Flup de Laatste heeft de heren Reynders en Vande Lanotte gevraagd een informatieronde te houden voor de vorming van een nieuwe federale regering. Ze zullen daarover een eerste verslag uitbrengen op 6 juni. Dat voorspelt weinig goeds. Beide heren werden nl al een keer met eenzelfde opdracht belast: Reynders in 2007 en Vande Lala in 2010. Waarom Flup nu dit duo weer neemt, is me een raadsel, want de vorige keer bracht geen van de twee het tot een goed einde. Laatstgenoemde deed er zelfs drie maanden over, om dan te verklaren dat het hem niet lukte. Waarom zou het nu wél lukken? De man is recentelijk de burgemeestersjerp van Oostende kwijtgespeeld en werd op 26 mei niet herkozen in het parlement. Hij is een ex-voorzitter van een partijtje dat amper nog 10% van de stemmen haalt in Vlaanderen, waar het op een vijfde plaats staat. De enige reden waarom Flup hem heeft aangesteld, kan zijn omdat de restanten van zijn partij aanschurken bij de PS en op die manier zgz de grootste politieke familie blijven van dit onland.
---
In mijn blog van gisteren (‘De bezemwagen’) heb ik een foutje gemaakt. Caroline Gennez (SP.a) heeft haar zetel in de Kamer (nog) niét verloren. Ze haalde als lijsttrekker in de Antwerpse kieskring wel maar zo’n 26.000 voorkeurstemmen en dit is relatief weinig voor een lijsttrekker van een traditionele partij. Ter vergelijking: in dezelfde kieskring haalde Annick De Ridder (N-VA) er enkele duizenden meer en die stond maar op de vierde plaats van haar partijlijst. In de kieskring Antwerpen verloor de SP.a 3,4% en in Mechelen, Gennez’ woonplaats, zelfs 9%.
Wie ook een toontje lager zal moeten zingen, is ‘Straffe’ Hendrik Bogaert. Samen met ‘ons Hilde’ ging hij de boot in. Zijn partij werd in zijn eigen West-Vlaamse kieskring voorbij gestoken door het Vlaams Belang. Zijn ambitie om de nieuwe partijvoorzitter van CD&V te worden, mag hij zo stilaan opbergen, tenzij die partij – tegen alle verwachtingen in – toch bereid zou zijn een rechtsere koers te varen. Sinds het vertrek van linksbuiten Kris Peeters is daar een waterkansje voor, zoals gebleken is uit de reactie van ex-staatssecretaris Etienne Schouppe op de giftige verklaringen van ACW-baas Leemans tijdens diens speech op Hemelvaartsdag. E.e.a. zal afhangen hoe de besprekingen voor de vorming van een nieuwe Vlaamse regering zullen verlopen. Met de tsjeven van ‘enerzijds, anderzijds’ weet men maar nooit.
Bij deze laatste verkiezingen zijn er ook heel wat bekende figuren die het niet gehaald hebben en dat geldt zowat voor alle partijen, het VB uitgezonderd. Een bloemlezing:
Bij de N-VA werd Siegfried Bracke niet verkozen. Stel je voor: de federale parlementsvoorzitter en zgz de eerste burger van het land. De uitvinder van de fameuze politieke bocht die zijn partij genomen had door het communautaire in de frigo te zetten om met de MR in de federale regering te stappen en die partij zelfs de premierpost cadeau te geven. Ik denk niet dat veel Vlaamsnationalisten om het verlies van Bracke zullen treuren, zelfs niet in zijn eigen Gent, waar hij er ook nooit in geslaagd is zijn nieuwe partij (vroeger was hij socialist) enig niveau te geven.
Wel jammer vind ik het feit dat ook Mark Demesmaeker zijn zetel in Europa is kwijtgespeeld. Zijn vierde plaats leek veilig, maar ook daar ging zijn partij achteruit. Demesmaeker had zich erg ingezet op de Catalaanse kwestie, waar hij vierkant achter de plaatselijke nationalisten bleef staan, die in feite hetzelfde doel nastreven als heel wat Vlamingen: de onafhankelijkheid.
---
Bij Groen kon ook Bart Staes als Europarlementariër niet profiteren van de ‘overwinningsnederlaag’ van zijn partij en dit na een verblijf van liefst 20 jaar in dat overkoepelend parlement. Met de riante loon- en andere Europese onkostenvergoedingen, zal de vroegere Volksunieman er wel warmpjes inzitten om verder te doen zonder veel op te vallen. Dat hij plaats heeft moeten maken voor een transgender, zal hij als progressieve linkse erbij moeten nemen…
En dan nog Wouter de stadskabouter, die het niet haalde ondanks al die mooie vooruitzichten na de spijbelmarsen van de volgers van Pippi Langkous. Van Besien die er al van droomde burgemeester van de koekenstad te worden, zich te goed vond om met de SP.a in zee te gaan en tenslotte hooghartig het aanbod van De Wever afwees om mede Antwerpen te besturen. Erg, he?
---
Bij SP.a vielen ook enkele bekende namen door de mand.
Om te beginnen Vande Lanotte, die na zijn Oostendse burgemeestersjerp nu ook zijn zitje in het parlement kwijtspeelde. Met zijn jaren dienst en zijn job als universiteitsprofessor, zal het ook voor hem geen zwart gat worden, maar op zijn Zilverfonds rekenen is er ook voor hem niet meer bij, wegens leeg.
Iets erger wordt het misschien voor Hans Bonte, die – tegen de nieuwe SP.a-partijregels in – zinnens was zijn job als burgemeester van Vilvoorde én zijn zitje in het parlement te blijven combineren. Dat probleem is nu van de baan.
Er is ook het afscheid van Caroline Gennez, ooit als Limburgse door Steve Stevaert naar Mechelen gehaald en daarna door Vande Lala bijna verplicht om SP.a-voorzitster te worden, met het resultaat dat we nu kennen, al heeft de familie Tobback er ook iets mee te maken.
