Na
besprekingen die anderhalve week hebben geduurd, weekeinde inbegrepen, hebben roodstrikje
en de zes dwergen de begroting voor 2014 zgz afgerond. In feite is het
tenslotte verlopen zoals bij alle vorige besprekingen ter zake: knip en plakwerk,
hier wat bijgedaan, daar wat afgetrokken, de nodige uitzonderingen gemaakt,
maar niets structureels, zodat de problemen zullen blijven wat ze zijn.
Eigenlijk niets nieuws, alleen maar een uitbreiding van al bestaande
maatregelen. Erger zelfs, door het aanhoudend sleutelen aan bestaande wetten,
worden die steeds onoverzichtelijker en daar wordt niemand vrolijker van.
Voor wat het concurrentiepact betreft, is er zo goed als niets beslist. Dat
werd nog maar eens uitgesteld, nu naar de gezamenlijke besprekingen met de
gewesten van 6 november, zodat de kans steeds groter wordt dat die gewesten
vriendelijk zullen verzocht worden nog eens extra mee te betalen. De federalen
hopen immers dat de houding van CD&V zal veranderen als Vlaams
minister-president Peeters mee aan tafel zal zitten. Die riskeert dan de zwarte
piet te krijgen als zijn partij toch enkele voorstellen, die ze nu verwerpt,
zal (moeten) aanvaarden. Als Peeters nog enige ambitie heeft om zijn huidige
job te behouden, is dat wel het laatste wat hij moet doen.
Die loonhandicap t.o.v. de buurlanden blijft trouwens een punt van
discussie. Reeds in 1996 was er een wet gestemd die het vergroten van de
loonkloof met de buurlanden moest stoppen. Daar blijkt dus niets van in huis te
zijn gekomen, een wet waarover niemand zich trouwens ooit druk over gemaakt
heeft, tot nu dan. De laatste ingrepen door Di Rupo en Co van net vóór deze
zomer, viseren alleen een gelijkschakeling tegen 2018, iets wat niet in te
schatten is omdat men niet weet wat er ondertussen bij de concurrenten zal
gebeuren, laat staan er enige controle over zou hebben. Zelfs over de
effectieve grootte van de kloof is er geen eensgezindheid. Die gaat van 1,5%
(volgens de PS) tot 25% (volgens N-VA). Het verschil ertussen zou te maken
hebben met de aftrek van de bestaande loonsubsidies van 11 miljard euro. Als
men echter alleen rekening houdt met de bedrijven die hier produceren en exporteren, die met dat
buitenland moeten concurreren en zo geld in het federale laatje brengen, kan
men zeggen dat het verschil rond de 15% is, dit volgens gegevens van Eurostat. Als
het verschil zo klein zou zijn als vakbonden en PS ons willen doen geloven, dan
hadden enkele buitenlandse bedrijven voor hun nieuwe investeringen voor
Belgisch Limburg gekozen en niet voor Nederlands Limburg, zoals ze uiteindelijk
gedaan hebben. De relancemaatregelen die tot nu toe werden genomen hebben voor een
vermindering van hooguit 1% gezorgd en zullen aan deze situatie niets
veranderen.
Kortom, de kern van het verhaal blijft wat hij altijd geweest is: als
men in dit land niet structureel gaat besparen, blijft men de problemen
verschuiven, niet oplossen. Vande Lala, Crootje en Koentje mogen voor de Tv
komen vertellen wat ze willen. Geen zinnig mens in Vlaanderen die hen nog
gelooft. En Kris Peeters zal straks uit een ander vaatje moeten tappen, wil ook
hij geloofwaardig blijven.
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: De regering Di Rupo heeft anderhalve week
gezweet om een dik half miljard euro te vinden om de begroting voor 2014
sluitend te maken. Laat dit nu ongeveer hetzelfde bedrag zijn dat de regering
Van Rompuy in 2010 zomaar cadeau heeft gegeven aan de NMBS om ervoor te zorgen
dat de treinen stipter en met minder vertraging zouden rijden. Met als
resultaat dat er nooit zoveel vertragingen zijn geweest als dit jaar!
In
deze rubriek heb ik al meer dan eens, m.i. terecht, de draak gestoken met Johan
Vande Lanotte. Eerst noemde ik hem de ti-ta-tovenaar van Oostende, later kreeg
hij de titel van Keizer van Oostende. Die titel kreeg hij niet van mij, maar
van twee VRT-journalisten die over hem een boek met dezelfde titel hadden geschreven
(en daarvoor door de linksgezinde zender zelfs even op non-actief werden
geplaatst). Tegenwoordig noem ik hem al een tijdje Vande Lala. Lala staat
voor onzin/blabla, zoals men dat in kruiswoordraadsels wel eens tegenkomt
(Vande Blabla zou ook niet slecht klinken!). De man denkt echt dat iedereen
aan zijn lippen hangt en dat hij zomaar alles kan vertellen wat hij wil en
zoals hij het wil, en ziet er niet tegenop vorige eigen uitspraken volledig te
negeren, zoals ik gisteren nog vertelde over die van Bart De Wever, die hij een
toogstrateeg noemde. Ook over de pensioenen zegt hij nu dat we moeten ophouden
daarover te zeuren, uitgerekend hij die indertijd de vergrijzingskosten te lijf
wou gaan met zijn zilverfonds dat eerder een zilverflop is geworden. Zijn
laatste tactiek is, dat hij te pas en te onpas het planbureau erbij sleurt om
zijn beweringen te staven.
Een eerste keer gebeurde dat zowat een jaar geleden tijdens de discussie
over de mogelijke indexsprong en het automatisch indexeringsmechanisme (die hij
niet wou). Dat bureau blijkt van een eerder rode strekking te zijn, vandaar.
Het is hetzelfde planbureau dat regelmatig aangeeft of de economie het beter of
slechter doet en dat even regelmatig zijn cijfers moet bijstellen, waardoor
telkens de begroting moet worden aangepast. Helemaal fout ging het trouwens bij
het berekenen van de vergrijzingskost, die volgens dat bureau voor België tegen
2060 zon 5,4% van het bbp zal bedragen. Volgens de Europese Commissie, die dat
ook berekende, komt dat uit op 9,1%!
M.a.w.
die berekeningen van het planbureau moeten met een grove korrel zout worden
genomen, met daarbij in het achterhoofd dat het gaat om een rood clubje dat in
de eerste plaats Vande Lala ten dienste wil zijn. In het licht daarvan zou het
kunnen dat Crembo het bij het rechte eind had, toen die beweerde dat hij ook
andere cijfers gehoord had i.v.m. de voordelen van een BTW-verlaging voor de
energie. Dat laatste wordt trouwens bevestigd in een column van Geert Peersman,
hoogleraar economie van de UGent, in De Standaard van gisteren. Peersman
beweert zelfs dat een verhoging van de BTW meer zou opbrengen (e.e.a. door de
speling van de automatische indexering, die andere dada van Vande Lala). En
Peersman heeft daar geen hulp van het planbureau voor nodig.
Het loopt niet lekker met de besprekingen van het kernkabinet over het
concurrentiepact en de relance. CD&V houdt (voorlopig?) het
been stijf i.v.m. de eventuele verlaging van het BTW-tarief voor energie. In het
(waarschijnlijk) uitstellen of schrappen van die verlaging is het
opmerkelijk dat het CD&V is en niet de Open VLD, die in het kernkabinet de
kant van het zakenleven en de economie kiest, zeg maar van VOKA, de zgz
werkgever van Bart De Wever. De christendemocraten, of toch zeker de rechtervleugel
ervan, zit in deze zaak op één lijn met de grootste Vlaamse oppositiepartij en
het is paars dat aan populisme doet. Crootje en Rutten weten het blijkbaar ook
niet meer. De schaduw van mei 2014 hangt nu al over zowat alle nieuwe beslissingen die men neemt.
