De verkiezingen in Duitsland hebben als resultaat dat er daar waarschijnlijk niet snel een nieuwe regering uit de bus zal komen. Daarenboven zit het land nu al opgescheept met vijf partijen, Italiaanse toestanden zeg maar, iets dat wij in België al goed gewend zijn maar wat de Duitsers geen goed gevoel geeft. Evenals Frankrijk en Groot-Brittannië heeft een groot land als Duitsland nood aan een regering die een duidelijke politiek voert en die ook uitvoert. Dat lijkt nu niet meer mogelijk te zijn. Al bij al heeft de partij van kanselier Schröder het er nog goed vanaf gebracht. Iedereen verwachtte een grotere klopping dan het 5% verlies dat de partij geleden heeft. Het blijft ook onwaarschijnlijk dat men de "Audi Kanzler" (viermaal getrouwd) zomaar blijft geloven. Schröder heeft iedereen zowat alles beloofd en een groot deel van zijn kiezerspubliek gelooft dat nog ook. We hebben dat vroeger ook eens meegemaakt met Chirac in Frankrijk. Die verloor zijn eerste worp naar het presidentschap en beloofde de tweede keer ook alles aan iedereen. Toen dat later helemaal niet waar bleek te zijn, kon hij toch een tweede keer verkozen worden, maar dat had hij aan Le Pen te danken. Angela Merkel, van haar kant, heeft - volgens mij - niet de uitstraling die men van een kandidaat van zo'n grote oppositiepartij als de CDU verwacht. Het feit dat ze een vrouw is en uit oostelijk Duitsland komt, heeft haar blijkbaar weinig geholpen. Verder stoot het waarschijnlijk heel wat christelijke kiezers voor het hoofd, dat ze een gescheiden vrouw zonder kinderen is, die daarenboven door het leven gaat met de achternaam van haar eerste ex-echtgenoot. Een beetje een rare combinatie die er waarschijnlijk voor gezorgd heeft dat nogal wat christelijke kiezers voor de liberale partij zijn gaan stemmen die daardoor een goede score behaalde. Het belooft spannende weken (en maanden?) te worden in het land van Rijn en Donau en dat betekent niet veel goeds voor de al slabbakkende Duitse economie en, mede daardoor, voor die van de Europese Unie.
Het feit dat Luc van Den Brande tegen landgenoot Verwilghen stemde voor de kandidatuur "mensenrechtencommisaris" bij de Raad van Europa, heeft nogal wat stof doen opwaaien. De meeste politici vinden zoiets ongehoord. Als het Vlaams Belang uitpakt met "Eigen Volk Eerst", spreekt men van eens schande. Als het echter gaat om politieke postjes te kunnen uitdelen, vindt iedereen het niet meer als normaal. Eigenlijk kan men van Van den Branden zeggen wat men wil, hij is iemand die toch regelmatig zijn nek uitsteekt. Er zijn weinigen in zijn eigen partij die dat durven of kunnen. Als men de CD&V van nabij beschouwd, heeft men de indruk dat het gaat om een partij van grijze muizen. Ze zijn toch zo braaf, mijnheer. Feitelijk is dit geen nieuw gegeven. Met de CVP was het vroeger doorgaans ook van dat, misschien uitzondering gemaakt voor Dehaene ("van premier tot primitief" gezien? Bij de CVP stelde men zich vroeger ook steeds vragen bij elk nieuw initiatief dat moest worden uitgewerkt (of tegengewerkt, als het van de andere partijen kwam). Steeds werd de vraag gesteld: "gaan de socialisten ermee akkoord, wat gaan de Walen doen?". Dat is bij het CD&V nog even zo. Leterme mag dan een achtenswaardig en bekwaam persoon zijn. Hij is momenteel zelfs de meest populaire politicus van Vlaanderen. Probeer er maar eens achter te komen waarom. Volgens mij heeft het ermee te maken dat de doorsnee Vlaming een brave lamme goedzak is die houdt van andere brave mensen. In de politiek koop je daarmee echter niet veel. Hetzelfde geldt trouwens ook voor mensen als Kris Peeters, die het excuus heeft niet uit de echte politiek te komen en Inge Vervotte, die volgens mij veel te jong is om potten te breken (zo zijn er nog enkele, ook in de andere partijen). Persoonlijk vind ik het nog altijd jammer dat Pieter Decrem het niet gehaald heeft om voorzitter van het CD&V te worden. Nu mag hij al blij zijn dat hij woordvoerder mag spelen. Het CD&V zou niet mogen vergeten dat hun kartel alleen vooruit gaat o.w.v. de stemmenwinst van partner N-VA. Als de partij bij de volgende verkiezingen het politiek landschap wil veranderen, zal er meer nodig zijn dan te kunnen zeggen dat men goed bestuurd heeft. Nog zo iets van de oude CVP: Maertens zei dat ook na de verkiezingsnederlaag op "zwarte zondag"!).
Een regelmatig terugkomend nieuws: de midweekse berichten over de toestand bij de Belgische voetbalclubs. Hierbij eentje uit Het Laatste Nieuws van vorige week. Geniet mee: "De nieuwe Zweedse spits Lukanovic (!) is volgende speeldag speelgerechtigd. Dat is ook het geval voor de Marokkaanse Belg Biga die mogelijk de geschorste Cissé vervangt in het centrum van de verdediging. Jacquemin liep een verrekking op aan de adductoren en mist allicht de volgende thuismatch. De MU-trainers Jim Ryan en Brian McClair volgden de prestaties van Dong en Souleymane en waren ook aanwezig op de training. De Macedoniër Stankovski tekende een contract van één jaar. Di Gregorio vierde zijn wederoptreden bij de reserven met twee strafschopdoelpunten." N.B. Het gaat hier om Antwerp, trotse voetbalploeg met stamnummer 1 in de Belgische competitie. Het is trouwens best mogelijk, dat er buiten de "Marokkaanse Belg" nog enkele Belgen tussenlopen. Aan hun exotische namen is dat nl niet meer te herkennen. Belg is tegenwoordig een wegwerpnationaliteit. Dat bleek nog eens duidelijk bij Lierse, waar e.o.a. donkerhuidige met een Arabisch klinkende naam (ik ben hem vergeten) mocht vertrekken nadat hij vond zich "als Belg" niet meer te kunnen vinden in een ploeg die zopas nóg eens twee "buitenlanders" had aangetrokken, dit na de tien die ze vóór het begin van de competitie al gekocht had. Ergens blijf ik dan ook maar duimen voor de twee nieuwkomers in eerste klasse: Zulte-Waregem en Roeselare, die grotendeels met eigen jongens voetballen, spelers die meestal nog geen beroeps zijn en die het erg goed blijven doen tegen het vreemde allegaartje dat de meeste van onze voetbalclubs bevolkt, met FC Ivoorkust als dé uitschieter. Je zult maar supporter zijn van zo'n club... We zouden er trouwens best aan doen niet té optimistisch te blijven voor wat ook beide West-Vlaamse nieuwkomers betreft. Ook St. Truiden, Westerlo en Beerschot leken het weer meer met eigen volk te gaan doen. Als ze echter hier en daar een match verliezen, dan is dat genoeg om meteen weer (tweederangs) spelers van over de grens te gaan kopen. Zie trouwens ook maar wat Lierse is overkomen. Het is zoals Jos Vaessen, de voorzitter van Racing Genk, vorige week in Vacature stelde: "Voetbal is geen spel, het is business"! Hij kan het weten en heeft, jammer genoeg, gelijk.
