"De overheidsuitgaven bedragen nog steeds 52% van het bbp". Dat wil zeggen dat meer dan de helft van wat hier te lande wordt geproduceerd, door de zogenaamde herverdeling eerst op allerlei manieren van de gemiddelde Belg is afgenomen. Elke uitgave vanwege de overheid impliceert namelijk een voorafgaandelijke inkomst. Dat gaat van de wedde van onderwijzend personeel over de wegeninfrastructuur tot de terugbetaling van borstreconstructies-met-eigen-weefsel. Veel te weinig mensen beseffen dat en denken ten onrechte dat al dat geld op een of andere miraculeuze wijze uit de lucht komt gevallen.
De beruchte taxshift is voor de gemiddelde Belg geen verschuiving van belastingen, maar een verhoging. Het is mogelijk dat sommigen een beetje minder belastingen moeten betalen, en anderen wat meer sociale zekerheidsbijdragen, een percentje hogere BTW hier en daar of andere accijnzen op nieuwe categorieën aan luxegoederen. Maar voor de gemiddelde Belg is het totaal overheidsbeslag groter, om alle uitgaven van diezelfde overheid te blijven dekken. Voor de gemiddelde Belg is het alternatief is immers dat de overheid in totaal minder zou gaan uitgeven, maar daar is geen sprake van, integendeel. Van langsom meer mensen rekenen op een of andere tussenkomst vanwege de overheid. Die liefst dan door ànderen moet betaald worden, want bij hén is het overheidsbeslag al groot genoeg. Maar die ànderen, dat is natuurlijk de gemiddelde Belg! Meer overheidsbeslag leidt tot meer overheidsbeslag, dat is een vicieuze cirkel waar we niet meer uit geraken.
De indexaanpassing is een placebo om het overheidsbeslag te verdoezelen. Een individuele werknemer krijgt de indruk dat hij van tijd tot tijd automatisch meer loon krijgt, maar voor de gemiddelde Belg is dat natuurlijk niet het geval. Want alles is -dat spreekt vanzelf- gemiddeld evenveel duurder geworden.
Politici met principes verdienen achting. Ongefundeerde a priori uitsluiting, waarmee BDW niets anders bereikt dan zijn eigen positie verzwakken, is precies door die correcte omschrijving geen politiek principe. Een averechts links dogma stelt dat "alles van iedereen" is. Niet alleen dat, maar in het door socialisten gedomineerde Europa is ook "alles voor iedereen". Dat hebben ze wereldwijd goed verstaan en begrepen! Om de asielindustrie aan banden te leggen, kan BDW nu in heel Europa naar splinters gaan zoeken. De steunbalk die naast hem ligt, wil hij niet gebruiken. De ezel kruipt door het oog van de naald, om in Bijbelse termen te blijven. Of was dat een kemel?
08-11-2015, 11:11
Geschreven door bertie
|