In mijn blog van 26 dezer (Eén land, twee
werelden), schreef ik dat België geen Europese boete zou krijgen, ondanks het
feit dat het zijn Europese verplichtingen niet is nagekomen.. Dat had ik uit
De Tijd gehaald, nu niet zomaar de eerste de beste krant op dat gebied, maar
dat schijnt dus niet helemaal te kloppen. Het kán nog altijd, maar de
beslissing daarover blijkt pas vandaag te zullen vallen. Daarover is de laatste
week al heel wat gejammerd, want volgens de meerderheidspartijen en hun
goedgelovige media verdient dit land dat niet. En dan worden vergelijkingen
bovengehaald met andere landen, waarbij stelselmatig vergeten wordt dat
België, met uitzondering van Griekenland en Italië, de hoogste staatsschuld
heeft. Zelfs Spanje, dat er zo slecht aan toe is, heeft een staatsschuld van
maar 89%, wat 11% minder is dan het land van Di Rupo.
Over Di Rupo en zijn regering gesproken,
waarover diezelfde partijen en media toch zoveel lof hebben, die blijkt nog
maar 20% van zijn vooropgestelde doelen van de zesde staatshervorming te hebben
gerealiseerd (69, nog 142 te gaan!). Zes zijn er dan nog moeten bijgestuurd
worden, zes afgevoerd en nog eens zestien waarschijnlijk niet realiseerbaar.
Met nog twee maanden vóór het parlementair reces en met de dreiging daarna in
de verkiezingscampagne voor mei 2014 te zitten, is het bijna onmogelijk dat er
nog veel van in huis zal komen. De kans is zelfs groot dat dit met opzet zo
gebeurt om een reden te hebben dat deze ploeg daarna zijn werk zou moeten
kunnen afwerken
Bij de E.U weet men dat Di Rupo het goed kan
uitleggen (in het Frans en het Italiaans), maar ziet men ook wat hij er niét
van terecht brengt. Zelfs als België aan de gevreesde boete ontsnapt, verandert
dit trouwens niets aan de schuldgraad en de budgettaire achterstand van dit
land, terwijl de verleiding groot zal worden om daarna juist niét te sparen.
Ondertussen blijven we zitten met de hoogste loonkosten, de - op twee na -
hoogste belastingen (vooral dan op arbeid), de vergrijzingskosten waarvoor nog
steeds niets serieus gedaan is en de hoge prijzen voor telecom en energie. En
dan hebben we het nog niet gehad over het lijk in de federale kast dat Dexia
heet en dat er reeds voor zorgde dat vorig jaar werd afgesloten met een tekort
dat een stuk boven het Europese doel lag. Er wordt nu reeds gesteld dat België
(én Frankrijk) ook voor dit jaar extra in de buidel zullen moeten tasten om de
reddingsoperatie van Leterme en Reynders nóg maar eens veilig te stellen.
De Standaard pakte gisteren uit met als
hoofdartikel op de eerste pagina, dat de SP.a meer pro-België is dan de MR.
Lijkt een opmerkelijke titel, maar is dat niet. Om te beginnen is het een
conclusie getrokken door de belgicistische politicoloog Dave Sinardet, n.a.v.
een door hem en twee Franstalige collegas van Louvain-la-Neuve uitgevoerd
onderzoek, wat door Vlamingen steeds met een klontje zout moet genomen worden.
Sinardet is op communautair vlak zon beetje dé chouchou van onze overwegend linkse
media. Als klap op de vuurpijl blijkt dan nog dat dit nieuwste onderzoek heeft
plaats gevonden net vóór het akkoord over de zesde staatshervorming. M.a.w. nog
vóór de doorsnee Vlaming door had dat hij weer eens in de zak zou gezet worden,
deze keer zelfs met een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen en
mede bestaande uit 90% van alle francofone partijen. Eenzelfde onderzoek een
maand later zou er waarschijnlijk heel anders hebben uitgezien. Het doet zon
beetje denken aan een zaak die zomerkoopjes aanbiedt net vóór Kerstmis. Dat de
uitslag van zon achterhaald onderzoek als hét nieuws van de dag wordt verkocht
door een dagblad dat zich kwaliteitskrant noemt, is erg goedkope
journalistiek.
Dat de SP.a een op en top belgicistische
partij is, daarvoor hadden we ook geen onderzoek nodig. De partij overleeft al
enkele decennia in de Belgische politiek door haar karretje aan dat van de PS
te hangen en in de Vlaamse door te profiteren van het cordon sanitair rond het
VB. Dank zij de N-VA mocht de partij weer meedoen in de Vlaamse regering, enkel
en alleen omdat de partij van De Wever de liberalen als een grotere concurrent
op rechts aanzag. Iets waarin Bart trouwens gelijk kreeg, want bij de
traditionele partijen zijn het vooral liberalen die de laatste jaren overlopen
naar de N-VA. Wie nu nog voor de Vlaamse socialisten stemt doet dat omdat men
niet beter wil weten (den boas is ne smeirlap) of omdat er via die partij nog
steeds postjes te rapen zijn. Wie gelooft er nog een Tobback die fulmineert
over de pensioenen, terwijl het de socialisten zijn die dat departement 18 jaar
hebben beheerd? Of die zich zorgen maakt om het onderwijs, terwijl zijn partij
mee in de Vlaamse regering zit en er zelfs de minister van onderwijs levert? Of
die een familiefeest van de partij gaat vieren in Wallonië?
Een tweede open deur die het onderzoek van
Sinardet intrapt, is die waarbij hij zegt dat CD&V zich steeds tussen de
twee uitersten bevindt. Ook dat wisten we al: enerzijds, anderzijds. Ook bij
het laatste VLD-voorstel voor de mini-jobs was het weer eens de enige partij
die geen standpunt had. Ik zeg niet ja en niet neen, zei vice De Crem.
Kortom: een partij voor weekdieren. Voor mensen van middelmaat: dik van vel en
zonder ruggengraat!.
Men heeft het al enkele jaren over de
Arabische lente, waarop maar geen zomer wil volgen, maar in Turkije is men
momenteel al wat verder. Daar lijkt de zomer voorbij en lonkt een politieke
herfst, voor zover het al geen winter zal worden. Sinds de AKP partij van
Erdogan er aan de macht is, schuift het land, langzaam maar zeker, op naar een
islamistische staat en wordt de scheiding van kerk en staat, ooit ingevoerd
door Kemal Ataturk, de Turkse vader des vaderlands, er een lachertje.
De laatste stap in de richting van Mohammeds
middeleeuwse woestijngodsdienst, is het (voorlopig) gedeeltelijk verbod op het
schenken en verkopen van alcohol, de Turkse Raki inbegrepen. Voor het toerisme
wordt nog een uitzondering gemaakt, maar dan alleen buiten de grote steden, wat
ervoor zou kunnen zorgen dat vooral de citytrips (in de eerste plaats naar Istanboel)
er nog weinig toekomst zullen hebben. Als men weet dat toerisme een van de
sterkhouders is van de Turkse economie, zal het ermee eindigen dat de Turken er
allemaal (nog) armer op zullen worden. Zoals men nu daar bezig is, zal het niet
lang meer duren of ze zitten er met een complete drooglegging, waarna het
toerisme er ook een zachte dood zal sterven. Wie gaat er de dag van vandaag nog
op vakantie naar een land waar men geen glaasje of borrel meer mag drinken?
De huidige armen, zijn kiespotentieel,
worden door Erdogan zoet gehouden met de belofte van goedkope behuizing,
eenzelfde beeld als bv in het Venezuela van Chavéz, waar de economie ondanks
de massale aanwezigheid van olie -zo
goed als aan de grond zit. Dat zal in Turkije, dat géén olie heeft, alleen maar
erger zijn.
