Als we er van uitgaan dat de francofonen ook na 26 mei het communautaire in de ijskast willen houden, dan zit er voor de Vlaamsnationale partijen niets anders op dan te zorgen dat ze de volstrekte meerderheid behalen in het Vlaamse parlement. Alleen zo heeft Vlaanderen een breekijzer om dit land te splitsen en/of de federale regering in een wurggreep te houden. In eerste instantie valt te bezien of N-VA en VB aan een meerderheid geraken. Tot hiertoe was dat niet het geval. Lukt dat straks weer niet, dan moet er gerekend worden op minstens een van de traditionele partijen. Als die zouden blijven weigeren om mee te doen, dan kunnen we voorlopig beter de boeken sluiten. Dat laatste zal ook het geval zijn mochten N-VA en VB met z’n tweeën wél aan die meerderheid geraken en de N-VA zou blijven weigeren samen te werken met het VB.
Ondertussen is de N-VA, bij monde van fractieleider Peter De Roover, tot de vaststelling gekomen dat men beter de hele Belgische Grondwet voor herziening vatbaar zou maken. De helft van wat daarin staat, stamt nog uit de negentiende eeuw. Dat zou inderdaad dé oplossing zijn, maar dat zal in dit landje nooit lukken. CD&V heeft een volgende staatshervorming trouwens al bij voorbaat uitgesteld tot 2024, terwijl de partij op dit ogenblik niet eens weet of ze na 26 mei nog in enige regering zal zitten. Veel beloven en weinig geven…
Daarbij is komen vast te staan dat het duo Vuye/Wouters stopt met politiek. Ook dat is een slechte zaak voor Vlaanderen. Als men de Belgische Grondwet al zou willen aanpakken, verliezen we de twee meest onderlegde mensen op dat gebied. Ze waren bij de N-VA juist opgestapt omdat ze niet akkoord konden gaan met het bevriezen van het communautaire. Ze hebben nog overlegd met Jean-Marie Dedecker, maar die had zich al geëngageerd met diezelfde N-VA en waarom het met het VB niet lukte, weet ik niet.
Ik kom nog eens terug op het verhaal van de Québécois Jean-Pierre Roy uit mijn blog van gisteren. Als we dat vertalen naar de campagne van de N-VA, dan ziet het er voor die partij niet zo goed uit en voor Vlaanderen in het algemeen ook niet. Voor Roy was het een verrassing dat een meerderheid het niet voor het zeggen heeft in een democratisch land, iets waar wij, jammer genoeg, al lang aan gewend zijn. Vlaanderen is daarin een unicum.
In de aanloop naar de verkiezingen van 26 mei besefte men bij de N-VA ook wel dat, na 5 jaar het communautaire in de frigo gestopt te hebben, men moeilijk met hetzelfde kon afkomen bij de volgende verkiezingen. De affaire met het pact van Marrakech opende echter plots nieuwe perspectieven ter zake. Door uit de regering Michel te stappen en zo te zorgen voor vervroegde verkiezingen, konden de oude thema’s over identiteit, immigratie en integratie weer uit de kast worden gehaald, zeker in Vlaanderen. De beslissing van Michel om toch door te gaan met een minderheidsregering was een eerste domper op de hoop op vervroegde verkiezingen. Een tweede was die van het plots opdoemen van de klimaatspijbelaars die denken van hun zaak het hoofdthema te maken, waardoor identiteit, immigratie en integratie bijzaak dreigen te worden. Nu kunnen die jochies wel spijbelmarsen blijven organiseren, maar als dat nog tien weken zo verder moet, zal menigeen er het zijne stilaan wel van denken en er genoeg van krijgen. ‘Trop is teveel’, dat wist Vanden Boeynants destijds al.
Het blijft dus zeer de vraag, hoe deze toestand verder zal evolueren en invloed zal hebben op de verkiezingen van 26 mei. Dat Groen/Ecolo erop vooruit zal gaan is nu al bijna zeker. Vraag is: hoever? Alleen zullen ze het nooit halen. Met wie gaan ze willen samenwerken? Denk maar aan Antwerpen, waar ze gewoon niet mee wilden besturen. Tussendoor is de kans groot dat Wallonië en Vlaanderen nog verder uit elkaar zullen groeien. Er zal alleen iets veranderen, mocht men er na 26 mei niet meer in slagen een federale regering te vormen of als de Vlaams nationalisten in hun eigen parlement een volstrekte meerderheid zouden behalen. Een volgende staatshervorming zit er ook niet meer in, tenzij voor de tsjeven die al blij zouden zijn er een te hebben in … 2024! Waarom niet tegen 2050, dan kunnen ze die koppelen aan de betonstop, als die er ooit komt…
Zoals ik al eens geschreven heb, zou een volgende staatshervorming de laatste moeten zijn, maar dat zal in de huidige omstandigheden helemaal niet gebeuren. De zesde staatshervorming was – met dank aan de traditionele partijen én Groen - een draak en de zevende – als die er ooit komt - zal weer lapwerk worden. Het beste waarop we kunnen hopen is, dat alle functies die nu zowel regionaal als federaal zijn, zouden herleid kunnen worden tot één niveau. Zoals Jean-Pierre Roy schrijft, zal België nog een hele poos blijven bestaan. Ik vrees dat hij gelijk zal krijgen.
