Bij CD&V zitten ze met een ‘majeur’ probleem. Door Kris Peeters Europees lijsttrekker te maken, had men gehoopt op een elegante manier van die lastigaard vanaf te raken in eigen land. Maar de dwarsligger dreigt nu ook in de eigen partij te gaan dwarsliggen. Na de rampzalige nederlaag bij de gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen, waar Peeters naartoe was ‘verhuisd’, wordt heel zijn obstructiepolitiek binnen de Zweedse coalitie door nogal wat eigen mensen ook gezien als een deel van het falen tijdens de verkiezingen van 26 mei. Ze waren hem bij CD&V dan ook liever kwijt dan rijk en gaven hem de lijsttrekkersplaats op de Europese lijst. Zeker is zeker.
Maar Kris Peeters zou Kris Peeters niet zijn als hij dat allemaal zo maar over zich heen zou laten gaan. Hij zou ten laatste begin juli zijn ontslag als vice-premier van de Belgische federale regering moeten geven om zijn plaats in het Europees parlement te kunnen opnemen. Dat is nog steeds niet gebeurd, zodat de kans bestaat dat hij dit niet doet om aanspraak te kunnen blijven maken op een toekomstige Belgische federale regeringspost, iets dat zijn eigen partijtop echt niet lust. Maar tsjeven blijven tsjeven: ‘ja, maar’, ‘enerzijds, anderzijds’ blijft hun motto. Nooit ernstige beslissingen nemen, altijd rond de pot draaien.
Op het gedrag van Peeters komt zelfs kritiek van buiten de partij. In een opiniestuk in De Tijd van dit weekeinde verwijst ondernemer Christian Leysen, pas verkozen op de Open-VLD lijst als lijsttrekker voor de Kamer, naar de noodzaak om de havenarbeid, die nog steeds stoelt op de wet Major – een relict van de negentiende eeuw – grondig te hervormen. Hij noemt Peeters’ naam niet, maar verwijst naar ‘een aarzelend optreden van de bevoegde minister’ en naar de ‘muur van magazijnen vlak over de grens in Noord-Brabant’. Met dit laatste bedoelt Leysen de Nederlandse en Duitse e-commerce bedrijven, die jaarlijks meer dan 5 miljard euro opstrijken van Belgische, maar in hoofdzaak Vlaamse klanten, omdat ze veel vlotter kunnen werken met overuren en nachtwerk, die door Peeters en zijn vakbond voor onze bedrijven bijna onmogelijk werden gemaakt.
Het Peter Principe zegt dat elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot hij zijn niveau van onbekwaamheid bereikt. Met het ‘Peeters Principe’ kan men stellen, dat men er al een eind over zit!
---
Bij de gemeentelijke herverkiezing in het Limburgse Bilzen was er de bevestiging van twee tendensen:
- Het Vlaams Belang verdubbelt het aantal zetels (van 2 naar 4), wat misschien niet meteen spectaculair kan genoemd worden, maar toch aangeeft dat er sinds de eerste verkiezing én die van 26 mei steeds meer mensen geloven in de vooruitgang van rechts in Vlaanderen.
- De SP.a verliest de helft van haar aanhang (van 2 zetels naar 1), wat evenmin spectaculair is, maar wat de wegdeemstering van die partij bevestigt.
De verrassend goede verkiezingsuitslagen van het VB hebben weer enkele oude demonen wakker geschut. Daaronder de onvermijdelijke Lowie Lawijt, maar ook Jos Geysels, die destijds in zijn functie van secretaris van Agalev (een functie die was afgekeken van het communistische Oostblok en daar de voorzitter aanduidde) de uitvinder was van het cordon sanitaire tegen het Vlaams Blok/Belang. Die mocht in De Afspraak bij de vrienden van de VRT nog eens zijn gal komen spuwen tegen de Vlaamsnationalisten. Hij zei o.m. dat die schutkring moest blijven, ‘omdat het Vlaams Belang mensen uitsluit’. Dat hij hetzelfde doet sinds hij daarmee begonnen is (in 1991) en momenteel zelf 18% van de Vlaamse kiezers uitsluit, bleek niet tot zijn overwegend linkse hersenkwabben door te dringen. Huichelaar!
Geysels maakte ook de start van de Paarsgroene coalitie mogelijk in 1999, die de ongeluksregeringen van Verhofstadt op de been bracht. Na Verhofstadt I kreeg Agalev zo’n electorale rammeling dat ze volledig uit het federaal parlement verdween en van naam moest veranderen om te kunnen overleven. De politieke rol van Geysels was daarmee uitgespeeld, maar hij werd door Verhofstadt als compensatie beloond met allerlei lucratieve postjes, zoals o.a. het voorzitterschap van het Vlaams Fonds voor de Letteren – van 2009 tot 2018 – waarover vorig jaar nog enige heisa was omdat hij daarin werd opgevolgd door Mia Doornaert, eerder een belgiciste, die door onze overwegend linkse cultuurwereld toch nog te rechts bevonden werd…
---
En dan nog dit.
Jinnih Beels, voormalig Mechels politiecommissaris en – na het mislukken van ‘Samen’, het project waarmee SP.a en Groen vorig jaar naar de gemeentelijke verkiezingen wilden trekken – lijsttrekker geworden van de Antwerpse SP.a, solliciteert voor de job van burgemeester van de koekenstad! Doet me denken aan dat doordenkertje van die Marokkaan die kwam solliciteren voor werk bij de VDAB. Vraagt de loketbediende: ‘Bankdirecteur, Politie-inspecteur, voorzitter van De Lijn?’. Zegt de Marokkaan: ‘Gij bent ermee aan ’t lachen, zeker?’. Waarop de andere: ‘Ja, maar gij bent begonnen!’
Na het CdH heeft ook de PTB/PvdA afgehaakt om deel uit te maken van enige coalitie in Wallonië (en waarschijnlijk ook in Brussel). Als enige overgebleven echte Belgische partij vindt ze zich waarschijnlijk te goed om in deelregeringen te zitten.