Nu Steve Stunt op vervroegd pensioen is (anders kunt ge zijn zelfbenoemde nieuwe functie niet noemen) en Vande Lanotte de aftocht gaat blazen, schijnen de nieuwe ideeën niet meer van de Vlaamse maar van de Waalse socialisten te komen. Er was al het met veel poeha aangekondigde "Marshall Plan" van Di Pippo. Nu komt er nog een tweede grandioos idee bij, dit keer van Michel Daerden (spreek uit: "Daardenne"), een van de vele ministers die Wallonië "rijk" is. De heer Daerden heeft iets met het verkeer te maken en is bevallen van het lumineus idee in Wallonië een autovignet in te voeren, niet alleen voor de autosnelwegen maar ook voor de andere hoofdwegen, zeg maar de "nationale" wegen (aangeduid met een "N"). Dat gaat 25 euro per jaar kosten aan elke buitenlander en buitenstaander. Met die laatste categorie bedoelt Daerden de Vlamingen en zelfs de Brusselaars, waarvan de meerderheid Wallonië zo genegen zou zijn. Als zijn ideetje werkelijkheid wordt, kan het zelfs gebeuren dat mensen die in Vlaanderen wonen én er ook werken, toch die taks zullen moeten betalen, omdat de weg van huis naar het werk toevallig over een stukje Wallonië loopt (van Leuven naar Landen bv). De Vlaamse deelregering, voor de zoveelste maal tegenvoets genomen (ze zijn zo solidair, mijnheer!), staat op haar achterste poten en zegt het helemaal niet eens te zijn met het ideetje van Daerden. Wel laat men uitschijnen, dat er wel eens een vignet zou kunnen komen voor álle Belgen. Nu de brandstof zo spotgoedkoop is geworden , kan dat er nog altijd wat bij, nietwaar Vandenbrempt (SP.a)? Helemaal komisch wordt het pas, als men beseft dat het overgrote deel van de autosnelwegen die in Wallonië werden aangelegd, er gekomen zijn via de Belgische wafelijzerpolitiek van einde vorige eeuw. Voor elke uitbreiding van een der Vlaamse havens eisten en kregen de Walen toen compensaties. Het gros daarvan werd gebruikt om de vrij nutteloze autosnelwegen in Zuid België aan te leggen. Vrij nutteloos, want de meeste zijn louter transit routes om sneller door België naar het zuiden te kunnen rijden en hebben Wallonië bitter weinig voordeel opgebracht. Dat gaat nu veranderen, via het lumineuze idee van Daerden. Er is voor Vlaandere een veel goedkopere oplossing voor dit zoveelste communitair probleem: splits België en laat dan de Walen doen wat ze willen. Gemakkelijk zal dat echter niet zijn; ze doen nu ook al ongeveer wat ze willen, dank zij de welwillende medewerking van de Vlaamse Quislings.
Dat het slecht gaat met Wallonië is geen nieuws meer, wel dat het nóg slechter wordt. Het voorstel tot hun "Marshall Plan" komt dan ook niet te vroeg. Eerst was er de fameuze wapenwet, waardoor deze materie regionaal werd en Vlaanderen daarin niets meer te zeggen kreeg. Er werden toen wapens geleverd aan Nepal, een land in burgeroorlog, maar niet voor minister Michel, die dat woord uit zijn Internet site schrapte. In Nepal gaat de slachting nog immer verder, maar geen haan kraait nog daarover: de centen voor FN zijn immers binnen. Een ander Waals bedrijf dat machines wou leveren voor een nieuwe wapenfabriek in Tanzania werd er tenslotte het slachtoffer van. Na een interventie van Karel De Gucht, die in de materie niets meer te zeggen had maar in dit geval toch zijn veranoordelijkheid nam, werd de opdracht geschrapt. Als gevolg daarvaan vroeg het bedrijf wel compensaties aan het Waals Gewest, dat dus met de gebakken peren bleef zitten. Een tweede wet die diende veranderd te worden "pour la grandeur de la Wallonie", was die van de tabaksreklame, omdat het gewest anders de F1 races op het circuit van Francorchamps kon vergeten. Ook die wet kwam er, met de welwillende steun van de Vlaamse regeringspartijen ("Il faut que la Wallonie se sent aimée, n'est-ce pas?). Ook deze uitzonderingswet draait nu uit op een kostelijke aderlating. Vorig jaar, het eerste jaar dat Francorchamps weer meetelde in de F1, was er een verlies van één miljoen euro, verlies dat genereus werd bijbetaald door het Waals Gewest. Als men ziet hoeveel geld dat gewest al in zijn voetbal en basketcompetie heeft gestoken (om nog niet te spreken over de wielrennerij), kon dat er wel bij. Helaas, dit jaar dreigt het deficit van Francorchamps op te lopen tot 14 à 15 miljoen euro, centen die vooraf dienen betaald te worden aan Bernie Ecclestone, de big boss van dat circus. Nu blijkt immers, dat het merendeel van de toeschouwers die naar het circuit in Spa komen Duitsers zijn, fans van Michael Schumacher, de zevenvoudige wereldkampioen die maar een boogscheut over de grens aldaar woonde. Dit jaar staan Schumi en zijn Ferrari ergens nergens en dat maakt dat ± de helft van zijn fans hebben afgehaakt. Men geraakt zo de tickets voor de F1 aan de straatstenen niet meer kwijt en de kans is nu groot dat de hele organisatie van Francorchamp over de kop gaat. Veel betekenend in de Waalse financiële situatie is ook dat Albert Frère, Waals zakenman en een van de rijkste mensen van Europa, nu zou overwegen ook in Wallonië te gaan investeren. Hij zegt echter eerst de zaak van het "Marshal Plan" nog eens te moeten bekijken. M.a.w. de rijkste Waal van Europa investeert zelf weinig of niets in zijn eigen gewest en zal dat pas doen als er voor hem genoeg winst in zal zitten. Ondertussen moeten de Vlamingen maar zien dat er jaarlijks genoeg transferts blijven komen. Dat alles neemt niet weg dat de PS nog altijd de politiek van de Belgische regering dicteert. Een zoveelste bewijs was deze week de beslissingen over het compenseren van de dure olie. De liberale voorstellen werden van tafel geveegd en wat er uit de bus kwam was net wat de PS wou. Ik begin zo stil erg veel medelijden te krijgen met Vlaamse liberalen die met lede ogen moeten aanzien dat hun partij waterdrager blijft spelen voor het marxistische clubje uit Wallonië, enkel en alleen om het verblijf aan de vetpotten nog wat te kunnen rekken. Dat ondertussen alleen dit jaar 650 Belgische transportbedrijven uit het internationaal vervoer zijn gestapt en binnenkort eenzelfde aantal zelfstandige brandstofverdelers ermee zullen stoppen, lijkt niet zo erg. Als Verhofstadt maar eerste minister blijft...