In de laatste weekeindeditie van De Standaard verscheen er een interessant artikel over een zekere Jean-Pierre Roy, een Canadees die ijvert voor de autonomie van de Franstalige Canadese provincie Québec. Tien jaar geleden had de man een documentaire gemaakt over de onafhankelijkheidsbewegingen in Schotland, Catalonië en Québec. Toen men de film ook in België te zien kreeg, had iemand er hem attent op gemaakt dat hij Vlaanderen vergeten was. Na de verkiezingsoverwinning van de N-VA in 2014, toen die partij toetrad tot de federale Belgische regering, besloot Roy ook daarover een documentaire te maken. Hij werkte er drie jaar aan en noemde die ‘Ceci ce n’est pas un lion’, vrij naar Margritte. Voor hem was het een eerder verrassende ervaring.
In tegenstelling tot Catalonië, Schotland en zijn Québec, waarover hij zijn eerste documentaire maakte, vond Roy in België een regio – Vlaanderen - die demografisch en economisch de meerderheid uitmaakt, maar die daar niet van profiteert. Een partij zoals de N-VA, die als eerste artikel in haar statuten pleit voor de onafhankelijkheid, blijkt die op te schorten en in de eerste plaats te kiezen voor een confederalisme. De reden daarvoor, volgens Roy, is dat de partij vindt dat de meerderheid van de Vlamingen niet klaar zou zijn voor een volledige autonomie. In Schotland, Catalonië en Québec gaat het onafhankelijkheidsstreven naar het hart, in Vlaanderen domineert de rede. Het buikgevoel is bijna afwezig. Gewoon een gebrek aan moed. Volgens Roy zal de N-VA met de tijd verdwijnen als ze deze koers aanhoudt, net zoals dat in Canada gebeurd is met de Parti Québécois. Ze zal dan straks geen reden tot bestaan meer hebben. Dat zal echter voor Vlaanderen alleen tot gevolg hebben dat België nog een hele tijd zal blijven bestaan. Het land zal ooit wel eens hervormd worden, maar het zal niet voor morgen zijn.
Zo hoort men het eens van iemand die toch een soort ervaringsdeskundige is. Na 26 mei wordt het uitkijken in hoever hij gelijk zal krijgen.
De clan van de broertjes Borlée, ‘de Belgian tornado’s’, ligt onder vuur door een conflict met de eigen Waalse atletiekfederatie. Papa en manager Jacques Borlée zou nogal ‘losjes’ zijn omgesprongen met een kredietkaart van de bond. Hij vloog ermee naar de States en huurde daar een BMW voor twee dagen. Die bond en de familie Borlée liggen trouwens al langer overhoop met elkaar en als drukmiddel dreigt papa af en toe dat zijn kroost zal overstappen naar de Vlaamse atletiekfederatie. Uitgerekend het clubje dat weigert ook maar één woord Nederlands te spreken, alhoewel ze het in de lagere school van hun thuisgemeente St. Lambrechts-Woluwe zouden moeten geleerd hebben. Hopelijk gaat dat feest niet door, we hebben ons in dit land al genoeg belachelijk gemaakt met toegevingen op dat gebied.
Laat de broertjes Borlée maar hun eigen sportfederatie oprichten. Misschien worden de broertjes Hazard er wel lid van. Die zijn nl in hetzelfde bedje ziek. Met de Hazards houdt het trouwens niet op. Ook de momenteel beste mannelijke Belgische tennissers, allebei Walen, spreken vlot Engels maar geen woord Nederlands en dat geldt ook voor onze vrouwelijke zevenkampster. En vroeger ook voor ene Justine Henin.
Daarmee is de uitspraak van ex-Belgisch premier, Yves Leterme, weer actueel. Uitspraak die hij deed in het Franse dagblad Libération van 17 augustus 2006 en waarin hij verklaarde dat ‘Franstaligen kennelijk intellectueel niet in staat zijn om Nederlands te leren.’ Een heel beleefde vaststelling om te zeggen dat ze er te dom en/of te hautain voor waren.
We kunnen er niet buiten. Het klimaat blijft (voorlopig?) het nieuws beheersen. Daarover wordt veel zin en nog meer onzin verkocht. Groene Calvo (‘Calveau’ is goed gevonden voor de belgicist uit Mechelen. ‘Calvo’ zelf is Spaans en betekent ‘kaal’) denkt ‘zijn’ klimaatwet er toch nog door te krijgen vóór de verkiezingen van 26 mei en dit ondanks een eerdere afkeuring door de Raad van State. Gaat hij misschien een staatsgreep plegen? Hoe men het ook draait of keert, er zal een 2/3 meerderheid voor nodig zijn in het parlement en dat betekent dat als N-VA, CD&V, VB en Open VLD woord zullen houden en het niet goed zullen keuren, die zaak zal verwezen worden tot misschien wel een heel tijdje na 26 mei. Het is trouwens de vraag of de MR vóór die klimaatwet zal blijven stemmen, nu het serieus rommelt binnen die partij en er – na de onenigheid met Open VLD over het laatste loonakkoord – een tweede twistpunt kan rijzen binnen de blauwe familie over die door Groen voorgestelde klimaatwet én het vertrek van de rechtervleugel (Liste Destexhe).
---
Ondertussen is de luchtvaart het eerste grote mikpunt van de klimaatfanatici. Op lange vliegafstanden zouden er extra taksen moeten komen, terwijl er voor de reizigers geen alternatief is. De korte afstandsvluchten – Brussel-Amsterdam bv - zouden afgeschaft kunnen worden, wat nog aannemelijk kan zijn, maar bij middellange vluchten (naar Berlijn bv) - waarvoor wel het alternatief van de trein is - blijft het vliegtuig niet alleen goedkoper, het zorgt ook voor een veel kortere reistijd. Dat laatste werd nog berekend door econoom Geert Noels (mijn blog van 2 dezer: ‘Klimaatvliegen’) die schreef dat men niet alleen de kosten van het energieverbruik moest meetellen, maar bij de trein ook die voor het aanleggen van de spoorlijnen, het aanmaken van de rails en andere infrastructuur.