---
Tenslotte nemen we ook parlementair afscheid van Rikske Daems, waarover ik nog een blog geschreven heb op 26 februari, toen die zijn wijngoed, dat hij ‘Vinobelga’ had genoemd, van de hand deed aan een buurman. Daems noemde zijn eigen wijn ooit in een Tv-programma ‘bocht’, toen hij enkele wijnen geblinddoekt moest proeven!
De vloedgolf van overwegend jonge Vlaams Belangers heeft op die manier op 26 mei al een eerste schifting doorgevoerd. Hopelijk volgen er nog, want we hebben er nog genoeg die we best kunnen missen. Om nog te zwijgen over de instellingen zelf die we teveel hebben…
De regeringsvormingen worden een potje stratego. De uittredende Vlaamse deelregering met N-VA, CD&V en Open VLD zou aan bod kunnen blijven. De drie partijen hebben alle drie klop gekregen, maar hebben in Vlaanderen nog steeds een meerderheid. Reden daarvoor is dat na de vorige verkiezingen men de liberalen eigenlijk niet nodig had om een meerderheid te hebben, maar die wilden slechts meedoen als ze dat toen ook konden doen in de federale regering, waar men ze ook niet nodig had. Ook toen was er sprake van stratego. Door het gezamenlijke stemmenverlies heeft men ze nu wél nodig om een meerderheid te hebben. Daar komt nu nog bij dat zowel Crootje als Gwendolientje principieel weigeren samen te werken met het Vlaams Belang. Hetzelfde geldt voor CD&V, waar zowel ‘Markske’ Beke als ‘ons Hilde’ dat hebben verklaard. ‘Ons Hilde’ heeft er zelfs nog bij gezegd dat ze dan uit de politiek zou stappen. Een slechte verliezer, zeg maar, die het zowel in haar West-Vlaanderen als in haar eigen Torhout niet heeft kunnen waarmaken, net zoals vijf jaar eerder gebeurde met Marianne Thijssen, die toen ook door het partijbestuur over haar paard was getild. Komt daar nog bij dat Beke eindelijk ingezien lijkt te hebben dat hij er na negen jaar voorzitterschap niet veel meer van terecht heeft gebracht dan wat wollige slogans. De man zou op een volgend partijcongres geen kandidaat meer zijn om zichzelf op te volgen, iets wat waarschijnlijk ook het geval zal zijn met ‘den John’, voorzitter van de momenteel vijfde (!) partij in Vlaanderen. Ook Gwendolientje kreeg klop in de eigen streek, samen met Big Maggie, die tweederde minder voorkeurstemmen haalde dan bij de vorige verkiezing. Slechte tijden voor de ‘Doeners’.
Heel de discussie over de samenstelling van de volgende regering wordt trouwens doorkruist door een voorstel van Di Pippo, die een federale regering wil samenstellen zonder de N-VA en het VB, dus zonder meerderheid in Vlaanderen. Daarvoor zouden Groen, CD&V, SP.a en Open VLD moeten meedoen. De groenen zijn daartoe in staat, maar als de traditionele partijen zouden toehappen, riskeren die de volgende keer de verkiezingsdrempel niet te halen. Zeker, mocht er ondertussen een Vlaamse deelregering zijn die de federale het vuur aan de schenen zou leggen. Het is trouwens de allereerste keer dat de zgn ‘Tripartite’, de drie traditionele partijen samen, geen meerderheid meer haalt. Où sont les neiges d’antan?
In feite waren de voorspellingen voor de verkiezingen in mijn blog van 17 dezer vrij juist. N-VA zou zetels verliezen, maar de grootste blijven, VB en Groen zouden vooruit gaan en de traditionele partijen achteruit. Alleen waren de cijferverschillen een stuk groter dan eerst gedacht. Het Vlaams Belang haalt driemaal meer zetels dan de vorige verkiezing, De Groene pletwals bleek alleen te werken in Francofonië. Er zullen waarschijnlijk vrij snel nieuwe gewestregeringen kunnen gevormd worden, maar een federale zal andere koek worden. Wallonië zal immers een linkse en Vlaanderen een centrumrechtse deelregering krijgen, waardoor het aartsmoeilijk zal worden om een nationale regering te vormen. Niet dat we daar rouwig om moeten zijn. Ik heb meermaals al geschreven dat er beter geen nieuwe federale regering komt, want anders riskeren we toch maar dat het weer iets van hetzelfde zal worden
Met de nieuwe wind die met het succes van het VB komt aanwaaien, is het afwachten wat het wordt op Vlaams gebied. Op de traditionele partijen moet men niet rekenen. Na de klopping die ze kregen, hebben ze een nieuw excuus om zich te houden aan het cordon sanitair, dat er nog altijd is. Iets wat in geen enkel ander democratisch land bestaat. Een partij die wel mag meedoen aan de verkiezingen, maar wordt uitgesloten van deelname aan het beleid. Voor het N-VA blijft het confederalisme de oplossing. Als eerste stap naar onafhankelijkheid kan dat ook voor het VB aanvaardbaar zijn. Van Grieken en De Wever zijn in elk geval bereid met elkaar te praten zonder voorafgaande breekpunten op tafel. Als het niet lukt, mogen we in het Vlaamse parlement hopen dat de nu ruime vertegenwoordiging van Vlaams Belangers een serieuze oppositie zal voeren.
Enfin, het kan nog interessant worden.
