In mijn blogs schrijf ik al jaren dat men er in de Belgische politiek nooit in slaagt een wet of verordening van de eerste keer goed te maken. Steeds zijn er de achterpoortjes, de uitzonderingen en de uitzonderingen op de uitzonderingen en moeten wetten en verordeningen keer op keer worden gewijzigd en aangepast. Wie dacht dat we het stilaan daarmee zowat gehad zouden hebben, vergist zich. De verordeningen, die o.a. het nationaal crisiscomité voorschrijft in verband wat men al dan niet nog mag doen tijdens de coronacrisis, zouden Big Brother doen blozen.
Het is niet te vatten wat men de mensen de dag van vandaag voorschrijft, zeker als men weet dat het gisteren anders was en de kans groot is dat het morgen weer zal veranderen. Dat zou op zich nog geen ramp zijn, ware het niet dat er soms boetes aan vasthangen die gewoon niet in overeenstemming zijn met de zgz overtredingen. En wat te denken over huiszoekingen door de politie zonder gerechtelijke toestemming, enkel maar om te zien of er zich geen mensen in hun tweede woning bevinden? Zoiets gebeurt alleen in dictaturen. Verder zijn de meeste van die maatregelen eigenlijk alleen maar bedoeld om iets af te raden en op basis daarvan zelfs niet eens strafbaar.
In enkele Europese landen (o.a. Duitsland, Oostenrijk en Denemarken begint men al plannen te maken voor het post-corona tijdperk. Dat lijkt me wel iets te voorbarig, maar er wordt daar in elk geval al over gebrainstormd. Zoals men in financiële kringen wel eens zegt: ‘Don’t waste a good crisis’.
Men kan niet zeggen dat men in dit land de strijd tegen het coronavirus slecht heeft aangepakt, zeker niet als we vergelijken met wat in andere landen al dan niet is gebeurd. Toch blijkt men ook hier iets over het hoofd te hebben gezien in heel wat rust- en verzorgingstehuizen. Daar heeft men wel bijna meteen de bezoekers geweerd en ervoor gezorgd dat de bewoners binnen bleven, maar heeft men nagelaten op dat ogenblik de bewoners (én het verzorgend personeel) te testen op corona. Dat blijkt nu een flater te zijn geweest, want in verscheidene woonzorgcentra bleken er toen al besmettingen te hebben plaats gevonden en die breken nu pas uit, met als gevolg een aantal overlijdens, mensen die feitelijk al op intensief hadden moeten liggen en – erger nog – eigen medewerkers die ook besmet geraakten en dus niet meer ingezet kunnen worden. Dat gebeurde o.m. toen in een privé rust- en verzorgingstehuis van het Vlaams-Brabantse Humbeek op enkele dagen liefst vier bewoners aan het virus bezweken waren. In Brugge stierven in een privé zorgcentrum vanaf 1 april op zes dagen tijd acht hoogbejaarden.
Rust- en verzorgingstehuizen zijn niet ingericht zoals hospitalen, maar herbergen wel de categorie medemensen – ouderen met dikwijls een medische voorgeschiedenis en een zwakkere weerstand - met het grootste risico op coronabesmetting. Het gevaar is dan ook groot dat we hier een crisis binnen de crisis zouden kunnen meemaken.
E.e.a. brengt ook met zich mee dat de opnames en overlijdens in de rust- en verzorgingstehuizen de corona-cijfers pas nu echt beginnen te beïnvloeden. En het gaat voorlopig maar om 20 van de 800 zorgcentra in Vlaanderen.
‘Natale con i suoi e Pasqua dove vuoi’ (Kerstmis met de zijnen en Pasen waar je wil) is een Italiaans spreekwoord. Dat is dit jaar niet toepasselijk, noch voor de Italianen noch voor ons.
Het wordt nu een onuitgegeven Paasweek. Op Palmzondag geen palmtakken en hoe het met de Paaseieren zal verlopen, zal grotendeels afhangen van de vindingrijkheid van de ouders die nog ‘klokken van Rome’ willen spelen..
De eigenaars van een tweede woning aan de kust mogen het dit jaar ook vergeten. Ze zijn er niet meer welkom zolang het coronavirus woedt. Wie dat wel doet, riskeert de politie op zijn dak te krijgen. Hun centen zijn er nog wél welkom, ook voor het betalen der diverse gemeentebelastingen. De inboorlingen hebben er zelfs een soort kliklijn ingesteld, zoiets als wat gebeurde met de joden tijdens de oorlog. Ik heb zo het vage idee dat er heel wat tweede verblijvers zullen zijn die na corona hun appartementje zullen verkopen. Wie woont er nu graag tussen mensen die hen liever niet zien komen?
Een tweede verblijf kopen raad ik trouwens niemand aan, tenzij het is om constant te verhuren. Wie er zelf intrekt, wordt er de slaaf van. Er is altijd wel iets te onderhouden of te repareren. Ik heb dat vroeger meegemaakt op Sardinië. Buitenlanders die het daar terecht geweldig vonden en er een tweede verblijf kochten, hadden niet veel meer aan hun jaarlijkse vakanties. Toen, in de jaren 1960, was vliegen trouwens een stuk duurder dan nu, voorlopig althans..
Sinds Palmzondag is ook de echte lente begonnen, met temperaturen van 15/20°C , wat veel mensen aanzet te gaan planten en zaaien. Er is de laatste twee weken echter zo goed als geen regen meer gevallen en alles lijkt weer uitgedroogd. Wie plant en zeker wie zaait zal er rekening mee moeten houden veel te gieten.
Tegelijk met de echte lente, is ook het hooikoortsseizoen begonnen, die dit jaar de concurrentie van corona gekregen heeft. Het grootste verschil bij de symptomen, is dat men bij het krijgen van het coronavirus de reukzin verliest en koorts heeft.
Voor de rest: geen concerten, geen festivals en geen sportgebeurtenissen (buiten een Ronde van Vlaanderen op rollen op de Tv!).
