Ik noem Open VLD al langer ‘de kleutertuin van Gwendolientje’ o.w.v. de simplistische taal en acties die bij de Vlaamse liberalen in zwang blijven. De zgz ‘verkiezingsstunt’ aan de Nederlandse grens met dat spandoek waarbij de hele Open VLD-leiding bijna weg waaide, is daar een zoveelste bewijs voor. Dat doek, met de tekst ‘Welkom in het land der doeners’, had feitelijk niets met de Belgische politiek te maken, maar leek eerder bedoeld om de in België binnenkomende Nederlanders wat te jennen, alsof de Nederlanders op hun luie krent zouden zitten en hier overal serieus zou gewerkt worden.
Het is niet omdat we de laatste jaren op gebied van Brood en Spelen de Noorderburen wel eens de baas zijn gebleven (met dank aan de Afrikaanse inbreng), dat we hoog van de toren moeten blazen en zeker niet als het gaat om economie en financiën. Hun budget is in orde (ze houden zelfs geld over!), hun staatsschuld voldoet aan de Europese eisen. Hun land ligt er netjes bij, de wegen zijn er goed onderhouden, de dorpjes kraaknet. Van lintbebouwing en koterij is daar geen sprake. Ons blauwe clubje zou zich beter bezig houden met de janboel die België heet, waar de betonstop is uitgesteld tot Sint-Juttemis en de uitkomst van het laatste nationale loonakkoord door de bende van tien helemaal geen zekerheid is, om het maar bij de twee recentste problemen te houden.
Ook bij het vastleggen van de kieslijsten voor 26 mei is het opmerkelijk dat de meeste verschuivingen en discussies daaromtrent gebeuren bij de Vlaamse liberalen. Dat was al zo bij en na de gemeentelijke verkiezingen en dat zet zich nu voort. Het versterkt alleen maar het beeld van een partij van postjesjagers, waar altijd wel iets te regelen valt. Vraag is maar,of ze er mee weg gaan komen.
Op gebied van Vlaamsgezindheid moeten we helemaal niet rekenen op Open VLD. Buiten misschien Lachaert en ‘Quicky’; zijn het hoofdzakelijk belgicisten, net als bij Groen/ Ecolo, - nog zo’n belgicistische constructie - waarmee ze straks misschien wel eens gaan proberen samen te werken, eerder nog dan met de Waalse zusterpartij, met wie ze nu overhoop liggen i.v.m. het laatste loonakkoord.
Ze mag dan wel van naam veranderd zijn, in wezen blijft het nog altijd de PVV.
Ik heb het er in deze rubriek al meermaals over gehad: de Belgische staatsschuld die boven de 100% van het bbp blijft en waaraan niets te doen blijkt. Met de regelmaat van een klok worden er miljoenen- en miljardenbudgetten uitgetrokken, staan allerlei instellingen en organisaties geld te vragen en lijkt er nooit genoeg te zijn, laat staan teveel.
In zijn wekelijkse column in De Tijd van dit weekeinde heeft Rik Van Cauwelaert het over de laatste grote belastinghervorming en vereenvoudiging in dit land. Daarvoor moeten we teruggaan tot 1962. Die werd doorgevoerd door toenmalig minister van Financiën Dries Dequae in een regering onder Theo Lefèvre (CVP) en Paul-Henri Spaak (SP). Die operatie was succesvol. De inkomsten overtroffen zelfs alle verwachtingen. Dat het daarna toch fout is gelopen, kwam doordat dezelfde regering de opbrengsten ging uitdelen aan zgz noodlijdende sectoren, in de eerste plaats de toen al verlieslatende Waalse steenkoolmijnen.
Dat dit land al jaren een economische groei heeft die lager is dan het Europees gemiddelde en men mede daardoor de staatsschuld niet onder controle krijgt, heeft vele redenen. België heeft minder afgezien van de globale crisis van de jaren 2008/13, onder meer door het invoeren van de technische werkloosheid, iets men in de ons omliggende landen niet kent (evenmin als de index en nog een paar van die zaken). Daardoor deden we het beter dan bv Duitsland en Nederland. Die laatste twee zijn ons ondertussen wel voorbij gegaan, hebben hun budget in evenwicht en hun staatsschuld herleid tot voorbij de vereisten van het verdrag van Maastricht (60%).
In de huidige situatie kan de Belgische overheid niet veel anders dan minder uitgeven en meer sparen. Vraag is maar of dat ook gebeurt. De hogere werkgelegenheid leidt niet tot veel meer economische groei en op gebied van de e-commerce misten we de aansluiting met het buitenland, waardoor dit land grotendeels bevoorraad wordt, wat ons jaarlijks miljarden euro’s kost, met dank aan Kris Peeters en de vakbonden. Die laatste zijn in dit land veel sterker dan elders en werken eerder tegen dan mee. Een herschikking zoals in Duitsland gebeurde, waar vakbonden, werkgevers én overheid onder de socialistische bondskanselier Schröder het hele stelsel hervormden (Harz 4) is hier nog steeds ondenkbaar. Zelfs de peanuts van het laatste nationaal loonakkoord (nog zoiets dat op nationaal niveau nergens anders bestaat) dreigen er niet te komen. Voeg daarbij dat er nergens in dit deel van Europa een lagere werkzaamheidgraad is, het percentage van de werklozen tussen 20 en 64 jaar nergens zo hoog ligt en dat terwijl er 150.000 vacatures zijn. Volgens de laatste gegevens van Statbel, de Belgische instelling die de statistieken bijhoudt, is ongeveer de helft van de werklozen hier van buitenlandse origine en kosten die het land een klein half miljard euro per jaar…
In The Economist heeft men ooit geschreven dat, mocht België niet bestaan, niemand het nog zou uitvinden. Misschien is er een kansje, dat we daar op 26 mei iets aan kunnen doen en ons niet laten verblinden door de klimaatheisa van het ogenblik, die voorbijgaat aan het feit dat dit een thema is dat een landje zoals het onze te boven gaat. 27% van de CO2-uitstoot gebeurt in China, 15% in de USA, gevolgd door India, Rusland en Japan. Als we de hele E.U. samen nemen komen we op 10%.
---
En dan nog dit:
In zijn reactie op mijn blog van 2 maart (‘Klimaatvliegen’) schrijft onze vriend Walter dat e.o.a. Belgische minister aan de E.U. gevraagd heeft een vliegtaks te heffen op al wie het vliegtuig nog zou nemen. Ik heb dat bericht ook ergens gehoord. Het duidt nogmaals aan dat de klimaatheisa in de eerste plaats zal misbruikt worden om nieuwe belastingen te heffen, terwijl het weinig of niets van het probleem zal oplossen. Dat die vraag uitgaat van een Belgische minister van de huidige regering Michel Light, kan alleen maar gerangschikt worden als platte verkiezingscampagne, om het eens à la Homans te zeggen.
