Het ‘dovemansgesprek over de geluidsnormen’ blijft het politieke nieuws beheersen. Bij het scheiden van de markt is er dan toch door Brussel beslist de eerste 60 dagen de geluidsovertredingen wel te registreren, maar de boetes niet te innen. Gisteren werd dan door de verantwoordelijken van de verschillende regeringen van dit land overeengekomen dat men de zaak voor drie weken in handen zou geven van werkgroepen die de technische mogelijkheden van het probleem in kaart zouden brengen, alvorens de politieke gesprekken verder te zetten. M.a.w. eindelijk zouden er zich ook mensen mee gaan bemoeien die er iets vanaf weten.
Dat alles nam niet weg dat er ook gisteren in het parlement weer de nodige herrie was vanwege de francofonen – Laurette Mitraillette op kop - die blijven beweren dat de tweede Vlaamse aanvraag voor een voortzetting van het moratorium niet wettig zou zijn. De Vlaamse meerderheidspartijen werden tenslotte ‘gered’ door ‘outlaw’ Hendrik Vuye, van het duo Vuye-Wouters, die uit de N-VA zijn gestapt. Vuye, een grondwetspecialist die o.m. doceert aan de universiteit van Namen en zijn pappenheimers ook daar kent, wist zelfs te vertellen dat een tweede aanvraag niet alleen wél mag, maar zelfs ook een derde en een vierde. Hoe die laatste twee gerechtvaardigd kunnen worden, houdt hij nog even achter de hand, kwestie van de spanning erin te houden.
Feitelijk moeten we daar niet zover voor gaan zoeken. Toen de francofonen destijds de besprekingen over B-H/V boycotten, hebben ze zelf diverse aanvragen ter zake gesteld: door het Waals gewest, de Franse gemeenschap, de Cocof (Franstalige Brusselaars) én door de Oostkantonners, die met B-H/V niets te maken hadden. De termijnen werden toen zelfs nog langer gerekt, met o.m. 16 dagen Kerstvakantie (wat ook nu zou kunnen, maar dan via de krokus- en Paasvakanties).
Tenslotte beweert men dat het francofone uitstel er gekomen is nadat voorzitters Rutten en Beke hun vertegenwoordigers in de Brusselse regering, zijnde Vanhengel (VLD) en Debaets (CD&V) daarvoor onder druk gezet hadden. Laten we niet vergeten dat onze drie Vlaamse traditionele partijen inderdaad ook deel uitmaken van die regering die ons tweede economische speerpunt weg wil hebben. Die verkozenen zijn echter alleen maar de zoveelste ‘Flamands de service’, Vlaamse jaknikkers die daar in de eerste plaats zitten voor het eigen geldgewin. Als dit verhaal klopt, dan is het trouwens opmerkelijk dat men zelfs de moeite niet zou gedaan hebben om ook druk uit te oefenen op de Dritte im Bunde, zijnde Pascal Smet (SP.a). Dat duracell konijn is nl tegenwoordig Brussels minister van … verkeer!
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Er zijn er die het Geert Bourgeois kwalijk nemen dat hij het manoeuvre van de Brusselse regering een ‘institutionele atoombom’ noemde. Dat is exact dezelfde omschrijving die Flup Moustache ooit gebruikte, toen Vlaanderen de export van Waalse wapens naar o.m. Saoedi Arabië wilde verbieden. En die mede daardoor zijn slag thuis haalde.
Over een zo’n drie weken zijn er verkiezingen in Nederland. De economie draait er op volle toeren, de begroting is zo goed als sluitend, de staatsschuld belachelijk laag, zeker in vergelijking met dit land. Waar klagen ze dan over? Wel over het feit dat ze hun gevangenissen niet gevuld krijgen. De regering Rutte is zinnens er 19 te sluiten omdat ze gewoon leeg staan (eerst was er zelfs sprake van 26). De Belgische regering had die van Tilburg al eens gehuurd voor een paar jaar omdat de bajesen hier overvol zaten, maar dat zou nu verleden tijd zijn.
Loopt het dan zo lekker met de politie en het gerechtelijk apparaat bij onze noorderburen? Helemaal niet. De hoofdreden waarom er zoveel gevangenissen daar leeg staan, is het gevolg van een veel te laks gerechtelijk beleid: een gedesorganiseerd politieapparaat, een ronduit belachelijk gedoogbeleid i.v.m drugs en rechters die de wet naast zich leggen als ze hen niet aanstaat, o.w.v. de privacy (ook van criminelen), weet je wel. Tenslotte een ongecontroleerde instroom van criminele inwijkelingen, wat door politie en ambtenarij onder de mat wordt geveegd.
De echte criminaliteit ligt in Nederland zo’n vijf keer hoger dan de officiële cijfers laten vermoeden. Criminele organisaties beheersen de drughandel, misdaden van mensenhandel worden bijna nooit geregistreerd, laat staan vervolgd. Veel politiekantoren zijn vaak gesloten, zodat burgers dan alleen maar aangifte kunnen doen via het Internet. De meestal oudere mensen, digibeten (digitale analfabeten) zoals men ze tegenwoordig noemt, vallen daardoor helemaal uit de boot.
Is er daar dan niemand die daartegen protesteert? Jawel, Wilders onder meer, wiens PVV- partij volgens alle peilingen de grootste wordt van Nederland. Hoe groot zullen we volgende maand weten. Daarna zullen de kranten weer vol staan met artikels tegen het populisme. De schrijvers ervan zullen dit jaar nog veel werk hebben!
Het lijkt het zo stilaan op dat we vroeg of laat een heuse clash tussen Vlaanderen en Brussel zullen krijgen. Een Vlaanderen dat volgens de regels speelt en Brussel dat dat alleen maar doet als het goed uitkomt (typische Belgisch francofone reactie), zoiets kan niet blijven duren.
In het dispuut over de nieuwste, steeds strengere Brusselse geluidsnormen voor opstijgende en dalende vliegtuigen op Zaventem, had Vlaanderen een moratorium van 60 dagen kunnen regelen, met de bedoeling in die tijdspanne e.e.a. aan tafel te kunnen doorpraten. Dat moratorium kwam er, maar van praten was geen sprake. Brussels minister-president Vervoort (PS), maar vooral zijn minister voor Leefmilieu Céline Flémaut (cdH) weigerden elk verder gesprek. Vooral bij deze laatste kan men de minachting t.o.v. de ‘sales flamins’ zo van haar gezicht aflezen. Een waardige opvolgster van Joelle Milquet. Daar er geen alternatief geboden werd, vroeg Vlaanderen een verlenging van het moratorium met nog eens 60 dagen. Dat kan, ook juridisch, daar het eerste was aangevraagd door het Vlaams gewest, het tweede door de Vlaamse gemeenschap en dat zijn twee verschillende rechtspersonen. De kiekenfretters zegden zich daar niets van aan te trekken en zullen vanaf vandaag alle vluchten, die niet volgens de nieuwe regels vertrekken en landen, registreren. De boetes, die in het vooruitzicht werden gesteld, zouden de eerste twee maanden wel niet geïnd worden. Dat laatste werd pas beslist in blessuretijd. Dat de francofonen, Brussel én Wallonië, indertijd vijf keer een moratorium hebben ingeroepen (één keer zelfs via de Oostkantons) bij de discussies over Brussel-Halle/Vilvoorde, vinden ze normaal omdat, zoals gezegd, zij menen dat ze alleen de wetten moeten naleven waar ze baat bij hebben en de andere niet. Ze hadden van Brussel nooit een derde gewest mogen maken, met dank aan onze zgz traditionele partijen.