Dat dan voor de problemen die er
ongetwijfeld zullen rijzen in de Turkse steden, waar heel wat jongeren niet
gediend zijn met de islamisering door Erdogan en zijn partij, die het moet
hebben van de plattelandsbevolking die grotendeels analfabeet, moslim én
achterlijk* is. En, alsof dat nog niet genoeg is, is er altijd nog het probleem
van de Koerden. Die maken 20% uit van de bevolking, maar worden op alle gebied
achtergesteld. Sinds enkele decennia woedt er een onverklaarde burgeroorlog die
al duizenden slachtoffers heeft gemaakt, voornamelijk in Oost-Turkije, het
thuisland van de Koerden. Of de huidige pogingen tot toenadering iets zullen
uithalen, is weinig waarschijnlijk.
En zeggen, dat er hier nog steeds mensen
rondlopen, die willen dat Turkije bij de E.U. komt. Dat zijn niet alleen halve
gekken zoals die Bert Anciaux, maar ook een Guy Verhofstadt, die daar al jaren
voor ijvert in het Europese parlement. Om nog te zwijgen van onze Europese
president, die er geen graten in ziet Turkije financieel bij te springen,
terwijl zijn eigen Europa de schulden niet baas kan. Nuttige idioten zijn het,
niet alleen t.o.v. het huidige Turkije, maar ook tegenover het hele
islamgebeuren. De aanslagen in Boston, de rellen in Stockholm, de moord in
Londen en de moordpoging in Parijs zijn evenveel recente voorbeelden van de
radicalisering die een steeds grotere moslimgemeenschap in Europa ondergaat.
Dan hier nog wetten willen stemmen die verbieden daartegen in te gaan, zoals
Anciaux in zijn strijd tegen de zgz islamofobie, is te gek voor woorden. We
mogen onze handjes kussen dat Turkije geen lid is kunnen worden van de E.U. en
dat het land dat waarschijnlijk ook nooit meer zál worden. De crisis zal dan
toch nog voor iets goed zijn geweest.
* In
feite is dat een pleonasme, ttz iets dat hetzelfde betekent. Étienne
Vermeersch, emeritus hoogleraar wijsbegeerte en eerder links gezind, heeft dat
recentelijk nog eens duidelijk in de verf gezet, waarop Anciaux geen ander
antwoord had dan te zeggen dat Vermeersch een zeveraar was. Vermeersch stelde
daarna, in een weerwoord in De Standaard, dat er jaarlijks meer boeken in het
Spaans vertaald worden dan er sinds de negende eeuw in het Arabisch zijn
vertaald. Ook worden er jaarlijks meer boeken vertaald in het Grieks, een taal die
amper nog door een paar miljoen mensen gesproken wordt, dan in het Arabisch,
dat door zon 280 miljoen gesproken wordt
Zoals frequente lezers van mijn blog weten,
wekken peilingen niet mijn grootste interesse. Er zijn er pas weer twee geweest,
één in elke landshelft en feitelijk zeggen die bitter weinig op exact één jaar
vóór de echte peilingen, die de verkiezingen zijn. Dat is in de politiek een
eeuwigheid en wie weet wie schiet nog hoeveel kemels vóór het zover is. Toch
zijn er twee gegevens die eruit springen: in Vlaanderen nóg eens een verlies
voor de Open VLD van liefst 4%* en in Wallonië een voor de PS van zelfs 9%. Het
is duidelijk dat liberalen met een Vlaamse overtuiging in de N-VA
een alternatief gevonden hebben. Het verschil tussen die twee is, dat N-VA voor
Vlaanderen gaat en Open VLD voor België. Als Rutten, Crootje en Co dat signaal
blijven negeren, mogen ze straks gaan vrezen voor de kiesdrempel.
In Wallonië ligt dat allemaal helemaal
anders, een zoveelste bewijs dat dit land in werkelijkheid twee verschillende werelden
zijn. Daar verliest de PS aan haar linkerzijde, aan de meloenen van Ecolo
(groen van buiten, maar rood van binnen) én aan de Waalse tegenhanger van onze
stalinisten van de PvdA. We zouden kunnen zeggen: ze doen maar, maar zo
eenvoudig is het niet. De belangrijkste reden voor de terugval van de PS in
Walenland is, dat een deel van haar achterban vindt, dat de partij er te rechts
wordt en steeds meer aan besparingen denkt i.pl.v. aan belastingen. Dat laatste
klopt ook, voorlopig toch nog, anders houdt Di Rupo zijn zeskoppige regering
niet samen. Het schijnbaar goede nieuws, dat België geen Europese boete gaat
oplopen, ondanks het feit dat het de 1% structurele besparingen niet haalde, is
in feite minder goed nieuws. De verleiding zal nu des te groter zijn om belangrijke
besparingen uit te stellen of minstens over de verkiezingen van 2014 te tillen.
Dat laatste wordt trouwens bevestigd door Koen Geens in Trends van deze week.
Over die peiling tenslotte nog dit: onze
linkse media vinden dat de N-VA teveel afhangt van één man, De Wever en daarin
hebben ze zelfs geen ongelijk. Wie A zegt, moet echter ook B zeggen. Ook
CD&V wordt steeds meer een partij die van één man afhangt, in casu Kris
Peeters. Daar waar De Wever zich steeds uitdrukkelijker op het Vlaamse niveau
profileert (om eventueel van daaruit het federale België open te breken), is
het zeer de vraag of Peeters dat ook zal doen. N-VA zou er zelfs geen probleem
mee hebben om Peeters Vlaams minister-president te laten blijven, op voorwaarde
dat diens partij het programma van de N-VA mee uitvoert. Bij gebrek aan een
duidelijk alternatief op federaal vlak (vooral door het afhaken van Vanackere)
heeft CD&V momenteel op dat niveau geen alternatief en zal het voor de
tsjeven aartsmoeilijk worden er een te vinden tegen mei 2014. Alle Innesti (mv)
ten spijt.
* Volgens
die laatste peilingen verliest de N-VA ook 4%, maar dat is een luxeprobleem
voor een partij die haast aan de 40% zat. Het kan de partij zelfs ten goede
komen, nu ze weer met haar voetjes op de grond staat en weet niet te snel te
moeten gaan dromen.
Slechte tijd voor de bon belges. Er gaat
bijna geen dag voorbij zonder e.o.a. typisch Belgisch schandaal. Enkele recente
voorbeelden.
-Vorig
jaar werden er op de Belgische wegen voor 382 miljoen euro boetes
uitgeschreven. Voor dit jaar wordt er zelfs geschat dat het 460 miljoen zal
worden. Hoe men dat laatste cijfer nu al weet, is mij een raadsel, maar daar
gaat het even niet om. Laat ons aannemen dat het kan kloppen. Iedereen weet dat
het gros van die boetes in Vlaanderen en door Vlamingen zal betaald worden,
gewoon omdat de meeste mensen in dit land in Vlaanderen wonen en vooral omdat
het overgrote deel van de flitspalen bij ons staan, bij ons waar ook de meeste
wegcontroles plaats vinden. Laat ons aannemen dat de Vlamingen straks 80% van
die boetes gaan betalen. In een normaal federaal land zou dan ook 80% van de
opbrengst naar onze regio moeten terugvloeien. Dat gebeurt echter niet. Ook
geen 60%, zijnde het percentage Vlamingen binnen België. Vlaanderen krijgt maar
de helft, 50% dus. In gewone mensentaal betekent dat, dat Vlaanderen 368
miljoen euro zal betalen en er daar slechts 230 van zal terugzien. Wallonië,
dat slechts 92 miljoen zal betalen, krijgt er ook 230 terug. Die extra transfer
van 138 miljoen euro loopt in de gebruikelijke richting, van noord naar zuid.