Ondertussen blijken de communisten intern een soort schrikbewind te voeren t.o.v. de eigen verkozenen. Het was al bekend dat die een substantieel deel van hun salaris aan de partij moeten afstaan, wat ook bij de groenen gebeurt en veel meer dan men bij andere partijen soms tegenkomt. Dit bleek n.a.v. een onderzoek door een onafhankelijke onderzoeksjournalist die dat is komen vertellen op politieke talkshow van de RTL (‘Cest pas tous les jours dimanche’). Volgens die man moeten verkozenen van de PTB/PvdA hun belastinguittreksels aan de partij doorgeven. Die bepaalt dan bv dat een gezin met twee kinderen het met 2.100 euro per maand moet redden en de rest moet afgeven aan de partij. Enkele nieuwe verkozenen, die dat niet meteen wilden doen, werden serieus afgedreigd, met als gevolg dat sommigen ondertussen de partij al verlaten hebben. Dat gebeurde ook na de gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen, waar twee van de vier verkozenen de partij de rug toekeerden en in Brussel drie van de zes. Opmerkelijk daarbij is, dat het - op een uitzondering na - steeds ging om allochtonen, die door een groot aantal voorkeurstemmen van hun achterban verkozen werden vanuit schijnbaar onverkiesbare plaatsen. ‘Springers’, noemt men die.
---
Van allochtonen en autochtonen gesproken, blijkt nu dat de acht verkozenen van Groen in de Kamer allemaal ‘blanken’ zijn. Niet ééntje met een kleurtje of een exotisch uiterlijk. En dat bij een partij die staat voor de ‘verbindende diversiteit’. De uitdrukking ‘witgekalkte graven’ is hier wel op zijn plaats…
Het is trouwens opmerkelijk dat de groene partijen in zowat heel Europa gevoelig zijn vooruitgegaan na de verkiezingen van 22 tot 26 mei. Alleen in Vlaanderen was die vooruitgang verwaarloosbaar (‘een overwinningsnederlaag’). De reden daarvoor zou zijn dat zowat overal de groenen de mensen hoop geven. Bij ons integendeel proberen Kalveau en Co de mensen een schuldgevoel aan te praten, terwijl ze daarbij in de eigen Vlaamse regio eerst de Belgische kaart uitspelen.
Sinds het vermaledijde IS verslagen is in Syrië, hoort men er nog weinig van. Toch wordt daar nog steeds gevochten, in hoofdzaak tussen soennietische rebellen en het sjiïetische leger van Assad’s Alawieten. Die laatste had heel wat van zijn tegenstanders heel genereus de kans gegeven uit de omgeving van Damascus te vertrekken naar de Noordwestelijke provincie van Idlid en stelde daarvoor zelfs autobussen ter beschikking. Nu de meeste van die vluchtelingen daar zijn aangekomen – naar schatting zitten daar nu zo’n 3 miljoen ontheemden - en er van een wapenstilstand tussen rebellen en Syrisch leger niets in huis kwam, zijn beide partijen met elkaar weer slaags geraakt. Daarbij worden de rebellen nog steeds bestookt door de Syrische én Russische luchtmacht en – net zoals voorheen – maken die geen onderscheid tussen rebellen en burgerbevolking. Er vielen de laatste weken weer honderden slachtoffers. In tegenstelling tot weleer hoort men bitter weinig van de internationale ngo’s, die de Amerikanen en hun bondgenoten eerder ervan beschuldigden met hun bombardementen ook burgerslachtoffers te maken. Het ene burgerslachtoffer is blijkbaar het andere niet…
Een bijkomend probleem, dat zich nu stelt, is dat die Idlid provincie tegen de Turkse grens ligt en Erdogan riskeert weer een vloedgolf aan vluchtelingen in Turkije te zien arriveren. Dat dit juist gebeurt omdat Assad van geen ophouden weet, helpt de zaak niet vooruit. Erdogan hoopte bij het begin van de burgeroorlog dat Assad verjaagd zou zijn geworden, wat dus niet gebeurd is. Anderzijds durft de nieuwe Turkse sultan niet te erg tegen ‘vriend’ Poetin’s kar rijden, die mét Assad is. Het wordt er daar niet eenvoudiger op.
Diezelfde Poetin zit daar trouwens ook in een ongemakkelijke positie. Van de ene kant wil hij de Alawieten van Assad te vriend houden en tegelijkertijd ook Iran en dat zijn allemaal sjiïeten, terwijl de meerderheid van de moslims in het Midden-Oosten, zowel Turken als Arabieren, Soenniet is. Zelfs in zijn eigen Rusland leven er zo’n 9 miljoen moslims en ook dat zijn bijna allemaal soennieten. Datzelfde geldt trouwens ook voor de vroegere Sovjet republieken, die nu onafhankelijk zouden zijn, in Rusland ‘het nabije buitenland’ genoemd.
Tenslotte is er, buiten Damascus, maar één Syrische regio waar het betrekkelijk rustig is gebleven en die grotendeels van het oorlogsgeweld gespaard bleef en dat is de regio ten oosten van de Eufraat, die in handen is van de Koerden, de enige homogene bevolkingsgroep, die niet alleen over een degelijk leger beschikt, maar zich tevens gesteund weet door Amerika. Het feit dat uitgerekend die regio ook over de grootste olievoorraden beschikt, is een reden om aan te nemen dat het einde van het oorlogsgeweld in Syrië nog niet voor morgen zal zijn.
---
En dan nog een correctie van mijn vorige blog: de Belgische staatsschuld zou 500 en niet 5.000 miljard euro zijn, zoals ik het van een andere tekst had overgenomen, waar het dus waarschijnlijk om een tikfout ging. Met dank voor de reactie van lezer Daan van Dop. Het blijft echter nog altijd een hallucinant getal, vooral omdat geen enkele partij aanstalten lijkt te maken om er iets structureels aan te doen.
Toen ik begin 2005 bij DAF in Eindhoven met pensioen ging (ik was toen 65 en heb er gewerkt tot mijn voorlaatste werkdag), kreeg ik in een interview door de vaste reporter van het personeelsblad (waar ik ook in de redactie zat) de vraag wat ik vond dat het meeste veranderd was tegenover vroeger. Ik gaf daarop als antwoord het feit dat alles niet alleen erg veranderd was, maar vooral, dat het maar bleef veranderen en dat steeds sneller.
Ik moest daaraan denken, toen ik in The Economist van vorige week las, dat amper 25 jaar na de algemene introductie van het Internet zowat de halve wereld online zit en dat het daar niet bij op zal houden. Het blad schat dat die andere helft geen 25 jaar nodig zal hebben om ook mee te doen. ‘Die andere, meest achtergestelde helft, zal het Internet veranderen en het Internet hen. In die meestal armere landen zal het vooral de smartphone zijn die populair (en goedkoper) zal worden’, aldus het blad.