Dat Ryanair zich als enige luchtvaartmaatschappij meteen naar de Brusselse eisen opstelt, getuigt van weinig solidariteit. Hopelijk zullen klanten zich dat later herinneren en voor de concurrentie kiezen.
---
Net buiten het hoofdstedelijk gebied is er dan de confrontatie van Brussel met Vlaanderen over de stilaan beruchte parking C van de Heizel. De gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat nieuwe Eurostadion zou moeten komen, heeft voor de tweede keer een negatief advies gegeven. Nu maar hopen dat er bij de Vlaamse deelregering evenveel moed gevonden wordt om de uitbreiding van Brussel en zijn rabiaat anti-Vlaamse houding een halt toe te roepen. Brussel dat waanzinnig dure en nutteloze stadion te laten bouwen, terwijl zowel RSA Anderlecht en de Belgische voetbalbond al hebben afgehaakt en het bestaande Koning Boudewijnstadion voor de helft van de prijs zou kunnen omgebouwd worden, zou helemaal te gek zijn. Het zou tevens een goed signaal zijn aan Vervoort en Co dat hen niet alles is toegelaten, op kap van de Vlamingen dan nog en dat dit wel eens een voorteken zou kunnen zijn van hoe Vlaanderen in de toekomst nog met Brussel zal willen omgaan. Enfin, dromen mag…
Terwijl in Wallonië de parlementaire onderzoekscommissie gisteren haar eerste vergadering heeft gehouden over de wantoestanden bij het Luikse Publifin, zijn de linkse partijen en de al even linkse media er in Vlaanderen in geslaagd al een hele week de aandacht van de Gentse variant (Publipar, -lec) volledig af te wenden en zich uitsluitend te concentreren op Bracke, die nu voor zijn adviezen geen cent van Telenet gekregen blijkt te hebben van toen hij Kamervoorzitter werd. Over de echte poenpakkers bij Publipar (en niét bij Telenet), voor het overgrote deel socialisten, wordt geen woord meer gezegd. Noch over het geld dat ze zelf geïncasseerd hebben, noch over de twee miljoen euro die Publipar is kwijt gespeeld in de al even onverkwikkelijke Optima affaire, die ook al gelinkt is aan het Waalse Publifin en de socialisten...
In mijn blog van 12 dezer (‘De Publi-centjes’), schreef ik al dat ik geen fan was van Bracke en enkele dagen later dat hij uit de linkse B/VRT kwam en tussendoor nog voor de SP gewerkt had (onder een schuilnaam dan nog). Ik heb toen ook geschreven dat ik het wel raar vond dat een federale Kamervoorzitter zich ook nog bezig hield met een gemeenteraad. Nu blijkt dat Yves Leterme ook al door Telenet betaald werd toen hij zelfs in functie was als premier van de federale regering (wel in lopende zaken). Die Leterme moet ook al aardig wat ‘zakgeld’ bijeen gescharreld hebben. Daarmee vergeleken is Bracke een amateur, waarover politieke partijen en media zich druk liggen te maken, terwijl men de echte poenpakkers ongemoeid laat. Men zou er straks nog medelijden mee krijgen…
Het was de bedoeling van de wetgever tegen 01.01.2018 een einde te maken aan de ecocheques. De werknemers die ze nu nog krijgen zullen dan eenzelfde bedrag bij op hun salarisstrookje krijgen als nettoloon, zonder daarvoor extra belast te worden. Op die manier wordt een hele administratieve rompslomp ongedaan gemaakt en leek iedereen het daarmee eens. Buiten de vakbonden dan, maar die zijn in dit land zowat tegen alle nieuwe besluiten, zeker als die komen van de centrumrechtse federale regering. Het doet zo’n een beetje denken aan de Amerikaanse democraten en hun media, die ook alles afschieten wat Trump nog maar denkt te doen.
De hele zaak had vorige week dinsdag in de Kamer besproken en eventueel beslecht moeten worden, maar MR en CD&V wilden plots eerst nog eens met de sociale partners overleggen en daarom werd de hele zaak uitgesteld tot ergens in maart. Het rare van deze ommekeer blijkt nu dat ook de Vereniging van Belgische Ondernemingen (VBO) ertegen zou zijn, met als belangrijkste reden dat de werknemers die momenteel ecocheques krijgen, ze nu alleen in eigen land kunnen verzilveren, terwijl als ze die een netto vergoeding in geld uitgekeerd krijgen, ze dat geld ook in het buitenland zouden kunnen opmaken. ‘Belgium First!’. Een zielig argument als ge voor de rest nog iets geeft om Europa en de rest van de wereld. Dat laatste denken ook VOKA, het Verbond van Vlaamse Ondernemers én de middenstandsorganisatie Unizo ervan, beide toch ook werkgeversorganisaties.
De ecocheques blijken een nodeloos ingewikkelde manier te zijn voor werkgevers, om werknemers een tijdelijk ersatzgeld van 250 euro per jaar te geven. Werkgevers en winkels hebben erdoor even nodeloze administratieve kosten en de enigen die met het huidige systeem gebaat zijn, zijn de drie uitgiftebedrijven, die slechts één op de veertig(!) federaties van het VBO vertegenwoordigen. Voka en Unizo vragen zich af of het VBO dan ook niet wereldvreemd is geworden, net zoals bepaalde van onze rechtssystemen. Waarschijnlijk is de ‘B’ in de naam wel de oorzaak.
Ecocheques, maaltijdcheques, subsidiëren van bedrijfswagens, het zijn allemaal lapmiddelen om de belastingen te ontwijken die inderdaad zowat de hoogste zijn van Europa. Ze zouden ze beter afschaffen en de werknemers het geld waarop ze recht hebben, te geven zonder daarvoor allerlei nepstatuten in het leven te roepen. Waarom moet dat altijd hier gebeuren en gebeurt dat nergens anders?
De titel van deze blog heb ik geleend bij Mozart, of – om het juister te stellen – bij zijn librettist Da Ponte. Het betekent ‘Zo doen ze het allemaal’, de titel van een van zijn opera’s. Ik heb wel de laatste letter moeten veranderen, want die van Mozart/Da Ponte sloeg alleen op die van het vrouwelijk geslacht. Door van de laatste letter ‘e’ een ‘i’ te maken geldt ze voor iedereen en met iedereen bedoel ik dan al die dames én heren die om welke reden ook een bijverdienste klussen in een intercommunale of een daarvan afgeleid bedrijf. Nu de ene partij na de andere met namen en cijfers afkomt, zat ik er inderdaad niet ver naast toen ik het in mijn blog van 15 dezer had over ‘De doos van Publi/Pandora’.