Als Groen en Co hun zin zouden krijgen, is de vliegtuigreiziger twee keer de klos. Kort vliegen zal niet meer kunnen en lang vliegen zal meer kosten.
---
En dan is er nog een uitspraak van klimaatgodin Anuna, die vindt dat de Wereldbank zou kunnen bijspringen met geld voor landen die zich inspannen (het gaat dus weer om geld!). ‘Het is maar papier’, zei ze, ‘ze moeten het maar drukken’!
Dat ‘Hou het simpel’ doet me zo’n beetje denken aan de uitspraak van Guy Mathot, minister van Begroting in een van de regeringen Martens, toen die zei dat het gat in de begroting er vanzelf was gekomen en wel vanzelf zou weggaan.
‘Een brevet van onbekwaamheid’, noemen ze zoiets..
---
Greta Thunberg is in Zweden verkozen tot ‘vrouw van het jaar’! Normaal gebeurt zoiets aan het einde van een jaar, niet aan het begin. In de huidige klimaatheisa blijkt alles te kunnen, ook dat. Trouwens: ‘vrouw”? Het kind is officieel nog een puber, maar ziet er eerder uit als een 12-jarige. ‘Miepie van het jaar’ zou beter klinken.
Ik had het in mijn blog van 6 dezer (‘Het blauwe clubje’) over onze Vlaamse liberalen die hun puberteit precies nog niet ontgroeid zijn (een mening die ook door ’t Pallieterke van 7 maart gedeeld werd). Bij de Waalse zusterpartij zijn ze wel zo infantiel nog niet, maar die partij ligt toch ook in de touwen. Bij de MR is het één grote miserie, waardoor onze nationale Charel verplicht werd er het voorzitterschap van de partij bij te pakken. Alain Destexhe, de man van de Waalse liberale rechtervleugel, die droomt van een francofone N-VA, heeft al ‘ salut en de kost’ gezegd. Hij is de Waalse werkloosheid, de vervuiling van Brussel, het slechte Waalse onderwijsniveau* en de tolerantie t.o.v. de immigratie meer dan beu. Volgens Destexhe zouden onze scholieren beter eens gaan betogen op het Chinese Tienanmenplein, waar de klimaatvervuiling een veelvoud is van de onze (x 25!). Die Destexhe, arts van beroep, is niet de eerste de beste. In een vroeger leven was hij ooit secretaris-generaal van Artsen Zonder Grenzen.
‘Charles Michel begint hoe langer hoe meer te gelijken op de orkestleider van de Titanic’, schreef Wim Van de Velden, redacteur politiek bij De Tijd in de laatste weekeindkrant. Nadat de N-VA uit zijn regering was gestapt, dreigt er nu ook een rebellie bij Open-VLD over het nationaal loonakkoord, dat het door het kabinet goedgekeurde brugpensioen (SWT zoals dat tegenwoordig heet) wil uitstellen. Wettelijk kan dat nog omdat Kris Peeters – weer hij – het Koninklijk Besluit, waarmee ook Open VLD het eens was, niet had laten publiceren. Het waarom daarvan is niet bekend, maar het zou best weer een van Peeters’ dwarsliggerijen kunnen geweest zijn.
En zeggen dat Charel dat alles had kunnen vermijden door gewoon weg te blijven uit Marrakech! De man heeft zich schromelijk overschat en zal meer dan waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als de laatste Waals liberale premier van dit apenland (dixit Mark Eyskens, in zijn hoedanigheid als minister van Buitenlandse Dinges).
* 60% van de leerlingen die het lager Waals onderwijs beëindigt, heeft minstens één keer moeten blijven zitten…
In Louvain-la-Neuve werd op donderdag betoogd voor het klimaat. De negende donderdag op rij. Niets speciaals meer, zou men denken, ware het niet dat het deze week krokusvakantie is. Dat betekent dat ze deze week moeten betogen zonder te kunnen spijbelen. Men kreeg er toch een kleine 4.000 betogers, genoeg om de media euforisch te laten worden. Alles is echter relatief, want een groot deel van de manifestanten bleken volwassenen te zijn, waaronder de proffen, ouders en grootouders en een groot deel kwam uit Vlaanderen (Louvain-la-Neuve ligt net onder de taalgrens). De vraag is maar hoeveel studenten dat Louvain-la-Neuve heeft. Op de zgz ‘grote’ manifestatie eerder in Gent waren er 7.000 betogers, wat veel lijkt, maar dat niet is als men weet dat het totaal aantal studenten aan de UGent 77.000 is. Zo’n 70.000 deden er dus niét mee. In Louvain-la-Neuve zal het niet veel beter geweest zijn. En zo houdt men de openbare opinie voor de gek.
---
Interessant in de klimaatdiscussie is wat in Nederland gebeurd is. De krant De Telegraaf had het onderzoeksbureau Ipsos gevraagd een studie erover te maken en die kwam met enkele vrij verrassende resultaten. De meerderheid van de ondervraagden vond wel dat er iets aan moest gedaan worden, maar niet iedereen was bereid daar zelf voor te betalen. Nederlanders blijven een zuinig volkje. Liefst 40% van de ondervraagden was niet bereid om er zelfs één eurocent aan te geven, 30% hield het bij maximaal 10 euro per maand en de overige 30% wilde wel iets meer betalen. Die laatsten zijn daar dan waarschijnlijk de kiezers van Groenlinks, PvdA en D66, die meestal thuis horen bij de ambtenarij, het gerecht en het onderwijs. Ttz mensen die niet direct voor het verlies van hun job moeten vrezen, iets wat ook telt voor Vlaanderen, wat verklaart waarom leerkrachten de kinderen hier soms verplicht hebben mee op te stappen in de spijbelmarsen.