Ter vergelijking: als men weet dat het duurde tot 2007 vóór er meer mensen in de steden woonden dan op het platteland, een periode van – ruw geschat - 5.000 jaar, dan geeft het pas een idee van hoe snel onze wereld aan het veranderen is. Misschien mogen diegenen die het hebben meegemaakt nog dankbaar zijn dat ze de tijd van toen gekend hebben, zonder gsm, gps, smartphone, tablet, Facebook, Twitter, Whatsapp, Instagram e.d.
Feitelijk is het allemaal begonnen met de eerste computers, ergens na WO II, een kamer groot. tot men ontdekte dat men de lampen, die daarvoor (en ook voor radio’s en TV’s) nodig waren, kon vervangen door transistors. Dan kwamen de chips, dan de ruimtevaart, waarbij alles kleiner, sneller en efficiënter moest worden en sindsdien is er geen houden meer aan. De aarde wordt voor sommigen onder ons zelfs te klein. Jeff Bezos, momenteel de rijkste man ter wereld, wil de ruimte in. Elon Musk wil Mars koloniseren. Om hun plannen te kunnen verwezenlijken, zijn ze verplicht steeds nieuwere dingen te moeten uitvinden en in de praktijk te brengen.
‘Star Trek, the final frontier’ is geen sciencefiction meer…
Vorige week was er in onze media enig leedvermaak over het feit, dat men zich in Nederland zorgen maakt over de pensioenen, omdat het zou kunnen dat de Nederlandse gepensioneerden volgend jaar maandelijks een paar euro minder zouden kunnen krijgen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Ikzelf heb 27 jaar in Nederland gewerkt en kan erover meespreken. Maar feitelijk stelt het niet veel voor.
Wat men in de commentaren bij ons er niet bij zegt is, dat het pensioen bij onze noorderburen apart geregeld is via onafhankelijke pensioenkassen, die het geld voor de pensioenen beleggen, waardoor schommelingen altijd mogelijk zijn. Dat geld moet dus niet uit de staatskast gegraaid worden zoals bij ons, een staatskas die hier al enkele decennia leeg is. De Nederlandse spaarkassen beschikken over een eigen kapitaal van samen om en bij de 1.400 miljard euro!
In België worden de pensioenen betaald door de staat via de Rijksdienst voor pensioenen (RVP), de Thesaurie en nog enkele staatsinstellingen. De financiering ervan gebeurt met sociale bijdragen op lonen en inkomsten. Gezien die totaal ontoereikend zijn, past de staat jaarlijks het verschil bij: voor een deel door de BTW-ontvangsten en door belastingen op personen en bedrijven. Als er tekorten zijn, wordt het geld daarvoor geleend. Zo heeft de Belgische staat momenteel een schuld van – ga er even bij zitten! - om en bij de vijf duizend miljard (5.000.000.000.000 !) euro, waarop rente moet betaald worden (waarvoor meestal ook nog eens moet geleend worden). Voorlopig heeft dit land dan nog het geluk dat er een zeer lage rentevoet is, maar dat kan morgen veranderen en alleen maar slechter worden. België moet alleen een viertal landen van de ‘Club Med’ (Italië, Griekenland, Portugal en Spanje) laten voorgaan, die nóg meer schulden hebben. Met een paarsgroene regering riskeren we straks nog enkele plaatsen naar boven op te schuiven. Zoals ik hier al meermaals geschreven heb, was het de vorige paarsgroene regering (van Verhofstadt) die het spaarpotje van Dehaene voor de vergrijzing, samen met de Sociale Zekerheid de grootste slokop van het staatsbudget, heeft opgesoupeerd.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. De reden waarom Vlaanderen jaarlijks aan Wallonië miljarden weggeeft, heeft te maken met het feit dat er bij onze zuiderburen te weinig mensen tussen de 20 en de 64 jaar aan het werk zijn en dat daar dus te weinig wordt afgedragen. Officieel past de Belgische staat dat bij, maar in werkelijkheid is het Vlaanderen dat het betaalt.
Door het afhaken van CdH en het afwijzen van VB en PvdA door de zgz ‘serieuze’ partijen, blijft er feitelijk maar één optie over voor het vormen van een nieuwe federale regering: Paarsgroen. Dus de socialistische en liberale families en Groen/Ecolo. En allen samen houden ze dan, met zes partijen, 1 (één!) zetel over. Die regering zou dan als eerste taak het gat in de federale Begroting van om en bij de tien miljard euro moeten dichtrijden met extra besparingen, die de groenen niet willen en/of nieuwe belastingen, die de blauwen niet willen. En of dat nog niet genoeg is, zou deze federale regering niet eens een meerderheid hebben in Vlaanderen, waardoor ze de kans loopt op een harde oppositie van de Vlaamsnationalisten vooral vanuit de Vlaamse gewestregering. Na het nemen van onpopulaire maatregelen zouden de traditionele partijen bij een volgende verkiezing wel eens bijna helemaal kunnen worden weggeveegd, zoals Groen (toen nog met de naam ‘Agalev’) al eens is overkomen na de eerste Paarsgroene regering van woordbreker Verhofstadt. Dat laatste zou ook wel eens het lot kunnen worden van CD&V, mocht die de euvele moed hebben tot zo’n Paarsgroene club toe te treden (dan zijn ze met zeven!), waarin ze alleen maar nodig zou zijn om wat meer overschot van stemmen te hebben. ‘Quantité négligeable’, zoals onze zuiderburen dat noemen.
Toch hoopt Di Pippo zo’n coalitie, al dan niet met de tsjeven, op de been te krijgen. Hij moet dan wel van zijn hart een steen maken en verzaken aan de verleiding om nog eens eerste piet te worden, zijn ultieme natte droom. In de plaats daarvan zou hij de topjob aanbieden aan de grote blauwe brilsmurf, ons aller Gwendolientje, die – rot van ambitie – moeilijk nee zal zeggen. Ze zou daarmee nl geschiedenis schrijven als eerste vrouwelijke premier van het land dat men niet meer zou uitvinden, mocht het niet bestaan (dixit The Economist). Dat haar partij, als anti-belastingspartij, straks meteen enkele serieuze belastingen zal moeten goedkeuren, lijkt haar (nog) niet te deren.
Kortom, het kan nog spannend worden, al is voor de Vlaamse traditionele partijen de dreiging reëel dat ze straks allemaal tegen de kiesdrempel aanschurken. Mochten we een herhaling krijgen van het rampzalig beleid van de vorige Paarsgroene regering, die onder Verhofstadt het programma van de PS uitvoerde terwijl zijn partij toch de grootste was, dan zou het nu nog erger kunnen worden, nu de Open VLD er onder Gwendolientje maar bij zal lopen als vijfde wiel van de wagen.
