De Zwitserse tak van de Rothschildbank komt naar Vlaanderen, meer bepaald naar Gent. Opmerkelijk daarbij is dat diezelfde bank haar filiaal in Luik sluit, waar blijkbaar geen zaken meer te doen zijn na de paarse schandalen bij Publifin en Nethys, waarbij enkele protagonisten in de gevangenis van Lantin belandden. Nog opmerkelijk is dat in Gent, dat met Publifin te maken had via Publipart, net zoals in Luik (én in de federale Belgische regering) paarsgroen aan de macht is.
In Gent kennen ze nog de overname door Nethys van de beste stukken van Elicio, toen een onderdeel van afvalverwerker Electrawinds, dat in Oostende eveneens roerloos ten onder ging ondanks alle steun vanwege Vande Lala en zijn omgeving.
Klap op de vuurpijl is tenslotte de terugkeer van Luc Desender, een ondernemende garagist die Electrawinds oprichtte en die ondertussen opnieuw een afvalbewerkingsbedrijf heeft opgestart: Renasci, karamellen Italiaans voor ‘heropleving’ (het juiste woord is ‘rinascita’). Dat nieuwe bedrijf haalde ondertussen wel meer dan 50 miljoen euro op bij partijen die - oh, toeval! - ook op e.o.a. manier bij Electrawinds betrokken waren: de Vlaamse Energieholding, het Safelberg van Jos Sluys, BNP Parisbas en Integral (Nethys!), terwijl ook het chemisch bedrijf Borealis voor liefst 25 miljoen euro een participatie van Renasci overneemt.
Ons kent ons blijkbaar, waarbij men alleen maar kan hopen dat het deze keer wél lukt en liefst zonder subsidies.
In de weekeindeditie van De Tijd was het hoofdartikel (nog maar eens) gewijd aan de gender(on)gelijkheid. Er gaan steeds meer stemmen op om meer vrouwen te betrekken in de directiecomités van onze bedrijven. Daar is niets mis mee, maar men moet er ook niet mee overdrijven. De huidige structuur is inderdaad dat er wel eens te veel mannen en te weinig leidinggevende vrouwen zouden zijn in onze bedrijven. Dat is echter historisch gegroeid en kan zo maar niet van vandaag op morgen veranderd worden. Zo maar een man vervangen door een vrouw alleen o.w.v. het geslacht is belachelijk en geen garantie dat het beter wordt, hoogstens anders. Het aantal vrouwen in de bedrijven is de laatste decennia trouwens flink gegroeid tot en met de bestuursraden. Dat ze aan de top nog zeldzaam zijn, heeft te maken met de tijd van het doorgroeien.
Er zijn trouwens ook vrouwen die de kansen gekregen hebben en er niet veel van hebben terecht gebracht. Denk maar aan Angela Merkel en haar protégée Ursula von der Leyen, waarbij die laatste na twee mislukkingen als minister van Defensie in Duitsland erin slaagde eveneens een puinhoop te maken van de Europese vaccinatiestrategie. En dan hebben we het nog niet gehad over El Kaouakibi.
Feitelijk is de discussie over gender(on)gelijkheid hetzelfde verhaal als die over het klimaat, waarbij men ook een situatie die sinds lang aan de gang is, nu op een, twee, drie gewijzigd wil zien. Daardoor ontstaan er die zgz ‘woke’ toestanden, waarbij ‘woke’ staat voor wakker worden, maar dan in een extreme vorm van politieke correctheid die is komen overwaaien vanuit de States waar het een boost kreeg na het tot stand komen van Black Lives Matter (BLM), nota bene na de dood van een crimineel door overdadig politiegeweld. Zo werkt het echter niet en wordt het stilaan tijd dat men e.e.a. wat gaat relativeren.
Bij een depot van het transport- en overslagbedrijf Kuehne + Nagel, Logistics Nivelles , dat uitsluitend werkt voor Carrefour in het Waals-Brabantse Nijvel, werd een week gestaakt en hadden de medewerkers alle verkeer van en naar de zaak geblokkeerd. De reden ervoor was niet niks: het bedrijf stopt ermee in Nijvel en voegt de productie bij haar twee depots in Kampenhout en Kontich. De reden van de sluiting is, omdat zowel Kuehne + Nagel als Carrefour de productiviteit in Nijvel te laag vinden t.o.v. die van eenzelfde soort bedrijven in Vlaanderen. Meer dan 500 medewerkers riskeren in Nijvel hun job te verliezen.