Het wordt steeds duidelijker dat er na de coronacrisis nog een schuldencrisis op ons af zal komen en dat die nooit opgelost zal kunnen worden door een toevallige premier en een noodregering half gevuld met weinig ervaren ministers. Er zijn er zelfs een paar bij die al afscheid van de politiek genomen hadden, maar plots weer bereid waren nadat ze de ministerpost kregen die hen eerst niet gegund leek.
Waar iedereen het zowat over eens geworden is, is dat dit België, zoals het nu bestaat, niet meer werkt en daarom op e.o.a. manier zal moeten hervormd worden. Dat kan niet gebeuren door de klok terug te draaien naar het unitaire België van vroeger, want dat krijgen we gegarandeerd vroeg of laat opnieuw te maken met dezelfde problemen waar we nu vanaf willen.
Zoals ik al enkele keren geschreven heb, zou men best opnieuw beginnen met een wit blad en dit door een samenwerking vanuit de gewesten, met Brussel als volwaardig tweetalig gewest. Hoewel men aan Franstalige kant huivert bij het woord confederalisme, zal men er niet buiten kunnen. Zoals reeds bleek uit interviews in diverse kranten zijn daar genoeg supporters voor en niet de eerste de beste: Geert Noels, econoom en belgicist, Philippe Destatte, hoofd PS-studiedienst, Hendrijk Vuye, Vlaamsnationalist en zelfs Marc Uyttendaele, evenals Vuye Grondwetspecialist en gehuwd met tante Laurette, Waalse pasionaria.
Bij de vorige staatshervormingen heeft men telkens nieuwe politieke niveaus bijgemaakt, maar de oude grotendeels laten bestaan. Het is nu hét moment om af te slanken en dat kan men door zowel de Senaat als de provincieraden af te schaffen en een einde te maken aan de Franse Gemeenschap (Vlaanderen kan zonder, Wallonië moet dat ook maar kunnen). Verder moet er een eind gemaakt worden aan al die gedeelde bevoegdheden. Die moeten allemaal op eenzelfde niveau komen en federaal zal er alleen nog Defensie, Veiligheid en Buitenlandse Zaken blijven, die kunnen beheerd worden door een handvol ministers, zoals dat al lang met succes gebeurt in Zwitserland.
In een vorige blog had ik al eens geschreven dat de meeste aangesloten landen i.v.m. corona nog niet te veel te verwachten hadden van het nieuwe leiderschap van de E.U. die haar verantwoordelijkheid zoveel mogelijk van zich af leek te schuiven. Nu blijkt de Europese Commissie toch 37 miljard extra geld in de door corona geteisterde economie te willen storten. Het is minder dan het lijkt, want het moet verdeeld worden onder 27 landen en voor wat België betreft lijkt het weer eens verre van koosjer. In totaal krijgt dit land 36,7 miljoen euro; waarvan 6,5 miljoen naar Vlaanderen gaan en liefst 16 miljoen naar Wallonië*, terwijl het toch voor iedereen duidelijk is dat Vlaanderen meer getroffen wordt. Daar houdt het trouwens niet bij op, want de Franse Gemeenschap krijgt ook nog eens 9,6 miljoen, zodat er in feite naar de francofone minderheid in totaal 25,6 miljoen euro gaat, dus bijna viermaal meer dan wat Vlaanderen krijgt.!
Dat krijg je als een partij zijn toppolitici naar Europa stuurt en daar het schone weer maakt, terwijl er in eigen land een ersatzregering met tweederangsfiguren op de winkel let (en niet veel meer dan dat), waarbij een ‘kotmadam’ niet eens in staat blijkt kwalitatieve veiligheidsmaskers te bestellen, maar die wel beschikt over volmachten om te doen waar ze zin in heeft. Het is in dit land altijd hetzelfde liedje: als er te betalen valt, krijgt Vlaanderen de rekening. Als er te trekken valt, staan de francofonen steeds op de eerste rij
*Om het plaatje te vervolledigen: het Brussels gewest kreeg 4,3 miljoen euro.
---
En dan nog dit:
In de rubriek ‘De krantencommentaren’ op Klara gaf e.o.a. journalist van Het Nieuwsblad vrijdagmorgen kritiek op het Vlaams Belang en de PvdA, omdat die zich – naar zijn mening – nog teveel bezig houden met politieke spelletjes (de zgz ‘politique politicienne’) i.pl.v. van met de coronatoestand. Dat die laatste momenteel belangrijker is, zal niemand betwisten, maar de zgz politiekcorrecte partijen zijn wel hypocriet als ze bovengenoemde twee partijen uitsluiten van elk debat, maar wel van hen eisen dat ze zich aan hun poco regels moeten houden. Het lijkt zo’n beetje op dat Franstalige komische theater ‘Sois Belge et tais-toi’ (’Wees Belg en zwijg’).
Bovenstaande geldt trouwens niet alleen voor het Nieuwsblad maar voor zowat het gros van de kranten in Vlaanderen. Zo vergeleek Jan Segers, hoofdredacteur van de ‘krant van de blaadjes’, Het Laatste Nieuws’, die de naam heeft liberaal te zijn, dinsdag het Vlaams Belang met het corona virus. Liberaal zijn krijgt in dit land steeds meer de Amerikaanse betekenis van het woord: uitgesproken links (D66, zeg maar)..
