In de weekeindkrant van De Tijd van 4 dezer stond een interessant artikel over Steven Pinker, een in Canada geboren psycholoog en linguïst, die ontkent dat de wereld naar de verdoemenis gaat als we voortdoen zoals we bezig zijn en zoals een hele schare onheilsprofeten beweert. Hij zegt dat er nooit een betere tijd was om geboren te worden dan nu en baseert zich daarvoor op cijfers en statistieken, waarvan enkele de moeite zijn eens onder ogen te worden genomen:
- Sinds het einde van de 18de eeuw is de gemiddelde levensverwachting in de wereld gestegen van 30 tot 71 jaar.
- Het aantal mensen dat door oorlogen sterft, is nog een kwart van dat van in de jaren 1980, een zevende van dat van in de jaren 1970 en een achttiende van dat van in de jaren 1950.
- De geletterdheid is sinds het begin van de 19de eeuw van 12 tot 83% gestegen.
- Het globale IQ is in 100 jaar tijd, door beter en meer onderwijs en beter eten, met 30% gestegen.
- De wereld is in tweehonderd jaar honderd keer rijker geworden en die rijkdom is beter verdeeld.
Dit alles wil niet zeggen dat nu alles koek en ei is, maar het is goed ook eens iets anders te horen dat het negatieve nieuws waarmee we door onze media constant overspoeld worden. Volgens Pinker wordt het nieuws gedreven door gebeurtenissen en die zijn nu eenmaal overwegend negatief. Goede dingen hebben langere tijd nodig om zich te ontwikkelen. Een miljard mensen zijn de extreme armoede ontsnapt. Haast niemand die het weet. En een land in vrede is ook geen nieuws.
---
En dat nog dit: menig royalty watcher stelt zich vragen bij de vrij simpele naam die prins Harry en zijn Meghan hun pasgeboren zoontje gegeven hebben: Archie. Waarschijnlijk zijn ze allebei fan geweest van Archie Bunker in de komische Tv-reeks ‘All in the family’? Bij de BBC hebben ze al een radiocommentator ontslagen die met Archie gelachen had…
Aan die stemtest van de VRT of die van VTM (‘De stem van Vlaanderen’), heb ik nooit mee gedaan en zal ik dat ook nu niet doen. Dat doet me zo’n beetje denken aan die reclame voor producten om met roken te stoppen, terwijl men er even goed vanaf kan geraken door er doodgewoon mee te stoppen, zonder daarvoor iets anders in de plaats te moeten doen. Ik denk trouwens dat veel mensen het alleen maar doen als amusement, zoals men bv een kruiswoordraadsel of e.o.a. puzzel invult. Bij het scheiden van de markt hebben heeft een normale mens toch zijn eigen idee over de politiek en zijn de uitslagen nooit in verhouding tot wat mensen hebben ingevuld bij de testen.
Anja Pieters, die in ’t Pallieterke de politieke gang van zaken volgt en becommentarieert, had zich de moeite getroost om e.e.a. eens na te gaan en te vergelijken. Zo kwam ze er bij uit dat de gemiddelde Vlaming vooral denkt aan zijn portemonnee, vindt dat er beter niet geraakt wordt aan de index en aan de loonsverhoging volgens anciënniteit, dat de BTW op de elektriciteit terug naar 6% moet en hij/zij het niet realistisch vindt minder te werken met behoud van loon en gratis naar de dokter te gaan. Die gemiddelde Vlaming heeft het niet slecht en wil het zo houden. E.e.a. houdt wel in dat de meerderheid hier nog steeds niet warm loopt voor een onafhankelijk Vlaanderen en dat hij/zij evenmin beseft dat Vlaanderen jaarlijks miljarden euro verspeelt, waardoor hij/zij het anders nóg beter zou hebben.
Er zal na 26 mei normaal gesproken dan ook niet veel veranderen. De N-VA zal enkele procenten verliezen, maar als een nieuwe CVP veruit de grootste volkspartij blijven. De groenen en het VB zullen enkele procenten winnen, CD&V en Open VLD zullen al blij zijn de 15% te halen en SP.a zelfs de 10%. Dan drinken ze een glas, lozen ze een plas en laten alles zoals het was. Op dit scenario is maar één uitzondering, nl als men er niet in zou slagen een nieuwe federale regering te vormen. Pas dan zullen de partijen verplicht worden eens anders te gaan denken dan tot nu oe het geval was.
Een Luxemburgse firma met Quatarees kapitaal heeft aangeboden bij ons in Vlaanderen vier nieuwe gascentrales van de laatste generatie neer te zetten, twee in Vilvoorde en twee bij de oude, nu gesloten steenkoolcentrale van het Limburgse Langerlo, waar al heel wat over te doen was n.a.v. de plannen om ze om te schakelen naar een biomas-centrale, die zo’n anderhalf miljard euro subsidies zou krijgen. Gelukkig is die zwendel niet doorgegaan, evenmin als een andere van hetzelfde soort die men wou opstarten in de Gentse haven.
Het Luxemburgs bedrijf wil die gascentrales nl zelf bouwen en uitbaten en vraagt daarvoor geen cent subsidie. M.a.w. nadat gebleken is dat men windmolenparken op de Noordzee kan bouwen zonder subsidies, blijkt dat ook te kunnen met die nieuwe gascentrales, die bovendien een pak minder CO2 zouden uitstoten in vergelijking met de oude, reeds bestaande gascentrales. De nieuwe centrales zouden goed zijn voor een productiecapaciteit die zou toelaten 4 van de 7 bestaande Belgische kerncentrales binnen de vastgestelde termijnen te vervangen en nog altijd enkele kerncentrales achter de hand te kunnen houden voor het geval er toch iets misloopt. Anders gezegd: voorlopig zou de betaalbaarheid en duurzaamheid van de energievoorziening gegarandeerd blijven.
Ondertussen zijn er al wel enkele miljarden euro’s uitgedeeld voor zonnepanelen, windmolens en biomas-centrales, geld dat we kwijt zijn. Laat ons hopen dat dit een les mag zijn om alle nieuwe klimaateisen, waar nu in de kiescampagnes zo kwistig mee wordt omgesprongen, zomaar niet te slikken en ze eerst grondig op duurzaamheid en betaalbaarheid te testen alvorens er geld aan te verspillen, zoals in het verleden al veel te dikwijls gebeurd is.