De lijst waarover de SP.a inzage gaf blijkt – met uitzondering van die van de Gentse mandatarissen – niet te kloppen. Enkele van hun politici ’vergaten’ een volledige aangifte van hun postjes te doen bij het Rekenhof. Ze kunnen daarvoor strafrechtelijk vervolgd worden! Verder ontbreken er enkele namen, waarbij die van Lowie Lawijt de bekendste is. De gouden palm gaat echter naar de Antwerpse SP.a politica Leen Verbist, die al drie jaar na elkaar meer dan 10.000 euro van Telenet op haar bankrekening gestort kreeg en daar zogezegd pas achter kwam nadat ze erop attent werd gemaakt dat die bedoeld waren voor Koen Kennis, haar opvolger in de gemeenteraad. ‘Er was zoveel geldverkeer op haar rekening’, zei ze, ‘dat ze het niet gezien had’. Socialiste, nota bene, van de ‘partaai van de waarkman’ . Wie gelooft zoiets? Welke loontrekkende zou niet merken dat er 10.000 euro op zijn/haar rekening is gestort die er niet thuis horen? Ondertussen heeft ze wel haar conclusies getrokken en haar ontslag uit de Antwerpse gemeenteraad aangeboden…
Zowel PS en SP.a hebben hun uiterste best gedaan, gul geholpen door onze linkse media en Tv-zenders, om de andere partijen mee in het bad te trekken. Niet dat die anderen geen boter op het hoofd zouden hebben, maar zowel Publifin als Publipart zijn in eerste instantie socialistische initiatieven en het leeuwendeel van alle extra’s is wel naar de partijen van de kameraden gegaan.
Nu moet men er wel op letten het kind niet met het badwater weg te smijten. De meeste intercommunales doen goed werk. Alleen moet er nagekeken worden of ze bepaalde activiteiten persé zelf dienen te verrichten en of er in de wildgroei aan intercommunales en vooral in al die afgeleide ondernemingen geen zaken zijn die op een andere en transparantere manier kunnen gebeuren. En zonder dat een meute al dan niet gebuisde politiekers betaald moet worden voor hun soms enkel maar fictieve arbeid. We hebben een Dienst voor Administratieve Vereenvoudiging. Sinds Quicky die niet meer onder zich heeft, horen we daar nog weinig van. Misschien zou het niet slecht zijn die dienst eens op te waarderen of te federaliseren, dat laatste indien Brussel en/of Wallonië het daarover weer niet eens zouden zijn.
Geertrui Windels stapt uit de politiek. ‘Geertrui wie?’. Wel, de echtgenote van Herman Van Rompuy. Toen die laatste voorzitter werd van de Europese Raad (en niet ‘Europees president’, zoals onze media hem verkochten), besloot CD&V zijn vrouw in te zetten in de gemeentepolitiek van Sint-Genesius-Rode, een van de Brusselse faciliteitengemeenten waar zij al enkele tientallen jaren wonen. Geertrui kwam op voor de Vlaamse eenheidslijst ‘Respect’ en haalde zo’n 1500 stemmen. In totaal haalde Respect slechts 34,5% van de stemmen en Mw Van Rompuy bleef de enige Vlaamse verkozene. Men zou denken dat zo iemand en dan nog bij een partij die zich ‘Respect’ noemde, ook enig respect zou krijgen. Niets was minder waar. Door het speciale kiessysteem bij faciliteitengemeenten, werd ze wel automatisch schepen, maar dat belette de francofonen niet haar langs alle kanten te boycotten, te pesten en te chanteren. Ondanks de subsidies die zij bij het Vlaamse gewest voor de gemeente kon losmaken, werd haar gemeentelijk budget systematisch verminderd en haar bevoegdheden uitgehold.
Dat Geertrui Windels nu gedegouteerd uit de politiek stapt, is goed te begrijpen. Minder is, dat ze pas nu daarover groot misbaar maakt. Dat had ze moeten doen vanaf de eerste keer toen ze door de francofonen gediscrimineerd werd. Dat haar man toen nog een topfunctie had bij Europa, maakte in Sint-Genesius-Rode blijkbaar geen indruk. Ook het adagium van haar ventje (‘Wie niets doet maakt geen fouten, wie geen fouten maakt wordt bevorderd’) bleek daar niet te pakken. Het kon de francofonen niets schelen wat haar man deed, zij was alleen maar een ‘Flamine’, die in hun ogen daar niets te zeggen had en als Vlaamse onderdanig moest blijven t.o.v. het Franstalige Herrenvolk.
Het geval Windels is het zoveelste bewijs dat Vlaanderen zich niet in slaap mag laten wiegen in en om Brussel. Dat hebben we al enkele decennia meegemaakt met de affaire B-H/V, dat maken we nog mee met Zaventem en de parking C van de Heizel en dat zal nooit veranderen als we niet van ons afbijten. De volgende keer dat Brussel weer extra geld nodig heeft (het is nooit anders geweest), moeten we gewoon weigeren dat te geven tenzij er meteen boter bij de vis komt.
---
Wat de parking C betreft is er het goede nieuws dat Anderlecht ervoor bedankt. Als de club zelf terreinen heeft in Neerpede, dan zou ze gek zijn elk jaar zo’n 10 miljoen euro te gaan neerleggen op de Heizel, terwijl dat geld bij de club blijft als het investeert in een eigen stadion. De uitleg van voetbalspecialist Peter Vandenbempt, dat Union dan misschien de plaats van Anderlecht zou innemen, is lachwekkend. Waar gaat zo’n tweede klasse ploeg dat geld halen en – meer nog – terugwinnen. Gezond verstand en voetbalgekte horen blijkbaar niet bij elkaar. Blijft trouwens nog altijd de mogelijkheid het Koning Boudewijnstadion te renoveren voor de helft van de prijs en mét de garantie dat de Van Damme Memorial daarmee gered zou zijn. Vraag is maar of de grootheidswaanzin van enkele Brusselse politiekers daarmee getemperd zal zijn…
Na meer dan 20 jaar palaveren, discuteren, ouwehoeren en nog van dattem, is er eindelijk een initiatief dat iets reëels gaat doen aan het verkeersinfarct rond Antwerpen. De twee grootste uitbaters van de containerterminals in de haven, DP World en MPET, starten vanaf 20 maart een proefproject waarbij hun terminals 24 uur per dag open zullen blijven. M.a.w. ook ’s nachts. De bedoeling is dat ze daarbij 300 tot 500 vrachtwagens uit het dagdagelijks verkeer gaan halen, die dus niet meer zullen meespelen in de verkeersdrukte op de Ring. Dat vraagt natuurlijk niet alleen een inspanning van de terminals zelf, maar ook van hun klanten, de douane en alles wat erbij komt kijken. Nachtwerk betekent ook dat het allemaal wat duurder zal worden, al moet dit wel vergeleken worden met de extra kosten van het in de file staan, wat nu dagelijkse kost is en wat gemiddeld – wachttijden inbegrepen - zorgt voor zo’n drie uur vertraging, wat ook geld kost. De stad Antwerpen staat achter het project en de initiatiefnemers vragen het Vlaams gewest de Liefkenshoektunnel alvast ’s nachts gratis te maken. Als dit privé initiatief lukt waar de politiek er niets van terecht brengt, is het een win-win situatie voor iedereen, al is het bang afwachten wat de onvermijdelijke vakbonden daar straks weer tegenin zullen brengen. Denk maar aan de e-commerce waar dit land jaarlijks duizenden banen en miljoenen euro’s mee verliest en die ook niet kan rekenen op de steun van de vakbonden o.w.v. het nachtwerk dat erbij komt kijken..
Het openhouden van de containerterminals 24 uur op 24 zal het Oosterweel probleem niet oplossen, wel een impact hebben over het verkeersprobleem van de Ring en dit zonder een eerste spadesteek (‘schup’ voor Weyts) te moeten verrichten. Men kan alleen maar hopen dat het zal lukken en dat er weer geen nodeloos gekrakeel over komt van welke kant ook.