Het is moeilijk de dag van vandaag niét over het corona-virus te schrijven. Die eerst ogenschijnlijke ver-van-mijn-bed show is een akelige pandemie geworden. Ik beken, dat ik eerst ook dacht dat het wel zou overwaaien – ik was niet de enige – maar dat lijkt niet zo te zijn. Het virus blijkt wel degelijk dodelijk voor mensen die reeds andere aandoeningen hebben en dat geldt in de eerste plaats voor de ouderen, waarvan de meesten wel e.o.a. aandoening hebben opgelopen. Dat geldt ook voor mij die tot zijn 79ste goed gefunctioneerd heeft, dan vorig jaar tot tweemaal toe in het hospitaal belandde met een groot tekort aan ijzer in mijn bloed. Dat werd redelijk snel beholpen, maar men kon niet achterhalen wat de oorzaak van het bloedverlies was en gaf tenslotte als eindbesluit dat ik ‘op’ was, uitgeput en het kalmer aan zou moeten doen. Dat laatste maakt dat ik minder weerstand heb en dus ook behoor tot de bedreigde leeftijdsgroep bij wie het coronavirus de druppel teveel zou kunnen zijn. Gelukkig leef ik op de buiten, met een tuin die ik steeds zelf onderhouden heb. Sinds 18 maart doe ikzelf geen boodschappen meer. Dat doen mijn kinderen, waarvan er twee technisch werkloos zijn (luchtvaart en horeca). Die dag, 18 maart, maakte ik trouwens nog mee dat ik naast een kennis stond aan de kassa van de plaatselijke Aldi en twee dagen later hoorde dat de man, pas 51, gestorven was!. Dat was even schrikken, al werd meteen duidelijk dat het niets met corona te maken had...
Ondertussen is er op het Internet wel een verhaal verschenen, afkomstig van de Italiaanse staatszender RAI 3, die reeds in 2015 meldde dat men zich in China bezig hield met proeven op vleermuizen en andere muizen i.v.m. wat ze toen nog een Sars-virus noemden. Voor wie het zou interesseren:
Hopelijk is het geen fake nieuws en bevestigt het de berichten dat de Chinezen in deze zaak helemaal niet vrijuit gaan. Het leveren van materiaal ter bestrijding van het virus (dikwijls nog van geen goede kwaliteit) aan landen die nu in het epicentrum van de pandemie zitten, is daarbij geen excuus.
Een oud Chinees spreekwoord zegt dat ‘tegen bureaucratie en cholera’ niet veel te doen is. Vervang cholera door corona en het blijkt dat daar nog niet veel veranderd is.
Het is zo stilaan duidelijk geworden dat deze coronacrisis voor een groot deel vermeden had kunnen worden, had men in China tijdig ingegrepen, i.pl.v. te proberen de zaak in de doofpot te steken. De hulp die China nu aan andere landen aanbiedt verandert daar niet veel aan. Mits een kordatere aanpak was die hulp nu niet nodig geweest.
Door het feit dat er bij de aanvang van de epidemie niet genoeg aandacht aan geschonken werd, hebben heel wat autoriteiten de wereld rond de uitbraak van het coronavirus ook willen verzwijgen of minimaliseren en te lang gewacht om de juiste maatregelen te treffen. Ook de E.U. heeft zich tot nu alles behalve verantwoord gedragen. Ondanks een daarvoor bestemd bedrag van 400 miljard euro schuift de EU-top – o.m. op het verzoek om hulp van Italië - de verantwoordelijkheid door naar de deelstaten, die het daar niet allemaal over eens zijn en dat terwijl er voor de eigen ‘Green Deal’ van ‘Timmerfrans’ nog altijd een budget klaar ligt van 1.100 miljard euro dat men – eens de coronacrisis voorbij - nog steeds in de eerste plaats wil gebruiken voor ‘de overgang naar een ‘klimaatneutrale economie’.
Waar ook nog te weinig aandacht aan besteed wordt is de coronacrisis in Iran. Daar heeft men reeds in februari de eerste besmettingen vastgesteld in hun heilige bedevaartplaatsen en heeft men dat twee weken stil gehouden én er niets aan gedaan. Allah spaarde echter ook daar zijn vrome moslims niet en ze stierven er bij bosjes. Tussendoor werden ook de geplande verkiezingen niet uitgesteld, wat de zaak alleen maar verergerde. Eind vorige week sprak men officieel van 27.000 besmettingen en 2.000 doden, maar dat zouden er veel meer kunnen zijn. Er werden o.m. al massagraven gedolven. Verder wees het regime van de ayatollah’s de aangeboden hulp af van Amerika – wat nog te begrijpen was na de boycot van het land door de States – maar ook van de organisatie Artsen Zonder Grenzen, waarvan de lading van twee reeds in Teheran aangekomen vliegtuigen onaangeroerd op de tarmac van de luchthaven is blijven staan. Zoiets kan men misdadig noemen, zeker in een land dat ook nog betrokken is bij allerlei oorlogen en burgeroorlogen in buurlanden Irak, Syrië en Jemen. Een heel verschil met de States, waar Donald Trump ondertussen ook heeft ingezien dat corona geen lichtzinnig griepje is en hij de aangeboden hulp van Rusland wél aanvaardde.
In 1990 hebben de meeste islamitische staten of die daarvoor doorgaan in Cairo een akkoord gesloten om, bij betwistingen, de Rechten van de Mens ondergeschikt te maken aan de Islam. Wat dat kan betekenen, maken we hier en daar nu mee.
In de Franse voorsteden, de inmiddels al berucht geworden banlieues, trekt men zich van de coronarichtlijnen niet veel aan. In Nederland worden mensen geterroriseerd door groepjes ‘jongeren’, die naar hen spuwen. Iets wat ook al enkele agenten bij ons is overkomen. Maar het kan nog erger.
Bij een massabijeenkomst van 8.000 moslims in het Indonesische Makassar, die door de politie werd uiteengedreven, verklaarde een der organisatoren dat die politieactie gericht was tegen hun geloof, want dat Allah de ‘vromen’ beschermt.
In het Maleisische Jamaar Tabligh waren er bij eenzelfde bijeenkomst 16.000 ‘gelovigen’ aanwezig, waarbij heel wat buitenlanders. Na de bijeenkomst bleek dat er al meteen bij 600 buitenlandse deelnemers besmettingen werd vastgesteld, maar liet men ze weer vertrekken naar hun thuislanden.
