De Belgische Beurs, beter bekend als de 'Bel 20' heeft dit jaar een gemiddeld verlies gemaakt van zo'n 20%. Bij de weinige firma's die wél winst maakten, was 'onze' brouwer AB Inbev en dat zal o.m. Jean-Luc Dehaene geweten hebben. Verschillende toplui van die firma hebben nl een deel van hun aandelen verkocht en onze nationale loodgieter zou daar bij zijn. Zeker is het niet, want sinds hij geen 'insider' meer is, geen onafhankelijk bestuurslid, valt dat niet meer te controleren, iets wat hem zeker voldoening zal geven, want Jean-Luc houdt niet van pottenkijkers. De man zit bij AB Inbev nl op een jackpot van meer dan 3 miljoen euro. Daarenboven heeft hij nog altijd de riante wedde van europarlementair met de even riante onkostenvergoedingen. Niet slecht voor een (ex?) ACV-er die ooit verklaarde dat hij, mocht hij opnieuw kunnen beginnen, eerder socialist zou willen zijn... Van would-be socialist naar een echte (nou, ja).Johan Vande Lanotte, vice-premier en minister van Economie, Consumentenzaken en ...de Noordzee. Buiten de voor het land schadelijke kemels die de man in een vorig leven al geschoten heeft (Zilverfonds, ABX, het hotelakkoord over Sabena, Electrawinds en nog zo enkele), houdt hij zich ook bezig met 'zijn' basketploeg, BC Oostende. Het stadion van dat team kreeg in 2009 en 2010 telkens 100.000 euro voor zijn jeugdschool en in 2010 nog eens 375.000 euro voor de bouw van een extra verdieping. Dan nog eens een half miljoen sponsorgeld van E-Lotto. In Oostende, de thuishaven van Vande La, betaalt de politie de stad miljoenen voor het gebruik van camera's in de haven, iets wat bij mijn weten nergens anders gebeurt. Een deel van dat bedrag zou doorgesluisd worden naar Telindus, toevallig de sponsor van de basketploeg. Of Vande Lanotte daar zelf iets van overhoudt, is koffiedik kijken, maar hij zal er zeker niet armer van worden. Hij heeft daarenboven nog altijd zijn inkomsten als professor aan de UGent en nu sinds kort ook dus die van vice premier en minister. Van Karel De Gucht weet ondertussen iedereen, dat de Belgische fiscus hem op de hielen zit in verband met de financiering van een stulpje in Toscane, dat ook al miljoenen waard zou zijn. De Gucht wil niet dat men zijn bankrekeningen kan inkijken en is daarvoor naar de Raad van State gestapt. Als hij - zoals steeds - zo zeker is van zijn eigen gelijk, zou dat toch geen probleem mogen geven, maar dat blijkt dus niet het geval te zijn. Tenslotte is er nog het raadsel Verhofstadt. Zoals ik hier al vroeger schreef, heeft die man bezittingen die een veelvoud zijn van wat bv De Gucht bezit en zou hij die nooit hebben kunnen betalen met wat hij officieel verdiend zou hebben (dit werd ooit eens uit de doeken gedaan in Knack). Toch laat men Verhofstadt met rust. Misschien weet de sluwerd te veel... Enfin, onze politieke monumenten boeren goed, zo te zien. Wij zullen het met wat minder moeten doen. Toch nog het beste voor het jaareinde en 2012!
Het is algemeen aanvaard, dat het leven na de invoering van de euro overal flink duurder is geworden. Een zoveelste studie daarover zegt, dat het zo'n vaart niet zou lopen. Van 1990 tot het jaar 2000 (dus vóór de euro) zou de levensduurte bij ons met 22% gestegen zijn, van 2000 tot 2010 met 24%, dus niet zo'n groot verschil. Toch ben ik het daarmee niet eens. De benodigdheden van elke dag: energie, eten en drinken zijn wel degelijk heel wat duurder geworden. Dat argument wordt niet ontkend, maar wordt gecounterd door te zeggen dat alle elektronica en aanverwanten een stuk goedkoper zijn geworden. Ook dat is juist. Dat laatste maakt echter niet de rekening van de gewone man in de straat, die moeilijk de eindjes aan elkaar kan knopen, al die nieuwe hebbedingetjes misschien wel leuk vindt, maar ze daarom niet persé nodig heeft. Blijft natuurlijk de vraag, waarom er tussen het decennium vóór en dat erna zo weinig verschil is in de stijging der kosten. Waarschijnlijk, denk ik, omdat er na de eeuwwisseling steeds meer van die moderne gadgets op de markt zijn gekomen, waardoor die allemaal steeds goedkoper worden. Er valt echter nog wat anders te bekostigen dan iPods en iPads. De energiekosten: de verwarming van het huis, de verlichting, het verbruik van de auto die voor de meeste onder ons onmisbaar is geworden. Als we horen dat die dit jaar zo'n 20% duurder zijn geworden en volgend jaar waarschijnlijk 30% zullen stijgen, dan is er weinig reden om daarover verheugd te zijn. E.e.a. zal trouwens afhangen van wat die regering Di Rupo zal beslissen i.v.m. het al dan niet sluiten van de kerncentrales. Het feit bv dat de elektriciteit dit jaar 'slechts' 20% duurder werd t.o.v. de stookolie (bijna 70%), komt doordat de stroom (nog) voor een groot deel verwekt wordt met kernenergie en steenkolen. Mensen die hun huis nog verwarmen met de goede, ouderwetse steenkool, hebben daarvoor in 2011 zelfs zo goed al niets méér uitgegeven. Een alternatief, de houtkachel, riskeert trouwens straks ook zwaar aangepakt te worden, omdat ze de atmosfeer meer zou vervuilen dan het verkeer. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, gaat het bier ook nog eens duurder worden: plus 5% vanaf maart 2012. Van een rampjaar gesproken!