Mocht die klacht over de productiviteit uit Vlaanderen gekomen zijn, was er waarschijnlijk een nog grotere politieke heisa over geweest. Nu komt ze echter van een Duits én een Frans bedrijf, die bevestigen wat we in Vlaanderen al lang weten. Met daarbij het feit dat de productiviteit in Waals-Brabant nog de hoogste is van alle Waalse provincies. Elders in Wallonië is het dus nog erger.
Ondertussen is de staking in Nijvel opgeschort maae is het niet duidelijk wat er verder gaat gebeuren. De rekken bij Carrefour zullen wel weer bijgevuld worden, maar waar vandaan is niet bekend. Hoe het ook afloopt, is het wel een teken aan de wand dat men ook in het buitenland stilaan begint te beseffen dat, als men in dit land investeert, men dat best in Vlaanderen doet, waar de provincie met de laagste werkzaamheidsgraad nog altijd beter werkt dan de Waalse met de hoogste.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit:
Bij de verslaggeving over de betoging van het ABVV tegen het Interprofessioneel Loonakkoord (IPA) kwam een der betogers op de Tv vertellen dat wij hier nog altijd productiever zijn dan onze buurlanden. Dat is ooit geweest, maar zeker t.o.v. Duitsland en Nederland is dat niet meer het geval. Door digitalisering en automatisering wordt die productiviteit zowat overal dezelfde. En dan hebben wij hier nog het verschil tussen noord en zuid, zoals hierboven reeds vermeld, waardoor het algemeen gemiddelde een stuk lager ligt dat bv t.o.v. in Vlaanderen alleen.
Ik kom nog even terug op mijn blog van 29 september over het failliet van de Franstalige Gemeenschap die haar 50ste verjaardag had gevierd met een schuld van meer dan één miljard euro. Buiten het feit van die schulden, is er ook nog de benaming die de francofonen dat gedrocht geven, nl de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’, die grondwettelijk niet eens bestaat. Ik heb me daaraan meer dan eens al geërgerd en ik blijk, gelukkig, niet de enige te zijn.
N.a.v. dat 50 jarig bestaan stuurde Annelies Verlinden, kersvers minister van Binnenlandse Dinges die Franse Gemeenschap nl een tweet met gelukwensen en dat niet op naam van de Gemeenschap, maar van die ongrondwettelijke benaming van federatie. Het is niet de eerste kemel die de topadvocate schiet. Denk maar aan het barbecue verhaal dat zelfs de Washington Post haalde. In de zaak van de ‘fédération’ krijg ik nu gelijk van niemand minder dat Bertje Anciaux – waarvan ik nooit een fan ben geweest - die schrijft dat een minister van Binnenlandse Zaken geen ongrondwettelijke benamingen mag gebruiken en dan al zeker niet in het Nederlands.
Als het goed is, zeggen we het ook, zelfs van Kris Peeters, die als toenmalig Vlaams minister-president zei, dat hij niet begreep dat men aan de ene kant Brussel als volwaardig gewest erkend wil zien en langs de andere kant de Vlamingen in Brussel negeert.
Bij mijn weten stond er over die federatie ook geen woord in de Septemberverklaring van de regering Pasbon die nog altijd vleugellam wordt gemaakt door de twee traditionele partijen van de Vlaamse meerderheid die ook in de federale regering zitten. Van de oppositie die men ervan verwachtte na het tot stand komen van Paarsgroen+ is niet veel in huis gekomen.
Wallonië krijgt van de federale regering een lening van 1,2 miljard euro voor de wederopbouw van de overstroomde gebieden langs de Vesder en de Maas. Tot daar niets abnormaals, ook al zal dat federale geld grotendeels uit Vlaanderen moeten komen. De solidariteit, weet je wel. Wallonië zal die lening al dan niet renteloos pas terugbetalen over een periode van 10 jaar vanaf 2025.
Volgens het akkoord van de zesde staatshervorming van 2014 moet Wallonië ook de beruchte noord-zuid transfers afbouwen vanaf 2024 tot 2035, wanneer ze zouden uitgedoofd moeten zijn. Dat akkoord werd mede ondertekend door de PS, om toen Elio Di Rupo in 2014 federaal premier te kunnen laten worden.
Zoals lezer Ottorongo in zijn reactie van 30 september reeds stelde, gaan we die 1,2 miljard euro waarschijnlijk nooit meer terug zien. Bij de transfers gaat het om zo’n 6 miljard en dan zullen we nog geen Waalse euro gezien hebben voor het mede afbetalen van de staatsschuld waaraan Wallonië tot op heden geen cent heeft bijgedragen en waarbij het ook over miljarden gaat.
De geschiedenis zal zich blijven herhalen zolang dit onzalige land in zijn huidige vorml zal blijven bestaan.