Terwijl de kans groot is, dat we straks weer te horen zullen krijgen dat we
niet solidair genoeg zijn
-Er
moeten in de Belgische overheidsbedrijven 101 nieuwe benoemingen gedaan worden,
waarvan 5 topjobs (bij de NMBS, Infrabel, Belgocontrol, de Nationale Loterij en
de investeringsmaatschappij FPIM). De regering beschikt daarvoor over een eigen
federale selectiedienst, Selor, maar besliste van deze dienst geen gebruik te zullen
maken. Er werden een aantal zgz headhunters aangesproken, die allemaal een
vijftal kandidaten mogen zoeken en voordragen, maar dan zonder enige voorkeur.
Klap op de vuurpijl is dat daarenboven ook de zes vice-premiers (één voor elke
regeringspartij) een eigen kandidaat mogen voordragen. M.a.w. één grote
politieke koehandel uit de oude doos. Toen deze zaak ter sprake kwam in het parlement waren noch
Di Rupo nog een van die vice-premiers aanwezig en mocht invaller Labille (de
vervanger van Magnette) het komen uitleggen. Die las gewoon een briefje af,
zonder enige uitleg en stapte weer naar zijn plaats, onder algemeen hoongelach
van de oppositie. Opmerkelijk was, dat de Waalse minister dat alleen in het
Nederlands deed. Van Franstalige kant was er geen enkele opmerking op deze gang
van zaken. Daar vindt men het blijkbaar Charleroi indachtig - de normaalste
zaak van de wereld dat er op het gebied van de postjes gesjoemeld wordt.
-Wat
in de Belgische politiek kan, moet ook kunnen in, het Belgische voetbal, moet
men gedacht hebben. Dat Belgisch moet trouwens met een grove korrel zou
genomen worden, want er zijn nog weinig zgz profclubs waar men de eigen spelers
op meer dan één hand kan tellen. Ik vraag me zelfs af, waarom men zich blijft
bezig houden met die gouden schoen, terwijl er al een ebbenhouten schoen is
voor de groep voetballers die de tegenwoordig meerderheid in alle clubs vormt.
De club met de beste Afrikanen wint. Dat men in zon wereldje tenslotte niet
meer weet wat een voetbalploeg betekent, hebben we deze week kunnen meemaken in
Waregem, Antwerpen en Oostende. Volgens mij zien de plaatselijke supporters
zelf niet meer wie er in hun ploeg op het veld staat. Dat veld zelf kennen ze
nog wel. In Gent waren er zelfs die met de graszoden van het Ottenstadion naar
huis gingen. 'Onze Lieve Heer moet zijn aantal hebben', is de vrome leuze. In het Belgische voetbal lijkt dat geen probleem te zijn.
Een nieuwe Europese wet, die voorzag dat men
voortaan op de eettafels van restaurants en andere eetgelegenheden
alleen nog olijfolieflesjes met het merk erop zou moeten zetten, is in blessuretijd weer
afgevoerd. De opgegeven reden ervoor was, dat er in enkele landen teveel
tegenstand tegen was. Dat zal wel, maar veel eenvoudiger zou de uitleg geweest
zijn, dat men wel flesjes met een etiket erop kan aanbieden, maar dat dat geen
garantie is dat ook de olie erin de originele zou zijn. Men kan die flesjes nl
bijvullen, zo simpel is dat. Anderzijds is het ook zo, dat er heel wat zgn
losse olijfolie is die kwalitatief niet moet onderdoen en soms zelfs beter is
dan wat bepaalde merken ons voorschotelen. Ik kan daarover meespreken. Ik heb
een zuster die op Sardinië is blijven wonen, daar een tuin met o.a. olijfbomen heeft
en de vruchten ervan elk jaar laat persen. Ik krijg daar af en toe een
bidonnetje van en die moet voor de meeste zgz gerenommeerde merken echt niet
onderdoen, integendeel.
Men vraagt zich dan ook af, waar dat Europa
zich allemaal mee bezig houdt en hoe het komt dat steeds meer mensen een
aversie krijgen van die bemoeizuchtige E.U. I.pl.v. tijd en geld te steken in
dergelijke verordeningen zou Europa zich beter eens bezig houden met wat minder
bijzaakspecialisatie. Wat meer met het schilderij, wat minder met het kader. Om het even
bij de olie te houden, maar dan de stook- en brandstofolie, daar blijkt wij in
Europa steeds meer moeten betalen, niet alleen voor die olie maar ook voor
zowat alle energiegrondstoffen, die er dikwijls mee samenhangen. De Amerikanen
halen tegenwoordig niet alleen olie uit hun schaliegronden, het gas dat ze
erbij oppompen kost hen tegenwoordig nog slechts een kwart van wat wij ervoor
betalen moeten. Mede als gevolg daarvan zijn de steenkoolprijzen in de States
ingestort en worden die aan braderieprijzen in Europa afgezet. Steenkool, dat
zo verfoeilijk vervuilend zou zijn, vervangt op het Oude Continent steeds meer
olie en nóg meer gas. In Frankrijk nam het steenkoolverbruik vorig jaar met 16%
toe, in Spanje met 28% en in Groot-Brittannië zelfs nog meer. Met gas stoken
kost tegenwoordig in Europa 50 euro per megawattuur, met (Amerikaanse)
steenkool 30 dollar (± 22,5 euro). De rekening is snel gemaakt E.e.a. maakt dat zeker de bedrijven die hier veel energie nodig hebben, wereldwijd steeds minder concurrentieel worden, wat dan weer zorgt voor bedrijfssluitingen en afvloeiingen. Europa zou zich daar beter eens wat meer mee bezig houden dan met de kwaliteit van olijfolie.
In Schotland hebben ze het monster van Loch
Ness, in België de Bende van Nijvel. Het verschil is dat Nessie een eeuwig
leven zou kunnen leiden, terwijl de zaak in België over een goede twee jaar verjaart. Dat
laatste lijkt een klucht, ware het niet dat 28 mensen er in een reeks aanslagen
van zinloos geweld het leven bij in schoten en dat 27 jaar na de laatste feiten
er nog steeds geen schijn van een oplossing is.
Het laatste nieuws in deze macabere
geschiedenis komt eens te meer uit Charleroi, waar een zoveelste (deze keer
vrouwelijke) onderzoeksrechter nu in feite insinueert dat de gerechtelijke
diensten uit Dendermonde, die met het eerste onderzoek begonnen waren, zelf op
e.o.a. manier bij de zaak zouden betrokken geweest zijn en minstens bepaalde
zaken zouden gemanipuleerd hebben. Ze zegt nu een onderzoek naar het onderzoek
te zullen doen.
Ge moet maar durven. De hele zaak is in
feite in de doofpot geraakt, juist omdat men op een gegeven ogenblik het
gerechtelijk onderzoek uit Dendermonde naar Charleroi heeft overgebracht.
Waarom dat nodig was, is mij nooit duidelijk geweest. Het gebeurde wel toen men
in Dendermonde dacht, dat er enige correlatie was met een andere nooit
opgeloste zaak, nl die van de zgz roze balletten, waarbij een of meerdere
hogere gezagsdragers betrokken zouden geweest zijn. De buit die door de bende
bemachtigd werd, stond nl helemaal niet in verhouding met het aantal mensen dat
daar in het wilde weg werd doodgeschoten en er was meer dan waarschijnlijk een
andere reden voor die moorden.