---
Tenslotte nog dit. Als tegengewicht voor het succes van het VB kunnen onze linkse media niet genoeg vertellen dat er ook de ‘doorbraak’ is van de PvdA. Na een drietal verkiezingen zijn de communisten er eindelijk in geslaagd in Vlaanderen de kiesdrempel te halen. In verhouding tot het succes van het VB stelt het niets voor, maar het wordt verkocht alsof de twee uitslagen elkaar waard zijn. De Vlaamse media maken zich blij met een dode mus…
Verkiezingen kunnen toch nog verrassen. Gelukkig maar. Het Vlaams Belang staat er weer en heeft het niet alleen klaargespeeld door stemmen terug te winnen van Vlamingen die in 2014 voor de N-VA gestemd hadden, maar ook van veel jongeren die voor de eerste keer kwamen stemmen. Het VB is zelfs de tweede partij van Vlaanderen geworden! De groenen, die daarop hoopten, zijn in Vlaanderen bedrogen uitgekomen. Voor hen werd het een overwinningsnederlaag. De klimaatmarsen hebben voor de groenen bij ons voor zo goed als geen electoraal succes gezorgd, zoals ik trouwens al een paar keer voorspeld heb. Hun timing was verkeerd, ze zijn er zeker twee maand te vroeg mee begonnen. Het overgrote deel van de spijbelaars kan nog niet stemmen en degenen die dat voor de eerste keer wél konden, stemden grotendeels Vlaams Belang. Vlamingen hebben geen behoeften aan een partij van regelneven, die niet eens de kosten van hun eigen beloften kunnen hard maken, zoals gebleken is bij enkele politieke debatten. Dat de groenen in Wallonië wél vooruitgingen, komt grotendeels omdat Walen zich niet druk maken over belastingen. Zij betalen die gewoon niet en vinden het normaal dat Vlaanderen dat voor hen doet.
De traditionele partijen blijven achteruitgaan en dat zal zeker niet veranderen als ze blijven vastklampen aan het cordon, zoals Open VLD al heeft laten weten. Ondemocratischer kan moeilijk. In mijn blog van 17 dezer schreef ik reeds dat CD&V en Open VLD blij zouden zijn, mochten ze de 15% halen en SP.a zelfs de 10%. Ik schrijf deze blog iets vóór middernacht en het ziet er naar uit dat de partij van ‘den John’ nog maar een partijtje is. Bij de gemeentelijke verkiezingen verklaarde Crombez dat hij zou opstappen mocht de partij de centrumsteden verliezen. Toen dat toch gebeurde (op Leuven na), bleef hij lekker zitten. Straks kan hij als laatste der Mohikanen het licht uitdraaien…
Ik kom nog even terug op die stemtesten, die door verscheidene Tv-zenders worden aangeprezen om mensen, die zgz nog niets beslist hebben, te wijzen voor welke partij ze het best zouden stemmen. Ik heb dat nooit gedaan en las daarover een interessante brief van een lezer aan ’t Pallieterke, die het wél gedaan heeft en er op wijst, dat wat de partijen beloven, dikwijls niet kan worden uitgevoerd omdat ze in dit land meestal gedwongen worden een regering te vormen met andere partijen, die het niet eens kunnen zijn met wat beloofd werd. Maar het kan nóg erger, wanneer een partij de verkiezingen wint en dan de regering kan vormen, maar het tegenovergestelde van haar programma uitvoert. Dat laatste is nl gebeurd na de verkiezingen van 1999, toen mensen die gewonnen waren voor de burgermanifesten van Verhofstadt en daarom voor hem stemden, na het tot stand komen van de nieuwe regering, waarbij het genie uit Gent de premier werd, tot hun verbazing moesten vaststellen dat die niet zijn programma uitvoerde, maar dat van de PS, zowat het tegenovergestelde van wat hij in zijn drie manifesten - toen zijn partij in de oppositie zat – geschreven had..
Een tweede voorbeeld waren de stemtesten van 2014, toen menig zelfstandige verwezen werd naar CD&V en meer bepaald naar Kris Peeters, toch een ex-voorzitter van Unizo, een vereniging van kleine en middelgrote bedrijven en later moest vaststellen, dat diezelfde Peeters een rabiate voorstander bleek te zijn van de christelijke vakbond, die allerlei belastingen voorstelde die voornamelijk het bedrijfsleven konden treffen.
Duidelijke voorbeelden van de nutteloosheid en de misleiding van de stemtesten, die dus hoegenaamd geen garantie geven of de partij waarnaar men verwezen wordt, woord gaat houden. Het is gewoon een electorale bezigheidstherapie.
Er werd in deze laatste week vٕóór de verkiezingen nog vooral aan zwartepieten gedaan, hét Belgische politieke spel bij uitstek. Feitelijk heeft elke partij wel ergens boter op het hoofd, maar de grootste fouten werden gemaakt door degenen die het voor het zeggen hadden tot aan de zesde staatshervorming en dat zijn in de eerste plaats de traditionele partijen, waarbij we in Vlaanderen spreken van CD&V, SP.a en Open VLD. Specifiek voor die zesde staatshervorming komt daar ook nog Groen bij, die deze hervorming mee heeft goedgekeurd.
Over de Belgische pensioenen, zowat de laagste in Europa, zouden partijen zoals de SP.a en Open VLD er beter het zwijgen aan toedoen. De eerste heeft, samen met hun francofone familie, tot aan de komst van de Zweedse coalitie liefst achttien jaar na elkaar de minister van Pensioenen geleverd. Als ze vindt dat het daar nu fout loopt, is ze daar zelf mede voor verantwoordelijk. De tweede heeft het spaarpotje van de vergrijzing opgesoupeerd tijdens de regeringen Verhofstadt. Nu er elke maand (!) 10.000 nieuwe gepensioneerden bijkomen, wat jaarlijks de staatskas 2 miljard extra kost, blijft het dweilen met de kraan open. CD&V tenslotte is overal wat mee verantwoordelijk voor als derde hond in het kegelspel, de partij die zelf bijna nooit het initiatief neemt, maar meestal overal aan mee doet. Groen heeft de grote verdwijntruc van Verhofstadt mee gespeeld, de zesde staatshervorming mee goedgekeurd en dreigt nu zijn klimaat- en immigratieplannen te verwezenlijken via nieuwe belastingen.
----------------
Een uitspraak om te onthouden komt van Jean-Claude Marcourt, PS-minister in de Franse Gemeenschapregering, die zegt dat Wallonië Vlaanderen alleen kan bijbenen als de Vlaamse economie stilvalt! Doet zo’n beetje denken aan die oneliner van Guy Mathot zaliger van dat gat in de begroting dat, volgens hem, vanzelf gekomen was en ook wel vanzelf zou weggaan. Die Mathot was trouwens ook een socialist,
Is het misschien daarom dat de PS, bij monde van o.m. Paul Magnette, zich verzet tegen internationale handelsakkoorden, waar Vlaanderen het meeste baat bij heeft, omdat het nu eenmaal meer dan 80% van de Belgische export voor haar rekening neemt?