In Duitsland zullen ze na de pas gehouden bondsverkiezingen waarschijnlijk voor de eerste keer sinds lang een regering met meer dan twee partijen krijgen. Christen- en sociaaldemocraten zouden nog wel een ‘Große Koalition’ (GroKo) kunnen vormen, maar daarvoor lijkt het water nu wel te diep. Dat de partij van Merkel zo’n opdonder gekregen heeft (± -10%), werd verwacht en was niet louter omdat haar gedoodverfde opvolger Laschet zich had laten verrassen door gefilmd te worden toen hij stond te lachen bij een bezoek aan de onlangs overstroomde gebieden. De keuze van de eerder saaie Laschet als kandidaat ten koste van de populaire Beier Markus Söder was een grote vergissing. Dat Söder het in de voorverkiezing niet haalde had niets met de man zelf te maken maar met het feit dat zijn partij, de Beierse CSU, in feite het kleine broertje is van Merkels CDU, waarmee het sinds lang een kartel vormt.
Tenslotte was men, na een bewind van 16 jaar, op Merkel uitgekeken. Zowat hetzelfde wat in de UK vorige eeuw gebeurde met Margareth Thatcher. Alleen had die laatste op Europa niet de invloed die ‘das Mädchen’ heeft gehad.
Voor Duitsland én Europa wordt het afwachten wat het gaat worden nu zowel de liberalen als de groenen op de wip zitten en zouden kunnen deel uitmaken van de volgende Bondsregering. Die wacht de zware taak wat orde te scheppen in de chaos die Merkel heeft achtergelaten*, Denk maar aan de immigratie (‘Wir schaffen das’), de nood aan betaalbare woningen, de verbetering van de infrastructuur en de gevolgen van de eveneens door Merkel gestarte ‘Klimatwende’.
*De titel van The Economist van 25 september : ‘The mess Merkel leaves behind’..
---
Voor de petite histoire: Merkels echte achternaam is Kasner. Merkel is de naam van haar eerste man, die zij behield na de scheiding. Dat dit ook in Duitsland mogelijk was, wist ik niet. In de Angelsaksische landen komt dat meer voor. Denk maar aan Tina Turner en Raquel Welch, die allebei carrière maakten onder de naam van hun ex.
De Franse gemeenschap, door de francofonen de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ genoemd, alhoewel die benaming niet eens in de Belgische Grondwet staat, bestaat 50 jaar. In feite 50 jaar onwettelijk, maar heeft momenteel wel een schuld van meer dan één miljard euro. Zij behartigt o.m. Onderwijs en Cultuur en andere zaken die in Vlaanderen door het gewest worden beheerd. In Francofonië kan dat blijkbaar niet en heeft men dus alles dubbel: twee minister-presidenten, twee regeringen en twee keer een kabinet vol ministers. Vooral sinds corona en de overstromingen in de Vesder-vallei gaan er nu in Wallonië toch stemmen op om e.e.a. over te dragen van de Franse Gemeenschap naar het Waalse gewest. Het zou eindelijk eens een signaal zijn dat men in het zuiden van dit land nog iets anders kent dat potverteren, al zou de beste oplossing zijn die Fédération helemaal op te doeken. Als de Vlamingen dat zakkenvullen konden vermijden, waarom de francofonen niet? Terwijl deze laatsten het geld over de balk gooien, mag Vlaanderen hun overbodige benoemingen mee betalen. Om nog te zwijgen over de rekening van de overstromingen en de staatsschuld..
N.a.v. de eerste verjaardag van Paarsgroen+ en het 20 jarig bestaan van de N-VA, herinnerde PS-voorzitter Magnette de pers eraan dat ook hij nog wel degelijk bereid is straks met de N-VA te onderhandelen over hoe het verder moet met België. Een voortzetting, zeg maar, van de gesprekken die ze al hadden bij de poging om vorig jaar tot een paarsgele federale regering te komen, wat verhinderd werd door de kazakdraaierij van Open VLD-voorzitter Lachaert die zijn eigen diepblauwe achterban voor schut zette eens hij zeker was van het voorzitterschap.
Wat in een mogelijke tweede kans op onderhandelen tussen PS en N-VA vergeten wordt is, dat beide partijen volgens de diverse peilingen die we dit jaar meemaakten, nog zowat half zo groot zullen zijn als voorheen. De N-VA ligt momenteel flink achter bij het Vlaams Belang en zal die achterstand niet inlopen als De Wever hardnekkig blijft weigeren tegen 2024 samen te werken, iets wat een huidige meerderheid van de eigen N-VA’ers wél wenst. De PS heeft zelfs dié keuze niet meer. Ook zij verloor zowat de helft van haar kiezers aan de Waalse communisten en moet met lede ogen aanzien dat die de Waalse tak van het ABVV hebben overgenomen.
