|
Ik heb het al eens meer geschreven: Walen en werken hebben maar één ding gemeen: de eerste letter. Voor wie dat niet gelooft: de PS, gevolgd door de Waalse groenen van Ecolo en de communisten van de PTB (de Waalse vleugel van de PvdA), pleiten voor een werkweek van slechts vier dagen. Op die manier denken ze meer jobs te kunnen creëren. Tot daar lijkt er misschien e.e.a. bespreekbaar, maar dat houdt snel op als men daar bij voegt ‘zonder verlies van loon’. Dat laatste zou dan betekenen dat de lonen in de bedrijven 20% omhoog zouden gaan, waardoor de producten een stuk duurder worden en veel bedrijven het er in Wallonië voor bekeken zullen houden, vooral diegenen die bepaalde werkzaamheden niet verder kunnen automatiseren.
Bij die vierdaagse werkweek houdt het trouwens niet op. De partij van Di Pippo wil ook de pensioenleeftijd terugdraaien van 67 naar 65, nu zo vastgelegd tegen 2030, als ik me niet vergis. Ik zou er geen probleem mee hebben, mochten ze dat in Francofonië doen, maar dan wel na een afspraak over e.o.a. vorm van confederatie, waarbij de huidige transfers van Vlaanderen naar Wallonië zouden worden afgeschaft of tenminste worden afgebouwd binnen een redelijk korte termijn. Daarna mogen ze voor mijn part in Wallonië naar een werkweek van één dag gaan, zoals in het mopje, waarbij een betoger roept: ‘Maar niet op een maandag, hé!’.
Bij bovenstaande francofone wensen blijft het trouwens niet. Er circuleert daar zelfs een voorstel om op het werk rustruimten te voorzien en werknemers aan te moedigen af en toe een uiltje te vangen! Kan het nog zotter? Op het werk een dutje kunnen doen, om daarna thuis of onderweg in de trein niet in slaap te vallen!
Ik zou zeggen: ‘Ze doen maar’. De verschillen kunnen niet groot genoeg worden, zodat uiteindelijk ook de grootste Vlaamse Lamme Goedzak zal moeten inzien dat dit land van tegenstellingen geen verder bestaansrecht meer heeft.
|