Gisteravond was er op het TV-journaal een protestbetoging tegen Bush te zien, bij het Witte Huis in Washington, van zo'n honderd mensen. Honderd mensen in een natie van 230 miljoen! Dat zegt niets over wat daar gebeurt, maar alles over de anti Amerikaanse stemming van onze eigen journalistiek. Hoe erg de ramp in New Orleans en omstreken ook was en hoe gebrekkig de eerste hulp kan geweest zijn, het kan geen kwaad enkele zaken eens op een rijtje te zetten. Om te beginnen zijn de States geen land zoals wij dat bepalen (zoals bv. Duitsland, Frankrijk, Italië e.d.), maar een continent. Hetzelfde geldt trouwens ook voor Rusland, India en China, staten die veel te groot zijn om vergelijkbaar de bepaling "land" te krijgen. De States bestaan op zichzelf al uit een vijftigtal staten, met een zekere graad van zelfbestuur en drie daarvan zijn door de orkaan Katrina getroffen: Lousiana, Mississippi en Alabama, met in totaal een oppervlakte zoals Groot-Brittannië. De eerste schuld van de omvang van de ramp in New Orleans ligt bij de staat Louisiana en het bestuur van de stad zelf. De stad heeft steeds onder het niveau van de zeespiegel gelegen en voor een dergelijke situatie had daar een noodplan moeten bestaan, wat dus niet het geval was. Het enige wat burgemeester Ray Nagin, die wel degelijk bewust was van de nakende catastrofe, kon doen en ook deed, was zijn medeburgers te bevelen de stad te verlaten. Wie dat niet kon of wou doen, wist dus wat daarvan de gevolgen konden zijn. Het is gemakkelijk Bush en zijn regering overal de schuld van te geven, maar denk eens wat er hier zou gebeuren als bv Brussel, qua oppervlakte en aantal inwoners een vergelijkbare stad, op dezelfde manier zou onderlopen. Denk je nu werkelijk dat wij dat beter zouden doen? Nog maar pas, na de aanslagen in Londen, wist de hoofdstedelijke gouverneuse (sic) te vertellen dat de stad niet eens in staat is het eigen metro systeem te beveiligen! Tenslotte nog dit: de getroffen Amerikaanse Staten zijn er met het grootste percentage Afro-Amerikanen. Het klinkt misschien racistisch, maar het is wel opmerkelijk dat dit ras noch in Afrika, noch in Amerika, waar het tenslotte al meer dan anderhalve eeuw van de slavernij is verlost, zijn eigen boontjes schijnt te kunnen doppen. De schuld overal aan de blanken geven, is een achterhaald verhaal. Het zal wel ergens met genen te maken hebben.
Volgens de krant van gisteren, 7 september, werden twee Litouwers veroordeeld door de correctionele rechtbank van Turnhout en dit voor het stelen van een auto, inbraken in andere auto's en diefstal bij een Shoe Discount. Een van de daders had bekend en kreeg achttien maanden VOORWAARDELIJK, de tweede kwam niet opdagen (ze waren dus niet eens gearresteerd) en die kreeg achttien maanden effectief, maar is dus verdwenen. Dit vonnis betekent dat men zo'n misdaden hier tegenwoordig ongestraft kan begaan, want een voorwaardelijke straf voor een hele reeks criminaliteiten noem ik geen straf. In dezelfde krant was nog sprake van een Albanees-Joegoslavische bende, die in totaal minstens 28 inbraken had gepleegd en waarvan de leider nu voor de Antwerpse rechtbank tot 7 jaar gevangenisstraf riskeert. De vraag is maar of hij die zal krijgen en in het beste geval is hij na 2 jaar en een paar maanden terug vrij. 6 Roemenen kregen in Antwerpen één tot vier jaar voor herhaalde ramkraken. Ook hier was er een die niet opdaagde, wat laat veronderstellen dat ze nog vrij rondliepen (en van wat leefden?). Het feit dat de andere bleven en enkele jaren cel riskeerden, bewijst dat die kerels met ons systeem lachen. Die wet Lejeune, die criminelen na één derde van de straf vrijlaat, is dringend aan aanschaffing of aanpassing toe. Zeker voor delicten met voorbedachte rade, zou die wet niet van toepassing mogen zijn. Een beter bewijs als de zaak De Schutter is er niet. Die man zit in de cel omdat hij het moordwapen leverde waarmee vleeskeurder Van Noppen werd vermoord. Normaal kon hij, door de wet Lejeune, al vrijgekomen zijn, maar dat was niet gebeurd. Hij heeft dan de Staat gedagvaard en heeft een schuldeis van 30.000 euro ingewilligd gezien. De Staat gaat hiertegen wel in beroep, maar zo zie je maar tot wat voor belachelijke toestanden men komt als er geen serieuze wetten zijn of als die niet serieus worden toegepast. Het blijkt dat het vooral de Walen, tante Laurette op kop, zijn die blijven geloven in een reïntigratie van criminelen in de maatschappij. Dat dit nooit zal lukken met criminele Polen, Litouwers, Albanezen en Roemenen, schijnt hen niet te deren. Het wordt dan ook hoog tijd dat ook justitie in dit land gesplitst wordt. Is dit ook niet voor Vande Lanotte?