Jammer toch dat ze in heel dit verhaal, dat zich afspeelt op federaal
niveau, de schuld niet kunnen geven aan de N-VA. Af en toe probeert men wel,
maar het pakt niet. Zo viel Vande Lanotte vorige week volledig uit zijn rol,
toen hij De Wever een toogstrateeg noemde. Uitgerekend Vande Lala die eerder
had gesteld niet meer over de N-VA te zullen spreken, schijnt blijkbaar ook geen
andere argumenten meer te hebben. Maar het kan nog erger.
Vlaminghater Maingain noemde de N-VA rotzooi die in de riool thuis
hoort omdat de Vlaamsnationalisten het gewaagd hadden zich kandidaat te stellen
om mede Brussel te beheren. Uit de mond van een dergelijk individu is dat
reclame voor de N-VA. Voor zover dat nog nodig zou zijn, kan men er niet om
heen, dat de verkiezingen van 2014 deze partij als inzet zullen krijgen.
De regering heeft evenmin een antwoord op de
rechtmatige eisen van allerlei instellingen en drukkingsgroepen, zoals nu bv
weer die van de brandweerkorpsen, die in dit land verhoudingsgewijs zon 40%
ondergefinancierd blijken te zijn t.o.v. die in de buurlanden. Dat het
momenteel, voor wat de harde acties betreft, hoofdzakelijk de Waalse
spuitgasten zijn die het hoge woord voeren, is in dit land ook al de normaalste
zaak van de wereld, ook al hebben ze deze keer wel gelijk*. Volgens een
reportage die ikzelf gezien heb op de RTL bestaan er in Wallonië echt
schrijnende toestanden op dat gebied, waarbij men bij een brand steeds zijn
hart moet vasthouden dat er geen tweede probleem opduikt, omdat daarvoor dan
geen personeel meer voorhanden is.
Ook knip en plakwerk heeft zo zijn grenzen. Men kan niet eindeloos geld
blijven vinden en het lijkt er sterk op dat Di Rupo en Co aan het einde van
hun Latijn zijn. Tenslotte zijn 100 miljoen euro, de som die men wil besteden
om de concurrentiekracht van onze bedrijven op de internationale markt te
versterken, toch nog een peulschil om het verschil van zon 15% met de
buurlanden serieus te verkleinen.
* Dat betekent nog niet dat men zomaar straffeloos autobanden mag verbranden midden in een stad, zoals gisteren in Brussel is gebeurd. Ik heb ooit de brandweer op mijn dak gekregen omdat ik één kruiwagen bladeren en takken in mijn tuin opstookte. Dat was 'milieu onvriendelijk', kreeg ik toen te horen...
De
federale regering heeft het hele weekeinde vergaderd over dat zgz
relanceplan. Is dat nu ineens zó belangrijk, dat daarover overuren moeten
gemaakt worden, zeker als men Vande Lala hoort zeggen dat men wacht op
berekeningen van het planbureau, die men pas maandag zou krijgen? De laatste
cijfers over dat plan spreken van 100 miljoen euro, nog altijd veel geld, maar
tegelijk ook weinig als men ziet hoe gemakkelijk men blijkbaar het geld voor de
sluitende begrotingen voor 2013 en 2014 gevonden heeft. Het zou wel eens kunnen
zijn dat er meer problemen zijn dan de federale club wil toegeven en dat die te
maken zouden hebben met de afwikkeling van de zo geroemde zesde
staatshervorming.
Het echte debat over die hervorming moet nl nog beginnen. De wetteksten
van het akkoord tussen de 6 federale regeringspartijen plus de groenen zijn nog
niet gestemd in het federale parlement en de teksten ervan niet eens
definitief. De uitspraken van Beke over het in de ijskast zetten van het
communautaire kunnen misschien in dat licht gezien worden. Er kan inderdaad
bezwaarlijk over een zevende staatshervorming gesproken worden als de zesde
niet is afgerond. Misschien wordt die laatste zo wel opzettelijk opgehouden om tot
dat resultaat te komen. Mocht dat zijn, dan wordt deze zesde
staatshervorming straks nog een thema in de electorale campagne voor mei 2014.
Als men echter met die hervorming wil doorgaan, maar nog wat lang
treuzelt met de afwerking ervan, dan zou het wel eens kunnen dat er daarmee
weinig of geen eer meer te rapen zal vallen. Dat geldt in de eerste plaats voor
de Vlaamse meerderheidspartijen, want het is Vlaanderen dat weer het minste zal
krijgen en het meeste zal mogen betalen. Volgens het weekblad Trends en daar
kent men iets van cijfers moet Vlaanderen bij deze hervorming met 58% van de
inwoners 62% van de besparingen dragen. Als er helemaal niets meer van in huis
zou komen, dan zullen de komende verkiezingen uitsluitend nog maar gaan over
het communautaire. Dus juist het tegenovergestelde van wat Beke zich voorstelt
en ons probeert wijs te maken. Zijn target man Peeters mag dan wel iets
anders gezegd hebben, wie zal er nog vertrouwen hebben in een partij die
tegelijk warm en koud blaast?
Het VOKA rapport over het feit dat Belgen bij de hoogste belastingen van
Europa betalen, maar in verhouding daar weinig voor terugkrijgen, is geen
nieuws. We weten al langer dat we evenveel afdragen als de Scandinaviërs, maar
even weinig ervan profiteren als de landen rond de Middellandse Zee. En dan is
er in de berekeningen meestal nog geen onderscheid gemaakt tussen Vlaanderen en
Wallonië, anders zouden sommige verschillen nٕóg groter kunnen uitvallen (denk
maar aan het onderwijs).
De
uitspraak van CD&V voorzitter Beke, dat de volgende federale regering zich
niet met communautaire problemen zal bezig houden, is in dat opzicht dan ook
tekenend voor het feit dat zijn partij eigenlijk zelf geen verhaal (meer) heeft.
Hij zegt zowat het tegenovergestelde van Peeters, die wél een zevende
hervorming op het oog heeft. Typisch tsjevenverhaal waarmee men steeds alle
kanten uit kan (behalve de goede). Ondanks wat Beke daarover zegt, is in dit
land immers alles communautair. Het laatste voorbeeld is de geplande verhuis
van de Turkse lagekostenmaatschappij Pegasus, die de luchthaven van
Zaventem inruilt voor die van Charleroi. In die laatste blijkt het Waalse
gewest per reiziger zon 15 euro bij te passen, wat momenteel per jaar een
subsidiëring van zon 30 miljoen euro betekent. Pure concurrentievervalsing en geld dat het Waals gewest
officieel als dotatie van de Belgische federale regering krijgt, maar dat
grotendeels door Vlaanderen moet worden opgehoest.
Als de volgende federale regering zich niet (meer) met communautaire
zaken zou bezighouden, betekent dat maar één ding: dan zullen we weer een door
de PS gedomineerde federale ploeg zullen hebben, waarin de Vlaamse deelnemers opnieuw
de rol van bereidwillige meelopers zullen krijgen. Dan kunnen ze hun kiezers
weer vertellen, dat ze niet aan de kant blijven staan, dat ze compromissen durven
sluiten en de handen vuil maken. Wie zal die mensen nog geloven?
Het
is trouwens typerend voor Beke, dat hij die uitspraak pas gedaan heeft, nadat
hij zeker was geen tegenkandidaat te krijgen voor het voorzitterschap van zijn
partij. Die zou hij dan nl een serieus tegenargument gegeven hebben. De vraag
is alleen maar, of het Beke iets extra zal opbrengen. Bij CD&V ligt de
linkse ACV-vleugel in de touwen en zijn er toch nog altijd wat centrumrechtsen,
die niet bereid zijn de communautaire argumenten exclusief aan de N-VA cadeau
te doen.
