Staatsschuld. We weten er in België alles van en maken ons druk om de
financiële situatie van dit land, de faillissementen, de kosten van de
vergrijzing en sociale zekerheid, de ontslagen, de armoede en ga zo maar door. In
Amerika dachten ze daar iets op gevonden te hebben. Ze stelden een
schuldenplafond in, waarboven de staat geen geld meer zou kunnen bijlenen. Wat
baat echter zon plafond, als je het om de haverslag kan verhogen? Daar zijn ze
over there ondertussen ook achter gekomen, nadat het plafond eerder misbruikt werd
als een politiek chantagemiddel. Een financiële meltdown is er nog niet echt
vermeden, alleen maar uitgesteld en voorlopig krijgen democraten en
republikeinen enige ademruimte om het probleem onder controle
te krijgen en dat is broodnodig. Want het zgz rijkste land ter wereld zit met
een staatsschuld van bijna 17.000 miljard dollar ( 510.000 miljard oude Befkes:
in volledig uitgeschreven cijfers: 510.000.000.000.000!). Die schuld is daar sinds 1981 zo ongeveer
vertwintigvoudigd. Een gevolg van hogere sociale uitgaven, onnodige belastingverminderingen
(uitsluitend voor de steenrijken), de bankencrisis en het oorlog voeren. Er zal
daar dus meer nodig zijn dan dat platform nog maar eens op te trekken.
Als dat probleem niet opgelost geraakt, zal niet alleen de Verenigde
Staten daaronder lijden, maar zowat de hele wereldeconomie. De dollar is nu
eenmaal de eerste globale reservemunt en een dramatische ontwaarding ervan zal
overal voelbaar zijn. Als men ziet hoe daarover in de Amerikaanse politiek
gebekvecht wordt, kan men zich toch vragen stellen waar het gezond naartoe is gevlogen in 'the land of the free'. Straks gaan we de six-pack politiek van de E.U. nog
als lichtend voorbeeld voor de wereldeconomie moeten prijzen.
Di Rupos State of the Union was een mager
beestje, een anti-climax eigenlijk. Dat kwam gedeeltelijk door ze en week uit
te stellen (mijnheer moest toen naar Kroatië om er de Rode Duivels aan te
moedigen!), maar ook omdat men ongeveer al wist wat hij ging vertellen en dat
was grotendeels misplaatst hoera geroep. De zesde staatshervorming is dan misschien
goedgekeurd, ze moet nog voor het grootste deel worden uitgewerkt. De
staatsschuld blijft rond de 100% van het bbp en kan elk ogenblik exploderen als
het met Dexia weer fout zou lopen, want dat zou meteen een gat in de begroting
kunnen maken. De bedrijven blijven mensen afdanken (gisteren waren er weer twee
in het nieuws) en de faillissementen blijven toenemen. De relance is een
lachertje geworden, waarbij het concurrentievermogen van onze bedrijven
misschien hoop en al met 1% zal toenemen en de kloof met onze buurlanden dan
nog steeds 10 tot 15% bedragen zal.
Di Rupo noemt dit in zijn beleidsverklaring
het Belgische recept en daarmee heeft hij feitelijk nog gelijk ook (veel
beloven en weinig geven doet de Belg in vreugde leven). Jammer genoeg werkt dat
recept niet en ook dat is geen nieuwigheid. Werkt er dan niets goed in dit
land? Toch wel: de Rode Duivels spelen (dank zij de nodige import) beter dan
ooit te voren, een Belg haalde een Nobelprijs en een andere won de Iron Man op
Hawaii. Maar daar heeft Jan-met-de-pet weinig aan. De steeds grotere groep
mensen die in dit land onder de armoedegrens komen, zal het een zorg zijn.
Als er iets merkwaardigs te vinden was in Di
Rupos goed-nieuws-show, dan was dat zijn verklaring dat de uitwerking van de
zesde staatshervorming nog vijf jaar kan duren. Toevallig unisono met de
diverse paarse verklaringen van de laatste dagen. Hopelijk worden het weer geen
puinhopen, zoals wijlen Pim Fortuin destijds correct voorspelde.
In
de Zevendag Dag was er zondag nog eens een debatje tussen de voorzitters van de
vier grootste Vlaamse partijen. Daarbij werd door Tobback Jr en Rutten gesteld,
dat er in een volgende federale legislatuur geen sprake kan zijn van
communautaire initiatieven en dat het vijf jaar lang alleen over
sociaal-economische themas zal gaan. Dit is niet iets dat ze zelf hebben
uitgevonden, want het werd recentelijk ook voorgesteld door Didier Reynders. Men
kan dus stellen, dat Paars het tenminste daarover eens is. In de gekende
CD&V-traditie liet Beke in datzelfde debat het achterste van zijn tong niet
zien. Zoals steeds, wedden op twee paarden. Kon ook moeilijk anders, want Kris
Peeters is het daarmee niét eens.
Als alleen dat sociaal-economische toch zo belangrijk is, waarom hebben
de paarse partijen, die ook in de huidige federale regering zitten, daar nu nog
steeds niets aan gedaan? Wie gelooft dat zij straks gaan doen, wat ze evengoed nú
zouden kunnen, maar niét doen? En dat is nog maar een eerste vraag.
Het feit dat dit land er sociaal-economisch
niet goed voor staat, is mede het gevolg van de schaamteloze wegwerppolitiek
van Paars/Groen en Paars tijdens de regeringen Verhofstadt. Toen verging het de
wereldeconomie wel goed en had men de staatsschuld voor een groot deel kunnen
afbouwen. Dit is niet gebeurd en Verhofstadts actieve welvaartstaat heeft de
problemen alleen maar erger gemaakt doordat het genie uit Gent in de eerste
plaats het programma van de PS heeft uitgevoerd en hijzelf zijn Vlaamse idealen
verloochend had. Dat uitgerekend de paarse partijen nu weer met zon verhaal
afkomen, is haast hilarisch te noemen.
Tenslotte is het in dit land onmogelijk aan politiek te doen zonder in
botsing te komen met het communautaire. Alles is hier communautair.
Wie dat echt zou willen omzeilen, moet eerst alle vetorechten, grendels,
alarmbellen en verplichte meerderheden afschaffen. Een consensusdemocratie
zoals we de onze graag noemen, is een draak met vele koppen en werkt gewoon
niet, zij het misschien in noodsituaties. Tenzij men België zelf een constante
noodsituatie zou willen noemen. Zoals Ben Weyts (N-VA) het formuleerde, zal het
straks in Vlaanderen inderdaad kiezen worden tussen Di Rupo II en de
verandering, hoe die er ook moge uitzien. Want vijf jaar communautaire
stilstand betekent voor de Vlamingen nog eens vijf jaar gediscrimineerd worden
en moeten bijdragen boven hun gewicht. Hét probleem met dit land is dat er een kloof doorheen loopt, waarbij Vlaanderen zou kunnen aan sluiten bij het Noorden en Wallonië niet. Dit nog eens vijf jaar langer blijven ontkennen, is voor ons geen optie.
