Belgium live. Men gelooft haast niet wat men ziet. Eerst de val van een regering, rechtstreeks vanuit parlement en de wandelgangen. Dan de start van de nieuwe consultaties door de koning. De eerste auto, die het koninklijk domein komt opgereden, blijkt die van Wilfried Martens te zijn. Of misschien van de nieuwe mevrouw Martens, want die zit aan het stuur. Miet 1 dus, met naast haar Wilfried III en op de achterbank de kinderen van Wilfried II. Die arriveerden in Laken recht vanuit Eurodisney. Dus van het ene pretpark naar het andere. Zo voert men tegenwoordig politiek in België. Het is tekenend voor de afgang van ons politiek bedrijf, dat oude politieke fossielen als een Martens en een Eyskens niet uit onze media weg te slagen zijn. Vergeet niet dat Albert II en zijn entourage ook uit die lang vervlogen periode stammen. Die denken nog altijd met weemoed in termen van het unitaire België, waar Hof, Kerk,vakbonden en Groot Kapitaal het voor het zeggen hadden. Waar de Vlaming braaf gehoorzaamde en betaalde. Die tijd is voorbij. Als er sinds 10 juni 2007 iets veranderd is in dit land, dan is het de bewustwording van heel wat Vlamingen, dat er genoeg met hen gesold is. De belgicisten uit die oude generatie schijnen dat nog altijd niet te beseffen. Hetzelfde geldt trouwens voor onze media: ook de meeste journalisten blijven maar verwijzen naar vroegere crisissen in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw en denken dat de huidige problemen met dezelfde remedies kunnen worden opgelost (de remedie Dehaene hoort daarbij). Dat verwijzen naar vroeger geldt trouwens ook voor de economie. Ook daar worden steeds vergelijkingen gemaakt met de economische en financiële problemen van twintig, dertig jaar geleden. Men vergeet erbij te vertellen dat er toen nog bijna geen computers waren en helemaal geen GSM's, blackberry's en aanverwanten, om nog over het Internet te zwijgen. Wij leven nu in een andere wereld, waar de problemen moeten worden opgelost met modernere methodes. De dag van vandaag maakt men de mensen niet meer wijs wat men wil, God zij dank. Alles komt tegenwoordig uit, alles kan worden gecontroleerd en/of achterhaald. Big Brother is niet meer de staat, maar het Internet, de moderne telefonie en beeldvorming. In Laken weten ze dat blijkbaar nog niet. Daar denken ze nog in Bokrijk terminologie.
Hoe men het ook draait of keert, CD&V zit in de hoek waar de klappen vallen. Of er nu meteen nieuwe verkiezingen komen, of dat op 7 juni 2009 zal zijn, of later, Vlaanderen zal niet vergeten dat de partij er niets van gebakken heeft. Geen enkel positief punt heeft de partij uit de brand kunnen slepen, zodat het nu eindelijk eens tijd wordt dat de ze het spel ook eens vuil gaat spelen. Met brave Belg spelen, heeft geen toekomst meer. CD&V zou dan ook keiharde voorwaarden moeten stellen om nog mee te willen spelen, al dan niet met de premierpost. Enkele suggesties: - Het eerste pakket staatshervorming (de "borrelnootjes") moet meteen bevestigd worden. - Brussel-Halle/Vilvoorde, zowel kieskring als gerechtelijke kring, moet gesplitst worden. - Alle materies die de federale regering aan de deelregeringen kunnen doorgeven en waarvoor deze laatsten dan ook zullen moeten opdraaien, moeten meteen ("onverwijld!) worden overhandigd. Dit zou trouwens de federale begroting ten goede komen. Er zal daarover wel grote heisa ontstaan en men zal dan terug dreigen met onmiddellijke verkiezingen (binnen de 40 dagen), maar dan heeft CD&V tenminste een schaamdoek om te kunnen zeggen dat ze "iets" geprobeerd heeft. Als B-H/V niet gesplitst wordt, kan er trouwens grondwettelijk geen verkiezing meer plaats vinden, wat men er ook over wil vertellen. Elke ongrondwettelijke verkiezing kan nl straks voor het Gerecht worden aangevochten. Met de bijna openlijke vijandigheid, die er nu heerst tussen politiek en justitie, is de kans huizenhoog, dat de klagers gelijk zullen krijgen. Doen ze het of doen ze het niet?
Grote paniek bij het officiële België: de koning, de traditionele partijen, Het VBO, de vakbonden. Dit land zit zonder regering, wat dat ook mogen voorstellen. Volgens de media, moet er een "doorstart" komen. Dat is in dit geval een foutief begrip. Een doorstart komt uit de luchtvaart en gebeurt als een vliegtuig tijdens het landen weer moet opstijgen. M.a.w. het is een actie van iets in beweging. Voor wat zich thans in onze politiek voordoet, zou men beter van "starthulp" spreken. Dat heeft nl te maken met iets dat stil staat en dat is wat op dit ogenblik met België gebeurt. Het Belgische Trabantje (tweetakt: Vlaams/Waals) staat nog maar eens stil en moet weer in gang gezet worden. Ver zal het ook daarna niet meer rijden, want zijn batterijen zijn reeds lang versleten. Ook het gekibbel tussen Open VLD en CD&V over een noodregering die zou moeten aanblijven tot juni 2009 (volgens de VLD) of tot 2011 (volgens CD&V) is naast de kwestie. Het heeft alleen te maken met de perceptie van de lichtblauwen, dat zij in 2009 vooruitgang zouden boeken (hetgeen waarschijnlijk niet zal gebeuren: Deckerken, weet je wel) én van de Tsjeven die, terecht, vrezen de rekening te zullen moeten betalen van het geklungel van de regering Leterme en de breuk van het Vlaamse kartel. Mag ik er tenslotte op wijzen dat ik VandeLa uit Oostende voor een keer gelijk moet geven: het is een schande vanwege de koning, en vanwege VLD en CD&V, dat men de Vlaamse meerderheid blijft negeren. De regering Leterme was er een tegen Vlaanderen en de opvolger ervan belooft in hetzelfde bedje ziek te zijn. Voor alle overtuigde Vlamingen geldt dan ook maar één motto: "Weg ermee!", is het niet nu, dan zeker op 7 juni van volgend jaar. --- Tenslotte nog dit. Stel dat er op 07.06.2009 inderdaad ook federale verkiezingen komen, wie zegt dat er dan een federale regering zal zijn die de volgende vier jaar zal uitdoen. Met de versnippering, die er in Vlaanderen heerst zal het, primo, al heel moeilijk zijn om een nieuwe federale regering te vormen. Als die er, secundo, zou komen en na korte tijd zou uiteenvallen, dan zitten we opnieuw in de carrousel van de verkiezingen à gogo. Er blijft dan ook maar één echte optie voor dit land: het zo snel mogelijk helemaal splitsen, zodat ieder zijn eigen potje kan koken.