Nadat het dossier enkele jaren stof had
liggen vergaren in de kasten van het gerecht van Charleroi, werd het onderzoek
terug nieuw leven in geblazen en mocht o.a. speurder Eddy Vos zich samen met
een onderzoekcel vijftien jaaramuseren
met iets dat eerder leek op een bezigheidstherapie, iets waarmee ook nu waarschijnlijk weer wordt aangeknoopt. Diezelfde Vos zou nu met de
dood bedreigd zijn door een vroegere informant uit het criminele milieu. Enfin,
iedereen beschuldigt nu iedereen, maar het resultaat zal hetzelfde zijn:
driemaal niks.
I.pl.v. de Bende van Nijvel, zou men hier zo
stilaan beter spreken van de Bende van Charleroi, want als men ergens mist
heeft gespuid, dan is het daar. Persoonlijk vind ik al is ook dat maar
theorie dat men beter de linkse denkpiste wat meer had uitgespit, i.pl.v. er
steeds een uiterst rechts complot in te zien, wat men nooit hard heeft kunnen
maken. Het blijft wel merkwaardig dat
het moorden plots ophield nadat die kerels van de CCC (Cellules Communistes Combattants) waren ingerekend en dat
daarbij blijkbaar nooit veel vragen zijn gesteld
Ik wil mijn land terug, gewoon, mijn eigen
land
Met de waarden en de normen
De handelsgeest, de eigenwijsheid
Die het karakter van ons volkje vormen
Ik wil mijn stad terug, gewoon, mijn eigen stad
Waar ik ben opgegroeid, een fijne jeugd heb gehad
Zonder dat ik struikel over vreemdelingen
Die mij hun cultuur opdringen.
Ik wil mijn overheid terug
Gewoon, mijn eigen overheid
Die haar eigen volk beschermt
Niet achterstelt tegenover een dominante minderheid
Ik wil mijn baan terug, gewoon, mijn eigen baan
Die ik jaren heb vervuld, die nu is weggegeven
Aan goedkoper personeel, van buitenlandse afkomst
Of vraag ik nu te veel?
Ik wil mijn land terug, gewoon, mijn eigen land
Waar ik zo veel van houd, waarvoor ik vechten wil
Ik wil mijn land terug, mijn eigen land terug
En als het even kan, een beetje vlug!!
(Willemientje)
Bovenstaande verzen kreeg ik toegestuurd van een ex-collega uit Nederland. Het
kan echter naadloos door ons, Vlamingen, worden overgenomen. Meer zelfs, ik
vind dat het enkele tips bevat die door Vlaamsnationalisten dankbaar zouden
kunnen worden omgezet in evenveel verkiezingsslogans.
P.S.
I.v.m. mijn blog van gisteren (Wat, als?), maakte lezer Diederik De Vos er mij
attent op dat de Dag van de dynastie niet op 15 oktober, maar op 15 november
valt. Waarvan akte (ik heb het meteen aangepast). Die dynastie is nu niet meteen
mijn sterkste kant, weet u
Met het betrekkelijk weinig politiek nieuws
van de laatste weken, valt het niet mee een krant vol te schrijven en dat
terwijl het nog geen komkommertijd is. Als gevolg daarvan gaan sommige
journalisten hun dromen voor werkelijkheid nemen en krijgen we nieuws dat ze
zelf maken en waarvan ze dan nog hopen dat er iets van zal komen.
Een van die nieuwtjes stond er in de
weekeindeditie van De Standaard, aan de hand van Bart Brinkman, inwoner van
Borgerokko en notoir linkselaar. De man beweert, dat er in de Wetstraat het
gerucht zou lopen dat we op weg zouden zijn (allemaal in de voorwaardelijke wijs) naar vervroegde verkiezingen. Dat
zou dan ergens in het najaar zijn, nadat het zgz Vlinderakkoord zou zijn
afgewerkt (daarmee schat men klaar te komen tegen de federale beleidsverklaring
in oktober). De reden om dan naar nieuwe verkiezingen te gaan zou, steeds
volgens Brinkman, zijn dat men op die manier de N-VA een pad in de korf zou
willen zetten, omdat het voor die partij integenstelling tot wat ze steeds gezegd heeft nu toch beter zou zijn
naar één grote verkiezingsronde te gaan.
Stel eens voor dat dit waar zou zijn. De
eerste vraag zou dan zijn, wie er de stekker uit zou trekken. Het is immers een
Belgische traditie dat wie dit doet, er daarna meestal een kater aan overhoudt.
Vraag het maar aan Crootje. De Vlaamse liberalen zullen het niet meer doen.
CD&V dan, misschien? Maar wat zou een partij als CD&V daarbij winnen? Ze
is al drie stemkanonnen kwijt (Leterme, Vervotje en Torfs), het ACV/W stelt
niet veel meer voor. Verherstraeten is niet alleen moeders mooiste niet, veel
uitstraling heeft hij evenmin en Vanackere ligt in de touwen. Beke is gewogen
en te licht bevonden. Zijn Innesto verhaal is eerder een comedia dellarte
aan het worden (het voorstel tot verkorten van de grote vakantie is al 'verkleuterd' tot het lager onderwijs). De nieuwe minister zonder financiën, Geens, komt ook al niet
geloofwaardig over, met uitspraken die hij met de regelmaat van een klok weer
moet intrekken. Hij lijkt het zelf nog altijd niet te geloven dat hij minister
is kunnen worden en komt eerder over als iemand die denkt de lotto te hebben gewonnen. Blijft Kris Peeters over
als enige CD&V zekerheid. De man wordt trouwens al duchtig klaargestoomd om
het geweer van schouder te veranderen: geen VIA meer, eerder een BIA. Misschien
is dat de enige reden waarom de tsjeven een vervroegde verkiezing zouden
willen. Peeters kan nl de huidige spreidstand als Vlaams minister-president én
kandidaat Belgisch premier nooit volhouden tot mei 2014.
En dan is er nog iets anders dat zelfs
waarschijnlijker is dan vervroegde verkiezingen, nl een vervroegde troonafstand
van Albert II, die volgens hardnekkige geruchten zou plaats kunnen vinden
tegen de zgz Dag van de dynastie op 15 november. Stel je voor dat zon
gebeurtenis eventuele vervroegde verkiezingen zou doorkruisen. Nieuwe
regeringsonderhandelingen met Flup de Taaie als choreograaf. De Stomme van
Portici zou er haar spraak bij terugvinden!
Vandaag is het tweede Pinksterdag, de dag
die men, in het kader van de begrotingsopmaak, als feestdag wou afschaffen.
Daarmee kon nl 1% van het bbp gerecupereerd, worden, niet onbelangrijk in de
discussie met Europa, die structurele oplossingen wil voor dit land. Een
feestdag afschaffen is zon structurele ingreep, die komt nl elk jaar terug.
Het zal moeilijk blijven om feestdagen af te
schaffen, alhoewel er steeds meer voor gepleit wordt. Tom Naegels, schrijver,
journalist en ombudsman van De Standaard, pleitte ervoor ze zelfs allemaal af
te schaffen. Ik ben een zelfstandige, schrijft hij en ik moet de meeste van
die dagen ook werken. Zon vaart zal het zeker niet lopen, alhoewel
Menzou bv kunnen beginnen met de feestdagen, die in de weekeinden vallen,
niet meer te recupereren. Dat gebeurt al in de meeste van de ons omliggende
landen. Ikzelf heb 27 jaar in Nederland gewerkt en verspeelde daar ook alle
feestdagen die in een weekeinde vielen. Leuk was dat niet, zeker niet als het om Kerst
en Nieuwjaar ging. In Nederland komt daar nog de tweede
Kerstdag bij, die daar ook een feestdag is. Toch hield dat de meeste Vlamingen niet
tegen in Nederland te gaan werken. Ik zie dan ook niet in waarom dat bij ons
ook niet zou kunnen gebeuren. Rekening houdend met de 1% winst van het bbp die
men boekt bij elke niet gerecupereerde feestdag, zou dat voor de begroting geen onaardige besparing zijn, want daar gaat het tenslotte om.