Na
de verschillende gewestregeringen, blijkt plots ook de federale regering de
ontbrekende miljoenen 'gevonden' te hebben om het gat in de begroting voor 2014
dicht te rijden. Daar ook dit zal gebeuren in een goednieuwsshow waarbij weer
eens niemand slechter zou worden, gaan we er van uit dat er in dit land
inderdaad al heel wat geld verspild is dat nu dus beter zal besteed worden. We
zullen het maar geloven, al vraag ik me wel af hoeveel keer die begroting nog
zal worden aangepast. Als we zien dat deze voor 2013 al verscheidene keren is
moeten bijgesteld worden, zal dat voor die van 2014 niet anders zijn.
En
dan is er nog die relance, waarover Di Rupo zich zopas aan de Gentse
universiteit heeft druk gemaakt. Volgens zijn eigen woorden sprak hij er al
over toen Merkel en de andere E.U. leiders er nog niet aan dachten. Hij mag het
nu eens bewijzen, want ook een relance zal geld kosten dat op e.o.a. manier zal
moeten gevonden worden. Gelukkig beschikt hij met Vande Lala over een
ervaringsdeskundige. Denk maar aan diens Zilverfonds dat de kosten voor de
vergrijzing ging opvangen.
Nu
komt de keizer van Oostende met enkele voorstellen af die, als ze zouden zijn
voorgesteld door bv De Wever, zeker zouden worden afgedaan als populistisch.
Hij wil nl de BTW op het energieverbruik van 21 naar 6% terugbrengen, de
papieren maaltijdcheques afschaffen en dat geld rechtstreeks aan de werknemers
uitbetalen. Dat klinkt allemaal te mooi om waar te zijn, al worden zijn voorstellen (voorlopig?)
niet alleen gesteund door de PS, maar ook door de Open VLD. Voor één keer ligt
CD&V echter dwars en zeggen zowel Crembo als Geens terecht dat de BTW-verlaging een gat in
de staatskas zal maken en de staatsschuld alleen maar zal doen oplopen. Die
staatsschuld ligt nog altijd rond de 100% en zou tot 60% moeten dalen om dat
Zilverfonds van dezelfde Vande Lala te activeren. M.a.w. met zijn nieuwste
voorstel geeft hij zelf toe dat er van dat fonds nooit iets in huis zal komen. Voor het afschaffen van de papieren
maaltijdcheques zou iets te zeggen kunnen zijn, maar zal de verleiding groot
worden om loonsverhogingen, die om welke reden ook, nu niet gegeven kunnen
worden, straks als verhoogde maaltijdcheques zullen verkocht worden. Dit komt
vrij geloofwaardig over als men weet dat een Tv-programma (Volt, dacht ik)
zopas nog ontdekt heeft dat de eco-cheques ook al misbruikt worden. In
dergelijke gevallen is het steeds de staat die eraan zal verliezen.
Kortom, wat er ook nog ter zake wordt voorgesteld, die relance is zeker
nog niet voor morgen en het wordt uitkijken wie er met betere ideeën af zal
komen. Zeker met de komende verkiezingen in het achterhoofd zal menig
politieker zich geroepen voelen zijnduit in dat zakje te doen. Misschien iets voor het Innesto van Beke's 'high potentials'?
Vanaf 1 januari 2014 houdt de papieren versie van Doorbraak op te
bestaan. Er zal dan alleen nog kunnen gekeken worden naar een elektronische
versie met dezelfde naam (www.doorbraak.be), die reeds bestaat van ergens in
april van dit jaar en volgens de redactie van het maandblad een groot
succes zou zijn. De webstek is, in tegenstelling tot de papieren versie, gratis
voor iedereen en heeft het voordeel meteen te kunnen inspelen op de
nieuwigheden van elke dag. Doorbraak was vroeger het ledenblad van de Vlaamse
Volksbeweging (VVB). Dat is ze al even niet meer, maar de emotionele band
tussen VVB en lezers was er nog wel en dat zal straks een beetje minder zijn. Het is een
teken des tijds en voor de jongeren zal dit waarschijnlijk geen probleem
vormen. Bij de senioren is echter niet iedereen mee gestapt met de Internet
(r)evolutie en zijn er nog altijd heel wat mensen die niet de hele dag achter
hun PC zitten en die toch graag een publicatie in handen hebben om ze te lezen
wanneer het hen uit komt (ondergetekende inbegrepen). De papieren spoeling van
Vlaamse nieuwslectuur was al vrij dun (denk maar aan het eveneens recent
afhaken van Grammens Journaal en het verdwijnen van Ray's Angeltjes*) en zal dus nog wat dunner worden.
En
er is op Vlaams gebied nog meer om zich zorgen over te maken. Nog niet zo lang
geleden besliste VOKA, de vereniging van Vlaamse Ondernemers (het vroegere VEV)
en KAmers van koophandel om haar hoofdzetel te verhuizen naar Brussel, omdat
men vond dat men daar beter kon inspelen op wat economisch belangrijk is in dit
land. Daar kon men in komen. Nu blijkt dat VOKA comité Brussel een nieuwe
naam krijgt: VOKA Metropolitan. Dat ruikt erg naar Brussels Metropolitan,
de dada van heel wat Brusselse belgicisten die hopen de grenzen van het
hoofdstedelijk gebied tot ver in de Rand te kunnen verleggen. Hopelijk blijft het
daarbij, althans voor wat de vergelijking betreft. Het feit dat voor de eerste
najaarslunch als gastspreker Rudy Vervoort, de nieuwe minister-president van het
hoofdstedelijk gewest, werd uitgenodigd, spreekt dat tegen. Niet zozeer o.w.v.
de persoon zelf, wel o.w.v. de partij die Vervoort vertegenwoordigt: de PS.
Eerder een ongelukkige keuze voor een vereniging waarvan Bart De Wever ooit zei
dat het zijn werkgever was.
Een derde ontnuchtering kwam er bij de aanstelling van de nieuwe voorzitter
van de Vlaamse businessclub De Warande, ook al in Brussel. Ook dit had niets
met de persoon zelf te maken (Mark Leysen, zoon van Vaast), maar met het feit
dat er gesteld werd dat de club afstand zou hebben genomen van haar eigen Manifest
voor een zelfstandig Vlaanderen en dus alleen nog een exclusief clubje is
geworden, waarvan men lid kan worden aan een jaarlijks lidgeld van 925 euro,
bovenop een eenmalig toetredingsbedrag van dezelfde grootte. Eerder dus iets
met een hoog mas-tu-vu gehalte, waar de doorsnee Vlaming geen behoefte aan heeft.
Hopelijk zit ik er naast, maar ik vrees dat
het Vlaming zijn in Brussel met een dergelijke, zoveelste toegeving aan het
Brussels-Belgisch systeem niet van die aard is om vrolijk van te worden. Met
salonvlamingen gaan we geen vooruitgang maken, zeker niet in Brussel.
* Angeltjes werd Golfbrekers en ook die laatste doet het helemaal niet slecht. De pole position bij de blogs van SeniorenNet is men wel kwijt.
Waarschijnlijk wakker geschud door het treinongeval bij Remersdaal,
waarbij duidelijk nog maar eens een zwak punt van de Antwerpse haven en, bij
uitbreiding, van heel Vlaanderen, werd blootgelegd, heeft Kris Peeters zowel
meerderheid als oppositie in het Vlaamse parlement opgeroepen om voor één keer
eens eendrachtig achter het Vlaams regeringsstandpunt te staan i.v.m. de
voorzetting van de werken aan de Antwerpse Oosterweelverbinding. Meer bepaald
wil hij ervoor zorgen dat de tijdelijke vennootschap Noriant, die de werken
voor het Lange Wapperproject al zo goed als toegewezen had gekregen, tenminste
dié werken al mag uitvoeren die in het oude en nieuwe plan dezelfde zouden
blijven. Dat nieuwe plan moet echter nog wel worden goedgekeurd, zodat het nog
altijd niet zeker is of de voorgestelde trajecten wel dezelfde zullen blijven.