Hoe het komt, weet ik niet, maar onze media - de geschreven pers op kop - hebben het steeds over Leterme I. Alsof er een Leterme II op zou kunnen volgen. Dat we daarvan bespaard mogen blijven! Zelf heb ik die term nooit gebruikt, tenzij ik het had over "Leterme Un", om de Franstalige meerderheid binnen zijn kabinet (tegen de geest van de Grondwet in) aan de kaak te stellen. Na zijn eerste ontslag, vorig zomer, dat geweigerd werd door Albert II, gebruikte ik wel de term "Leterme bis". In een onstaat als België is natuurlijk alles mogelijk, maar het zou hele straffe koffie zijn, mocht Leterme terugkeren als premier van dit land. Bij de Franstaligen had hij het al verkorven tijdens de oranje-blauwe onderhandelingen, bij de Vlamingen was zijn krediet al grotendeels opgebruikt toen hij, zoals hierboven aangehaald, een regering vormde met een meerderheid uit de minderheid en ging regeren zonder enige kans op de door hemzelf beloofde staatshervorming. Toen zijn kartel met de N-VA ophield te bestaan, was zijn regering ook de meerderheid binnen Vlaanderen kwijt en toch bleef de keikop doorgaan. Leterme had er al mee moeten ophouden na die oranje-blauwe onderhandelingen. Al wat hij daarna gedaan heeft, heeft zijn imago en dat van zijn partij geschaad. Dat die partij nu nog achter hem blijft staan, heeft dan ook iets weg van die lemmingen die zich achter hun leider aan in de afgrond storten. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - Het is niet waar dat de belangenvermenging van politiek en gerecht "du jamais vu" is in dit land. Nooit gehoord van de Vlaams-Blok processen, waar Verhofstadt er na een derde poging pas in slaagde die partij te laten veroordelen door het gerecht van zijn eigen Gent? - Er zijn er die roepen op nieuwe verkiezingen. Die kunnen grondwettelijk niet doorgaan als er geen oplossing komt voor de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde.
Op het ogenblik, dat ik dit schrijf, is er nog steeds geen uitsluitsel van wat er met Leterme en zijn regering gaat gebeuren. Men probeert nu verdeeldheid te zaaien binnen het gerechtelijk apparaat en hoopt gered te worden door de gong. Die gong heet Fortis. Feitelijk is Leterme het slachtoffer geworden van het Peter Principe*. Dat zegt, dat elke werknemer in een hiërarchisch systeem vroeg of laat zijn incompetentieniveau bereikt. Bij Leterme was dat het geval, toen hij premier van België werd. Hij was bekwaam genoeg om minister-president van Vlaanderen te zijn. Hij komt iets tekort om de Belgische chaos te kunnen beheren. Men heeft hem "doodgepromoveerd", zoals men dat in economische termen zegt. Feitelijk was dat met Verhofstadt ook al het geval, maar die had toen het geluk in een goede economische context te zitten en geen internationale financiële crisis mee te maken. Feitelijk zou men die Verhofstadt misschien beter laten terugkomen. Dan kan hij de rotzooi, die hij gedurende acht jaar heeft veroorzaakt, zelf eens proberen op te lossen. Wedden, dat hij dat niet zal aanvaarden? Leterme heeft niets, maar dan ook niets waar gemaakt van wat hij allemaal beloofd heeft: - Geen staatshervorming. - Geen (onverwijlde) splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. - Geen goed bestuur. - Geen goede begroting. Het enige, wat hem als trofee nog restte, was zijn zgz "kordate" aanpak van de financiële crisis. Die aanpak blijkt nu een beetje té kordaat te zijn geweest. In tegenstelling tot landen zoals bv Groot-Brittannië en (beter te vergelijken) Nederland, gaf België zijn grootste bank uit handen en reikte hij de Fransen de controle over Dexia aan. Het ergerlijkste aan de man is, dat hij een slechte verliezer is, die tenslotte de regels van de scheiding der machten aan zijn laars lapte om zijn doel te bereiken. Machiavelli op zijn West-Vlaams. Hoe het nu verder moet, krijgen we waarschijnlijk vandaag, of toch dit weekeinde nog te horen. De zoveelste vaudeville van het kunstmatige land, dat België heet.
* Dr. Laurence J. Peter was een van origine Canadese professor, die enkele leerstoelen had in de States. In 1969 schreef hij, samen met Raymond Hull, het boek dat naar hem genoemd werd: "Het Peter Principe", waarin hij uitlegt hoe het komt dat het fout loopt in hiërarchische bedrijven, daarbij inbegrepen de meeste staatsinstellingen, die meestal raderwerken zijn van in elkaar passende systemen die meestal bevolkt worden door mensen die boven hun competentieniveau zitten. Het echte werk wordt nl gedaan door die werknemers, die hun incompetentieniveau nog niet bereikt hebben.