België haalt immers nog steeds zijn Europese
doelstellingen niet en uitstel zal geen afstel betekenen. Integendeel, het zal
de volgende jaren steeds erger worden, als men er niet meer aan doet dan wat Di
Rupos regering ervan bakt. Men weet nu al dat het tekort van de federale
regering in 2014 nog zal oplopen en dit ondanks het feit dat het Planbureau
dat alles berekent geen rekening heeft gehouden met enkele verkopen die de
Belgische schuldgraad onder de magische drempel van de 100% moeten houden. En
dan hebben we het niet eens gehad over de steeds groter worden kosten voor de
vergrijzing, kosten die niet samendrukbaar zijn.
Kortom, er zal uit een ander vaatje moeten
getapt worden en de kans dat daarbij één of meerdere feestdagen eraan zullen
moeten geloven, wordt met de dag groter. Door alleen de feestdagen die in het
weekeinde kunnen vallen niet te recupereren, worden ze trouwens niet afgeschaft
en bovendien kanmen deze niet meer
gecompenseerde feestdagen foutloos incalculeren. Dat is dan geen echte
structurele besparing, omdat het elk jaar anders kan zijn, maar, berekend over
bv een decennium, is het dat feitelijk wel.
Kennissen van ons gaan elk jaar naar de
Antwerpse Sinksenfoor. Op een gegeven ogenblik waren er echter problemen met de
zoon der huizes die er op school niet veel van bakte. Vader stelde toen als
voorwaarde, dat zoonlief dat schooljaar geen herexamen mocht hebben, want dat
ze anders niet naar de foor zouden gaan. Eens het laatste examen voorbij, kwam
de zoon thuis met het nieuws dat hij geen enkel herexamen had. Dat weekeinde
trok de hele familie, zoals gebruikelijk dus weer naar de foor. De
ontnuchtering kwam er na het weekeinde, toen de uitslagen met de post
arriveerden. De knaap was zowat in alle vakken gezakt en moest dus uiteraard
geen herexamen meer doen!
Bovenstaand verhaaltje is bij ons in de
familie en vriendenkring blijven hangen, om maar te zeggen, dat die Antwerpse
Sinksenfoor een begrip is, niet alleen in de koekenstad, maar ook in de verre
regio er rond. Het was dan ook du jamais vu dat een rechter zon feestelijk gebeuren
na meer dan een halve eeuw plots verbood omdat een half dozijn (nieuwe?)
omwonenden er een klacht tegen hadden neergelegd. Doet zon beetje denken aan
mensen die bij een vliegveld gaan wonen en daarna klagen over het lawaai van de
vliegtuigen. Het verschil is wel dat de Sinksenfoor slechts vijf weken duurt en
men bij een vliegveld het hele jaar door geluidshinder zal hebben.
Ik moet het hele verhaal hier niet verder
uit de doeken doen; het staat in alle kranten en wordt in geuren en kleuren
verteld op radio en Tv. De voornaamste reden hiervoor is niet het verhaal op
zich, maar gewoon het kat-en-muis-spel dat er in de Antwerpse politiek gespeeld
wordt sinds Janssens en zijn SP.a er de gemeenteraadsverkiezingen glansloos
verloren. Ik wil me daar verder niet over uitspreken, maar het is duidelijk dat
dezelfde linkse oppositie evenzeer te keer zou gegaan zijn, mocht die
Sinksenfoor niét zijn doorgegaan. Het wordt helemaal belachelijk als Wouter de
boskabouter voor zon fait divers De Wever al gaat vergelijken met Poetin. Wie
in een (al dan niet politiek) debat begint te schelden, geeft toe geen ander
argumenten meer te hebben. Hetzelfde Woutertje trouwens dat, nota bene, in zijn
eigen Borgerhoutse district een coalitie is aangegaan met de erfgenamen van
Stalin, heel wat erger dan Poetin. Even belachelijk zijn trouwens de telkens
terugkomende oprispingen van de rode fractieleidster op het Schoon Verdiep,
Kerbache, voor het minste besluit dat er daar door de nieuwe meerderheid
genomen wordt. Buiten de functie als kabinetschef van Di Rupo en die van rode
fractieleidster, gaat Kerbache trouwens op het (Pieter!) De Koninckplein, waar
ze woont, een café openen. Hopelijk doet ze dat zo snel mogelijk, zodat we haar
toekomstige commentaar terecht als cafépraat zullen kunnen klasseren.
Na een inactiviteit van bijna een jaar zullen
de kernreactoren Tihange II en Doel III terug worden opgestart. Er werden
gedurende negen maanden controles uitgevoerd, zowel door nationale als
internationale instanties en daarbij blijkt er geen verdere kans op enig
kerngevaar te bestaan. Ook bij gelijkaardige reactoren in het buitenland werd
nergens iets abnormaals gevonden. Toch geeft Greenpeace er klaarblijkelijk meer
verstand van dan al die specialisten samen en is ze het met het heropstarten
niet eens. Ze gaat zelfs de Belgische regering voor de rechter dagen voor
schuldig verzuim, omdat er geen afdoende voorzorgsmaatregelen zouden getroffen
zijn in geval van een kernramp. Zeg maar: een aardbeving gevolgd door een tsunami
of iets dergelijks. Mocht ooit de hemel instorten, dan zijn we er allemaal
geweest, de greenpissers inbegrepen.
Met de heropstart van de twee kernreactoren
krijgt het eigen energienet een extra toevoer van liefst 10% en moeten we
voortaan ook heel wat minder stroom invoeren. Daaruit zou logisch moeten volgen
dat de stroomkosten voor de verbruiker zouden moeten dalen. Dat is echter niet
het geval. Als reden daarvoor wordt aangegeven, dat er tegelijkertijd enkele
verouderde gascentrales zullen worden stilgelegd. Dat is een vrome leugen.
Die centrales worden niet stilgelegd omdat ze verouderd zijn, maar eenvoudig
omdat ze niet rendabel zijn. En er is meer.
Door het zo bejubelde bevriezen van de
energieprijzen gedurende het grootste deel van 2012 door specialist Vande
Lala, zouden die prijzen zeker niet mogen gestegen zijn. Dat dit toch gebeurd
is, danken we aan de toename van de groene stroom. De verdelers Eandis en
Infrax hebben nl vorig jaar voor zon 700 miljoen euro subsidies moeten uitkeren
aan eigenaars van groene stroominstallaties en geraken de groene
stroomcertificaten aan de straatstenen niet kwijt (in dit geval aan de
energieleveranciers). Als gevolg daarvan moeten de netbeheerders momenteel
leningen aangaan om voldoende geld in kas te hebben, wat nog eens extra geld
kost. (Doet zon beetje denken aan dat mopje van die Eskimos die men centrale
verwarming had aangesmeerd, waarna ze zich dood moesten werken om een ijskast
te kunnen kopen.) Vraag is nu, wie dat gaat betalen: de Vlaamse overheid (lees:
de belastingbetaler) of de elektriciteitsverbruiker? Waarschijnlijk allebei
Heel dat groene stroomgebeuren mag dan wel
goed bedoeld zijn, het laat hoe langer hoe meer de wrange nasmaak na van een
maffioos complot van leerling tovenaars, die de geest niet meer terug in de
fles krijgen. Dat Vande Lala nu zegt dat de federale regering in de zaak van
het heropstarten van de kernreactoren ter zake geen bevoegdheid heeft, maar
helemaal afhankelijk is van de Fanc, het federale agentschap voor nucleaire
controle, is een goedkope uitleg om zijn verantwoordelijkheid te ontlopen. Ondertussen
loopt bij ons de energiefactuur op en blijft het verschil met onze buurlanden
stijgen, hetgeen dodelijk is voor de concurrentiekracht van onze bedrijven. Van het bevriezen van de energieprijzen komt al evenmin iets in huis als destijds van zijn zilverfonds dat de vergrijzingskosten ging opvangen.