Als PS en N-VA tegen 2024 geen meerderheid meer zullen hebben en zelfs niet eens meer de grootste partij zullen in de eigen regio, zal er geen reden meer zijn tot praten zonder rekening te houden met de andere partijen .
*Zoals het liedje: ‘Das gibt nur einmal. Das kommt nicht wieder. Das ist zu schön um wahr zu sein’.
Vrijdag was er nog eens een grote vakbondsbetoging. Dat was al even geleden, ging alleen uit van het ABVV en was hoofdzakelijk bedoeld als protest tegen het nieuwe Interprofessioneel Loonakkoord (IPA), waarbij besloten werd dat er voor de komende twee jaar plaats was voor niet meer dan 0,4% loonsverhoging. Daarvoor was er een zeer nipte meerderheid bij het ABVV en dan nog bijna uitsluitend in Vlaanderen. In Wallonië is de socialistische vakbond zo goed als helemaal gekaapt door de communisten van de PTB, de Waalse tak van de PvdA.
Wat, zoals steeds bij discussies over dat IPA verzwegen werd, is dat die 0,4% bovenop de index komt, zodat de verhoging in werkelijkheid 4,04% bedraagt. Als – zoals het ABVV vraagt - bepaalde sectoren de kans zouden krijgen apart te onderhandelen, omdat ze het goed gedaan hebben tijdens de corona pandemie, dan kan men even goed de index afschaffen. Dat systeem is trouwens een van de punten ‘Only in Belgium’. Elders bestaat dat nergens meer en kan men dan ook apart onderhandelen.
Tenslotte in de marge van bovenstaande, even vermelden dat de betoging, die inderdaad in Franstalig België een succes was, weer niet toevallig op een vrijdag gebeurde en dus zorgde voor een extra verlengd weekeinde. Weeral een dag minder werken!
Terwijl onze groenen van de kernenergie af willen, wordt er elders nog in geïnvesteerd en experimenteert men in landen zoals de States en China zelfs met nieuwe generaties kerncentrales. Het nieuwe daarbij is dat die niet meer met radium, maar met thorium werken. Dit product heeft bijna niets anders dan voordelen: het is niet gevaarlijk, is bijna overal op aarde in ruime hoeveelheden te vinden en heeft ook geen schadelijke afval. Men kan de centrales ook kleiner maken, zelfs prefabriceren en ze dan plaatsen waar men wil. Ze kunnen bv de functie overnemen van de nu geplande vervuilende gascentrales en kunnen zelfs aan elkaar in serie geschakeld worden.
In hoever men met deze thoriumcentrales gevorderd is, is mij niet duidelijk. Als dat echter niet te lang moet duren, zou het best mogelijk zijn onze huidige kerncentrales nog even aan te houden om ze daarna te vervangen met die van de nieuwe generatie.
---
Buiten het inzetten van die nieuwe generatie kerncentrales, heeft Xi Jinping (klinkt als ‘k zie pingping’, gemakkelijker om te onthouden) besloten dat zijn China geen steenkoolcentrales meer zal opstarten buiten de eigen grenzen. In eigen land zal het nog wel even duren vooraleer dat zal gebeuren. Het onmetelijke land met zijn bijna anderhalf miljard inwoners heeft nog altijd stroom tekort.
Carles Puigdemont, de gewezen minister-president van Catalonië, die al vier jaar bij ons in ballingschap leeft, is aangehouden geworden in het Sardische havenstadje Alghero. Hij zou daar een politieke meeting (voor onafhankelijkheid?) hebben bijgewoond. Men zou zich kunnen afvragen wat hij juist dáár ging doen. Wel, de regio Alghero (‘Alguero’ in het Catalaans), was enkele eeuwen een Catalaanse kolonie. De streektaal is er nog steeds Catalaans en de straatnamen zijn er tweetalig: Italiaans en Catalaans.
Puigdemont raakte bij de laatste Europese verkiezingen verkozen tot EU-parlementslid, maar dat laffe EU-parlement speelde de kaart van de Spaanse inquisitie en had hem zes maand geleden zijn parlementaire onschendbaarheid afgenomen. Hij kon echter (nog) niet naar Spanje – dat zijn uitlevering vraagt - uitgewezen worden, daar zijn Vlaamse advocaat Paul Bekaert – een specialist in Spaanse materies en miseries - in beroep was gegaan en daarover nog steeds geen uitspraak is gevallen. Ondertussen blijkt dat ‘Pokemon,’ op Sardinië toch vrij mag rondlopen, maar het eiland de eerste twee weken niet mag verlaten. De zoveelste Europese klucht.