---
Tot slot nog een (Engelstalig) doordenkertje: ‘The end of May is on June 7th’.
Hilde Crevits wordt door haar partij verkocht als dé kandidaat minister-president van Vlaanderen. Men vergeet daarbij dat die job niet gaat naar de kandidaat die de meeste stemmen behaalt, maar naar de partij die dat doet. Het is tenslotte de partij die de meeste stemmen haalt, die de nieuwe Vlaamse minister-president zal aanduiden. Crevits maakt alleen een kans als CD&V haar het stemmenaantal zowat verdubbelt. Een alternatief zou kunnen zijn, mocht CD&V erin slagen een coalitie zonder de N-VA op de been te brengen, maar dan zal men allicht met vier partijen zitten (bv de drie traditionele plus Groen) en moet men de partners nog kunnen overtuigen.
Voor Crevits zelf is het alleen maar te hopen dat ze er zich niet politiek mee beschadigt, zoals Marianne Thijssen overkomen is. Men heeft niet elke verkiezing de luxe een gebuisde kandidaat een Europees commissariaat als alternatief aan te kunnen bieden …
In ’t Pallieterke van deze week verscheen er trouwens nog een vernietigend rapport over wat Crevits, in samenspraak met Boeve en Van Hecke, in het katholiek onderwijs heeft aangericht en waarbij een lange lijst van vergissingen ervoor kan zorgen dat ze dat onderwijs deskundig in de vernieling zal gereden hebben. Het is niet voor niks dat de kwaliteit van ons onderwijs de laatste jaren fel achteruit is gegaan. Vooral de ver overdreven toegeeflijkheid t.o.v. migranten, die gemakkelijker aan een diploma schijnen te geraken dan de eigen jeugd en haar ‘inclusief onderwijs’, waarbij ze duizenden kinderen met een beperking heeft weggehaald uit het gespecialiseerd onderwijs, dat op hun problemen was afgesteld en overgeleverd aan het gewone onderwijs, dat daarvoor niet was voorbereid noch opgeleid. Hopelijk wordt Vlaanderen niet het volgend slachtoffer van haar bizarre experimenten…
Bij VTM dachten ze dé scoop van deze verkiezingscampagne gevonden te hebben, eentje à la Strache, de Oostenrijkse vice-premier van uiterst rechts die zich had laten vangen door in een gesprek op Ibiza vorig jaar een akkoord te hebben willen sluiten hebben met e.o.a. Russische zakenvrouw, wier schimmige organisatie hem dan zou steunen in zijn politieke campagne.
VTM had een filmpje opgedolven van een interview met Bart De Wever uit 2016 (drie jaar geleden dus), waarin die voorstelde razzia’s naar illegalen uit te voeren om hen dan meteen het land uit te zetten met wat hij ‘Air Francken’ noemde. Groot misbaar daarover, in de eerste plaats bij de zelfverklaarde ‘humanisten’in Wallonië! Bij nader toezien, bleek er niets onwettigs gebeurd te zijn. Illegalen zijn mensen die hier onwettig verblijven, hier niets te zoeken hebben en die men best zo snel mogelijk het land uitzet, desnoods manu militari Dat Francken er in zijn periode als staatssecretaris voor Asiel en Migratie meer dan 6.000 effectief op die manier het land heeft uit gekregen, strekt hem alleen tot eer en de enige kritiek daarop zou kunnen zijn dat het er nog veel meer hadden mogen worden.
Heel de heisa bij de cafézender uit Nossegem (of zijn ze ondertussen verhuisd?) was dus de klassieke storm in een glas water, wat zelfs bevestigd werd door hun eigen huidige politieke commentator Noël Slangen, die zeker niet van enige sympathie t.o.v. de Vlaamse zaak kan verdacht worden. Hij was de man die indertijd, tijdens de parlementaire hoorzittingen in de zaak Dutroux, weigerde te antwoorden op een vraag van Gerolf Annemans – toen een van de juryleden - enkel en alleen omdat die van het Vlaams Blok was…
VTM wordt wel eens aanzien als minder links dan de VRT, maar onderhuids zijn ze ook anti-Vlaams en vooral belust op sensatie. Het nieuws van de zgz ‘scoop’ kwam trouwens dinsdagavond als eerste punt op hun Tv-journaal.
------------------
En dan, n.a.v. de AB-Inbev reclame over ‘Pintje, Sam?’, nog enkele nieuwe tips voor de verkoop van Jupiler, het bier dat tijdens het WK ‘Belgium’ heette:
In mijn blog van 12 dezer had ik er reeds over dat, als men terug naar een nationale kieskring zou gaan, zoals heel wat francofonen en belgicisten soms vragen (bij ons Groen en Open VLD), men wel eveneens terug zou moeten gaan naar het kiesstelsel van 1 man/vrouw één stem. Nu is dat niet het geval en hebben Franstaligen minder stemmen nodig om een federale zetel te behalen. In Vlaanderen heeft men 46.106 stemmen nodig voor één zetel, in Wallonië slechts 34.419. Zo haalde Ecolo de vorige verkiezing minder stemmen dan het VB, maar kreeg wel twee zetels meer. Ik kon beslag leggen op enkele cijfers van die verkiezingen m.b.t. de grootste partijen, cijfers die voor zichzelf spreken.
aantal
%
Aantal
Stemmen
stemmen
België
zetels
per zetel
N-VA
1.366.414
20,26%
33
41.406
CD&V
783.060
11,61%
18
43.503
Open Vld
659.582
9,78%
14
47.113
sp.a
595.486
8,83%
13
45.807
Groen
358.947
5,32%
6
59.825
Vl Belang
247.746
3,67%
3
82.582
Tot Ned
4.011.235
59,47%
87
46.106
PS
787.165
11,67%
23
34.225
MR
650.290
9,64%
20
32.515
cdH
336.281
4,99%
9
37.365
Ecolo
222.551
3,30%
6
37.092
Tot Franst
1.996.287
29,60%
58
34.419
Daar houdt het trouwens niet bij op. Als men het heeft over de politieke families, dan houdt men ook rekening met het aantal zetels, niet met het aantal stemmen. Dat gebeurt straks weer bij de vorming van een eventuele nieuwe federale regering, waarbij de familie met het grootste aantal zetels eerst aan zet is, terwijl het goed kan zijn dat ze minder stemmen heeft behaald dan een concurrerende partij.