Nadat Zweden terug was gekomen op de sluiting van een eerste kerncentrale en Finland er zelfs een heeft bijbesteld, heeft nu ook de Nederlandse regering besloten de kerncentrale van Borssele, in Zeeuws Vlaanderen, nog twintig jaar langer open te houden, tot 2033 i.pl.v. 2013. De (enige) Nederlandse kerncentrale zal worden aangepast en gemoderniseerd en tegelijkertijd zal ± 1 miljard euro worden geïnvesteerd in de nog bestaande steenkolencentrales, zodat die minder CO2 zullen uitstoten en op die manier een bijdrage zullen leveren tot het halen van de Kyoto norm. Het besluit de kerncentrale van Borssele niét te sluiten is het gevog van peperdure schadeclaims, maar ook van het besef dat het met de stookolie waarschijnlijk nooit meer goed komt en men dan ook niet langer de gevangene wil blijvcn van de olieproducerende landen. Vergeten we trouwens niet, dat Nederland nog steeds over een aardige hoeveelheid eigen aardgas beschikt, waardoor de beslissing tot het openhouden van Borssele als moedig kan beschouwd worden. Dit in tegenstelling tot de Belgische regering, die nog steeds niet is teruggekomen op haar beslissing tijdens Verhofstadt 1 (een cadeau aan Agalev) om vanaf 2015 de Belgische kerncentrales te gaan sluiten, zonder dat daarvoor ook maar enig alternatief is, buiten het aankopen van stroom in Frankrijk, waar die ook wordt opgewekt via kernenergie. Ook Frankrijk gaat trouwens nog minstens één kerncentrale bijbouwen. Er zijn nog altijd tegenstanders die schermen met de gevolgen van kernrampen, zoals die van Tsjernobyl. Meestal wordt daarbij echter verzwegen, dat het daar toen ging om een type centrale die in de westerse wereld nooit gebruikt is, slecht onderhouden werd en waarmee zelf waanzinnige experimenten werden uitgevoerd. Het is sprekend dat zelfs Oekraïne, waat 19 jaar geleden de Tsjernobyl ramp plaats vond, ook dit jaar nog beslist heeft dat er in dat land liefst elf nieuwe kerncentrales zullen gebouwd worden, dit ook al om minder afhankelijk te worden van olie en steenkool (en van Rusland) en tegelijkertijd iets aan de Kyotonorm te kunnen doen. Trouwens, áls kerncentrales gevaarlijk zouden zijn, dan blijft dat gevaar ook voor België nadat men eventueel de eigen kerncentrales zou sluiten. De centrale van Borssele ligt op een boogscheut van de Belgische grens en dat geldt ook voor twee centrales in Frankrijk. In België wordt het waarschijnlijk wachten tot een volgende regering, niet alleen trouwens voor een besluit over de kernenergie, maar ook voor de meeste andere hete hangijzers die men nu al jaren voor zich uitschuift, zoals de einde loopbaan, Zaventem, de sociale zekerheid, Brussel-Halle/Vilvoorde, de brandstofprijzen en ga zo maar door.
Johan Vande Lanotte, een van de sterkhouders van Verhofstadt II stopt er dus mee als minister, op 15 oktober en wordt vanaf die dag voorzitter van de SP.a als opvolger van Steve Stevaert, die zichzelf bedacht met een lucratieve job tot aan zijn pensioen (het beste idee dat hij ooit gehad heeft en dat waarschijnlijk niemand hem nog zal nadoen). Vande Lanotte verandert op 15.10 dus van petje en heeft nu reeds een persconferentie belegd om zijn intentieverklaring als nieuwe voorzitter van de Vlaamse socialisten uit te leggen. De meeste punten uit die verklaring zijn déjà vu: plan voor schoolverlaters, inkrimping leger, bestrijding fraude, beheersing energieprijzen. Alleen het feit dat hij met zijn partij, in Vlaanderen als voorlaatste in de rij (Groen! zal het nooit doen), het tewerkstellingbeleid in België wil regionaliseren, baart opzien. En toch ook niet. Als Vande Lanotte iets voor de splitsing van het tewerkstellingbeleid had willen doen als minister, dan had hij dat ook kunnen doen. Zoals hij bv ook het been had kunnen stijfhouden toen er gestemd moest worden over het stemrecht voor vreemdelingen of over het plan om Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen. Dat heeft hij niet gedaan om zogezegd deze regering niet te laten vallen, maar er zal ook geen volgende regering komen als hij zijn plan hard wil maken én (misschien) zal eisen dat eerst B-H/V gesplitst wordt. Als er ooit een volgende federale regering komt, dan is dat weer met de PS, die in Wallonië te sterkste partij blijft. Dank zij die PS mag dan ook de SP.a weer meespelen, zoals de Vlaamse socialisten ook enkel mogen mespelen in de Vlaamse regering dank zij het cordon sanitaire, dat ook door de CD&V en de VLD domweg in stand wordt gehouden. Als het ooit zover komt - ik hoop van niet - dan wil ik eens zien of professor Vande La dan dwars zal blijven liggen tegen de wil van de potentiële Vlaamse socialistische ministers en de rode vakbond in. Ik geloof er niets van.
Sinds gisteren, zaterdag 3 september 2005, heeft Telenet eenzijdig en zonder enige inspraak van zijn abonnees, liefst acht van de veertig zenders uit de ether gehaald. Daaronder BBC World, Arte, CNN en TV España. Om deze zenders verder nog te kunnen zien, is de abonnee verplicht een soort modem te leasen, aan 49 euro, dat na drie jaar zijn eigendom kan worden. Nergens staat vermeld wat er gebeurt met de rekening als men dat modem niét neemt. Als Telenet nl veertig kanalen in één pakket aanbiedt aan een bepaalde prijs (bij mij is dat 148,68 euro) en ze haalt er daarvan acht af, dat is één vijfde, dan slaat het abonnement in werkelijkheid met 20% op. Dat zou dan trouwens de tweede verhoging zijn die Telenet dit jaar doorvoert.Toen Telenet de kabel overnam van Electrabel, werd er reeds een prijsverhoging van 25% doorgevoerd begin van ditzelfde jaar. De maatschappij die trouwens officieel de kabel beheert, heet niet Telenet, maar Mixt-ICS, maar is een Telenet bedrijf. Een of ander schimmig mafiabedrijf zou het niet beter kunnen doen. Wat daarbij ook nog ergernis wekt, is het feit dat Telenet beslist welke TV kanalen de klant niet meer mag zien, tenzij hij extra afdokt en in feite dan twee keer bijbetaalt. Als wij, gepensioneerden, mochten kiezen, dan zouden wij zeker cultuurzenders als Arte en Geographic willen behouden, evenals BBC World en CNN, die laatste twee alleen al o.w.v. de objectiviteit die bij onze eigen zenders dikwijls zoek is (de politieke correctheid, weet je). Ook TV España stond bij ons wel eens op, al was het maar omdat ge daar af en toe klassieke muziek te horen (en te zien) kreegt. WDR, het derde Duitse kanaal was bij een herschikking einde vorig jaar ook al afgevoerd en ook dat was een zender waarop regelmatig uitzendingen van klassieke muziek te horen en te zien waren. Het lijkt er wel op dat degene die de perverse keuzes bij Telenet maakt e.o.a. cultuurbarbaar blijkt te zijn. Anderzijds hebben wij niets aan kanalen als Jim TV en andere lawaaimakers of aan de Turkse TV, waarvan we toch niets van verstaan, maar die blijft Telenet wél uitzenden. Telenet is ontstaan als een initiatief van de Vlaamse overheid. "Wat wij doen, doen wij beter", zei Gaston Geens Zaliger. Waarschijnlijk heeft ook hij zich al enkele keren omgedraaid in zijn graf!