Er
wordt steeds gezegd dat een land binnen de eurozone zijn munt, in dit geval de
euro, niet meer kan devalueren. Dat is niet helemaal correct. Zon mogelijkheid
bestaat wel en werd in enkele landen reeds toegepast, nl via de BTW. Dat idee
werd geopperd door econoom Gert Peersman van de UGent, die momenteel blijkbaar
op een goed blaadje staat bij onze media. Van Geert Noels en Ivan Van de Cloot
hoort men zoveel niet meer en zelfs doemdenker De Grauwe (whats in a name!)
lijkt te zijn stilgevallen. Toch neemt ook Peersman geen blad voor de mond, zoals
toen hij o.a. in het debat over het voorstel tot BTW-verlaging van de
elektriciteit zei, dat men die BTW beter zou verhogen i.pl.v. verlagen.
Een BTW-verhoging is, volgens Peersman, in feite een fiscale devaluatie.
Het maakt import duurder en export goedkoper. Bij export is het nl het
BTW-tarief van het land van bestemming dat telt. Door tegelijkertijd de
arbeidskosten te verlagen, zullen meer mensen aan een baan geraken, wat zou
zorgen voor meer koopkracht en consumptie.
Wat Vande Lala wou doen, hierin nota bene ook gesteund door de
Vlaamse liberalen, is net het omgekeerde, want dan zou neerkomen op een de
facto revaluatie van de munt, wat
onze export nóg duurder zou maken en onze concurrentiepositie dus verder zou
verzwakken..
En
dan is er nog steeds terugkomende idee om een indexsprong te maken. Alhoewel
van ACV strekking evenals trouwens Dehaene - heeft Martenser in zijn regeerperiode zelfs twee laten plaatsvinden en nu zou dat
niet meer kunnen. Ergens heb ik gehoord dat één indexsprong het land de dag van
vandaag vier miljard euro (160.000.000.000 oude Befkes!) zou opleverenen dat zonder verdere kosten. Dat is voor
linksen en vakbonden blijkbaar te verwaarlozen. Die wachten nog liever tot een
tweede regering Di Rupo het IMF-idee overneemt en onze spaargelden zal taxeren
Wie deze rubriek een beetje volgt, weet dat ik niet veel geloof hecht aan
de serie peilingen en enquêtes waarmee we regelmatig overspoeld worden. Dat is
deze keer niet anders met de laatste in de reeks, die van de VRT en De
Standaard, in mijn ogen trouwens zowat de minste betrouwbare van allemaal,
gewoon omdat beide instellingen vooringenomen anti-Vlaams zijn. Dat geldt ook
voor de peiling die wordt uitgevoerd door VTM en De Morgen, die andere
kwaliteitskrant van weg met ons. Het mooiste voorbeeld kregen we eind
augustus, toen ik laatstgenoemde peiling de komkommerenquête noemde omdat ze
verscheen na bijna twee maanden politieke inactiviteit. Twee weken later gaf
een peiling van de Libre Belgique en de RTBf aan N-VA 5% meer stemmen. Hoe kan
je zoiets blijven geloven?
Kwamen na het politieke zomerreces de peilinguitslagen te vroeg, juist
o.w.v. dat reces, dan is dat nu feitelijk opnieuw het geval, omdat de zgz
State of the Union van Di Rupo, ter gelegenheid van het nieuwe politieke jaar,
een week werd uitgesteld en pas volgende week zal gegeven worden. Politieke
enquêtes moet men houden nadat er iets belangrijks gebeurd is, niet ervoor. Al
ze al zouden kloppen, zijn ze dan immers achterhaald.
Dit alles gezegd zijnde,moet het
mij wel van de lever dat de reactie op de laatste peiling door De Wever en Co
eerder slapjes was. Soms krijgt men de indruk dat het Bart allemaal niet veel
meer kan schelen, nu hij met Antwerpen meer dan zijn handen vol heeft. Als dat
zo is, kan hij dat beter duidelijk zeggen. Ofwel zegt hij, i.v.m. de peilingen,
dat hij er niet veel van gelooft en dan zou hij nog gelijk hebben ook ofwel
countert hij de hele zaak met redelijke argumenten en die zijn er de dag van
vandaag nog altijd genoeg. Zo stappen na de magistraten (i.v.m. de splitsing
van B/H/V) ook de artsen van dit land naar het Grondwettelijk Hof, omdat ze
vinden dat de zesde staatshervorming een extra taks op hun activiteiten heeft
gelegd, die hen 15% afneemt van hun pensioen. Voeg daarbij nog de malaise bij
de politie, die maar niet wordt opgelost en dat concurrentievermogen van onze
bedrijven waaraan ook niets gedaan wordt. Hoeveel fabrieken moeten er nog sluiten cq afdanken vóór er ter zake iets gebeurt? Als de goed-nieuws-show van Di Rupo
zich moet beperken tot de prestaties van de Rode Duivels, zal het met de
economie van dit land nooit goed komen.
Het
betere nieuws voor Vlaanderen is, dat de verkiezingen er pas aankomen over meer
dan acht maanden - een eeuwigheid in de politiek en dat de federale regering
tegen die tijd de zo geroemde staatshervorming zou moeten hebben uitgewerkt,
iets waarmee weinig eer kan gehaald worden. Voor het zover is, kan er nog van
alles gebeuren.
---
In
de kranten stond vrijdag, dat bij het IMF het idee circuleert om een supertaks
te heffen op spaargeld. Dat is ooit al eens gebeurd: in Europa na de Eerste
Wereldoorlog en in Duitsland en Japan na de Tweede Wereldoorlog. Om de
staatsschuld binnen de eurozone terug te dringen tot het niveau van vóór
crisis, zou zon taks bij ons kunnen oplopen tot 10%. In de aanloop naar
verkiezingen zal geen enkele regering het aandurven zoiets te doen. Daarna echter
wel. Een reden te meer, o.a. voor de N-VA, om erop te wijzen dat een regering
Di Rupo II, met nog een regeringstermijn van vijf jaar voor de boeg, tot zoiets
in staat zou kunnen zijn. Di Rupo I is wel degelijk een belastingsregering, Di
Rupo II zou het alleen maar erger kunnen maken.
Ik
denk niet dat we ons veel zorgen moeten maken over de zgz hersenoperatie die
Rudy Demotte, minister-president van het Waalse gewest én de Franse
gemeenschap, heeft ondergaan. Het ging maar om een verwijdering van een cyste
boven zijn binnenoor. Er gebeuren ergere dingen ten zuiden van de taalgrens.
In
De Standaard bv stond vrijdag een heel klein berichtje (5 op 12 cm, foto van Charles
Michel/MR inbegrepen), waarin de Charel letterlijk verklaart: De Waalse
begroting? Dat zijn Griekse toestanden. Niet meer, niet minder.. Met als
toemaatje, dat de Waalse schuldenberg zou oplopen tot 13 miljard euro. Dat is
eens iets anders dan een sluitende begroting zoals men ons heeft trachten wijs
te maken. De Waalse heropstanding is dus nog niet voor morgen en Vlaanderen
inhalen tegen 2075, zoals sommige economen hadden voorspeld, ook niet (áls de
huidige Waalse groei zou blijven wat hij is en áls Vlaanderen het niet beter
zou doen). Ondertussen blijkt de Waalse werkloosheid te blijven stijgen. Sinds
september 2012 zijn er 5.000 Waalse werklozen bijgekomen en bedraagt het totaal
aantal werklozen daar nu al 14,7% van de actieve (nou, ja) bevolking.