Vanaf gisteren stoppen de bussen van De Lijn weer aan het Brusselse Noordstation. Vorige week had minister De Block, sinds ‘Marrakech’ ook ontslagnemend staatssecretaris voor Asiel & Immigratie, de hele ruimte van het station waar al lang transmigranten hun toevlucht zochten, laten ontruimen én schoonmaken. De aanwezigen werden naar opvangcentra voor daklozen gebracht en krijgen daar opnieuw een voorstel om asiel aan te vragen. Wie zich nog naar dat Noordstation begeeft, zou terecht komen in een gesloten centrum in afwachting van zijn uitwijzing. Daarmee zou er een einde komen aan de al enkele jaren durende vaudeville.
Zou het?
Ik geloof er niets van en ik ben niet de enige, te zien aan de reacties die er gekomen zijn nadat bekend werd dat de zaak was ‘opgelost’. De algemene indruk is, dat de ontruiming door De Block gewoon een verkiezingsstunt is en dat het na 26 mei daar weer business as usual zal worden. Zijzelf is zo slim niet op de meestal negatieve reacties in te gaan, maar haar politieke medestanders waren er als de kippen bij om op de sociale media victorie te kraaien.
De huidige oplossing is het resultaat van een coördinatie van de lokale, gewestelijke en federale overheid, zegt men. Als dat zo is en het straks weer fout loopt, dan moeten diezelfde organisaties maar eens vertellen waarom ze hun werk niet beter hebben gedaan. Wat men dan niét mag doen, is ze extra geld geven om welke andere oplossing ook te financieren, want daar zal het dan weer over gaan. Zoals ik hier meermaals geschreven heb, moet men Brussel geen extra geld meer geven, maar de Brusselaars vertellen dat ze daar alles uiteindelijk maar eens zelf moeten oplossen met hun eigen geld of wat ervan overblijft. Dat is de enige manier om hen te dwingen zelf met oplossingen (én besparingen) af te komen. Anders zal Brussel een waterhoofd blijven dat steeds meer geld zal opslokken en waarvoor in de eerste plaats Vlaanderen steeds zal mogen opdraven.
Met de al dan niet definitieve opruiming van het Brusselse Noordstation is het probleem van de transmigranten trouwens niet opgelost. Mensen die niet eens zinnens zijn een aanvraag tot verblijf alhier in te dienen, hoeven op geen enkele manier door ons geholpen te worden. Als internationale organisaties zoals Artsen zonder Grenzen of Dokters van de Wereld zich daarover willen bekommeren, is dat hun zaak, maar niet die van onze belastingbetalers.
Er was vorige week weer heel wat te doen over de dure elektriciteitstarieven in dit land. Die zijn, volgens Tom De Meester, de energiespecialist van de … PvdA (als het goed is, zeggen we het ook) de laatste vijf jaar hier zes keer sneller gestegen dan in onze buurlanden. Een stijging van 62%, terwijl dat in de ons omliggende landen maar 10,2% was. De cijfers worden trouwens bevestigd door onze eigen elektriciteitsregulator Creg.
Om te beginnen was de BTW op het elektriciteitsverbruik door de regering Di Rupo in 2014 van 21 naar 6% teruggebracht, maar later door de regering Michel terug op 21% gebracht, mede om de taxshift te kunnen verwezenlijken. Daarna waren er de miljarden euro’s die werden weggegeven door toenmalig Vlaams minister Freya Van den Bossche voor het plaatsen van zonnepanelen. Toen een volgende Vlaamse regering daar een einde aan maakte en de opvolgster van Van den Bossche, Annemie Turtelboom, de schade door een nieuwe taks wou beperken, kreeg die taks haar naam en was ze tenslotte verplicht op te stappen. Tussendoor was er de afschaffing van de gratis stroom in Vlaanderen, nog ingevoerd door ‘Mister Gratis’, Steve Stevaert himself.
Al van bij het begin van de zgz ‘groene stroom’ schreef ik al dat we ons aan die groene stroom nog blauw zouden betalen en dat is ondertussen het geval. Zelfs de windmolenparken die tegenwoordig zonder subsidies kunnen gebouwd worden, kosten extra geld om de stroom vanuit de zee naar de verbruikers te brengen.
Dan is er nog de hele trammelant geweest met de kerncentrales, die om de haverklap stil vielen of moesten stil gelegd worden, zodat we stroom uit het buitenland moesten invoeren, wat de zaak niet goedkoper maakte (vorig jaar was dat 22% van het totale verbruik).
Tenslotte worden de elektriciteitskosten in dit land zo goed als volledig doorberekend aan de verbruiker, u en ik, terwijl dat in de buurlanden gebeurt via de algemene middelen, de begroting, zeg maar. Een land als Nederland, dat op zijn laatste begroting 11 miljard euro overhield, kan zich zoiets veroorloven. Een land als het onze, met een begrotingstekort van 7/8 miljard euro (en het kan nog meer worden!), kan dat niet*. Simple comme bonjour!
* Op Tv hoorde ik gisteren nog een discussie op De Zevende Dag, waarbij Jambon, Crootje en Verherstraeten een Zweedse coalitie bis niet uitsloten en in één adem erbij vertelden, dat ze dan zouden werken naar een sluitende begroting voor 2021. Bij de start van de eerste Zweedse coalitie werd juist hetzelfde gesteld, maar dan voor 2018. Er is niets van in huis gekomen.
