Het is vandaag Kerstmis en dus: "Vrede op aarde aan de mensen van goede wil", een citaat, dat het al zo'n 2.000 jaar doet. Dat doe ik dan ook, aan alle moedigen, die mijn blogs blijven lezen en ook aan de anderen.
Dat dan voor wat mijn goed hart betreft. Mijn slecht karakter echter vindt, dat er dezer dagen enkele zgz gezagsdragers zijn, waar de goede wil niet uit de verf komt, om het beleefd uit te drukken.
Neem nu die Wilfried Martens. Die is al zo beleefd in zijn consultatieronde met de oppositie te spreken, iets wat Albert II geweigerd had te doen. Martens spreekt dus ook met de oppositie, met uitzondering van het Vlaams Belang... Van goede wil gesproken. Nu had de man eens de kans in deze Kerstsfeer zijn goede wil te tonen en álle Vlamingen in zijn gesprekken te betrekken, maar dat is er blijkbaar nog steeds teveel aan. Een klein miljoen Vlamingen worden zo nog maar eens vergeten, alsof zij hier niet bestaan. En dan straks weer maar jammeren, dat de communautaire problemen hier niet opgelost geraken.
En dan is er die hogervernoemde Albert II. Die komt in zijn Kerstboodschap o.m. een citaat vertellen van Ingrid Betancourt, de Française uit Colombia die in juli bevrijd werd uit de handen van de linkse FARC rebellen. Betancourt zou gezegd hebben, dat België een voorbeeld was van een harmonieuze samenleving. Nou, moe! Ze had beter Zwitserland als voorbeeld genomen. Dat land bestaat uit vier taalgebieden en daar zijn er zo goed als geen communautaire problemen. De reden daarvoor is dat in Zwitserland, zoals het in een federaal land hoort, iedereen zich - in het officiële leven althans - aanpast aan de plaatselijke regels én taal. Dat noemt men het territorialiteitsprincipe. In België gebeurt dat niet, omdat de francofonen willen dat de plaatselijke, Vlaamse bevolking zich aan hén aanpast. De omgekeerde wereld, dus. Erger nog, die Franstalige inwijkelingen gaan Vlaanderen bij allerlei buitenlandse instanties nog zwart maken. Van goede wil is er bij hen in geen geval sprake.
Toch is er dezer dagen toch één lichtpunt: Albert deux heeft ook ontdekt, dat dit land een verdere staatshervorming moet krijgen. Hopelijk vertelt hij dat ook in zijn Franse versie aan de Waalse landgenoten, want het zijn uitgerekend zij die daarover dwars blijven liggen. Zo weten we nu al, dat er van die zo geroemde dialoog weinig in huis zal komen. Tegen Nieuwjaar zouden de eerste akkoorden, de zgn "borrelnootjes", die al meer dan een jaar oud zijn moeten zijn goedgekeurd. Zelfs dat zit er niet meer in.
Toch maar de beste wensen!
|