Ik schreef gisteren nog dat de officiële gegevens bij statistieken over België steeds met een grove korrel zou moeten genomen worden. Bij het uitsplitsen van de Belgische gegevens naar de gewesten toe, blijkt nl pas hoe groot de verschillen tussen die gewesten kunnen zijn. Ik word op mijn wenken bediend, want binnen de 24 uur is daarover nog maar eens een bevestiging gekomen en wel vanuit een onverdachte hoek, nl van een zekere Pierre Pestiau, professor economie aan de universiteit van Luik. Uit de laatste gegevens over een studie naar het algemeen welzijn binnen de E.U. landen blijkt nl dat België als geheel zich iets boven de middelmaat bevindt. Uitgesplitst is de waarheid echter, dat de welzijnskloof tussen Vlaanderen en Wallonië nooit groter was én nog toeneemt. Vlaanderen zit in het Europese koppeloton. Wallonië doet het veel slechter dan 'nieuwe' landen als Tsjechië en Slovenië, zelfs slechter dan Polen en Hongarije en ongeveer even slecht als Portugal. Alleen Bulgarije en Roemenië doen het nog slechter. Men kan zich daarbij afvragen waar al die triomfkreten i.v.m. de twee zgz Marshall plans dan ook voor nodig waren. Niet alleen wordt Wallonië steeds armer, de Walen sterven gemiddeld ook twee jaar vroeger dan de Vlamingen en dit in een regio met o.a. de Waalse Ardennen en Belgisch Lotharingen, waar het toch gezond wonen zou moeten zijn. De reden zit misschien nog in de nasleep van de vervuilende industrieën rond Luik en Charleroi, of zou het toch met de manier van leven te maken hebben? Bewegen is goed voor de gezondheid en dat gebeurt in Wallonië misschien iets minder dan bij ons in Vlaanderen. Stakers en werklozen - en die zijn er heel wat in Wallonië - hebben meestal niet de neiging te gaan sporten. Zeker als men de Waalse stakers bezig ziet, met hun vuurtjes waarvoor onze Jan met de pet een boete krijgt als hij dat in zijn tuin doet en meestal met de pint in de hand en de sigaret in de mond, kan men moeilijk aannemen dat zoiets gezond zou zijn, zeker als men dat geregeld doet. Er zal voor hen dan ook niets anders op zitten dan wat meer en langer te gaan werken, zoals Quicky* het heeft aangekondigd. Misschien kan dat iets helpen. Ondertussen blijft echter ook waar, waarover ik het gisteren reeds had. Wallonië mag dan qua gezondheid, onderwijs en werk bij de Europese kneusjes zitten, in hun portemonnee voelen de Walen er weinig van. In elk geval veel minder dan de andere kneusjes, want die hebben geen Vlaanderen die de rekening bijpast...
* Quicky is de eerste niet-socialist als minister van Pensioenen sinds ... 1988! Achtereenvolgens waren dat Van der Biest, Detiège, Mottard, Detiège opnieuw, Willockx, Colla, Peeters, Vandenbroucke, Tobback, Dupont, Arena, en - last but not least - Daerden. Allemaal socialisten die er mee voor gezorgd hebben dat de Belgische pensioenen bij de laagste van Europa zijn gebleven. Nu er, na 25 jaar, eens een niet-socialist minister van Pensioenen wordt, komt de rode garde daartegen in opstand...
De titel van deze blog heb ik ontleend uit het januarinummer (ze zijn er al vroeg bij!) van 'Doorbraak', het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Daarin wordt gesteld dat wij Vlamingen ons niet mogen neerleggen bij onze ondermaatse vertegenwoordiging in de federale regering. Die was al begonnen onder Leterme II en stilaan beginnen sommige Vlamingen het al normaal te vinden dat in dit land de minderheid oververtegenwoordigd is en het dus voor het zeggen heeft. Als daar niet krachtiger tegen wordt opgetreden dreigt die situatie zich naar de toekomst door te zetten. Het is zonder meer een schande dat in een land, dat zich officieel democratisch noemt, de meerderheid van het volk ondervertegenwoordigd is en blijft. In feite is de regering Di Rupo een minderheidsregering, waardoor dit land zich in een constante systeemcrisis bevindt. En het wordt nog erger, als we weten dat het uitgerekend Vlaanderen, dus de streek die benadeeld wordt, is die de rekeningen zal mogen betalen. In officiële statistieken spreekt men steeds over België, ook voor wat begroting en staatsschuld betreft. Als men die statistieken echter gaat uitsplitsen naar de gewesten toe, dan blijkt dat Vlaanderen een budget in evenwicht heeft en dat de schuld t.o.v. het gewestelijk bbp in Wallonië liefst 508 miljard euro bedraagt en in Brussel 151 miljard. M.a.w. Vlaanderen, dat het in alle opzichten beter doet, moet voor de andere twee opdraaien en krijgt daar, politiek gesproken, niets voor terug. Volgens Herman Deweert, in hetzelfde nummer van 'Doorbraak', is Vlaanderen op die manier sinds 1990 zo'n 258 miljard euro armer geworden. Als we dat terugbrengen per jaar, dan komen we inderdaad zo ongeveer aan de jaarlijkse 12 miljard aan transfers, zoals vermeld in het Warande manifest en zoals ook ik regelmatig heb vermeld. De Vlaamse partijen die deze regering zonder meerderheid in Vlaanderen steunen, zijn dan ook niet weinig hypocriet. In het licht daarvan is het dan ook aan te nemen dat ze er inderdaad op hopen dat ze straks vanuit francofoon België zullen moeten gesteund worden om bij een volgende stembusslag niet helemaal weggespoeld te worden.Arme Vlaming die nog voor dergelijke partijen durft stemmen...
Di Rupo weet niet eens of zijn regering januari 2012 gaat overleven, maar de man (sic) neemt nu al een optie op een tweede ambtstermijn. Om die te kunnen realiseren en zo als eerste minister in functie te kunnen blijven tot 2019, zal hij de steun van de huidige Vlaamse regeringspartijen nodig hebben. Om die te vriend te houden en ze tegelijkertijd in de ondergeschikte positie te houden waarin ze zich nu bevinden, is het nodig dat ze bij een komende stembusslag in Vlaanderen niet verder achteruit gaan. Om dit waar te maken gaat Di Rupo zijn francofone medestanders aanraden de drie traditionele Vlaamse partijen te steunen bij de volgende verkiezingen in Vlaanderen. Officieel heet het, dat "de inspanningen van de Vlaamse partijen moeten worden gehonoreerd'. Ze zullen dus bepaalde extra voordelen krijgen, wat die ook mogen zijn. Straffe kost, als u het mij vraagt. CD&V, SP.a en Open VLD worden dus nu al verzocht zich blijvend ondergeschikt te maken aan de overheersend francofone Di Rupo regering en ze te blijven steunen tot 2019. Als compensatie zullen ze dan tijdens de volgende verkiezingen in Vlaanderen de steun krijgen van de Franstaligen, mogen zij hun huidige postjes behouden, zolang ze Di Rupo maar blijven erkennen als hun premier. De bedoeling is dat men zo tegelijkertijd ook de N-VA van De Wever op afstand houdt en, indien mogelijk, zelfs wil terugdringen. Een tweede cordon sanitair zal dan ook niet langer denkbeeldig zijn, zeker als men weet dat ook Mgr Léonard mee op de Belgische kar is gesprongen door openlijk te verklaren dat De Wever zijn intelligentie misbruikt voor een slechte zaak. Daarmee treedt de aartsbisschop weer uit de pas en breidt hij een vervolg aan de anti Vlaamse houding van de Belgische katholieke kerk. Vroeger was er al Mgr Desmedt van Brugge, die zei dat stemmen voor de toenmalige Volksunie zonde was, waren de Belgische bisschoppen in eerste instantie tegen de splitsing van de KU Leuven en noemde Daneels die van het Vlaams Belang 'wilden'. Er is niets nieuws onder de Belgische zon. Als het aan Di Rupo, de koning en Mgr Léonard ligt, dan kan men de linzensoep al klaar zetten. Voor een bord daarvan zullen CD&V, SP.a en Open VLD hun eigen streek nog maar eens verkopen. Als de Vlamingen niet tijdig wakker worden,, zal de geschiedenis zich nog maar eens herhalen...