In deze tijd van (meestal niet te verwezenlijken) beloften, die hopen geld kosten, geld dat er niet is, is er toch eentje waarbij wél kan bespaard worden en zelfs nog geen klein beetje. Het voorstel nl van Crembo om de zes Brusselse politiezones te herleiden tot één, iets wat ik hier al meermaals gesteld heb. Er is daarop al een reactie gekomen van Jan Jambon, die ook gelijk heeft, waar hij stelt dat die maatregel alleen maar een eerste stap kan zijn, want één politiecorps dat ondergeschikt zou blijven aan 19 burgemeesters zal ook niet werken. Er moet één gemeente komen, één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad en één OCMW. Het bewijs dat dit kan werken – mits het instellen van districtraden, zoals bv in Antwerpen – is het feit dat Brussel nu al wél één brandweercorps heeft voor het hele Brusselse gewest. Jambon heeft daarover trouwens al enige ervaring opgedaan met zijn ‘kanaalplan’ tegen het terrorisme in Molenbeek en omstreken. De kers op de taart zou zijn dat het Brussels gewest en de stad Brussel daarbij samen zouden vallen en één entiteit vormen, waarbij de minister-president de functie van de burgemeester erbij zou nemen en de Brusselse deelregering die van de stad. Op die wijze zouden er een duizendtal (!) overbodige functies kunnen worden afgeschaft en minstens tientallen miljoenen euro kunnen bespaard worden, uitgerekend in een stad die nu continu met een geldtekort zit. Daar zitten al die huidige fluweelzitters nu wel niet op te wachten en er rekening mee houdend dat de meerderheid van de verkozenen in Brussel geen Vlamingen zijn, is het zeer de vraag wat ervan in huis zal komen. Zelfs het feit dat Crembo zei dat zijn partij er een breekpunt van ging maken, moet met een grove korrel zout genomen worden, Hij mag dan zelf nog vrij consequent zijn, zijn partij is dat meestal niet. Het enige waarmee Vlaanderen in Brussel iets kan bereiken, is de geldkraan dichtdraaien.
---
En dan nog dit: burgers die op 26 mei niet zullen gaan stemmen, zullen daarvoor niet vervolgd worden. Er is beslist dat de afwezigheidslijsten door de kiesbureaus niet meer zullen worden overgemaakt aan het gerecht, iets wat vroeger al hier en daar niet meer gebeurde, maar nu dus algemeen zou worden. Ik ben geen voorstander van de verplichting tot stemmen. Dat gebeurde alleen nog hier, in Luxemburg en in Griekenland. Maar als er dan toch niemand bestraft wordt als men niét stemt, waarom moet die wet dan blijven bestaan? Misschien omdat voor- en bijzitters wél nog bestraft zullen worden als ze niet komen opdagen. Dat staat nu in éénzelfde wet, die echter gerust kan gesplitst worden. De vraag is maar of dat ooit gaat gebeuren, want in dit land slaagt men er bijna nooit in een nieuwe wet te maken zonder uitzonderingen en achterpoortjes.
Het aantal politici, dat nu al zegt minister en zelfs premier te willen worden in de volgende regeringen, loopt met de dag op. Dat terwijl men niet eens weet welke partijen die volgende regering gaan vormen. Het zullen zij zijn (en niet de kiezers) die hun kandidaten zullen mogen aanwijzen. Dat alles op voorwaarde, dat er ooit een nieuwe federale regering komt. Geen nieuwe federale regering, zou tenslotte voor Vlaanderen het beste alternatief zal zijn, zolang de Vlaamsnationalisten het onderling niet eens kunnen worden, zelfs niet als ze samen meer dan 50% van de Vlaamse stemmen zouden behalen.
---
Zondag was er de stille mars voor Julie Van Espen en tegen seksueel geweld in Antwerpen en een tweede voor een beter klimaat en meer koopkracht in Brussel. Beide marsen kregen zo’n 15.000 betogers op de been, zodat men zou gaan denken dat ze elkaar waard waren. Niets is minder waar, want de stille mars in Antwerpen was een week eerder pas gepland door een handvol vriendinnen van de vermoorde Julie – een groepje amateurs, zeg maar - terwijl die in Brussel al langer gepland was en uitging van tientallen organisaties, waaronder álle vakbonden. Beide marsen verliepen zonder incidenten, maar bij die van Brussel was dat mede het gevolg van het feit dat de politie bij het begin van die manifestatie een tiental in het zwart geklede en gemaskerde jonge kerels administratief had aangehouden. Om toch maar volk te trekken, moeten de klimaatspijbelaars steeds meer rekenen op de inbreng van andere organisaties en instellingen, zodat men zich terecht kan afvragen, hoeveel mensen er in de laatste spijbelmarsen nog bij liepen die echt nog iets gaven om het klimaat.
Die uitspraak komt niet van e.o.a. Vlaamsnationalist, maar van de Waalse wetstraatjournalist Christophe Deborsu – ook bekend in Vlaanderen van o.m. zijn vroegere reportages uit Wallonië in De Zevende Dag, die nu op RTL het politieke praatprogramma leidt ‘C’est pas tous les jours dimanche’: De man spreekt een bijna vlekkeloos Nederlands en vertelde dat n.a.v. een artikel in Het Laatste Nieuws, waarin onder de titel ‘Pover Wallonië’ stond, dat iedere Waal maandelijks 143 euro krijgt uit Vlaanderen, jaar in, jaar uit en dit al vele decennia. Bij de zesde staatshervorming – onder Di Rupo – was overeengekomen dat deze transfers vanaf 2024 zouden worden afgebouwd, maar diezelfde Di Rupo vindt nu, op enkele weken vóór de verkiezingen, dat die akkoorden zouden moeten worden ‘herzien’…
Di Rupo was trouwens niet de eerste PS’er die beloofde een einde te maken aan de transfers. Reeds in 2006 verklaarde toenmalig Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe dat Wallonië na tien jaar op eigen benen zou kunnen staan. Nu, dertien jaar later, blijkt de levensstandaard van de gemiddelde Waal 30% lager liggen dan de Vlaamse en alle pogingen – inbegrepen miljarden euro’s van enkele zgz ‘Marshall Plannen’ - van Europa om die toestand te verbeteren, hebben weinig of niets uitgehaald. Ondertussen evolueert Wallonië naar een nog linksere samenleving waarin PS, Ecolo en de communisten van de PTB (onze PvdA) waarschijnlijk na 26 mei de meerderheid gaan behalen en die ook zullen willen verzilveren op federaal vlak, met de steun van Groen, SP.a. en PvdA..
---
En als uitsmijter nog een verkiezingsslogan van de MR in Wallonië: ‘ Avec les verts, toujours plus cher’, zinspelend op hogere belastingen als de groenen mee aan de macht zouden komen.