Als Noriant die werken niét mag uitvoeren volgt er nl meer dan waarschijnlijk
een miljoenenclaim die de volgende Vlaamse regering zal moeten betalen, wie daar dan ook deel van moge uitmaken. Peeters heeft echter wel gelijk, daar
waar hij álle partijen oproept in deze zaak voor één keer solidair te zijn. I.v.m.
de Oosterweelverbinding hebben ze allemaal immers boter op hun hoofd: N-VA
en Open VLD omdat ze het been niet hebben stijf gehouden, SP.a en Groen omdat
ze kazak gedraaid hebben na een referendum dat niet eerlijk verlopen is en
zelfs het Vlaams Belang, dat in deze zaak alleen maar de belangen van zijn eigen Antwerpse
stadgenoten heeft verdedigd, terwijl de buurtbewoners, die de Ring meer
gebruiken dan de stadsbewoners, niet mochten meestemmen. De haven van Antwerpen is niet alleen
van de Antwerpenaars, maar van de hele regio. Projecten zoals de IJzeren Rijn,
de Oosterweelverbinding en bv het vliegveld van Deurne belangen heel Vlaanderen
aan. Bij betwistingen met andere regios, landen of met Europa is het zaak dat
álle Vlamingen daarvoor samenwerken, zeker in crisistijden zoals deze die we nu
meemaken, waarin records gebroken worden inzake ontslagen en faillissementen*.
Het gaat daarbij niet alleen om de politieke partijen, maar ook om het zgz
middenveld en de vakbonden. Als men leest dat een internationaal bedrijf als de
chemiegroep Lanxess (een afsplitsing van Bayer), die met vier fabrieken in het
Antwerpse moet herstructureren wegens de crisis, het van haar 8.000 Duitse medewerkers
kan gedaan krijgen dat die 3% inleveren, terwijl onze vakbonden een
loonsverhoging van 4% vragen, dan vraag ik me af waarmee we bezig zijn. De
haven van Antwerpen zou de komende jaren zon 4.400 vacatures hebben, maar bij
dergelijke acties zal dat straks misschien niet meer nodig zijn
* In september 2013 ging er hier elke 33
minuten een bedrijf over de kop. T.o.v. vorig jaar steeg het aantal
faillissementen met 12%. Er waren in september ook bijna 10% meer niet
werkende werkzoekenden dan in dezelfde maand van 2012
Ik
kom even terug op mijn blog van 18 september, de dag dat ik terugkeerde uit
Zürich en ik niets dan lof had over de werking van de Zwitserse trams en
treinen. Nu moest het lukken dat er zondagavond, 29 september, na het laat Tv-journaal
op één, een reeks Britse documentaires aangekondigd werd (Great Continental
Railway Journeys), waarvan de eerste meteen na dat nieuws uitsluitend ging
over het treinverkeer in Zwitserland. Ik ben blijven kijken en kreeg daar
inderdaad de bevestiging van wat ik geschreven had. Meer zelfs, de BBC-reporter
wist te vertellen dat het Hauptbahnhof van Zürich het drukste spoorwegstation ter wereld is. Dagelijks arriveren en
vertrekken daar 300 treinen en 300.000 passagiers. Ik ben elke dag in dat
station geweest en, alhoewel het er altijd druk was, had ik echt nooit de
indruk dat er zoveel te doen was. Van een goede organisatie gesproken, daar kan
de NMBS inderdaad nog heel wat van leren.
Daar hield het in de BBC-reportage trouwens niet mee op. De Britten
hebben vroeger wel de stoomtrein uitgevonden, maar het waren de Zwitsers die
voor de eerste elektrische aandrijving van zowel treinen als trams hebben
getekend. Dat gebeurde in de centrale werkplaats van Oerlikon, een voorstad van
Zürich, die bij onze wielerliefhebbers eerder bekend is van de zesdaagsen die
daar op de plaatselijke piste werden (worden?) gereden. Een van de redenen
waarom de Zwitsers van de vervuilende stoomtreinen vanaf wilden, was het feit
dat het land zoveel tunnels kent die door de roetafzetting extra smerig werden.
---
In
de marge van bovenstaande, maken we momenteel in ons land de zoveelste
treinramp mee, gelukkig deze keer alleen maar met materiële schade. Op de lijn
Antwerpen/haven Ruhrgebied, de drukste goederenlijn van dit land, waar
dagelijks tot 150 goederentreinen passeren, ligt het verkeer voor enkele dagen zo
goed als plat, nadat een treinstel er in Remersdaal enkele wagons met een
lading autos verloren had, die door de reling van een brug in een ravijn zijn
gedonderd. Het verkeer op die lijn zal flink verstoord worden, wat ook een grote
economische kost zal hebben. Dat alles zou veel minder erg geweest zijn, mocht
men enkele jaren geleden de plannen voor de IJzeren Rijn verwezenlijkt hebben,
dan had men nu tenminste een alternatief*. Maar dat mocht niet van allerlei drukkingsgroepen
en werd ook tegengewerkt vanuit Wallonië, dat vlak vóór de tunnel van
Remersdaal (de langste spoorwegtunnel van België) zijn grootste rangeerstation
voor goederenvervoer heeft. Voor de groenen mocht de IJzeren Rijn dan weer niet
door Nederland, omdat die daar door een natuurgebied zou lopen. En waardoor rijdt
die lijn over Voeren? Juist: door een natuurreservaat!
* De IJzeren Rijn zou niet zomaar een
alternatief zijn. Het traject zou de reis naar het Ruhrgebied met een kwart
inkorten en de treinen toelaten tot 2.000 ton te vervoeren i.pl.v. de 1.200
ton die het maximumgewicht zijn via Voeren.
Overdaad schaadt, gaat het adagium en dat geldt zeker voor een land
met twee koningen, drie koninginnen, tien provinciegouverneurs, zes regeringen
en zeven parlementen. Dat er in zon land misbruiken ontstaan is feitelijk de
normaalste zaak van de wereld. Door het ophopen van al die instellingen en
entiteiten ziet men al lang het bos niet meer van de bomen en moet men er
meestal een specialist bijhalen als er iets echt verkeerd loopt.
Neem nu al dat gehannes over bonussen en uittredingsvergoedingen als men
van de ene dikbetaalde job naar de andere overstapt. De meeste mensen die
daarvan profiteren maken gewoon gebruik van de bestaande wetten en het feit dat
sommige zo eerlijk zijn er geen misbruik van te maken, verandert niets aan de
kern van de zaak.
Het eenvoudigste zou zijn een deel van die instellingen en entiteiten gewoon
af te schaffen, iets wat ik in deze rubriek al meer dan eens heb bepleit. Als
dat toch niet gebeurt, dan moet men de wetten daaromtrent maar veranderen.
Probleem daarbij is dat onze wetgeving nu al meer dan ingewikkeld genoeg is en
bij aanpassingen meestal niet vereenvoudigd maar eerder ingewikkelder wordt
gemaakt. Zolang dat echter niet gebeurt, moet men gewoon de wet volgen. Dura
lex, sed lex, de Romeinen wisten dat al. Dat verhaaltje van Big Maggie over
haar Romeinse keizerin klopt trouwens niet. Het was de keizer en niet de
keizerin die over het leven van een verslagene in de arena kon beslissen door
de duim omhoog of naar beneden te houden en verder had dat niets met de
Romeinse wetgeving te maken. De keizer stond nl boven de wet, zoals die van
Oostende bij ons. Enfin, dat denkt die toch.
Toen Kris Peeters aan de Gentse universiteit ging vertellen dat de zesde
staatshervorming niet perfect was, maakte hij een serieuze onderschatting. Verre van
perfect, zou een betere term geweest zijn. Als geen ander weet Peeters
immers, dat de Vlaamse regering bij de toepassing van die hervorming er heel
wat bevoegdheden bij krijgt (kinderbijslag, ouderenzorg en delen van het
arbeidsmarktbeleid), maar slechts 87,5% van de bijhorende middelen. In absolute
cijfers betekent dat voor Vlaanderen, dat er zon 3 miljard extra zal moeten
gevonden worden om de mensen dezelfde service te kunnen geven. Extra fiscale
voordelen, zoals de aftrek van de dienstencheques en de woonbonus zouden wel
eens het slachtoffer van een nieuwe besparingsronde kunnen worden. Het is niet
voor niets dat peetvader Vande Lala al gesuggereerd heeft de dienstencheques in
hun huidige, papieren vorm af te schaffen en dat er stemmen opgaan om de
woonbonus helemaal te schrappen.
