Jan Smets, de gouverneur van de Nationale Bank (NBB) wist zopas te vertellen, dat het al bij al nog meevalt met de economische vooruitzichten in dit land. Voor de volgende drie jaar voorspelde hij zelfs meer dan 100.000 nieuwe jobs. Dat moet als muziek in de oren klinken van onze nationale Charel, die altijd heeft staan roepen dat het hem alleen ging om ‘Jobs, jobs, jobs!’. Helemaal ongelijk heeft hij daarbij niet, want meer jobs betekent meer mensen die afdragen en minder die van de staat op e.o.a. manier moeten trekken. Daarenboven komt dit normaal ook de handel ten goede door een verhoogde consumptie (enfin, dat hoopt men toch).
Dat was het goede nieuws. Zoals er geen rozen zonder doornen zijn, is er bij de NBB ook geen goed nieuws zonder slecht nieuws. Dat laatste is het feit dat ruim één Belg op vijf met pensioen is of op korte termijn zal gaan en dat deze trend zich nog wel even zal doorzetten. Eigenlijk is dat geen nieuws, want men weet al járen dat er grote vergrijzingskosten op ons afkomen, vooral o.w.v. het feit dat de zgz ‘baby boomers’ met pensioen beginnen te gaan. Reeds onder de regeringen Verhofstadt wist men dat en was het daarom dat Vande Lanotte met zijn berucht Zilverfonds voor de dag kwam, het wondermiddel dat later een lege doos bleek te zijn. Het betekende wel dat men toen wist dat de kosten voor de vergrijzing er aan zouden komen. In de meeste ons omliggende landen is daarop geanticipeerd, hier had men het te druk om de 6% buffer, die Dehaene ervoor had aangelegd, op te souperen.
In één adem vertelde Smets er trouwens bij dat hij schatte dat België (alle regeringen samen) nog 8 miljard euro zal moeten vinden om tegen 2019 een begroting in evenwicht te hebben. Daarvoor zijn de meer dan 100.000 nieuwe jobs verre van genoeg. Onze Charel zal weer moeten gaan toveren. ‘Ich bin gespannt’, zou Merkel zeggen.
|