Titel uit De Tijd van dit weekeinde: ‘EU gaat illegale migratie uit Afrika voorspellen’. Frontex, het agentschap dat instaat voor de bewaking van de EU-buitengrenzen, meldde dat. Ze heeft daarvoor reeds een eerste ‘cel voor risico-analyse’ opgericht in Niamey, de hoofdstad van Niger en is zinnens er nog een achttal op te richten in andere landen van voornamelijk de Sahel, in het kader van de ‘Africa-Frontex Intelligence Community’ (AFIC). Klinkt allemaal goed, hopelijk brengt het wat op, maar – daar kan je gif op nemen – het zal weer veel geld kosten. En, voorspellen is één zaak, tegenhouden een andere…
Volgens een rapport van Frontex, is het aantal illegale migranten dat Europa over zee binnenkwam in 2018 gedaald met kwart t.o.v. 2017. Het waren er vorig jaar ‘maar’ 150.000!
---
I.v.m. het artikel van gisteren over de vooruitzichten om met waterstof te gaan rijden (en varen), nog dit:
Sinds september 2018 rijdt er een op waterstof aangedreven (Franse!) trein in Noord-Duitsland. Het is de eerste van een bestelde serie van 120. En einde maart van dit jaar meert in Antwerpen de Energy Observer aan, het eerste schip dat vaart op waterstof die het zelf kan aanmaken uit zeewater. Dat schip werd in Frankrijk gebouwd en maakt een promotietrip rond de wereld. De energie wordt aangemaakt door 130m² zonnepanelen en twee verticale windturbines op het schip. Op te merken valt dat er in de haven van Antwerpen reeds een schip op waterstof vaart, het eerste in zijn soort dat passagiers vervoert, de Hydroville. Beide schepen zullen in Antwerpen te zien en te bezichtigen zijn op het zogenoemde ‘Energiefest’ in het weekeinde van 23 en 24 maart. De Hydroville werkt op waterstof, die een restproduct is van een chemiefabriek uit Lillo en dat wordt getankt bij Deme in Zwijndrecht.
Toen ik in de jaren 1970 in de DAF-fabriek in Oevel/Westerlo werkte, zat ik daar ook in de redactie van het personeelsblad ‘De Oeveliaan’ en heb ik o.a. toen reeds een artikel geschreven over verbrandingsmotoren op waterstof. Het was in die tijd, mits enkele aanpassingen aan de bestaande motoren, al mogelijk om die op waterstof te laten werken, Hét probleem was de kostprijs om die waterstof aan te maken. Dat is trouwens nog steeds het geval. Waterstof wordt ook de dag van vandaag nog aangemaakt door elektrolyse, uit aardgas, aardolie of steenkool, wat het niet alleen duur maakt, maar ook vervuilend in de aanmaak (niet in het verbruik). De ontdekking van onze KULeuven van een systeem om waterstof uit de lucht te halen via zonnepanelen – zoals ik ook terloops vermeldde in mijn blog van 26 dezer (‘Di Rupo’s klimaatplan) - is dan ook revolutionair. Vergeten we trouwens niet dat waterstof voor eenzelfde volume driemaal meer energie bevat dan diesel.
Het is trouwens niet de eerste keer dat er in Vlaanderen baanbrekend werk op het gebied van waterstof als brandstof wordt verricht. Jammer genoeg profiteren we er zelf veel te weinig van. ‘Geen sant in eigen land’ past hier wel bij. In het buitenland zijn we er al beter voor bekend.
- In het Schotse Aberdeen rijden tien waterstofbussen rond. Ze zijn vervaardigd door Van Hool uit Koningshooikt en worden bevoorraad door een tankstation van Hydrogenics uit Oevel.
- Hetzelfde Van Hool levert al waterstofbussen in de VS, het VK, Duitsland, Italië en Nederland.
- E-Trucks uit Lommel levert in Nederland vuilniswagens die rijden op waterstof.
In 2009 richtte Adwin Martens het bedrijf WaterstofNet op. Het bedrijf telt momenteel 35 partners, waaronder Colruyt, Engie, Fluxis en Deme. Het grote streven is erin te slagen dat zware vrachtwagens ermee lange afstanden zullen kunnen rijden, van Noord- naar Zuid- en van West- naar Oost-Europa, waardoor de druk tot steeds meer elektriciteitsproductie een stuk minder zou kunnen worden.
Ondertussen heeft men ontdekt, dat waterstof ook kan dienen als opslag voor overtollige stroom, wat het probleem van het opslaan bij grillige stroomverwekking door zonnepanelen en windmolens zou kunnen opvangen.
Het wordt nu wachten wat de testen van het aanmaken van waterstof door de Leuvense zonnepanelen zullen opbrengen, maar, als het lukt, zou het een echte revolutie in de ontwikkeling van energieproductie en vermindering van CO2 kunnen betekenen. Het zal nog wel even duren vóór alles in kannen en kruiken zal zijn. De testen alleen kunnen twee jaar vergen. Ondertussen moeten we verder met wat we hebben, ook met de kernenergie, desnoods door de bestaande centrales langer in gebruik te houden..
De krokusvakantie is begonnen en daarmee ook de krokusuittocht. De aantallen mensen met kinderen die per vliegtuig naar de zon en de sneeuw trekken is groter dan ooit tevoren. En dat alles terwijl er een klimaathysterie heerst die o.m. zegt dat vliegen schadelijk is voor het klimaat. Een deel van de vertrekkende kinderen en ouders die nu per vliegtuig op vakantie gaan, liepen de vorige weken misschien wel mee in de klimaatmarsen.
Dat verhaal van de klimaatbelastende luchtvaart blijkt trouwens een fabeltje te zijn. Dat beweert althans Geert Noels, gerespecteerd econoom, die daarover een artikel schreef in De Tijd van 16/17 februari. De luchtvaart blijkt verantwoordelijk voor amper 2% van de jaarlijkse CO2-uitstoot door menselijke activiteiten. Dat is 12% van de uitstoot door transport. Maar terwijl luchttransport slecht 0,5% van het volume draagt, tekent het voor 35% van de vervoerde waarde. Voor afstanden boven de 1.500 km over land bestaat er trouwens bijna geen alternatief. Treinen kunnen iets minder verbruiken, maar niet veel minder omdat de energie om ze te laten rijden ook opgewekt moet worden en de aanleg van de spoorlijnen met beton en ijzer eveneens milieubelastend is. Landen of steden die de luchtverbindingen zouden afschaffen zullen verworden tot ontwikkelingseconomieën.