Ondertussen gaat het Waalse gewest maar lustig verder met het investeren
in verlieslatende bedrijven, met als enig doel de werkgelegenheid te vrijwaren,
een recept dat nooit heeft gewerkt. Denk maar aan het vroegere Cockerill-Sambre
en aan het circuit van Francorchamps (dit jaar 6 miljoen verlies) of om het
actueel te houden - Val-Saint-Lambert, dat gisteren nog de boeken neerlegde na
al een paar keer zo goed als failliet te zijn gegaan. Nu blijkt de Waalse
deelregering een belang van zon 20% te hebben genomen in NLMK, een Russische
staalgroep, die onlangs besloot meer dan een derde van haar werknemers in de
vestiging van La Louvière te ontslaan. De Waalse participatie zou alleen
bedoeld zijn om een oogje in t zeil te houden bij de afhandeling van de
ontslagen. Een dure zaak, betaald met belastingsgeld, voor iets wat normaal
door vakbonden hoort gedaan te worden.
Intussen zou Wallonië dan weer géén geld over
hebben om de 12 miljoen euro te betalen, die het gewest volgens het
vlinderakkoord zou moeten bijdragen voor de herfinanciering van Brussel. Daar gaat dan de zo bejubelde Fédération
Bruxelles-Wallonie. De officiële reden is, dat men zou willen wachten tot de
zesde staatshervorming volledig zal zijn afgerond. Rond Sint
Juttemis, waarschijnlijk
Van
de doden niets dan goed, gaat het gezegde. De vraag is maar hoezeer dat ook
geldt voor publieke figuren, waarvan zowat alles geweten is en waarbij, bij hun
dood, e.e.a. zedig verzwegen wordt, terwijl toch zo goed als iedereen het weet.
In de comedia dellarte noemt men zoiets il segreto di pulcinello*. Voor
Wilfried Martens geldt dat ook.
Martens is de zoveelste Vlaming die door het Belgisch systeem werd
gerecupereerd. Men vertelt nu wel in geuren en kleuren dat hij voorzitter was
van de CVP-jongeren, maar niet dat hij daarvoor ook een studentenleider was met
Vlaamse ambities, die ooit zelfs eens op een betoging geroepen heeft: Geef ons
wapens!. Daaraan werd hij later liever niet meer herinnerd.
Van Martens wordt verteld dat hij negen Belgische regeringen heeft
geleid, een record in dit land, maar men zegt er niet bij dat dit gebeurde op
een totaal van amper dertien jaar. Dat maakt gemiddeld nog geen anderhalf jaar
per regeringstermijn en dat oogt nóg slechter als men weet dat twee van zijn
regeringen toch hun volledige termijn uitdeden. Zijn laatste regering was er
een teveel. Het aartsmoeilijk tot stand komen ervan was niet zijn werk, maar dat
van loodgieter Dehaene, zijn toenmalige kabinetschef en toen deze laatste dat
huzarenstukje wat later nog eens moest overdoen, verkoos die zelf premier te
worden. Dat was na zwarte zondag, 24 november 1991, toen Het Vlaams Blok een
einde maakte aan het Belgische hoofdstuk van de evidente. Ik hoor het hem nog
zeggen, dat hij toen vond ordentelijk geregeerd te hebben.
Wat men nu ook niet hoort is, dat Martens zijn nederlaag van 1991 in de schoenen schoof
van Verhofstadt o.w.v. diens eerste drie Vlaamsgezinde burgermanifesten. Ook
Martens wist toen nog niet dat het genie uit Gent zijn idealen uit die manifesten
later compleet zou verloochenen en in feite zijn Belgisch voorbeeld zou
volgen.
Tenslotte was er zijn privéleven, waar we feitelijk niets mee te maken
zouden mogen hebben, ware het niet, dat hij het zelf te grabbel gooide na zijn (derde!)
huwelijk met Miet Smet. Dat hij als 77 jarige zich aan zijn laatste job bij de
EVP vastklampte en alhoewel doodziek alleen maar tijdelijk zijn
voorzitterschap wou afstaan, zou ook met zijn familiale situatie(s) te maken
hebben gehad. Het blijft tenslotte een rare zaak dat zo iemand zich
christendemocraat bleef noemen.
Door een Belgische en Europese bril gezien kan Martens een groot
politicus geweest zijn. Voor Vlaanderen had hij geen meerwaarde. De federale
staat, waarvan hij zgz een van de vaders was, is er nog steeds niet echt,
anders hadden we geen verdere hervormingen meer nodig, iets waar zelfs zijn
partijgenoot en bewonderaar Kris Peeters naar vraagt. Dat België überhaupt nog
bestaat, danken we aan het geduld van de Vlamingen, niet aan welke traditionele
politieker ook.
* Het geheim van poesjenel, is iets dat
officieel geheim moet blijven, maar dat iedereen weet en wordt bij ons gebruikt bij poppenkastspelen.
Na
besprekingen die anderhalve week hebben geduurd, weekeinde inbegrepen, hebben roodstrikje
en de zes dwergen de begroting voor 2014 zgz afgerond. In feite is het
tenslotte verlopen zoals bij alle vorige besprekingen ter zake: knip en plakwerk,
hier wat bijgedaan, daar wat afgetrokken, de nodige uitzonderingen gemaakt,
maar niets structureels, zodat de problemen zullen blijven wat ze zijn.
Eigenlijk niets nieuws, alleen maar een uitbreiding van al bestaande
maatregelen. Erger zelfs, door het aanhoudend sleutelen aan bestaande wetten,
worden die steeds onoverzichtelijker en daar wordt niemand vrolijker van.
Voor wat het concurrentiepact betreft, is er zo goed als niets beslist. Dat
werd nog maar eens uitgesteld, nu naar de gezamenlijke besprekingen met de
gewesten van 6 november, zodat de kans steeds groter wordt dat die gewesten
vriendelijk zullen verzocht worden nog eens extra mee te betalen. De federalen
hopen immers dat de houding van CD&V zal veranderen als Vlaams
minister-president Peeters mee aan tafel zal zitten. Die riskeert dan de zwarte
piet te krijgen als zijn partij toch enkele voorstellen, die ze nu verwerpt,
zal (moeten) aanvaarden. Als Peeters nog enige ambitie heeft om zijn huidige
job te behouden, is dat wel het laatste wat hij moet doen.
Die loonhandicap t.o.v. de buurlanden blijft trouwens een punt van
discussie. Reeds in 1996 was er een wet gestemd die het vergroten van de
loonkloof met de buurlanden moest stoppen. Daar blijkt dus niets van in huis te
zijn gekomen, een wet waarover niemand zich trouwens ooit druk over gemaakt
heeft, tot nu dan. De laatste ingrepen door Di Rupo en Co van net vóór deze
zomer, viseren alleen een gelijkschakeling tegen 2018, iets wat niet in te
schatten is omdat men niet weet wat er ondertussen bij de concurrenten zal
gebeuren, laat staan er enige controle over zou hebben. Zelfs over de
effectieve grootte van de kloof is er geen eensgezindheid. Die gaat van 1,5%
(volgens de PS) tot 25% (volgens N-VA). Het verschil ertussen zou te maken
hebben met de aftrek van de bestaande loonsubsidies van 11 miljard euro. Als
men echter alleen rekening houdt met de bedrijven die hier produceren en exporteren, die met dat
buitenland moeten concurreren en zo geld in het federale laatje brengen, kan
men zeggen dat het verschil rond de 15% is, dit volgens gegevens van Eurostat. Als
het verschil zo klein zou zijn als vakbonden en PS ons willen doen geloven, dan
hadden enkele buitenlandse bedrijven voor hun nieuwe investeringen voor
Belgisch Limburg gekozen en niet voor Nederlands Limburg, zoals ze uiteindelijk
gedaan hebben. De relancemaatregelen die tot nu toe werden genomen hebben voor een
vermindering van hooguit 1% gezorgd en zullen aan deze situatie niets
veranderen.