Siegfried Bracke zit in de hoek waar de klappen vallen. Het is ook een beetje raar dat een Kamervoorzitter in zijn thuisstad in de gemeenteraad zit en daar dan de oppositie aanvoert. Bracke is trouwens een geval apart. Feitelijk heeft hij een links verleden, als medewerker bij de BRT/VRT, waarbij later gebleken is dat hij tussendoor ook nog wat werk verzette voor de socialistische partij. Plots werd hij Vlaming, toen de N-VA, zelf slachtoffer van haar eigen electoraal succes, een tekort bleek te hebben aan BV’s om de kieslijsten gevuld te krijgen. Als bekend gezicht op de Tv zijn er altijd wel mensen die voor u stemmen, ongeacht wat ge vertegenwoordigt. Bracke viel op die manier omhoog, zo hoog dat hij na de laatste federale verkiezingen Kamervoorzitter werd, de ‘eerste burger van het land’ zoals die genoemd wordt. Nu blijkt dat hijzelf nog een of meerdere lucratieve bijverdiensten heeft, wat de politieke tegenstrevers pas ontdekt hebben nadat hij hen van hetzelfde beschuldigd had. Il faut le faire.
Wat heeft Bracke voor de N-VA al opgebracht? Bitter weinig, denk ik. Het meest is hij bekend geworden door de zgz ‘bocht van Bracke’, een initiatief van hem dat aan de grondslag zou gelegen hebben van het in de ijskast stoppen van het communautaire programma van de partij en dit voor de hele duur van de huidige federale legislatuur. Of hij, buiten zijn mandaat bij Telenet, waar hij voor ‘advies’ zo’n 12.000 euro per jaar kreeg, nog meer van die akkevietjes zou hebben, moet nog blijken, maar heeft er alvast toe geleid dat alle partijen in de Kamer eerst gaan uitvlooien wat Kamervoorzitter en volksvertegenwoordigers feitelijk nog buitenaf mogen doen en niét doen. Wie weet, leidt dat straks nog tot een tweede bocht van Bracke…
---
Bracke is trouwens niet de enige Gentenaar die door het stof moet kruipen. Daniël Termont, twee jaar geleden nog tweede beste burgemeester van de wereld, werd bij de nieuwjaarsreceptie van de stad vorige maand nog uitgefloten door zijn eigen stadsgenoten. Sindsdien doet hij zijn uiterste best om steeds maar te vertellen hoe keihard hij en de zijnen daar werken. Het resultaat is wel dat zijn partij waarschijnlijk het kartelinitiatief aan Groen zal moeten laten en dat kartel hoe dan ook helemaal niet zeker is volgend jaar de verkiezingsoverwinning van 2013 zal kunnen overdoen, tenzij de liberalen hen daarbij ter hulp zullen snellen als dank om deze legislatuur mee te hebben mogen spelen alhoewel ze hen niet nodig hadden. Wat mij vooral opviel bij de discussie in de Gentse gemeenteraad was, dat Termont tussendoor regelmatig stond te vloeken, een burgervader onwaardig.
---
In al die Gentse heisa is het grote plan van die andere Gentenaar, die met zijn herengoed in Italië, helemaal naar de achtergrond verdreven. De man had netjes uitgedokterd hoe hij zijn Verenigde Staten van Europa zou gaan redden, krijgt daar misschien wel wat lauw applaus voor in zijn Europees parlement, maar zeker niet bij de diverse regeringen die het zouden moeten goedkeuren. Door de verschillende Publi schandalen, waarbij ook Gent niet gespaard bleef, is er hier ter plaatse geen hond die het interesseert wat Verhofstadt in Straatsburg nog uitspookt.
Met de affaires rond Publifin, -part en –lec is er een doos van Pandora geopend. Het gaat hem trouwens niet alleen om wie wat heeft gekregen, maar ook wie men daarop pakken kan in het vooruitzicht van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Het zou overdreven zijn iedereen die een mandaat heeft erbij te betrekken. Er zijn nu eenmaal intercommunales die nodig zijn en waar bekwame mensen zitten die voor de tijd die ze erin steken voor mij best mogen vergoed worden. Ik vrees dat dat echter een minderheid zal zijn.
Op de man spelen kan ook, maar men mag het totaalbeeld niet uit het oog verliezen. Als bv een Wouter Van Besien de Antwerpse schepen Kennis onder vuur neemt, kan hij best gelijk hebben, maar de bedoeling erachter is wel de N-VA van De Wever er onderuit te halen bij de volgende verkiezingen. Wouter de Boskabouter zal bv de CD&V niet aanpakken alhoewel die partij – voor zover bekend – één op de drie betaalde zitjes bij intercommunales heeft (± 1.300!). Hij heeft nl die partij straks misschien nog nodig in Antwerpen.
In Gent is het nu al zeker dat de SP.a van Termont de grote verliezer wordt. Het zou goed kunnen dat het roodgroene kartel straks een groenrood kartel wordt, wat betekent dat de lijsttrekker een groene zal zijn en niet de grijze muis die nu Balthazar’s stoel warm moet houden. De socialisten verloren al Antwerpen (na 90 jaar!) en Hasselt, misschien straks nog Gent en/of Leuven waar Lowie Lawijt zijn lijsttrekkerplaats doorgeeft aan ene … Mohammed. Zie je die daar al burgemeester worden?
Tenslotte nog dit. Na het bekend raken van het Publifin schandaal in Luik, blijkt nog eens dat men ook daar appels heeft die niet ver van de rode boom vallen. I.pl.v. Vanden Bossche, Claes en Tobback heten ze daar Dardenne en Mathot, zijnde de zonen van papa Porsche en van de man die voorspelde dat het gat in de begroting wel vanzelf weer zou dicht gaan. Het is zelfs goed mogelijk dat die Stéphane Moreau bij Publifin de rekening gepresenteerd kreeg omdat hij geen ‘zoon van’ was en daarenboven de man is die in Ans ‘papa’ opzij had geschoven.
Enfin, in de media weten ze weer waarover schrijven. Doordat de zaak van de intercommunales rechtstreeks te maken heeft met de gemeenten, zal daar nog aardig wat papier en inkt (‘toner’ heet dat tegenwoordig) aan vuil gemaakt worden, ook al zijn de gemeenteraadsverkiezingen pas in het najaar van 2018…
In deze tijd van Trump bashing en commentaren op aanstaande verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland, zou men het haast vergeten, maar er is ook nog altijd de Griekse crisis, terug van nooit weg geweest. Normaal zou het land tegen de zomer van 2018 een derde noodlening moeten krijgen van tientallen miljarden euro (86 is het cijfer dat de ronde doet). Dat die er gaat komen lijkt echter weinig waarschijnlijk. Daarvoor moet nl het IMF meewerken en dat is voorlopig niet meer het geval. 19% van de leningen die het IMF wereldwijd heeft uitgegeven en waarvan verwacht wordt dat die binnen een zekere termijn zullen worden terugbetaald, hebben nl met Griekenland te maken en het ziet er voorlopig niet naar uit dat het arme land daar iets van zal terugbetalen, omdat de voorwaarden voor de tweede lening nog steeds niet vervuld zijn. Het enige alternatief blijft dan een kolossale schuldenkwijtschelding vanwege de E.U., maar dat lijkt al even onwaarschijnlijk in de huidige onzekere Europese situatie, zeker niet in het vooruitzicht van de bovenvermelde verkiezingen. Zonder de steun van het IMF zit Griekenland straks echt op droog zaad.