Over die woonbonus is de laatste weken al heel wat inkt gevloeid. Voor
wie het nog niet zou weten: de woonbonus is een hypotheekaftrek, waarbij een
vast bedrag wordt afgetrokken van de inkomsten. Daarop worden dan belastingen
geheven. De gewesten kunnen echter alleen verminderingen toestaan, geen
aftrekken. Iedereen die erbij betrokken is, weet dat de woonbonus op termijn onbetaalbaar wordt en dan durft Freya, dochter
van, nog voorstellen die op te trekken voor bepaalde categorieën. Van zodra
alle woonleningen onder het nieuwe stelsel vallen, zou dat de overheid 4,9
miljard kunnen kosten. Alhoewel men dat bij de federale regering ook weet, draagt die er echter slechts 1,5
miljard van over naar de gewesten bij de toepassing van de zesde
staatshervorming. M.a.w. kan dat de gewesten nog eens 4,4 miljard extra kosten,
waarvan het leeuwendeel voor Vlaanderen, waar het meest gebouwd en verbouwd wordt.
Dit is gewoon niet eerlijk. De federale regering zou de zaken eerst moeten
saneren en pas daarna doorgeven.
Die overdrachten van het federale naar het regionale niveau, waarbij
niet alle middelen mee worden gegeven, is niet iets dat zomaar uit de lucht is
komen gevallen. Specialisten ter zake, zoals Jef Wellens van Kluwer, Luc Machon
van de vastgoedmakelaars en Nancy Huyghebaert van de KU Leuven (die er vorig
jaar een studie over maakte) hebben er al voor gewaarschuwd. Peeters eigen
partij heeft dit spelletje trouwens meegespeeld, o.a. met de clowneske
Verherstraeten en weet dus maar al te goed wat Vlaanderen straks te wachten
staat. Onze regio betaalt 62 procent van de federale besparingsoperatie. Als
het op betalen aankomt, kent men wél het juiste verdeelpercentage. Het 'niet
perfect van Peeters is dan inderdaad een onderschatting die kan tellen.
Er
is wéér een politiek wonder gebeurd. Nu blijkt de Waalse gewestregering eveneens
een sluitende begroting te hebben. Ook daar heeft men nu blijkbaar geld
gevonden. Er zou zelfs een klein overschot zijn. Driemaal hoera, dus, ware
het niet dat er een addertje onder het gras schuilt. In tegenstelling tot de
Vlamingen, die gewest en gemeenschap hebben samengevoegd, hebben de francofonen
twee entiteiten (lees: zoveel extra politieke jobs). Nu blijkt het Waals gewest
wel een sluitende begroting te hebben, maar de Franse gemeenschap een deficit
van een kleine honderd miljoen. En dat is nog niet alles.
Het Brusselse gewest blijkt aan een sluitende
begroting geraakt te zijn door het extra geld, dat het nog moet krijgen van de
zesde staatshervorming, al mee te laten tellen. En alsof dat nog niet erg
genoeg is, hebben zowel het Brusselse als het Waalse gewest geen geld opzij
gezet voor het concurrentiepact en de zgz relance die ze samen met Vlaanderen
en de federale regering zouden gaan bespreken. Vlaanderen heeft dat wél gedaan.
Wat
die zesde staatshervorming betreft, heeft Kris Peeters, tijdens een gastcollege
aan de universiteit van Gent, toegegeven dat die niet perfect is. Meer zelfs,
hij wil er een vervolg aan schrijven en geeft dus toe dat er een zevende
staatshervorming moet kunnen, net wat de N-VA steeds gezegd heeft. Daarmee zit
hij, wat dat betreft, op één lijn met de vroegere kartelpartner en zal elke
derde partij die straks nog wil meespelen ook daarop moeten inspelen. Vraag is
maar in hoeverre de CD&V linkervleugel van het ACW mee in dit verhaal zal
stappen. Het laatste nieuws van de Bijzondere Belasting Inspectie (BBI) is nl
niet van die aard dat ACW en N-VA dikke vrienden gaan worden.
Samengevat blijft het in dit land zo, dat er niets wordt afgewerkt en
dat men stilaan kan gaan spreken van een politiek van halffabrikaten. Zoals we
in de economie met onze halffabrikaten afhankelijk blijven van Duitsland, zo
hangen we in de politiek af van situaties die steeds blijven veranderen en
waarop we steeds minder vat zullen hebben.
Op een aan de gang zijnde klimaatconferentie
in Stockholm werden alle doemverhalen en rampscenarios nog eens uit de kast
gehaald. Het klimaat van de aarde warmt op, zeggen de vertegenwoordigers van
het VN-panel voor klimaatanalyse IPCC, dat nu 25 jaar bestaat. Op die 25 jaar
hebben ze ervoor gezorgd dat ze zowat de hele aardbol hebben afgereisd, maar
daarmee houdt het grotendeels op. In een artikel, door De Standaard overgenomen
van het Nederlandse NCR Handelsblad, verschenen vorige dinsdag (24.09), wordt
van heel het verhaal over het broeikaseffect brandhout gemaakt.
Het blijkt nl dat de wereldtemperatuur sinds
het jaar 2000 niet eens meer gestegen is en dat er aan de Noordpool de laatste
twee jaar eerder ijs bijkomt dan wegsmelt. Dat laatste werd o.m. in het
Tv-journaal deze week nog bevestigd door een Russische specialist ter zake in Moermansk,
waar Jan Balliauw hem was gaan interviewen. Het laatste schip dat via de
Noordelijke IJszee van Shanghai naar Rotterdam voer, was serieus beschadigd
door ijsschotsen, die groter waren dan wat verwacht werd.
Deze zgz pauze in de opwarming van de aarde
werd door het IPCC eerst toegeschreven aan het El Niño-effect, daarna aan de
vervuiling vanuit China en tenslotte aan de vulkanen langs de evenaar. Nergens
werd deze theorie echter wetenschappelijk bewezen. Het kan best zijn dat er
eilanden onder water lopen, maar dan spreken we in de eerste plaats over
atollen die amper boven de zeespiegel uitsteken. De Romeinen zijn vroeger in
Beieren geraakt, over de Alpen, omdat er daar toen geen gletsjers waren. Dat
was in de eerste eeuwen na Christus aub, toen de mensen niet eens wisten wat
een broeikaseffect was. Er zal altijd wel iets veranderen op deze aarde.
Momenteel blijken zelfs de randen van de bestaande woestijnen te vergroenen,
terwijl het op andere plaatsen inderdaad dorder wordt. Maar die fenomenen zijn
met geen aanvaardbare uitleg te verklaren. Een verhoogde CO2 heeft niet alleen
nadelen, het kan nl ook voor méér groen zorgen. Nu voorspellen dat de
temperatuur in België eind dezer eeuw (dat is over een kleine 90 jaar!) 2,5°C hoger zal liggen, dat
kan madame Blanche ook met haar glazen bol.
Is
er dan niets mis met deze aardbol? Toch wel, maar de grootste bedreigingen voor
de voedselbevoorrading en het voortbestaan van de planeet hebben weinig te
maken met het klimaat, maar des te meer met de groeiende wereldbevolking, het
overbevolken van dekuststreken, de
toenemende vleesconsumptie en het gebruik van landbouwgronden voor het telen
van biobrandstoffen. Dat is nog altijd iets anders dan de mensen met een
schuldgevoel op te zadelen zonder daarvoor een andere uitleg te hebben dan een
vijfjaarlijkse conferentie met alle geneugten die daarbij voor de deelnemers komen kijken.