Kortom, de kern van het verhaal blijft wat hij altijd geweest is: als
men in dit land niet structureel gaat besparen, blijft men de problemen
verschuiven, niet oplossen. Vande Lala, Crootje en Koentje mogen voor de Tv
komen vertellen wat ze willen. Geen zinnig mens in Vlaanderen die hen nog
gelooft. En Kris Peeters zal straks uit een ander vaatje moeten tappen, wil ook
hij geloofwaardig blijven.
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: De regering Di Rupo heeft anderhalve week
gezweet om een dik half miljard euro te vinden om de begroting voor 2014
sluitend te maken. Laat dit nu ongeveer hetzelfde bedrag zijn dat de regering
Van Rompuy in 2010 zomaar cadeau heeft gegeven aan de NMBS om ervoor te zorgen
dat de treinen stipter en met minder vertraging zouden rijden. Met als
resultaat dat er nooit zoveel vertragingen zijn geweest als dit jaar!
In
deze rubriek heb ik al meer dan eens, m.i. terecht, de draak gestoken met Johan
Vande Lanotte. Eerst noemde ik hem de ti-ta-tovenaar van Oostende, later kreeg
hij de titel van Keizer van Oostende. Die titel kreeg hij niet van mij, maar
van twee VRT-journalisten die over hem een boek met dezelfde titel hadden geschreven
(en daarvoor door de linksgezinde zender zelfs even op non-actief werden
geplaatst). Tegenwoordig noem ik hem al een tijdje Vande Lala. Lala staat
voor onzin/blabla, zoals men dat in kruiswoordraadsels wel eens tegenkomt
(Vande Blabla zou ook niet slecht klinken!). De man denkt echt dat iedereen
aan zijn lippen hangt en dat hij zomaar alles kan vertellen wat hij wil en
zoals hij het wil, en ziet er niet tegenop vorige eigen uitspraken volledig te
negeren, zoals ik gisteren nog vertelde over die van Bart De Wever, die hij een
toogstrateeg noemde. Ook over de pensioenen zegt hij nu dat we moeten ophouden
daarover te zeuren, uitgerekend hij die indertijd de vergrijzingskosten te lijf
wou gaan met zijn zilverfonds dat eerder een zilverflop is geworden. Zijn
laatste tactiek is, dat hij te pas en te onpas het planbureau erbij sleurt om
zijn beweringen te staven.
Een eerste keer gebeurde dat zowat een jaar geleden tijdens de discussie
over de mogelijke indexsprong en het automatisch indexeringsmechanisme (die hij
niet wou). Dat bureau blijkt van een eerder rode strekking te zijn, vandaar.
Het is hetzelfde planbureau dat regelmatig aangeeft of de economie het beter of
slechter doet en dat even regelmatig zijn cijfers moet bijstellen, waardoor
telkens de begroting moet worden aangepast. Helemaal fout ging het trouwens bij
het berekenen van de vergrijzingskost, die volgens dat bureau voor België tegen
2060 zon 5,4% van het bbp zal bedragen. Volgens de Europese Commissie, die dat
ook berekende, komt dat uit op 9,1%!
M.a.w.
die berekeningen van het planbureau moeten met een grove korrel zout worden
genomen, met daarbij in het achterhoofd dat het gaat om een rood clubje dat in
de eerste plaats Vande Lala ten dienste wil zijn. In het licht daarvan zou het
kunnen dat Crembo het bij het rechte eind had, toen die beweerde dat hij ook
andere cijfers gehoord had i.v.m. de voordelen van een BTW-verlaging voor de
energie. Dat laatste wordt trouwens bevestigd in een column van Geert Peersman,
hoogleraar economie van de UGent, in De Standaard van gisteren. Peersman
beweert zelfs dat een verhoging van de BTW meer zou opbrengen (e.e.a. door de
speling van de automatische indexering, die andere dada van Vande Lala). En
Peersman heeft daar geen hulp van het planbureau voor nodig.
Het loopt niet lekker met de besprekingen van het kernkabinet over het
concurrentiepact en de relance. CD&V houdt (voorlopig?) het
been stijf i.v.m. de eventuele verlaging van het BTW-tarief voor energie. In het
(waarschijnlijk) uitstellen of schrappen van die verlaging is het
opmerkelijk dat het CD&V is en niet de Open VLD, die in het kernkabinet de
kant van het zakenleven en de economie kiest, zeg maar van VOKA, de zgz
werkgever van Bart De Wever. De christendemocraten, of toch zeker de rechtervleugel
ervan, zit in deze zaak op één lijn met de grootste Vlaamse oppositiepartij en
het is paars dat aan populisme doet. Crootje en Rutten weten het blijkbaar ook
niet meer. De schaduw van mei 2014 hangt nu al over zowat alle nieuwe beslissingen die men neemt.
Jammer toch dat ze in heel dit verhaal, dat zich afspeelt op federaal
niveau, de schuld niet kunnen geven aan de N-VA. Af en toe probeert men wel,
maar het pakt niet. Zo viel Vande Lanotte vorige week volledig uit zijn rol,
toen hij De Wever een toogstrateeg noemde. Uitgerekend Vande Lala die eerder
had gesteld niet meer over de N-VA te zullen spreken, schijnt blijkbaar ook geen
andere argumenten meer te hebben. Maar het kan nog erger.
Vlaminghater Maingain noemde de N-VA rotzooi die in de riool thuis
hoort omdat de Vlaamsnationalisten het gewaagd hadden zich kandidaat te stellen
om mede Brussel te beheren. Uit de mond van een dergelijk individu is dat
reclame voor de N-VA. Voor zover dat nog nodig zou zijn, kan men er niet om
heen, dat de verkiezingen van 2014 deze partij als inzet zullen krijgen.
De regering heeft evenmin een antwoord op de
rechtmatige eisen van allerlei instellingen en drukkingsgroepen, zoals nu bv
weer die van de brandweerkorpsen, die in dit land verhoudingsgewijs zon 40%
ondergefinancierd blijken te zijn t.o.v. die in de buurlanden. Dat het
momenteel, voor wat de harde acties betreft, hoofdzakelijk de Waalse
spuitgasten zijn die het hoge woord voeren, is in dit land ook al de normaalste
zaak van de wereld, ook al hebben ze deze keer wel gelijk*. Volgens een
reportage die ikzelf gezien heb op de RTL bestaan er in Wallonië echt
schrijnende toestanden op dat gebied, waarbij men bij een brand steeds zijn
hart moet vasthouden dat er geen tweede probleem opduikt, omdat daarvoor dan
geen personeel meer voorhanden is.
Ook knip en plakwerk heeft zo zijn grenzen. Men kan niet eindeloos geld
blijven vinden en het lijkt er sterk op dat Di Rupo en Co aan het einde van
hun Latijn zijn. Tenslotte zijn 100 miljoen euro, de som die men wil besteden
om de concurrentiekracht van onze bedrijven op de internationale markt te
versterken, toch nog een peulschil om het verschil van zon 15% met de
buurlanden serieus te verkleinen.