In India houden hindoes en christenen zich aan het verbod tot samenkomsten, maar de moslims niet. Die protesteren er in de eerste plaats wel tegen de nieuwe burgerschapswet die hen geen Indiase nationaliteit wil geven, maar trekken zich ook niets aan van de coronarichtlijnen.
In Bangladesch moest de politie een hele luchthaven in quarantaine stellen omdat 160 studenten – die toch beter zouden moeten weten - de regels niet wilden naleven. In Nigeria vertelde een islamitische geleerde (!) dat vrome moslims immuun zijn tegen virussen, omdat ze vijfmaal daags een rituele wassing uitvoeren. En dan is er nog Iran dat geregeerd wordt door fanatieke mollahs en waar al honderden, misschien duizenden doden zijn gevallen. Men heeft er het raden naar omdat niemand de officiële cijfers gelooft.
En zo zou men nog even kunnen doorgaan. Bij ons loopt het gelukkig (nog) niet zo’n vaart, maar toch is er de verklaring van Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA), dat de helft van de met coronavirus besmette zieken in de Genkse ziekenhuizen van Turkse afkomst zou zijn. Een reportage daarover op het avondjournaal van de VRT van eergisteren, 29 maart, liet zich daar niet over uit. Het feit alleen al dat onze super politiekcorrecte zender het niet ontkent, zegt genoeg. Vraag is maar waar dat moet eindigen.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw zongen de Strangers nog: ‘Allah is groot, maar ziekenkas is groter’. Dat blijkt voor veel zgz ‘vrome’ moslims de dag van vandaag niet meer het geval te zijn: Allah zal hen nu immers behoeden voor alle kwaad...
In China lijkt de coronacrisis grotendeels voorbij en ook hier denkt men na deze week het ergste gehad te hebben. Federaal minister Muylle, pas ingevallen na Marrakech, denkt er al over na welke sectoren straks weer aan het werk kunnen, al zou dat wel eens voorbarig kunnen zijn.
Wat heel die corona heisa wel heeft meegebracht, is het feit dat de wereld één groot dorp is geworden, waarbij zowat elk continent met dezelfde problemen is komen te zitten en ook hardleerse autoriteiten willens nillens zullen moeten bijdraaien.
Waarover bijna nergens nog gepraat of geschreven wordt, is over de klimaateisen. Spijbelen kan niet meer, want de scholen werken niet, betogen mag niet meer. Zoals de immigratie/integratie problematiek door de klimaatwaanzin naar het achterplan was verschoven, raakt diezelfde klimaatheisa in de verdrukking door de coronacrisis.
Ik denk dat die laatste situatie nog wel even zal aanhouden. Door de globalisering n.a.v. de coronavirus begint men ook in de derde wereld te verlangen naar een betere toekomst. Ruw geschat zo’n drie miljard Chinezen, Indiërs en Afrikanen snakken naar een leven naar westers model en de enige manier om dat te bereiken is de economie te laten groeien. Dat vloekt natuurlijk met de doelstellingen van de klimaatfanatici, maar zal moeilijk tegen te houden zijn. De heilige Greta, Anuna en de internationale organisaties die achter hen staan, zullen dan ook moeten aanvaarden dat de bewoners van de sloppenwijken in de nu achtergestelde landen de kans moeten krijgen onze westerse welstand bij te benen, wat betekent dat we ecologische mistoestanden één stap moeten voorblijven en daar onze tijd voor zullen moeten nemen. Iets wat mensen met een logisch verstand al lang stellen, maar daar zijn de klimaatfanatici (nog) niet bij..
Ik kom nog maar eens terug op die volmachten, waarvan de francofonen misbruik hebben gemaakt door ze niet alleen aan de federale regering te geven – zoals was afgesproken – maar ook te laten gelden op regionaal vlak, maar dan alleen voor de Waalse deelregering, voor het Brusselse gewest en voor de Franse Gemeenschap. Dat laatste kan straks betekenen dat in die entiteiten de afbouw van de crisismaatregelen ook economisch op het Belgisch vlak zouden kunnen aangepakt worden. Dit zou kunnen leiden tot situaties die vooral zullen wegen op de Vlaamse economie zonder dat Vlaanderen daarbij betrokken zou zijn.
De budgettaire schade loopt nu al in de miljarden euro’s en zou de Belgische overheidsschuld kunnen doen oplopen tot 110%. Het gat in de Belgische begroting zou tot driemaal groter kunnen worden (men spreekt al van meer dan 30 miljard euro). Men kan als excuus aanvoeren dat dat ook geldt voor de andere landen, wat klopt. Maar landen zoals bv Nederland en Duitsland, met een staatsschuld die verwaarloosbaar is, maakt het weinig uit als ze die schuld straks met 10% verhoogd zouden zien. België zit nu echter al over de 100%. En het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat we op de E.U., die de autoriteit mist van bv de Amerikaanse FED, niet teveel zullen moeten rekenen.*
Vergeten we daarbij niet dat de beslissingen hier nu worden genomen door de zgz ‘superkern’ van de Veiligheidsraad, waarin zelfs mensen zitten die niet eens in de Kamer zitten, maar straks wel mee vergaande beslissingen kunnen treffen. We kunnen alleen maar hopen dat ze het democratisch zullen houden.
*In de marge van bovenstaande nog deze uitspraak van André Szász, voormalig directeur van De Nederlandse Bank, die de euro een ‘mooiweermunt’ noemde, die tot stand kwam op basis van halve waarheden.
In mijn blog van 22 dezer (‘De volwaardige komedie’) had ik het er reeds over, dat het niet nodig was de restregering van Michel voor de koning in te laten zweren om inzake de corona problemen te kunnen werken met volmachten. Dat idee –zoals ik reeds schreef – was niet van mij, maar van Rik Van Cauwelaert, een specialist ter zake. Volgens hem hoefde de Kamer van Volksvertegenwoordigers de wetgevende macht niet over te dragen aan de rompregering van Wilmès. De bestaande noodregering kon de beperking van de bewegingsvrijheid, de sluiting van handelszaken en het verbieden van massabijeenkomsten ook zonder die volmachten gewoon uitvoeren.
