Nog drie keer slapen en dan wordt ‘the Donald’ ingezworen als nieuwe president van de USA. Dit zal wel de politieke verrassing van de eeuw blijven. Het is nu afwachten of hij inderdaad alles gaat (willen) doen wat hij al getweet heeft.
Met zijn laatste opmerking over het ‘wir schaffen das’ van Angela Merkel zal hij nog niet teveel Europeanen tegen de haren gestreken hebben, gewoon omdat een meerderheid op het oude continent er evenzo over denkt. Ook over zijn mening i.v.m. de Brexit zal hij wel genoeg gelijkgezinden vinden, al is er feitelijk niemand die op dit ogenblijk weet hoe dat juist af gaat lopen.
Een ander paar mouwen zal het vervolgverhaal over de NATO worden, al heeft Trump ook in deze materie een deel van het gelijk aan zijn zijde, waar hij zegt dat ieder land zijn deel moet betalen als het door die NATO beschermd wil blijven. Dat geldt zeker ook voor dit land, dat er bovenop nog eens profiteert van het feit dat zowel het hoofdkwartier van die organisatie als dat van de SHAPE zich hier bevinden. Dé vraag wordt hoe zijn betrekkingen met Poetin zullen zijn, niet alleen o.w.v. de spanningen met de vroegere Sovjetstaten – in de eerste plaats Oekraïne – maar vooral Poetin’s toenadering tot het Turkije van sultan Erdogan. Turkije mag dan officieel (nog) deel uitmaken van de NATO, in werkelijkheid is het land op dat gebied al even onbetrouwbaar geworden als het dat is t.o.v. de E.U.
Het Turkse leger was tot voor kort het tweede grootste van de NATO. Sinds de mislukte coup van zes maand geleden en de uiterst harde repressie door Erdogan, is dat leger één derde van zijn manschappen kwijt, de helft van zijn generaals en 75% van zijn officieren binnen de NATO-structuren. Als gevolg van Erdogan’s zuiveringen zou de Turkse luchtmacht zelfs niet meer operationeel zijn. Ook van de hereniging van Cyprus, waar iedereen verwachtte dat die dit jaar zou plaats vinden, zal niet veel in huis komen, want Erdogan heeft al gesteld dat zijn troepen (30.000 man sterk) op het eiland zullen blijven, wat er ook zal beslist worden.
En dan is er nog Syrië, waarover volgende week in Kazakstan een poging tot vredesconferentie begint, overeengekomen tussen Rusland, Turkije en Iran en waarop Trump nu ook zou zijn uitgenodigd. Als laatstgenoemde daar naartoe trekt en er ook zijn eigen zelve blijft, kan het nog spannend worden.
|