Siegfried Bracke is nu niet precies het type flamingant waar Vlaanderen op zat te wachten. Eerder links als politiek journalist bij de VRT (anders lukt het je daar niet), kwam hij tenslotte in de zetel terecht van voorzitter van de Kamer en werd hij theoretisch de eerste burger van het land. De beslissing van de N-VA om in 2014 haar communautaire agenda voor vijf jaar in de koelkast te stoppen, was een idee van Bracke, de zgn ‘Bocht van Bracke’. Het heeft hemzelf in elk geval geen windeieren gelegd. Zelfs nu zijn partij de federale regering heeft verlaten, zit hij – als enige N-VA’er - nog steeds op zijn voorzitterszetel.
Dit alles gezegd zijnde, neemt het niet weg dat Bracke af en toe ook wel eens iets zinnigs zegt. In een interview in De Afspraak zei hij dat, als het politiek systeem blijft wat het is, de federale begroting nooit in evenwicht zal geraken. Bracke stelt, dat men de Belgische staat zal moeten hervormen om hem budgettair op orde te krijgen.
Begrotingsbeleid en het communautaire zijn geen afzonderlijke zaken, zoals ze dikwijls worden voorgesteld. Ze horen bij elkaar en een oplossing kan er bijna alleen komen via duidelijke afspraken tussen de gemeenschappen. Noem het desnoods confederatie. Als puntje bij paaltje komt, gaat het altijd om de centen, zoals gebleken is uit alle staatshervormingen die tot nu toe hebben plaatsgevonden. De reden, waarom Di Rupo vanaf 2024, zoals was afgesproken bij de zesde staatshervorming, de transfers van Noord naar Zuid zou gaan afbouwen, nu toch weer bespreekbaar wil maken, zegt genoeg. Nu maar hopen dat er weer geen Vlaamse leliaards in gaan trappen, zodat die geschiedenis zich blijft herhalen. Dé reden om te hopen dat ze er straks niet meer uit raken, geen federale regering meer zullen kunnen vormen en dan – inderdaad, zoals Bracke stelde – dit land zullen moéten hervormen.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. De Franstaligen in het algemeen, maar ook de Vlaamse belgicisten van Gwendolientje’s clubje en de groenen – met in de eerste plaats superbelg Calveau - hebben het regelmatig over een terugkeer naar de nationale kieskring. Heel België zou op die lijsten kunnen staan en/of kunnen verkozen worden. Dat zou bv betekenen dat men in Vlaanderen ook zou kunnen kiezen voor bv Di Rupo en bij onze zuiderburen voor Theo Francken. Een terugkeer naar het Belgique à papa, zeg maar, onaanvaardbaar voor overtuigde Vlamingen. Groot was dan ook de verbazing, toen bleek dat Bart De Wever en Jan Jambon er nu wél mee akkoord zouden gaan, maar wel op één voorwaarde: één man/vrouw, één stem. Op die manier zou de N-VA nog eens een bocht nemen, maar daarbij wel een einde maken aan het ondemocratische huidige systeem waarbij Franstaligen minder stemmen nodig hebben voor een parlementszetel dan Vlamingen en zouden deze laatsten zo’n 60% van de zetels kunnen halen. Ik denk niet dat de francofonen en belgicisten dat ooit zullen aanvaarden en dat alles dan ook bij het huidige discriminatie zal blijven.
Het rommelt bij CD&V. Daar zou ‘Markske’ Beke te kennen hebben gegeven na de verkiezingen een uitvoerend mandaat te willen. Dat betekent dat hij dan geen voorzitter meer zal zijn en er dus een opvolger zal moeten gezocht worden. Misschien was het nieuws niet uitgelekt, ware het niet dat ‘Straffe Hendrik’ Bogaert het niet alleen heeft uitgebracht, maar zich meteen ook kandidaat gesteld heeft. Bogaert is, samen met Pieter De Crem een van de weinige tsjeven die boven het mosselgehalte van hun partij uitstijgen. De Crem had al eerder te kennen gegeven dat hij uit de federale politiek wou stappen, maar bedacht zich toen hij, na de Marrakech affaire, toch weer (even) een ministerpost kreeg aangeboden. Bogaert heeft het nooit zover gebracht en dat had meer dan waarschijnlijk te maken met zijn eerder rechtse reflex. Voor de partij komt de hele zaak op een slecht moment, want uitgerekend vandaag is er een CD&V-verkiezingsmeeting in Torhout, de thuisbasis van Hilde Crevits, die zopas door de partij nog werd voorgedragen als de lijsttrekster voor West-Vlaanderen én kandidaat Vlaams minister- president. En laat West-Vlaanderen nu ook de provincie van Bogaert zijn.
Een ongeluk komt nooit alleen en zo heeft Beke in zijn eigen Limburg de nummer 5 op de CD&V-lijst uit de partij gezet. Van de man, een Turk, is een filmpje opgedoken, waaruit blijkt dat hij lid is van de Grijze Wolven, een uiterst rechtse Turkse beweging die niet min noch meer overal ter wereld de Turkse vlag wil zien wapperen. Een bijkomend probleem is wel, dat men hem twee weken vóór de verkiezingen niet meer van de kieslijst kan halen en hij dus verkozen kan worden, ook al is hij geen lid meer van de partij en – indien verkozen - dan kan zetelen als onafhankelijke.
Tenslotte deelt ook super-tsjeef Geens in de klappen bij de affaire van de moord op Julie Van Espen. De man kreeg een paar weken geleden, bij de beoordeling van de regering Michel, in De Standaard nog het hoogste aantal punten. Ik vrees dat er niet veel meer van over zal blijven. De manier waarop Geens zijn politieke verantwoordelijkheid tracht te ontlopen, tart alle verbeelding. Vande Lanotte en Stefaan Declerck waren van een ander kaliber toen ze hun ontslag aanboden bij de kortstondige ontsnapping van Dutroux, waarbij – nota bene – geen dode viel, zelfs geen gewonde…
Er zal in de komende twee weken nog veel moeten veranderen wil CD&V op 26 mei nog boven de 15% van de stemmen geraken en derhalve nog meetellen.
---
I.v.m. de moord op Julie Van Espen, nog dit. Gisteren, vrijdag, werd in de media gemeld dat de moordenaar aangehouden blijft. Dat klonk alsof er een kans zou bestaan hebben dat hij nog kon vrijgelaten worden! De man werd trouwens nog steeds een ‘verdachte’ genoemd, alhoewel hij de moord bekend heeft. Bij ons (on)gerecht lijkt het er op dat men nog steeds meer geeft om de dader dan om het slachtoffer...