* Dat betekent nog niet dat men zomaar straffeloos autobanden mag verbranden midden in een stad, zoals gisteren in Brussel is gebeurd. Ik heb ooit de brandweer op mijn dak gekregen omdat ik één kruiwagen bladeren en takken in mijn tuin opstookte. Dat was 'milieu onvriendelijk', kreeg ik toen te horen...
De
federale regering heeft het hele weekeinde vergaderd over dat zgz
relanceplan. Is dat nu ineens zó belangrijk, dat daarover overuren moeten
gemaakt worden, zeker als men Vande Lala hoort zeggen dat men wacht op
berekeningen van het planbureau, die men pas maandag zou krijgen? De laatste
cijfers over dat plan spreken van 100 miljoen euro, nog altijd veel geld, maar
tegelijk ook weinig als men ziet hoe gemakkelijk men blijkbaar het geld voor de
sluitende begrotingen voor 2013 en 2014 gevonden heeft. Het zou wel eens kunnen
zijn dat er meer problemen zijn dan de federale club wil toegeven en dat die te
maken zouden hebben met de afwikkeling van de zo geroemde zesde
staatshervorming.
Het echte debat over die hervorming moet nl nog beginnen. De wetteksten
van het akkoord tussen de 6 federale regeringspartijen plus de groenen zijn nog
niet gestemd in het federale parlement en de teksten ervan niet eens
definitief. De uitspraken van Beke over het in de ijskast zetten van het
communautaire kunnen misschien in dat licht gezien worden. Er kan inderdaad
bezwaarlijk over een zevende staatshervorming gesproken worden als de zesde
niet is afgerond. Misschien wordt die laatste zo wel opzettelijk opgehouden om tot
dat resultaat te komen. Mocht dat zijn, dan wordt deze zesde
staatshervorming straks nog een thema in de electorale campagne voor mei 2014.
Als men echter met die hervorming wil doorgaan, maar nog wat lang
treuzelt met de afwerking ervan, dan zou het wel eens kunnen dat er daarmee
weinig of geen eer meer te rapen zal vallen. Dat geldt in de eerste plaats voor
de Vlaamse meerderheidspartijen, want het is Vlaanderen dat weer het minste zal
krijgen en het meeste zal mogen betalen. Volgens het weekblad Trends en daar
kent men iets van cijfers moet Vlaanderen bij deze hervorming met 58% van de
inwoners 62% van de besparingen dragen. Als er helemaal niets meer van in huis
zou komen, dan zullen de komende verkiezingen uitsluitend nog maar gaan over
het communautaire. Dus juist het tegenovergestelde van wat Beke zich voorstelt
en ons probeert wijs te maken. Zijn target man Peeters mag dan wel iets
anders gezegd hebben, wie zal er nog vertrouwen hebben in een partij die
tegelijk warm en koud blaast?
Het VOKA rapport over het feit dat Belgen bij de hoogste belastingen van
Europa betalen, maar in verhouding daar weinig voor terugkrijgen, is geen
nieuws. We weten al langer dat we evenveel afdragen als de Scandinaviërs, maar
even weinig ervan profiteren als de landen rond de Middellandse Zee. En dan is
er in de berekeningen meestal nog geen onderscheid gemaakt tussen Vlaanderen en
Wallonië, anders zouden sommige verschillen nٕóg groter kunnen uitvallen (denk
maar aan het onderwijs).
De
uitspraak van CD&V voorzitter Beke, dat de volgende federale regering zich
niet met communautaire problemen zal bezig houden, is in dat opzicht dan ook
tekenend voor het feit dat zijn partij eigenlijk zelf geen verhaal (meer) heeft.
Hij zegt zowat het tegenovergestelde van Peeters, die wél een zevende
hervorming op het oog heeft. Typisch tsjevenverhaal waarmee men steeds alle
kanten uit kan (behalve de goede). Ondanks wat Beke daarover zegt, is in dit
land immers alles communautair. Het laatste voorbeeld is de geplande verhuis
van de Turkse lagekostenmaatschappij Pegasus, die de luchthaven van
Zaventem inruilt voor die van Charleroi. In die laatste blijkt het Waalse
gewest per reiziger zon 15 euro bij te passen, wat momenteel per jaar een
subsidiëring van zon 30 miljoen euro betekent. Pure concurrentievervalsing en geld dat het Waals gewest
officieel als dotatie van de Belgische federale regering krijgt, maar dat
grotendeels door Vlaanderen moet worden opgehoest.
Als de volgende federale regering zich niet (meer) met communautaire
zaken zou bezighouden, betekent dat maar één ding: dan zullen we weer een door
de PS gedomineerde federale ploeg zullen hebben, waarin de Vlaamse deelnemers opnieuw
de rol van bereidwillige meelopers zullen krijgen. Dan kunnen ze hun kiezers
weer vertellen, dat ze niet aan de kant blijven staan, dat ze compromissen durven
sluiten en de handen vuil maken. Wie zal die mensen nog geloven?
Het
is trouwens typerend voor Beke, dat hij die uitspraak pas gedaan heeft, nadat
hij zeker was geen tegenkandidaat te krijgen voor het voorzitterschap van zijn
partij. Die zou hij dan nl een serieus tegenargument gegeven hebben. De vraag
is alleen maar, of het Beke iets extra zal opbrengen. Bij CD&V ligt de
linkse ACV-vleugel in de touwen en zijn er toch nog altijd wat centrumrechtsen,
die niet bereid zijn de communautaire argumenten exclusief aan de N-VA cadeau
te doen.
Na
de verschillende gewestregeringen, blijkt plots ook de federale regering de
ontbrekende miljoenen 'gevonden' te hebben om het gat in de begroting voor 2014
dicht te rijden. Daar ook dit zal gebeuren in een goednieuwsshow waarbij weer
eens niemand slechter zou worden, gaan we er van uit dat er in dit land
inderdaad al heel wat geld verspild is dat nu dus beter zal besteed worden. We
zullen het maar geloven, al vraag ik me wel af hoeveel keer die begroting nog
zal worden aangepast. Als we zien dat deze voor 2013 al verscheidene keren is
moeten bijgesteld worden, zal dat voor die van 2014 niet anders zijn.
En
dan is er nog die relance, waarover Di Rupo zich zopas aan de Gentse
universiteit heeft druk gemaakt. Volgens zijn eigen woorden sprak hij er al
over toen Merkel en de andere E.U. leiders er nog niet aan dachten. Hij mag het
nu eens bewijzen, want ook een relance zal geld kosten dat op e.o.a. manier zal
moeten gevonden worden. Gelukkig beschikt hij met Vande Lala over een
ervaringsdeskundige. Denk maar aan diens Zilverfonds dat de kosten voor de
vergrijzing ging opvangen.
Nu
komt de keizer van Oostende met enkele voorstellen af die, als ze zouden zijn
voorgesteld door bv De Wever, zeker zouden worden afgedaan als populistisch.