In Nederland blijkt er dan ook geen voldoende draagvlak te zijn om al die klimaateisen zomaar onvoorwaardelijk te geloven en zeker niet om ze te betalen Dat zal bij ons – als puntje bij paaltje komt – niet veel anders zijn.
De Belgische minister, die bij Europa is gaan vragen een luchtvaarttaks in te voeren, blijkt dus Koen Van den Heuvel (C D&V) te zijn, de kersverse milieuminister van de Vlaamse regering, die zijn entree niet gemist heeft en – als lid van de mosselpartij - meteen plat op zijn buik is gaan liggen voor de klimaatmaffia. Hij zou er zelfs het bedrag van 10 euro per vliegtuigticket op geplakt hebben. De kans dat daar nu, op een goede twee maanden vóٕór de Europese verkiezingen, iets van zal komen is zo goed als onbestaande, maar zelfs als het zou gebeuren, zal het de meeste vakantiegangers niet tegen houden toch het vliegtuig naar de zon of de sneeuw te nemen, zal er evenveel gevlogen worden en zal de nieuwe taks gewoon een zoveelste extra belasting worden voor de Europese burger. Alsof dat op zich nog niet erg genoeg is, worden de Europeanen daarbij ook nog eens gediscrimineerd, want reizigers van buiten Europa zullen die taks niét betalen…
---
‘Markske’ Beke, voorzitter van dezelfde mosselpartij als Van den Heuvel (nota bene: burgemeester van Puurs, dorpsgenoot van Kris Peeters) heeft nog een ander Europees idee gelanceerd. Hij wil de partij van Victor Orban, premier van Hongarije, uit de Europese Volkspartij (EVP) laten zetten omdat die jaarlijks vier miljard euro van Europa krijgt en dat geld o.m. zou gebruiken om datzelfde Europa in diskrediet te brengen. Dat is het verhaaltje van de splinter en de balk, want diezelfde Beke lijkt niet te zien dat zijn eigen regio, Vlaanderen, jaarlijks officieel zes, maar in werkelijk twaalf miljard euro (Vlaanderen betaalt ook 90% van de Belgische staatsschuld) zomaar weggeeft aan Wallonië en er ook maar stank voor dank voor krijgt. (Denk maar aan de ontvangst van Theo Francken in Verviers en de Tv-uitzendingen van ‘C’est pas tous les jours dimanche’, waarin Vlaanderen en de Vlamingen regelmatig beledigd worden).
---
En nu we toch met Europa bezig zijn, Frans president Macron heeft in alle E.U.-staten een pleidooi gepubliceerd voor een hernieuwd Europa. Een aan te bevelen idee, ware het niet dat de man van Brigitte de financies in zijn eigen Frankrijk niet onder controle krijgt en daarom de indruk ontstaat dat dat hernieuwde Europa er straks mee voor zal mogen betalen. Dat laatste geldt trouwens ook voor het idee om een Europees leger op poten te zetten. ‘L’Europe vaut bien une messe’**, om het bij de Franse geschiedenis te houden.
* ‘Ik heb het gevonden! (Uitroep van de Griekse wiskundige Archimedes, toen hij het volumeverplaatsingseffect ontdekt had, de latere ‘Wet van Archimedes’).
** Dit naar analogie met ‘Paris vaut bien une messe’, een uitspraak van Hendrik IV, tot dan koning van Navarra, die – om ook koning van Frankrijk te worden – zich in 1593 opnieuw moest bekeren tot het katholicisme (hij was eerder protestant geworden).
Ik noem Open VLD al langer ‘de kleutertuin van Gwendolientje’ o.w.v. de simplistische taal en acties die bij de Vlaamse liberalen in zwang blijven. De zgz ‘verkiezingsstunt’ aan de Nederlandse grens met dat spandoek waarbij de hele Open VLD-leiding bijna weg waaide, is daar een zoveelste bewijs voor. Dat doek, met de tekst ‘Welkom in het land der doeners’, had feitelijk niets met de Belgische politiek te maken, maar leek eerder bedoeld om de in België binnenkomende Nederlanders wat te jennen, alsof de Nederlanders op hun luie krent zouden zitten en hier overal serieus zou gewerkt worden.
Het is niet omdat we de laatste jaren op gebied van Brood en Spelen de Noorderburen wel eens de baas zijn gebleven (met dank aan de Afrikaanse inbreng), dat we hoog van de toren moeten blazen en zeker niet als het gaat om economie en financiën. Hun budget is in orde (ze houden zelfs geld over!), hun staatsschuld voldoet aan de Europese eisen. Hun land ligt er netjes bij, de wegen zijn er goed onderhouden, de dorpjes kraaknet. Van lintbebouwing en koterij is daar geen sprake. Ons blauwe clubje zou zich beter bezig houden met de janboel die België heet, waar de betonstop is uitgesteld tot Sint-Juttemis en de uitkomst van het laatste nationale loonakkoord door de bende van tien helemaal geen zekerheid is, om het maar bij de twee recentste problemen te houden.
Ook bij het vastleggen van de kieslijsten voor 26 mei is het opmerkelijk dat de meeste verschuivingen en discussies daaromtrent gebeuren bij de Vlaamse liberalen. Dat was al zo bij en na de gemeentelijke verkiezingen en dat zet zich nu voort. Het versterkt alleen maar het beeld van een partij van postjesjagers, waar altijd wel iets te regelen valt. Vraag is maar,of ze er mee weg gaan komen.