Ik kom even terug op het eten van vlees, dat – volgens een huidige tendens bij ons (niet zozeer elders) – slecht zou zijn voor het klimaat en ook voor onszelf. Dat laatste klopt niet, want de mens heeft een aantal calorieën nodig om zich de ontwikkelen en een gebrek aan vlees kan nadelig zijn voor wie dat niet eet. Er zijn wel vervangmiddelen, maar die zijn niet alles vervangend en dat wreekt zich, vooral op de ontwikkeling van kinderen (om nog te zwijgen over de extra kosten).
Volgens hetzelfde FAO-rapport, waaruit ik mijn gegevens haalde, blijkt dat de gemiddelde Chinese stadsjongen in 2010 negen centimeters langer is geworden dan in 1985, het gemiddelde meisje zeven. Vooral de jongens zijn in dezelfde periode ook iets dikker geworden. Dat heeft in de eerste plaats te maken met het feit dat ze zich sindsdien ook het eten van vlees kunnen veroorloven.
Toen ik in 1963 met vrouw en eerste kind naar Sardinië trok, was het bij ons hier de gewoonte dat men alleen vis at op vrijdag. Op dat eiland hebben wij echter echt vis leren eten en zijn we dat blijven doen toen we negen jaar later weer in Vlaanderen terecht kwamen. Niet dat wij geen vlees meer aten, maar toch meer vis dan wat men hier toen gewend was. Ondertussen zijn de meeste mensen hier ook meer vis gaan eten, wat o.a. mede het gevolg was van het toegenomen op vakantie gaan naar het zuiden (dat laatste geldt ook voor het verbruik van pasta). Sinds ik weduwnaar ben en meestal alleen voor mijn eigen potje moet zorgen, eet ik thuis nog uitsluitend vis bij mijn warme maaltijd. Ik ben absoluut geen vegetariër geworden en eet wat men mij elders voorschotelt, ook vlees. Op restaurant ben ik zeker niet vies van ganzenlever (nog zo iets dat we hier niet meer zouden mogen eten), varkenswangetjes, kalfszwezerik en Toulouserworst, maar dat gebeurt eerder uitzonderlijk. Vis verteert ook sneller en zorgt er mee voor dat men niet te snel aandikt. Ik kan het alleen maar aanraden. Vis hoeft ook niet duur te zijn. Verse haring, makreel (kustvangst), verse sardienen, pladijs (buiten de wintermaanden) en geep (in de maand mei) zijn niet duurder dan het doordeweekse vleesaanbod, zeker niet als men de prijzen in ’t oog houdt, ze vers koopt en zelf schoonmaakt. Wie thuis kippen heeft, zoals ondergetekende, geraakt moeiteloos van de afval vanaf.
---
En dan nog dit: de klimaatmarsen worden hoe langer hoe kleiner. Gisteren nog zo’n 200 betogers in Brussel en 150 in Antwerpen, waar men het lumineuze idee had de commotie rond de moord op Julie van Espen te kapen voor hun klimaateisen. ‘Lijkenpikkerij’ noemt men zoiets. Gelukkig laat de man/vrouw in de straat zich niet meer vangen aan de idioterieën van de volgelingen van de heilige Greta. Bewijs: de duizenden mensen die al hebben toegezegd zondag in hetzelfde Antwerpen Julie te gaan herdenken, maar dan met een stille mars op een neutrale basis zonder de hele zaak ondergeschikt te willen maken aan wat utopische eisen van een zootje klimaatpubers of politieke partijen.
We kennen ondertussen allemaal het verhaal van de plastiekverspilling, waar we in Europa een eind aan moeten maken, terwijl de rest van de wereld, Azië en Afrika op kop, zich daar blijkbaar niets van aantrekt. Dat is geen uitzonderlijk verhaal, er is er minstens nóg zo een. Men wil nl ook hebben dat wij minder vlees gaan eten, liefst zelfs helemaal geen meer als het aan de veganisten zou liggen. En wat gebeurt er in de rest van de wereld?
Volgens verschillende verslagen van de Food & Agriculture Organisation (FAO), een onderafdeling van de UNO, is van 2007 tot 2017 wereldwijd de consumptie van vlees met bijna 2% en die van zuivel met iets méér dan 2% gestegen. Ongeveer 4/5de van alle landbouwland (weilanden plus gronden waarop veevoeder gekweekt wordt) is bestemd voor het voeden van vee. Men schat dat de biomassa van de zoogdieren op deze wereld verviervoudigd is sinds het stenen tijdperk.
Volgens de FAO zal het grazend vee (runderen, geiten en schapen) tussen 2015 en 2050 wereldwijd stijgen van 4 naar 6 miljard eenheden. Het aantal kippen zelfs nog meer. Daarvan schat men dat er nu al 23 miljard op onze wereld rondlopen. Het dier dat het meest in aantallen is toegenomen is het Chinese varken, dertig keer meer dan in de jaren 1960. E.e.a. heeft te maken met de toenemende Chinese welvaart. Om die varkens vet te mesten, voert China tegenwoordig jaarlijks zo’n 100 miljoen ton sojabonen in, 2/3 van de wereldproductie.
In China houdt het trouwens niet op bij varkens. Vorig jaar werd het land de tweede grootste rundsvleesverbruiker van de wereld, na de USA. Dit is slecht nieuws voor onze wereldverbeteraars, want graseters vragen meer plaats dan varkens, die in principe geen weiland nodig hebben. Daarenboven vervuilen ze ook meer het milieu en verbruiken graseters ook driemaal meer veevoeders. In India, een ander land met meer dan één miljard inwoners, waar koeien heilig zijn en niet mogen geslacht worden, worden die dieren steeds meer vervangen door waterbuffels, die men wél slachten (en opeten) mag en stijgt het vleesverbruik zienderogen.
En dan hebben we het nog niet gehad over het Afrika ten zuiden van de Sahara, dat hier en daar uit het dal kruipt en vooral kippen eet. Zelfs als men daar eenzelfde hoeveelheid vlees per persoon zou blijven eten, zal het verbruik er rond 2040 verdubbeld zijn, omdat de bevolking er dan ook ongeveer verdubbeld zal zijn (van ±1 naar 2 miljard!). Afrika importeert nu al meer vlees dan China.
Maar het zijn wij, Europeanen, die moeten ophouden met vlees te eten, of tenminste erop besparen en/of er meer voor betalen. Met dank aan de klimaatfanaten, die geloven dat dat zal volstaan om de planeet te redden terwijl elders een veelvoud zal verbruikt worden…
Quizvraag: ‘Wie volgt Geert Bourgeois op als Vlaams minister-president? Antwoord: Liesbeth Homans. Echt waar!