Het is een publiek geheim dat men
tegenwoordig, als gevolg van de onuitputtelijke stroom van informatie waarover
men via het Internet beschikt, steeds meer kopieert. Tot zelfs in de
universiteiten wordt er misbruik van gemaakt, ondanks het feit dat men er niet
goed vanaf komt als men betrapt wordt, zoals enkelen al mogen ervaren hebben...
Het is dan ook echt geen verrassing dat de
radde jongens en meisjes uit onze politiek zich aan dergelijk copy-paste gedrag
bezondigen. Dat is nog maar eens gebleken n.a.v. de eerste oogst van de
pas opgerichte CD&V denkdank Innesto, waarbij o.m. werd voorgesteld de grote vakantie
met drie weken in te korten. Blijkt dat die zgz high potentials, die Beke
daarvoor verzameld had, ook serieus met truken van luie Charel hebben gewerkt.
Enkele passages ervan werden letterlijk overgenomen uit de splinternieuwe
beginselverklaring van de SP.a.* Daar hield het trouwens niet bij op, er werd
ook gekopieerd van websites over het middelbaar onderwijs en zelfs uit een
thesis van een universiteitsstudente van de KU Leuven uit 2004.
Alsof bovenstaande nog niet erg genoeg is
voor het imago van onbetrouwbaarheid van CD&V, werd Markske Beke dan ook
nog eens teruggefloten door de N-VA over een eigen verklaring, waarbij hij had
beweerd dat Antwerpen per inwoner 1.250 euro krijgt voor zijn stedelijke
functie t.o.v. slechts 550 euro voor Brussel (bedrag dat, mede dank zij de
CD&V steun voor de laatste staatshervorming, zal worden opgetrokken naar
750 euro). Buiten de middelen uit het gemeente- en stedenfonds krijgt Brussel
nl ook geld van de hogere overheid en dat werd door Beke vergeten. Er vloeit
trouwens alleen geld van Vlaanderen naar Brussel en niet omgekeerd. Volgens Ben
Weyts, die de zaak aankaartte, verschuilt CD&V zich in deze zaak achter de
PS rekenkunde. Mocht Brussel, in navolging van Antwerpen, geen negentien, maar
slechts één burgemeester, één schepencollege en één OCMW hebben en maar één
politiezone i.pl.v. de huidige zes nu, dan zouden de Brusselaars daar niet
alleen rijker van worden, maar ook beter bestuurd, aldus Weyts. Touché, zou ik
zeggen.
* De SP.a
heeft trouwens ook weinig redenen om in deze zaak hoog van de toren te blazen.
De fameuze nieuwe rode beginselverklaring putte nl rijkelijk uit eerdere
socialistische visieteksten uit 2010, uit godbetert Wikipedia en zelfs uit
de formateursnota van Yves Leterme. Tobback Jr was wel zo eerlijk e.e.a.
daarover toe te geven met de uitleg dat een partij na 5 jaar in de Belgische
politiek niet alles opnieuw kan uitvinden. Klopt, maar noem het dan niet
nieuw zoals e.o.a. wasproduct en hou je aan de tegenwoordig zo geroemde
transparantie
Toen ik, op mijn 65ste, met pensioen ging bij Daf-Trucks, had
ik er een carrière opzitten van 49 jaar, waarvan 33 bij de truckfabrikant. Ik
werd daarover geïnterviewd voor het personeelsblad en kreeg er de vraag, wat ik
vond dat er in die lange tijd het meest veranderd was. Waarop ik antwoordde
dat, volgens mij, de grootste verandering t.o.v. vroeger was, dat alles
tegenwoordig maar blijft veranderen. Vroeger kon men zich een zekere kennis
eigen maken en kon men daarmee verder, soms zelfs een hele carrière. Zoiets kan
de dag van vandaag niet meer. Om even bij DAF te blijven, dat bedrijf werd eind
jaren negentig overgenomen door het Amerikaanse Paccar en het waren vooral die
Amerikanen die de hele tijd door probeerden uit te vissen wat kon verbeterd
worden. Vroeger gebeurde zoiets bij ons ook, maar meestal als de zaken wat slechter
gingen. Zij deden dat echter ook als het goed ging. Goed, beter, best,
verbeterd. Dat laatste klopte wel niet altijd, soms brachten vooropgestelde
veranderingen ook niét het beoogde resultaat. Dat maakte ik nog mee toen ik al
een jaar met pensioen was en men me vanuit DAF belde om te vragen of ik niet
bereid was een tijdje als parttimer terug te komen werken! Reden was dat een
zoveelste nieuw computerprogramma verkeerd was uitgevallen (veel te zwaar voor
het te leveren werk) en men méér, niet minder volk nodig had om hetzelfde werk
te doen. Voor de record: ik heb er vriendelijk voor bedankt!
Aan die zaken heb ik moeten terugdenken bij de heisa die er dezer dagen
(geweest?) is op Zaventem, waar een wereldspeler als Swissport, die op meer dan
100 luchthavens werkt, zich ook verslikt heeft in het maken van zijn
eenheidsworst. Wat elders werkt, werkt schijnbaar niet bij ons. De bagagisten
(nog zon echt Belgisch woord, uit de serie 'mazout, pistolet en bourrage'),
waarvan er waarschijnlijk nog een deel bij Sabena heeft gewerkt en/of daarna
bij Flightcare het bedrijf dat vorig jaar door Swissport werd overgenomen
zijn de veranderingen en de daarbij horende flexibiliteit dan ook beu. Of dit
een voldoende reden is om de hele luchthaven van de hoofdstad van Europa op
zijn kop te zetten en duizenden passagiers wanhopig te maken, is natuurlijk een
andere vraag, waarover we de volgende dagen nog heel wat commentaar zullen te horen
en te lezen krijgen. In Trends van 2 mei vertelde de CEO van Brussels Airport
Company, een zekere Arnaud Feist, nog dat zijn luchthaven een goudmijn was.
Laat ons voor hem en zijn zaak hopen dat het ook na deze staking zo nog zal
zijn
14 maanden werken om er 12 betaald te
krijgen. Geen vakantiegeld. Weinig ziekteverzuim, want dat wordt pas vergoed
vanaf de 31ste dag. Een forse besparing voor de sociale zekerheid.
Geen zwangerschapsverlof, geen tijdskrediet, geen extralegale voordelen, minder
kindergeld en lager pensioen.
Griekenland? Nee, België als ge zelfstandige
bent, waar men ervan uitgaat dat ge dan welvarend bent of wordt, uw eigen baas en
werkt wanneer het u uitkomt. Er zullen er misschien wel zijn die in dat beeld
passen, maar de grote meerderheid van onze zelfstandigen moet er keihard voor werken
(en blijven werken), of ze haalt bovenstaande voordelen niet. Een carrière
starten als zelfstandige is dan ook iets wat ge best doet als ge jong bent. Ik
spreek van ondervinding; ik ben dat ook een tiental jaren geweest, het grootste
deel van de tijd dan nog in het buitenland.