De politiek-correcten (Poco's) hebben een nieuwe vijand ontdekt: de neoliberalen. Die zijn, volgens hen, de schuld van alle huidige problemen. De heisa tegen Van Quickenborne was er één uiting van, maar we worden links en rechts steeds meer met de term om ons oren geslagen. Het klinkt goed en is, politiek gesproken, risicoloos. Volgens Luc Kortebeek, ontslagnemend voorzitter van het ACV, zitten er zelfs neoliberalen in alle regeringspartijen en zeker in de Vlaamse oppositie (even raden wie hij daarmee bedoelde). Keuze genoeg dus. Mijnheer Kortebeek is geen populist. Hij gaat dan wel op pensioen als ACV-voorzitter, met een termijn van twaalf jaar die hem geen windeieren zal hebben gelegd, hij blijft wel enkele andere riante functies achter de hand houden. Zo blijft hij voorzitter van o.m. de Wereldsolidariteit, een ngo van de christelijke arbeidersbeweging, van de werknemersgroep bij de Internationale Arbeidsorganisatie in Genève, ondervoorzitter van de Internationale Vakbondskoepel en nog wel enkele van die leuke baantjes. Hij noemt ons land nu 'het wilde westen' en al wat er verkeerd is gegaan is de schuld van de neoliberalen... Zelfs aartsbisschop Léonard pakte er mee uit in zijn homilie van de middernachtmis. Ook voor hem was dat een risicoloos standpunt, dit in tegenstelling tot vroegere uitspraken waarbij hij de politiek-correcte pers over zich kreeg. De financiële crisis waarin Europa de dag van vandaag verzeild is geraakt, heeft verscheidene oorzaken. Maar die herleiden tot wat neoliberalisme is erg goedkoop. Landen zoals Griekenland, Spanje en Portugal werden geleid door socialistische regeringen die schaamteloos schulden zijn gaan maken. Dat is geen neoliberalisme, maar populisme van het ergste soort. Diegenen die na hen zijn gekomen, mogen de rotzooi opruimen en krijgen dan het etiket van neoliberalisme opgeplakt. In de marge van bovenstaande is de demarche van Di Rupo bij Music for Life trouwens ook typisch. De man, die een regering leidt die wanhopig op zoek is naar geld, kwam er met de glimlach één miljoen euro cadeau geven. Geld dat niet eens van hem is weggeven, is ook populisme. Dat zou men ook kunnen zeggen van Kris Peeters, die daar eveneens 300.000 euro kwam weggeven, maar die heeft tenminste het excuus dat zijn regering (voorlopig?) nog een budget in evenwicht heeft...
Nederland heeft zijn Willem De Zwijger, Italië zijn Giuseppe Garibaldi en wij hebben Guy Verhofstadt. Als we nl de gecoördineerde berichtgeving van De Standaard en Le Soir mogen geloven, dan is het Verhofstadt en niemand anders dan Verhofstadt geweest die dit land heeft gered uit zijn regeringsloosheid. Een paar telefoontjes van en naar Di Rupo enerzijds en naar De Croo Jr anderzijds, alle problemen herleid tot vier schamele puntjes en de regering Di Rupo was een feit. Vergeet Standard & Poors (S&P), die de rating van België verlaagde van AA+ naar AA en binnen de 24 uur kon vaststellen dat de zes onderhandelende partijen een nieuwe regering vormden. Dat had helemaal niets met S&P te maken, het waren de telefoontjes van Verhofstadt die het deden. Zonder die zou Di Rupo beslist hebben ermee op te houden. En als we dat niet willen geloven, zullen ze ons wel wat anders wijs maken. Als Verhofstadt het zo goed voor heeft met dit land, waarom heeft hij daar dan niet eerder aan gedacht? Of was het misschien uit wroeging, omdat hij vroeger niets gedaan heeft toen hij er werkelijk iets aan kon doen? Toen hij zijn eerste drie burgermanifesten in de praktijk kon brengen, maar zo ongeveer het tegenovergestelde presteerde? Volgens de combinatie Standaard/Soir zou chaos Verhofstadts specialiteit zijn. Dat zal wel, ja, alleen het oplossen ervan blijkbaar niet, want dan was het met dit land nooit zover gekomen. Als, ik zeg áls, er van deze (letterlijke) gazettenpraat iets waar zou zijn, dan bevestigt dit alleen maar wat bv Rik Van Cauwelaert van Knack al meermaals geschreven heeft: Di Rupo is onbekwaam. Laat ons hopen, dat hij ongelijk heeft, want anders staat er ons nog wat te wachten. Het blijft eerder bang afwachten wat 2012 ons brengen zal. Ondertussen laat onze bevolking het blijkbaar niet aan zijn hart komen. Alle kooprecords werden in de laatste dagen vóór Kerstmis gebroken. Daarenboven haalde 'Music for Live' meer dan 7 miljoen euro op en dat in een Vlaanderen dat door de francofonen steevast als onvriendelijk t.o..v. vreemden wordt afgeschilderd. Crisis? Waar is die crisis? Aan allen toch nog de beste wensen voor deze kerst en nieuwjaarsdagen, al zal het voor mij dit jaar een in mineur zijn. Om Ray Charles eens te parafrazeren:
They say that time heals a broken heart. But time stood still since we've been apart