Er bestaat een studie van 200 onderzoekers, gebundeld in het boek ‘Drawndown’ over de impact op het klimaat van zo’n honderd oplossingen voor een klimaatsverbetering. ‘Drawndown’ is het moment waarop CO2 afneemt en dus hét kantelpunt voor broeikasgassen. In die klassering staan vliegtuigen die minder uitstoten op de 43ste plaats, tussen de installatie van warmtepompen en LED-verlichting. Op de eerste plaats staat het zuiniger maken van twee activiteiten, waarover in het klimaatdebat nog het eerste woord nog moet vallen: airco’s en koelkasten. Diezelfde koelkasten die al eens verantwoordelijk waren voor dat gat in de ozonlaag…
Om eens over na te denken…
---
En dan nog dit. Men moet geen psychiater zijn om te zien dat het nieuwe klimaaticoon, Greta Thunberg, geen normaal persoon is. Ik noem haar wel eens ‘Pippi Langkous’, omdat ze ook uit Zweden komt, maar daarbij houdt elke vergelijking op. De nieuwe Pippi Langkous blijkt nl een obsessief-compulsieve stoornis te hebben, selectief mutisme (zwijgzaamheid) en het syndroom van Asperger (een vorm van autisme). Ze is zestien, maar ziet er enkele jaren jonger uit en lijkt nog een kind, eerder dan de puber die men op die leeftijd verwacht, zeker de dag van vandaag. Ze doet denken aan de ‘Rain Man’, meesterlijk vertolkt door Dustin Hoffman, maar dat was film, Greta Thunberg is echt, een hedendaagse opgeklopte hype.
De Amerikaanse publicist Michael Shellenberger was vorige week in België. De man, die bekend staat als kernenergieactivist, was zaterdag te gast op een congres van de N-VA in Gent en zondag op de Zevende Dag. Op dat congres mocht hij zijn theorieën uit de doeken doen, op de VRT werd hij haast publiek veroordeeld. Nochtans is die Shellenberger niet van gisteren. Zo verklaarde hij o.m. dat alle Belgische reactoren van het PWR-type zijn en dat blijkt het meest bestudeerde reactortype ter wereld, waarmee men de meeste ervaring heeft. Daardoor kan men, mits de nodige aanpassingen en eventuele vernieuwingen de centrales dan ook langer openhouden. Dat gebeurt al in de States en in Zwitserland en zou bij ons dus evenzeer kunnen.
Steeds volgens Shellenberger is kernenergie de enige energiebron waarvan al het afval , hoe gevaarlijk ook, veilig en permanent kan worden geborgen. Door het feit dat kernreactoren helemaal geen CO2 uitstoten, hebben ze een positieve bijdrage geleverd tot de gezondheid van de omwonenden. Mocht men op dezelfde plaatsen waar nu kerncentrales staan gedurende dezelfde tijd kolencentrales neergezet hebben, dan schat Shellenberger dat er tussen 1971 en 2009 wereldwijd een kleine twee miljoen mensen meer zouden gestorven zijn en/of minder geleefd hebben door de luchtvervuiling die er dan zou geweest zijn.*
Nieuwe kerncentrales zijn inderdaad peperduur, een reden temeer om – zolang er geen betere oplossing is - de bestaande langer te laten meedraaien en zo het risico op tekorten en dure stroom onder controle te houden. Laat u niet wijsmaken dat we het stroomverbruik op een redelijke termijn gaan kunnen opvangen met alternatieve stroom van alleen windmolens en zonnepanelen. Zelfs het installeren van nieuwe gascentrales is geen oplossing. Ook die zullen veel geld kosten én daarenboven CO2 blijven uitstoten. We zullen het een en het ander nog een hele tijd blijven nodig hebben: klassieke- én kernenergie. Als we dat niet doen en denken morgen genoeg te zullen hebben aan de alternatieve energie, dan zal het wel geld gaan kosten, veel geld. Alle dromen en spijbelmarsen ten spijt…
* Daar tegenover staan wel de kernrampen in Tsjernobyl en Fukushima. Die waren beide het gevolg van menselijk falen. De eerste na enkele waanzinnige experimenten door de Russen in Oekraïne (iets wat ze in eigen land niet zouden gedaan hebben). De tweede in een regio die onderhevig is aan aardbevingen zowel op land als in de zee (met als gevolg tsunami’s) waar men nooit een kerncentrale had mogen bouwen.
Jan Peumans (N-VA), sinds twee legislaturen Vlaams parlementsvoorzitter, gaat met pensioen en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een autobiografisch boek op de markt te brengen onder de titel ‘Een zachte anarchist’. Jan is altijd wat tegendraads geweest en is nooit te beroerd geweest om ook kritisch te zijn t.o.v. de eigen partij. Daar is niets mis mee. Het blijft altijd te verkiezen boven kadaverdiscipline. Het is wel opmerkelijk dat hij zijn laatste kritiek, o.m. over de uitstap van zijn partij uit de federale regering, pas hard maakt nadat hij beslist heeft op pensioen te gaan. Dat is zo’n beetje een algemene mode in onze Vlaamse politiek, dat men eerst uitgebreid profiteert van de voordelen van de politieke job en zijn kritiek pas ten volle geeft nadat men een veilig en goed betaalde pensioenleeftijd heeft bereikt. Misschien heeft e.e.a. ook te maken met het feit dat zijn memoires geschreven werden door zoon Wim, die een lidkaart van Groen blijkt te hebben…
Ik had het in mijn blogs meestal over ‘kabouter’ Peumans. Dat had in de eerste plaats te maken met zijn voorkomen: zijn gestalte en zijn baardje. Hoe men er ook tegen aan kijkt, wie bij het verlaten van een lucratief politiek leven zijn partij nog even natrapt, maakt dat hij ook figuurlijk eerder een klein manneke is gebleven.
-----------------
Iets dat onze politiek waarschijnlijk weer wat kleurrijker gaat maken, is de terugkeer van niemand minder dan Joëlle Milquet, ‘Madame Non’ voor de Vlamingen. Ze gaat weer meedoen aan de verkiezingen van 26 mei als Brussels Kamerlijsttrekker voor CdH. Er loopt weliswaar nog een gerechtelijk onderzoek tegen haar i.v.m. een zaak van belangenvermenging (ze had medewerkers in dienst genomen enkel en alleen om – op kosten van de gemeenschap - voor haar campagne te voeren bij de nu voorbije gemeentelijke verkiezingen). Zij is daarvoor in 2016 moeten aftreden als minister van Onderwijs in de (overbodige) Franse Gemeenschapsregering, maar zolang er in die zaak geen uitspraak is – ze ontkent alles - kan ze opnieuw meedoen. Het is wel onduidelijk wat er zal gebeuren, mocht ze veroordeeld worden nadat ze eventueel herverkozen zou zijn.