In de nasleep van de verkiezingen heeft ‘Ons Hilde’, die eerder al zegde nooit met het Vlaams Belang te willen samenwerken, daarbovenop nu zelfs verklaard dat – mochten het VB en de N-VA meer dan 50% halen – ze zou verhuizen! Naar waar zei ze er (nog) niet bij, maar misschien wel naar haar Waalse politieke familie, waarvan de nieuwe voorzitter Prevost met haar in West-Vlaanderen op campagne ging, om wat later te vertellen dat zijn CdH-partijtje in geen enkele nieuwe regering zal stappen. Dat noemen ze ‘de kat uit de boom kijken’.
I.pl.v. een kandidaat minister-president, lijkt Crevits eerder een verwend jochie dat pruilt omdat het haar lekstok niet gekregen heeft. Helemaal geen attitude om minister-president te worden van álle Vlamingen.
---
Bij het bekend maken van de voorlopig laatste CD&V-nederlaag, zou ‘Markske’ Beke zijn ontslag hebben aangeboden, wat geweigerd werd. Voorlopig althans, want in het najaar is er een congres daarover. Dit nieuws is bekend. Misschien iets minder bekend is, dat na de vorige verkiezingen in 2014 ongeveer hetzelfde gebeurde. Toen Marianne Thijssen als uithangbord van de partij eveneens de verkiezingen had verloren, had Beke ook al eens willen stoppen als voorzitter. Dat werd hem toen geweigerd, wat men nu misschien wel zal betreuren. Alhoewel, een kordate beslissing nemen is iets waar ze bij de tsjeven geen brood van gegeten hebben.
---
In de marge van, bovenstaande, nog dit. Volgens een artikel in de weekeindkrant van De Tijd zou het ACV van dikke nek Leemans drie dagen vóór de verkiezingen haar leden volgend advies gegeven hebben: ‘Stem voor de goei, stem voor de anderen’. Dus niet voor CD&V. Ik heb het al meermaals geschreven: Als het ACV vindt dat CD&V te rechts wordt, dat ze dan met een eigen partij opkomt. Pas dan zullen we weten hoeveel van haar eigen leden al dan niet voor die partij zullen stemmen. Aanhoudend kritiek geven op een regering waarin ook de eigen politieke familie zit, is niet alleen goedkoop maar ook gewoon laf.
De schrik zit er goed in bij het bespreken van de vorming voor de nieuwe regeringsploegen. Buiten het feit dat het mathematisch al een hele klus zal worden om de tegengestelde partijen tot een gesprek te brengen, zeker als men VB en PvdA, de winnaars van de verkiezingen, al bij voorbaat uitsluit. Samen met CdH, dat zelf beslist heeft niet meer verder mee te spelen, zijn dat 35 zetels op de 150. Boven het hele gedoe hangt daarenboven de dreiging dat er meteen duchtig zal moeten bespaard worden, iets waarover geen enkele partij in haar verkiezingscampagne één woord heeft vuil gemaakt. Het lijkt er zo’n beetje op, alsof men bezig is een nieuwe regering van lopende zaken op de been te brengen…
Toch zal het vroeg of laat moeten gebeuren, zeker nu de nieuwe gouverneur van de Nationale Bank (NBB) er nog eens over begonnen is. De man, Pierre Wunsch, een vertrouweling van Didier Reynders (en dus met een MR etiket), was voorheen directeur en vice-gouverneur bij dezelfde instelling en spreekt behoorlijk Nederlands. Nog speciaal aan de man is, dat hij in de Brusselse Marollen woont en elke dag te voet naar zijn werk komt. Om de pil wat te verzachten, vertelde Wunsch er in zijn commentaar bij dat de koopkracht van de gemiddelde Belg in de periode 2019-2021 met 3,5% zal stijgen, wat meer is dan het Europees gemiddelde. De jaren daarop voorziet Wunsch echter dat die koopkracht dan weer zal gaan dalen. Tegelijk warm en koud blazen, noemt men dat. Ik vraag me trouwens af in hoever die commentaar van de NBB en ook bv van het Planbureau te vertrouwen is, daar het hier allemaal gaat om mensen die via de politiek aan hun lucratieve job geraakt zijn en het me niet zou verbazen, mochten ze in deze moeilijke vormingsgesprekken door hun partijen gevraagd zouden zijn hun steentje bij te dragen.
Tenslotte, met of zonder verhoging van de koopkracht, verandert dat niets aan het feit dat de overheid van dit land voor de volgende twee jaar 10/11 miljard euro zal moeten besparen en dat de manier waarop dat zal gebeuren ten laatste op 15 oktober bij Europa bekend zal moeten zijn.
---
I.v.m. zijn uitleg over de koopkracht, vertelde Wunsch dat ‘als iedereen een job heeft en de productiviteit niet stijgt, men geen economische groei kan hebben en het lastig wordt om tekorten te financieren’. Iets om eens over na te denken, want dat is juist wat er dit land nu gebeurt.
Ik vraag me af, wat het zou geworden zijn, als er - na het opstappen van de N-VA uit de regering Michel - meteen vervroegde verkiezingen waren uitgeschreven. Nu krijgt de N-VA zo’n beetje de schuld van alles wat daarna mis is gelopen. Moest men het echter toen meteen gedaan hebben – en dat was de verantwoordelijkheid van MR, CD&V en Open VLD - dan was er nu misschien een nieuwe, volwaardige federale regering en hadden we ons heel die klucht van zes maanden minderheidsregering in lopende zaken (met in het parlement amper 38 zetels op 150!) en oeverloze verkiezingencampagnes kunnen besparen. Een bijkomend voordeel zou geweest zijn dat de klimaatmarsen, die toen nog moesten beginnen, geen valse hoop hadden kunnen wekken op een verkiezingsoverwinning van groenlinks, i.pl.v. nu rechts. Nu blijven er alleen ontgoochelden achter, die blij moeten zijn met de dode mus van de groenrode overwinningsnederlaag. Ondertussen moet dit land wel tegen 15 oktober haar begroting voor 2020 aan Europa voorleggen en zal die nooit goedgekeurd raken met het bestaande gat van 9,6 miljard euro.