We misten nog iets in Vlaanderen, maar nu hebben we het: de Sudbury school. In Gent is er een opgericht, weliswaar nog maar met 4 leerlingen, maar alle begin is moeilijk. De Sudbury school is overgewaaid uit de States en noemt zich wel "school", maar is het eigenlijk niet. Alles kan, niets moet en de kinderen beslissen mee over alles wat er kan of mag gebeuren. Complete anarchie dus. In Nederland, waar ze er snel snel bij zijn als er iets nieuws op de markt komt, heeft men reeds een 25-tal van deze scholen. Kenschetsend is, dat men het daar niet meer heeft over "onderwijs"; men noemt het "iederwijs". Die iederwijs scholen zijn in Nederland een netwerk gaan vormen dat zou kunnen bestempeld worden als een alternatieve vorm van onderwijsinstelling. Alleen zijn er geen leerplannen, geen klassen, geen leraars, geen examens, zelfs geen testen, geen diploma. De kinderen bepalen er zelf wat ze gaan doen en wanneer. Luiheid is dus troef. De "iederwijs" scholen in Nederland zijn privé en vallen niet onder het subsidiestelsel. Merkwaardig genoeg zijn ze daar vrij populair, maar dit komt in de eerste plaats omdat ze veel goedkoper zijn dan de klassieke privéscholen. Het verhaal van de Hollanders en hun centen, weet je wel. In tegenstelling tot wat men zou denken, zijn de kinderen die er naartoe gaan echter niet die van arbeiders of bedienden, maar komen ze uit milieus van hoogopgeleide, intellectuele ouders, die een hoog inkomen hebben en politiek links gericht zijn. "Denk links, leef rechts", dus. In Nederland grotendeels het cliënteel van D66, bij ons een beetje te vergelijken met Spirit en, in zekere mate, Groen! De vraag is wel, hoe lang dit soort onderwijs in Nederland gaat stand houden. Er is nl reeds een negatief rapport van de nationale onderwijsinspectie die stelt dat dit type onderwijs niet voldoet aan de wettelijke eisen voor privéscholen en dat het beneden elk niveau is. Zowel CDA als de VVD hebben in het parlement al gevraagd dergelijke scholen te verbieden. In werkelijkheid zijn deze Sudbury scholen niets meer dan veredelde speeltuinen, waarop op onverantwoorde wijze geëxperimenteerd wordt met kinderen. Het zijn neohippiescholen, waarin de gefrusteerde en neurotische kinderen van de toekomst worden gemaakt.Dit als gevolg van een compleet verkeerde mentalitiet van hun ouders, die waarschijnlijk zelf niet weten waarmee te bezig zijn en hun kinderen dan maar bloot stellen aan experimenten waarvan men nu al kan zeggen dat ze fout zullen aflopen. Als men ziet hoeveel problemen kinderen hebben gehad die nog maar uit alternatieve scholen als het vernieuwd secundair onderwijs, de Freinet en Steiner scholen e.d. kwamen ,eens dat ze verder moesten studeren, dan kan men zich voorstellen wat deze kinderen zullen meemaken.
"De hoge olieprijzen zijn één grote zeepbel, die gevoed wordt door speculatie. Vroeg of laat spat die zeepbel uiteen en keldert de olieprijs". Bovenstaande komt niet van mij maar van Steve Forbes, Amerikaanse miljardair, eigenaar en hoofdredacteur van het gelijknamige zakenblad ("Forbes", dus). Hij deed tweemaal mee aan de race naar het Witte Huis, maar sneuvelde telkens in de primaries, een bewijs dat je zelfs in Amerika niet álles met geld kopen kan. Volgens Forbes zullen we over een jaar nog slechts de helft van de olieprijs van vandaag betalen. Hij noemt wat nu gebeurt grotendeels speculatie, vooral vanwege beleggingsfondsen die olievoorraden opkopen omdat ze geloven dat die zullen blijven stijgen. De man heeft zeker niet helemaal ongelijk. Het is al langer bekend dat het niet de vraag uit China en India is, die de prijzen omhoog blijft drijven. Ook Chinezen en Indiërs hebben geen onuitputtelijke geldbeugels. Er is op dit ogenblik natuurlijk de natuurramp in New Orleans, maar zelfs bij een vorige orkaan, die maar half zo krachtig was, gingen de olieprijzen al omhoog nog vóór men wist dat er schade kon zijn. Dat doen ze bv ook telkens er in Irak een aanslag op een olieinstallatie wordt gepleegd en dit ondanks het feit dat de Iraakse olievoorraden vóór de Amerikaanse inval nooit werden meegeteld. Alles wat uit Irak komt, is in feite een extra aanvoer tegenover de jaren daarvoor. Dat alles neemt niet weg, dat de olieverbruikende landen een serieuze verwittiging hebben gekregen, dat de olie niet onuitputtelijk is en dat er naar andere vormen van energie dient uitgekeken te worden. Dat kan zo maar niet meteen, tenzij door besparingen: men kan minder gaan rijden en minder gaan stoken. Men kan overschakelen van huisbrandolie op gas en zelfs op elektriciteit, als die verstandig is aangelegd. Maar men moet ook eindelijk eens werk gaan maken van het verkeer op waterstof. Al sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw weet men dat dit vrij eenvoudig kan, met haast dezelfde motoren die dan op de koop toe nog milieu vriendelijker worden. Tenslotte moet men, in ons land, af van de kernenergiestop. Zeker sinds de totale overname van Electrabel door Suez weet men dat het hypokriet is hier de kerncentrales te sluiten om daarna stroom uit Frankrijk te importeren die ook uit kerncentrales komt (en dan nog op een steenworp van onze grens). Die laatste maatregel is haast kosteloos. Hij vraagt alleen wat politieke wil, maar die schijnt er in dit land niet veel te zijn. Of moeten we wachten tot de volgende verkiezingen?
Het nieuwe voetbalseizoen is begonnen. In de eerste klasse spelen, volgens Het Laatste Nieuws van woensdag 31 augustus, nog 104 Belgen en reeds 94 buitenlanders. Dat cijfer moet ondertussen al worden bijgesteld, want diezelfde laatste dag van augustus kochten Zowel Anderlecht als Brugge, Standard en Lierse nog snel een extra buitenlander, zodat er nu minimum 98 buitenlanders spelen. Het aantal Belgen blijft misschien wel hetzelfde, maar voor de nieuwe aanwinsten wenkt meer dan waarschijnlijk meteen een vaste plaats in de kern, zodat men er van kan uitgaan dat, in het beste geval, er nog eens vier Belgen naar de bank zullen verwezen worden. Dat begrip "Belgen"moet daarenboven nog zeer ruim genomen worden, want er loopt er een aantal bij dat gegarandeerd de dubbele nationaliteit heeft en dat waarschijnlijk weer naar de oude stal zal terugkeren van zodra het niet meer opbrengt (denk maar aan Josip Weber, de Kroaat die Belg werd, zo in de Belgische nationale ploeg verzeilde, daar niets uitspookte en tenslotte - na een kwetsuur - terug naar Kroatië trok waar hij weer Kroaat werd). In de landen met de grote voetbalcompetities, Italië, Spanje en Engeland zijn er tenminste beperkingen voor spelers van buiten de Europese Unie, een reden trouwens waarom voetballers (en anders sporters, denk maar aan Tschmil) eerst Belg proberen te worden. Dat is nl de nationaliteit waar men het gemakkelijkst aan geraken kan. Eens Belg (denk ook maar aan Strupar), kunnen ze voor veel geld verkocht worden aan een van de rijke competities. Pure mensenhandel, maar dan wel gelegaliseerd. De hoofdprijs in dit melodrama gaat naar Herman Wijnants, lid van de technische commissie en het uitvoerend commité van de Belgische voetbalbond. Op reeds herhaalde klachten van bondstrainer Aimé Antheunis dat hij geen serieuze nationale ploeg meer opgesteld krijgt omdat de Belgische voetballers in hun eigen competitie geen kans meer krijgen (zeker niet de aanvallers), antwoordde Wijnants dat Antheunis niet moest zagen, want "dat er in onze competitie genoeg Belgen over blijven voor de nationale ploeg". Gelijk heeft hij. Er kunnen er nog zelfs nog 78 afvallen, dan blijven er nog 22 over, genoeg voor een elftal plus de bankzitters en dan kunnen die allemaal in de nationale ploeg spelen... Zou Wijnants zich al eens afgevraagd hebben, waarom er op de oefeninterland tegen Griekenland slechts 15.000 toeschouwers waren, waarvan dan de helft nog niet (of niet het hele ticket) betaald had)?