Op gebied van Vlaamsgezindheid moeten we helemaal niet rekenen op Open VLD. Buiten misschien Lachaert en ‘Quicky’; zijn het hoofdzakelijk belgicisten, net als bij Groen/ Ecolo, - nog zo’n belgicistische constructie - waarmee ze straks misschien wel eens gaan proberen samen te werken, eerder nog dan met de Waalse zusterpartij, met wie ze nu overhoop liggen i.v.m. het laatste loonakkoord.
Ze mag dan wel van naam veranderd zijn, in wezen blijft het nog altijd de PVV.
Ik heb het er in deze rubriek al meermaals over gehad: de Belgische staatsschuld die boven de 100% van het bbp blijft en waaraan niets te doen blijkt. Met de regelmaat van een klok worden er miljoenen- en miljardenbudgetten uitgetrokken, staan allerlei instellingen en organisaties geld te vragen en lijkt er nooit genoeg te zijn, laat staan teveel.
In zijn wekelijkse column in De Tijd van dit weekeinde heeft Rik Van Cauwelaert het over de laatste grote belastinghervorming en vereenvoudiging in dit land. Daarvoor moeten we teruggaan tot 1962. Die werd doorgevoerd door toenmalig minister van Financiën Dries Dequae in een regering onder Theo Lefèvre (CVP) en Paul-Henri Spaak (SP). Die operatie was succesvol. De inkomsten overtroffen zelfs alle verwachtingen. Dat het daarna toch fout is gelopen, kwam doordat dezelfde regering de opbrengsten ging uitdelen aan zgz noodlijdende sectoren, in de eerste plaats de toen al verlieslatende Waalse steenkoolmijnen.
Dat dit land al jaren een economische groei heeft die lager is dan het Europees gemiddelde en men mede daardoor de staatsschuld niet onder controle krijgt, heeft vele redenen. België heeft minder afgezien van de globale crisis van de jaren 2008/13, onder meer door het invoeren van de technische werkloosheid, iets men in de ons omliggende landen niet kent (evenmin als de index en nog een paar van die zaken). Daardoor deden we het beter dan bv Duitsland en Nederland. Die laatste twee zijn ons ondertussen wel voorbij gegaan, hebben hun budget in evenwicht en hun staatsschuld herleid tot voorbij de vereisten van het verdrag van Maastricht (60%).
In de huidige situatie kan de Belgische overheid niet veel anders dan minder uitgeven en meer sparen. Vraag is maar of dat ook gebeurt. De hogere werkgelegenheid leidt niet tot veel meer economische groei en op gebied van de e-commerce misten we de aansluiting met het buitenland, waardoor dit land grotendeels bevoorraad wordt, wat ons jaarlijks miljarden euro’s kost, met dank aan Kris Peeters en de vakbonden. Die laatste zijn in dit land veel sterker dan elders en werken eerder tegen dan mee. Een herschikking zoals in Duitsland gebeurde, waar vakbonden, werkgevers én overheid onder de socialistische bondskanselier Schröder het hele stelsel hervormden (Harz 4) is hier nog steeds ondenkbaar. Zelfs de peanuts van het laatste nationaal loonakkoord (nog zoiets dat op nationaal niveau nergens anders bestaat) dreigen er niet te komen. Voeg daarbij dat er nergens in dit deel van Europa een lagere werkzaamheidgraad is, het percentage van de werklozen tussen 20 en 64 jaar nergens zo hoog ligt en dat terwijl er 150.000 vacatures zijn. Volgens de laatste gegevens van Statbel, de Belgische instelling die de statistieken bijhoudt, is ongeveer de helft van de werklozen hier van buitenlandse origine en kosten die het land een klein half miljard euro per jaar…
In The Economist heeft men ooit geschreven dat, mocht België niet bestaan, niemand het nog zou uitvinden. Misschien is er een kansje, dat we daar op 26 mei iets aan kunnen doen en ons niet laten verblinden door de klimaatheisa van het ogenblik, die voorbijgaat aan het feit dat dit een thema is dat een landje zoals het onze te boven gaat. 27% van de CO2-uitstoot gebeurt in China, 15% in de USA, gevolgd door India, Rusland en Japan. Als we de hele E.U. samen nemen komen we op 10%.
---
En dan nog dit:
In zijn reactie op mijn blog van 2 maart (‘Klimaatvliegen’) schrijft onze vriend Walter dat e.o.a. Belgische minister aan de E.U. gevraagd heeft een vliegtaks te heffen op al wie het vliegtuig nog zou nemen. Ik heb dat bericht ook ergens gehoord. Het duidt nogmaals aan dat de klimaatheisa in de eerste plaats zal misbruikt worden om nieuwe belastingen te heffen, terwijl het weinig of niets van het probleem zal oplossen. Dat die vraag uitgaat van een Belgische minister van de huidige regering Michel Light, kan alleen maar gerangschikt worden als platte verkiezingscampagne, om het eens à la Homans te zeggen.
Titel uit De Tijd van dit weekeinde: ‘EU gaat illegale migratie uit Afrika voorspellen’. Frontex, het agentschap dat instaat voor de bewaking van de EU-buitengrenzen, meldde dat. Ze heeft daarvoor reeds een eerste ‘cel voor risico-analyse’ opgericht in Niamey, de hoofdstad van Niger en is zinnens er nog een achttal op te richten in andere landen van voornamelijk de Sahel, in het kader van de ‘Africa-Frontex Intelligence Community’ (AFIC). Klinkt allemaal goed, hopelijk brengt het wat op, maar – daar kan je gif op nemen – het zal weer veel geld kosten. En, voorspellen is één zaak, tegenhouden een andere…
Volgens een rapport van Frontex, is het aantal illegale migranten dat Europa over zee binnenkwam in 2018 gedaald met kwart t.o.v. 2017. Het waren er vorig jaar ‘maar’ 150.000!