Geert Bourgeois, huidig Vlaams minister-president, is nl N-VA lijsttrekker voor het Europees Parlement. Als N-VA lijsttrekker zal hij daar op 26 mei verkozen worden en dan zijn plaats in de Vlaamse regering moeten opgeven. Daar er niet meteen een nieuwe minister-president zal zijn, omdat er eerst nog een akkoord moet gevonden worden tussen partijen die er een (eventueel) nieuwe regering gaan vormen, zal Bourgeois tijdelijk opgevolgd worden door de vice van zijn eigen partij en dat is Liesbeth Homans. ‘Betteke’, zoals Kaaiman haar noemt. Het zal een kortstondig minister-presidentschap worden en een in lopende zaken, want als de N-VA de grootste partij zou blijven en mee in de nieuwe coalitie zou zitten, dan wordt Bart De Wever de nieuwe Vlaamse minister-president. Maar zelfs al zou het maar over enkele dagen gaan, ‘Betteke’ wordt dan wel de eerste vrouwelijke Vlaamse minister-president en niet bv Hilde Crevits, die dezelfde plaats ambieert als lijsttrekster van CD&V. Dat laatste kan alleen als de N-VA niét in een volgende Vlaamse regering zou zitten en CD&V de andere meerderheidspartijen zal kunnen overtuigen, want het zou al een grote verrassing zijn, mocht CD&V de tweede grootste partij blijven in Vlaanderen. Volgens de laatste peiling haalt ze nog amper 14% en was men al blij dat Groen ze niet voorbijgestoken had. Mocht Groen groter worden dan CD&V en N-VA niet meedoen, kan ze ook het Vlaams minister-presidentschap opeisen, wat voor de tsjeven een zoveelste imagoverlies zou betekenen.
Hopelijk eindigt Crevits niet zoals Marianne Thyssen, die in de verkiezingen van 2010 door de partij gebombardeerd werd tot Belgisch kandidaat premier. Als compensatie voor de daarop volgende verkiezingsnederlaag, kreeg Thyssen in 2014 een tweederangs post in de Europese Commissie, waardoor Kris Peeters het Belgische premierschap mocht vergeten. Alhoewel deze laatste gezworen had nooit minister te worden in een federale regering die door iemand anders geleid werd, slikte hij zijn belofte in en we weten hoe dat verder is mis gelopen…
Béatrice Delvaux is senior writer bij Le Soir en schrijft elke maand een column in De Standaard. In haar laatste gewrocht breekt ze een lans voor Brussel, die volgens haar, het hele land zou kunnen verrijken. Verboden te lachen! Uitgerekend de stad die nooit geld genoeg heeft, die de grootste werkloosheid kent; waar de meeste ondernemingen wegtrekken en die niet eens in staat is het transmigrantenprobleem aan haar Noordstation te managen, zou dit land kunnen verrijken!
De laatste Belgische staatshervorming is er gekomen, omdat Brussel weer eens extra geld nodig had. Dat geld – een half miljard euro per jaar – heeft ze ook gekregen, met dank aan de traditionele partijen en de groenen. Als tegenprestatie waren de francofonen bereid vanaf 2024 te beginnen met het afbouwen van de beruchte noord/zuid transfers. Ondertussen zit de stad weer kort bij kas en stelt de PS voor in 2024 het afbouwen van de transfers te ‘herzien’.
Ondanks dat voortdurend tekort aan geld, bestaat Brussel wel nog altijd uit 19 overbodige gemeenten, met evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s. New-York, met zijn 11 miljoen inwoners, heeft er van elk maar één. Ook maar één politiezone, daar waar Brussel er zes heeft. Waarom diezelfde stad voor haar hele grondgebied maar één brandweer heeft, blijft dan ook een raadsel.
Brussel heeft zijn troeven: de NAVO en het Europees Parlement, met alles wat daarmee te maken heeft, maar ze boycot haar eigen internationale luchthaven door het beperken van de vluchten wegens geluidsoverlast. Die luchthaven ligt trouwens in Vlaanderen, wat e.e.a. zou kunnen verklaren. De stad heeft maar één voordeel: ze ligt geografisch in Vlaanderen. Dat Vlaanderen zou gek zijn Brussel af te schrijven, maar er bv een akkoord mee sluiten tot een soort confederale samenwerking, waarbij het Nederlands een gelukwaardige taal zou blijven aan het Frans en de andere talen die men er eventueel wil bijnemen en de stad bereid zou zijn een eind te maken aan haar 19 ‘baronieën’.
Dat is zowat de enige ‘verrijking’ die Brussel Vlaanderen bieden kan.
De verkiezingscampagne kreeg dit weekeinde zware concurrentie in de media vanuit een vrij onverwachte hoek: de ‘royals’.
In Thailand werd de nieuwe koning ingezworen. Dat was daar niet alleen opmerkelijk omdat het al meer dan 60 jaar geleden was dat het er nog gebeurde, de nieuwe koning is een figuur die in onze contreien waarschijnlijk niet meer aan de bak zou zijn gekomen. De man in kwestie is nl aan zijn vierde vrouw toe. Die laatste; een voormalige air hostess en Hare Koninklijke Hoogheids ‘lijfwacht’ – wat dat daar ook moge betekenen – trouwde officieel met de koning drie dagen vóór diens troonsbestijging. Bij de drie vorige vrouwen verwekte de ‘brave’ man zeven kinderen. Kers op de taart was, toen hij zijn poedel tot maarschalk bevorderde! Zie je zoiets hier al gebeuren?
---
In Japan zeker niet. Daar trad de Keizer af, iets wat in Japan nog nooit gebeurd was (zoiets als bij ons vroeger de Paus, tot Benedictus XV). De troonopvolger lijkt een eerder normaal man, die er, ondanks zijn status; enkele jaren over heeft moeten doen om de vrouw van zijn leven te overtuigen dat ook echt te worden. Daarna liep het nog niet van een leien dakje, daar er als nageslacht tenslotte alleen maar een dochter ter wereld kwam, terwijl de erfgenaam van de troon daar nog een man moet zijn. Dat probleem werd opgelost door de jongere broer van de kroonprins, die wél een zoon verwekte. Oef! Vergeten we niet dat het daar gaat om een koningshuis dat – volgens de overlevering – afstamt van een godin en dus een goddelijke status heeft
---
Nee, geef mij dan maar Groothertog Jan van Luxemburg, die 97 werd, maar zich in zijn jonge tijd tijdens WO II liet inlijven bij de ‘Irish Guard’ van het Britse leger en effectief lijfelijk mee vocht om zijn landje (en het onze) te bevrijden van de Nazi’s. Er zullen niet veel royals zijn die hem dat hebben nagedaan. Waarin de heerser van een klein land groot kan zijn.