Catalaans is een van de vele talen die op Sardinië gesproken wordt. In tegenstelling tot het Siciliaans is Sardisch geen Italiaans dialect. Er bestaat zelfs geen Sardische standaardtaal, zoals bv bij ons het ABN, maar verschillende dialecten, al naargelang vroegere bezettingen beïnvloed door het Spaans, Catalaans, Arabisch en Ligurees dat men ook op Corsica spreekt. In het centrale bergland van Sardinië – de Barbagia - spreekt men nog een soort Latijn (‘andamus a domu’, ‘vai con Deus’, ‘tres panes in bertula’)
Alghero was de eerste plaats op Sardinië die toeristisch werd. Dat gebeurde toen na WO II de Britse luchtvaartmaatschappijen BEA en BOAC er op het nabij gelegen vliegveld van Fertilia een tussenlanding maakten op hun vluchten naar Malta. Mijn oudste zus Lucia, die samen met haar man met mij mee naar Sardinië trok in de jaren 1960, is in Alghero blijven wonen, waar ze in het stadcentrum (‘centro storico’) een B&B heeft (vierde verdieping met groot ontbijtterras met zicht op zee en op de jachthaven). Haar twee zonen zijn er met ‘Sardinekens’ getrouwd.
Uit de jaarrekeningen van de Vlaamse centrumsteden blijken de Open VLD burgemeesters de kroon te spannen voor wat het maken van schulden betreft. Ze bezetten de eerste vier plaatsen, met op kop het Mechelen van Bartje Somers, gevolgd door Gent, Oostende en Kortrijk. Met Somers’ ervaring als promotor van o.m. El Kaouakibi is dat zelfs geen verrassing. In zijn Mechelen draagt elke inwoner een gemiddelde schuld van meer dan 3.000 euro.
Tegelijk met de schuldenlast was er ook een rangschikking met het overschot of tekort per stad per inwoner en hier kwam de koekenstad van die andere Bart als eerste, met een overschot per inwoner van iets meer dan 400 euro. Tekorten waren er voor Gent, Oostende en weer Mechelen, terwijl het Kortrijk van Quicky hier de schade kon beperken en elke burger in zijn stad gemiddeld er zelfs zo’n 100 euro aan over hield.
Erg liberaal klinkt het echter niet, al zijn we sinds de paarsgroene regeringen van Verhofstadt op dat gebied al e.e.a. gewend. De ‘actieve welvaartstaat’, weet je wel. De Economist noemt dat het ‘illiberalisme’ .
Persoonlijk vond ik het mij nabije Turnhout een verrassing. Ondanks de eerder rommelige politiek van de laatste legislaturen heeft ze van de Vlaamse centrumsteden toch de minste schulden per inwoner, die er zelfs een overschot van 278 euro aan over houdt.
Twee maanden na de overstromingsramp in de Waalse Vesdervallei lijkt er daar maar geen schot te komen in de zaak. Het leger zal langer n voorzien ter plaatse moeten blijven voor het bezorgen van de maaltijden, brandweer en civiele bescherming blijven maar puin ruimen. Aan vrijwilligers – ook uit Vlaanderen - ontbreekt het nog steeds niet, maar de politiek laat het afweten. Met de Vesder-tragedie valt niet te scoren.
Staatssecretaris voor de Relance, Thomas Dermine (PS) is nu afgekomen met het voorstel voor een solidariteitsfonds van 1,2 miljard euro waarvan de helft van het federaal niveau zou moeten komen. Op zich nog te begrijpen, ware het niet dat Dermine, net zoals zijn partijgenote Lalieux van Pensioenen, met zijn voorstel eerst naar de media is gelopen, zonder overleg met de federale partners, die zich nog maar eens bekocht voelen. PS nieuwe stijl, zullen we maar zeggen, waarbij de Waalse socialisten, met de hete adem van de Waalse communisten in de nek, hun federale regeringspartners voor een voldongen feit willen stellen en een een puur gewestelijke bevoegdheid federaal wil financieren, Zo werkt het echter niet. Na de reeds vermelde heisa omtrent de pensioenen, waren er ook al de discussies over het loonoverleg en de sans papiers, waarbij de PS cavalier seul wou spelen op kosten van in de eerste plaats de Vlaamse partners Open VLD en CD&V.