We zitten in de Kersttijd. Vrede op aarde aan de mensen van goede wil. In het Oost-Vlaamse Herzele hebben ze ook het (Kerst)licht gezien. De gemeente gaat alle OCMW-schulden kwijtschelden en gaat daarenboven waarschijnlijk aan alle leefloners nog een extra premie geven van 250 euro. Van caritas gesproken, dat is er nog eens een. De burgemeester van Herzele hoopt, dat zijn daad navolging zal krijgen in Vlaanderen. Dat zou kunnen, maar is helemaal niet zeker. Wat daar in Herzele gebeurt is nl nogal aan de simplistische kant. Het is natuurlijk zo dat heel wat mensen, die het moeilijk hebben, er blij mee zullen zijn. De vraag is maar, of zo'n eenmalige maatregel de problemen zal oplossen. Gaan die mensen volgend jaar geen schulden meer maken? Of heeft Herzele zoveel geld over, dat ze de maatregel zal kunnen blijven herhalen? De kranten zijn er als de kippen bij, om enkele voorbeelden in Herzele aan te halen van behoeftige mensen, die het inderdaad niet breed hebben. Door de maatregel echter op iedereen toe te passen, zullen er ook wel de gebruikelijke klaplopers tussen zitten, die niet weinig in hun baard gaan lachen. Verder bestaat er de mogelijkheid, dat mensen gaan denken dat men beter schulden blijft maken. Misschien geraken ze er via de gemeente vanaf. Dat is dan een verkeerd signaal. Heel wat organisaties en andere (vooral grotere) gemeenten, zullen Herzele zeker niet volgen en pakken de problemen aan geval per geval. Op die manier is men zeker diegenen helpen die het het meest nodig hebben. Een recente studie heeft nog aangeduid, dat vooral 65-plussers het in ons land steeds moeilijker hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Bijna een kwart van hen zit, officieel althans, onder de armoedegrens. In werkelijkheid kunnen het er meer zijn. Het zou bv nuttig kunnen zijn, dat gemeenten eerst eens controleren hoeveel oudere mensen er in de problemen zitten en vanuit die situatie ook de rest bekijken. Tot slot valt het op, dat bij de OCMW-trekkers steeds meer mensen komen te zitten die in echtscheidingsprocessen gezeten hebben of nog zitten. Waarbij het gezegde "scheiden doet lijden" nog steeds actueel blijft, ondanks alle (voornamelijk paarse) overheidsinterventies terzake.
Bij Justitie houdt het niet op. Deze keer zijn het de rechters die elkaar in het haar zitten. Om te beginnen is er die uitspraak van het Hof van Beroep over Fortis. De beslissing daartoe werd genomen door twee van de drie zetelende rechters. De derde (vrouwelijke) rechter had zich ziek gemeld. Nu moet het toch lukken zeker, dat die derde de vrouw is van CD&V-er Jan De Groof, o.m. regeringscommissaris van Antwerpen en Hasselt. Er was over die aan de gang zijnde zaak een lek ontstaan en de twee andere rechters verdachten de vrouw ervan het gedaan te hebben. Deze laatste diende dan weer klacht in tegen haar collega's omdat die haar onder druk zouden gezet hebben. Enfin, een alles behalve leuk schouwspel. Haar klacht is ondertussen geseponeerd, maar hoe het verder met die zaak zal aflopen, is ver van zeker. Nog iemand die bij Justitie zou gelekt hebben, is niemand minder dan Freddy Troch, al decennia bekend in gerechtelijke middens van toen hij het onderzoek tegen de bende van Nijvel leidde en dat onderzoek kwijt speelde aan zijn collega van Charleroi. Troch, die nu voorzitter was van de rechtbank van Dendermonde is die job kwijt gespeeld aan een zekere Dirk Van der Kelen (familie van?), die Troch verwijt "iets" naar de pers gelekt te hebben. Samen met Troch werden ook een paar van zijn collega's mee gedegradeerd. Hopelijk schrijft Troch ooit zijn mémoires. Dat zal de moeite worden. Nadat de schurk, die waarschijnlijk meedeed aan de moord op Kitty Van Nieuwenhuyzen op het laatste nippertje kon aangehouden blijven, mede door het ingrijpen van de justitieminister himself (iets wat hem trouwens binnen gerechtelijke kringen kwalijk wordt genomen, jaja!), is er nu in Turnhout een man vrijgekomen die beschuldigd wordt van moord op zijn vrouw. Kan allemaal in België. Voor de rest worden de burgers van dit land verondersteld vertrouwen te blijven hebben in een staat waar, althans volgens de wet, een absolute scheiding tussen de machten. En wie dat niet gelooft, wordt wel wat anders wijsgemaakt...
In dezelfde zevende dag, waarin Leterme zich boos maakte op de ondervragende journaliste, omdat ze hem moeilijke vragen stelde en ook omdat hij zijn vooraf bestudeerde monoloog niet kon afdraven, verklaarde de premier nog maar eens dat België een betere begroting heeft dan zijn buurlanden. Dit verhaal werd 's anderendaags zonder veel commentaar overgenomen door de kranten. Kijk, Leterme mag blijven liegen zoveel hij wil (wat dat betreft moet hij voor Verhofstadt niet onder doen). Dat er echter geen enkele journalist is, die naam waardig, die daarbij durft stellen dat die buurlanden het zich kunnen permitteren dieper in het rood te gaan, omdat ze geen huizenhoge staatsschuld hebben zoals België, is een triestige zaak. Ondertussen heeft de man uit de Westhoek toch al bekend, dat 1,2% groei voor 2009 niet meer kan. Hij zweert nu bij een begrotingstekort van 1,8%, een verschil dus van 3% tegenover wat hij vorige maand nog durfde te beweren. En zelfs die 1,8% zal niet volstaan. Volgens heel wat economen zal het cijfer dichter bij de 3% liggen. Dat zou betekenen, dat de Belgische staatsschuld volgend jaar op zo'n 10 miljard euro zou kunnen komen te liggen. Er zullen draconische besparingen en/of nieuwe belastingen nodig zijn om de kosten van de vergrijzing straks nog te kunnen betalen. En voor de diehards die blijven beweren, dat het hier allemaal zo goed is: uit cijfers van de nieuwe staatssecretaris voor armoedebestrijding, Jean-Marc Délizée (PS, nota bene), blijkt dat bijna een kwart van onze 65-plussers onder de armoedegrens leven. In werkelijkheid kan het nog meer zijn, want heel wat van onze "oudjes" durven niet eens naar het OCMW te stappen (voor hen is dat nog altijd de "openbare onderstand"). Om even een vergelijking te maken met een buurland (als Leterme dat doet, waarom ik dan niet?) - Nederland in dit geval - daar zit maar 6% onder de armoedegrens. Dat is dan het resultaat van Verhofstadts acht jaar "actieve welvaartstaat" en het daarop volgende geklungel van de man die dat allemaal eens ging verbeteren. Wie gelooft die mensen nog? Om de welvaart hier een beetje in stand te kunnen houden, zijn er meer dan ooit dringende hervormingen nodig in de gezondheidszorg en de arbeidswetgeving. Met de "excellenties" Onkelinx en Milquet zie ik dat niet gebeuren. Het resultaat zal dan ook zijn, dat het van kwaad naar erger zal gaan en dat we straks allemaal een pak armer gaan worden.