Het zegt wel iets over de welvaart die de
niét zelfstandige werknemer in dit land kent. In het licht van de discussie
over het gelijkschakelen van de statuten van bedienden en arbeiders zou het dan
ook geen kwaad kunnen om over bovenstaande eens na te denken. En niet meteen te
gaan staken als men nog maar denkt ergens iets te moeten inleveren. Dit
probleem zou, volgens het Grondwettelijk Hof, vóór 8 juli van dit jaar moeten
zijn opgelost, anders zal elke ontslagen arbeider naar de rechtbank kunnen
stappen om er zijn gelijk te halen. Ziet ge dat al gebeuren, in die rechtbanken
van ons die het nu al niet kunnen redden?
Panta
Rhei : alles beweegt, alles verandert (letterlijk: alles stroomt) wist de
Griekse filosoof Herakleitos al (einde 6de, begin 5de eeuw
vóór Christus). Vasthouden aan wat ooit was, is de beste garantie dat het nooit
meer zo zal worden. Dat uitgerekend politiekers en vakbondsmensen die zich
progressief noemen en niets veranderd willen zien, is een zoveelste contradictio
in terminis. Net zoals het voortbestaan van dit land trouwens.
Vrij recentelijk is er bij de NMBS een
overeenkomst gemaakt tussen directie en vakbonden om geen wilde stakingen meer
te beginnen zonder een voorafgaande waarschuwing van enkele dagen. Bij mijn
weten is dat alleen maar gebeurd bij de Spoorwegen en is het nog altijd de
vraag, of de vakbonden dat akkoord ook effectief zullen naleven. Maar al te
vaak is immers gebleken en dit vooral in Wallonië -dat ze hun eigen personeel niet onder
controle hebben.
Momenteel lopen er twee van die stakingen,
maar dus niet bij de NMBS. Eén bij De Lijn in Antwerpen, waar het verkeer ten
noorden van de stad al vier dagen zo goed als plat lag (de staking zou nu
voorbij zijn). Een tweede op Zaventem, waar het bagagepersoneel er de blok
heeft opgelegd. In beide gevallen gaat het erom dat er al gestaakt wordt nog
vóór er serieus gepraat is. Het is maar hoe men het bekijkt, maar zeker in
Zaventem gaat het in de eerste plaats om banen voor lager geschoolden, waarover
men zich steeds zoveel zorgen maakt. Ergerlijk wordt het helemaal als men weet
dat de slachtoffers van die stakingsacties niet meteen de directies zijn, maar
de klanten, die met de hele zaak in feite niets te maken hebben en die gebruikt
worden als gijzelaars en als chantagemiddel tijdens de onderhandelingen.
De vakbonden zijn de machtigste lobby van
dit land. Dat is o.m. de thesis van een boek erover vanwege Alain Destexhe,
parlementslid voor de MR. Hij voegt er aan toe, dat vakbondsacties meestal gaan
om het behoud van de eigen privileges en voordelen. Zo blijken de vakbonden bv een
zitje te hebben in het federaal agentschap voor de veiligheid van de
voedselketen en bij het wetenschapsbeleid, instellingen die niets te maken
hebben met de bescherming van vakbondsleden. Ze kunnen praktisch nooit
aangeklaagd worden, omdat ze geen rechtspersoonlijkheid hebben, met als
verontschuldiging dat werkgevers op die manier niet kunnen weten hoeveel geld
ze in hun stakingskas hebben. Zijzelf zijn wel perfect op de hoogte van bv het
aantal stakingsdagen dat een onderneming zich kan veroorloven. Er moet al een
schandaal gebeuren, zoals onlangs bij het ACV/W, om er achter te komen hoeveel
geld de bonden in kas hebben. Men schat dat een kwart ervan afkomstig is van
allerlei subsidies die ze krijgen om bv sociale verkiezingen te organiseren en
werkloosheidsuitkeringen uit te betalen. Buiten die uitkeringen beheren de
bonden zo ook de werkloosheidsuitkeringen op zich en dan spreken we over bijna
7 miljard euro. Geld dat weliswaar niet van hen is, maar dat indien goed
belegd op korte tijd toch heel wat oplevert. Feitelijk hebben ze er alle
belang bij dat er veel werklozen zijn. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof!
Dat laatste is ook een uitleg waarom de
Waalse bonden zo tekeer zijn gegaan tegen ArcelorMittal in Luik. In het eerste
kwartaal van 2011 waren er daar vier stakingen, waarbij de directie tweemaal
gegijzeld werd. En nu schreeuwt men moord en brand omdat de zaak zo goed als
dicht gaat. Men zou minder een bedrijf sluiten
Paus Franciscus heeft een schare Italiaanse gelovigen,
800 in
totaal, uit de vijftiende eeuw heilig verklaard. Ze stierven in het Zuid-Italiaanse Otranto als
martelaren omdat ze de katholieke godsdienst niet wilden verloochen. Hun
moordenaars, die dat van hen eisten, waren Turkse moslims. Er is feitelijk
niets nieuws onder de zon, want de dag van vandaag worden christenen nog altijd
vervolgd én gedood in tal van landen waar de islam het voor het zeggen heeft
(Irak, Syrië, Pakistan, Bangla Desh) en zelfs in landen waar dat officieel niet
het geval is (Nigeria bv). Het zou dan ook wel iets moediger geweest zijn,
mocht Franciscus dat er even bijgezegd hebben.
In eigen land lopen er dan nog halfgaren
rond zoals Bertje Anciaux, die vinden dat we die islam te streng beoordelen en
die willen dat daar een verbod op komt. Hij heeft, samen met enkele andere
senatoren, een islamofobie-resolutie ingediend, waarbij mocht ze worden
goedgekeurd het in de toekomst strafbaar zal worden zich nog negatief te
uiten i.v.m. met die zgz godsdienst. M.a.w. een soort wet op godslastering. Uitspraken
dat de islam soms gewelddadig, seksistisch of irrationeel zou zijn, zullen dan
ook uit den boze zijn, evenals eventuele links met het terrorisme. Alsof 9/11
nooit heeft plaatsgevonden en bv alsof de recente aanslag in Boston geen werk
was van aanhangers van die zgz verdraagzame godsdienst. Bij de kerels die men
zonet bij de lurven heeft gevat na de sensationele diamantroof op Zaventem, waren
de meeste Marokkanen en liepen er enkele bij met El in hun achternaam, wat
betekent dat ze op bedevaart geweest zijn in Mekka en daardoor hun hemel al
verdiend hebben.
Toen Étienne Vermeersch, links filosoof,
maar niet links genoeg om alles te slikken wat de multicul ons voorschotelt,
Anciaux in Reyers Laat duidelijk probeerde te maken dat zijn resolutie elke
kritiek op welke godsdienst ook buiten de wet zou stellen, had het bazeke geen
ander antwoord dan te zeggen dat Vermeersch een zeveraar was. Hopelijk opent het
gedrag van Ansjofis daarmee de ogen van de laatste simpele zielen uit het
roodgroene kamp die nog geloven dat zon retoriek stemmen zal opbrengen en
zullen wij na de verkiezingen van 2014 hopelijk van Berke den bleiter verlost
geraken.
Het zit er al langer aan te komen dat er
iets te gebeuren staat i.v.m. de spaarboekjes. Dat schreef ik reeds in mijn
blog van 18 maart jl (Het (spaar)geld pakken waar het zit). Dat had toen wel
in de eerste plaats met Cyprus te maken, maar het is duidelijk dat een
armlastige regering, met een staatsschuld van zon 100% van het bbp, wát graag
aan die 250 miljard euro (= 2/3 van die staatsschuld) zou zitten die nu op de
Belgische spaarboekjes staat. Het voorstel van minister zonder financiën Geens
om daar iets aan te doen, is dan ook geen verrassing. Hij zegt trouwens
terecht, dat het idee niet eens van hem komt, maar een tijdje geleden al
gelanceerd werd door de Belgische Nationale Bank (NBB).