In het kader van de klimaatheisa was er o.m. de petitie ‘Sign for my future’, die ook door heel wat bedrijfsleiders werd ondertekend. Di Rupo vraagt hen nu tenminste 5% van hun winsten te investeren in een publiek/privaat klimaatfonds. Tegelijk vraagt hij ook dat de overheid daarin investeert. Hij heeft het over 1,7 miljard euro op vijf jaar tijd. Daarbij zorgt de man met het strikje dat het iedereen steeds duidelijker zal worden dat het geld gaat kosten. Veel geld, want het zal niet ophouden met die ene petitie. Of hij er zelf aan gaat bijdragen, blijft een vraagteken…
Ondertussen heeft men op een Galapagos eiland, in de Stille Zuidzee, een reuzenschildpad gevonden, waarvan men dacht dat die al 100 jaar was uitgestorven. Op de Indonesische Molukken heeft men een reuzenbij ontdekt, waarvan men ook al dacht dat ze decennialang uitgestorven was. In het Zuid-Afrikaanse Botswana overweegt men de herinvoering van de olifantenjacht. Ze tellen er daar reeds 130.000 en vrezen het ergste voor de plaatselijke oogsten, als ze die grote beesten (letterlijk!) hun gang laten gaan.
Bovenstaande ontwikkelingen zijn (voorlopig?) nog uitzonderingen, maar het duidt wel aan dat fauna en flora zich aanpassen en dat is wat de mens ook moet doen. Het klimaat zo eens even aanpassen zal niet lukken, wij zelf zullen dat moeten doen en niet zoals het er nu naar uitziet, want dan wordt het wordt het één grote centenkwestie, die de problemen niét gaat oplossen. Een voorbeeld van aanpassing zou bv de evolutie met waterstof kunnen zijn. De aanmaak ervan is momenteel nog te duur, maar als men erin zou slagen die aan te maken via alternatieve energie, zoals zonnepanelen (waarvoor reeds een prototype is ontwikkeld door onze KULeuven, dat waterstof uit de lucht haalt, maar nog moet worden uitgetest) of via zeewater (met de windmolens), wordt het een heel ander verhaal. Het komt er alleen op aan dat elke vernieuwing ook een goedkopere verbetering moet zijn die zonder extra subsidies kan worden aangemaakt en geen duurder alternatief zoals nu gebeurt bij het mogelijk vervangen van kerncentrales. Verscheidene kerncentrales sluiten en het verlies aan stroom opvangen door het stoken van het meest vervuilende alternatief (bruinkool) – zoals men in Duitsland bezig is – is pure waanzin.
Rikske Daems is nog eens in het nieuws gekomen. De man kwam voor de eerste keer in de schijnwerpers, toen hij als minister van o.m. Telecommunicatie, Overheidsbedrijven en –Participaties in de paarsgroene regering van Verhofstadt de Sabena affaire uit de hand liet lopen. Zo erg zelfs, dat Verhofstadt hem de zaak uit handen moest nemen (om er later ook niets van terecht te brengen). Wat later kwam Daems in het nieuws toen hij, na een tweede echtscheiding, hertrouwde met de Waalse socialistische volksvertegenwoordigster Sophie Pécriaux, nadat die van hem in verwachting was geraakt. Van die Pécriaux wordt gezegd dat ze voordien een relatie had gehad met niemand minder dan Yvan Mayeur, de ondertussen door het Samusocial schandaal in ongenade gevallen ex-burgemeester van Brussel. Enfin, stof om een opera of een soap over te schrijven en daar houdt het niet bij op.
Ondertussen blijkt nl dat Daems een wijngoed had aangelegd in Houwaart, een deelgemeente van Tielt-Winge. Daarmee kwam hij in het nieuws toen hij enkele jaren geleden tijdens een Tv-uitzending van De Laatste Show geblinddoekt enkele wijnen moest proeven en daarbij zijn eigen wijn ‘bocht’ noemde! Die wijngaard doet hij nu van de hand door hem te voegen bij die van de aanpalende Petrushoeve. De eigenaar van dit goed is al op zoek naar extra mankracht, “want Daems’ wijngoed bleek de laatste jaren niet meer zo goed onderhouden te zijn geweest”…
O, ja en dan nog dit: Daems noemde zijn wijngoed ‘Vinobelga’ (Belgische wijn). Typisch voor een Open VLD’er, zou ik zeggen. Nergens wordt een wijn naar het land genoemd, steeds naar de streek. Wie zoiets toch doet, kan bezwaarlijk een wijnkenner genoemd worden. In dit geval hoogstens een belgicist…
Vlaams minister Homans heeft, na de discussies met Gwendolientje’s kleuterklas over de benoeming van een provinciegouverneur, ook nog beslist dat er de volgende vijf jaar een moratorium komt op het erkennen van nieuwe gebedshuizen in Vlaanderen. Ze doet dit nadat ze daarvoor een studie had aangevraagd bij de KULeuven – waaraan o.m. ook Rik Torfs heeft mee gewerkt. Tijdens die periode zal worden nagekeken in hoever eventuele kandidaten met alles in orde zijn en o.m. ook worden gezien in hoever die vanuit het buitenland gefinancierd worden. Die nieuwe regel zal gelden voor alle religies, maar is in de eerste plaats wel bedoeld tot het indammen van islamitische moskeeën, die hier als paddenstoelen uit de grond blijven rijzen Er lopen op dit ogenblik al 47 aanvragen voor nieuwe moskeeën! De regel geldt echter ook voor de gebedshuizen van Orthodoxe en andere Oosterse Christenen. Zeker nu die laatste groep ook vrij onverwacht in een eerder slecht daglicht is komen te staan bij de affaires van de humanitaire visa, is ook dat geen onnodige maatregel.
Na de proefperiode van vijf jaar zouden er dan opnieuw erkenningen (lees: subsidies) kunnen komen voor nieuwe gebedshuizen, waarschijnlijk dan wel met aangepaste regels. De inkt van het bericht was amper droog of er kwam reeds een klacht van de Belgische moslim executieve en ook tsjeef Geens vond dat het allemaal te lang duurde, dezelfde Geens die ook niet de lijn van Michel volgt i.v.m. de eventuele berechting van de zgz Belgische IS-strijders in Irak. En dan maar klagen als men CD&V een moslimpartij noemt!