Zelfs met de scheiding der machten is het in dit land maar pover gesteld. Dat is het minst dat men kan denken als men een beetje de calvarietocht van de Fortis affaire volgt. Nadat het Hof van Beroep van Brussel Advocaat Modrikamen en de zijnen gedeeltelijk gelijk heeft gegeven, lijkt de hele zaak weer op losse schroeven te staan. Opvallend hierbij is, dat de regering in het algemeen en premier Leterme in het bijzonder, zich als slechte verliezers laten zien. Vooral Leterme wordt nijdig als hij denk geen gelijk te krijgen. Dat hebben we zondag trouwens nog mee kunnen maken in de Zevende Dag, toen hij journaliste Dewin nog net niet uitschold. "Jij zet de mensen tegen elkaar op", siste hij, "ik breng ze samen". Dat komt dan van iemand die zijn woord niet kan houden... Om terug te keren op het Fortis verhaal. In België zijn Gerecht en politiek gescheiden. Officieel althans, want niet weinig mensen die bij Justitie werken, hebben hun carrière te danken aan hun partijkaart. Dat er daar toch nog bij zijn die hun geweten (én de wet) volgen als het er op aan komt, is feitelijk een zeer positief punt. De scheiding der machten staat wel degelijk in onze Grondwet, terwijl men nu de indruk krijgt dat onze regering, Leterme op kop, het liever anders zou zien. Het hoeft trouwens niet altijd Fortis, of het grote geldgewin te zijn. Ook "Piske" Vandeurzen heeft aan de noodrem moeten trekken om te vermijden dat er in blessuretijd een van de waarschijnlijke moordenaars van Kitty van Nieuwenhuyzen op vrije voeten kon lopen. Wegens een klassieke "procedurefout"... Als men hoort hoe men nog werkt in onze gevangenissen, dan heeft men de indruk dat het daar nog echt op zijn "Jan-boere-fluitjes" gaat, zoals men in Holland zegt, op zijn middeleeuws. In deze zaak heeft de politiek, voorlopig althans, kunnen vermijden dat onze Justitie weer eens in de fout ging. In de Fortis zaak wordt het wachten op de volgende ronde. De scheiding der machten wordt zo stilaan aan botsing der machten.
In het avondjournaal van de VRT van gisteren wist men te vertellen dat Leterme een paar opmerkelijke uitspraken had gedaan: 1. Hij stelt zich niet kandidaat voor de verkiezingen van 7 juni 2009, noch voor de regionale, noch voor de Europese verkiezingen. Hij wil wel "supporteren" voor CD&V. 2. Hij hoopt met zijn regering de termijn tot 2011 uit te doen, ongeacht of er al dan niet een staatshervorming komt. Hiermee toont Leterme zijn waar gelaat, dit van januskop: 1. Hij durft niet op te komen bij de volgende verkiezingen, omdat hij dan zou kunnen afgerekend worden op zijn 800.000 kiezers die hem op 10.05.07 een voorkeurstem gaven en waarvan de meesten dat volgend jaar waarschijnlijk niet meer zouden doen. Leterme is voor CD&V m.b.t. die verkiezingen stilaan een blok aan het been aan het worden. De situatie is een beetje vergelijkbaar met de situatie Bush/McCain. Dat "supporteren" is dan ook maar een doekje voor het bloeden. 2. Leterme bevestigt wat velen al gezegd hebben: er komt geen staatshervoming die naam waardig. Voor hem geldt alleen nog zijn postje van eerste minister. Wat dat betreft, is hij geen haar beter dan Verhofstadt, die ook zijn vroegere idealen, vermeld in zijn drie eerste burgermanifesten, verloochende voor de job van eerste minister. Leterme wordt op die plaats de zoveelste geografische woordbrekende Vlaming. Leterme is dan ook niets anders dan een zoveelste arrivist, waarvan Vlaanderen niets meer te verwachten heeft. Hopelijk beseft het gros van die 800.000 dat en gaan die niet meer stemmen voor een partij die haar beloftes niet houdt, die zich laat rollen op communautair vlak en die als eerste een regering leidt tegen een Vlaamse meerderheid. Weg de bastaards, weg de lauwaerts!
Voor wie het verhaal (nog) niet zou kennen: De Europese grondwet werd begraven, nadat zowel de Fransen als de Nederlanders er zich in een referendum tegen uitgesproken hadden. Een deel andere landen vonden het zelfs niet meer nodig daarna nog te stemmen voor dit project. Om dat alles te omzeilen werd die grondwet omgetoverd in een "verdrag", in dit geval het verdrag van Lissabon. In feite ging het om juist hetzelfde project. Door het nu een verdrag te noemen en geen grondwet, was men niet meer verplicht er in de diverse landen nog volksreferenda voor te houden. Met uitzondering dan van Ierland, waar men ook voor verdragen een referendum vraagt. Het resultaat is gekend: Ierland stemde tegen en dat alles maakt, dat er ook van het verdrag van Lissabon in principe niets van in huis zou mogen komen. Maar politiek Europa zou Europa niet zijn, mocht men niet proberen er een mouw aan te passen. Het was vroeger al eens gelukt met de Denen, waarom nu niet met de Ieren: er zou dus een tweede Iers referendum komen, ten laatste voor einde 2009. Als tegenprestatie verbindt de E.U. zich er toe, dat in de nieuwe Europese commissie alle landen een commissaris zullen mogen hebben, 27 in totaal dus. Zie je dat al werken? Het Ierse "neen" is er gekomen door een georganiseerd verzet rond zakenman Declan Ganley. Deze man is niet bij de pakken blijven zitten en heeft in Brussel een appartement gehuurd, waar hij zijn hoofdkwartier gaat vestigen van een nieuwe politieke partij, die Libertas.eu zal heten en die zich zal blijven verzetten tegen alle onrechtvaardigheden van de oude grondwet, het nieuwe verdrag en alle boerenbedrog dat men op dit ogenblik er omtrent denkt te kunnen spelen. De man heeft zelfs iets geleerd van Obama. Ook hij zoekt steun voor fondsen via zijn website. Alle bedragen, hoe klein ook zijn welkom. Persoonlijk vind ik, dat we die Ganley moeten steunen. Wat hebben wij tenslotte aan onze eigen Europese vertegenwoordigers? Driemaal niets. De meesten van hen kennen we niet eens. En als er eens iets ten voordele van Vlaanderen of bepaalde Vlamingen moet gebeuren, stemmen ze meestal nog verdeeld (in het beste geval) of allemaal tegen (zoals met Van Hecke gebeurd is). Als we op 7 juni van volgend jaar voor een vertegenwoordiger stemmen van een van onze nu bestaande partijen, dan weten we hoegenaamd niet of we daar iets goed aan gedaan hebben, buiten dan misschien de portemonnee van die kandidaat te hebben gevuld, want Europa betaalt genereus. Elke stem die echter op Libertas.eu zal worden uitgebracht, zal herkenbaar zijn en zal een stem zijn tegen de gevestigde politieke machtsmisbruikers. Iets om even over na te denken...
