De politica waren gisteren nog eens aan bod. In de UK was er Theresa May die, in tegenstelling tot wat ze vroeger beweerde, nu toch vervroegde verkiezingen wil uitschrijven. Dat betekent al ons vierde buurland dat dit jaar naar de stembus trekt. May meent niet genoeg steun voor de Brexit te vinden in het huidige Britse parlement en hoopt daaraan iets te kunnen doen. Daarbij rekent ze ook op een verdere achteruitgang van Labour waar er nog steeds chaos heerst. May en heel wat media en policy watchers denken dat de Tory’s het gemakkelijk (weer) zullen halen. Daar stel ik mij toch enkele vragen bij.
Om te beginnen zit het kiessysteem over there anders in elkaar dan bij ons. Elke partij schuift per kiesdistrict één kandidaat naar voor en wie er in dat district de meeste stemmen haalt, gaat naar Londen. Nu is het zo dat er niet alleen het verschil is tussen conservatieven, socialisten en de rest, maar dat er ook meningsverschillen zijn binnen zowat alle partijen over die Brexit. Om er zeker van te zijn dat haar partij straks meer verkozenen heeft dan nu die de Brexit genegen zijn, zal May enkele van de huidige tegenstanders moeten vervangen in de eigen partij. Dat is daar geen sinecure, daar de meeste van die mensen hun eigen aanhang hebben in zo’n district en de kiezers zo maar niet zullen aanvaarden dat hun man/vrouw opzij wordt gezet.
Om die verkiezingen vervroegd te laten plaatsvinden, moet er eerst nog gestemd worden in Westminster en moeten dus ook die van Labour akkoord zijn. Hun voorzitter Corbyn is het daar nu al mee eens. Ook hij heeft binnen zijn partij voor- en tegenstanders van de Brexit. Als hij het louter om de stemmen zou doen en heel zijn partij nu eens voluit tégen de Brexit zou gaan is het niet onmogelijk dat Labour, ondanks alle miserie die het de laatste jaren heeft meegemaakt, zich toch zou herpakken. Dat heeft dan weinig met echte politiek te maken, wel met opportunisme. En dan hebben we het nog niet gehad over Schotland dat weer de kans krijgt te laten zien dat ze niet akkoord gaan. Als de Scottish National Party versterkt uit deze verkiezingen komt zal Nicola Sturgeon meer dan ooit een nieuw referendum eisen.
---
Ook bij ons blijft er een politica in het nieuws, nl Zuhal Demir, die gisteren wel haar beleidsbrieven als nieuwe staatssecretaris heeft voorgelezen, maar waarbij de stemming erover is uitgesteld tot volgende week om onze nationale Charel de tijd te geven de brokken te lijmen tussen haar en CD&V als gevolg van haar (volgens mij terechte) omschrijving van die partij als moslimvriendelijk. Dat het woord ‘kiesvee’ nooit eerder zou gebruikt zijn, zoals onze media blijven vertellen, is larie. Het werd tientallen jaren geleden al uitgevonden door ’t Pallieterke (ik dacht zelfs door stichter Bruno De Winter himself*). Demir heeft trouwens vroeger al eens een straffe uitspraak gedaan richting CD&V, toen ze schreef: ‘Mijn favoriete onenightstand is Kris Peeters. Maar vóór we er aan beginnen, zal ik hem dan wel het regeerakkoord eens voorlezen, want dat schijnt hij nog altijd niet te kennen’! (Uit De Tijd van 28 december 2016, bij de ‘Kaaiman-quotes’…).
* Bruno De Winter vond ook het woord ‘praatbarak’ uit.
|