---
I.v.m. het artikel van gisteren over de vooruitzichten om met waterstof te gaan rijden (en varen), nog dit:
Sinds september 2018 rijdt er een op waterstof aangedreven (Franse!) trein in Noord-Duitsland. Het is de eerste van een bestelde serie van 120. En einde maart van dit jaar meert in Antwerpen de Energy Observer aan, het eerste schip dat vaart op waterstof die het zelf kan aanmaken uit zeewater. Dat schip werd in Frankrijk gebouwd en maakt een promotietrip rond de wereld. De energie wordt aangemaakt door 130m² zonnepanelen en twee verticale windturbines op het schip. Op te merken valt dat er in de haven van Antwerpen reeds een schip op waterstof vaart, het eerste in zijn soort dat passagiers vervoert, de Hydroville. Beide schepen zullen in Antwerpen te zien en te bezichtigen zijn op het zogenoemde ‘Energiefest’ in het weekeinde van 23 en 24 maart. De Hydroville werkt op waterstof, die een restproduct is van een chemiefabriek uit Lillo en dat wordt getankt bij Deme in Zwijndrecht.
Toen ik in de jaren 1970 in de DAF-fabriek in Oevel/Westerlo werkte, zat ik daar ook in de redactie van het personeelsblad ‘De Oeveliaan’ en heb ik o.a. toen reeds een artikel geschreven over verbrandingsmotoren op waterstof. Het was in die tijd, mits enkele aanpassingen aan de bestaande motoren, al mogelijk om die op waterstof te laten werken, Hét probleem was de kostprijs om die waterstof aan te maken. Dat is trouwens nog steeds het geval. Waterstof wordt ook de dag van vandaag nog aangemaakt door elektrolyse, uit aardgas, aardolie of steenkool, wat het niet alleen duur maakt, maar ook vervuilend in de aanmaak (niet in het verbruik). De ontdekking van onze KULeuven van een systeem om waterstof uit de lucht te halen via zonnepanelen – zoals ik ook terloops vermeldde in mijn blog van 26 dezer (‘Di Rupo’s klimaatplan) - is dan ook revolutionair. Vergeten we trouwens niet dat waterstof voor eenzelfde volume driemaal meer energie bevat dan diesel.
Het is trouwens niet de eerste keer dat er in Vlaanderen baanbrekend werk op het gebied van waterstof als brandstof wordt verricht. Jammer genoeg profiteren we er zelf veel te weinig van. ‘Geen sant in eigen land’ past hier wel bij. In het buitenland zijn we er al beter voor bekend.
- In het Schotse Aberdeen rijden tien waterstofbussen rond. Ze zijn vervaardigd door Van Hool uit Koningshooikt en worden bevoorraad door een tankstation van Hydrogenics uit Oevel.
- Hetzelfde Van Hool levert al waterstofbussen in de VS, het VK, Duitsland, Italië en Nederland.
- E-Trucks uit Lommel levert in Nederland vuilniswagens die rijden op waterstof.
In 2009 richtte Adwin Martens het bedrijf WaterstofNet op. Het bedrijf telt momenteel 35 partners, waaronder Colruyt, Engie, Fluxis en Deme. Het grote streven is erin te slagen dat zware vrachtwagens ermee lange afstanden zullen kunnen rijden, van Noord- naar Zuid- en van West- naar Oost-Europa, waardoor de druk tot steeds meer elektriciteitsproductie een stuk minder zou kunnen worden.
Ondertussen heeft men ontdekt, dat waterstof ook kan dienen als opslag voor overtollige stroom, wat het probleem van het opslaan bij grillige stroomverwekking door zonnepanelen en windmolens zou kunnen opvangen.
Het wordt nu wachten wat de testen van het aanmaken van waterstof door de Leuvense zonnepanelen zullen opbrengen, maar, als het lukt, zou het een echte revolutie in de ontwikkeling van energieproductie en vermindering van CO2 kunnen betekenen. Het zal nog wel even duren vóór alles in kannen en kruiken zal zijn. De testen alleen kunnen twee jaar vergen. Ondertussen moeten we verder met wat we hebben, ook met de kernenergie, desnoods door de bestaande centrales langer in gebruik te houden..
De krokusvakantie is begonnen en daarmee ook de krokusuittocht. De aantallen mensen met kinderen die per vliegtuig naar de zon en de sneeuw trekken is groter dan ooit tevoren. En dat alles terwijl er een klimaathysterie heerst die o.m. zegt dat vliegen schadelijk is voor het klimaat. Een deel van de vertrekkende kinderen en ouders die nu per vliegtuig op vakantie gaan, liepen de vorige weken misschien wel mee in de klimaatmarsen.
Dat verhaal van de klimaatbelastende luchtvaart blijkt trouwens een fabeltje te zijn. Dat beweert althans Geert Noels, gerespecteerd econoom, die daarover een artikel schreef in De Tijd van 16/17 februari. De luchtvaart blijkt verantwoordelijk voor amper 2% van de jaarlijkse CO2-uitstoot door menselijke activiteiten. Dat is 12% van de uitstoot door transport. Maar terwijl luchttransport slecht 0,5% van het volume draagt, tekent het voor 35% van de vervoerde waarde. Voor afstanden boven de 1.500 km over land bestaat er trouwens bijna geen alternatief. Treinen kunnen iets minder verbruiken, maar niet veel minder omdat de energie om ze te laten rijden ook opgewekt moet worden en de aanleg van de spoorlijnen met beton en ijzer eveneens milieubelastend is. Landen of steden die de luchtverbindingen zouden afschaffen zullen verworden tot ontwikkelingseconomieën.