Rudy Demotte is een bezig baasje. Hij komt goed over, spreekt bijna onberispelijk Nederlands (zijn moeder was een West-Vlaamse) en doet echt zijn best om Wallonië verder te helpen ("er bovenop te helpen" is nog wat te veel gevraagd). In het kader van Wallonië's tweede Marshallplan, of wat daarvoor moet doorgaan, had Demotte een groep Vlaamse ondernemers uitgenodigd naar Charleroi om hen daar een splinternieuwe industriezone te laten zien, vlak naast de al even nieuwe luchthaven, die door Wallonië sterk gepromoot wordt, dit in tegenstelling tot die van ons in Zaventem, die men de hele tijd probeert te boycotten. Demotte had op geen moeite gezien en had zelfs zijn joker ingezet, in de persoon van Albert van Saksen Coburg. Of dat allemaal veel zal opleveren, is wel de vraag. Buiten het feit, dat het niet evident is in deze crisistijd grote nieuwe investeringen te doen, blijft Charleroi een naam met een kwalijk geurtje. Demotte vertelde de gasten dat die periode voorbij was, maar - jammer genoeg voor hem - is dat niet het geval. Charleroi zit nl aan zijn volgende schandaal, deze keer bij het Forem, de Waalse tegenhanger van onze VDAB. Het blijkt nl dat Forem zijn personeelsleden voor hun opleiding naar Lyon stuurt en dat dit aardig wat geld kost. De tot nu toe gekende verblijfskosten lopen op tot 30.000 euro per maand en daar houdt het niet bij op. Er zouden ook nog eens 10.000 euro representatiekosten bijkomen. In de Waalse pers zijn er zelfs al afschriften van "onkostennota's" verschenen, waaruit blijkt dat personeelsleden van Forem zelfs cash geld afhaalden. Enfin, de Visa-affaire in Antwerpen krijgt navolging, maar dan op een nog grotere schaal. Naast Lyon, blijken de Foremleden ook al Montréal,Wenen, Boedapest en Athene bezocht te hebben. "Join the Forem and see the world". Allemaal om te leren hoe men de Waalse werklozen aan een job kan helpen... Demotte zou er dan ook goed aan doen deze zoveelste fraudezaak in Charleroi (waar Forem haar hoofdzetel heeft) zo snel mogelijk op te lossen. Anders riskeert veel van zijn inzet om Wallonië er bovenop te helpen voor niets te zijn geweest en daar heeft niemand baat bij, ook Vlaanderen, niet.
Even geschrokken gisteren, nadat ik dat bericht las van die man uit Kuurne, die een boete kreeg van 16.000 euro, omdat hij zijn nieuw huis met elektriciteit verwarmde. Nu ken ik niet de juiste gang van zaken in dit geval, omdat er nergens te lezen was hoe groot dat huis juist is en wat voor grootte van accumulatiekachels hij erin heeft staan. In elk geval klopt er ook iets niet bij de installateur van dergelijke vuren, die toch beter zou moeten weten. De reden, waarom ik geschrokken was, komt doordat ook wij elektrisch verwarmen. Toen wij ons huis bouwen, in 1975, waren wij bij de eersten die een elektrische verwarming toepasten. Wij hebben dat eerst netjes laten uitrekenen en hebben accumulatievuren (die alleen opladen aan nachttarief) in de living, de keuken, de badkamer en voor de boiler (van 1500 liter). In de hall en de slaapkamers hebben we convectoren (rechtstreekse verwarming), maar die worden haast nooit aangezet. De totale oppervlakte van het huis is 104m², allemaal gelijkvloers. Glaswolisolatie op het dak, in de muren en isomoschuim in de vloeren. Overal dubbel glas én slagvensters. Geen openingen, ook geen ramen, aan de noordkant en grote vensters naar de zuidkant. De ramen van badkamer en slaapkamers gaan maar half open, zodat er geen overbodige spleten zijn. De twee grote ramen aan de zuidkant gaan niet open. Het hele huis onderkelderd met een kelder die een meter boven de grond uitsteekt, zodat hij verlucht en verlicht kan worden. Geen ketel met brander in de kelder, geen tank in de grond. Geen lekken en geen kans op een (gas)ontploffing. Tot en met 2006 verbruikten wij per jaar elektriciteit voor minder dan 1250 euro (50.000 Bfr) en dit voor alle verwarming, het koken, TV en computer, wassen en drogen en noem maar op. Ik ken geen enkel vergelijkbaar huis hier in de buurt, waar men voor dat geld goedkoper uitkomt als men stookolie of gas gebruikt voor verwarming. Sinds 2007 zijn de tarieven voor elektriciteit serieus gestegen en verbruiken we nu 200 euro meer, maar dat heeft niets met extra verbruik te maken. Waar ik me over opwind, is het feit dat "stresskonijn" Crevits, van de Vlaamse regering, op TV komt vertellen dat elektrisch verwarmen uit den boze is, omdat, volgens haar, er zo tweemaal moet verbruikt worden: eerst om de elektriciteit te genereren en daarna om ze om te zetten in verwarming. Crevits liegt, of - om het juister te zeggen - ze vertelt maar de halve waarheid. Dat geldt alleen maar voor wat stookolie en gas betreft, die moeten worden ingevoerd. Het overgrote deel van de elektriciteit wordt nl in België zelf opgewekt, via de kerncentrales. Het woord "kernenergie" kwam echter niet over Crevits' lippen, wat erg hypocriet is. Want het is dank zij kernenergie dat we de prijs van de elektriciteit onder controle zullen kunnen houden én daarbij de CO² norm zullen kunnen halen. Groene stroom, hét toverwoord van groenen en gelijkgezinden, kost een veelvoud van kernenergie en kan momenteel alleen maar gerealiseerd worden mits grote staatsinterventies (nota bene: van een staat die op apegapen ligt en volgend jaar een deficit van minstens 7 miljard euro zal hebben). Op dit ogenblik is er in ons land maar 3% aan groene stroom voorhanden. Dat zou 13% moeten worden in 2020, wat nog verwaarloosbaar is, tenzij we terug richting middeleeuwen willen gaan (dé natte droom van de groentjes). Kortom, het verhaal van de man in Kuurne is, volgens mij, een momentopname en geen courant geval. We moeten inderdaad naar nog meer besparingen en duurzame energie, maar men moet wel nuchter blijven en niet de demagoog uithangen zoals ons stresskonijn (een titel die zij zichzelf ooit gegeven heeft) dat doet.