Onze Vlaamse regering heeft niet alleen veel
geld gevonden door het opdoeken van allerlei overbodige entiteiten, het kan
er eveneens heel wat besparen door een beetje op de centjes te letten die het
de vorige jaren zo kwistig heeft rondgestrooid in de zgz kunstwereld. Nu zijn
we gelukkig al een tijdje verlost van een excellentie zoals Bertje Anciaux, die
op zijn eentje massas geld neertelde voor wat hij dacht kunst te zijn. Denk
maar aan die versteende mosselpot en de in een emmer plaaster gekieperde
dichtbundel van Marcel Broodhaers (accumulaties noemde die dat). Maar ook na
Bertje, die het momenteel te druk heeft met de verdediging van de islam,
gebeuren er nog van die acties, waarbij men zich afvraagt waar het gezond
verstand van onze bewindvoerders gebleven is.
Vijf jaar geleden kreeg kunstenaar Arne
Quinze liefst 387.000 euro voor een 'werk' dat hij The sequence noemde en dat
bestond uit een woud van aan elkaar genagelde latten, 20 meter lang en 5 hoog,
dat hij vóór het Vlaamse parlement neerpootte. Zoals te verwachten was, is zon
constructie geen lang leven beschoren. Tegen volgende zomer wordt het dan ook
afgebroken en door een gespecialiseerde firma gerecycleerd tot spaanderplaten,
die men vervolgens in een doe-het-zelf zaak zal kunnen kopen. In totaal 65 ton
hout, twee vrachtwagens vol. Dat het om gecertificeerd hout gaat (dwz dat
voor elke gekapte boom er een andere zou geplant worden), is een magere troost.
Ik vraag me trouwens af hoe zoiets serieus kan gecontroleerd worden. Het zou al
het derde werk zijn van Quinze, dat door de firma Geldof (Whats in a name?)
gerecycleerd wordt. Er is trouwens eventueel een alternatief: i.pl.v.
spaanderplaten kan men de 65 ton hout ook verschilferen om in biocentrales
verbrand te worden om (natuurlijk) groene energie op te wekken. En als we dat
niet geloven, maakt men ons wel iets anders wijs.
Quinze kan er maar goed bij varen, Geldof
trouwens ook. En misschien ook nog wel e.o.a. derde persoon die zon
kunsthandeltje goedkeurt, betaalt en daarna de rekening doorschuift naar de
belastingsbetaler
Zoals ik in deze rubriek al meermaals heb
aangekaart, is Vlaanderen niet de enige Europese regio waarin nationalisten
naar een eigen staat verlangen. Op 11 dezer werd in Catalonië weer de Diada
herdacht, de plaatselijke nationale feestdag. Nadat er vorig jaar op die dag al een
manifestatie was van ± één miljoen Catalanen, werd er dit jaar een menselijke
ketting gevormd van liefst 400
km om de onafhankelijkheidsgedachte kracht bij te
zetten. De Catalanen eisen al enkele jaren een referendum daarover, maar
krijgen dat (voorlopig?) niet van de Spaanse premier Rajoy, alhoewel 80% van de
Catalaanse bevolking achter die eis staat.
In Edinburgh, de hoofdstad van Schotland was
er vorige zaterdag een tweede March for Independence, waaraan ook Vlamingen van
het VB, de N-VA en het VVB deelnamen (met o.m. een spandoek Independence for
Scotland & Vlaanderen en een aantal leeuwenvlaggen!). Schotland krijgt op 18 september 2014 wél een
referendum, uitgeschreven door de huidige Schotse premier Salmond van de
Schotse onafhankelijkheidspartij (SNP).
Ik heb al meer dan eens geschreven, dat we
de inspanningen van de Schotten en Catalanen nauwgezet moeten volgen, want dat
ze ook voor ons leerzaam zouden kunnen zijn. Toch is onze situatie anders.
Daarop werd ik geattendeerd door een (weer eens) raak artikel van Mark Grammens
in t Pallieterke van deze week. Grammens, die op 80 jarige leeftijd zijn eigen
Journaal niet meer uitgeeft, blijft God zij dank toch zijn nuchtere kijk
op onze politiek ventileren en dan nog wel in mijn favoriete weekblad, wat alleen
maar kan worden toegejuicht.
In zijn artikel Europa zal Vlaanderen niet
tegenhouden, verwijst Grammens o.m. naar een uitspraak van professor Stefan
Sottiaux, Leuvense hoogleraar in de rechten, van 12.01.2011, waarin die toen stelde,
dat Vlaanderen het enige land ter wereld
is, waar het de meerderheid is die om autonomie moet vragen om zichzelf te
kunnen besturen. Schotland en Catalonië zijn gebieden met een minderheid binnen
Groot-Brittannië en Spanje. Vlaanderen moet, volgens Sottiaux, zichzelf aanbieden als de opvolger
van België, niet als een afscheidingsbeweging. Dat zou dan wel inhouden dat
Vlaanderen o.m. de volledige Belgische schuld zou moeten overnemen, maar dat
klinkt erger dan het is. Ook nu betaalt Vlaanderen de Belgische staatsschuld,
o.m. via de transfers.
Dit is een standpunt zoals ik het nog niet
bekeken had, maar het biedt wel perspectieven. Het zou ons heel wat minder
kwetsbaar maken t.o.v. van allerlei bedreigingen vanuit Europa, zoals dat zopas
nog gebeurd is t.o.v. Catalonië vanwege die Spaanse eurocommissaris Almunia.
Wij maken in de verste verte nog geen kans op een referendum, maar evenals de
Catalanen kunnen we wel onze hoop stellen op de volgende verkiezingen. 2104
wordt voor de Catalanen de herdenking van 300 jaar Spaanse bezetting, voor
Vlaanderen misschien een eerste stap naar de onafhankelijkheid.
In
mijn blog van maandag (De Belgische minwaarde) had ik me er al over verbaasd
dat men zowel op federaal als op Vlaams niveau steeds maar nieuw geld blijkt te
vinden als blijkt dat de begroting(en) niet op schema zitten. Mijn verbazing
werd dan ook nóg groter, nu blijkt dat ook de Brusselse regering donderdag
een begroting in evenwicht zou indienen. Dat is een primeur die werd
medegedeeld door Guy Vanhengel (Open VLD), minister van financiën van het
hoofdstedelijk gewest en in financiële kringen bekend onder de bijnaam de
schooier van Evere. Dat laatste uitgerekend, omdat de man altijd geld tekort
kwam (of het toch beweerde) en daarvoor steeds bij de federale overheid ging
bedelen. Ook hij heeft nu geld gevonden. How come?
Een tipje van de sluier in deze materie werd gelicht door Geert
Bourgeois, ondanks zijn eerder saai voorkomen volgens mij de efficiëntste
minister van de Vlaamse regering. Om nog steeds een sluitende begroting te
houden, doekte die tien kleine agentschappen en een rits adviesraden op.
Ondanks het feit dat men zegt, dat het sluiten van overheidsstructuren zowat
het moeilijkste zou zijn wat er in dit land bestaat, moet daarvoor niemand
ontslagen worden. De afdelingen in kwestie worden gewoon door grotere diensten
overgenomen. En dit zou nog maar een eerste reeks zijn. Onze Vlaamse overheid
(wat we zelf doen ) blijkt nl vertakt te zijn in 88 entiteiten, 63
agentschappen en 12 strategische adviesraden.
Nu
nog de provincieraden, de senaat en nog enkele van die entiteiten en stilaan
gaan we dan door het bos de bomen weer kunnen zien. Waar leven is, is hoop. In Amerika zei men dat vroeger anders: 'Waar (Bob) Hope is, is leven'!
