werd het op zondag even aangekondigd:
maandag 11 november was het de IJzerbedevaart, of wat ervoor moest doorgaan.
Het stond inderdaad al van vorig jaar vast dat de bedevaart voortaan niet meer
einde augustus zou plaats vinden, maar wel op 11 november, samen met de
Belgische festiviteiten. Als ik me niet vergis, had ik vorig jaar al geschreven
dat ook deze Vlaamse gebeurtenis zo door België gerecupereerd werd.
Het is trouwens moeilijk nog over een gebeurtenis te spreken. De
IJzerbedevaart is eerder een non-event geworden, een uit de kluiten gegroeide
buurtkermis in een tent naast de weide, waar volgens de organisatoren - zon
500 mensen aanwezig waren, die van de organisatie inbegrepen. Een lachertje voor wie zich nog de tienduizenden herinnert
die ooit op de IJzervlakte hun geloof in Vlaanderen kwamen betuigen. Toen men
nog openlijk opkwam voor amnestie en zelfbestuur. Nu praat men alleen nog over
vrede, een weliswaar eervolle, zij het goedkope wens die men tot in der
eeuwigheid kan blijven gebruiken, want zolang er mensen zijn, zal er wel ergens
oorlog zijn.
De
IJzerbedevaart is definitief in de vernieling ingereden door de linkse tak van
de ter ziele gegane Volksunie (zou Bert Anciaux er geweest zijn?). Voor de
echte Vlamingen is er gelukkig nog de IJzerwake, in dezelfde regio en met de
vroegere idealen gekoppeld aan de besognes van de huidige Vlaamse beweging. In
Steenstrate komen er toch nog enkele duizenden i.pl.v. de inhoud van één tent.
Van officiële zijde was er kabouter Peumans, misschien in hoofde van zijn
politieke functie als voorzitter van het Vlaamse parlement, maar dat is niet
zeker. Peumans manifesteert zich al langer als een niet geleid projectiel dat vindt dat elders het
gras groener is
Tenslotte nog twee bemerkingen die tekenend zijn voor de verwatering van
de IJzerbedevaart:
Elke bezoeker kreeg een
nepbloempje met daarop het woord peace. Zelfs dat kon blijkbaar niet meer in de eigen taal. De hele bedevaart duurde ±
anderhalf uur, maar men moest één uur wachten vóór het woord Vlaanderen de eerste keer
viel (tijdens het voorlezen van een gedicht van Anton van Wilderode).
Als het van dat huidige IJzerbedevaartcomité afhangt, dan wordt de Vlaamse zelfstandigheid een sprookje.
|