Sinds het niet benoemen van de drie opstandige burgemeesters uit de Rand en de reactie daarop vanwege Maingain en de voorzitters van de Waalse partijen, ligt de communautaire dialoog stil. De Vlaamse regering is achter het besluit van minister Keulen blijven staan en is niet zinnens die dialoog verder te zetten als de kwestie van de burgemeesters daaraan gekoppeld wordt. Ik kan me moeilijk voorstellen, dat de francofonen ooit geloofd hebben dat Vlaanderen op die beslissing terug zou komen. Als dat wel zo was, zijn ze toch stilaan aan het ontwaken. Eerst was er Armand De Deckèr, die vroeg toch maar opnieuw te gaan praten, daarna niemand minder dat Elio di Pippo himself en nu sluit ook Flup Moustache, alias Moreaux, zich bij het clubje aan. Tot zover, niets aan de hand. Het wordt wel pijnlijk als men leest dat Marianna Thyssen, toch nog altijd voorzitster van CD&V, ook komt vertellen toch maar voort te doen. Ze zegt letterlijk: "Laat ons voortdoen, vóór de verkiezingen "bepaalde" resulsaten halen en na de verkiezingen aan grote dossiers "werken". Nota bene: de haakjes heb ik er zelf bij geplaatst. Die "bepaalde" resultaten zijn nl dingen zoals de kruidentuin van Meise en e.o.a. verkeerswet die wordt aangepast. De zogeheten "borrelnootjes". Dat "werken" na de verkiezingen, betekent niet "oplossen", maar ouwehoeren, gelul in de ruimte, lege dozen en verder niets doen. M.a.w. CD&V schiet zijn eigen mensen uit de Vlaamse regering in de rug. Als er geen echte resultaten komen op gebied van de werkgelegenheid en de gezondheidszorg; en dit via een staatshervorming nog vóór de verkiezingen, dan wordt Vlaanderen nog maar eens bij de bok gezet (of moeten we zeggen "geit" in dit geval?). Het is trouwens helemaal niet te voorspellen, hoe het politieke landschap er na die verkiezingen zal uitzien. Door het verraad van Leterme bestaat er de mogelijkheid, dat er zelfs geen CD&V meer bij zal zijn in de Vlaamse regering. Wat dan? Na ons de zondvloed? Enfin, ze leren het nooit, die zgz christen-deùocraten. CVP of CD&V, het blijven tsjeven!
Bart De Wever mist het licht van de schijnwerpers. Nu hij niet meer aan de top meespeelt, gaat hij dan maar zelf de boer op en geeft hij links, en vooral rechts, spreekbeurten, die over 't algemeen erg gesmaakt worden. Bart kan het dan ook goed verwoorden en is niet op zijn tong gevallen. Raar genoeg krijgt hij voor deze gang van zaken nu tegenwind in de eigen partij. In De Standaard van vandaag staat een uitgebreide lezersbrief van Julien Borremans, mandataris voor N.-VA, die vindt dat Bart teveel de rechtse toer op gaat. Wel, die Borremans zit in de verkeerde partij. Die had, bij de splitsing van de Volksunie, moeten kiezen voor de linkse groep Anciaux. N-VA was de rechtse (nou, ja) vleugel van de Volksunie. Als N-VA vandaag, in navolging van Hugo Schiltz en Co, weer een opening naar links zou maken, dan komt de partij in eenzelfde situatie als de vroegere VU en riskeert ze hetzelfde lot als was er de Vl.Pro (nu nog Vl. Pfft) overkomen is. Links Vlaanderen is op de dool. De SP.A stelt nog zo weinig voor, dat haar onervaren nieuwe voorzitster ook de boer is opgegaan, in de hoop de kiezers uitgelegd te krijgen waarmee ze bezig is. Het clubje van Geert Lambert is al even erg vermagerd als hijzelf en wie Anciaux zou willen blijven volgen, weet al helemaal niet meer hoe zich te houden. In werkelijkheid gaat het Anciaux alleen maar om zijn eigen postje vrij te stellen, maar dat kan hij natuurlijk niet zeggen. Hij wil dus, nog maar eens, een nieuwe beweging uit de grond stampen en dit op kosten van wat er van de SP.A overblijft. De socio's hebben daar al vriendelijk voor bedankt. Alleen al het idee om en half jaar vóór verkiezingen een nieuwe naam te kiezen, is politieke zelfmoord. Voor Anciaux is het echter geen probleem hoe veel of weinig zijn partij betekent, als HIJ maar aan de macht kan blijven. Simpele zielen, die voor zo'n sujet blijven kiezen. Het beste werd de hele zaak nog verwoord door een karikatuur in dezelfde Standaard van vandaag. Daarin neemt Mw Anciaux de telefoon op en zegt ze tegen Bart dat de naam SP.A blijft. De "A"' zou in de toekomst nl staan voor "Anciaux". Touché, zou ik zeggen.