Zo gaan we de laatste week in vóór de moeder aller verkiezingen (regionaal, federaal en Europees) en dit na een ongekende aanloopperiode van liefst zes maanden, waarin alle grote thema’s over immigratie, klimaat en koopkracht zodanig zijn uitgemolken, dat menigeen er zo stilaan genoeg van heeft. De partijen die volgens de laatste peilingen (in zover die kloppen) de grootste geworden zijn in Wallonië (PS, Ecolo en MR) zien hun ‘familie’ in Vlaanderen terugvallen op plaatsen 4,5 en 6, waardoor het vormen van een federale regering steeds hachelijker wordt. VB en N-VA halen in die peilingen zo’n 43% van de Vlaamse stemmen (5% meer dan 5 jaar geleden), waardoor er zich stilaan een mogelijkheid vormt om samen straks de helft van de zetels te halen in het Vlaamse parlement. Als de N-VA dan – zoals verwacht - blijft weigeren met het VB samen te werken – en de andere partijen dat ook blijven doen, dan krijgen we te maken met een situatie waarin de partij van De Wever in Vlaanderen ‘incontournabel’ wordt. Absurder kan moeilijk.*
Tenslotte is er, buiten het voorstel van De Crem om de Brusselse politiezones van zes naar één te brengen – wat niet realiseerbaar is zonder ook de Brusselse ‘baronieën’ te herleiden van negentien tot één - door geen enkele partij ook maar één voorstel tot besparen voorgesteld, zodat de vraag blijft wie straks de rekening gaat betalen van de beloftes die nu worden gedaan. Alle beloftes die miljarden (of zelfs ‘maar’ honderden miljoenen) euro kosten kunnen nooit verwezenlijkt worden, want er is geen geld voor.
* Opmerkelijk is wel dat in de laatste peiling, in verhouding tot de vorige, het VB meer stemmen wint dan de N-VA er verliest. Dat betekent dat er ook stemmen van de traditionele partijen naar het VB komen of dat er heel wat nieuwe kiezers voor het origineel zullen stemmen, jonge mensen die niet meer geloven wat de andere partijen ons trachten wijs te maken. Dat is een gunstige ontwikkeling.
In de weekeindkrant van De Tijd van 4 dezer stond een interessant artikel over Steven Pinker, een in Canada geboren psycholoog en linguïst, die ontkent dat de wereld naar de verdoemenis gaat als we voortdoen zoals we bezig zijn en zoals een hele schare onheilsprofeten beweert. Hij zegt dat er nooit een betere tijd was om geboren te worden dan nu en baseert zich daarvoor op cijfers en statistieken, waarvan enkele de moeite zijn eens onder ogen te worden genomen:
- Sinds het einde van de 18de eeuw is de gemiddelde levensverwachting in de wereld gestegen van 30 tot 71 jaar.
- Het aantal mensen dat door oorlogen sterft, is nog een kwart van dat van in de jaren 1980, een zevende van dat van in de jaren 1970 en een achttiende van dat van in de jaren 1950.
- De geletterdheid is sinds het begin van de 19de eeuw van 12 tot 83% gestegen.
- Het globale IQ is in 100 jaar tijd, door beter en meer onderwijs en beter eten, met 30% gestegen.
- De wereld is in tweehonderd jaar honderd keer rijker geworden en die rijkdom is beter verdeeld.
Dit alles wil niet zeggen dat nu alles koek en ei is, maar het is goed ook eens iets anders te horen dat het negatieve nieuws waarmee we door onze media constant overspoeld worden. Volgens Pinker wordt het nieuws gedreven door gebeurtenissen en die zijn nu eenmaal overwegend negatief. Goede dingen hebben langere tijd nodig om zich te ontwikkelen. Een miljard mensen zijn de extreme armoede ontsnapt. Haast niemand die het weet. En een land in vrede is ook geen nieuws.
---
En dat nog dit: menig royalty watcher stelt zich vragen bij de vrij simpele naam die prins Harry en zijn Meghan hun pasgeboren zoontje gegeven hebben: Archie. Waarschijnlijk zijn ze allebei fan geweest van Archie Bunker in de komische Tv-reeks ‘All in the family’? Bij de BBC hebben ze al een radiocommentator ontslagen die met Archie gelachen had…
Aan die stemtest van de VRT of die van VTM (‘De stem van Vlaanderen’), heb ik nooit mee gedaan en zal ik dat ook nu niet doen. Dat doet me zo’n beetje denken aan die reclame voor producten om met roken te stoppen, terwijl men er even goed vanaf kan geraken door er doodgewoon mee te stoppen, zonder daarvoor iets anders in de plaats te moeten doen. Ik denk trouwens dat veel mensen het alleen maar doen als amusement, zoals men bv een kruiswoordraadsel of e.o.a. puzzel invult. Bij het scheiden van de markt hebben heeft een normale mens toch zijn eigen idee over de politiek en zijn de uitslagen nooit in verhouding tot wat mensen hebben ingevuld bij de testen.
Anja Pieters, die in ’t Pallieterke de politieke gang van zaken volgt en becommentarieert, had zich de moeite getroost om e.e.a. eens na te gaan en te vergelijken. Zo kwam ze er bij uit dat de gemiddelde Vlaming vooral denkt aan zijn portemonnee, vindt dat er beter niet geraakt wordt aan de index en aan de loonsverhoging volgens anciënniteit, dat de BTW op de elektriciteit terug naar 6% moet en hij/zij het niet realistisch vindt minder te werken met behoud van loon en gratis naar de dokter te gaan. Die gemiddelde Vlaming heeft het niet slecht en wil het zo houden. E.e.a. houdt wel in dat de meerderheid hier nog steeds niet warm loopt voor een onafhankelijk Vlaanderen en dat hij/zij evenmin beseft dat Vlaanderen jaarlijks miljarden euro verspeelt, waardoor hij/zij het anders nóg beter zou hebben.
Er zal na 26 mei normaal gesproken dan ook niet veel veranderen. De N-VA zal enkele procenten verliezen, maar als een nieuwe CVP veruit de grootste volkspartij blijven. De groenen en het VB zullen enkele procenten winnen, CD&V en Open VLD zullen al blij zijn de 15% te halen en SP.a zelfs de 10%. Dan drinken ze een glas, lozen ze een plas en laten alles zoals het was. Op dit scenario is maar één uitzondering, nl als men er niet in zou slagen een nieuwe federale regering te vormen. Pas dan zullen de partijen verplicht worden eens anders te gaan denken dan tot nu oe het geval was.