Toen jaren geleden bekend werd dat de Grieken gesjoemeld hadden met hun budgetten en begrotingen, om toch maar in de E.U. binnen te raken, had men dat land meteen er weer uit moeten zetten. Dat zou toen veel geld gekost hebben, maar nu zal dat nog veel meer worden. Eens weer op eigen benen, hadden de Grieken hun eigen munt terug gekregen en hem naar believen kunnen laten devalueren, zodat het land min of meer concurrentieel kon blijven. Nu heeft Griekenland al 260 miljard euro aan leningen lopen en geen mens die weet hoe die ooit terugbetaald zullen raken. Daarbij komt dat nog dat het nog steeds duizenden vluchtelingen herbergt, waarvoor Europa evenmin een pasklare oplossing vindt.
Fuifnummer Juncker heeft de bui al zien hangen en laat weten dat hij geen tweede termijn zoekt als voorzitter van de Europese commissie. Buiten dromer Verhofstadt, met zijn ‘Verenigde Staten van Europa’, zijn er niet veel Europese toppolitici die er nog lijken in te geloven.
In Luik hebben ze niet alleen Publifin, ze blijken daar ook al 130 jaar een wapenproefbank te hebben, waar o.m. alle door het gerecht verbeurd verklaarde, meestal illegale wapens vernietigd worden. Volgens een wet die dateert van 1888 moeten alle wapens van over heel België daar naartoe om gecontroleerd en/of vernietigd te worden. Ook fabrikanten moeten daar hun munitie laten homologeren. Nu hebben ze daar een probleem. De proefbank werkt sinds niet meer sinds 1 januari als gevolg van een staking, bijna anderhalve maand dus. Wat er juist aan de hand is, is nog steeds niet duidelijk. Wel is het zo dat de directeur ervan onlangs een maand in de cel heeft doorgebracht, nadat hij was aangehouden omdat hij liefst 260 wapens zou hebben verduisterd. E.e.a. maakt een controle bijna onmogelijk omdat de zaak daar geen boekhouding heeft. Stel u voor: een bedrijf zonder boekhouding in de 21ste eeuw! De proefbank zou jaarlijks officieel slechts een omzet hebben van zo’n 125.000 euro, wat men, bij gebrek aan een boekhouding, heeft kunnen achterhalen via de BTW-aangiftes. Als men weet dat Justitie alleen al de zaak vorig jaar 115.000 euro heeft betaald en het bedrijf 15 vaste werknemers in dienst heeft, klopt er inderdaad iets niet. Een voorstel om het bedrijf te federaliseren en ook in Vlaanderen zo’n proefbank te installeren, werd steeds tegengewerkt en niemand weet hoe het daar nu verder moet. Een zoveelste Waalse staking waar Vlaanderen ook weer het slachtoffer van wordt. Want normaal vertrekt er elke drie maanden een lading wapens vanuit de griffies van over het hele land naar Luik, maar dat kan voorlopig niet meer. Als gevolg daarvan stapelen de in beslag genomen wapens en munitie zich op in de kelders van de griffies, die nu de politie gevraagd hebben voortaan geen in beslag genomen wapens meer aan te leveren. Die blijven dan wel bij de politiecommissariaten liggen en wordt het letterlijk een explosieve situatie!
Het ‘intercommunalitis’ dreigt zich uit te breiden over het hele land. Na Publifin in Luik en Vivaqua in Brussel, blijkt er nu ook stront aan de knikker te zijn met Publipart uit Gent, net zoals Publifin een soort intercommunale met allerlei vertakkingen waarin politici meespelen en incasseren. Datzelfde Gent dat nog niet bekomen is van het Optima schandaal, nog zo’n zaak met een geurtje, waar het paarse gemeentelijk bewind mee te maken had (en nog heeft). Publipart heeft zelfs, via een dochtermaatschappij, contacten met het Luikse Publifin én belangen in een Duits producent van … chemische wapens! De republiek der kameraden, zeg maar. Straks krijgt Siegfried Bracke, ex-journalist en huidig Kamervoorzitter – waarvan ik, tussen haakjes, géén fan ben – nog gelijk toen hij eerder reeds stelde dat van alle Vlaamse socialisten de Gentse het dichtst bij de Waalse PS aanleunen.
Publipart blijkt vorig jaar aan 17 mandatarissen een totaalbedrag van net geen 360.000 euro te hebben uitgekeerd, waarbij zo’n 19.000 elk aan twee Gentse schepenen. Bedragen waarvoor geen specifieke verklaringen werden gegeven. Nu mag de heer Termont – tweede beste burgemeester ter wereld, als we dat willen geloven – nog tien keer op Tv komen vertellen dat die heren daar heel hard voor gewerkt hebben, tot 4 vergaderingen per maand, blijft het feit dat ze heel die tijd niet gewerkt hebben in hun job bij de stad Gent, waarvoor ze na de vorige verkiezingen aangeduid waren. Ondertussen heeft Tom Balthazar, zoon van een vroegere Oost-Vlaamse gouverneur, nu schepen én lijsttrekker van de Gentse SP.a (én gedoodverfde opvolger van Termont!) de vlucht vooruit genomen en zijn ontslag aangeboden in beide functies. De tweede lijsttrekker al die het in Gent opgeeft. Er was ook al Sarah Claerhout, die ontslag nam als lijsttrekster van CD&V en zelfs uit de partij stapte.
Het nieuwste schandaal ter zake zal er hopelijk voor zorgen dat er een eind gemaakt wordt aan extra betaalde postjes voor politiekers, waar meestal zo goed als geen prestaties tegenover staan. Zoals ik in mijn blog van 10 dezer al schreef, is het niet zo dat verkozenen dergelijke functies binnen intercommunales niet zouden mogen uitvoeren. Van hen wordt wel verwacht dat ze er kennis van zaken van hebben en er geen of weinig zouden voor moeten betaald worden, tenzij kosten die ze kunnen verrechtvaardigen. Wie niet bereid is dat te doen, moet zich maar houden aan het werk waarvoor hij/zij verkozen is en de job laten aan andere mensen die niet politiek gekleurd zijn en het geld waarschijnlijk beter kunnen gebruiken.
De cumul binnen de politiek komt trouwens ook steeds meer onder vuur te liggen. ‘Den John’ had al gedecreteerd dat het in zijn rode partij voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen niet meer mogelijk zal zijn dat een burgemeester van een stad met meer dan 50.000 inwoners ook nog eens volksvertegenwoordiger zou zijn, ook al moet hij daarvoor enkele van zijn eigen oude krokodillen teleurstellen. Bij CD&V denkt men zowat hetzelfde te doen en Bart De Wever heeft al gezegd bereid te zijn af te treden als volksvertegenwoordiger, als hem dat gevraagd zou worden. Dat laatste als reactie op een uitval van groene Calvo, wiens partij denkelijk nergens een burgemeester heeft van een Vlaamse gemeente van betekenis en dan het dan ook gemakkelijk heeft om andere partijen op dat punt aan te vallen. Bij Bart zit de zaak trouwens iets anders. Als partijvoorzitter heeft hij nl de kans in het parlement zijn eigen mensen (én de tegenstrevers) eens lijfelijk te contacteren, iets wat zomaar niet kan op het Schoon Verdiep. Maar ook dat kan in de toekomst zonder extra bijdrage. Blijft wel het feit dat toen zijn SP.a voorganger hetzelfde deed zonder voorzitter te zijn, Groen daar nooit geen problemen mee had.