Wij zijn thuis operaliefhebbers. Zondagavond zond Arte live de opening bij van het operaseizoen van het Teatro alla Scala in Milaan en zoiets willen wij niet missen. Het openingsstuk was "Don Carlo(s)"* van Giuseppe Verdi, over de dramatische gebeurtenissen binnen het Spaanse Hof ten tijde van Philips II. In deze opera is het woord "Vlaanderen" nooit ver weg en met rede. Philips gebruikte niet alleen het goud van de nieuwe wereld, maar ook de Vlaamse rijkdommen om zijn oorlogen te financieren. Vlaanderen was, bij de overdracht van Karel V naar Philips II inderdaad een rijk gewest. Het zou echter zijn zwanenzang worden. Tijdens Philips' bewind kwam er een einde aan de Nederlanden, aan de zeventien provinciën, werd er een schrikbewind ingesteld en werd Vlaanderen een bezet gebied. De opeenvolgende overheersingen van Oostenrijkers en Fransen veranderden niets aan deze situatie. Met een korte onderbreking van een herstel der Nederlanden onder Willem I, werd Vlaanderen ingekaderd in het nieuwe België en bleef het feitelijk bezet gebied onder de volgende francofone en door Frankrijk gesteunde regeringen. Elke poging om Vlaanderen er bovenop te brengen, werd deskundig in de kiem gesmoord. Wie er het fijne van wil weten, verwijs ik naar het onvolprezen boek van Joost Ballegeer**, waarover ik het reeds eens gehad heb: "Vlamingen, een volk zonder bovenlaag", waarin Joost heel vakkundig uitlegt hoe België elke Vlaamse poging om vooruit te komen teniet doet, meestal door de initiatiefnemers te "recupereren". Het laatste in de rij (en dat heeft Joost zelf niet meer mogen meemaken), is een zekere Yves Leterme, die het postje van Belgisch eerste minister gekregen heeft mits de lijn van zijn voorgangers Martens, Dehaene en Verhofstadt zou worden doorgetrokken. Iets wat Yves tot nu toe met verve aan het doen is. Dat hij daarvoor al zijn beloftes moest inslikken en dat zijn partij hem in deze waanzin volgt, is tekenend voor de Belgische recuperatie nummer zoveel. Op 7 juni 2009 krijgen wij, Vlamingen, de gelegenheid daarop een antwoord te geven.
* De opera "Don Carlos" werd eerst in het Frans geschreven voor de Parijse opera. De Italiaanse versie kwam er 18 jaar later en heet "Don Carlo", zonder de finale "s". ** Het boek "Vlamingen, een volk zonder bovenlaag", is nog steeds verkrijgbaar bij Uitgeverij Groeninghe, Belfaststraat, 12 8500 Kortrijk mits een storting van 22 euro (verzendingskosten inbegrepen) op rekening nr 001.4503411.68
Wie regelmatig deze blog leest, weet dat ik geen fan ben van Hugo Schiltz, hoezeer die man in sommige media ook na zijn dood wordt opgehemeld. Schiltz was iemand op wie vele Vlamingen hun hoop gevestigd hadden, maar die er bijna evenveel heeft teleurgesteld. De man heeft nogal wat verkeerde keuzes gemaakt, waarvan zijn eigen partij tenslotte het slachtoffer geworden is. Op het einde van zijn leven koos hij dan, bij de splitsing van de Volksunie, nog voor de linkervleugel, die nu op sterven na dood is. Vl.Pro zou stilaan betere Vl.pfft. heten. Afgezien van bovenstaande, neemt dit niet weg te kunnen herkennen, dat Schiltz een zeer intelligent iemand was die af en toe raak uit de hoek kon komen. Zo heeft hij ooit eens gezegd, dat we zullen moeten wachten op de collectieve verarming van de Vlaamse bevolking om echte hervormingen tot stand te zien komen. Die uitspraak zou wel eens actueel kunnen worden. De doorsnee Vlaming is inderdaad snel tevreden met zijn leven en heeft er hoegenaamd geen idee van hoe hij door de Belgische staat bestolen wordt. Als Vlaanderen echter die transfers zal moeten blijven betalen in een verarmend klimaat, zou het wel eens kunnen veranderen. In Wallonië staan ze nu te toeteren dat ze er met een tweede soort Marshall plan gaan beginnen. Allemaal goed en wel, hopelijk lukt het ook, maar laat ons niet vergeten dat dit alleen kan omdat de regio jaarlijks miljarden euro krijgt uit Vlaanderen. Om aan die jaarlijkse gelegaliseerde diefstal een einde te maken, hebben we een echte staatshervorming nodig, geen borrelnootjes en andere onzin. Met de bestaande structuren krijgen we dat nooit gerealiseerd. Dat zal pas lukken als alle Vlaamse partijen aan één zeel zullen gaan trekken. Dat zit er niet meteen aan te komen, maar - zoals gezegd - kan een dramatische economische terugslag daar wel voor zorgen. Ergens is het natuurlijk te hopen dat het zo slecht niet worden zal. maar als het toch zou gebeuren, kan het een positieve kant hebben. Zoals Johan Cruijff het zegt: "elk nadeel heb z'n voordeel".
Men hoeft de dag van vandaag geen econoom te zijn om te beseffen dat er e.e.a. grondig fout loopt in deze wereld. Grote banken zijn al failliet gegaan of tot (figuurlijk) schroot herleid, internationale bedrijven dreigen kopje onder te gaan, niemand betrouwt nog iemand. In eigen land hoort men bijna dagelijks van sluitingen en afdankingen van honderden werknemers, globaal gezien verliezen duizenden mensen hun baan. Waar geen fabrieken gesloten worden, worden ze tijdelijk stilgelegd of draait men nog op een laag pitje. Voorlopige contracten worden niet vernieuwd. Sponsors haken af, tot zelfs in de Formula 1 waar er geen bodem leek in de geldschuur. Na de financiële crisis kwam de economische weerslag en nu dreigt één grote golf van ontslagen de wereldeconomie. Het ergste is eigenlijk dat de ene crisis de andere overlapt, zodat men echt niet weet waar de klepel hangt. Bijkomende vraag is, hoe lang gaat het duren en waar gaat het eindigen? Gaan de fabrieken die nu weken, soms zelfs maanden sluiten, straks weer opengaan en, als dat zo is, gaan ze dan weer normaal kunnen draaien? Met de depressie van de jaren dertig van de vorige eeuw in het achterhoofd, staat men de dag van vandaag natuurlijk wel sterker en zal men heel wat van de toen gemaakte fouten niet meer herhalen. De recepten van John Keynes, de Britse econoom uit die depressie, worden terug populair. Hij preekte ervoor, dat de overheden de plaats van de privé moet overnemen in zo'n crisistijden en moeten zorgen voor grote infrastructuurwerken, die de boel aan het draaien houden. Verscheidene landen zijn daar al mee bezig. België nog niet echt; het is eerder (weer eens) Vlaanderen dat het voorbeeld geeft met o.m. de extra inspanningen in de sociale woningbouw en de ondersteuning van de pogingen om ontslagen werknemers terug aan een baan te helpen. Het federale België zit echter op zijn tandvlees en heeft niet eens een plan hoe het zijn begroting van volgend jaar rond krijgt. Met de tot nu toe door Leterme aangehouden stelling dat er dan een groei zou zijn van 1,2% (iets wat ontkend wordt door zowel het IMF, de OESO als de E.U), riskeert men een gat te creëren van zo'n 5 miljard euro. Daar bovenop nog eens extra miljarden die nodig zouden zijn voor een herstelplan, zullen er voor zorgen dat dit land eens te meer de zieke man van Europa wordt. In het licht van bovenstaande is het bijna belachelijk, dat vakbonden hier nog steeds loonsverhogingen blijven eisen en zelfs dreigen met sociale onrust als ze hun dada niet krijgen. Blijkbaar leven die mensen op een andere planeet.