Een Luxemburgse firma met Quatarees kapitaal heeft aangeboden bij ons in Vlaanderen vier nieuwe gascentrales van de laatste generatie neer te zetten, twee in Vilvoorde en twee bij de oude, nu gesloten steenkoolcentrale van het Limburgse Langerlo, waar al heel wat over te doen was n.a.v. de plannen om ze om te schakelen naar een biomas-centrale, die zo’n anderhalf miljard euro subsidies zou krijgen. Gelukkig is die zwendel niet doorgegaan, evenmin als een andere van hetzelfde soort die men wou opstarten in de Gentse haven.
Het Luxemburgs bedrijf wil die gascentrales nl zelf bouwen en uitbaten en vraagt daarvoor geen cent subsidie. M.a.w. nadat gebleken is dat men windmolenparken op de Noordzee kan bouwen zonder subsidies, blijkt dat ook te kunnen met die nieuwe gascentrales, die bovendien een pak minder CO2 zouden uitstoten in vergelijking met de oude, reeds bestaande gascentrales. De nieuwe centrales zouden goed zijn voor een productiecapaciteit die zou toelaten 4 van de 7 bestaande Belgische kerncentrales binnen de vastgestelde termijnen te vervangen en nog altijd enkele kerncentrales achter de hand te kunnen houden voor het geval er toch iets misloopt. Anders gezegd: voorlopig zou de betaalbaarheid en duurzaamheid van de energievoorziening gegarandeerd blijven.
Ondertussen zijn er al wel enkele miljarden euro’s uitgedeeld voor zonnepanelen, windmolens en biomas-centrales, geld dat we kwijt zijn. Laat ons hopen dat dit een les mag zijn om alle nieuwe klimaateisen, waar nu in de kiescampagnes zo kwistig mee wordt omgesprongen, zomaar niet te slikken en ze eerst grondig op duurzaamheid en betaalbaarheid te testen alvorens er geld aan te verspillen, zoals in het verleden al veel te dikwijls gebeurd is.
In deze tijd van (meestal niet te verwezenlijken) beloften, die hopen geld kosten, geld dat er niet is, is er toch eentje waarbij wél kan bespaard worden en zelfs nog geen klein beetje. Het voorstel nl van Crembo om de zes Brusselse politiezones te herleiden tot één, iets wat ik hier al meermaals gesteld heb. Er is daarop al een reactie gekomen van Jan Jambon, die ook gelijk heeft, waar hij stelt dat die maatregel alleen maar een eerste stap kan zijn, want één politiecorps dat ondergeschikt zou blijven aan 19 burgemeesters zal ook niet werken. Er moet één gemeente komen, één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad en één OCMW. Het bewijs dat dit kan werken – mits het instellen van districtraden, zoals bv in Antwerpen – is het feit dat Brussel nu al wél één brandweercorps heeft voor het hele Brusselse gewest. Jambon heeft daarover trouwens al enige ervaring opgedaan met zijn ‘kanaalplan’ tegen het terrorisme in Molenbeek en omstreken. De kers op de taart zou zijn dat het Brussels gewest en de stad Brussel daarbij samen zouden vallen en één entiteit vormen, waarbij de minister-president de functie van de burgemeester erbij zou nemen en de Brusselse deelregering die van de stad. Op die wijze zouden er een duizendtal (!) overbodige functies kunnen worden afgeschaft en minstens tientallen miljoenen euro kunnen bespaard worden, uitgerekend in een stad die nu continu met een geldtekort zit. Daar zitten al die huidige fluweelzitters nu wel niet op te wachten en er rekening mee houdend dat de meerderheid van de verkozenen in Brussel geen Vlamingen zijn, is het zeer de vraag wat ervan in huis zal komen. Zelfs het feit dat Crembo zei dat zijn partij er een breekpunt van ging maken, moet met een grove korrel zout genomen worden, Hij mag dan zelf nog vrij consequent zijn, zijn partij is dat meestal niet. Het enige waarmee Vlaanderen in Brussel iets kan bereiken, is de geldkraan dichtdraaien.
---
En dan nog dit: burgers die op 26 mei niet zullen gaan stemmen, zullen daarvoor niet vervolgd worden. Er is beslist dat de afwezigheidslijsten door de kiesbureaus niet meer zullen worden overgemaakt aan het gerecht, iets wat vroeger al hier en daar niet meer gebeurde, maar nu dus algemeen zou worden. Ik ben geen voorstander van de verplichting tot stemmen. Dat gebeurde alleen nog hier, in Luxemburg en in Griekenland. Maar als er dan toch niemand bestraft wordt als men niét stemt, waarom moet die wet dan blijven bestaan? Misschien omdat voor- en bijzitters wél nog bestraft zullen worden als ze niet komen opdagen. Dat staat nu in éénzelfde wet, die echter gerust kan gesplitst worden. De vraag is maar of dat ooit gaat gebeuren, want in dit land slaagt men er bijna nooit in een nieuwe wet te maken zonder uitzonderingen en achterpoortjes.
Het aantal politici, dat nu al zegt minister en zelfs premier te willen worden in de volgende regeringen, loopt met de dag op. Dat terwijl men niet eens weet welke partijen die volgende regering gaan vormen. Het zullen zij zijn (en niet de kiezers) die hun kandidaten zullen mogen aanwijzen. Dat alles op voorwaarde, dat er ooit een nieuwe federale regering komt. Geen nieuwe federale regering, zou tenslotte voor Vlaanderen het beste alternatief zal zijn, zolang de Vlaamsnationalisten het onderling niet eens kunnen worden, zelfs niet als ze samen meer dan 50% van de Vlaamse stemmen zouden behalen.