Hij wil nl de BTW op het energieverbruik van 21 naar 6% terugbrengen, de
papieren maaltijdcheques afschaffen en dat geld rechtstreeks aan de werknemers
uitbetalen. Dat klinkt allemaal te mooi om waar te zijn, al worden zijn voorstellen (voorlopig?)
niet alleen gesteund door de PS, maar ook door de Open VLD. Voor één keer ligt
CD&V echter dwars en zeggen zowel Crembo als Geens terecht dat de BTW-verlaging een gat in
de staatskas zal maken en de staatsschuld alleen maar zal doen oplopen. Die
staatsschuld ligt nog altijd rond de 100% en zou tot 60% moeten dalen om dat
Zilverfonds van dezelfde Vande Lala te activeren. M.a.w. met zijn nieuwste
voorstel geeft hij zelf toe dat er van dat fonds nooit iets in huis zal komen. Voor het afschaffen van de papieren
maaltijdcheques zou iets te zeggen kunnen zijn, maar zal de verleiding groot
worden om loonsverhogingen, die om welke reden ook, nu niet gegeven kunnen
worden, straks als verhoogde maaltijdcheques zullen verkocht worden. Dit komt
vrij geloofwaardig over als men weet dat een Tv-programma (Volt, dacht ik)
zopas nog ontdekt heeft dat de eco-cheques ook al misbruikt worden. In
dergelijke gevallen is het steeds de staat die eraan zal verliezen.
Kortom, wat er ook nog ter zake wordt voorgesteld, die relance is zeker
nog niet voor morgen en het wordt uitkijken wie er met betere ideeën af zal
komen. Zeker met de komende verkiezingen in het achterhoofd zal menig
politieker zich geroepen voelen zijnduit in dat zakje te doen. Misschien iets voor het Innesto van Beke's 'high potentials'?
Vanaf 1 januari 2014 houdt de papieren versie van Doorbraak op te
bestaan. Er zal dan alleen nog kunnen gekeken worden naar een elektronische
versie met dezelfde naam (www.doorbraak.be), die reeds bestaat van ergens in
april van dit jaar en volgens de redactie van het maandblad een groot
succes zou zijn. De webstek is, in tegenstelling tot de papieren versie, gratis
voor iedereen en heeft het voordeel meteen te kunnen inspelen op de
nieuwigheden van elke dag. Doorbraak was vroeger het ledenblad van de Vlaamse
Volksbeweging (VVB). Dat is ze al even niet meer, maar de emotionele band
tussen VVB en lezers was er nog wel en dat zal straks een beetje minder zijn. Het is een
teken des tijds en voor de jongeren zal dit waarschijnlijk geen probleem
vormen. Bij de senioren is echter niet iedereen mee gestapt met de Internet
(r)evolutie en zijn er nog altijd heel wat mensen die niet de hele dag achter
hun PC zitten en die toch graag een publicatie in handen hebben om ze te lezen
wanneer het hen uit komt (ondergetekende inbegrepen). De papieren spoeling van
Vlaamse nieuwslectuur was al vrij dun (denk maar aan het eveneens recent
afhaken van Grammens Journaal en het verdwijnen van Ray's Angeltjes*) en zal dus nog wat dunner worden.
En
er is op Vlaams gebied nog meer om zich zorgen over te maken. Nog niet zo lang
geleden besliste VOKA, de vereniging van Vlaamse Ondernemers (het vroegere VEV)
en KAmers van koophandel om haar hoofdzetel te verhuizen naar Brussel, omdat
men vond dat men daar beter kon inspelen op wat economisch belangrijk is in dit
land. Daar kon men in komen. Nu blijkt dat VOKA comité Brussel een nieuwe
naam krijgt: VOKA Metropolitan. Dat ruikt erg naar Brussels Metropolitan,
de dada van heel wat Brusselse belgicisten die hopen de grenzen van het
hoofdstedelijk gebied tot ver in de Rand te kunnen verleggen. Hopelijk blijft het
daarbij, althans voor wat de vergelijking betreft. Het feit dat voor de eerste
najaarslunch als gastspreker Rudy Vervoort, de nieuwe minister-president van het
hoofdstedelijk gewest, werd uitgenodigd, spreekt dat tegen. Niet zozeer o.w.v.
de persoon zelf, wel o.w.v. de partij die Vervoort vertegenwoordigt: de PS.
Eerder een ongelukkige keuze voor een vereniging waarvan Bart De Wever ooit zei
dat het zijn werkgever was.
Een derde ontnuchtering kwam er bij de aanstelling van de nieuwe voorzitter
van de Vlaamse businessclub De Warande, ook al in Brussel. Ook dit had niets
met de persoon zelf te maken (Mark Leysen, zoon van Vaast), maar met het feit
dat er gesteld werd dat de club afstand zou hebben genomen van haar eigen Manifest
voor een zelfstandig Vlaanderen en dus alleen nog een exclusief clubje is
geworden, waarvan men lid kan worden aan een jaarlijks lidgeld van 925 euro,
bovenop een eenmalig toetredingsbedrag van dezelfde grootte. Eerder dus iets
met een hoog mas-tu-vu gehalte, waar de doorsnee Vlaming geen behoefte aan heeft.
Hopelijk zit ik er naast, maar ik vrees dat
het Vlaming zijn in Brussel met een dergelijke, zoveelste toegeving aan het
Brussels-Belgisch systeem niet van die aard is om vrolijk van te worden. Met
salonvlamingen gaan we geen vooruitgang maken, zeker niet in Brussel.
* Angeltjes werd Golfbrekers en ook die laatste doet het helemaal niet slecht. De pole position bij de blogs van SeniorenNet is men wel kwijt.
Waarschijnlijk wakker geschud door het treinongeval bij Remersdaal,
waarbij duidelijk nog maar eens een zwak punt van de Antwerpse haven en, bij
uitbreiding, van heel Vlaanderen, werd blootgelegd, heeft Kris Peeters zowel
meerderheid als oppositie in het Vlaamse parlement opgeroepen om voor één keer
eens eendrachtig achter het Vlaams regeringsstandpunt te staan i.v.m. de
voorzetting van de werken aan de Antwerpse Oosterweelverbinding. Meer bepaald
wil hij ervoor zorgen dat de tijdelijke vennootschap Noriant, die de werken
voor het Lange Wapperproject al zo goed als toegewezen had gekregen, tenminste
dié werken al mag uitvoeren die in het oude en nieuwe plan dezelfde zouden
blijven. Dat nieuwe plan moet echter nog wel worden goedgekeurd, zodat het nog
altijd niet zeker is of de voorgestelde trajecten wel dezelfde zullen blijven.
Als Noriant die werken niét mag uitvoeren volgt er nl meer dan waarschijnlijk
een miljoenenclaim die de volgende Vlaamse regering zal moeten betalen, wie daar dan ook deel van moge uitmaken. Peeters heeft echter wel gelijk, daar
waar hij álle partijen oproept in deze zaak voor één keer solidair te zijn. I.v.m.
de Oosterweelverbinding hebben ze allemaal immers boter op hun hoofd: N-VA
en Open VLD omdat ze het been niet hebben stijf gehouden, SP.a en Groen omdat
ze kazak gedraaid hebben na een referendum dat niet eerlijk verlopen is en
zelfs het Vlaams Belang, dat in deze zaak alleen maar de belangen van zijn eigen Antwerpse
stadgenoten heeft verdedigd, terwijl de buurtbewoners, die de Ring meer
gebruiken dan de stadsbewoners, niet mochten meestemmen. De haven van Antwerpen is niet alleen
van de Antwerpenaars, maar van de hele regio. Projecten zoals de IJzeren Rijn,
de Oosterweelverbinding en bv het vliegveld van Deurne belangen heel Vlaanderen
aan. Bij betwistingen met andere regios, landen of met Europa is het zaak dat
álle Vlamingen daarvoor samenwerken, zeker in crisistijden zoals deze die we nu
meemaken, waarin records gebroken worden inzake ontslagen en faillissementen*.