Herinnert u zich nog die fameuze uitzending 'Bye,bye Belgium' op de RTBf, waarbij het openbaar vervoer aan de taalgrens ophield en men daar moest overstappen? Dat was maar om te lachen, werd er toen gezegd, want zoiets zou in werkelijkheid nooit kunnen. Wel deze week is het echt gebeurd en niét om te lachen. Door het feit dat in stakingsgeil Wallonië de basis de vakbondsleiding voorbijliep, reden er daar al twee dagen geen treinen meer, terwijl dat in Vlaanderen wél het geval was. Sint-Joris-Weert, op de taalgrens, werd zo opeens een eindstation, twee dagen lang. Kafka in het echt! De holderdebolderstaking van donderdag was trouwens alleen maar een succes bij het openbaar vervoer. In alle andere sectoren werd nauwelijks gestaakt, zodat radeloze stakers er niets beter op vonden dan delen van de Brusselse Ring te blokkeren, waarbij ze zich nog eens extra onpopulair hebben gemaakt. En daar hield het niet bij op. Wat vooral is opgevallen, is dat de jongere mensen al lang begrepen hebben dat zij de klos zullen worden van heel dat syndicale achterhoedegevecht. Zij deden dan ook in grote getallen niet mee aan deze staking. Erger nog, de kans is groot dat steeds meer jongeren zich niet (meer) bij een vakbond zullen aansluiten, een vakbond die hun interesses niet verdedigt, maar die zich ingraaft in voorbijgestreefde 'verworven rechten'. Toevallig las ik gisteren nog in de krant, dat het recht van de treinconducteurs en begeleiders om met 55 jaar met pensioen te gaan een uitwas is van een wet uit ... 1814, dus nog ouder dan België zelf! Het is bij de NMBS al zo'n beetje als bij de Belgische justitie, die het grondgebied ook nog altijd indeelt zoals in de tijd van Napoleon, toen men binnen de 24 uur met een koets bij het dichtstbij gelegen gerechtsgebouw moest kunnen geraken. Gelukkig waren er toen nog geen treinen, want met de NMBS is men zelfs de dag van vandaag niet zeker er te zullen komen...
Op mijn blog van woensdag 21 december ('2012, een rampjaar?'), kreeg ik anderhalve dag later een furieuze reactie van iemand die tekent met 'Gerdy' en die - zo te zien - zelf ook als ramp mag beschouwd worden. Die Gerdy zegt nl niet alleen dat ik 'goe zot' ben, maar dat ik me ook laat beïnvloeden door het Vlaams Belang én door De Wever en dat die (en dus ook ik) de pensioenen verlaagd willen zien. Feitelijk is dit te gek om los te lopen, maar er lopen in Vlaanderen, jammer genoeg, blijkbaar nog heel wat van die "Gerdy's" rond en ik wil voor die simpele zielen nog eens de puntjes op de 'i' zetten: 1. Er is nergens sprake om de pensioenen te verminderen. Ik heb dat nooit geschreven, de Vlaams-nationalisten evenmin en zelfs de regering Di Rupo zal dat niet doen. Dat kan ook moeilijk, want we hebben in dit land nu al zowat de laagste pensioenen van heel West-Europa. Volgens de nieuwe wet, die vannacht in de Kamer is goedgekeurd, zullen we met zijn allen wel twee jaar langer moeten werken. Tijdens die twee jaar krijgen de werknemers wel hun dan geldend normaal loon, zodat hier van geldverlies geen sprake is. Zelfs als men straks hier tot zijn 62ste zal moeten werken, is dat nog steeds het minimum in de E.U. In alle andere landen zal men straks langer moeten werken. 2. De nieuwe pensioenregeling (die geen hervorming is) is uitgewerkt door een in hoofdzaak linkse regering met een linkse premier en zonder Vlaamse meerderheid. De Vlaams-nationalisten nu de schuld geven, is er dan ook vér over. De Wever en Co kunnen in dit debat zeggen wat ze willen, met hun mening wordt zelfs geen rekening gehouden. Het zijn niet de Vlaams-nationalisten die dit land de laatste decennia slecht bestuurd hebben en voor de huidige rotzooi hebben gezorgd. Zoals ik ook al schreef, gaat het debat over de pensioenen niet tussen meerderheid en oppositie, maar tussen een door francofonen beheerste linkse regering en de nóg linksere vakbonden. 3. Ondergetekende heeft gewerkt van zijn zestiende tot zijn 65ste, 49 jaar aub en geen énkele dag gestempeld. Toch zal ik hier maar evenveel pensioen krijgen als iemand die 'slechts' 40 jaar gewerkt heeft of misschien zelfs minder. Ik lig daar niet van wakker, maar is dát rechtvaardig? 4. In Zweden bv hangt het pensioen af van het aantal jaren dat men gewerkt heeft en bijgedragen. Hoeveel dat exact is, weet ik niet, maar laat er ons van uit gaan dat men zijn volledig pensioen daar krijgt na veertig jaar gewerkt en bijgedragen te hebben. Wie wil kan er echter ook vijf jaar minder werken, 35 dus, maar krijgt dan een achtste minder pensioen. Omgekeerd kan men daar ook langer werken en krijgt men daarna ook meer pensioen. Dat noem ik pas rechtvaardigheid. Hier is er een categorie van mensen die liefst van al niét zou werken, of toch zo weinig mogelijk, maar die wel een dik pensioen wil en dan nog liefst betaald door de anderen. Dat noem ik pas onrechtvaardigheid . Tenslotte nog dit: in mijn blog van woensdag had ik het inderdaad ook over een verlaging, maar dan wel over een loonsverlaging en geen pensioensverlaging. Dat was nl overeengekomen bij BNP Paribas Fortis tussen de directie en de werknemers en mét de steun van de vakbonden. De Gerdy's van deze wereld zouden eerst eens beter moeten lezen vóór ze in hun pen kruipen en onzin verkopen.