Nu stellen we vast dat die bijzondere volmachten er niet alleen zullen zijn voor de federale regering of wat daarvoor nog moet doorgaan, maar ook gelden voor die van het Brussels gewest, voor de Waalse deelregering en zelfs voor die van de Franse Gemeenschap, door de francofonen nog steeds ongrondwettelijk ‘la Fédération Wallonie/Bruxelles’ genoemd. De Vlaamse regering en die van de Duitstalige Oostkantons doen daar niet aan mee. Dat maakt, dat uitgerekend de francofonen, die steeds staan te roepen dat België één moet blijven en die zeggen niets te maken willen hebben met confederalisme, zelf initiatieven nemen om in de diverse landsgedeelten verschillende wetten te maken.
Nu zou er bij het verlenen van die volmacht uitdrukkelijk gesteld zijn, dat ze alleen gelden voor alles wat met de coronacrisis te maken heeft, maar de geschiedenis leert ons dat de francofonen de eerste zijn die de Belgische wetten aan hun laars lappen als ze in hun kraam niet passen. Als er ooit een einde komt aan de corona pandemie, dan is het opletten geblazen vóór men straks die volmachten zal misbruiken voor intern francofoon gebruik, wat in de praktijk zou kunnen betekenen dat de Franstaligen dan Sinterklaas gaan spelen en de Vlamingen de Zwarte Piet zullen krijgen toegespeeld als de rekeningen eraan komen.
Onderstaande tekst komt uit het boek ‘Homo Deus’ (ondertitel: ‘Een kleine geschiedenis van de toekomst’) van de joodse historicus en futuroloog Yuval Noah Harari*, die begin dit jaar een eredoctoraat kreeg aan de VUB en einde januari een voordracht gaf in een volgelopen Antwerpse Lotto-Arena (5.000 plaatsen!). Bart De Wever, zelf ook historicus van opleiding, stelde de gemeenteraad een dag uit om aanwezig te kunnen zijn. Dus niet de eerste de beste.
Harari schreef onderstaand verhaal in het voorjaar van 2016, dus zo’n vier jaar vóór het coronavirus in China uitbrak en geeft een hallucinant beeld van de hygiënische toestand in de hoofdstad Peking, dus niet in Wuhan, waar de pandemie tenslotte uitbrak en het waarschijnlijk nog erger was.
---
‘Peking is nu al zo vervuild, dat mensen liever niet buiten komen en rijke Chinezen duizenden dollars besteden aan luchtzuiveringssystemen voor binnenhuis. De superrijken bouwen zelfs beschermende overkappingen over hun tuinen. In 2013 ging de internationale school in Peking, waar kinderen van buitenlandse diplomaten en Chinezen uit de beter kringen naartoe gaan, nog een stap verder door een gigantische, vijf miljoen dollar kostende koepel over zijn zes tennisbanen en zijn voetbalvelden te bouwen. Natuurlijk kunnen de meeste inwoners van Peking zich een dergelijke luxe in hun huis niet veroorloven en ze kunnen hun kinderen ook niet naar de internationale school sturen’.
---
En dat in een land met een centraal communistisch bestuur waar iedereen officieel gelijk zou moeten zijn...
*Vóór hij ‘Homo Deus’ uitgaf, had Harari al een voorgeschiedenis geschreven: ‘Sapiens’, met als ondertitel ‘Een kleine geschiedenis van de mensheid’ en erna nog een derde boek: ’21 lessen voor de 21ste eeuw’. Vooral dat eerste boek leest als een trein en het is niet uitgesloten dat ik er nog op terugkom, nu onze politiek op een laag pitje brandt en daar weinig nieuws te rapen valt.
Terwijl iedereen de adem inhoudt hoe het met de corona-crisis zal aflopen, zijn er nog maar weinigen die zich afvragen wat er daarna zal gebeuren. Bijna alle landen, waarvan de meesten nu al diep in de rode cijfers zitten, geven momenteel extra miljarden uit alsof het peanuts zijn. De landen met een eigen munt kunnen dat later corrigeren door hun munt te devalueren. De vraag is maar hoe de E.U. dat gaan aanpakken, want de deelnemende landen van de Eurozone kunnen hun munten niet meer apart devalueren. Zal men straks naar een devaluatie van de Euro zelf gaan? Er zal nog wat water door Rijn en Donau vloeien vooraleer daarover unanieme besluiten zullen worden genomen.
Voor wat de Belgische politiek betreft, zal dit land ook grote aanpassingen moeten doen. De vorming van een nieuwe federale regering is nog altijd opgeschort en geen mens – buiten enkele verstokte unitaristen zoals die Bouchez - gelooft nog dat dat op de traditionele manier zal kunnen gebeuren.
Om te beginnen beseft men bij CD&V nu stilaan dat de partij gegijzeld wordt door een combinatie van linksen en francofonen, iets waarmee men bij een volgende verkiezing in Vlaanderen geen stemmen zal winnen, integendeel. De enige beleidsniveaus die nog werken zijn de regio’s en de roep om van daaruit te vertrekken wordt steeds sterker, zelfs bij geëvolueerde Waalse juristen zoals een Marc Uyttendaele (‘monsieur Onkelinx’) en een Philippe Destatte (hoofd studiedienst Jules Destrée). Hoe kan bv het verpauperende Wallonië in stand gehouden blijven naast een welvarend Vlaanderen, zeker in de wetenschap dat de transfers vanaf 2024 stilaan moeten uitdoven? In het licht daarvan moet men in Waalse kringen stilaan maar eens ophouden de Vlamingen af te schilderen als halve nazi’s, zeker met de wetenschap dat de kans groot is dat er in 2024 in Vlaanderen een meerderheid zal zijn van Vlaamsnationalisten?
