Bij de Bpost-staking gebeurt er weer iets typisch Belgisch. Na het bereiken van een voorakkoord tussen vakbonden en directie wordt de staking op een gegeven ogenblik opgeschort en wordt er tevens beslist voorlopig geen nationale staking meer te houden. Dat laatste betekent dat er in Vlaanderen niet meer gestaakt wordt, maar in Wallonië wél. Als ze daar nog maar het woord ‘grève’ (staking) horen, is het gedaan met werken. Ergens moeten die Waalse stakingen dan toch aanstekelijk gewerkt hebben, want nu duiken ze ook weer op in Vlaanderen. Stel dat deze situatie blijft duren (of erger wordt), dan staan we er goed voor bij het begin van de Kerstperiode, wanneer ondanks alle internetverkeer toch heel wat mensen de traditie van de kerstkaarten in ere houden. Als die staking zou blijven dreigen, denk ik er ernstig aan mijn wenskaarten voor het buitenland in Nederland te gaan posten. Dat is dan het voordeel dat men heeft als men in de grensstreek woont.
We krijgen trouwens nu ook te maken met een nieuw sociaal fenomeen dat komt overwaaien uit la douce France. Daar hebben burgerinitiatieven, opgeroepen via de sociale media, al enkele brandstofdepots geblokkeerd uit protest tegen de steeds hoger wordende prijzen van benzine, diesel en stookolie. Gisteren gebeurde dat ook in Wallonië, waar het druppelt als het regent in Parijs. Niet dat ze ongelijk hebben, maar in feite ageren zij tegen de verkeerde vijand want het zijn niet de brandstofproducenten die hun producten steeds duurder maken, maar de staat en dit zowel in Frankrijk als bij ons en elders. De grootste kost van de brandstoffen zijn de taksen die er door de staat op geheven worden, de zgz ‘accijnzen’, om het met een technische term te zeggen.
Ik heb zo de indruk dat we ons in de aanloop naar de verkiezingen van einde mei 2019 nog aan heel wat van die al dan niet spontane (a)sociale onrust en wanorde mogen verwachten.
--------------
En dan nog dit.
Op de cafézender uit Nossegem maakt men reclame voor de nieuwste plaat van Andrea Bocelli, waarbij men hem de ‘succesrijkste tenor ooit’ noemt. Op een zender met het niveau van K3 en Helmut Lotti, hebben ze daar waarschijnlijk nog nooit gehoord van Enrico Caruso, Franco Corelli, Luciano Pavarott, Placido Domingo, om er maar enkele te noemen..
|