Terwijl in heel Europa de recessie dreigt, lijkt men in Duitsland daarvan helemaal geen last te hebben. De Duitse economie groeit dit jaar nog met zo'n 3%. Voor volgend jaar verwacht men er wel een daling, maar toch ook nog steeds een economische groei. De werkloosheid bedraagt er 5,5%, het laagste peil in jaren. Amper vier jaar geleden was het nog bijna 10%. Alleen Oostenrijk, Nederland en Luxemburg hebben een lager werkloosheidscijfer. Bij ons doen de media er alles aan om er op te wijzen dat heel wat Duitsers onder de armoedegrens dreigen te komen, omdat ze bereid zijn aan lagere lonen te werken. Het minimumloon is in Duitsland immers afgeschaft. Als men dan echter leest, dat het dezer dagen in de winkelstraten van Berlijn, München en Hamburg op de koppen lopen is; dan vraagt men zich toch af waar al die zgz armoezaaiers daar zitten. Ergens klopt er iets niet in het verhaal dat men ons hier over de Duitse werkgelegenheid wil wijsmaken. Vergeten we trouwens niet, dat de grote ommekeer in de werkgelegenheid in Duitsland er gekomen is onder een socialistische regering (die van Gerhard Schröder) én met medewerking van de Duitse vakbonden. Wat een verschil met de vakbonden van bij ons, die er een prestigezaak van maken om te kunnen aantonen dat ze de eigen economie hebben 'platgelegd'. De 'verworven rechten', weet je wel. In een artikel in De Standaard van gisteren vraagt Marc De Vos, hoofddocent aan de UGent en directeur van de Itinera denktank, zich terecht af wat verworven rechten betekenen, als we ze straks niet meer kunnen betalen. Zie je het hier al gebeuren, dat de vakbonden in de eerste plaats denken aan het belang van het land en pas daarna aan hun verworven rechten? Net zoals onder Schröder hebben ook wij nu een socialistische premier, maar daarmee houdt ook elke verdere vergelijking op.
Volgens de Vereniging van Belgische Ondernemingen (VBO) zal de Belgische economie volgend jaar stijgen met 0,2%. Volgens Luc Coene, gouverneur van de Belgische Nationale Bank zal het 0,5% worden. De regering Di Rupo heeft heel zijn begroting op een groei van 0,8%* groei, maar enkele internationale instellingen, zoals Goldman Sachs, vrezen dat die economie helemaal niet gaat groeien, maar integendeel zal krimpen met, naar schatting, 0,8%. Om maar te zeggen, dat niemand het feitelijk weet. Om zeker te zijn geen te grote kemels te schieten, zou men echter beter rekening houden met een 'worst case' scenario en in dat geval zal deze nieuwste Belgische regering op zoek moeten naar zo'n extra 5 miljard euro, hierbij inbegrepen de 2,2 miljard die men tekort komt voor de begroting van 2011. 2012 wordt dan waarschijnlijk ook een rampjaar, zeker als men weet dat er nóg lijken uit de kast kunnen vallen i.v.m. de staatsgaranties t.o.v. Dexia en de kosten die de pas begonnen stakingen nog kunnen teweeg brengen. Die wilde stakingen van de 'ambetantenaren' tonen nog maar eens duidelijk aan dat dit een land is met twee werelden. De NMBS is nationaal, de Walen staken en de Vlamingen, die dat (nog) niét doen, zijn meteen mee het slachtoffer. Vive la Belgique! Ondertussen heeft het Rekenhof, dat men bezwaarlijk van partijdigheid kan verdenken, uitgerekend dat de pensioenen van de ambtenaren het land nu al meer dan 10 miljard euro per jaar kosten en dat dit getal met reuzensprongen zal verhogen wegens de babyboom vergrijzing. Er zal flink moeten bespaard worden en één van de punten zal zijn, dat we met zijn allen langer zullen moeten werken, ook de 'ambetantenaren'. TINA: 'there is no alternative'. Of wel? Volgens John Crombez, SP.a-er en kersvers staatssecretaris voor fraudebescherming, moeten o.m. de managementvennootschappen worden aangepakt. Wie zijn bezittingen nl daarin onderbrengt, betaalt slechts een belasting van 34% t.o.v. een personenbelasting van 50%. Blijkt nu, dat hijzelf zo'n vennootschap heeft (en zijn stads- en partijgenoot Vande Lanotte zelfs drie)! Ge weet wel, die heren van de partij van de werkman...
* De Vlaamse begroting gaat zelfs uit van een economische groei van 1,6%, waarschijnlijk onder het motto 'Wat we zelf doen, moeten we zien beter te doen'...
De krachtmeting over de pensioennota is al losgebarsten. Als men in Wallonië het woord staking nog maar hoort, zijn ze er niet meer te houden. Ettelijke spoorverbindingen liggen al plat en dat zal zijn weerslag hebben op de rest van het vervoer, de TEG (Transport En Grève) op kop. Zoals ik al stelde, is het opmerkelijk dat het deze keer niet gaat tussen meerderheid en oppositie, maar tussen regering en vakbonden. Erger zelfs: het gaat tussen een overwegend linkse regering en duidelijk linkse vakbonden die hun personeel gewoon niet meer in handen hebben. Zelfs de zgz 'liberale' vakbond is links en speelt de laatste tijd zelfs haantje de voorste, om toch maar niet het verwijt te krijgen liberaal te zijn. Even opmerkelijk is trouwens dat de bonden vanuit de oppositie alleen steun mogen verwachten van de groenen. De rest van de oppositiepartijen is immers rechts, zeker in Vlaanderen. Bij N-VA moeten de binnenpretjes dezer dagen groot zijn. De bonden hebben meer dan 500 dagen staan roepen dat het met de regeringsvorming niet snel genoeg kon gaan. Nu die regering in gang schiet, zou het allemaal wat trager moeten. Overleg, weet je wel. Hadden de zgz 'sociale partners' enkele jaren geleden een serieus akkoord gemaakt over het generatiepact en niet de karikatuur ervan die het geworden is, dat zat dit land nu in het Europese peloton i.pl.v. in de buurt van de bezemwagen. Met de kerststaking, die nu al is ingezet, gaan de vakbonden de weg op van de onlusten die er al zijn in Griekenland, Spanje en Italië, met stakingen die niets zullen uithalen en het land alleen maar enorm veel extra schade zullen toebrengen. Als het trouwens van de nieuwe, pas verkozen Spaanse regering afhangt, dan wordt het brugpensioen daar volledig afgeschaft, stakingen of geen stakingen. Ondertussen hebben de werknemers van BNP Paribas Fortis ingestemd met een loonsverlaging van 3%, in België nog nooit voorgekomen in de banksector en dit in ruil voor geen ontslagen en vijf jaar werkzekerheid. Eens iets anders dan wilde stakingen. Tenslotte nog dit: men blijft hier maar spreken en schrijven over de pensioenhervorming. Die is er helemaal niet. De nota di Rupo zorgt voor geen enkele hervorming, noch bij pensioenen noch bij alle andere materies waarvoor zgz een akkoord is gevonden. Het is een geheel van knip en plakwerk. Als men de pensioenen echt zouden willen hervormen, dan moet men eerst eens gaan kijken hoe men dat bv in Scandinavië heeft aangepakt. Daar is pas echt hervormd, hier is het alleen maar bricolage en zelfs dat knutselwerk vinden de bonden nog te veel.