PS. Ik heb deze blog ook doorgestuurd naar het weekblad ‘Kerk & Leven’ als antwoord op een artikel daarin van Dave Sinardet, politicoloog aan de VUB en overtuigd belgicist, waarin hij het oude, niet meer werkbare Belgische systeem van federale regeringsvorming blijft verdedigen.
Het was me niet meteen opgevallen, maar Philippe De Backer (Open VLD) is nu ook minister in de federale club van Sophie. Wat daar speciaal aan is, is dat diezelfde De Backer een jaar eerder, in de nasleep van de Marrakech affaire, gezegd had uit de politiek te gaan en weer in het bedrijfsleven te zullen stappen. Niet, dus en daarmee blijkt het ministerschap in dit landje een zware aantrekkingskracht te hebben op onze politiekers. Want de zaak De Backer is geen alleenstaand geval.
Om te beginnen was er al de affaire De Crem. In de regering Di Rupo was die federaal minister. Bij het tot stand komen van de Zweedse coalitie van onze nationale Charel, werd De Crem gedegradeerd tot staatssecretaris van Buitenlandse Handel, een job die weinig voorstelde en waarvan hij zekere bevoegdheden zelfs nog moest delen met een collega van de Vlaamse gewestregering. De Crem die weet wat hij waard is – zeker bij CD&V – besloot bij een volgende verkiezing niet meer op te komen en de taak van burgemeester in zijn Aalter effectief op te nemen. Tot dan Marrakech kwam en hij weer bevorderd werd tot minister in de restregering van Michel en meteen het burgemeesterschap aan zich liet voorbij gaan.
Nog straffer is het geval Beke. Die gaf, als afscheidsnemend partijvoorzitter, zichzelf een ministerschap cadeau. Door Kaaiman werd hij daarvoor beloond met de titel van ‘Zelfbediening W. Beke’.
Ik zou zo nog een tijdje kunnen doorgaan. Bv met Maggie De Block, die bij haar aanstelling tot federaal minister zei ‘dat het een droom was die werkelijkheid werd’. Of van de politiek weinig ervaren Conner Rousseau die als zelfbenoemd gelegenheidsformateur een ministerpost in petto had voor zijn voorganger, streek- en partijgenoot Crombez. Verder speelt de MR ver boven haar gewicht, enkel en alleen omdat ze – helemaal volgens de Belgische wet - nog steeds de helft van de federale ministers kan blijven leveren, iets waar de meeste vroeger zelfs niet van durfden dromen, laat staan dat ze bekwaam genoeg voor waren.
‘Kampioen zijn is plezant’, zongen Johny Voners en Co bij ‘De Kampioenen’. Minister zijn blijkbaar ook.
De voorzittersverkiezing bij Open VLD is wegens de coronacrisis voor twee maanden uitgesteld en daar kan men alleen maar begrip voor hebben. Nadeel is wel, dat ondertussen Gwendolientje nog communautaire fratsen zou kunnen uithalen, al dan niet met haar nieuwe politieke vlam George-Louis Bouchez (en de steun van de groenen). We kunnen alleen maar hopen dat ze het haar opvolger niet extra moeilijk gaat maken en dat Vlaanderen met die nieuwe voorzitter beter af zal zijn.
Hoe men het ook draait of keert, over x-aantal maanden zal er opnieuw moeten onderhandeld worden en het ziet er niet naar uit dat de Vlaamse partijen die door ‘Magnjet’ en Bouchez bij de neus genomen zijn, een tweede keer in die val zullen trappen. Wie nog het meest ontgoocheld uit die gesprekken over de mogelijke noodregering is gekomen, is nieuwe SP.a voorzitter Conner Rousseau. De jongeman dacht echt dat hij erin geslaagd was PS en N-VA in één regering te krijgen en liep de (eerste) grote politieke ontgoocheling van zijn leven op toen hij moest vernemen (en dan nog via de media) dat men iets anders beslist had zonder er hem van op de hoogte gebracht te hebben. Weinig ervaren als hij nog is, droomde Conner er zelfs van zijn streekgenoten Crombez en Vande Lala mee in die regering te krijgen, laatstgenoemde zelfs met zicht op Wetstraat 16!
Magnette en nog meer de brutale Bouchez spelen het spel hard en zullen daarmee doorgaan zolang het hen geen windeieren legt. CD&V’ers Coens en Geens zijn hopelijk slim genoeg om het geen tweede keer te laten gebeuren. Maar, zoals ik al eens schreef, eerst is er nog Corona...
Zoals ik al schreef in mijn blog van gisteren, ben ik Vlaamsnationalist geworden toen ik op vijftienjarige leeftijd op college het Pallieterke toegestuurd kreeg waarin het overlijden vermeld werd van stichter Bruno De Winter. Hij stierf in 1955 op amper 45 jarige leeftijd aan een hartaanval, één week voordat zijn Pallieterke 10 jaar zou zijn geworden.
Bruno De Winter startte zijn journalistieke carrière in 1931 als ‘soirist’ bij ‘Het Handelsblad’, in de volksmond ‘Het Ganzeke’ genoemd, toen een concurrent van de ‘Gazet Van Antwerpen’, die men ‘De Frut’ noemde. ‘Soirist’ betekende zo’n beetje de rubriek ‘gebroken armen en benen’, maar daarnaast had hij een kronijkje waarin hij vrij en vrank zijn mening gaf en dat hij ’t Pallieterke noemde, naar het toen immens populaire boek van Felix Timmermans. In 1945 verliet hij het Handelsblad en werd zijn Pallieterke een weekblad. In het rouwnummer van 2 juni 1955 stond een bloemlezing van zijn bekendste columns en uitspraken, waarvan ik er enkele mijn lezers niet wil onthouden:
- Over het Vlaams-Waalse huwelijk: ‘België is een fabricaat van grote mogendheden. Ze hebben – de democraten van toen – niet gevraagd of Vlaanderen met Wallonië wilde trouwen’.