Onze Coburgers waren er trouwens bij op Jans begrafenis, als aangetrouwde familie. Bijna allemaal: onze twee koningen, twee koninginnen en hun entourage. Opvallend bij de uitvaart was wel, dat de aartsbisschop van Luxemburg tijdens de dienst Frans sprak, maar de familieleden het eigen Lëtzebuergesch. De buitenlandse kerkgangers zullen van dat laatste wel niet veel hebben verstaan, maar het doet wel sympathiek aan. Zo’n beetje als ‘In Vlaanderen Vlaams’.
Volgens het Wereld Economisch Forum staat België momenteel op de 20ste plaats in de index van het landelijk concurrentievermogen. Dat is enkele plaatsen lager dan de vorige studie, terwijl bv Nederland op 4 staat en Duitsland op 6 (Zwitserland op 1). Het kan nog slechter, want in het klassement van de Wereldbank waarop men een onderneming kan starten, staat België op plaats 52, na Rusland en Bulgarije, terwijl een normaal vergelijkbaar Europees land zoals Denemarken op plaats 3 staat.
Grote verrassingen zijn deze voor dit land slechte klasseringen niet en niets laat voorzien dat het de volgende jaren plots beter zal worden. Als gevolg daarvan is er in De Tijd van dit weekeinde een open brief verschenen van een twintigtal zakelijke en culturele toplui, die de Belgische politici oproepen daar iets aan te doen. Of dat veel zal uithalen is een andere vraag. België is een ingewikkeld land dat er ook de volgende jaren niet eenvoudiger op zal worden.
De verschillende politieke coalities, die nog eens kunnen verschillen naargelang de regio’s, leiden tot immobilisme. Zo goed als nergens vindt men er een lange termijnvisie op problemen die om een oplossing vragen. Denk maar aan migratie, mobiliteit en vergrijzing, om er enkele op te noemen. Er heerst een soort burgerlijke onrust, aangevoerd door o.a. de sociale media, die soms de indruk geven dat de straat en niet de staat het hier voor het zeggen heeft. Om daarin verandering te brengen, zouden de politieke partijen meer moeten gaan samenwerken, over de partij- en taalgrenzen heen. Zie je hier zoiets al gebeuren?
Die Belgische toplui zouden nu ook stilletjesaan moeten weten hoe dit land in elkaar zit. Het oude België komt niet meer terug, gelukkig maar. Om ervoor te zorgen dat we straks nog internationaal zullen mee kunnen, moet dit land anders verdeeld worden, moet er een einde komen aan de transfers die Vlaanderen armer maken en Wallonië niet helpen. Vlaanderen als onafhankelijk regio is levensvatbaar, Wallonië is dat niet en Brussel had nooit een apart gewest mogen worden. Zoals The Economist recentelijk nog schreef, zou niemand dit land, mocht het niet bestaan, nog uitvinden. Jammer genoeg, bestaat het wel en moeten we er mee verder. Men kan vóór of tegen confederalisme zijn, maar het is tenminste een mogelijke oplossing, ook al noemde Charles Michel het recentelijk nog ‘waanzin’. Zolang francofonen en belgicisten daar niet van willen weten, zullen we ook niet weten of dat de oplossing is. Hét probleem is dat de Walen geen alternatief willen, omdat het dan gedaan zal zijn met uit Vlaamse handen te eten. Het afbouwen van de transfers vanaf 2024, zoals overeengekomen bij de zesde staatshervorming, staat nu al weer op de helling.
We kunnen alleen maar hopen dat men er na 26 mei niet meer in zal slagen een federale regering te vormen, zodat men tenslotte verplicht zal worden iets anders te bedenken. Voort blijven klooien zoals men nu bezig is, zal dan geen optie meer zijn.
Er zouden al 480.000 mensen aangeklikt hebben bij ‘De Stem van Vlaanderen’ een initiatief van VTM om kijkers de kans te geven uit te zoeken aan welke partij zij best hun stem kunnen geven. Dat is geen gemakkelijke opdracht, als men weet dat alle partijen, zonder uitzondering, hemel en aarde beloven. Op 1 mei leek het wel een wedstrijd voor het hoogste bod. Er is trouwens geen enkele partij die vertelt hoe ze haar beloften zal waar kunnen maken, laat staan bekostigen. Zo vertelde John Crombez wat zijn partij allemaal wil veranderen: de pensioenleeftijd terug naar 65 jaar, een maandelijks pensioen van 1.500 euro voor iedere gepensioneerde, het terugdraaien van de btw op elektriciteit van 21 naar 6% en nog zo van dat lekkers. Hij zei daar nog bij, dat als de andere partijen er niet akkoord mee zouden gaan, de Vlaamse socialisten niet zouden meedoen. Dat wordt dan verteld door de man die vóór de gemeenteverkiezingen van vorig jaar zei af te zullen treden, mocht zijn partij niet stand houden in de Vlaamse centrumsteden. Bij die verkiezingen verloor de S.P.a haar burgemeesterssjerpen in Gent en Oostende en wie trad er niét af? ‘Den John!’.
De reden waarom de partijen, álle partijen, bij de volgende verkiezingen niet kunnen waar maken wat ze beloven, is omdat er geen geld zal zijn om de kosten ervan te dragen. De oorzaak daarvan ligt nog bij de paarsgroene regering Verhofstadt I, die het door Dehaene opzij gezette spaarpotje voor de vergrijzing (6% van de begroting!) lekker heeft opgesoupeerd. Socialisten, liberalen en groenen zijn dan ook de hoofdschuldigen van het feit dat er straks niets ernstigs meer gerealiseerd zal raken, gewoon omdat er niet alleen geen geld meer voor zal zijn, maar integendeel een gat 7/8 miljard op de begroting bovenop een staatsschuld van meer dan 100% van het bbp. Hopelijk geeft de kiezer bovenvernoemde partijen niet de kans die verkwisting nog eens over te doen.
En dan hebben we het nog niet gehad over wat allerhande groene klimaateisen zullen kosten. Zo kon ‘Calveau’, bij De Vadder op één, niet vertellen wat het afschaffen van de 800.000 bedrijfswagens – een eis van Groen - zou kosten. Almaci kon bij Van Gils & Gasten evenmin de kostprijs van haar klimaatplan geven. En die andere groene inwijkeling, Björn Rzoska, had het op Radio 1, in de ochtend van 23 april, over ‘zeker twee miljard’, maar moest toegeven ‘dat het nog niet concreet becijferd was’. Natte vingerwerk, dus.