Jean Caude Van Cauwenberghe, minister president van de Waalse deelregering, heeft e.e.a. ingevuld voor wat betreft het realiseren van het fameuze "Marshall Plan" voor Wallonië, waarover Elio di Rupo het al eens heeft gehad. Het meest positieve van het bekendmaken van dit plan is, dat men nu ook in de Waalse PS toegeeft dat Wallonië zo niet verder kan, dat het zijn hand in eigen boezem mag steken en dat ze zelf ook iets zullen moeten doen om te vermijden dat Wallonië helemaal een puinhoop wordt. Dat is dan het goede nieuws. Het minder goede nieuws is dat nog geen anderhalf miljard geen bedrag is waarop de naam "Marshall Plan" kan gekleefd worden. 1,4 miljard euro in VIER JAAR is des te belachelijker, als men weet dat het Waals gewest ELK JAAR zo'n 12 miljard extra krijgt van Vlaanderen, plús daarenboven nog eens ettelijke tientallen miljoenen uit de pot van de Europese Unie. Tegenover het jaarlijkse bedrag van de noord-zuid transferts en dat Europees geld is het budgetteren van nog geen anderhalf miljard op 4 jaar een lachertje. Dat is nog niet alles. We zullen onze Waalse vrienden voorlopig maar het voordeel van de twijfel geven, want, met de PS als uitdeler van dat te investeren geld, valt het te betwijfelen wie dat geld, ten eerste, gaat krijgen en of daar, ten tweede, effectief iets positiefs mee zal gedaan worden. Er is daarvoor geen enkel precedent en persoonlijk ben ik van mening dat het nooit iets zal worden met Wallonië zolang de marxisten van di Rupo en Co er de baas zullen blijven. Een andere voorwaarde opdat er iets zou kunnen lukken is, dat het zo stilaan moet gedaan zijn dat men in Wallonië om de haverklap gaat staken, meestal voor zaken die het sop van de kool niet waard zijn. Toevallig was er vandaag wéér zo'n staking. Het personeel van Sonaca, een high tech bedrijf in de luchtvaartindustrie, legde het werk neer en kwam op straat om te protesteren tegen de hoge brandstofprijzen. Is dat een reden tot staken? Nog een geluk dat George Marshall zelf dit niet meer moet meemaken...
Toen ik op 11 juni in een artikel over het textielakkoord met China schreef, dat dit maar iets tijdelijks was en dat het voor deze industrie bij ons maar uitstel van executie zou zijn, kreeg ik daarop enkele reacties van mensen die me vroegen hoe ik zoiets kon weten. Wel, eerlijk gezegd, ik kon dat niet weten, maar baseerde mij op wat ik daarover gelezen had in de binnen- en buitenlandse pers. Ik lees erg veel kranten en tijdschriften, (geen boeken). In de uitgave van "Vacature", een bijlage die 's zaterdags gevoegd wordt bij de kranten die aanleunen bij Het Laatste Nieuws én bij de groep waartoe de Gazet Van Antwerpen behoort (en die ik iedereen aanbeveel te lezen), verscheen zaterdag 27 augustus een bijdrage over dit probleem. Daarin stelt Herman Van de Velde, gedelegeerd bestuurder van de gelijknamige lingerieproducent exact hetzelfde als wat ik vroeger schreef, nl : "Een nieuwe quotaregeling kan hoogstens voor enkele jaartjes uitstel van executie zorgen" (Vacature onder de titel "Kosten de Europese textielquota ons echt jobs?". Het artikel van Vacature komt als reactie op het naleven van akkoord dat Europees commissaris Peter Mandelson begin juni met China sloot om dus de invoerquota te beperken tot 2008, jaar waarop alle invoerbeperkingen zouden moeten worden opgeheven. Als gevolg van dat akkoord, dat door de Europese Unie (voorlopig?) wordt nageleefd, zitten duizende tonnen textiel uit China geblokkeerd in de Europese havens, o.m. in Antwerpen en klagen de Europese winkelketens erover dat ze hun wintercollectie niet zullen krijgen en dus ook niet zullen kunnen verkopen. Als dat waar is, wat we kunnen aannemen, dat betekent het dat bijna de hele voorraad Europese kleding nu reeds uit China komt en dat we eind juli al de quota bereikt hadden die normaal voorzien waren voor een heel jaar. De invoer van sommige producten zou dit jaar reeds tot vijfmaal gestegen zijn tegenover een paar jaar geleden. Als de quota in 2008 volledig wegvallen zal dit betekenen, dat er ± 50.000 jobs in de textiel verloren zullen gaan, alleen al in België. In 2005 zullen dat er ± 200.000 zijn voor heel Europa. Door de huidige blokkering van de quota vallen in China ondertussen bedrijven stil, waarvan het personeel gewoon op straat wordt gezet zonder enige noemenswaardige compensatie. Puur rauw 18 eeuws kapitalisme, waartegen een sociale samenleving als de onze nooit zal kunnen concurreren. Dit alles onder de hoede van een communistisch systeem. Probeer het maar bij te houden.