Het gaat daarbij niet alleen om de politieke partijen, maar ook om het zgz
middenveld en de vakbonden. Als men leest dat een internationaal bedrijf als de
chemiegroep Lanxess (een afsplitsing van Bayer), die met vier fabrieken in het
Antwerpse moet herstructureren wegens de crisis, het van haar 8.000 Duitse medewerkers
kan gedaan krijgen dat die 3% inleveren, terwijl onze vakbonden een
loonsverhoging van 4% vragen, dan vraag ik me af waarmee we bezig zijn. De
haven van Antwerpen zou de komende jaren zon 4.400 vacatures hebben, maar bij
dergelijke acties zal dat straks misschien niet meer nodig zijn
* In september 2013 ging er hier elke 33
minuten een bedrijf over de kop. T.o.v. vorig jaar steeg het aantal
faillissementen met 12%. Er waren in september ook bijna 10% meer niet
werkende werkzoekenden dan in dezelfde maand van 2012
Ik
kom even terug op mijn blog van 18 september, de dag dat ik terugkeerde uit
Zürich en ik niets dan lof had over de werking van de Zwitserse trams en
treinen. Nu moest het lukken dat er zondagavond, 29 september, na het laat Tv-journaal
op één, een reeks Britse documentaires aangekondigd werd (Great Continental
Railway Journeys), waarvan de eerste meteen na dat nieuws uitsluitend ging
over het treinverkeer in Zwitserland. Ik ben blijven kijken en kreeg daar
inderdaad de bevestiging van wat ik geschreven had. Meer zelfs, de BBC-reporter
wist te vertellen dat het Hauptbahnhof van Zürich het drukste spoorwegstation ter wereld is. Dagelijks arriveren en
vertrekken daar 300 treinen en 300.000 passagiers. Ik ben elke dag in dat
station geweest en, alhoewel het er altijd druk was, had ik echt nooit de
indruk dat er zoveel te doen was. Van een goede organisatie gesproken, daar kan
de NMBS inderdaad nog heel wat van leren.
Daar hield het in de BBC-reportage trouwens niet mee op. De Britten
hebben vroeger wel de stoomtrein uitgevonden, maar het waren de Zwitsers die
voor de eerste elektrische aandrijving van zowel treinen als trams hebben
getekend. Dat gebeurde in de centrale werkplaats van Oerlikon, een voorstad van
Zürich, die bij onze wielerliefhebbers eerder bekend is van de zesdaagsen die
daar op de plaatselijke piste werden (worden?) gereden. Een van de redenen
waarom de Zwitsers van de vervuilende stoomtreinen vanaf wilden, was het feit
dat het land zoveel tunnels kent die door de roetafzetting extra smerig werden.
---
In
de marge van bovenstaande, maken we momenteel in ons land de zoveelste
treinramp mee, gelukkig deze keer alleen maar met materiële schade. Op de lijn
Antwerpen/haven Ruhrgebied, de drukste goederenlijn van dit land, waar
dagelijks tot 150 goederentreinen passeren, ligt het verkeer voor enkele dagen zo
goed als plat, nadat een treinstel er in Remersdaal enkele wagons met een
lading autos verloren had, die door de reling van een brug in een ravijn zijn
gedonderd. Het verkeer op die lijn zal flink verstoord worden, wat ook een grote
economische kost zal hebben. Dat alles zou veel minder erg geweest zijn, mocht
men enkele jaren geleden de plannen voor de IJzeren Rijn verwezenlijkt hebben,
dan had men nu tenminste een alternatief*. Maar dat mocht niet van allerlei drukkingsgroepen
en werd ook tegengewerkt vanuit Wallonië, dat vlak vóór de tunnel van
Remersdaal (de langste spoorwegtunnel van België) zijn grootste rangeerstation
voor goederenvervoer heeft. Voor de groenen mocht de IJzeren Rijn dan weer niet
door Nederland, omdat die daar door een natuurgebied zou lopen. En waardoor rijdt
die lijn over Voeren? Juist: door een natuurreservaat!
* De IJzeren Rijn zou niet zomaar een
alternatief zijn. Het traject zou de reis naar het Ruhrgebied met een kwart
inkorten en de treinen toelaten tot 2.000 ton te vervoeren i.pl.v. de 1.200
ton die het maximumgewicht zijn via Voeren.
Overdaad schaadt, gaat het adagium en dat geldt zeker voor een land
met twee koningen, drie koninginnen, tien provinciegouverneurs, zes regeringen
en zeven parlementen. Dat er in zon land misbruiken ontstaan is feitelijk de
normaalste zaak van de wereld. Door het ophopen van al die instellingen en
entiteiten ziet men al lang het bos niet meer van de bomen en moet men er
meestal een specialist bijhalen als er iets echt verkeerd loopt.
Neem nu al dat gehannes over bonussen en uittredingsvergoedingen als men
van de ene dikbetaalde job naar de andere overstapt. De meeste mensen die
daarvan profiteren maken gewoon gebruik van de bestaande wetten en het feit dat
sommige zo eerlijk zijn er geen misbruik van te maken, verandert niets aan de
kern van de zaak.
Het eenvoudigste zou zijn een deel van die instellingen en entiteiten gewoon
af te schaffen, iets wat ik in deze rubriek al meer dan eens heb bepleit. Als
dat toch niet gebeurt, dan moet men de wetten daaromtrent maar veranderen.
Probleem daarbij is dat onze wetgeving nu al meer dan ingewikkeld genoeg is en
bij aanpassingen meestal niet vereenvoudigd maar eerder ingewikkelder wordt
gemaakt. Zolang dat echter niet gebeurt, moet men gewoon de wet volgen. Dura
lex, sed lex, de Romeinen wisten dat al. Dat verhaaltje van Big Maggie over
haar Romeinse keizerin klopt trouwens niet. Het was de keizer en niet de
keizerin die over het leven van een verslagene in de arena kon beslissen door
de duim omhoog of naar beneden te houden en verder had dat niets met de
Romeinse wetgeving te maken. De keizer stond nl boven de wet, zoals die van
Oostende bij ons. Enfin, dat denkt die toch.
Toen Kris Peeters aan de Gentse universiteit ging vertellen dat de zesde
staatshervorming niet perfect was, maakte hij een serieuze onderschatting. Verre van
perfect, zou een betere term geweest zijn. Als geen ander weet Peeters
immers, dat de Vlaamse regering bij de toepassing van die hervorming er heel
wat bevoegdheden bij krijgt (kinderbijslag, ouderenzorg en delen van het
arbeidsmarktbeleid), maar slechts 87,5% van de bijhorende middelen. In absolute
cijfers betekent dat voor Vlaanderen, dat er zon 3 miljard extra zal moeten
gevonden worden om de mensen dezelfde service te kunnen geven. Extra fiscale
voordelen, zoals de aftrek van de dienstencheques en de woonbonus zouden wel
eens het slachtoffer van een nieuwe besparingsronde kunnen worden. Het is niet
voor niets dat peetvader Vande Lala al gesuggereerd heeft de dienstencheques in
hun huidige, papieren vorm af te schaffen en dat er stemmen opgaan om de
woonbonus helemaal te schrappen.