Jan Smets, de eerder droge gouverneur van de Nationale Bank (NBB), is voor de dag gekomen met zijn jaarverslag over 2016. Al bij al niet slecht, al moeten dergelijke uitspraken steeds met de nodige korrels zout genomen worden. Zeker als zo’n verslag steunt op gegevens van het Planbureau, weten we ondertussen wel dat die jongens en meisjes daar hun ‘prognoses’ regelmatig moeten bijstellen. Het is cijferwerk dat op zoveel cijfertjes steunt dat het allemaal moeilijk na te trekken blijft.
Smets had ook enkele waarschuwingen bij, zoals die voor de banken die – volgens hem - tegenwoordig veel te vrijgevig zijn met het uitlenen van geld voor nieuwe woningen. Die leningen kunnen tegenwoordig 80 tot 100% van de geschatte waarde bedragen. Er moet daarna dan ook niet veel gebeuren om een crash mee te maken, eerst bij de bouwheren en later bij de banken zelf (rente die optrekt, werkloosheid e.d.). Het interessantste wat de man te vertellen had, was waarschijnlijk dat hij de regering(en) aanraadde wat meer te investeren in infrastructuurwerken, iets wat op het scheiden van de markt iedereen ten goede kan komen. Lijkt verdacht veel op het programma van The Donald die ook zoiets wil doen in de States. Het probleem – zowel in de States als bij ons – is: waar haalt men het geld? In maart zal er nog maar eens een begrotingscontrole zijn en dan wordt het waarschijnlijk weer centjes tellen. Iedereen wil tegenwoordig meer geld van de Staat, maar met een staatsschuld die maar niet onder de 100% wil zakken, blijft dat een mission impossible. Alhoewel…
Nog maar pas raakte bekend dat de Belgische Staat enkele honderden miljoenen euro op zal strijken van de winst gemaakt door BNP PariBas, de Franse bank waarin België de grootste aandeelhouder is, als ik me niet vergis zo’n 11%. Onze staat zit daarin met ruim 7 miljard euro (huidige aandelenwaarde). Als ze die aandelen eens verkocht, zoals al langer in financiële kringen gesuggereerd wordt, zou er met dat geld heel wat nuttigere zaken kunnen gefinancierd worden én tegelijk misschien een stukje van onze staatsschuld weg gewerkt. Dan valt die jaarlijkse winst natuurlijk weg, maar die is niet steeds gegarandeerd. Wie zegt dat er straks weer geen crisis voor de deur staat, zeker in dit jaar van Trump, de Brexit en verkiezingen in drie buurlanden, zonder het te hebben over de oorlogen in het Midden-Oosten en de gevolgen ervan.
--- A propos van die Nationale Bank van ons, die blijkt nog steeds te lijden aan belgicisme. Ze werd opgericht in 1850 als een Franstalig instituut. Het was pas vanaf de jaren 1960 dat er daar voor het eerst in het Nederlands kon gecommuniceerd worden. De eerste Vlaamse gouverneur, Robert Vandeputte, kwam er pas in 1971! En het opsplitsen in federale en regionale gegevens gebeurde pas onder Luc Coene (2011/2015). Zelfs nu, in 2017, nu meer dan 80% van onze export Vlaams is, worden de regionale economische indicatoren met tegenzin gepubliceerd en lopen ze vaak jaren achter. En dan denken wij dat het aan Eurostat ligt…
Tenslotte nog dit, voor die het nog niet zouden weten: in de raad van bestuur van de NBB zitten ook de heren Rudy De Leeuw (ABVV) en Marc Leemans (ACV). Zij hebben het laatste jaarverslag niet ondertekend, want ze vinden het niet goed genoeg. Dat wordt zo stilaan een traditie. Dat na 8 jaar de koopkracht nog eens gestegen is, dat er na 5 jaar weer economische groei is, dat er meer mensen aan het werk zijn, dat wie werkt zijn inkomsten ziet stijgen, dat er minder ongelijkheid is, dat vinden ze allemaal niet genoeg, met een centrumrechtse regering nog minder dan anders. Genoeg zal voor hen nooit genoeg zijn. Zou er nog een tweede land zijn waarin vakbondsleiders, waarschijnlijk goed betaald, in het bestuur van een nationale bank zitten, of is ook dat ‘only in Belgium’?
Het schandaal van de ‘adviespostjes’ waardoor heel wat politiek benoemden in Wallonië extra bijverdiensten creëerden voor werk dat ze niet deden of er zelfs niet eens was, blijft zich uitbreiden. De Waalse deelregering heeft tenslotte moeten aanvaarden dat er een extra parlementaire onderzoekscommissie komt en enkele kopstukken van Publifin hebben aan hun politiek mandaat moeten verzaken. Het dringt stilaan door dat ook mandaten in intercommunales moeten worden ingevuld door mensen die er iets van kennen en weten waarmee ze bezig zijn. Het is a priori niet zo dat politieke verkozenen dergelijke functies niet mogen krijgen, wel dat – ten eerste - wie er een krijgt iets van de zaak af moet weten en – ten tweede – bereid moet zijn dat gratis te doen als hij /zij al een andere goed betaalde politieke functie heeft.
Bovenstaande geldt niet alleen voor Wallonië, maar ook voor Vlaanderen en Brussel. Wat dat laatste betreft, blijkt ook huidige Brussels burgemeester Majeur, notoire grote bek en Vlaminghater, voorzitter te zijn van de Brusselse waterintercommunale Vivaqua. Zelfs al zou hij dat met kennis van zaken doen, hoe kan men een functie als burgemeester van zo’n stad combineren met een voorzitterschap van een commercieel bedrijf? Heeft hij in Brussel nog geen werk genoeg? Dat uitgerekend die Majeur een SP’er is, is geen verrassing. Van alle tot nu toe in opspraak gekomen Waalse en Brusselse intercommunales behoort de overgrote meerderheid van de mandatarissen tot de PS. Dat er ook enkele van andere partijen bijzitten is grotendeels uit berekening dat men op die manier politiek gedekt zou zijn. Tot het echt de spuigaten uitloopt, zoals dat bij Publifin gebleken is. In Brussel komt daar nog bij dat de stad met zijn negentien gemeenten, postjes en diensten een kluwen van intercommunales vormt, waarin men nu al het bos niet meer ziet van de bomen.
Intercommunales dienen niet te worden afgeschaft. Er zijn er zat die goed werk verrichten. Wel mag ervan verwacht worden dat ze efficiënt werken en er in de eerste plaats gekeken wordt naar de bekwaamheid van de mandatarissen en niet naar hun politieke kleur.