Er
is de laatste week nogal wat inkt gevloeid i.v.m. de ook voor Europa inderdaad
belangrijke Duitse verkiezingen. In de campagne ervan was Peer Steinbrück niet
de enige socialistische lijder die stommiteiten verkocht. Ook onze
SP.a-voorzitter Bruno Tobback, beviel van een formidabele uitspraak. In een
interview met De Standaard, verklaarde hij o.m. dat, mocht hij Duitser geweest
zijn, hij niet voor Merkel zou gestemd hebben. Van een verrassing gesproken!
Onze socialisten, daarin zoals steeds gesteund door het gros van de eigen
media, hebben zo een hele week lang hun geschut gericht op de Duitse minilonen,
die volgens hen de Europese competities vervalsen en heel wat mensen bij onze
oosterburen in de armoede doen terecht komen. Peetvader Vande Lala en Monica De
Coninck zijn zelfs persoonlijk naar Duitsland getrokken om daar ter plaatse de
minimumlonen in de vleesverwerkende sector aan te klagen. Die zijn er
ondertussen opgetrokken, alhoewel dat weinig aan de Europese situatie verandert,
daar ze ook nu nog een stuk onder die van hier blijven. Merkel heeft trouwens
nooit gezegd het daarmee eens te zijn, wel wil ze dat die minimumlonen
besproken worden per sector en niet met CAOs die voor het hele land gelden,
zoals dat bij ons het geval is en die hier dan nopen tot allerlei typisch
Belgische uitzonderingen en achterpoortjes.
Verder werd er bij ons in de media zeer weinig de nadruk gelegd op het
feit, dat heel wat van die Duitse minimumlonen een aanvulling betekenen voor mensen
met een (laag) vast loon, dat 22% er bestaat uit jobstudenten of andere
werknemers die dat werk alleen maar tijdens het weekeinde uitoefenen en uit
gepensioneerden die evenals bij ons een te laag pensioen hebben, Die
laatste betalen daarvoor geen extra belastingen en worden er ook niet voor
gestraft, wat bij ons wél kan. Mini-jobbers komen trouwens in aanmerking voor
subsidies voor huur, energie, kleding en voeding. Verder is het ook een
oplossing om mensen niet nodeloos thuis de tijd te laten verdoen of erger nog
in het zwart te gaan werken.
Tenslotte is er nog iets dat hier in deze zaak wijselijk verzwegen
wordt. Stel, dat Duitsland zou gaan werken zoals België, met CAOs voor het
hele land, met hoge minimumlonen en met een index. Het zou snel gedaan zijn met
het tweede Duitse Wirtschaftswunder en dat zou niét betekenen dat andere
landen, zoals het onze, daarvan zouden profiteren. De Belgische industrie maakt
nl meestal halffabrikaten die naar Duitsland worden uitgevoerd om daar hun
eindsamenstelling te kennen. Dank zij dit systeem hebben wij ons karretjeaan de Duitse locomotief kunnen hangen en
profiteren we ervan mee. Mocht die locomotief vertragen (we zullen het nog niet
over stilvallen hebben), dan zal het ook bij ons ophouden.
Het zou dan ook meer dan wenselijk zijn dat onze linkse partijen en hun
media ophouden Duitsland te bekritiseren. Laat de Duitsers zelf beslissen hoe
zij hun land willen inrichten. Zoals het nu loopt blijkt uit een recente
peiling 75% van onze oosterburen het met de eigen economische gang van zaken
eens te zijn. Wie zijn wij om daarover anders te willen beslissen?
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: dat de liberalen de kiesdrempel niet haalden
lag niet alleen aan hun programma, zoals men wil doen uitschijnen, maar ook aan
de opkomst van AfD, Alternativ für Deutschland, de nieuwe partij geleid door
economen uit grotendeels liberale middens en die bijna de 5% haalde.
Kris Peeters gaat vandaag de begroting voor 2014 van zijn Vlaamse
regering voorstellen. Heel fier verklaarde hij in de Zevende Dag dat die
begroting voor de tweede keer op rij sluitend zal zijn, ook al heeft zijn
regering daar 715 miljoen extra euros voor moeten vinden. Dat 'geld vinden' lijkt wel een beetje
op de Belgische versie. Die is wel niet sluitend, maar daar blijft men ook
steeds extra geld vinden, waarbij de vraag rijst of dat anders geen weggesmeten
geld was geweest, als men dat zo gemakkelijk kan missen en voor iets andere gebruiken. En er is meer.
Het is niet de eerste keer dat ik mijn bedenkingen heb bij die sluitende
Vlaamse begroting, zeker zolang die van de andere gewesten noch die van de
federale regering sluitend zijn. Als er straks weer extra geld moet gevonden
worden, zal de verleiding steeds groter worden om het te halen waar het zit,
bij Vlaanderen dus. We betalen nog niet genoeg via de transfers. De vraag is maar: Wat krijgen wij daarvoor terug?
Nog deze week raakte bekend, dat België kans loopt een ratingverlaging
te krijgen bij Standard & Poors. Die blijft voorlopig AA, maar met een
minteken erachter, wat betekent dat de vooruitzichten voor dit land negatief
zijn. Dit laatste omdat, volgens het ratingbureau, de inspanningen om de
begroting te saneren veel te bescheiden zijn (lees: niet structureel) en het concurrentievermogen t.o.v.
de buurlanden eerder blijft verzwakken. Vlaanderen krijgt in hetzelfde verslag een veel
beter rapport, met als enig probleem de negatieve vooruitzichten voor België.
Letterlijk wordt er dus gesteld, dat de kredietwaardigheid van Vlaanderen wordt
afgetopt door die van België, omdat de rating van een gewest nooit hoger kan
liggen dan die van een land. In simpele woorden betekent dit, dat Standard
& Poors erkent dat België voor Vlaanderen geen meerwaarde biedt en dat het
gewest beter af zou zijn zonder België. Zo hoort men het ook eens uit een
andere, eerder onverwachte hoek. Diezelfde keuze zou zich ook kunnen stellen,
mocht de eurozone straks op e.o.a. manier gesplitst worden. Een onafhankelijk
Vlaanderen zou bij de noordelijke landen terecht komen, binnen België blijven
zou betekenen dat Vlaanderen, als enige streek uit de Germaanse invloedsfeer,
de perifere landen zou vervoegen
Nog deze week verklaarde de Spaanse E.U.-commissaris (waarschijnlijk
zelf een Castiliaan), dat Catalonië geen lid meer zou zijn van de E.U. als het
zich zou afscheuren van Spanje. En dan? Het kan goed zijn, dat het gewest er
dan eerder beter van zou worden. Gaat het slecht in Zwitserland, omdat het geen
lid is van de E.U.? Wat voor Catalonië geldt, geldt ook voor Vlaanderen. We kunnen best duimen voor die regio, die voor ons een voorbeeld zou kunnen worden.
Rudi Vervoort, de nieuwe minister-president van het Brussels
hoofdstedelijk gewest (oef!), is een bezig baasje. De man, die eerst werd
afgeschilderd als een grijze muis, is een verademing gebleken in verhouding tot
zijn slaapverwekkende voorganger Charles Picqué. Hij doet zijn best om
fatsoenlijk Nederlands te spreken en komt regelmatig met nieuwe ideeën, waarbij
hij ook probeert er iets van te maken. Dat wil daarom niet zeggen, dat het daar
allemaal gaat lukken. Brussel blijft tenslotte Brussel en zonder het geld van
de Belgische staat zeg maar van Vlaanderen zullen de meeste van zijn nieuwe
voorstellen dode letter blijven. Zijn laatste, ook goedgekeurd door zijn
regering, is om elk jaar in Brussel liefst 6.000 nieuwe woningen te bouwen. Dat
moet, zegt hij, want de stad groeit elk jaar aan met zon 14.000 nieuwe
inwoners. Wie A zegt, moet echter ook B zeggen. De vraag is nl hoeveel van die
14.000 mensen van bij ons zijn én hoeveel er het geld zullen hebben om een
nieuwe woning te kopen cq huren, want ook dit laatste kost tegenwoordig aardig wat in Brussel. De N-VA, die daar toevallig dit weekeinde ook een congres over
hield, onderkent dat probleem en zegt, als ze er de kans toe krijgt, ervoor te
willen zorgen dat de middenklasse, die nu de stad ontvlucht is, terugkomt.