- ‘Het is altijd kletspraat te vertellen waarom een soldaat sneuvelt. Ik geloof voor mijn part dat een soldaat zelden vóór iets sterft, maar meestal tégen zijn goesting’.
- ‘ België is een vrij land en in dat vrij land is ook de pers vrij. Dat wil zeggen dat de eerste de beste hond met een hoed op een gazet mag uitgeven. Waarom zou ik het dan niet doen? (uit zijn eerste hoofdartikel).
- ‘Een vuile tong? Misschien wel, maar in geen geval door teveel Duitse, Russische, Amerikaanse of Engelse zolen te likken’.
- ‘Wij zijn Vlamingen door het werk van God, Belgen door dit der diplomaten. Met een beetje goede wil kunnen we het een en het ander blijven. Maar komt het tot kiezen, dan stel ik meer vertrouwen in het werk van God dan in dit der diplomaten’.
- ‘Wij, Vlamingen, hebben vandaag de dag in niks iets te zeggen, maar met alles wat te maken’.
- ‘Iedereen was ermee akkoord dat koning Leopold III er in 1940 er het bijltje bij neerlegde. Ik bedoel: iedere Belg die toen op minder dan 50 km van het gevaar verbleef. Dat er later duizenden van toen hun woord hebben opgevreten, bewijst slechts dat de politiek veel lafaards en Tartarins in ons land gekweekt heeft’.
We zijn nu 65 jaar verder, maar enkele van die uitspraken zijn nog steeds vrij actueel.
---
En dan nog dit: lezer Ludo heeft gelijk waar hij, in reactie op mijn brief van gisteren, zegt dat ‘Zon en schaduw over Vlaanderen’ niet uit ’t Pallieterke kwam, maar uit het maandblad van de VAB en geschreven werd door voorzitter Jozef Van Overstraeten. Dat klopt. In de Pallieter heette de rubriek: ‘God schept de dagen’, waar o.a. ook Louis Verbeeck aan heeft meegewerkt.
Ik kom even terug op de reactie van onze vriend Walter, die zich terecht verontwaardigt over wat de Chinezen ons hebben aangedaan. Hij heeft, net zoals ik, daarover e.e.a. gelezen in ’t Pallieterke en dat blad heeft niet de gewoonte veel te verzwijgen zoals onze poco media dat doen. Ik heb diezelfde artikels ook gelezen en geef enkele data die iedereen zou moeten weten over de virussen die ons uit China al zijn overgewaaid.
In 1957 was er de zogeheten ‘Aziatische griep’ die wereldwijd 2 miljoen mensen het leven kostte. In 1968 de Hongkonggriep (700.000). Van de Sars-epidemie, die in 2003 ontstond in hetzelfde Wuhan waar nu het coronavirus vandaan komt, herinner ik me nog dat ik netten over mijn kippenren moest hangen en anders de beestjes weg moest doen (die netten hangen er nog en houden ook de vraatzuchtige bosduiven weg).
Verder is het bekend (ik meldde het reeds in een van mijn vorige blogs), dat het griepvaccin dat we hier jaarlijks toegediend kunnen krijgen, gebaseerd is op de Chinese grieptoestanden van het jaar daarvoor, omdat ze goed genoeg weten dat er daar een ‘weerzinwekkend’ (ik gebruik de term uit ’t Pallieterke) gebrek aan hygiëne is.
---
Van de gelegenheid maak ik gebruik even terug te komen op ’t Pallieterke. Dat Vlaamsnationaal spotblad lees ik reeds sinds het nummer van 2 juni 1955, toen ik als 15-jarige intern op het college het blad van thuis uit toegestuurd kreeg waarin de aankondiging stond van de dood van zijn stichter, Bruno De Winter met daarbij diens voornaamste uitspraken en columns. Ik heb die originele editie nog steeds.
Alles wat men in ’t Pallieterke leest, is geen waarheid, maar het blad geeft wel een algemeen overzicht van wat in Vlaanderen en omstreken gebeurt, “God schept de dagen’, zoals een vroegere rubriek heette, waarin o.m. ook Louis Verbeeck schreef. Ik had er zelfs een abonnement op tijdens mijn legerdienst in Duitsland en mijn negenjarig verblijf op Sardinië en bleef zo op de hoogte van de toestand hier. In onze door de politiek correcte pers overheerste media is ’t Pallieterke een verademing.
De vorming van de federale noodregering, die zgz nodig was om het hoofd te kunnen bieden aan de coronacrisis, was helemaal niet nodig. Dat komt niet van mij, maar van Rik Van Cauwelaert, de eminence grise van de Vlaamse wetstraatjournalistiek. Ook de reeds bestaande restregering die Wilmès geërfd had van onze nationale Charel, kon met gemak door de Kamer van Volksvertegenwoordiging met bijzondere machten worden uitgerust om het hoofd te bieden aan de corona epidemie.
Dat het op deze manier gebeurd is, is een zoveelste staaltje van cynisch Belgische politiek, waarbij de Franstaligen ondanks hun minderheid, maar met de steun van de steeds nog aanwezige Vlaamse leliaards, de baas kunnen blijven in de politiek van dit land. Dat Groen en Open VLD zouden meestappen, is geen verrassing. Voor CD&V ligt dat een stuk gevoeliger. Als het er straks echt op aan zal komen een einde te maken aan de coronacrisis, zal men uit een ander vaatje moeten tappen, Dan zal er geen sprake meer zijn over volmachten en vertrouwen om tot een blijvende volwaardige regering te komen en zullen de reeds gemaakte uitspraken van o.m. Coens en Geens tijdens de formatie worden getest op hun geloofwaardigheid.