---
Ik ben eens curieus hoe lang het zal duren vóór men de overstromingsschade, die inderdaad enorm is, zal hebben opgelost. Het doet me zo’n beetje denken aan wat ik tijdens mijn verblijf in Italië heb meegemaakt in de jaren 1960. Italië is ook een land met een noord-zuid tegenstelling, met dit verschil dat beide streken er wel eenzelfde officiële taal hebben. Rond die tijd was er een verwoestende aardbeving op Sicilië. Vijf jaar lader was er ook een in het noordelijke Veneto. Nog eens twee jaar later was het puin in Veneto geruimd en had men de zaak daar weer onder controle, terwijl men op Sicilië nog steeds tussen het puin leefde.
Of het in Wallonië ook zo lang gaat duren, is nog af te wachten, maar geduld zal er zeker van pas komen. Er valt daar voor geen enkele partij iets te rapen.
In mijn blog van 16 dezer (‘Een dure winter’) had ik het reeds over de stijgende prijzen voor gas en elektriciteit. Uit een artikel in de weekeindeditie van De Tijd blijkt dat de werkelijke kostprijs van onze stroom maar 36% is van wat we ervoor moeten betalen. Daarbovenop komt 19% voor de netwerken van Elia en Fluvius, nog eens 19% voor allerlei belastingen (BTW e.d.) en 26 voor allerlei belastingen, die we rustig verdoken taksen kunnen noemen, zoals openbare dienstverplichtingen en toelagen voor o.m. de windmolenparken.
Al deze heffingen, bijdragen en taksen zijn op elektriciteit veel hoger dan op gas. Juist in een tijd waarin men meer wil inzetten op elektriciteit – denk maar aan de auto’s –zal het dus allemaal nٕóg duurder worden. Als het voorstel van federaal minister zonder Financiën Van Peteghem om te komen tot een energiehervorming ooit werkelijkheid wordt, dan zal dat alleen zijn omdat het moet van Europa. De E.U. gaat nl niet akkoord met de Belgische vrijstelling voor grote industriële verbruikers – de windmolenparken bv - voor groene energie, terwijl de kleine eindverbruiker die niet heeft en er zelfs voor moet opdraaien. Voor deze laatste is de stroomfactuur steeds meer een belastingbrief aan het worden.
Rusland kende het vorige weekeinde de oneerlijkste verkiezingen sinds de val van de Sovjet Unie. Het leek wel een kopie van wat in het Wit-Rusland van Loekasjenko gebeurd is. Verenigd Rusland, de partij van Poetin, had in de vorige legislatuur een twee derde meerderheid in de Doema, het Russische parlement. Daardoor kon ze de grondwet aanpassen en er o.m. voor zorgen dat Poetin zo goed als president voor het leven werd (‘officieel’ tot 2036). Tegelijk besliste Poetin dat hij voortaan partijloos zou zijn, zodat niet hij maar zijn partij straks de schuld zal krijgen van alles wat er daar nog zou kunnen mislopen.
In de peilingen haalde Verenigd Rusland nu nog amper 30%. Om daaraan iets te doen, werden de verkiezingen er op grote schaal vervalst. Volgens de eerste uitslagen zou Poetins partij nog steeds de twee derde meerderheid hebben, maar niemand gelooft dat het daar eerlijk gegaan is.
Het verhaal van Navalny kennen we ondertussen. Poetins kwaadste tegenstander werd eerst vergiftigd en zou het niet gehaald hebben als men hem niet naar een Duits hospitaal had gebracht. Navalny heeft geen eigen partij, maar raadde zijn medestanders aan ‘slim’ te stemmen en daarmee bedoelde hij te stemmen voor oppositiekandidaten die werden toegelaten op de verkiezingslijsten. Dat kan nog altijd gebeuren, zelfs met Navalny in de gevangenis. En daar hield het niet bij op.
Apple en Google werden verplicht een app ter zake uit circulatie te halen en zelfs de benaming ‘slim stemmen’ werd verboden. Buitenlandse waarnemers waren niet welkom en in de meeste stembureaus werden zelfs de veiligheidscamera’s uitgeschakeld. Dat laatste is echter niet meer van deze tijd, want iedereen met een smartphone kan tegenwoordig alles filmen. Daaruit bleek dat er massaal gefraudeerd werd – men spreekt van duizenden klachten - met extra stembrieven, dubbelgangers op de kieslijsten, terwijl men kon zien dat bepaalde kiezers zich omkleedden en een tweede of derde keer gingen stemmen onder een andere naam. Puur boerenbedrog dat bij de telling van de stemmen wel eens een vervolg zou kunnen gekregen hebben.