Er bestaat een studie van 200 onderzoekers, gebundeld in het boek ‘Drawndown’ over de impact op het klimaat van zo’n honderd oplossingen voor een klimaatsverbetering. ‘Drawndown’ is het moment waarop CO2 afneemt en dus hét kantelpunt voor broeikasgassen. In die klassering staan vliegtuigen die minder uitstoten op de 43ste plaats, tussen de installatie van warmtepompen en LED-verlichting. Op de eerste plaats staat het zuiniger maken van twee activiteiten, waarover in het klimaatdebat nog het eerste woord nog moet vallen: airco’s en koelkasten. Diezelfde koelkasten die al eens verantwoordelijk waren voor dat gat in de ozonlaag…
Om eens over na te denken…
---
En dan nog dit. Men moet geen psychiater zijn om te zien dat het nieuwe klimaaticoon, Greta Thunberg, geen normaal persoon is. Ik noem haar wel eens ‘Pippi Langkous’, omdat ze ook uit Zweden komt, maar daarbij houdt elke vergelijking op. De nieuwe Pippi Langkous blijkt nl een obsessief-compulsieve stoornis te hebben, selectief mutisme (zwijgzaamheid) en het syndroom van Asperger (een vorm van autisme). Ze is zestien, maar ziet er enkele jaren jonger uit en lijkt nog een kind, eerder dan de puber die men op die leeftijd verwacht, zeker de dag van vandaag. Ze doet denken aan de ‘Rain Man’, meesterlijk vertolkt door Dustin Hoffman, maar dat was film, Greta Thunberg is echt, een hedendaagse opgeklopte hype.
De Amerikaanse publicist Michael Shellenberger was vorige week in België. De man, die bekend staat als kernenergieactivist, was zaterdag te gast op een congres van de N-VA in Gent en zondag op de Zevende Dag. Op dat congres mocht hij zijn theorieën uit de doeken doen, op de VRT werd hij haast publiek veroordeeld. Nochtans is die Shellenberger niet van gisteren. Zo verklaarde hij o.m. dat alle Belgische reactoren van het PWR-type zijn en dat blijkt het meest bestudeerde reactortype ter wereld, waarmee men de meeste ervaring heeft. Daardoor kan men, mits de nodige aanpassingen en eventuele vernieuwingen de centrales dan ook langer openhouden. Dat gebeurt al in de States en in Zwitserland en zou bij ons dus evenzeer kunnen.
Steeds volgens Shellenberger is kernenergie de enige energiebron waarvan al het afval , hoe gevaarlijk ook, veilig en permanent kan worden geborgen. Door het feit dat kernreactoren helemaal geen CO2 uitstoten, hebben ze een positieve bijdrage geleverd tot de gezondheid van de omwonenden. Mocht men op dezelfde plaatsen waar nu kerncentrales staan gedurende dezelfde tijd kolencentrales neergezet hebben, dan schat Shellenberger dat er tussen 1971 en 2009 wereldwijd een kleine twee miljoen mensen meer zouden gestorven zijn en/of minder geleefd hebben door de luchtvervuiling die er dan zou geweest zijn.*
Nieuwe kerncentrales zijn inderdaad peperduur, een reden temeer om – zolang er geen betere oplossing is - de bestaande langer te laten meedraaien en zo het risico op tekorten en dure stroom onder controle te houden. Laat u niet wijsmaken dat we het stroomverbruik op een redelijke termijn gaan kunnen opvangen met alternatieve stroom van alleen windmolens en zonnepanelen. Zelfs het installeren van nieuwe gascentrales is geen oplossing. Ook die zullen veel geld kosten én daarenboven CO2 blijven uitstoten. We zullen het een en het ander nog een hele tijd blijven nodig hebben: klassieke- én kernenergie. Als we dat niet doen en denken morgen genoeg te zullen hebben aan de alternatieve energie, dan zal het wel geld gaan kosten, veel geld. Alle dromen en spijbelmarsen ten spijt…
* Daar tegenover staan wel de kernrampen in Tsjernobyl en Fukushima. Die waren beide het gevolg van menselijk falen. De eerste na enkele waanzinnige experimenten door de Russen in Oekraïne (iets wat ze in eigen land niet zouden gedaan hebben). De tweede in een regio die onderhevig is aan aardbevingen zowel op land als in de zee (met als gevolg tsunami’s) waar men nooit een kerncentrale had mogen bouwen.
Jan Peumans (N-VA), sinds twee legislaturen Vlaams parlementsvoorzitter, gaat met pensioen en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een autobiografisch boek op de markt te brengen onder de titel ‘Een zachte anarchist’. Jan is altijd wat tegendraads geweest en is nooit te beroerd geweest om ook kritisch te zijn t.o.v. de eigen partij. Daar is niets mis mee. Het blijft altijd te verkiezen boven kadaverdiscipline. Het is wel opmerkelijk dat hij zijn laatste kritiek, o.m. over de uitstap van zijn partij uit de federale regering, pas hard maakt nadat hij beslist heeft op pensioen te gaan. Dat is zo’n beetje een algemene mode in onze Vlaamse politiek, dat men eerst uitgebreid profiteert van de voordelen van de politieke job en zijn kritiek pas ten volle geeft nadat men een veilig en goed betaalde pensioenleeftijd heeft bereikt. Misschien heeft e.e.a. ook te maken met het feit dat zijn memoires geschreven werden door zoon Wim, die een lidkaart van Groen blijkt te hebben…
Ik had het in mijn blogs meestal over ‘kabouter’ Peumans. Dat had in de eerste plaats te maken met zijn voorkomen: zijn gestalte en zijn baardje. Hoe men er ook tegen aan kijkt, wie bij het verlaten van een lucratief politiek leven zijn partij nog even natrapt, maakt dat hij ook figuurlijk eerder een klein manneke is gebleven.
