Ecolo, de partij van de Waalse Groenen, pleit voor een samengaan met Groen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt en het feit dat ‘les Verts’ bij de laatste verkiezingen flink op hun donder hebben gekregen, is daar niet vreemd aan. In het Waalse gewest verloor de partij 10 van zijn 14 zetels en verdwenen ze uit de gewestregering.
Het is ook niet de eerste keer dat er pogingen zijn om tot één federale groene partij te komen, net zoals dat nu al het geval is met de communisten van de PvdA, die ook maar één partij hebben in heel België. Zeker met het steeds verder uit elkaar groeien van de landshelften (denk maar aan de voornemens van de Waalse deelregering om – in tegenstelling tot Vlaanderen - de indexsprong voor de huren en het instellen van een vermogensbelasting in te voeren) is het oprichten van een nieuwe unitair Belgische partij een terugkeer naar de negentiende eeuw. Het ziet er voorlopig niet naar uit dat Almaci gaat toehappen. Zó gek is ze dan ook weer niet.
Vergeten we tenslotte niet dat er in Vlaanderen een stroming op links aanwezig is die wil komen tot een gemeenschappelijk front met de SP.a. Ook dat idee zit voorlopig in de koelkast, zeker als gevolg van de aanslepende malaise i.v.m. de voorzittersverkiezing bij die laatste partij. Het is armoe troef bij links in Vlaanderen en daar dan nog een zieltogende Waalse club bijpakken zou helemaal niet bijdragen tot een toeloop van nieuwe leden, integendeel. Een van de hoofdredenen waarom de linkse haring in Vlaanderen niet braadt, is juist omdat de linkse partijen niet Vlaams genoeg zijn. Zeker bij de jeugd overtuigt het ‘Belgische’ label niet meer*, tenzij misschien bij het voetbal, maar dat zal ook maar zo lang duren dat er resultaten zullen zijn en dat kan verkeren. Bredero wist dat al. Als links in Vlaanderen nog iets te betekenen wil hebben, moet het Vlaamser worden. De enkele initiatieven ter zake, zoals Meervoud en de Gravensteengroep, worden niet politiek gedragen.
* Uit een onderzoek in verschillende Europese landen, blijkt dat slechts één op vier Vlamingen akkoord gaat met de stelling dat de Belgische voedingsproducten de beste zijn, zeker als het de koper meer geld gaat kosten. Versheid, smaak en afwezigheid van hormonen vindt de Vlaming belangrijker. En dat hebben we het niet gehad over de Vlaamsnationalist die, alleen al uit principe, niets koopt waar een Belgische vlag op staat afgebeeld...
|