---
Die benoeming van een Nederlands onkundige nieuwe voorzitter van het zgz ‘Tweetalig Hof van Beroep’ in Brussel, waarover ik het had in mijn blog van 22 dezer, blijkt – volgens de reactie van onze steeds attente lezer Geronimo – ook al een fout te zijn van Geens, die de vacature verkeerd zou hebben laten opstellen.
Na de kinderkruistochten voor het klimaat, zijn ook de vakbonden mee op die kar gesprongen. Op 15 maart wil het ABVV een algemene staking uitroepen en haar leden vragen mee te gaan betogen met de klimaatspijbelaars. Het ACV is zo ver nog niet, maar heeft al wel verklaard er geen probleem mee te zullen hebben als haar leden ook zouden mee doen. Heel die affaire lijkt zo stilaan een vaudeville te worden, een comedia dell’arte waardig.
I.v.m. met de hele klimaatheisa loont het wel even de moeite eens stil te staan bij de klimaatwet die door de groenen werd ingediend. Die wet zou nl zijn uitgewerkt door een reeks professoren van zowel Vlaamse als Franstalige universiteiten. Dat laatste klopt en vorige week dinsdag werd er zelfs een hoorzitting aan gewijd in het federale parlement. Daaruit bleek dat al die geleerde professoren feitelijk niets nieuws wisten te vertellen wat nog niet was uitgeschreeuwd op de marsen van de klimaatspijbelaars. De proffen wisten wel te zeggen waar we naartoe moeten om tot een beter klimaat te komen en de CO2 terug te dringen, maar geen enkele kon vertellen hoé dat moest gebeuren en nog minder wat dat zou gaan kosten. Misschien wisten de geleerde bollen dat wel, maar moesten zij dan waarschijnlijk toegeven dat kernenergie er nog even bij zal horen, als we het betaalbaar en met voldoende voorraden willen houden. Liever dan dat te zeggen, hielden zij daarover hun lippen stijf op elkaar en mogen we blij zijn dat daar, hopelijk, niet veel van in huis zal komen.
---
En dan nog dit:
Volgens een nieuwe berekening van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB), waarin ook vertegenwoordigers van de sociale partners zitten, kunnen volgend jaar de lonen dan toch stijgen tot 1,1% bovenop de index. Dat is 0,3% meer dan eerst gedacht. E.e.a. heeft te maken met een lager dan verwachte inflatie en betekent ook dat de vakbonden voor niks van de onderhandelingstafel waren weggelopen en – erger nog – dat ze eveneens voor niks daarvoor een nationale stakingsdag hebben gehouden op 13 februari. Maandag gaan de sociale partners weer rond de tafel zitten en is de vraag of het nu niet alleen genoeg zal zijn, maar ook of het ABVV die stakingsaanzegging van 15 maart gaat handhaven.
Er is nog steeds geen nieuwe gouverneur benoemd voor de provincie Oost-Vlaanderen. Naar slechte Belgische traditie was het bij de laatste wissel aan de N-VA als grootste partij toe om daar een gouverneur aan te duiden en kwam men tot de keuze van Jan Briers, de organisator van het Festival van Vlaanderen, toen nog een partijloze*. Neutraler kon moeilijk, maar Open VLD die vóór Briers een mannetje had op die plaats, was het daar niet mee eens en eiste dat er voortaan een ernstige test zou komen om uit te maken wie er in Vlaanderen nog provinciegouverneur zou worden. Bij de pensionering van Briers, vier maand geleden, vond die test plaats en van de 15 uiteindelijk overgebleven kandidaten kwam een zekere Wim Leerman, personeelsdirecteur bij de stad Aalst, als eerste uit de bus. Open-VLD was het daarmee echter weer niet eens (en in feite dus niet akkoord met de voorwaarden die ze zelf gesteld had!). Als dooddoener verklaarde destijds Gwendolientje dat die heer Meersman in een vorig leven ooit gemeenteraadslid van …de Volksunie was geweest! Erg, hé? De eigen kandidaat, Carina Van Cauter, die Open VLD op de Oost-Vlaamse gouverneurszetel wou hebben, was pas vierde geëindigd en zit momenteel nog als volksvertegenwoordiger in het federaal parlement. M.a.w. járen geleden gemeenteraadslid geweest zijn voor een niet meer bestaande partij was voor Gwendolientje een reden om een benoeming niet te aanvaarden, terwijl dit wel het geval zou zijn voor iemand die actueel nog met de federale politiek bezig is en waarschijnlijk minder neutraal zou zijn, wat voor een gouverneur toch belangrijk is. Kinderachtiger kan moeilijk!
Het verhaal is nog niet ten einde, want door de weigering van Open VLD komt er in Oost-Vlaanderen waarschijnlijk geen nieuwe gouverneur meer vóór de verkiezingen van 26 mei en bestaat de kans dat dat ook daarna niet meteen het geval zal zijn. E.e.a. heeft ook te maken met het feit dat Wim Leerman – m.i. terecht – ermee dreigt een klacht te gaan neerleggen bij de Raad van State en daar normaal gelijk zou moeten krijgen. Ook de andere 13 overgebleven kandidaten kunnen dat trouwens doen. Waar gaan we naartoe als een partij de eigen regels aan haar laars lapt als ze haar gelijk niet denkt te krijgen? La Homans, druk in de weer dezer dagen, zet de lopende procedure echter niet stil en noemde Gwendolientje’s uitleg ‘platte partijpolitiek’ en dat zal er niet ver naast zitten.
* Jan Briers, destijds via de N-VA als partijloze provinciegouverneur geworden, staat nu op de kieslijst van CD&V, partij waarvan hij ondertussen wél een partijkaart heeft. Als onafhankelijke kan niemand hem verbieden zoiets te doen, maar erg loyaal lijkt het allemaal niet.
Theo Francken zal zich zijn trip naar Verviers, waar hij een lezing ging geven, nog lang herinneren. Bij zijn aankomst werd hij nog net niet gelyncht door een honderdtal linkse betogers. Men kan zich natuurlijk afvragen wat hij daar ging doen. Het stadje is een broednest van would-be jihadi, zoals we al eens hebben kunnen meemaken toen enkele ervan ‘geneutraliseerd’ werden in de aanloop naar de aanslagen in Parijs en Brussel. Die bleken banden te hebben met soortgenoten, uit de Europese Jihadi hoofdstad Molenbeek, ‘the quaint neighbourhood of Brussels’ (‘de rare buurt’), zoals The Economist ze noemt. Later moest er een islamitische haatprediker worden uitgewezen en werd diens zoon tijdelijk aangehouden, ook al wegens haatberichten. Dat de vrouwelijke burgemeester van PS-signatuur, verantwoordelijk voor de veiligheid in haar gemeente, mee in een linkse betoging tegen een Vlaams nationalist liep, is in Wallonië geen nieuws meer. Dat mag van de partij waarbij de vroegere Waalse minister-president Magnette zelfs voor een nieuw cordon sanitair pleit, maar dan ook tegen de N-VA. Dezelfde Magnette die zich bleef verzetten tegen het handelsverdrag met Canada, omdat het Vlaanderen zgz teveel bevoordeligde (iets dat klopt, maar komt omdat Vlaanderen nu eenmaal meer dan 80% van de Belgische uitvoer voor haar rekening neemt).