In een normaal jaar zou de politiek nu uitbollen naar de kerstvakantie. Dat zal dit jaar niet zo zijn, nu de regering Di Rupo beslist heeft een deel van haar programma nog vóór nieuwjaar door het parlement te jagen. Opmerkelijk daarbij is, dat het de Vlaamse blauwen zijn die de spits mogen afbijten. - De 'vijandelijkheden' zouden vandaag al kunnen starten over het nieuwe pensioenplan van Quicky. Opmerkelijk daarbij is wel, dat de grootste discussies niet zullen gaan tussen meerderheid en oppositie, maar tussen regering en vakbonden. Het zou wel eens een uitputtingsslag kunnen worden, waarbij de vraag is, wie eerst zal toegeven, al dan niet met de vrees dat zijn kerstvakantie in het water zal vallen. - In de nasleep van het drama op de Place Saint Lambert in Luik, heeft die andere blauwe ster, Turtelmie, gedacht ook te moeten scoren. Zij gaat de bestaande wapenwet nog wat meer verstrengen. Daarmee schiet ze echter op de verkeerde doelgroep. Niet het legale, maar het illegale circuit dient te worden aangepakt. De brave burger, die zijn belastingen betaalt en voor de rode lichten stopt, moet niet nóg meer worden afgedreigd. Het zijn de criminelen die harder moeten worden aangepakt. Gerecht en politie moeten die sujetten in 't oog blijven houden, ongeacht het feit of ze al dan niet vervroegd zijn vrijgekomen. Vergeet even de flitspalen aub. - En dan is er nog Maggie ge weet wel. Die mag al blij zijn dat het weer al bij al nog meevalt en een groep hulporganisaties haar (tijdelijk?) ter hulp is gekomen. Ze heeft zichzelf één maand gegeven om haar materies onder de knie te krijgen. Ik ben echt nieuwsgierig hoe zij het er vanaf zal brengen in de pispaalfunctie die zij gekregen heeft. Er vielen mooiere cadeaus te rapen op Sinterklaasdag. Het mag Maggie misschien een troost zijn, dat Turtelboom haar politieke blitzcarrière ook in die functie begonnen is. Enfin, het blijft spannend in de Wetstraat.
'Nieuwe bezems vegen goed', is een volksgezegde. Of dat ook toepasselijk is op onze nieuwe minister van Financiën, Vanackere, is zeer de vraag. Over Reynders was zo goed als niemand nog tevreden, maar zijn opvolger heeft alvast zijn start gemist om Didier naar de kroon te steken. In het VRT journaal van zaterdagmiddag wist de brave man nl te vertellen, dat we helemaal niet moeten panikeren over de dubbele ratingverhoging die België zopas gekregen heeft van Moody's. Dit nadat ook Standard & Poors ons al een trapje lager hadden gezet en Fitch hetzelfde denkt te doen in januari 2012. 'We hadden het zien aankomen', zei Vanackere. Waarom er dan meteen niets aan gedaan werd, zei hij er niet bij. Een van de redenen, waarom Moody's dat dubbelbesluit had genomen, was trouwens de inschatting dat de Dexia affaire dit land wel eens het dubbele zou kosten van wat eerst geraamd was. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, heeft Goldman Sachs nu gesteld, dat onze economie in 2012 met 0,8% zal krimpen, terwijl de begroting van Di Rupo voor dat jaar berekend is op een stijging van 0,8%. Het verschil betekent, dat Vanackere nog eens 5 miljard euro extra zal moeten vinden. De man zal er allicht nog spijt van krijgen, dat hij de job van gouverneur van West-Vlaanderen aan zijn neus heeft laten voorbijgaan. Dat België er nu financieel zo slecht voor staat, hebben we te danken aan de drie zgn traditionele partijen die de laatste dertig jaar dit land bestuurd hebben en die nu samen in een regering zitten die de problemen zal moeten oplossen. Met dank aan het duo Martens/Eyskens die voor het bodemloze gat gezorgd hebben en Verhofstadt, die de kans dat gat te vullen heeft laten liggen. Over die laatste circuleert trouwens een 'quote' die er mag zijn: 'Hij heeft een groot talent om compleet van mening te veranderen. Niet over zijn principes, maar uit pragmatisme'. M.a.w. hij verandert van gedacht zoals een windhaan van richting. Die quote komt niet van De Wever of van e.o.a. Vlaams Belanger, maar van Isabelle Durant van Ecolo*, indertijd berucht geworden door haar 'aanpassing' van de geluidsnormen rond de luchthaven van Zaventem. Zo hoort men het ook eens van iemand van de overzijde.
De regering Di Rupo is in actie geschoten en het is al meteen hommeles. 'Quicky', die zijn bijnaam alle eer aandoet, had op een week tijd de hele afgesproken nieuwe pensioenregeling op papier staan en is zinnens die nog vóór Nieuwjaar er door te drukken. De vakbonden staan op hun achterste poten en dreigen nu niet meer te zullen wachten tot 30 januari 2012, maar meteen de beuk erin te zetten. Quicky heeft echter gelijk. Afgezien van enkele punten en komma's (de zgz uitzonderingen), moet er een verstrengde pensioenwet komen, waar iedereen aan zal moeten meedoen. We zijn zowat het enige land in Europa waar nog zo weinig mensen boven de vijftig aan het werk zijn. 37% als ik me niet vergis (In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, is dat 57%). Iedereen is het erover eens, dat er langer zal moeten gewerkt worden, wil men ons sociaal systeem op peil houden. Het probleem is dat iedereen wil dat de anderen dat doen. Voor iemand zoals ondergetekende, die tot zijn 65ste gewerkt heeft, in een 24 uurservice, tot zijn 60ste zelfs met nachtdiensten inbegrepen, is het onbegrijpelijk dat mensen zich daarover zo druk kunnen maken. Tot halfweg de jaren 70 van de vorige eeuw moest iedereen, enkele uitzonderingen daar gelaten, werken tot zijn 65ste. En toen werden de mensen niet zo oud als nu. Nu zou dat niet meer kunnen. Ondertussen heeft, na Standard & Poors, ook Moody's de rating van dit land verlaagd en zijn we verder op weg naar de Griekenlandroute. Met de steun van de vakbonden halen we die met de vingers in de neus.