---
Er is ook goed nieuws. Donderdagavond heb ik vruchteloos gezocht naar beelden van de 16de spijbelmars in Brussel. Er zouden zo’n 500 betogers geweest zijn, mede dank zij een organisatie die zich bezig houdt met armoedebestrijding en die donderdag mee opstapte. ‘Armoe troef’, zeg maar.
Het zat er weer eens bovenarms op in de multiculturele stad die Brussel wil zijn. Een Schaarbeeks gemeenteraadslid met de oer-Belgische naam Yusuf Yldiz (CD&V!) liet via zijn Facebookpagina weten dat er in een Schaarbeekse kleuterklas een meisje van vier jaar zou zijn verkracht. Men had thuis nl bemerkt dat het kind bloedsporen in haar broekje had. Een tweede gemeenteraadslid met de even Belgisch klinkende naam CellouSatina Diallou (PS) riep, eveneens via de (a)sociale media iedereen op om naar de school te gaan ‘om verder druk op de zaak te zetten’. De meeste buurtbewoners, van Guinese afkomst, deden dat ook en maakten er zoveel kabaal, dat de politie moest tussenbeide komen en tenslotte zelfs traangas moest gebruiken om het donkerhuidige gepeupel uiteen te drijven. Die hebben dan geen nagel om zich te krabben, maar vergapen zich wel aan hun smartphone, die ze zich blijkbaar kunnen veroorloven. Yldiz’ boodschap werd zo’n 170.000 keer bekeken en meer dan 3.000 keer gedeeld…
Daar hield het trouwens niet bij op, want toen bleek dat het kind helemaal niet verkracht was, maar het bloeden het gevolg was van een infectie, geloofde men het parket niet. Die infectie was vastgesteld door meerdere dokters, waaronder een wetsdokter en een team van gespecialiseerde speurders in zedenzaken. Facebook is voor dat kutvolkje het nieuwe evangelie (of moet ik zeggen koran?).
Schaarbeeks burgemeester Bernard Clerfayt (FDF), ook wel eens ‘Clerfaillite’ genoemd door zijn politieke tegenstrevers, gaat terecht klacht neerleggen tegen drie van zijn eigen gemeenteraadsleden.
De hele zaak doet denken aan wat enkele jaren geleden is gebeurd in kleuterschool ‘De Blokkendoos’ in Hoboken, waar een meute van moslima’s het vel eiste van een 23 jarige kleuteronderwijzeres die er niet minder dat vijf kleuters zou aangerand hebben. Er kwam zelfs een proces van, waarin de kleuterleidster werd vrijgesproken…
Het moet daar gezellig wonen zijn in Schaarbeek. Het doet in elke geval zijn naam van ‘ezelsgemeente’ alle eer aan!
Een analyse van de laatste zgn Pisa-test door de KULeuven heeft uitgemaakt dat zelfs begaafde kinderen slechter presteren als ze naar de zgz concentratieschool gaan (een school met veel allochtone leerlingen) en minder begaafde kinderen beter als ze naar een ‘witte’ school gaan (een school met overwegend autochtone kinderen). Die studie had men zich kunnen besparen, want dat wist elke mens met gezond verstand al jٕáren.
Dat allochtone kinderen in de eerste plaats problemen hebben met het aanleren van onze taal is nu eenmaal een feit. Zolang men die niet onder de knie heeft, kan men van hen niet verwachten dat ze in ‘witte’ scholen zullen kunnen volgen. De reden waarom het dikwijls lang duurt vóór ze fatsoenlijk Nederlands spreken, heeft niet zozeer te maken met het feit dat ze thuis met hun ouders de taal van hun thuisland spreken, maar wel omdat heel wat allochtonen thuis ook nog eens de Tv-programma’s van het thuisland via schotelantennes blijven volgen. Ik verbleef ook negen jaar in Italië met drie kleine kinderen. Wij spraken thuis met elkaar Nederlands – zeg maar Vlaams – maar op Tv was toen – jaren 1960/70 - alles in het Italiaans: RAI Uno en RAI Due. Onze kinderen spraken zelfs Italiaans met elkaar. Dat was voor hen de taal van het spel.
Tenslotte is het ook geen ramp dat allochtone kinderen hier in het bso of tso terecht komen. Als ze het daarin maken, kunnen ze nog steeds verder geraken. Is dat niet het geval, dan worden ze elektricien, timmerman, loodgieter of zo. Die zullen we straks ook nog nodig hebben en verdienen de dag van vandaag goed de kost als ze hun stiel kennen. Geleerde professoren die analyses maken van geleerde testen – en dat ook niet altijd vlekkeloos doen - hebben we al genoeg.
Volgens de recentste studie van Eurostat, het Europees Instituut voor de Statistieken, (op de radio maandagmorgen, maar later niet herhaald op de Tv-journaals) leeft in België één kind op negen in een gezin waar niemand werkt. Dat zou kunnen, maar mocht men diezelfde statistiek eens uitvergroten naar de gewesten toe, dan zou men zien dat de aantallen in Vlaanderen een stuk lager liggen, in Wallonië een stuk hoger en in Brussel nóg hoger, en dit ondanks alle Marshall- en andere plannen, waarmee Wallonië Vlaanderen eens ging inhalen en die miljarden Europese en Vlaamse euro’s hebben gekost.
Als Vlaanderen onafhankelijk zou zijn, dan zou het de op twee na de laagste werkloosheidcijfers hebben van de hele E.U. Een Germaans-Latijnse grens snijdt Europa in twee, waarbij in het noordelijk deel de werkloosheid grotendeels onder de 5% zit en het zuidelijk deel waar de meeste landen er boven zitten, loopt gelijk met onze taalgrens. Vlaanderen past hij het noorden – de ‘Hanze landen’, zoals Nederlands premier Rutte ze nog recentelijk noemde – Wallonië bij het zuiden, de zgz ‘Club Med landen’ van het ‘dolce far niente’.
In Wallonië is het niet verwonderlijk families te vinden waarin drie generaties nooit gewerkt hebben. De kans daar kinderen aan te treffen in een gezin waarin niemand werkt, is dan ook reëel. Zeggen dat men geen werk vindt o.w.v. het taalverschil, is larie. Vanuit Henegouwen, de Belgische provincie van - nota bene - Di Rupo, met het hoogste percentage werklozen, gaat bijna niemand werken in het aanpalend West-Vlaanderen, de provincie met het laagste aantal werklozen, die smeekt om arbeidskrachten. Hun plaats wordt ingenomen door Noord-Fransen, die in eigen land maar twee jaar dopgeld krijgen. De uitdovende werkloosheidsvergoeding, waarover ook bij ons sprake is. C’est l’argent qui fait la guerre.