Overtuigde Vlamingen blijken in Wallonië niet meer welkom te zijn, hun centen wel, zoals die van Marc Coucke. Het doet zo’n beetje denken aan wat tegenwoordig in Frankrijk gebeurt. Daar zijn de joden de klos, in Wallonië de Vlamingen.
In Brussel is het al niet veel beter. Zopas werd daar nog een zekere Laurence Massart benoemd tot nieuwe voorzitter van het zgz ‘tweetalig’ Hof van Beroep. Laurence spreekt zo goed als geen Nederlands en daar heeft men een Belgische oplossing voor gevonden: ze krijgt een raadsheer die haar zal bijstaan in de Nederlandstalige kwesties. Een taalslaafje, zeg maar. Volgens een wet uit de negentiende eeuw moet een derde van de raadsheren er kennis hebben van de andere landstaal en daarmee moeten we het in Broekzele weer stellen …
---
En dan nog dit:
Niet alleen in Verviers was de politie niet voorbereid om de orde te herstellen, dat gebeurde ook zo op oudejaarsavond in Molenbeek. Zelfs toen bleek dat ‘jongeren’ er in het centrum van die ‘rare buurt van Brussel’ van alles kort en klein aan het slagen waren, werd er niet eens versterking aangevraagd door de nieuwe burgemeester, de dochter van Flup Moustache onzaliger gedachtenis. Een reden temeer om een einde te maken aan de zes aparte Brusselse politiezones en tot één corps te komen, zoals dat het geval is in elke grootstad die gerespecteerd wil worden.
Trouwe lezers van deze rubriek weten al langer dat ik een voorstander ben van het afschaffen van o.m. zowel de Belgische Senaat als de provincieraden. Nu blijkt vooral dat eerste niet zo’n eenvoudige klus te zijn, want om die nutteloze Senaat af te schaffen moet de Grondwet worden aangepast en dat laatste kan pas als de ontslagnemende federale regering het artikel 195 van die Grondwet voor herziening vatbaar maakt. Dat laatste bleek nadat de francofone partijen, daarin gesteund door de Vlaamse linkse oppositie - gelukkig tevergeefs - getracht hadden een klimaatwet te laten stemmen. Zo’n wet kan er nl ook alleen maar komen mits een meerderheid in elk taalgroep en een tweederden meerderheid in Kamer én Senaat. Die is er, voor wat het klimaat betreft, gelukkig niet gekomen, maar geldt dus ook voor het opdoeken van de overjaarse Senaat zelf.
Voor wat die Senaat betreft kreeg ik trouwens de eerder onverwachte steun van Jean-Marc Nollet, medevoorzitter van Ecolo, de Waalse Groenen, die met één voorzitter niet toekomen. ‘Wij hebben lak aan de Senaat’, zei hij (letterlijk: ‘On s’en fout du sénat’). Eindelijk blijken ook ten zuiden van de taalgrens zelfs de linksen het licht gezien te hebben.
E.e.a. maakt dat, om in dit land iets serieus in gang gezet te krijgen, deze regering Michel Light, vóór ze definitief ontslag neemt, het artikel 195 moet opnemen in een eventuele volgende regeerverklaring, waarbij de Grondwetsartikelen die voor verandering, vervanging of afschaffing vatbaar zijn, moeten vermeld worden. Het wordt hoog tijd dat de oorspronkelijke tekst van de Belgische Grondwet, die stamt uit de 19de eeuw (!), eindelijk eens wordt aangepast. Als dat niét zou gebeuren, zal dit land blijven voort klooien in de impasse waarin het geraakt is. Als de economie het wat minder gaat doen – zoals verwacht wordt – en de historisch lage renten tot het verleden gaan behoren, dan zal het gat in de begroting, nu geschat op een kleine 8 miljard euro, snel de helft meer bedragen en dan mogen niet alleen de klimaatbrossers, maar alle inwoners van dit land het wel vergeten.
Om duidelijker het verschil met Groen te maken, heeft John Crombez tijdens een zoveelste verkiezingscongres van zijn zieltogende SP.a vorig weekeinde nog maar eens uitgepakt met een aantal gratis beloften à la Steve Stevaert. Met een partij die al blij mag zijn straks nog mee te kunnen spelen is het gemakkelijk hemel en aarde te beloven. Als er daarna niks van in huis komt zal het dan weer de schuld van de anderen zijn. Dat geldt trouwens voor alle partijen die regeringsakkoorden moeten sluiten met drie of meer andere partijen. In dergelijke situaties, die tegenwoordig in bijna alle zgz democratische landen de regel zijn geworden, kan men inderdaad best alles beloven. De vraag is maar of de kiezer er zal blijven intrappen…
---
Het ziet er naar uit dat de tweemansfractie Vuye-Wouters nergens onderdak zal vinden voor de volgende stembusgang. Voor Vlaanderen is dat geen goede zaak, want met hun tweetjes hebben die op gebied van Grondwetkennis meer knowhow in huis dan allee andere Vlaamse partijen samen.
---
Onze voorlopig nog nationale Charel blijft niet alleen (nog even) eerste piet van dit land, hij wordt ook opnieuw voorzitter van zijn Mouvement Réformateur (MR), de francofone liberalen. De huidige voorzitter, Olivier Chastel, indertijd de klokkenluider die de PS schandalen in Charleroi aan het licht bracht, wordt daarvoor nu beloond als lijsttrekker voor de MR bij de Europese verkiezingen. Onze Charel had natuurlijk op meer gehoopt, zelfs op e.o.a. internationaal mandaat, maar dat zit er na zijn Marrakech debacle niet meer in. Wie niet horen wil, moet voelen.