---
In enkele reacties op mijn blog van eergisteren i.v.m. Brussel, moet ik zeggen dat ik vroeger ook van mening was dat we Brussel beter lieten vallen. Dit volgens de zgn ‘Crols-doctrine’ n.a.v. diens toespraak op de IJzerwake van 2009. Sinds ik echter dat tweede boek over de ordentelijke opdeling van België van Annemans gelezen heb (‘Quid nunc?), ben ik de zaak anders gaan bekijken. Gerolf schrijft daar nl 22 bladzijden over, teveel om het hier na te vertellen. Het komt er echter op neer dat, volgens hem, Brussel nu eenmaal van oorsprong een Vlaamse stad is, in Vlaanderen ligt en dat zowat alle Vlaamse en de meeste internationale instellingen er gevestigd zijn en er waarschijnlijk zullen blijven. Zo gezien, voegt Brussel wél waarde toe. Annemans stelt wel dat we éérst ervoor moeten zorgen Vlaanderen onafhankelijk te maken en pas daarna een oplossing voor Brussel te zoeken en niet omgekeerd. Tegen die tijd (maar dat is een opmerking van mezelf) zal het daar pompen of verzuipen zijn en zullen de Brusselaars zelf wel vragen op e.o.a. manier bij Vlaanderen te komen, al was het maar confederaal. Brussel kan en zal nooit een stadstaat worden.
Op een persconferentie in Tampa, de tweede stad van Florida, heeft president Trump de poco media eens duchtig in hun hemd gezet, door een lijst te laten zien van 78 terroristische aanslagen in Europa die voor het overgrote deel door deze media niet of nauwelijks vermeld werden, alleen maar om ervoor te zorgen dat alles in de doofpot zou blijven. Voor dat ‘terrible people’ zoals Trump de journalisten omschrijft, breken slechte tijden aan mocht The Donald op zijn elan verder gaan en voortaan – via zijn diensten – alle wandaden ter zake bekend blijven maken die nu angstvallig verzwegen worden. Iedereen met wat gezond verstand weet al lang dat wat wij via onze media te horen en te zien krijgen over allerlei misdaden van een deel van de zgz vluchtelingen, verzwegen wordt. Als men Trump zal blijven aanvallen, zoals men nu al doet sinds hij verkozen werd begin november, krijgen de media hopelijk verder lik op stuk. Stel u voor: straks moeten ze de waarheid gaan vertellen. Ongehoord in hun opvatting over democratie!
Slechte tijden dus voor de media, maar ook voor heel wat staatshoofden en politiekers die hopen in hun land de volgende verkiezingen te zullen winnen door feiten te verzwijgen en potjes gedekt te houden, zoals in Nederland, Duitsland en Frankrijk, waar nog dit jaar verkiezingen plaats vinden. Wilders, Le Pen en het AfD hebben er in het Witte Huis een serieuze bondgenoot bij.
Ondertussen zijn de beroepsbetogers al bezig de nodige nuttige idioten te verzamelen tegen de dag dat Trump hier bij ons ergens in mei het nieuwe hoofdkwartier van de NATO komt inhuldigen. Het doet allemaal zo’n beetje denken aan de betogingen tegen de kernraketten van de vorige eeuw. Het zootje ongeregeld heeft het toen – gelukkig maar - niet gehaald en bij het scheiden van de markt stortte eerst de Berlijnse muur en daarna het Europees communisme in elkaar*. Hopelijk zal die geschiedenis zich herhalen en zal ook nu de straat de wet niet dicteren..
* De enige Europese regio waar het communisme weer de kop opsteekt en stijgt in de peilingen, is het Wallonië van Magnette…
In Frankrijk ziet het er al langer hoe meer naar uit dat de eindronde voor de plaatselijke presidentsverkiezingen zal gaan tussen Marine Le Pen van het FN en de eerder onverwachte middenmoter Emmanuel Macron, die erin geslaagd is de Fransen te doen geloven dat er nog een soort tussenweg is tussen links en rechts. Dat François Fillon van de Républicains nog kans maakt, gelooft niemand meer buiten zijn eigen privékring die misschien hoopt later evenveel mee te kunnen pikken als de familie Fillon in het verleden. Die Franse verkiezingen worden geen ver-van-mijn-bed show zoals sommigen hier denken. Stel dat Marine het haalt en – in navolging van David Cameron – woord houdt en een referendum uitschrijft, waarna de Fransen kunnen kiezen om uit de E.U. te stappen, dan zullen ook wij betrokken partij zijn.
De E.U. is ontstaan als antwoord op honderden jaren oorlog. De ruggengraat van de Europese Unie is de entente Frankrijk-Duitsland. Als Frankrijk eruit zou stappen, is het met de E.U. afgelopen, tenzij er iets anders voor in de plaats komt. Dat ‘anders’ wordt dan waarschijnlijk een Europa met twee of meer snelheden. Een idee dat ooit al eens geopperd werd door onze eigen ‘Mister Europe’. Nee, niet Pinocchio Verhofstadt, maar Leo Tindemans, die er destijds ooit bijna één miljoen stemmen mee haalde (en er daarna niets mee deed). Dit laatste is geen utopie. Zelfs ‘das Mädchen’ begint ermee te schermen en het concept zal meer dan waarschijnlijk op tafel komen bij de verklaring van Rome eind maart bij de zestigste verjaardag van de Unie. Als Le Pen haar zin zou krijgen, kunnen we alleen maar hopen dat dit land dan van Frankrijk vanaf raakt en deel uit zal gaan maken van een noordelijkere alliantie. En als onze Waalse broeders dat dan niet zouden willen aanvaarden, is er geen enkele reden meer om dit land verder te laten bestaan. Laat Wallonië dan aansluiten bij la douce France, zodat er alleen nog het probleem Brussel over zou blijven met zijn kakofonie van burgemeesters, gemeenteraden, OCMW’s en politiezones. Mits de geldkraan vanuit Vlaanderen dicht te draaien zal er ook daarvoor een oplossing gevonden kunnen worden (dat laatste zou men best ook nu al doen, mocht Brussel volharden met haar nieuwe, absurde geluidsnormen).
Zegt de meester tegen zijn leerlingen: ‘Een polyglot is iemand die meerdere talen spreekt. Hoe noemt men echter iemand die maar één taal spreekt?’. Waarop de hele klas: ‘Een Waal!’ Bovenstaande is een oude mop, die het nog steeds doet, al zou men het woord Waal stilaan beter vervangen door francofoon, zoals zopas nog bleek in Brussel.
In de stad die niemand ons benijdt, bestaat er een inburgeringsbeleid voor de massa’s vreemdelingen die daar blijven aanspoelen, zowel van Nederlandstalige als Franstalige kant. Het ‘Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers’ (BON) heeft jaarlijks plaats voor 3.000 cursisten, maar slaagde er toch in voor 2016 nog 200 meer in te schrijven. Bij het inburgeringsproject van de Franse Gemeenschap, alhoewel verdeeld over twee organisaties, raakte men slechts aan een duizendtal niettegenstaande een vorstelijke subsidiëring van liefst 3 miljoen euro (dat betekent 3.000 euro per inschrijving!).
Vanwaar dat verschil? Vrij eenvoudig: de Nederlandstalige webstek van het BON is raadpleegbaar in twaalf talen, de Franstalige alleen in het Frans. Ze blijven er zo van overtuigd dat hun Frans nog steeds een wereldtaal is, dat ze er van uitgaan dat iedereen die in Brussel vooruit wil komen dat alleen maar in het Frans kan doen. Van hoogheidswaanzin gesproken…
Feitelijk is deze zaak niets nieuws. Het was reeds bekend dat heel wat inwijkelingen die in Wallonië en Brussel terecht komen, naar Vlaanderen uitwijken omdat men zich daar tenminste gemakkelijker verstaanbaar kan maken, ook in een andere taal.