Van de Vlaamse leeuw is geweten, dat het een tam beestje is. Was dat niet zo geweest, dan bestond dit België al lang niet meer. Tegenwoordig hebben we er nog een nieuwe leeuw bij, een die lult, niet brult. Hij heet Rudy met zijn voornaam en is de grote baas van de rode vakbonden. De man had zijn geloofwaardigheid al verspeeld bij de besprekingen over het generatiepact, dat hij mede ondertekende, daarna zijn eigen handtekening verloochende en tegen datzelfde pact ging betogen. Hij is dan ook een geboren leider: een die ziet naar waar de massa loopt en dan vooraan gaat lopen... De laatste dagen is Rudy De Leeuw niet uit het nieuws te branden, met dank aan de rode vrienden van de VRT. Als we hem mogen geloven, dan staat vooral de gewone man er slecht voor, terwijl dat helemaal (nog) niet het geval is. Iedereen zal moeten inleveren en heel wat van die inleveringen zijn gespreid in de tijd. Dat zegt De Leeuw er natuurlijk niet bij. Ondertussen blijkt, dat België Europees koploper is in de sociale uitgaven. Alleen Frankrijk en de Scandinavische landen zijn vergelijkbaar, maar die laatste groep biedt zijn inwoners zekerheden waarvan wij hier alleen maar kunnen dromen. Uit twee nieuwe brochures van de eigen Belgische federale overheidsdienst Sociale Zekerheid blijkt, dat de kosten voor die sociale bescherming in dit land de laatste acht jaar verdubbeld zijn, terwijl er gemiddeld in de rest van Europa amper 1,5% is bijgekomen. Waarbij De Leeuw dan ook netjes wordt tegengesproken. Het gros van de extra kosten voor onze sociale bescherming komt door het feit dat men bij ons voor gezondheidszorg 4,5% bovenop de inflatie mocht uitgeven en heeft dus vooral daarmee te maken, minder met bv de pensioenen. Die laatsten moeten nl nog aan hun 'baby boom' klim beginnen en dat wil de regering Di Rupo nog dit jaar aanpakken. Officieel omdat men daardoor de overeengekomen cijfers vanaf 2012 zal kunnen doorvoeren, in werkelijkheid om de vakbonden voor te zijn met hun dreiging om op 30 januari een nationale staking te gaan organiseren. Het blijft wel opmerkelijk dat vooral de rode vakbonden zich zo stoer opstellen tegenover een regering met een even rode premier en waarin de linksen de overhand hebben. Waar wachten ze op om straks met een eigen partij te beginnen, zodat we eens echt de neuzen zullen kunnen tellen?
Nog maar pas was bekend dat, door de slabbakkende economie, het hele begrotingsverhaal voor 2012, dat Di Rupo ondertussen aan Europa heeft overhandigd, meer dan twee miljard euro tekort schiet. Daar houdt het niet mee op, want volgens de Nationale Bank blijkt nu, dat ook voor 2011 de fameuze 3,6% drempel niet zal gehaald worden. Mede door de crisis en de Dexia affaire wordt het 4,2% en dus boven de door Europa gestelde limiet. Dat zal nog eens zo'n 2 miljard euro extra vragen. Daardoor moet de regering Di Rupo tegen ergens volgend jaar geen 11,3 miljard euro, maar rond de 15 miljard besparen. Normaal zou daarover nu een lichte paniek moeten zijn, maar dat is niet zo. Volgens de nieuwe minister van Financiën Vanackeren, een van de zes (6!) vice-premiers die dit land nu rijk (sic) is, zou dat geen verrassing zijn. Ze gaan daar in maart van volgend jaar, over drie maanden dus, eens zien wat ze daaraan kunnen doen. Mocht dat niet lukken, dan zien ze wel over zes maanden of misschien nóg drie maanden later. De financiële markten zullen blij zijn met zo'n kordate aanpak. Als het inderdaad op die manier zal gebeuren, dat gaat deze regering Di Rupo al even traag werken als de club van zes waaruit ze is voortgekomen. De vraag is maar wat er zal gebeuren, als blijkt dat de staatsschuld (met daarbij de zgn 'spread' en de intrest op staatsleningen) ondertussen blijft oplopen, dit land steeds minder kredietwaardig wordt, zijn bedrijven steeds minder concurrentieel. Vooral dit laatste zal belangrijk worden, want wil men uit de crisis geraken, dan moet de economie groeien en dat kan niet als we onze concurrentiepositie laten verzwakken. Evenmin als Ierland, Griekenland en Portugal kan België teruggrijpen naar een devaluatie. Het alternatief wordt dan ofwel de lonen doen dalen, ofwel steeds zwaarder besparen ofwel de index aanpakken. Die index is zowat de heilige koe van onze samenleving geworden, een unicum in de hele E.U. Als we die niet laten verdwijnen, zal ze tenminste moeten worden aangepast. De vakbonden zullen daarover moord en brand schreeuwen, maar er is wel een precedent. In de jaren tachtig werden er nl een paar zgz 'indexsprongen' gemaakt. Bij het overschrijden van de index-spil werd toen de aanpassing van de lonen aan de levensduurte enkele keren niet doorgevoerd, waardoor de binnenlandse productie niet duurder werd en de concurrentiepositie van onze exporterende bedrijven gevrijwaard. Vraag is maar, of deze regering zoiets zal aandurven, met de hete adem van de vakbonden in de nek, die voor 30 januari weer verzamelen geblazen hebben. 2012 wordt een spannend jaar.