Dat die verkiezingen, meteen na dat Pact van Marrakech, met de uitstap van de N-VA, meer nog dan op 26 mei, in het teken zouden gestaan hebben van de migratie, is een feit en waarschijnlijk ook de reden waarom het restant van de regering Michel meteen nieuwe verkiezingen niet aandurfde. De klimaatmarcheerders zouden er misschien niet eens aan begonnen zijn, het Vlaams Belang zou ook dan zijn vooruitgegaan, op zijn elan na de goede uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen en de N-VA zou minder verloren hebben. M.a.w. de kans zou bestaan hebben, dat de twee nationalistische partijen dan samen meer zouden behaald hebben dan de 43% van 26 mei en misschien zelfs meer dan 50%. ..
De informateurs Vande Lala en Reynders hebben dus (een eerste?) uitstel gekregen tot 17 juni met hun plannen voor een nieuwe federale regering. In tegenstelling tot de koning, hebben ze het VB en de PvdA niet uitgenodigd. Dus, niet de winnaars, wel de verliezers. Zeker nu het CdH heeft afgehaakt – de partij wil in geen enkele volgende regering zitten – wordt het er niet eenvoudiger op, zeker omdat men er vast op gerekend had dat het partijtje, of wat ervan overblijft, misschien wel eens nuttig had kunnen zijn om toch maar ergens aan een volstrekte meerderheid te geraken. Uitgerekend de partij die bij het begin van de vorige legislatuur weigerde mee te spelen in de Zweedse coalitie en in de plaats daarvan meteen een Waalse deelregering vormde met de PS, om die partij dan later uit de Waalse regering te stoten en daarin dan weer scheep te gaan met de MR. Men zou, zeker in Wallonië, haast blij mogen zijn dat die ruziemakers niét meer meespelen.
Ik denk niet dat de huidige informateurs er ooit in zullen slagen een nieuwe federale regering te vormen, al was het maar omdat die meteen een gat van bijna 10 miljard euro in de begroting zal moeten dichtrijden en dit na alle beloften die er tijdens de verkiezingscampagnes waren en die geen enkele partij zal kunnen waarmaken. Dat België nog niet op het Europees strafbankje zit, zou zgz zijn omdat de regering Michel verschillende maatregelen genomen heeft i.v.m. koopkracht en pensioenen, die doorlopen naar de volgende legislatuur. Se non è vero, è ben trovato. Mocht dat immers waar zijn, dan mogen de partijen die o.m. beloofden de pensioenleeftijd terug te draaien, pensioenen en andere steunmaatregelen te verhogen en een 4-daagse werkweek zonder loonverlies, die beloften alvast inslikken of – zoals het CdH – afzien van een deelneming aan een nieuwe federale regering. Tegen 15 oktober moet België nl zijn begroting bij Europa voorleggen en dat kan niet zonder een gat van meer dan 8 miljard euro eerst te dichten met extra besparingen of belastingen. Zie je dat al gebeuren?
Tenslotte blijft het voor mij een raadsel waarom uitgerekend Vande Lanotte informateur geworden is, hij die er in 2010 in drie maanden ook niet in slaagde en wiens partij, die ook niet veel meer voorstelt, hij straks moeilijk over het hoofd kan zien. Misschien nog eens een Zilverfonds proberen?
In Antwerpen brandde vorig weekeinde een Tesla uit, die geparkeerd stond aan een oplaadpaal. De wagen werd tot schroot herleid, maar moest eerst door de brandweer in een container vol water gedropt worden en daar 24 uur in blijven, om er zeker van te zijn dat het wrak niet opnieuw in brand zou ontvlammen. De vloer van die auto’s blijkt nl één grote batterij te zijn. Toen de Antwerpse brandweer het 24 uur later uit die container haalde, sloegen de vlammen er opnieuw uit en bleek dat het voertuig niet één maar meerdere dagen in dat ‘bad’ moest blijven.
We zijn er nog niet met dat elektrisch personenvervoer. Om te beginnen was het een geluk bij een ongeluk dat de Antwerpse brandweer niet alleen zo’n container bij de hand had, maar ook geïnstrueerd was hoe zo’n brand aan te pakken. Verder stel ik me de vraag, hoe het verder zal moeten met de verzekering, als die er al is. Wie betaalt wat van het in brand schieten en de extra kosten van de brandweer? Vergeten we niet dat een Tesla meerdere keren een normale wagen van zijn categorie kost. Zelfs een E-gezinswagen kost nog (premies inbegrepen) zo’n 35.000 euro, ongeveer het dubbele van een wagen met verbrandingsmotor van dezelfde grootte. De jaarlijkse kosten komen op ± 2.000 euro. Als men er tien jaar mee kan rijden zonder ongelukken, kost dat een kleine 6.000 euro per jaar.
Wat in de hele discussie omtrent elektrische wagens ontbreekt is, hoe men de Europese elektriciteitsproductie verder zal opvoeren. Als men het hele Europese wagenpark elektrisch wil maken, zal er minstens viermaal zoveel elektriciteit nodig zijn als de dag van vandaag. En dat hebben we het nog maar alleen over de personenwagens…
---
In de marge van bovenstaande, nog dit: Het zijn niet alleen elektrische auto’s die men dezer dagen moet opladen en die daarbij riskeren in brand te vliegen. Tegenwoordig geldt dit ook voor elektrische fietsen en steps, voor tablets en smartphones. Ook daarbij zijn er al in brand gevlogen en is er in dit land al minstens één huis daardoor afgebrand. Het is dus meer dan ooit opletten geblazen en – indien men dat persé ’s nachts wil doen (o.w.v. de goedkopere elektriciteitstarieven), ervoor te zorgen dat men fatsoenlijke rookmelders in huis heeft staan.
Over confederalisme is het laatste woord nog niet gevallen, want ook al zou men daar naartoe gaan, zal het niet voor morgen zijn. Zelfs Grondwetsartikel 35, dat zou moeten regelen wat Vlamingen en Walen nog samen willen doen en dat al dateert van 1994 (gestemd door christendemocraten, socialisten en… Volksunie), kreeg nooit een juiste invulling.
