|
Vorige week opende Bpost in Willebroek een nieuw logistiek centrum waar bestellingen via de Webwinkels worden ingepakt en verstuurd. Ze hebben daarvoor slechts 15 medewerkers die een grotendeels controlerende functie hebben. Het inpakken zelf gebeurt er nl door 50 robots.
Men hoort wel eens vertellen dat de robots onze jobs gaan afnemen. In 2016 was er zelfs een rapport van het Wereld Economisch Forum dat er in Europa met de komst van robots tot 5 miljoen banen zouden kunnen verdwijnen. De coronacrisis heeft er mede voor gezorgd dat we ons daarover niet direct zorgen zullen moeten maken. De bedrijven, Horeca, Zorg en Farma op kop, schreeuwen om arbeidskrachten die ze desnoods zelf zullen opleiden of omscholen*.
E.e.a. maakt dat robots momenteel geen werk afpakken, maar er mede voor zorgen dat de tekorten worden opgevuld. Ze vernietigen geen werk, maar veranderen het. Ze zijn niet langer het probleem, maar soms zelfs de oplossing
Er zullen natuurlijk sectoren blijven waar men zomaar niet de mensen zal vinden die men wil. Denk maar aan de artsen, zowel huisartsen, spoedartsen als tandartsen, waaraan een tekort is, maar dat hebben we in Vlaanderen aan onszelf te danken. Hadden we de vorige decennia de numerus clausus bij de aanwerving van artsen genegeerd zoals de Franstaligen dat straffeloos hebben kunnen doen, dan hadden we daar nu geen tekort gehad. Daarover schreef ik 15 jaar geleden al toen mijn kleinzoon pas voor arts kon gaan studeren na een omweg via de Bio-Geneeskunde en daarvoor een overgangsjaar erbij moest nemen. Dat hij niet meteen in het ingangsexamen voor Geneeskunde slaagde had niets met geneeskunde te maken, maar met een nietszeggende multiple choice test.
*Doet me denken aan dat mopje van die vader die zijn zoon kwam aanbieden voor werk. Vraagt de personeelschef: ‘En wat kan hij?’. ‘Niets’, zegt de vader. ‘Goed’, zegt de ander, ‘dan moeten we hem niet omscholen’.
|