Na het schandaal over de verkoop van "baby D", waarbij een draagmoeder een financieel akkoord sloot met een vader die zijn sperma gaf, maar daarna hetzelfde kind verkocht aan Nederlanders, lijkt het hek nu wel echt van de dam. Na baby D volgt baby J en zo kunnen we misschien straks wel het hele alfabet aflopen. Ondertussen is er immers een nieuwe zaak aan het licht gekomen, waarbij een Belgische draagmoeder haar kinderen (een tweeling) verkocht aan derden, terwijl drie andere (Nederlandse) koppels diezelfde draagmoeder betaald hadden om zichzelf te insemineren met het sperma van drie andere potentiële vaders, die moesten horen dat het mislukt was. Hoe ze die inseminatie moest doen, had de draagmoeder geleerd op het internet. Net zoals ge tegenwoordig op dat net kunt leren hoe ge zelf een bom in elkaar kunt steken, bestaat er dus ook al een doe-het-zelf inseminatiecursus. Over heel die gang van zaken volgende opmerkingen: - Deze toestanden vinden plaats in België, omdat ze in Nederland wettelijk verboden zijn. Hier dus niet. De regeringen Verhofstadt, die zo fier uitpakten met hun nieuwe ethische wetten, hadden alleen oog voor abortus, euthanasie en holebi-toestanden. Wie in de fout gaat bij draagmoederpraktijken kan hoogstens vervolgd worden o.w.v. nevenfeiten, zoals bv oplichting. - Hilarisch is wel, dat in deze zaken de typering van domme Belgen en slimme Hollanders wordt omgekeerd. Het zijn de Nederlanders die zich in het ootje laten nemen. - Positief voor onze Noorderburen is wel, dat zij het zijn die de hele handel hebben uitgebracht. Voor de zoveelste maal worden misdaden binnen België ontdekt dank zij "scoops" in het buitenland. Ondertussen is nog maar eens duidelijk geworden dat onze Justitie een lege doos is. Over dat draagmoederschap zou al sinds 2005 gediscussieerd, maar niets aan gedaan zijn. Misschien komt er nu weer snel-snel een nieuwe wet, die dan daarna weer enkele keren zal moeten worden aangepast (denk maar aan de wapenwet en de verkeerswetten). --- En nu we toch over onze onvergelijkbare Justitie bezig zijn, nog dit: De Turk die op dit ogenblik in Gent terecht staat voor vier moorden, twee moordpogingen, een brandstichting en een gijzeling, zegt ter zijner verdediging, dat men hem maar eerder had moeten tegenhouden. De man heeft nog gelijk ook, want hij werd vroeger al vijf (5!) maal veroordeeld wegens geweld op zijn vier (4!) echtgenotes. Hij kreeg daarvoor in totaal 36 maanden cel en heeft daarvoor GEEN ENKELE DAG in de cel gezeten. Ook dat is Belgisch...
Vlaanderen heeft dus een blaam gekregen van het "Congres van de Lokale en Regionale Besturen" Dat is een tak van de Raad van Europa die 47 landen vertegenwoordigt. Op de vergadering ter zake, ingespannen door de Belgische francofonen tegen Vlaanderen o.w.v. de niet-benoeming van de drie wetsovertreders uit de Rand, was er 16 man tegenwoordig, m.a.w. amper één derde. Dat derde was het, op één stem na, die van burgemeester Jef Gabriëls uit Peer, eens dat Vlaanderen die burgemeesters zou moeten benoemen, omdat hun partij in hun gemeenten de meerderheid van de stemmen had behaald. In één adem vond deze Europese samenscholing, dat België zijn taalwetten zou moeten herzien en dat Vlaanderen rechtstreeks verkozen burgemeesters zou moeten hebben. M.a.w. heel die vergadering was een inmenging in onze nationale en regionale politiek. De uitspraak van dit samenraapsel, dat men bezwaarlijk een "congres" kan noemen, is helemaal niet bindend. Minister Keulen, die ervoor was opgeroepen, was er zelfs persoonlijk niet naartoe gegaan en had in zijn plaats Fons Borginon (ooit nog even voorzitter van de Volksunie, nu liberaal met een job in het kabinet De Gucht) gestuurd. De Standaard commentarieerde het verslag onder de titel "Keulen gaat roemloos ten onder". Ergens klopt dat, maar niet zoals De Standaard het bedoelde. Keulen is nl een watje, dat zich laat manoeuvreren door de Belgische politiek. Hij had die drie lastigaards al lang moeten afzetten en naar hun gemeenten een regeringscommissaris moeten sturen, zoals de wet het voorschrijft. In plaats daarvan, belooft Keulen nu dat de drie nog een kans krijgen, "als ze bij de volgende regionale verkiezingen (in juni 2009) de wet correct zullen toepassen". Iets wat de drie recidivisten trouwens al hebben afgewezen. Zij blijven de wet negeren, zoals francofonen dat steeds doen in dit land als die wet niet in hun kraam past. Tenslotte, om een idee te geven hoe objectief het er in die Raad allemaal toe ging: de laatste die aan het woord kwam in het requisitoir tegen Vlaanderen was niemand minder dan PS-ser Jean-Claude Van Cauwenberghe, de beruchte "Van Cau", die in Charleroi als burgemeester is moeten aftreden wegens een stortvloed van schandalen en fraudes. En dan maar steeds hét argument gebruiken, dat zij, de francofonen "democratisch" zijn. Doet me denken aan Kabila. Die zegt dat ook van zijn land.