Ondertussen ziet het er steeds meer naar uit dat dit land het gat in de begroting door de coronacrisis minstens ziet verdubbelen. Ook alle uitstel van betalingen door bedrijven zal door de staat moeten worden voorgeschoten en de vraag is maar of ze dat geld ooit gaan terugzien als er straks daardoor massale faillissementen zouden dreigen. M.a.w. een volgende normale legislatuur wordt geen wandeling in het park en zou sommige van de huidige hoeraroepers wel eens flinke koude douche kunnen bezorgen.
Wat tenslotte die ‘hoeraroepers’ betreft, is er geen treffendere foto dan die waarop Bouchez en Rutten hun geluk uitschreeuwen, terwijl men op de achtergrond een eveneens juichende groene Almaci kan zien. De foto, die o.m. in De Standaard en in ’t Pallieterke verscheen, ging viraal en zal hen nog lang achtervolgen bij volgende peilingen en verkiezingen.
En daarmee blijven de twee grootste partijen van Vlaanderen (én België) in het federaal parlement in de oppositie, wordt dit land bestuurd zonder een meerderheid in Vlaanderen en heeft het voor de derde keer op rij een francofone eerste minister. Voor de Vlamingen weinig om trots op te zijn. Er is natuurlijk het excuus van de coronacrisis (er moest iéts gebeuren), maar even goed kan men stellen, dat men dat misbruikt heeft om een federale regering op de been te brengen die het gros der Vlamingen niet wil. De N-VA heeft in de informatiegesprekken nauwelijks een kans gekregen en het VB krijgt nog steeds helemaal geen kans. Als Vlaamsnationalisten kunnen we alleen maar hopen op nieuwe verkiezingen, waarbij de traditionele partijen meer dan ooit riskeren onder de 10% te geraken, of erger.
In het licht van bovenstaande, moet gezegd dat het niet goed gaat met de N-VA en dat heeft de partij grotendeels aan zichzelf te danken. Feitelijk was het al begonnen op het ogenblik dat de partij, na de verkiezingen van 2014, in de Zweedse coalitie stapte en haar communautair programma in de ijskast stopte om zich toe te leggen op het herstel van de Belgische economie. Dat werd haar niet in dank afgenomen door heel wat nieuwe kiezers die toen overgekomen waren van het Vlaams Belang. De partij besefte dan ook dat ze niet naar een volgende verkiezing zou kunnen stappen met dezelfde argumenten van een verandering die er niet gekomen is en vond een alternatief in de polemiek over Immigratie & Integratie. Einde 2018 deed zich een gelegenheid daartoe voor, toen het Pact van Marrakech voor de pinnen kwam. Onze nationale Charel was op een voorbereidende bijeenkomst daarover in New-York al gaan verklaren dat hij dat verdrag zou ondertekenen voor België (‘Hij stond aan de goede kant van de geschiedenis’, waren zijn woorden) en toen dat effectief gebeurde, stapte de N-VA uit de regering Michel, met als enig doel vroegtijdige verkiezingen uit te lokken waarbij Immigratie & Integratie het hoofdthema zou worden. Het draaide anders uit.
De regering Michel viel niet en maakte een doorstart met een minderheidsregering in lopende zaken. Dat maakte, dat er tot aan de verkiezingen niets meer gebeurde en tegen 26 mei 2019 Immigratie & Integratie niet meer het hoofdthema was, maar – mede door de spijbelmarsen - eerder het klimaatgebeuren, waarmee de Groenen succes hoopten te halen. Dat laatste was in Vlaanderen wel niet het geval, maar alle traditionele partijen én N-VA verloren die verkiezingen, terwijl het Vlaams Belang en de PvdA ze wonnen. In de diverse peilingen die we sindsdien hebben gehad, blijkt die trend zich door te zetten en verliest zelfs Groen terrein..
In de laatste peilingen halen de Vlaamsnationale partijen samen al meer dan 48% en is de kans groot dat ze de volgende verkiezingen (ten laatste in 2024) een meerderheid gaan halen in het Vlaamse parlement, met het Vlaams Belang als grootste partij, die dan beloond zal worden voor haar communautaire standvastigheid.
Maar zover zijn we nog niet. Eerst is er nog corona...
De restregering van Sophie Wilmès heeft in de federale Kamer het vertrouwen gekregen en is van een regering in lopende zaken nu een regering met volheid van bevoegdheid geworden. Die bevoegdheid wordt echter beperkt tot alles wat met de coronacrisis te maken heeft én in de tijd: drie tot zes maanden. Pas daarna kan ze omgevormd worden tot een volwaardige regering. Als dat laatste niet zou lukken, wordt ze weer een minderheidsregering in lopende zaken tot de volgende verkiezingen, waarschijnlijk in 2024. Een regering die dan zal geconfronteerd worden met een bestaande staatsschuld van zo’n 14 miljard euro, plus de miljarden die er zullen zijn bijgekomen als gevolg van de kosten i.v.m. het coronavirus.
Het vertrouwen in Sophie’s nieuwe club, die in feite een Vivaldi-coalitie is, die men eerst niet wou, kreeg ze vanwege de verenigde francofone en linkse partijen, met uitzondering van de PvdA. De N-VA en het Vlaams Belang stemden tegen. Die laatste twee partijen zijn wel bereid om de nieuwste regering mede volmachten te geven, zolang die er zijn in het kader van de coronabestrijding.
De zgz ‘Vivaldi regering’, die nu gevormd is’: paarsgroen plus CD&V, heeft geen meerderheid in Vlaanderen. Iets waartegen Joachim Coens, toen hij nog informateur was, formeel gekant was. Met het excuus van de coronabestrijding kan dat tijdelijk getolereerd worden. Al wat er daarnaast en daarna nog fout zou kunnen lopen, zal mee op rekening komen van de Vlaamse christendemocraten, mochten ze ermee doorgaan. Op Open VLD moet Vlaanderen niet meer rekenen, zeker nu de voorzittersverkiezing o.w.v. de coronacrisis twee maand is uitgesteld.