----------------
Tenslotte lijkt er een soort samenwerkingsverband tot stand te komen tussen Groen en de Open VLD, welke laatste partij, vooral bij monde van Crootje, terug naar het Belgique à papa wil en om dat te bereiken e.e.a. wil ‘herfederaliseren’. Een van de thema’s is de energiesector. Nu is het wel zo dat het Franse Engie, dat Electrabel overnam, er ook een potje van gemaakt heeft, zeker wat de kerncentrales betreft. Als die sector echter zou geherfederaliseerd worden, betekent dat dat alles weer Belgisch wordt. De Fransen hebben onze energiemarkt afgeroomd en nu het niet meer opbrengen zal, riskeren we – bij een overname door de Belgische staat - zelf de rekening ervoor te betalen, wat zeker geen argument is om die sector over te nemen. Want officieel zal België dan wel betalen, maar met (bijna) uitsluitend Vlaamse centen.
In mijn blog van gisteren had ik het er al over: Guantanamo, de Amerikaanse basis op Cuba, waarin in Afghanistan gevangen genomen vermoedelijke terroristen diverse jaren werden opgesloten. De meesten van hen die er na jaren gevangenschap vrij kwamen, sloten zich daarna opnieuw aan bij allerlei terreurgroepen en hebben waarschijnlijk weer bloed aan hun handen.
Wie zat daar feitelijk in Guantanamo? Wel, dat waren buitenlanders, die officieel beweerden niets met de Taliban en konsoorten in Afghanistan te maken te hebben, maar niet konden bewijzen wat ze daar dan wél deden. De uitleg dat ze daar als toeristen waren, werd – terecht - niet aanvaard. Als men die kerels - IS-strijders avant la lettre, zeg maar – daar in Afghanistan geliquideerd had, had er geen haan over gekraaid. Door ze naar Guantanamo te brengen, werden ze door onze media afgeschilderd als slachtoffers van het Amerikaans imperialisme.
Nu zit men in Syrië en Irak met eenzelfde probleem, alleen weet men nu met zekerheid dat het gaat om gemene terroristen, die niet aarzelden om meestal onschuldige mensen de keel over te snijden, te kruisigen of zonder enige vorm van proces koelbloedig te doden, dat nog aan de wereld te tonen via het Internet en die regelmatig de Westerse wereld verketterden en verbaal met de ondergang bedreigden. Een reden temeer om die nooit ofte nimmer naar België terug te halen, wat familie, advocaten en linkse politici (waarbij het liberale Crootje!) er hier ook over mogen zeggen. Als het Kalifaat in het Midden-Oosten gewonnen had, was de barbarij niet te overzien geweest. Als ze nu in Syrië of Irak de doodstraf riskeren – wat daar wettelijk kan worden uitgevoerd – krijgen ze van hetzelfde laken een broek. Erg, hé?
Donald Trump wil dat de Europese leden van de internationale interventiemacht die samen met de Amerikanen in Syrië tegen IS hebben gevochten, de daar nog gevangen gehouden IS-strijders van Europese nationaliteit naar hun landen terughalen, daar berechten en in de gevangenis stoppen. The Donald wil blijkbaar geen tweede Guantanamo en men kan hem daar geen ongelijk in geven. Trump had het in de eerste plaats over Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië, maar ook België heeft aan die interventiemacht deelgenomen en riskeert dus een deel van die doorgedraaide gekken te moeten terugnemen en daarna kost en inwoon te geven. Theo Francken heeft zondagmiddag in een interview op VTM te kennen gegeven, dat men die kerels, die meestal een dubbele nationaliteit hebben, beter hun Belgische nationaliteit zou afpakken, het desnoods met een nieuwe wet vast te leggen en ze niet naar hier te laten terugkomen. Daarmee zit hij wel op één lijn met het VB, waarvan voorzitter Van Grieken zowat hetzelfde gezegd heeft op het voorzittersdebat op dezelfde VTM n.a.v. de laatste electorale peiling, maar niét met zijn eigen voorzitter De Wever, voor wie ‘sommige gevallen’ geen taboe zouden te zijn.
Het ziet er echter niet naar uit dat federaal ontslagnemend minister van Justitie Koen Geens daar wil op in gaan, omdat daar – volgens hem - in ons land geen draagvlak voor zou zijn. Als dat echter niét gebeurt, riskeert dit land ermee te blijven zitten, ook als die IS-strijders hun straf hier zouden hebben uitgezeten en niet naar hun land van afkomst zouden kunnen worden uitgewezen, zoals al enkele malen is voorgevallen. Met de wetenschap dat dergelijke individuen in onze gevangenissen eerder verder radicaliseren dan deradicaliseren, staan er we goed voor. Er waren zelfs gevangenen die vrijkwamen uit Guantanamo en daarna weer terug boven water kwamen bij e.o.a. terreurgroep. Wie zegt dat het hier anders zou zijn?
Ondertussen heeft Maggy De Block, ontslagnemend federaal minister en ook opvolger van Theo Francken op Asiel en Migratie, liefst 87 miljoen euro vrijgemaakt voor nieuwe extra opvangmogelijkheden voor inwijkelingen. Zo blijven ze hier maar verder klooien en is er inderdaad geen enkele garantie dat teruggekomen IS-strijders - nota bene: met moorden op hun geweten! - hier mits de voorhanden zijnde gespecialiseerde advocaten God weet wat nog zullen uitspoken…
Dat Groen/Ecolo het zou halen in de recentste electorale peiling van VTM/RTL en Het Laatste Nieuws, is helemaal geen verrassing. Met de hype die er rond het klimaat heerst als gevolg van de marsen der klimaatspijbelaars (ook wel eens ‘bosbrossers’ genoemd) konden de groenen zich geen betere campagnestart dromen. Vraag is maar of ze dat momentum nog honderd dagen gaan kunnen vasthouden. Ik denk het niet. We mogen ons gelukkig achten dat Anuna en Co er zo vroeg mee begonnen zijn, té vroeg zoals later waarschijnlijk zal blijken. Ook al brengen ze wat variaties in hun marsen – veranderen van stad en het uitnodigen van o.m. die Zweedse Pipi Langkous - zo’n hype kun je niet blijven aanhouden, zeker niet als kinderen er de schoolplicht mee aan hun broek lappen.