Enfin, niet heel Binnenlandse zaken natuurlijk, voorlopig alleen maar de minister, voor zover bekend. De zaak wordt met de mantel der liefde dichtgedekt en de kritiek op Dewael is op één hand te tellen. De tijden zijn veranderd, zegt men en men moet er maar mee leren leven. Wat moeilijker aanvaardbaar is, is het gedrag van de "koeketien" (dat is Meetjeslands voor concubine / maîtresse!). Een journaliste die vreemd gaat met een minister, dat kan nog, maar dan moet ze die bezigheid niet gaan verwarren met haar eigen job. Een interview met de man waarmee ze slaapt over zijn eigen politiek is helemaal niet meer kosher. Het is trouwens nog maar eens een bevestiging van mijn blog van 18 augustus over het feit dat politici en journalisten het minst betrouwd worden door de man in de straat. En dan weer een journaliste van de VRT, de officiële staatsomroep die meer dan eender welke andere omroep neutrale berichtgeving zou moeten rondsturen, maar het daar blijkbaar moeilijk mee heeft. Greet Op de Beeck, zoals de schoonheid heet, is trouwens niet de eerste die op dat gebied een scheve schaats rijdt bij de VRT. Nog niet zolang geleden werd de rubriek "Villa Politica" gepresenteerd door Annemie Neyts, die toen (en waarschijnlijk ook nu nog) de partner was van de veiligheidsadviseur van Verhofstadt. In Villa Politica interviewde zij bijna elke week de baas van haar man. Zoiets kan nooit objectief gebeurd zijn, ook al vond men het toen bij de VRT niet nodig haar de andere job te geven die Greet Op De Beeck nu wel krijgt. Als ik me niet vergis, is Annemie Neyts tegenwoordig woordvoerdster van e.o.a. minister. Woordvoer(d)(st)er van een minister of andere hogere politicus is een job die sinds Verhofstadt tot lucratieve baantjes kan leiden. Verhofstadts eerste woordvoerder zit nu ook al in het parlement. Of Christl Stubbe, ex van mijn dorpsgenoot Hans Otten, het ook zover zal brengen, is nog af te wachten. Ook zij is uit de journalistiek gepromoveerd tot woordvoerdster van, ik dacht, Bart Somers.Of diens carrière hogerop gaat lopen, is de dag van vandaag nog een groot vraagteken...
Frank Vandenbroucke, de huidige minister in de Vlaamse regering, o.m. belast met Onderwijs, heeft reeds een lange weg afgelegd. Waar is de tijd toen hij, als voorzitter van de SP het Augusta geld wou verbranden en daarna wijselijk een tijdje uit de politiek verdween en maar terug ging studeren, in Oxford nogwel. Of toen hij plots minister van Buitenlandse Zaken werd, waarbij buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders zich afvroegen of ze niet per abuis met de loopjongen aan 't praten waren? Frank had ondertussen zijn les geleerd en toen hij in de regering Verhofstadt federaal minister werd van Sociale Zaken en Volksgezondheid nam hij die taak ernstig op. Zo ernstig dat hij er door de Waalse socialisten (eigen volk eerst!) werd uitgepest. Want Van Den Broucke had besloten een einde de maken aan een reeks schandalige onregelmatigheden die zich vooral aan Waalse kant voordeden (denk maar aan het verschil in de hospitalisatiekosten). Hij was niet de enige die op die manier van een grote portefeuille beroofd werd. Denk maar aan Verwilgen die het, na zijn voorzitterschap in de zaak Dutroux, ook meende en echt zinnens was de chaos bij justitie eens grondig aan te pakken. Verwilgen werd - met de zwijgzame hulp van Verhofstadt zelf, die in hem een rechtstreeks concurrent zag - door de PS op een zijspoor gezet ten voordele van Demotte en weet dat hij bij de eerste gelegenheid helemaal niets meer zal overhouden. Het is niet voor niets dat hij wanhopig op zoek is naar e.o.a. Europees of mondiaal mandaat zodat hij de kleingeestige Belgische politiek de rug kan toekeren. Frank Vandenbroucke daarentegen heeft nog strijdlust over. Hij verkoos zelf over te stappen naar de Vlaamse regering en kreeg daar dus o.m. Onderwijs. Ook in deze sector nam hij zich voor er zijn tanden in te zetten en dat deed hij ook hier zeer serieus. Het parlementair jaar begint pas in oktober, maar het schooljaar in september en de minister heeft dus een groot stuk van de zomervakantie opgeofferd om tijdig met een degelijk plan af te komen ter verbetering van dat onderwijs dat zo dikwijls onder vuur ligt, dit niettegenstaande het overal geprezen wordt (zeker in het buitenland). 600 miljoen euro extra krijgt het onderwijs (een kleine 25 miljard oude Belgische frankskens). Daarmee gaat hij eindelijk enkele ergerlijke discriminaties wegwerken, zoals die tussen de onderwijsnetten en de diploma's van hoge scholen en universiteiten. Verder een lange termijn investering om ook de minder begaafden mee op te trekken, inclusief een hele groep kinderen van allochtonen, waarvan hij hoopt dat ze zo goede Vlamingen zullen worden. Tenslotte houdt hij nog een dikke 200 miljoen extra over voor de lonen, zeg maar de nieuwe CAO). Nu zou je denken: daarmee moet toch iedereen het eens zijn. Mis, de vakbond is het daarmee niet eens, is zelfs boos en zegt nu reeds in het najaar acties te zullen starten. Dat allemaal omdat de minister eerst naar de pers is gestapt in plaats van eerst met hen te komen praten (in oktober!). Want de vakbond is baas en wil baas blijven. Er is dat mopje van de leraar die zei leraar te zijn geworden om vier redenen: kerstmis, pasen, juli en augustus. Met die meer dan 200 miljoen gaan ze er in elk geval nog beter op worden. Is dat niet voldoende en moet daarvoor het hele systeem weer ontwricht worden?
De wereldjongerendagen in Keulen zitten erop en ik denk dat paus Benedictus XVI daar niet rouwig om zal zijn. De man bleef wel vriendelijk lachen maar soms kon men toch zien dat enige verbazing hem niet vreemd was. Hij heeft het ook allemaal heel diplomatisch aangepakt, zoals het iemand van zijn stand en afkomst past. Over de hete hangijzers heeft hij geen woord teveel gezegd en daarnaast heeft hij er de nadruk op gelegd dat het katholieke geloof niets is uit de supermarkt, waarvan iedereen neemt wat hem aanstaat. Het probleem met het katholiek geloof is, dat 95% van de huidige gelovigen van buiten Europa komen en dat de meeste van die mensen hun geloof nog zeer au serieux nemen, iets wat van de Europeanen heel wat minder kan gezegd worden. In Europa is er dan ook een tendens dat alles moet kunnen, ook binnen het geloof en daaraan kan een paus nooit toegeven. De Kerk is een hiërarchisch gebeuren en geen republiek. Iemand en dat is in dit geval de paus, heeft als plicht te zeggen hoe het moet en van de rest wordt verwacht dat ze zal luisteren, hoe moeilijk dat voor sommigen ook is. Denk maar aan de supporters van Johannes XXIV (doordenkertje). Dat Benedictus XVI het niet gemakkelijk zal hebben, heeft hij grotendeels aan zijn voorgangers te danken en dan in de eerste plaats aan Johannes XXIII. Die doorbrave man heeft met zijn concilie de Kerk voorbijgestoken. Teveel veranderd in te korte tijd. Paus Paulus VI, die eerst enthousiast de erfenis van zijn voorganger uitvoerde, was de eerste die begon te beseffen dat niet alles kon en ging daarom, tegen het einde van zijn bestuur, op de rem staan. Dat bleek echter niet zo eenvoudig te zijn. Paus Johannes Paulus II kwam, gelukkig, uit een conservatief katholiek land en heeft getracht de Kerk een nieuwe dimensie te geven. Daarin is hij geslaagd voor wat de landen buiten Europa betreft, echter niet in Europa zelf. Hier zijn nog teveel mensen die denken dat wij de navel van die Kerk zijn, terwijl we in feite maar een kleine minderheid uitmaken. Als het miljoen jongeren dat naar Keulen afzakte ook na deze bewonderenswaardige vierdaagse zich zou houden aan wat Benedictus XVI hun heeft voorgesteld en tegelijkertijd aan wat Johannes Paulus II hun zei niét te doen, is er ook voor de Europese katholieke Kerk nog toekomst. Het wordt echt koffiedik kijken.