Ondertussen is de Russische economie er slecht aan toe en zijn de voedselprijzen er de hoogte in geschoten. Voeg daarbij de openlijke corruptie en de pandemie die er nog verre van onder controle is en kan men begrijpen dat de Rus in de straat er zo stilaan genoeg van krijgt.
---
In verhouding tot het verhaal hierboven is de Belgische politiek een lachertje. Zo was er vorige week ook nog eens de zgz ‘grote peiling’, waarin zowat alle partijen een of twee procenten omhoog of omlaag gingen t.o.v. de vorige peiling. Met een foutenmarge van 3% betekent dat echter driemaal niks. Het werd haast aandoenlijk als men zag en hoorde hoe VTM en RTL zich uitsloofden om wereldnieuws te maken van een dode mus.
Het gesjachel over de gascentrales blijft aanhouden. De kans dat er in Vlaanderen van die vervuilende en kostelijke spullen komen is miniem, maar bij onze zuiderburen zullen wél enkele vergunningen afgeleverd worden. Voor zover dat nog bevestigd moet worden, nog maar eens een bewijs dat dit land twee verschillende landen kent die steeds verder uit elkaar groeien. Van de oorspronkelijke Waalse eis dat bij hen die vergunningen er zouden komen mits
er garanties waren dat de uitgestoten CO2 zou worden opgevangen, hoort men niets meer.
Wie in deze zaak ook een zoveelste modderfiguur slaat is de E.U. die akkoord blijft om die gascentrales te laten subsidiëren, terwijl klimaatpaus Timmerfrans maar blijft toeteren dat zijn miljarden verslindend klimaatplan er moet komen
Om de kernuitstap te overbruggen zal men 2,3 gigawatt extra productie moeten kunnen produceren. Als dat al zou lukken – dat is ± de helft van de huidige totale productie - zal dat alleen gaan ten koste van extra heffingen voor de eindverbruikers, waarvan de meerderheid in Vlaanderen woont. Die geschiedenis zal zich blijven herhalen zolang dit onzalige land in zijn huidige vorm blijft bestaan.
Na de Amerikaanse terugtrekking uit Afghanistan, zonder voorafgaandelijk overleg met de bondgenoten, wordt Europa nog eens voor schuit gezet door de oprichting van een in de eerste plaats militaire alliantie tussen Australië, de UK en de USA, samengevat in het logo AUKUS. Het gaat in de eerste plaats om een strategisch antwoord te bieden aan de opbouw van een sterk China binnen de Stille Oceaanzone, al kan men de aanwezigheid van de Britten alleen verklaren door hun historische aanwezigheid die tegenwoordig voltooid verleden tijd is.
In het kader van deze nieuwe Angelsaksische alliantie heeft Australië alvast bij de USA een serie met kernenergie aangedreven duikboten besteld en werd eenzelfde bestelling bij Frankrijk afgezegd met als excuus dat de Franse duikboten nog op diesel werken en de Amerikaanse op kernenergie. Het Franse protest daartegen lijkt mij vrij hypocriet omdat datzelfde Frankrijk op tijd en stond haantje de voorste wil spelen in het kader van de klimaatdiscussies. Die duikboten zullen (voorlopig?) wel geen kerkwapens vervoeren.
Dat Europa in het AUKUS-verhaal niet meespeelt is ook de logica zelf. De EU-landen hebben in totaal een militair budget dat vier keer groter is dan bv dat van Rusland. In tegenstelling tot wat Poetin ermee bereikt, zijn wij een bende amateurs. Zo loopt er het gerucht dat de Franse troepen, die in Mali al enkele jaren tevergeefs proberen de terreurgroep Boko Haram te verdrijven, zich binnenkort ook daar zullen terugtrekken en dat er gesprekken zijn van de Malinese overheid met Moskou om er Russische huurlingen in te zetten...
Over onze pensioenen is het laatste woord nog niet gezegd. Wie hier zijn hele leven officieel gewerkt heeft en veel heeft bijgedragen, krijgt in verhouding een eerder laag pensioen. Wie weinig heeft bijgedragen, moet niet wanhopen, want zal een pensioen krijgen dat in verhouding meer zal bedragen. Reden daarvoor zijn de mee tellende gelijkgestelde periodes zoals bv ziekte en werkloosheid, een soort basispensioen dat sommigen willen terugdraaien en anderen, zoals die Lalieux (PS), willen beschikbaar maken voor iedereen.