Om te beginnen is momenteel de Grondwet niet echt voor herziening vatbaar, gewoon omdat de uitredende regering Michel daar niet van wou weten. Van de vijftig voorstellen ter zake werden er maar zeven goedgekeurd en een Grondwetsherziening was daar niet bij. Daar bevoegdheden en financiering echter zijn geregeld in bijzondere wetten, kan daaraan een mouw gepast worden, maar dan moet men wel over een ¾ meerderheid in het parlement beschikken. Als men partijen zoals het BV en de PvdA daarin niet wil betrekken, zal het zeer moeilijk worden er iets van te realiseren. Zoals het er nu uit ziet, zal men daarvoor dan zeven partijen nodig hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over de tijd die men daarvoor nodig zal hebben, misschien wel jaren…
Tussendoor kwam ook voormalig socialistisch voorman Frank Vandenbroucke, inmiddels professor aan de universiteit van Amsterdam, zich in het debat mengen door te zeggen dat er in Brussel niets te splitsen valt en dat een splitsing van de Sociale Zekerheid ervoor zou zorgen dat we straks driemaal meer ambtenaren daarvoor nodig zouden hebben. Als goede belgicist gaat hij er immers van uit dat Vlaanderen straks ook de andere gewesten gaat blijven onderhouden. Als men splitst, zal Vlaanderen alleen nog voor zijn eigen ambtenaren instaan en niet meer voor die uit Brussel en Wallonië. Als Brussel dat niet wil of kan, dan moet het ophouden een apart gewest te zijn en wordt het terug een gewone stad, wat toe zal laten jaarlijks miljarden te besparen. ‘Splitsen is splitsen’ om May even te parafraseren.
Kortom, om aan de huidige situatie van dit land een einde te maken, zal er een soort revolutie nodig zijn, waarbij Vlaanderen als ultieme wapen de transfers heeft. Zo’n revolutie zit er niet direct in. Zeker de huidige generatie Vlamingen zijn geen revolutionairen. Het een kan echter wel het andere met zich mee brengen en in de huidige tijd van (a)sociale media is veel mogelijk dat vroeger ondoenbaar was.
Op de vierdaagse fietstocht van ‘Kom Op Tegen Kanker’ werd een nieuw recordbedrag van bijna zes miljoen euro opgehaald. Waarbij nog eens duidelijk wordt aangetoond dat Vlamingen een warm hart en empathie hebben voor de medemens. Het gaat trouwens niet alleen om die jaarlijkse fietstocht, er is nog de zgz “Warme Week’ en nog een rits andere gebeurtenissen, waar gul op wordt gereageerd. Ondanks dat alles worden wij door de francofone media en politici nog bijna dagelijks uitgescholden voor racisten, fascisten en neonazi’s. Nota bene: uitgerekend door mensen uit een landsdeel dat door Vlaanderen met miljarden euro’s wordt gesubsidieerd via allerlei transfers uit de Sociale Zekerheid en het betalen van 90% van de Belgische staatsschuld.
Er is trouwens door het Vlaams Belang een gerechtelijke klacht ingediend tegen Laurette Onkelinx die de woorden racisten en fascisten weer in de mond nam. Dat zal geen gemakkelijke zaak worden, want diezelfde Onkelinx is getrouwd (in een tweede huwelijk; het eerste was met een Marokkaanse drugsdealer*) met advocaat Marc Uyttendaele, zowat de duurste pleitbezorger in dit land, rijk geworden met opdrachten van de PS. Onkelinx, die uit Limburg afkomstig is en een grootvader had die dienstdoend burgemeester was tijdens de Duitse bezetting en dus collaboreerde. Er zijn toen mensen voor minder veroordeeld en erger.
* De man werd gezocht door het Marokkaans gerecht en op een gegeven ogenblik aangehouden op een Turks vliegveld. Laurette, die toen minister van Justitie (!) was in een regering Verhofstadt, kreeg het gedaan dat haar man weer naar België kon komen, waar hem niets ten laste werd gelegd. Ze scheidde van hem, maar bezorgde hem eerst wel een lucratieve job bij Justitie (contactman van de moslimhemeenschap). Bij haar tweede huwelijk was haar eerste man gertuige…
Peilingen blijven maar peilingen en bij deze laatste verkiezingen zaten ze er bijna met zijn allen grondig naast, de ene al wat meer dan de andere. Toch is er iets dat opvalt. In deze rubriek heb ik meer dan eens geschreven dat de peilingen van De Standaard, de VRT, de RTBf en de Libre Belgique voor Vlaanderen de minst betrouwbare zijn, gewoon omdat deze media vooringenomen zijn tegenover de Vlaamsnationale partijen. Dat is weer gebleken uit de laatste peilingen vóór de verkiezingen van 26 mei. Dat de ombudsvrouw van De Standaard nu schrijft dat de krant daardoor verrast werd, is met een grove korrel zout te nemen.
Groen bleef bij deze verkiezingen steken op 9,8%, terwijl de peiling uitgevoerd door het onderzoeksbureau Kantar, op vraag van hoger vernoemde media, het 14,6% gaf. Erger nog, datzelfde bureau gaf het Vlaams Belang amper 9,3%, terwijl het er 18,6 werden.
Nu kan men zeggen dat zowat alle peilingen ernaast zaten, zelfs rekening gehouden met een foutenmarge van ± 3%, maar dat is niet juist. Een peiling van het Leuvense onderzoeksbureau Ipsos gaf het VB wel al bijna 15%.
------------------------------
In Noord-Korea zou Kim Jong-Oen zijn speciale gezant voor de VS, een topdiplomaat en vier van diens medewerkers hebben laten executeren. Dat werd gemeld door een Zuid-Koreaanse krant, die daarover beter geïnformeerd zal zijn dan de rest van de wereld. De reden zou geweest zijn de mislukking van de laatste nucleaire top met Donald Trump en zijn adviseurs in Hanoi.
Als het klopt dat die vijf topmedewerkers alleen ‘maar’ werden doorgeschoten, zijn ze er nog goed vanaf gekomen. Een oom van Oen, die dacht na diens aantreden een beetje baas te kunnen spelen, werd ook opgeruimd door hem in een meute bloeddorstige honden te gooien die een week geen eten hadden gekregen. Dat is een werkwijze van Cosa Nostra, de Siciliaanse maffia, om overlopers en verraders te straffen, alleen gebeurt dat op Sicilië niet met honden, maar met varkens…
Dat er hier nog mensen zijn die denken voor het communisme te moeten stemmen, kan er bij mij niet in. Kim Jong-Oen is geen nieuwigheid. Daarvóór waren er al Stalin, Mao en Pol Pot, om maar de belangrijkste te noemen. Zij liquideerden miljoenen mensen, eigen mensen dan nog, met als enig doel zelf aan het bewind te blijven.
Groot nieuws: Pippi Langkous gaat volgend schooljaar niet meer elke week spijbelen. Ze gaat zelfs helemaal niet meer naar school dat schooljaar. Ze zal het nl te druk hebben met al die klimaatcongressen overal ter wereld en gaat er o.m. een bijwonen in Chili. Uit principe gaat ze daar niet naartoe met het vliegtuig, maar met de boot, zoals dat vroeger gebeurde toen er nog geen transatlantische vluchten waren. Alsof schepen geen CO2 uitstoten!