Eerst zien, zei de blinde. Wie wil er nu in een stad gaan wonen waar hij in een
multiculturele wereld terecht komt van have nots?
Het is trouwens opmerkelijk dat het stedelijk beleid de laatste weken zo
dikwijls in beeld is geweest en dat tijdens de start van een verkiezingscampagne die
weinig met het gemeentelijk beleid te maken heeft. De gemeentelijke verkiezingen
waren vorig jaar, niet volgend jaar.
Het begon met een tirade van Lewie Lawijt van Leuven, die ontdekt heeft dat
hij de kosten van zijn stad niet meer onder controle heeft. Leuven heeft, zoals
menig andere stad en gemeente, de laatste decennia heel wat extra (overbodig?)
personeel aangeworven en vreest dit niet meer te kunnen betalen, vooral als
gevolg van de vergrijzingskosten. Heel wat statutairen gaan deze jaren met
pensioen en die kosten rijzen de pan uit. Dé oplossing van Tobback Sr is dat
Vlaanderen de factuur betaalt of tenminste bijpast. In 2008 zou dat al eens
gebeurd zijn, maar toen zat de Vlaamse regering op een berg geld, nu moet men
al gekke dingen doen om de begroting sluitend te kunnen houden. De betrokken
minister, Geert Bourgeois, heeft klaar en duidelijk gesteld dat Vlaanderen daar
momenteel geen geld voor heeft en de gemeenten zelf zullen moeten opdraaien
voor de pensioenkosten die ze hadden kunnen voorzien. Geert Burger verwijst
daarbij naar Antwerpen, waar het gemeentebestuur, onder leiding van de N-VA, de
zaak blijkbaar wél onder controle kan houden.
Daar waar Tobback Sr dreigt in Leuven de investeringen te moeten
terugschroeven, de belastingen te moeten verhogen en het personeel in te
krimpen, doet Bart De Wever in Antwerpen juist het tegenovergestelde. Antwerpen
neutraliseert de pensioenlast, laat de belastingen niét stijgen en gaat de volgende
zes jaar 1,25 miljard euro investeren. Het personeelsbestand zal er inkrimpen,
maar alleen op basis van natuurlijke afvloeiing. Ondanks dat alles krijgt de
politie er elk jaar 25 miljoen euro extra bij, krijgt het OCMW extra geld en
wordt het investeringsbudget voor onderwijs verdubbeld (naar 144 miljoen). Dat
is eens iets anders dan vragen dat de belastingbetaler moet bij schieten om
gemeentelijke geldsmijterij goed te maken.
Laat ons hopen dat het nieuwe Antwerpse model lukt. Het zou wel eens een
blauwdruk kunnen worden voor een volgende Vlaamse coalitie, mochten de
V-partijen het alleen niet halen. Tot spijt van wie het benijdt, ook Lewie
Lawijt
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: denk nu niet dat men in Gent bij de pakken
blijft zitten. Na het schrappen van het woord allochtoon, zullen daar ook de
termen gehandicaptenkaart en armenbegrafenis in de toekomst door de stad
niet meer gebruikt worden. Gelukkig stad die geen andere problemen heeft!
Net vóór de regering Di Rupo in juli met vakantie ging had men geen
woorden genoeg om uit te bazuinen hoe knap men alles voor elkaar had gekregen.
De zesde staatshervorming was goedgekeurd en zou na het reces geïmplementeerd
worden en over alle eventueel nog hangende zaken zou er een consensus geweest
zijn, waarbij ook die knelpunten in de eerste week van september zouden worden
weggewerkt.
Die eerste week van september moest alle werk echter even opzij gezet
worden om toe te laten eerst eindelijk klare wijn te schenken voor een
honderdtal ambtelijke benoemingen, waarvan sommige jobs al enkele jaren vacant waren.
Ondanks het feit dat de staat zelf een selectie-instelling heeft (Selor), ging
men het via zgn headhunter bureaus regelen, die voor elke topjob vijf
kandidaten mochten voorstellen. Ook daarvan kwam niets in huis, tot plots
een wit konijn te voorschijn werd getoverd in de persoon van Frans Van
Massenhove, ooit manager van het jaar voor overheidsdiensten en een alom
gerespecteerd persoon. Het zat al wel niet lekker, dat de man - alhoewel van
socialistische strekking - in het begin gecoacht zou worden door enkele
PS-garnituren, maar dat moest hij er maar bij nemen.
Nu
blijkt Van Massenhove zijn mandaat al te hebben opgegeven nog vóór hij ermee
zou starten. De reden is persoonlijk en zou plots met zijn gezondheid te maken
hebben. Kan natuurlijk, maar daar kan iedereen het zijne van denken. Nog
straffer is het feit dat men binnen de 24 uur, opnieuw zonder enige
selectieprocedure, een ander wit konijn vond, dat bereid was de NMBS mastodont
te komen leiden: Jo Cornu, ex Agfa-Gevaert, ex Alcatel en momenteel directeur
bij groene stroomfabrikant Electrawinds* in Oostende. Niet toevallig in
Oostende, waar ook hij bevriend is met de plaatselijke Keizer. Net zoals Van
Massenhove trouwens. M.a.w. terwijl men jaren nodig had om tot een consensus te
komen over de leiding van de NMBS, blijkt Vande Lala dat nu tweemaal op zijn
eentje binnen de 24 uren geregeld te krijgen. De coalitiepartners stonden erbij en keken ernaar. Daar mag ook iedereen het zijne
van denken, maar erg professioneel klinkt dat allemaal niet.
Wat al evenmin professioneel klinkt is dat Monica De Coninck, al even toevallig
een socialiste, zij het een eerder gematigde, aan haar eigen akkoord over het
eenheidsstatuut tussen arbeiders en bedienden zit te morrelen en dit nog vóór
dat akkoord in wetteksten is gegoten. Op dat statuut heeft men eerst 27 jaar
moeten wachten en nu blijkt het een gatenkaas te zijn, vol uitzonderingen en
achterpoortjes. Typisch Belgisch, zeg maar. De Landelijke Bedienden Centrale
(LBC, niet verwarren met Lierse Bicycle Club, want die bestaat ook onder die
afkortingen) wil er nog een paar uitzonderingen aan toevoegen en is daar gisteren
zelfs voor op straat gekomen. Helemaal ongelijk hebben die CD&Vers zelfs niet, want dergelijke situaties zouden er niet zijn, mocht men in dit land eindelijk
eens wetten gaan maken zónder uitzonderingen en achterpoortjes.
Tenslotte blijkt onze Belgacom ook al drie jaar afgeluisterd te worden
door de Britse geheime dienst en dit onder de naam operatie socialist.
Waarschijnlijk slaat dat laatste op de miljoenen euros incasserende CEO Didier
Bellens, die inderdaad ook al van rode signatuur is. Wat hem niet belet heeft
deze week nog voor een dikke drie miljoen euro van zijn aandelen te hebben
verkocht. I.pl.v. bij de Lotto te spelen kun je in dit land beter solliciteren
voor een topjob, maar dan wel met de rode partijkaart op zak. Je weet wel: die
van de partij van de werkman.
* Dat Electrawinds stelt het niet zo goed.
Het bedrijf heeft een schuld van liefst 361,3 miljoen euro en kon begin juli een
aantal achtergestelde leningen van overheidsfondsen (gekregen via Vande Lala?) niet
terugbetalen. Om daaraan te verhelpen, plande men een kapitaalverhoging, maar
niet alle aandeelhouders blijken in staat te zijn daaraan mee te kunnen doen.
Van zon bedrijf over te kunnen stappen naar de NMBS, dat elk jaar zon drie
miljard van de staat krijgt, wie zou dat kunnen weigeren?