Open VLD en SP.a zijn al meteen in de
tegenaanval gegaan en willen van de aantasting van de spaarboekjes niet weten.
Mag ik arendsoog Rutten er echter op wijzen, dat de voorzitter van de NBB,
Luc Coene, een blauwselblauwe is, die kabinetschef was bij Verhofstadt en
daarvoor zelfs beloond werd met de titel van Minister van Staat, iets wat nog
geen enkele kabinetschef vóór hem te beurt was gevallen? Gwendolientje had toén
moeten reclameren en niet pas nadat Coenes voorstel werd overgenomen door een
CD&Ver.
Als CD&V trouwens voort doet met ideeën
spuien zoals ze de laatste weken bezig is, zal ze straks helemaal niet
verwonderd moeten zijn als er nóg minder mensen voor de partij zullen stemmen.
Eerst de grote vakantie met drie weken willen inkorten, nu aan de mensen hun spaargeld
zitten. Van masochisme gesproken!
Als men dan toch een manier zoekt om het
kwart biljoen euro (10.000 miljard oude Befkes: 10.000.000.000.000 Bfr!) dat op
de spaarboekjes inderdaad niets staat te doen (daar de opbrengst negatief is na
inflatie), dat men dan iets interessants voorstelt waaraan de mensen op
vrijwillige basis aan mee kunnen doen. Nu lijkt het er eerder op dat, na het
vrijstellen van de jacht op de everzwijnen, in dit land ook de spaarvarkens
vogelvrij zijn verklaard
Dat de belasting op arbeid in dit land veel
te hoog is, is geen nieuws meer. Op twee na heeft België ook op dat gebied de
hoogste taksen in Europa, waardoor de lonen zelf hier te hoog zijn t.o.v. die in de ons omliggende en concurrerende landen. Zoals we op de syndicale hoogdagen van 1 en 9 mei
hebben kunnen oordelen, zijn nu ook de vakbonden daarvan overtuigd geraakt en
willen zij dat daar een mouw aan gepast wordt. Die mouw heet dan wel de
vermogensbelasting. Verhoog die en met de opbrengst daarvan kunnen de lasten op
arbeid verlaagd worden, is hun adagium. Simple comme bonjour, lijkt het, maar is het niet.
De vermogensbelasting bestaat nl al in
België, alleen wordt ze zo niet genoemd. De roerende en onroerende
voorheffingen en de successie- en registratierechten zijn allemaal al
belastingen op kapitaal. De intresten op obligaties, termijn- en
spaarrekeningen worden al belast met een onroerende voorheffing van 25% (bij
spaarrekeningen is er wel een vrijstelling tot een zeker bedrag, de vraag is
wel: hoe lang nog?). De dividenden die bedrijven aan hun aandeelhouders
uitbetalen zijn eveneens onderworpen aan een voorheffing van 25%. Ondernemingen
betalen al een tarief van 33,99% op dividenden voor hun aandeelhouders en ga zo
maar door. Op het einde van de rit blijft er voor de bedrijven 0,495 euro over
op elke euro winst die gemaakt wordt. Daar bovenop nóg eens belastingen gaan
heffen én gelijktijdig de notionele intrestaftrek afbouwen is de ideale remedie
om de laatste buitenlandse bedrijven hier straks te zien vertrekken.
Internationale bedrijven vergelijken nl gewoon de voor- en nadelen in de
verschillende landen waarin ze werken en hebben een veel betere kijk op het
wereldgebeuren dan demagogische vakbondsmensen met oogkleppen die niet verder kijken
dan hun eigen straatje.
Misschien herinnert men zich nog, dat het
ACV de N-VA beschuldigingen tegen haar liet napluizen door fiscaal expert en
hoogleraar aan de KU Leuven Axel Haelterman. Welnu diezelfde heer, die er toch
wel wat vanaf zal weten, zegt ook dat de invoering van een vermogensbelasting
onredelijk en onwerkbaar is. M.a.w. met de retoriek van ACV-baas Leemans zit
hij zeker niet (meer) op dezelfde lijn van de vakbond die hem destijds zo nodig
had. Professor Haelterman pleit trouwens voor het behoud van de notionele
intrestaftrek, maar dan alleen voor grote bedrijven. Waarmee ook het
familiebedrijf De Leeuw buiten de prijzen zou vallen en er tenminste aan die
hypocrisie een einde zou komen.
N-VA, de boeman van het ACV/W, heeft altijd
gesteld dat deze regering een belastingregering is. De vakbonden doen hun
uiterste best om dat te bevestigen.
Men hoeft de dag van vandaag geen
euroscepticus te zijn om te twijfelen aan het voortbestaan van de Europese Unie
in het algemeen en de euro in het bijzonder. Daarvoor zijn er nogal wat redenen
die in deze rubriek al aan bod zijn gekomen. Een interessante uitleg vond ik
ook in het uitgebreid afscheidsinterview dat Marc Grammens (80), zoon van Flor,
de meest bekende taalgrensactivist van het naoorlogse Vlaanderen, gaf in t
Pallieterke van deze week. Marc, die zelf al 25 jaar Journaal uitgeeft, een
veertiendaagse nieuwsbrief die hij zelf helemaal alleen invulde en uitgaf (en
er nu mee opgehouden is), zegt in dit interview dat in de E.U. de economie
dienstbaar is gemaakt aan de politiek, net zoals vroeger in de communistische
staten. Tot de euro behoren niet de staten die er economisch bijhoren, maar wel
die er geostrategisch bij passen. Dit is niet vol te houden en steeds volgens
Grammens zal het Frankrijk zijn dat de E.U. zal vernietigen. Het was vooral
Frankrijk dat ervoor zorgde dat landen als Spanje, Portugal en Griekenland
erbij kwamen, dit met het doel om zelf sterker te staan binnen de E.U. Nu
blijkt dat Frankrijk het niet meer aan kan en het op die armlastige perifere landen
niet zal kunnen rekenen, is de kans groot dat la douce France er ooit zelf een
einde aan maakt.
Voor Vlaanderen zal het dan zaak worden, bij
een groep landen met een sterke economie en munteenheid te kunnen aansluiten en
dat zal moeten gebeuren zonder België, want onze midi is daartoe niet in
staat. Volgens The Economist zijn Belgen alleen maar zon goede Europeanen,
omdat zij een vaderland missen. België is in de E.U. de enige deelnemer die geen
natie is, geen gemeenschap. In het beste geval een diplomatieke conferentie
tussen twee volkeren. Beter kan ik het niet verwoorden zonder het over
confederalisme te hebben.
In tegenstelling tot wat men zou denken, was Marc
Grammens een eerder linkse flamingant, van het type zoals men die ook aantreft
in de Gravensteengroep (Rondas, Maddens, Verdoodt, Abicht). Hij is er geen
lid van, maar was feitelijk een Gravenstener avant la lettre. Ik ben een
tijdje geabonneerd geweest op zijn nieuwsbrief, maar heb afgehaakt, niet omdat
hij eerder linksgezind was, maar o.w.v. zijn constante kritiek op Amerika (iets
wat hij in bovenvermeld interview trouwens toegeeft). Dat neemt niet weg dat
Grammens een monument is in de Vlaamse journalistiek, volgens t Pallieterke zelfs
de beste journalist van België.