---
Ondertussen is onze nationale Charel voor drie dagen afgereisd naar Israël om daar e.e.a. te gaan bespreken i.v.m. de nieuw geplande joodse nederzettingen op Palestijns gebied. Gelukkige premier die blijkbaar in eigen land noch in de E.U. problemen heeft en zich dan maar gaat bezig houden met andermans problemen elders…
Na de overwinning van Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn de beurzen over de hele wereld flink de hoogte in gegaan. Ook bij ons, maar hier kwam er nog een extra reden bij: de afschaffing vanaf 1 januari 2017 van de speculatietaks, een eis van Kris Peeters als tegengewicht voor de taxshift. Die speculatietaks heeft de staat niets opgebracht, integendeel men heeft er zo’n 80 miljoen euro mee verloren. Knap werk van Peeters, net zoals trouwens zijn demarches i.v.m. de Antwerpse haven en de e-commerce. Er staat het land trouwens nog erger te wachten als ze de aspirant burgemeester van Antwerpen laten doen. Weer als een soort tegengewicht, nu tegen de geplande vermindering van de vennootschapsbelasting, wil de CD&V van Peeters een meerwaardebelasting invoeren. Die zou dan, volgens de altijd chagrijnige Eric Van Rompuy, broer van de natte dweil en misschien daardoor voorzitter van de Kamercommissie voor Financiën, de kleine belegger niet treffen, zoals dat met de speculatietaks wel het geval was. Dat zou kunnen, maar in plaats van de kleine belegger, zou dan wel eens de grote belegger het kunnen laten afweten, wat de staat nog veel meer zal kosten. Met Peeters, Van Rompuy en hun CD&V heeft deze centrumrechtse federale regering geen oppositie meer nodig.
Om de financiën van dit land weer gezond te krijgen, zal er meer moeten gebeuren dan al dat gerommel in de marge. Ik heb het al meermaals gehad over die index, die nergens nog bestaat en men beter ook hier zou afschaffen. Maar er is meer. Dit land heeft zowat de hoogste belastingen van heel Europa en dat is dan nog een understatement. Want om die belastingen, die zelfs door een centrumrechtse regering niet afgebouwd raken, toch niet verder te verzwaren, heeft men een hele reeks achterpoortjes uitgevonden, waarop werkgevers noch werknemers enige belasting betalen. Dat zijn de ecocheques, de maaltijdcheques, de bedrijfswagens, de tankkaarten, de bedrijfspensioenen, de hospitalisatieverzekeringen en nog van dat moois, teveel om op te noemen. Al deze zaken hebben slechts één zaak gemeen: ze mogen de zware lasten op arbeid (54%) niet nóg zwaarder maken. Er wordt dan ook geen belasting op geheven en het gaat om vele miljarden (meer dan 2 miljard alleen al voor de maaltijdcheques).
Om alle bovenstaande extrafiscale tegemoetkomingen in stand te kunnen houden, is er zelfs een hele nieuwe industrie ontstaan van bedrijven die die cheques maken en uitdelen, van overheidsinstanties die dat allemaal moeten beheren en controleren en dat alles om ervoor te zorgen dat die bijkomende inkomsten niet belast zouden worden. Ondertussen moet men er wel voor blijven zorgen dat onze sociale zekerheid betaalbaar blijft, de koopkracht behouden en de zorgbehoevenden geholpen. Tegenover het buitenland komt er hier dan nog bij dat we met die hele communautaire structuur zitten die meestal nog eens extra geld kost. Denk maar aan dat Brusselse GEN (mijn blog van 2 dezer), dat 800 miljoen euro tekort kwam om aan de Waalse kant afgewerkt te worden. Welnu, de federale regering heeft de NMBS nog maar eens een extra miljard euro geleend (bovenop de 5 à 6 die ze al gekregen heeft), dat voor de helft door de regering Michel zal gedragen worden en door de Vlamingen betaald. Comme d’habitude.
Wat kan men daaraan doen? Wel, in de eerste plaats dit land splitsen en in Vlaanderen niet langer de Belgische systemen kopiëren, maar weer met een wit blad beginnen, de vlaktaks invoeren met een bodem voor wie onder de armoedegrens leeft, het gerecht hervormen, de index afschaffen en alle hierboven vernoemde achterpoortjes sluiten. Misschien een basisinkomen invoeren (afhankelijk van de aan de gang zijnde experimenten) en dan tegelijk alle uitkeringen én de dubbele nationaliteit afschaffen, de legerdienst (of een burgerdienst) weer invoeren. Utopia? Kan zijn, maar zoals we nu bezig zijn, zullen we het ook nooit redden.
Twee jaar geleden verloor de haven van Antwerpen de hele haventrafiek van de Chiquita bananen aan Vlissingen, 170.000 ton, volgens havenschepen Van Peel mede als gevolg van een weinig flexibele havenarbeid. Dat gat gaat binnenkort gedeeltelijk worden gevuld met een andere bananenimporteur, Greenyard, die de vruchten invoert vanuit Suriname en Duinkerken inwisselt tegen Antwerpen. Het gaat om 50.000 ton, maar dat aantal zou gestadig opgevoerd kunnen worden naar 100.000. Is de Antwerpse haven voor Greenyard dan wél flexibel genoeg? ‘Verre van’, zegt Greenyard voorzitter Hein Deprez, ‘Een bedrijf als het onze (nota bene, met hoofdzetel in Sint-Katelijne-Waver) kan zich nooit in de haven van Antwerpen vestigen. Met die manier van werken kan dat de dag van vandaag niet meer’.
Met ‘Die manier van werken’ bedoelt Deprez de door Kris Peeters ‘aangepaste’ wet Major, waardoor bedrijven nu wel havenarbeiders aanwerven mogen buiten de havenpool, het zogeheten ‘kot’, maar die moeten nog steeds erkend zijn door de vakbonden, waardoor logistieke arbeid 10 km buiten de haven nog altijd een stuk goedkoper uitvalt.
---
Eenzelfde scenario kennen we ondertussen ook al bij de e-commerce, nog zo’n sector waarbij Peeters voor een aanpassing heeft gezorgd, die ook daar erin bestaat dat bedrijven eerst een akkoord moeten sluiten met de vakbonden. Het enige bedrijf dat er bij ons in geslaagd is dat tot nu toe gedaan te krijgen is schoenhandel Torfs, waar men tegenwoordig drie uur langer kan werken (tot 23.00 uur i.pl.v. 20.00 uur), waardoor klanten kunnen bestellen tot 19.00 uur. Voor die uren krijgen het personeel 25% meer betaald op lonen die al 10% hoger liggen dan bij de buitenlandse concurrentie. Torfs blijft zo de uitzondering die de regel bevestigt. Andere bedrijven, die al geprobeerd hebben met de vakbonden te onderhandelen, zoals bv de Belgische tak van de Franse sportwinkelketen Decathlon, hebben afgehaakt omdat de vakbonden niet alleen wilden praten over de lonen, maar ook over de verlofregelingen en andere verplichtingen.
Die Peeters die dat allemaal (niet) voor mekaar krijgt, ambieert wel burgemeester van Antwerpen of schepen van de haven te worden bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen…