De Place St. Lambert in Luik ken ik zeer goed. Toen we er nog naar de opera gingen, was daar de uitgang van de ondergrondse parking (van o.m. ook de Delhaize), waar we onze wagen stalden. Daarna gingen we langs het plein en - in deze tijd van het jaar - langs de kraampjes van de kerstmarkt naar het operagebouw. Zoals ik al eens schreef (o.m. in het artikel over Thierry Giet), hadden wij (en Giet) onze vaste operadag op dinsdag. Mocht mijn vrouw niet zijn ziek gevallen, hadden we die traditie nu nog voortgezet. We arriveerden daar pas rond 19.00 uur, maar hadden dan toch waarschijnlijk de gevolgen van de aanslag nog meegemaakt. De beelden van gisteren kwamen me dan ook meer dan bekend over. Iedereen vraagt zich nu af hoe het komt dat in dit land een meermaals veroordeelde crimineel, die onder 'voorwaarden' vervroegd was vrijgelaten, niet beter in de gaten wordt gehouden. Hoe hij zomaar (weer) aan wapens geraakt. Dit is, jammer genoeg, geen alleenstaand feit. Steeds meer overvallen worden gepleegd met zware wapens. Denk maar aan die politiewagen die zopas nog werd beschoten met een kalashnikov. Of die halve gare uit Antwerpen van de moslimfundis van Sharia4Belgium die er zopas nog een aanbood op het Internet. De modale burger heeft zijn wapens moeten inleveren, de gangsters profiteren daarvan. Om even terug te komen op die tot moslim bekeerde mafkees van Sharia4Belgium. Die heeft men weer vrijgelaten en loopt dus gewoon vrij rond. Evenals die zekere Abdelaziz, die in Ukkel zijn vrouw twee kogels door het hoofd joeg (ze overleefde het!), die men heeft moeten laten gaan wegens de zoveelste procedurefout. Onlangs is er in Antwerpen zelfs een hele drugsbende op die manier weer op vrije voeten gekomen. Enfin, het gaat nog altijd prima met onze justitie. Na meer dan tien jaar aanmodderen met achtereenvolgens Verwilgen (VLD), Onkelinx (PS) en 'watje' De Clerk (CD&V), mag 'zwarte madam' Turtelboom eens proberen wat orde te brengen in de meest achterlijke federale overheidsdienst van dit al even achterlijke land. Waar het gerecht niet eens beschikt over een boekhouding om het inbeslaggenomen geld van criminelen te controleren. Waar men nog grotendeels werkt met principes uit de tijd van Napoleon en waar men blijkbaar meer aandacht schenkt aan flitspalen en alcoholcontroles, waar geen gevaar aan vast zit, dan aan de controle op de onderwereld...
Dat De Gucht een geschil heeft met de fiscus, is al geen nieuws meer. Ik wou er eerst zelfs niet eens op reageren. Met wie heeft die De Gucht nu géén geschil? De zaak zou trouwens misschien een stille dood gestorven zijn, ware het niet dat de man er zo van overtuigd is van zijn eigen groot gelijk, dat hij jan en alleman erover aanpakt. Zo had hij ook de slechte reactie Deckerken er in Het Nieuwsblad van 4 december van te beschuldigen een hand te hebben in zijn zaak met de fiscus. Dat had hij beter niet gedaan, want de ex-judo baas uit Oostende is ook niet van gisteren en heeft hem geantwoord in een open brief, waarbij hij de kasteelheer uit Toscane en Berlare heel fijntjes de mantel veegt. Terug te vinden op het Internet. Zelfs buiten de ontboezemingen van Dedecker kan men er achter komen dat het hoegenaamd niet de eerste keer is dat Karel De Gucht een scheve schaats rijdt. In De Standaard van 6 december (Sinterklaas!) stond immers te lezen, dat De Gucht al in 1987 voor de eerste keer kennis maakte met de BBI, (de bijzondere belastinginspectie), die toen al een onderzoek instelde n.a.v. allerlei financiële transacties die niet koosjer leken. Om nog niet te spreken over de Fortis zaak waarbij de familie De Gucht enkele uren vóór het faillissement nog een pak aandelen kon verzilveren. Ze werd daarvan door het gerecht vrijgesproken van voorkennis, zoals trouwens ook gebeurde bij Etienne Schouppe (bij mijn weten is er in België trouwens nog nooit iemand veroordeeld geweest voor misbruik van voorkennis). Het wordt nu wachten hoe de krachtmeting met de fiscus af zal lopen, maar het is minstens merkwaardig te noemen dat iemand op zo'n niveau jarenlang schijnbaar boven de wet kan leven. Wat dat landgoed in Toscane betreft: zou het ook eens niet nuttig zijn dat de BBI eens uitvlooit hoe dat andere blauwe fenomeen, Verhofstadt, erin geslaagd is in diezelfde regio een 'buitenverblijfje' te verwerven dat - naar 't schijnt - nog vele malen groter is dan dat van De Gucht (plus daarbij dan nog zijn serie Italiaanse old timers, zijn appartementen aan de Normandische kust en in het Gentse, zijn boot op de Leie...)? Of zal men alles maar blauwblauw laten?
Nadat CD&V in Antwerpen besloten heeft rode Janssens aan de macht te (willen) houden en daarvoor haar eigen ambitie op een klein pitje te zet, doet zich nu een gelijkaardige situatie voor in Tongeren. Daar gaan de christen-democraten Patje Dewael depanneren. Die regeert daar al 17 jaar als burgemeester, min of meer althans want in zijn diverse federale functies heb ik het idee dat hij meer in Brussel dan in Tongeren zit. De man van 'Ooit' (doordenkertje) zet in zijn stad de huidige coalitiepartner, SP.a, bij het groot vuil en gaat het dus met de tsjeven proberen, die in Tongeren al even lang in de oppositie kwijnen. Groenen en andere kleintjes worden er zelfs bij uitgenodigd (systeem Stevaert, zeg maar), zodat men straks ook daar over een soort stadspartij kan spreken. In Tongeren wordt het dus blauw-oranje, in Antwerpen (voorlopig nog) rood-oranje, in Ieper - het kiesdistrict van Leterme - is er al een akkoord CD&V-N-VA. In Gent rood-groen. Wie wordt de volgende? Ik heb zo het idee, dat heel die gemeentelijke chaos die door al die combinaties straks gecreëerd zal worden, zijn schaduw zal werpen op de toch al ongelukkige politieke situatie in Vlaanderen. Er is de federale regering, die geen meerderheid heeft in ons gewest, de Vlaamse regering waarvan de blauwen geen deel (meer) uitmaken en straks een lappendeken van gemeentelijke combinaties, waarin een kat haar jongen niet meer zal terug vinden. Combinaties die er steeds meer op wijzen, dat het op gemeentelijk vlak niet meer gaat om partijen, maar louter om e.o.a. plaatselijke potentaat in het zadel te houden. Dorpspolitiek in de engste zin van het woord. Met nog amper tien maanden te gaan zal er nog menig plaatselijk robbertje worden uitgevochten. De vraag is maar hoe de regionale en federale politiek daardoor zal worden geïnfecteerd.
