|
Ik vraag me af, wat het zou geworden zijn, als er - na het opstappen van de N-VA uit de regering Michel - meteen vervroegde verkiezingen waren uitgeschreven. Nu krijgt de N-VA zo’n beetje de schuld van alles wat daarna mis is gelopen. Moest men het echter toen meteen gedaan hebben – en dat was de verantwoordelijkheid van MR, CD&V en Open VLD - dan was er nu misschien een nieuwe, volwaardige federale regering en hadden we ons heel die klucht van zes maanden minderheidsregering in lopende zaken (met in het parlement amper 38 zetels op 150!) en oeverloze verkiezingencampagnes kunnen besparen. Een bijkomend voordeel zou geweest zijn dat de klimaatmarsen, die toen nog moesten beginnen, geen valse hoop hadden kunnen wekken op een verkiezingsoverwinning van groenlinks, i.pl.v. nu rechts. Nu blijven er alleen ontgoochelden achter, die blij moeten zijn met de dode mus van de groenrode overwinningsnederlaag. Ondertussen moet dit land wel tegen 15 oktober haar begroting voor 2020 aan Europa voorleggen en zal die nooit goedgekeurd raken met het bestaande gat van 9,6 miljard euro.
Dat die verkiezingen, meteen na dat Pact van Marrakech, met de uitstap van de N-VA, meer nog dan op 26 mei, in het teken zouden gestaan hebben van de migratie, is een feit en waarschijnlijk ook de reden waarom het restant van de regering Michel meteen nieuwe verkiezingen niet aandurfde. De klimaatmarcheerders zouden er misschien niet eens aan begonnen zijn, het Vlaams Belang zou ook dan zijn vooruitgegaan, op zijn elan na de goede uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen en de N-VA zou minder verloren hebben. M.a.w. de kans zou bestaan hebben, dat de twee nationalistische partijen dan samen meer zouden behaald hebben dan de 43% van 26 mei en misschien zelfs meer dan 50%. ..
|