De echte reden, waarom Wallonië achter blijft, is gewoon omdat dit landsgedeelte al generaties lang geregeerd wordt door links, die er een sport van gemaakt heeft geld te krijgen zónder ervoor te moeten werken. De PS-verkiezingsslogan van een vierdaagse werkweek zonder loonverlies zal dat alleen maar erger maken. Zoals het er nu naar uit ziet zal links er daar nog op vooruitgaan, waardoor de zin om te werken er niet op zal beteren. Een voorbeeld voor deze ingesteldheid is het resultaat door een recente studie van Graydon en Unizo, waaruit blijkt dat Vlaanderen in 2018 liefst 11,6% meer starters kende dan het jaar ervoor en het ingeslapen Wallonië 0,2% minder!
Bart Van Craeynest is de hoofdeconoom van VOKA, het overkoepelend orgaan van de Vlaamse werkgevers (het vroegere VEV) én de Kamers van Koophandel. Na enige eerdere kritiek op zijn uitspraken vanwege onze nationale Charel, besloot Bart de feiten over begroting, budget e.d. eens op een rijtje te zetten en dat mondde tenslotte uit in een boek, dat hij uitgeeft onder de titel ‘Terug naar de feiten. Hoe onze economie er echt voorstaat’.
Volgens Van Craeynest belooft iedereen in deze verkiezingscampagne maar van alles, terwijl we nu al met een groot tekort zitten en de factuur voor de pensioenen en de gezondheidszorg nog jarenlang zal blijven oplopen. Behalve de kosten daarvoor, zullen ook de militaire uitgaven moeten worden opgetrokken tot de minimale NAVO-normen, de infrastructuur moet op peil gebracht worden en het begrotingstekort moet worden weggewerkt. En dan heeft het nog niet gehad over de klimaatfactuur, die – als men roden en groenen zou laten doen – veel burgers van dit land nóg armer zal maken. .Zo zijn er partijen die pleiten voor een verhoging van het minimumloon, maar vergeet men daarbij dat armoede in eerste plaats een probleem is van de niét werkenden. Het verhoogt zelfs de kloof tussen de werkenden en niet-werkenden en hoe groter die kloof wordt, hoe groter de kansen dat die laatsten niet (meer) aan de bak komen.
De gemiddelde werkelijke pensioenleeftijd van mannen én vrouwen bedraagt in België 50,9 jaar, ver onder de officiële leeftijd van 65 jaar. Alhoewel de verhoging naar 66 en 67, die in diverse landen al bestaat, pas zal doorgaan in 2025 en 2030, is driekwart van de Vlamingen er nu reeds tegen. Uitgerekend wat de communisten van de PvdA sinds lang verdedigen…
Dat niet alleen Griekenland en Italië, maar waarschijnlijk straks ook het Frankrijk van Macron er nog slechter voor staan dan dit land, is geen excuus om nu zaken te beloven die niet te verwezenlijken zijn. Zeker voor onze Waaltjes die naar Frankrijk opkijken zoals konijnen naar een lichtbak, is dit slecht nieuws.
In de marge van bovenstaande, nog dit: ook in het verslag van de VOKA-man gaat het bijna uitsluitend om Belgische cijfers, niet onderverdeeld in gewestelijke. Verder is het opmerkelijk dat geen enkele Vlaamse noch Waalse partij in het vooruitzicht van de verkiezingen ook maar één poging doet om de staatsschuld tegen 2024 onder de 100% te brengen. De jeugd van vandaag zou beter daarvoor op straat komen i.pl.v. voor die dikwijls irreële klimaateisen. Tenslotte zal zij het zijn die de rekening gepresenteerd zal krijgen.
Vorige week organiseerde Vlaams nieuwbakken minister Lydia Peeters (Open VLD), opvolgster van Bart Tommelein, een soort mogelijkheid tot groepsaankoop voor elektrische wagens, waarbij men die onder de catalogusprijs kon kopen. Het resultaat was 80 (tachtig) wagens. Vrij weinig, als men weet dat er in het eerste kwartaal van dit jaar zo’n 2.000 elektrische wagens op de normale manier werden verkocht, meestal aan overheden of bedrijven. Het stelt zelfs helemaal niets voor op de markt voor bedrijfswagens, waarvan er zo’n 800.000 zouden rondrijden. 2.655 Vlamingen schreven in voor de groepsaankoop, 1.596 werden doorverwezen naar plaatselijke dealers en daarvan kochten er dus 80 zo’n elektrisch voertuig. Er werden enkele honderden testritten uitgevoerd en het organiserend bedrijf Bobex, dat bemiddelde tussen Vlaanderen en de autosector, vond dat de verkoop er alleszins had voor gezorgd dat het aankopen van een elektrische auto ‘bespreekbaar’ is geworden. Men zou er beter voor zorgen dat die aankoop ‘betaalbaar’ wordt. De goedkoopste elektrische wagen kost vandaag de dag nog altijd drie keer zoveel als een vergelijkbaar type met verbrandingsmotor.
Het verhaal van die elektrische wagens is kenschetsend voor de hele klimaatheisa. Ze zullen er wel komen, maar het zal tijd vragen, niet alleen om ze te maken, maar ook om ervoor te zorgen dat hun actieradius goot genoeg is, dat ze onderhoudsvriendelijk en veilig zijn, er genoeg elektriciteit voorhanden zal blijven en dat alles betaalbaar zal blijven. Het zal erop aankomen een lange termijnvisie te ontwikkelen, waarbij de mensen de tijd krijgen zich aan te passen aan een veranderend klimaat en nieuwe wetten er voortaan rekening zullen moeten mee houden. Tegelijk daarmee moet de héle wereld daaraan mee doen en niet de enen laten betalen voor wat de anderen blijven vervuilen. Of om het concreter te stellen: niet het Westen de rekening te presenteren voor de vervuiling teweeg gebracht door Afrikaanse en Aziatische landen, zoals dat o.a. dreigt te gaan worden in de zaak van het plastic afval in de oceanen, dat voor 90% bestaat uit lozingen via Afrikaanse en Aziatische rivieren.
De mens heeft het klimaat nooit kunnen veranderen. Dat hij alle klimaatveranderingen heeft overleefd, komt doordat hij zich steeds heeft weten aan te passen.