Er zijn landen vergelijkbaar met het onze, zoals bv Denemarken en Nederland waar men al zo’n basispensioen heeft. Et alors? Wel, het verschil met het onze is dat dat basispensioen daar maar ongeveer de helft is van het minimumpensioen dat men hier aan iedereen wil uitkeren. De voorwaarde daar is verder dat men er lang genoeg zal hebben gewoond en/of gewerkt. Bij dat lager basispensioen voor iedereen kan dan nog een bedrijfspensioen, een groepsverzekering of iets dergelijks gevoegd worden, maar ook daarvoor moet men een aantal jaren gewerkt hebben.
Tenslotte is een pensioenstelsel een contract tussen generaties dat alleen in stand kan worden gehouden als het betaalbaar blijft. Daar waar pensioenen betaald moeten worden uit lopende premieontvangsten, zoals bij ons, kan dat serieuze problemen opleveren bij grotere vergrijzingskosten, wanneer meer werknemers op pensioen gaan dan er nieuwe bijkomen.
Ik heb het vaccin voor mijn reguliere griepprik besteld en zal dat gezet krijgen zodra mijn huisarts mij dat aanraadt. Dat doe ik al sinds 1995 en sindsdien heb ik geen griep meer gehad. Dit jaar zijn er ook de 2 Covid-19 prikjes bijgekomen en hoop ik daarmee het najaar en de winter door te komen. Ik heb ook besloten mijn mondmasker te blijven dragen waar dat aanbevolen blijft, al wordt het zo stilaan een mission impossible.
Vandaag komt het beruchte veiligheidscomité nog maar eens samen en wordt er weer godweetwat beslist. Daarover uitweiden heeft nu geen enkele zin en zelfs daarna zal God en klein pierke er weer zijn zeg over hebben, want het zal nooit voor iedereen goed zijn. In het verdeelde en ingewikkelde land dat België is, zal het nooit lukken een duidelijke uitleg of toepassing geregeld te krijgen. ‘Elk voordeel hep se nadeel’, wist Johan Cruyff al en elke regio een specifiek probleem.
Enige positieve noot in de coronakakofonie is dat de ziekenhuisopnames weer zakken. Ook al gebeurt dat zachtjesaan, het gevaar van een volgende golf n.a.v. de buitenlandse vakanties lijkt beperkter dan gevreesd. Hoop doet leven en wie leeft zal zien (dat laatste letterlijk).
Er is dezer dagen nogal wat te doen over de prijzen van gas en elektriciteit. Die blijven maar stijgen, vooral door een tekort aan het eerste, waarmee ook het tweede wordt geproduceerd. Gas kan men zo maar niet maken, elektriciteit wel. Door de relance na de Covid-19 epidemie, waar men zo stilaan hoopt vanaf te geraken, is er echter grote vraag naar gas – vooral in China - waardoor hier tekorten dreigen en de prijzen blijven stijgen.
Of dat alles nog niet erg genoeg is, dreigt er in Europa nog een extra probleem bij de komen. In Noorwegen, dat de grootste Europese producent van gas en olie is, zijn er verkiezingen geweest, waarbij de mogelijkheid bestaat dat er een linkse regering komt, bestaande uit de eerder gematigde Arbeiderspartij en enkele kleinere linkse partijen die de Noorse productie van zowel gas als olie willen stilleggen. Alhoewel de opbrengst van gas en olie meer dan 40% uitmaakt van de Noorse export en voor 200.000 banen zorgt, zou dat voor Noorwegen zelf niet veel uitmaken. Zij zitten daar op een superspaarpot, nadat men er besloten had de opbrengsten van gas en olie uit de Noordzee niet onmiddellijk uit te geven, maar te beleggen om ook latere generaties ervan te laten genieten. Sinds enkele jaren vloeit er nauwelijks nog oliegeld naar het fonds, wel in de omgekeerde richting. In de eerste helft van dit jaar ging er 14 miljard euro oliegeld naar de Noorse begroting.
Uit klimaatoverwegingen willen enkele kleinere linkse partijen, mochten ze deel uitmaken van de volgende Noorse regering, nu de productie stilleggen, wat Noorwegen zelf niet veel armer zal maken. Het fonds heeft aandelen in zowat alle belangrijke Europese bedrijven. Voor landen die zelf weinig of geen olie hebben, zal het echter betekenen dat de prijzen voor de olieproducten nóg hoger zullen komen te liggen. Helemaal geen prettig vooruitzicht. Het zou wel eens een dure winter kunnen worden.
---
Als het met die gasprijzen de spuigaten blijft uitlopen, zal dat een reden te meer zijn om hier niet meer met gascentrales te beginnen. Buiten het feit dat ze te vervuilend zijn, gaan ze dan ook nog teveel verbruikskosten hebben, mét daarbij het risico dat ze wel eens zonder gas zouden kunnen komen te zitten .