Over die woonbonus is de laatste weken al heel wat inkt gevloeid. Voor
wie het nog niet zou weten: de woonbonus is een hypotheekaftrek, waarbij een
vast bedrag wordt afgetrokken van de inkomsten. Daarop worden dan belastingen
geheven. De gewesten kunnen echter alleen verminderingen toestaan, geen
aftrekken. Iedereen die erbij betrokken is, weet dat de woonbonus op termijn onbetaalbaar wordt en dan durft Freya, dochter
van, nog voorstellen die op te trekken voor bepaalde categorieën. Van zodra
alle woonleningen onder het nieuwe stelsel vallen, zou dat de overheid 4,9
miljard kunnen kosten. Alhoewel men dat bij de federale regering ook weet, draagt die er echter slechts 1,5
miljard van over naar de gewesten bij de toepassing van de zesde
staatshervorming. M.a.w. kan dat de gewesten nog eens 4,4 miljard extra kosten,
waarvan het leeuwendeel voor Vlaanderen, waar het meest gebouwd en verbouwd wordt.
Dit is gewoon niet eerlijk. De federale regering zou de zaken eerst moeten
saneren en pas daarna doorgeven.
Die overdrachten van het federale naar het regionale niveau, waarbij
niet alle middelen mee worden gegeven, is niet iets dat zomaar uit de lucht is
komen gevallen. Specialisten ter zake, zoals Jef Wellens van Kluwer, Luc Machon
van de vastgoedmakelaars en Nancy Huyghebaert van de KU Leuven (die er vorig
jaar een studie over maakte) hebben er al voor gewaarschuwd. Peeters eigen
partij heeft dit spelletje trouwens meegespeeld, o.a. met de clowneske
Verherstraeten en weet dus maar al te goed wat Vlaanderen straks te wachten
staat. Onze regio betaalt 62 procent van de federale besparingsoperatie. Als
het op betalen aankomt, kent men wél het juiste verdeelpercentage. Het 'niet
perfect van Peeters is dan inderdaad een onderschatting die kan tellen.
Er
is wéér een politiek wonder gebeurd. Nu blijkt de Waalse gewestregering eveneens
een sluitende begroting te hebben. Ook daar heeft men nu blijkbaar geld
gevonden. Er zou zelfs een klein overschot zijn. Driemaal hoera, dus, ware
het niet dat er een addertje onder het gras schuilt. In tegenstelling tot de
Vlamingen, die gewest en gemeenschap hebben samengevoegd, hebben de francofonen
twee entiteiten (lees: zoveel extra politieke jobs). Nu blijkt het Waals gewest
wel een sluitende begroting te hebben, maar de Franse gemeenschap een deficit
van een kleine honderd miljoen. En dat is nog niet alles.
Het Brusselse gewest blijkt aan een sluitende
begroting geraakt te zijn door het extra geld, dat het nog moet krijgen van de
zesde staatshervorming, al mee te laten tellen. En alsof dat nog niet erg
genoeg is, hebben zowel het Brusselse als het Waalse gewest geen geld opzij
gezet voor het concurrentiepact en de zgz relance die ze samen met Vlaanderen
en de federale regering zouden gaan bespreken. Vlaanderen heeft dat wél gedaan.
Wat
die zesde staatshervorming betreft, heeft Kris Peeters, tijdens een gastcollege
aan de universiteit van Gent, toegegeven dat die niet perfect is. Meer zelfs,
hij wil er een vervolg aan schrijven en geeft dus toe dat er een zevende
staatshervorming moet kunnen, net wat de N-VA steeds gezegd heeft. Daarmee zit
hij, wat dat betreft, op één lijn met de vroegere kartelpartner en zal elke
derde partij die straks nog wil meespelen ook daarop moeten inspelen. Vraag is
maar in hoeverre de CD&V linkervleugel van het ACW mee in dit verhaal zal
stappen. Het laatste nieuws van de Bijzondere Belasting Inspectie (BBI) is nl
niet van die aard dat ACW en N-VA dikke vrienden gaan worden.
Samengevat blijft het in dit land zo, dat er niets wordt afgewerkt en
dat men stilaan kan gaan spreken van een politiek van halffabrikaten. Zoals we
in de economie met onze halffabrikaten afhankelijk blijven van Duitsland, zo
hangen we in de politiek af van situaties die steeds blijven veranderen en
waarop we steeds minder vat zullen hebben.
Op een aan de gang zijnde klimaatconferentie
in Stockholm werden alle doemverhalen en rampscenarios nog eens uit de kast
gehaald. Het klimaat van de aarde warmt op, zeggen de vertegenwoordigers van
het VN-panel voor klimaatanalyse IPCC, dat nu 25 jaar bestaat. Op die 25 jaar
hebben ze ervoor gezorgd dat ze zowat de hele aardbol hebben afgereisd, maar
daarmee houdt het grotendeels op. In een artikel, door De Standaard overgenomen
van het Nederlandse NCR Handelsblad, verschenen vorige dinsdag (24.09), wordt
van heel het verhaal over het broeikaseffect brandhout gemaakt.
Het blijkt nl dat de wereldtemperatuur sinds
het jaar 2000 niet eens meer gestegen is en dat er aan de Noordpool de laatste
twee jaar eerder ijs bijkomt dan wegsmelt. Dat laatste werd o.m. in het
Tv-journaal deze week nog bevestigd door een Russische specialist ter zake in Moermansk,
waar Jan Balliauw hem was gaan interviewen. Het laatste schip dat via de
Noordelijke IJszee van Shanghai naar Rotterdam voer, was serieus beschadigd
door ijsschotsen, die groter waren dan wat verwacht werd.
Deze zgz pauze in de opwarming van de aarde
werd door het IPCC eerst toegeschreven aan het El Niño-effect, daarna aan de
vervuiling vanuit China en tenslotte aan de vulkanen langs de evenaar. Nergens
werd deze theorie echter wetenschappelijk bewezen. Het kan best zijn dat er
eilanden onder water lopen, maar dan spreken we in de eerste plaats over
atollen die amper boven de zeespiegel uitsteken. De Romeinen zijn vroeger in
Beieren geraakt, over de Alpen, omdat er daar toen geen gletsjers waren. Dat
was in de eerste eeuwen na Christus aub, toen de mensen niet eens wisten wat
een broeikaseffect was. Er zal altijd wel iets veranderen op deze aarde.
Momenteel blijken zelfs de randen van de bestaande woestijnen te vergroenen,
terwijl het op andere plaatsen inderdaad dorder wordt. Maar die fenomenen zijn
met geen aanvaardbare uitleg te verklaren. Een verhoogde CO2 heeft niet alleen
nadelen, het kan nl ook voor méér groen zorgen. Nu voorspellen dat de
temperatuur in België eind dezer eeuw (dat is over een kleine 90 jaar!) 2,5°C hoger zal liggen, dat
kan madame Blanche ook met haar glazen bol.
Is
er dan niets mis met deze aardbol? Toch wel, maar de grootste bedreigingen voor
de voedselbevoorrading en het voortbestaan van de planeet hebben weinig te
maken met het klimaat, maar des te meer met de groeiende wereldbevolking, het
overbevolken van dekuststreken, de
toenemende vleesconsumptie en het gebruik van landbouwgronden voor het telen
van biobrandstoffen. Dat is nog altijd iets anders dan de mensen met een
schuldgevoel op te zadelen zonder daarvoor een andere uitleg te hebben dan een
vijfjaarlijkse conferentie met alle geneugten die daarbij voor de deelnemers komen kijken.