De vraag die ons bezig houdt is nu: wat met ‘ons’ Anuna? Gaat die, in navolging van haar klimaatvoorbeeld, ook een heel schooljaar brossen? Of gaat die, samen met die ander, verder doen met haar wekelijkse spijbelmarsen, die op het laatst geen interesse meer opwekten? Feit is wel dat uitgerekend in Vlaanderen de groenen, die al dachten de volgende minister-president te kunnen leveren, bij de verkiezingen van 26 mei, zwaar hebben ontgoocheld. Dit had in de eerste plaats te maken met een verkeerde timing (wat ik al snel enkele keren heb gemeld), maar ook door een paar politieke uitschuivers die de partij tenslotte een overwinningsnederlaag hebben opgeleverd.
Het begon bij een uitzending van het VRT-programma ‘De afspraak’, waarin Calveau maar niet uitgelegd kreeg hoe zijn partij de afschaffing van het fiscaal voordeel van de salariswagens ging uitvoeren. Groen zou nl daardoor enkele honderdduizenden mensen maandelijks honderden euro’s per maand doen kwijtspelen. Het werd er niet beter op toen dezelfde Calveau én Almaci op amper twee weken vóór de verkiezingen het geweer van schouder veranderden en zegden dat iedereen volledig zou gecompenseerd worden. Niemand geloofde die lui nog en Groen kreeg de stempel een belastingspartij te zijn. Bij de federale verkiezingen dook de partij zelfs onder de 10% grens.
Ik kom nog even terug op de benoeming van het paarse duo informateurs door Flup de Laatste, omdat ik me nog een goede quote herinner van Lowie Lawijt bij de start van de paarse regering Verhofstadt. Zei Lowie : ‘Het begint met Paars en het zal eindigen met bont en blauw’. Alhoewel zijn eigen partij daarbij betrokken was, kreeg hij gelijk en het zou me niet verwonderen dat het ook weer zo zal eindigen.
Heel die nieuwe federale regeringsvorming is gedoemd om te mislukken, tenzij men er de N-VA bij betrekt én er een Vlaamse meerderheid zal zijn. Als men ondertussen de regionale deelregeringen al zou gevormd hebben, zal men niet genoeg partijen over hebben die nog mee kunnen doen, tenzij ze in beide regeringen zouden zitten en riskeren onderling tegen elkaar uitgespeeld te worden. Als de huidige Vlaamse regering gewoon verder zou doen, wat mogelijk is, dan zie ik CD&V en Open VLD geen politieke zelfmoord plegen door ook in een federale regering te stappen onder Di Rupo of een andere linkse pippo.
Het zal allemaal tijdverlies zijn en het enige werkzame alternatief zal dan inderdaad e.o.a. soort confederalisme worden, waarbij de Vlaamse en Waalse regeringen onder elkaar zullen moeten uitmaken wat ze nog samen willen doen en wat federaal kan blijven. Het Brussels gewest kan tot die nieuwe confederatie toetreden, mits de nodige garanties voor de andere regio’s, waarbij o.a. het Nederlands in Brussel op gelijke voet zal blijven behandeld worden als Frans en eventueel andere talen. Brussel ligt nu eenmaal geografisch in Vlaanderen, iets wat o.a. ook Annemans in zijn boeken heeft gesteld.
Wat we in heel de heisa die er ondertussen zal ontstaan zijn, moeten vermijden is het terugdraaien van de beslissing uit de zesde staatshervorming waarbij ook de PS zich akkoord heeft verklaard de transfers vanaf 2024 af te bouwen. Dit land heeft Vlaanderen al genoeg gekost.
Flup de Laatste heeft de heren Reynders en Vande Lanotte gevraagd een informatieronde te houden voor de vorming van een nieuwe federale regering. Ze zullen daarover een eerste verslag uitbrengen op 6 juni. Dat voorspelt weinig goeds. Beide heren werden nl al een keer met eenzelfde opdracht belast: Reynders in 2007 en Vande Lala in 2010. Waarom Flup nu dit duo weer neemt, is me een raadsel, want de vorige keer bracht geen van de twee het tot een goed einde. Laatstgenoemde deed er zelfs drie maanden over, om dan te verklaren dat het hem niet lukte. Waarom zou het nu wél lukken? De man is recentelijk de burgemeestersjerp van Oostende kwijtgespeeld en werd op 26 mei niet herkozen in het parlement. Hij is een ex-voorzitter van een partijtje dat amper nog 10% van de stemmen haalt in Vlaanderen, waar het op een vijfde plaats staat. De enige reden waarom Flup hem heeft aangesteld, kan zijn omdat de restanten van zijn partij aanschurken bij de PS en op die manier zgz de grootste politieke familie blijven van dit onland.
---
In mijn blog van gisteren (‘De bezemwagen’) heb ik een foutje gemaakt. Caroline Gennez (SP.a) heeft haar zetel in de Kamer (nog) niét verloren. Ze haalde als lijsttrekker in de Antwerpse kieskring wel maar zo’n 26.000 voorkeurstemmen en dit is relatief weinig voor een lijsttrekker van een traditionele partij. Ter vergelijking: in dezelfde kieskring haalde Annick De Ridder (N-VA) er enkele duizenden meer en die stond maar op de vierde plaats van haar partijlijst. In de kieskring Antwerpen verloor de SP.a 3,4% en in Mechelen, Gennez’ woonplaats, zelfs 9%.
Wie ook een toontje lager zal moeten zingen, is ‘Straffe’ Hendrik Bogaert. Samen met ‘ons Hilde’ ging hij de boot in. Zijn partij werd in zijn eigen West-Vlaamse kieskring voorbij gestoken door het Vlaams Belang. Zijn ambitie om de nieuwe partijvoorzitter van CD&V te worden, mag hij zo stilaan opbergen, tenzij die partij – tegen alle verwachtingen in – toch bereid zou zijn een rechtsere koers te varen. Sinds het vertrek van linksbuiten Kris Peeters is daar een waterkansje voor, zoals gebleken is uit de reactie van ex-staatssecretaris Etienne Schouppe op de giftige verklaringen van ACW-baas Leemans tijdens diens speech op Hemelvaartsdag. E.e.a. zal afhangen hoe de besprekingen voor de vorming van een nieuwe Vlaamse regering zullen verlopen. Met de tsjeven van ‘enerzijds, anderzijds’ weet men maar nooit.