Voor de andere partijen zit er niets anders op dan deze evolutie nog even uit te zweten en er vooral op te blijven wijzen dat – hoe goed misschien ook bedoeld – het de mensen veel geld zal kosten, geld dat straks hoofdzakelijk zal moeten worden opgehoest door de eindverbruikers van alle vormen van energieverwekking. Ik schrijf hier al jaren dat we ons nog blauw gaan betalen aan de groene stroom en derivaten. Zeker in een land als het onze dat nu al niet staat is zijn staatsschuld onder controle te krijgen. Als we de kernenergie al dan niet vroegtijdig uitschakelen en daarenboven allemaal elektrisch willen gaan rijden, dan zullen we een veelvoud nodig hebben van wat er nu aan stroom geproduceerd worden. En dan hebben het nog niet over die prijs van de Tesla’s en andere zgn e-auto’s, die eveneens een veelvoud kosten van de karretjes waarmee we nu rondrijden. Ik ben aan mijn 15de auto toe - ik rij al meer dan 60 jaar, van mijn 16de, toen er nog geen verplicht rijbewijs was - maar heb er nooit meer dan 17.000 euro voor betaald (en er waren drie BMW’s, een Alfa en een Audi bij). Aan die prijzen koopt men ze nu niet meer, maar mochten de groenen het voor het zeggen krijgen, dan mag men het helemaal vergeten. De goedkoopste elektrische wagens kosten minstens het dubbele. Een huis (ver)bouwen is voor Jan met de pet nu al niet meer haalbaar, grotendeels o.w.v. de huidige milieueisen. Dat zou nog erger kunnen worden. Wie zonnepanelen geplaatst heeft, voelt zich bedrogen o.w.v. de nieuwe zgz ‘slimme’ meters. Alternatieven met nieuwe, dure gascentrales of van armoe terugvallen op steen- en bruinkool, zoals nu gebeurt in Duitsland, zijn nu precies geen aan te raden alternatieven, al was het alleen maar om de uitstoot van de CO2, die er bij kerncentrales niet is.
En, om even terug te komen op die peiling, buiten Groen/Ecolo gingen alle partijen achteruit, met uitzondering van het Vlaams Belang dat helemaal niet meedoet aan de klimaatheisa en wier kiezers blijkbaar beter kunnen relativeren na al wat die reeds hebben meegemaakt. We kunnen alleen maar hopen dat die trend zich blijft doorzetten.
In mijn blog van 11 dezer (‘Oude en nieuwe politieke cultuur’) had ik het er reeds over dat CD&V via Pieter De Crem een bocht naar rechts lijkt te maken. De kersverse ontslagnemende minister van Binnenlandse Dinges pleit nu ook voor het langer openhouden van de kerncentrales, dit in tegenstelling tot zijn voorzitter ‘Markse’ Beke die enkele weken geleden nog zowat het tegenovergestelde zegde. Die andere rechtse CD&V- vertegenwoordiger, ‘Straffe’ Hendrik Bogaert, wil een strenger immigratiebeleid en Beke zelf ziet een eerder linkse infiltratie in de klimaatbetogingen. In het hoofdartikel van ’t Pallieterke van deze week gelooft ook hoofdredacteur Karl Van Camp er niet veel van. We gaan immers naar verkiezingen en de tsjeven hebben feitelijk nooit iets anders gedaan dan warm en koud tegelijk blazen, zeker in pre-electorale tijden. Als straks de verkiezingen voorbij zijn, schiet daar meestal niet veel van over. In de huidige centrumrechtse zgn ‘Zweedse” combinatie heeft CD&V, vooral bij monde van Kris Peeters, steeds de linkse zaak verdedigd en al de rest waar mogelijk geboycot. In een volgende regering van hetzelfde soort zal dat niet anders zijn en in een eventuele linkse of centrumlinkse regering zullen ze het spelletje wél meespelen. Het probleem is echter er weer bij te kunnen zijn en dat zou voor CD&V wel eens een hachelijke klus kunnen worden. De partij heeft niet meer de politieke macht van weleer en het ziet er niet naar uit dat daaraan veel zal veranderen. Er wordt zelfs nu al gespeculeerd dat men lichtgewicht Beke liever kwijt wil als voorzitter en dat hij vervangen zou worden door Hilde Crevits. Als we Kris Peeters even buiten beschouwing laten – die wordt afgevoerd naar Europa – dan is Crevits wel de meest linkse van alle huidige CD&V-ministers en staatssecretarissen. Als het ooit zover komt dan zullen mensen als De Crem en Bogaert ook weer netjes in het gareel moeten lopen, willen ze kans maken nog op het hoogste niveau mee te mogen spelen.
Dat alles op voorwaarde dat CD&V hoegenaamd als partij nog mee zal mogen spelen. Als de komende Vlaamse deelregering weer een weerspiegeling zou worden van de federale – zoals in 2014 – dan zie ik CD&V er geen deel meer van uitmaken.
In De Tijd van vorig weekeinde verscheen een dubbelinterview met ex-minister van Financiën Van Overtveldt en zijn Nederlandse eveneens ex-collega Dijsselbloem. De eerste een rechtse Vlaamsnationalist, de tweede een linkse sociaal democraat. Opmerkelijk aan het interview was, dat beide heren, toch behorend tot tegengestelde politieke strekkingen, het aardig over wat eens waren.
Zo is er in Nederland een tewerkstellingsgraad van 77,6%, bij ons hier is dat 70%. Per procentpunt scheelt dat in de begroting 1,5 miljard euro aan minder uitkeringen en meer inkomsten. Met een Nederlandse tewerkstellingsgraad zouden we in België 10 miljard euro extra in kas hebben en zou het budgettair probleem in dit land grotendeels zijn opgelost. Iets om eens over na te denken.
Daar houdt het trouwens niet bij op. In Nederland heeft men de pensioenleeftijd niet alleen op 66 gebracht, men heeft hem ook gekoppeld aan de officiële levensverwachting. M.a.w. als die blijft stijgen, zoals overal in de Westerse wereld het geval is, dan gaat de pensioenleeftijd er automatisch mee omhoog, misschien zelfs ooit tot 70 of meer. In deze zaak mag men trouwens niet vergeten dat we de dag van vandaag dooreen genomen langer studeren, dus later gaan werken, ook langer gezond blijven en daarom ook langer zouden kunnen blijven werken. Mensen zoals Di Rupo, die pleiten om de klok terug te draaien, zijn exponenten van een beweging die niet bereid is tot werken, wel tot meer profiteren en anderen daarvoor te laten opdraaien. Zoiets kan men zelfs geen socialisme meer noemen. Eerlijk socialisme staat voor het rechtvaardig verdelen van de welvaartstaart. Dat kan alleen maar als die taart er is, iets wat in heel wat landen tegenwoordig niet het geval is. Wie dergelijke onzin uitkraamt, zoals di Rupo, verdient niet meer een maatschappelijke positie van enige aard te bekleden. Meer dan ooit betekent ‘dirupo’ in Wallonië ‘afgrond’, de Italiaanse vertaling van het woord . De man lijkt wel een voorbestemde naam gekregen te hebben. ‘Con Di Rupo al dirupo!’ zou een goede slogan zijn voor de komende verkiezingen (‘Met Di Rupo naar de afgrond!’).