Ik moet stilaan opletten, dat ik niet te verwaand word. Na de bevestiging door James Shikwati, een econoom van een Afrikaanse denktank uit Kenia, dat ontwikkelingshulp niet werkt, iets dat ik vroeger ook steeds beweerd heb, krijg ik nu de steun van niemand minder dan Philippe Muyters, de gedelegeerde bestuurder van Voka, de Vlaamse patroonsvereniging, i.v.m mijn standpunt dat de kernenergie moet blijven. Muyters zegt, zeer terecht, dat onze regering moet ophouden met haar kortzichtig en hypocriet beleid inzake de energievoorziening. Stoppen met de kernenergie en tegelijkertijd stroom uit Frankrijk afnemen, waar die alleen uit kernenergie wordt ontwikkeld en dan nog vlak over onze grens (in Chooz en Gravelines), is inderdaad een staaltje van pure schijnheiligheid. Toen de regering Verhofstadt 1 indertijd besliste tegen 2015 uit de kernenergie te stappen en van dan af onze eigen kerncentrales te gaan sluiten, was die beslissing niet genomen na wijs beraad, maar uitsluitend om de groene regeringspartner te plezieren. Verhofstadt had de groenen toen nodig, wilde hij een regering vormen zonder de CVP, zijn doodsvijand. Als het toen nodig was geweest zou hij zelfs een coalitie aangegaan zijn met Amada of Jahjah, gegarandeerd. Wie weet wat hadden we dan meegemaakt. Sinds Verhofstadt 2 liggen de groenen eruit, geveld door hun eigen verwaande hoop dat ze de 5% drempel zouden halen, maar de beslissing om uit de kernenergie te stappen is nog steeds niet herroepen. Het kan dus nog altijd en dit ondanks het feit dat er in eigen land geen alternatief voorhanden is, dat zelfs de vervangende windmolenparken worden afgekeurd en dat de Kyoto regel nooit zal kunnen gehaald worden met de bestaande structuren. Heel dit verhaal toont trouwens nog eens duidelijk aan dat het Verhofstadt alleen om het redden van zijn eigen job te doen is. Dat werd nog eens duidelijk toen, bij het declareren van de eigen vermogens van politiekers bleek, dat onze eerste minister geen andere inkomsten had. Zelfs landen als Finland en Zweden, toch bekend o.w.v. hun zorg voor het milieu, hebben weer voor kernenergie gekozen. Zweden, dat ook besloten had uit de kernenergie te stappen, heeft de beslissing om een eerste kerncentrale te sluiten ongedaan gemaakt en diezelfde centrale zelfs gemoderniseerd. Finland heeft een nieuwe kerncentrale besteld. Kernenergie blijkt immers veruit de minste vervuilende energie te zijn, waarbij zelfs het bewaren van het kernafval gemakkelijk te doen blijft met de vandaag voorhanden zijnde technieken. Bij ons gebeurt er niets, driemaal niets. Het wordt dan ook wachten tot de volgende regering die, waarschijnlijk zonder liberalen (die bij ons die naam niet meer waard zijn), zal moeten beslissen de Scandinaven te volgen. Het alternatief zal immers zijn volledig afhankelijk te worden van ... kernenergie, maar dan uit Frankrijk, waarbij hier een hoop geld en werkgelegenheid zal verloren gaan.
Ons Gerecht heeft weer toegeslagen! Een zware crimineel, al enkele keren veroordeeld voor moord, overval en gijzeling, mag af en toe op familievisite. "penitentiair verlof" noemt men dat, of "uitgangspermissie". De bedoeling van zo'n regeling is dat men een veroordeelde de kans wil geven zich voor te bereiden om zich terug te integreren in onze samenleving. Tot daar is alles vrij normaal, zelfs aan te bevelen. Anders wordt het wanneer die veroordeelde een zware crimineel is, die moord, overval en gijzeling op zijn geweten heeft en die politie en Gerecht reeds een tiental jaren bezighoudt. Bij hem ging het niet meer om een tweede kans, maar om een derde, misschien wel vierde kans. Om te beginnen hebben wij in België de wet Lejeune. Die wet laat toe dat een veroordeelde, die zich tijdens zijn gevangenschap voorbeeldig gedraagt, vrij kan komen na één derde van zijn straf te hebben uitgezeten. Dat is een heel genereuze wet. In Nederland bv komt men in eenzelfde geval pas vrij na twéé derden van de straf te hebben uitgezeten. Maar hier kan het nóg straffer. Farid Bamouhammad, door wie hem kent "le fou" (de gek) genoemd, een Fransman van nationalteit en waarschijnlijk met Noord-Afrikaanse roots, kreeg ergens eind jaren negentig een celstraf van liefst dertien jaar voor overval en moord. Als hij zich daarna in de gevangenis correct had gedragen en de wet Lejeune voor hem van toepassing werd, kon die gek na vier jaar en vier maanden vrijkomen. "Iemand" zorgde er echter voor dat hij reeds na amper twee jaar vrij kwam. Die iemand overtrad daarbij de wet, maar geen haan die erover kraaide en zelfs nu, na zijn zoveelste nieuwe brutale gijzeling, wordt die vraag niet gesteld. De man (of vrouw) die Bamouhammad onwettig vrij liet zou zich, volgens mij, daarvoor moeten verantwoorden. Evenals diegene die zo'n crimineel een uitgangspermissie geeft om alleen de vrijheid in te trekken. Ik kan nog begrijpen dat mensen die letterlijk dag en nacht met criminelen bezig zijn, op de duur de zaken iets anders gaan bekijken dan de doorsnee burger, maar als men daarbij zijn gezond verstand dreigt te verliezen, kan men er best mee ophouden. --- In de marge van bovenstaande trouwens nog dit: ook hier ging het weer om een "multicultureel" huwelijk, het zoveelste dat spaak is gelopen en waarbij de allochtone partner dacht de zaken op zijn manier te mogen interpreteren en uit te voeren, ook al had de Islam hier niets mee te maken: het eerste wat Farid vroeg was alcohol!