Bij deze laatste verkiezingen zijn er ook heel wat bekende figuren die het niet gehaald hebben en dat geldt zowat voor alle partijen, het VB uitgezonderd. Een bloemlezing:
Bij de N-VA werd Siegfried Bracke niet verkozen. Stel je voor: de federale parlementsvoorzitter en zgz de eerste burger van het land. De uitvinder van de fameuze politieke bocht die zijn partij genomen had door het communautaire in de frigo te zetten om met de MR in de federale regering te stappen en die partij zelfs de premierpost cadeau te geven. Ik denk niet dat veel Vlaamsnationalisten om het verlies van Bracke zullen treuren, zelfs niet in zijn eigen Gent, waar hij er ook nooit in geslaagd is zijn nieuwe partij (vroeger was hij socialist) enig niveau te geven.
Wel jammer vind ik het feit dat ook Mark Demesmaeker zijn zetel in Europa is kwijtgespeeld. Zijn vierde plaats leek veilig, maar ook daar ging zijn partij achteruit. Demesmaeker had zich erg ingezet op de Catalaanse kwestie, waar hij vierkant achter de plaatselijke nationalisten bleef staan, die in feite hetzelfde doel nastreven als heel wat Vlamingen: de onafhankelijkheid.
---
Bij Groen kon ook Bart Staes als Europarlementariër niet profiteren van de ‘overwinningsnederlaag’ van zijn partij en dit na een verblijf van liefst 20 jaar in dat overkoepelend parlement. Met de riante loon- en andere Europese onkostenvergoedingen, zal de vroegere Volksunieman er wel warmpjes inzitten om verder te doen zonder veel op te vallen. Dat hij plaats heeft moeten maken voor een transgender, zal hij als progressieve linkse erbij moeten nemen…
En dan nog Wouter de stadskabouter, die het niet haalde ondanks al die mooie vooruitzichten na de spijbelmarsen van de volgers van Pippi Langkous. Van Besien die er al van droomde burgemeester van de koekenstad te worden, zich te goed vond om met de SP.a in zee te gaan en tenslotte hooghartig het aanbod van De Wever afwees om mede Antwerpen te besturen. Erg, he?
---
Bij SP.a vielen ook enkele bekende namen door de mand.
Om te beginnen Vande Lanotte, die na zijn Oostendse burgemeestersjerp nu ook zijn zitje in het parlement kwijtspeelde. Met zijn jaren dienst en zijn job als universiteitsprofessor, zal het ook voor hem geen zwart gat worden, maar op zijn Zilverfonds rekenen is er ook voor hem niet meer bij, wegens leeg.
Iets erger wordt het misschien voor Hans Bonte, die – tegen de nieuwe SP.a-partijregels in – zinnens was zijn job als burgemeester van Vilvoorde én zijn zitje in het parlement te blijven combineren. Dat probleem is nu van de baan.
Er is ook het afscheid van Caroline Gennez, ooit als Limburgse door Steve Stevaert naar Mechelen gehaald en daarna door Vande Lala bijna verplicht om SP.a-voorzitster te worden, met het resultaat dat we nu kennen, al heeft de familie Tobback er ook iets mee te maken.
---
Tenslotte nemen we ook parlementair afscheid van Rikske Daems, waarover ik nog een blog geschreven heb op 26 februari, toen die zijn wijngoed, dat hij ‘Vinobelga’ had genoemd, van de hand deed aan een buurman. Daems noemde zijn eigen wijn ooit in een Tv-programma ‘bocht’, toen hij enkele wijnen geblinddoekt moest proeven!
De vloedgolf van overwegend jonge Vlaams Belangers heeft op die manier op 26 mei al een eerste schifting doorgevoerd. Hopelijk volgen er nog, want we hebben er nog genoeg die we best kunnen missen. Om nog te zwijgen over de instellingen zelf die we teveel hebben…
De regeringsvormingen worden een potje stratego. De uittredende Vlaamse deelregering met N-VA, CD&V en Open VLD zou aan bod kunnen blijven. De drie partijen hebben alle drie klop gekregen, maar hebben in Vlaanderen nog steeds een meerderheid. Reden daarvoor is dat na de vorige verkiezingen men de liberalen eigenlijk niet nodig had om een meerderheid te hebben, maar die wilden slechts meedoen als ze dat toen ook konden doen in de federale regering, waar men ze ook niet nodig had. Ook toen was er sprake van stratego. Door het gezamenlijke stemmenverlies heeft men ze nu wél nodig om een meerderheid te hebben. Daar komt nu nog bij dat zowel Crootje als Gwendolientje principieel weigeren samen te werken met het Vlaams Belang. Hetzelfde geldt voor CD&V, waar zowel ‘Markske’ Beke als ‘ons Hilde’ dat hebben verklaard. ‘Ons Hilde’ heeft er zelfs nog bij gezegd dat ze dan uit de politiek zou stappen. Een slechte verliezer, zeg maar, die het zowel in haar West-Vlaanderen als in haar eigen Torhout niet heeft kunnen waarmaken, net zoals vijf jaar eerder gebeurde met Marianne Thijssen, die toen ook door het partijbestuur over haar paard was getild. Komt daar nog bij dat Beke eindelijk ingezien lijkt te hebben dat hij er na negen jaar voorzitterschap niet veel meer van terecht heeft gebracht dan wat wollige slogans. De man zou op een volgend partijcongres geen kandidaat meer zijn om zichzelf op te volgen, iets wat waarschijnlijk ook het geval zal zijn met ‘den John’, voorzitter van de momenteel vijfde (!) partij in Vlaanderen. Ook Gwendolientje kreeg klop in de eigen streek, samen met Big Maggie, die tweederde minder voorkeurstemmen haalde dan bij de vorige verkiezing. Slechte tijden voor de ‘Doeners’.
Heel de discussie over de samenstelling van de volgende regering wordt trouwens doorkruist door een voorstel van Di Pippo, die een federale regering wil samenstellen zonder de N-VA en het VB, dus zonder meerderheid in Vlaanderen. Daarvoor zouden Groen, CD&V, SP.a en Open VLD moeten meedoen. De groenen zijn daartoe in staat, maar als de traditionele partijen zouden toehappen, riskeren die de volgende keer de verkiezingsdrempel niet te halen. Zeker, mocht er ondertussen een Vlaamse deelregering zijn die de federale het vuur aan de schenen zou leggen. Het is trouwens de allereerste keer dat de zgn ‘Tripartite’, de drie traditionele partijen samen, geen meerderheid meer haalt. Où sont les neiges d’antan?