---
Zondag was er de stille mars voor Julie Van Espen en tegen seksueel geweld in Antwerpen en een tweede voor een beter klimaat en meer koopkracht in Brussel. Beide marsen kregen zo’n 15.000 betogers op de been, zodat men zou gaan denken dat ze elkaar waard waren. Niets is minder waar, want de stille mars in Antwerpen was een week eerder pas gepland door een handvol vriendinnen van de vermoorde Julie – een groepje amateurs, zeg maar - terwijl die in Brussel al langer gepland was en uitging van tientallen organisaties, waaronder álle vakbonden. Beide marsen verliepen zonder incidenten, maar bij die van Brussel was dat mede het gevolg van het feit dat de politie bij het begin van die manifestatie een tiental in het zwart geklede en gemaskerde jonge kerels administratief had aangehouden. Om toch maar volk te trekken, moeten de klimaatspijbelaars steeds meer rekenen op de inbreng van andere organisaties en instellingen, zodat men zich terecht kan afvragen, hoeveel mensen er in de laatste spijbelmarsen nog bij liepen die echt nog iets gaven om het klimaat.
Die uitspraak komt niet van e.o.a. Vlaamsnationalist, maar van de Waalse wetstraatjournalist Christophe Deborsu – ook bekend in Vlaanderen van o.m. zijn vroegere reportages uit Wallonië in De Zevende Dag, die nu op RTL het politieke praatprogramma leidt ‘C’est pas tous les jours dimanche’: De man spreekt een bijna vlekkeloos Nederlands en vertelde dat n.a.v. een artikel in Het Laatste Nieuws, waarin onder de titel ‘Pover Wallonië’ stond, dat iedere Waal maandelijks 143 euro krijgt uit Vlaanderen, jaar in, jaar uit en dit al vele decennia. Bij de zesde staatshervorming – onder Di Rupo – was overeengekomen dat deze transfers vanaf 2024 zouden worden afgebouwd, maar diezelfde Di Rupo vindt nu, op enkele weken vóór de verkiezingen, dat die akkoorden zouden moeten worden ‘herzien’…
Di Rupo was trouwens niet de eerste PS’er die beloofde een einde te maken aan de transfers. Reeds in 2006 verklaarde toenmalig Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe dat Wallonië na tien jaar op eigen benen zou kunnen staan. Nu, dertien jaar later, blijkt de levensstandaard van de gemiddelde Waal 30% lager liggen dan de Vlaamse en alle pogingen – inbegrepen miljarden euro’s van enkele zgz ‘Marshall Plannen’ - van Europa om die toestand te verbeteren, hebben weinig of niets uitgehaald. Ondertussen evolueert Wallonië naar een nog linksere samenleving waarin PS, Ecolo en de communisten van de PTB (onze PvdA) waarschijnlijk na 26 mei de meerderheid gaan behalen en die ook zullen willen verzilveren op federaal vlak, met de steun van Groen, SP.a. en PvdA..
---
En als uitsmijter nog een verkiezingsslogan van de MR in Wallonië: ‘ Avec les verts, toujours plus cher’, zinspelend op hogere belastingen als de groenen mee aan de macht zouden komen.
Siegfried Bracke is nu niet precies het type flamingant waar Vlaanderen op zat te wachten. Eerder links als politiek journalist bij de VRT (anders lukt het je daar niet), kwam hij tenslotte in de zetel terecht van voorzitter van de Kamer en werd hij theoretisch de eerste burger van het land. De beslissing van de N-VA om in 2014 haar communautaire agenda voor vijf jaar in de koelkast te stoppen, was een idee van Bracke, de zgn ‘Bocht van Bracke’. Het heeft hemzelf in elk geval geen windeieren gelegd. Zelfs nu zijn partij de federale regering heeft verlaten, zit hij – als enige N-VA’er - nog steeds op zijn voorzitterszetel.
Dit alles gezegd zijnde, neemt het niet weg dat Bracke af en toe ook wel eens iets zinnigs zegt. In een interview in De Afspraak zei hij dat, als het politiek systeem blijft wat het is, de federale begroting nooit in evenwicht zal geraken. Bracke stelt, dat men de Belgische staat zal moeten hervormen om hem budgettair op orde te krijgen.
Begrotingsbeleid en het communautaire zijn geen afzonderlijke zaken, zoals ze dikwijls worden voorgesteld. Ze horen bij elkaar en een oplossing kan er bijna alleen komen via duidelijke afspraken tussen de gemeenschappen. Noem het desnoods confederatie. Als puntje bij paaltje komt, gaat het altijd om de centen, zoals gebleken is uit alle staatshervormingen die tot nu toe hebben plaatsgevonden. De reden, waarom Di Rupo vanaf 2024, zoals was afgesproken bij de zesde staatshervorming, de transfers van Noord naar Zuid zou gaan afbouwen, nu toch weer bespreekbaar wil maken, zegt genoeg. Nu maar hopen dat er weer geen Vlaamse leliaards in gaan trappen, zodat die geschiedenis zich blijft herhalen. Dé reden om te hopen dat ze er straks niet meer uit raken, geen federale regering meer zullen kunnen vormen en dan – inderdaad, zoals Bracke stelde – dit land zullen moéten hervormen.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. De Franstaligen in het algemeen, maar ook de Vlaamse belgicisten van Gwendolientje’s clubje en de groenen – met in de eerste plaats superbelg Calveau - hebben het regelmatig over een terugkeer naar de nationale kieskring. Heel België zou op die lijsten kunnen staan en/of kunnen verkozen worden. Dat zou bv betekenen dat men in Vlaanderen ook zou kunnen kiezen voor bv Di Rupo en bij onze zuiderburen voor Theo Francken. Een terugkeer naar het Belgique à papa, zeg maar, onaanvaardbaar voor overtuigde Vlamingen. Groot was dan ook de verbazing, toen bleek dat Bart De Wever en Jan Jambon er nu wél mee akkoord zouden gaan, maar wel op één voorwaarde: één man/vrouw, één stem. Op die manier zou de N-VA nog eens een bocht nemen, maar daarbij wel een einde maken aan het ondemocratische huidige systeem waarbij Franstaligen minder stemmen nodig hebben voor een parlementszetel dan Vlamingen en zouden deze laatsten zo’n 60% van de zetels kunnen halen. Ik denk niet dat de francofonen en belgicisten dat ooit zullen aanvaarden en dat alles dan ook bij het huidige discriminatie zal blijven.