-----------------
Iets dat onze politiek waarschijnlijk weer wat kleurrijker gaat maken, is de terugkeer van niemand minder dan Joëlle Milquet, ‘Madame Non’ voor de Vlamingen. Ze gaat weer meedoen aan de verkiezingen van 26 mei als Brussels Kamerlijsttrekker voor CdH. Er loopt weliswaar nog een gerechtelijk onderzoek tegen haar i.v.m. een zaak van belangenvermenging (ze had medewerkers in dienst genomen enkel en alleen om – op kosten van de gemeenschap - voor haar campagne te voeren bij de nu voorbije gemeentelijke verkiezingen). Zij is daarvoor in 2016 moeten aftreden als minister van Onderwijs in de (overbodige) Franse Gemeenschapsregering, maar zolang er in die zaak geen uitspraak is – ze ontkent alles - kan ze opnieuw meedoen. Het is wel onduidelijk wat er zal gebeuren, mocht ze veroordeeld worden nadat ze eventueel herverkozen zou zijn.
In het kader van de klimaatheisa was er o.m. de petitie ‘Sign for my future’, die ook door heel wat bedrijfsleiders werd ondertekend. Di Rupo vraagt hen nu tenminste 5% van hun winsten te investeren in een publiek/privaat klimaatfonds. Tegelijk vraagt hij ook dat de overheid daarin investeert. Hij heeft het over 1,7 miljard euro op vijf jaar tijd. Daarbij zorgt de man met het strikje dat het iedereen steeds duidelijker zal worden dat het geld gaat kosten. Veel geld, want het zal niet ophouden met die ene petitie. Of hij er zelf aan gaat bijdragen, blijft een vraagteken…
Ondertussen heeft men op een Galapagos eiland, in de Stille Zuidzee, een reuzenschildpad gevonden, waarvan men dacht dat die al 100 jaar was uitgestorven. Op de Indonesische Molukken heeft men een reuzenbij ontdekt, waarvan men ook al dacht dat ze decennialang uitgestorven was. In het Zuid-Afrikaanse Botswana overweegt men de herinvoering van de olifantenjacht. Ze tellen er daar reeds 130.000 en vrezen het ergste voor de plaatselijke oogsten, als ze die grote beesten (letterlijk!) hun gang laten gaan.
Bovenstaande ontwikkelingen zijn (voorlopig?) nog uitzonderingen, maar het duidt wel aan dat fauna en flora zich aanpassen en dat is wat de mens ook moet doen. Het klimaat zo eens even aanpassen zal niet lukken, wij zelf zullen dat moeten doen en niet zoals het er nu naar uitziet, want dan wordt het wordt het één grote centenkwestie, die de problemen niét gaat oplossen. Een voorbeeld van aanpassing zou bv de evolutie met waterstof kunnen zijn. De aanmaak ervan is momenteel nog te duur, maar als men erin zou slagen die aan te maken via alternatieve energie, zoals zonnepanelen (waarvoor reeds een prototype is ontwikkeld door onze KULeuven, dat waterstof uit de lucht haalt, maar nog moet worden uitgetest) of via zeewater (met de windmolens), wordt het een heel ander verhaal. Het komt er alleen op aan dat elke vernieuwing ook een goedkopere verbetering moet zijn die zonder extra subsidies kan worden aangemaakt en geen duurder alternatief zoals nu gebeurt bij het mogelijk vervangen van kerncentrales. Verscheidene kerncentrales sluiten en het verlies aan stroom opvangen door het stoken van het meest vervuilende alternatief (bruinkool) – zoals men in Duitsland bezig is – is pure waanzin.
Rikske Daems is nog eens in het nieuws gekomen. De man kwam voor de eerste keer in de schijnwerpers, toen hij als minister van o.m. Telecommunicatie, Overheidsbedrijven en –Participaties in de paarsgroene regering van Verhofstadt de Sabena affaire uit de hand liet lopen. Zo erg zelfs, dat Verhofstadt hem de zaak uit handen moest nemen (om er later ook niets van terecht te brengen). Wat later kwam Daems in het nieuws toen hij, na een tweede echtscheiding, hertrouwde met de Waalse socialistische volksvertegenwoordigster Sophie Pécriaux, nadat die van hem in verwachting was geraakt. Van die Pécriaux wordt gezegd dat ze voordien een relatie had gehad met niemand minder dan Yvan Mayeur, de ondertussen door het Samusocial schandaal in ongenade gevallen ex-burgemeester van Brussel. Enfin, stof om een opera of een soap over te schrijven en daar houdt het niet bij op.
Ondertussen blijkt nl dat Daems een wijngoed had aangelegd in Houwaart, een deelgemeente van Tielt-Winge. Daarmee kwam hij in het nieuws toen hij enkele jaren geleden tijdens een Tv-uitzending van De Laatste Show geblinddoekt enkele wijnen moest proeven en daarbij zijn eigen wijn ‘bocht’ noemde! Die wijngaard doet hij nu van de hand door hem te voegen bij die van de aanpalende Petrushoeve. De eigenaar van dit goed is al op zoek naar extra mankracht, “want Daems’ wijngoed bleek de laatste jaren niet meer zo goed onderhouden te zijn geweest”…
O, ja en dan nog dit: Daems noemde zijn wijngoed ‘Vinobelga’ (Belgische wijn). Typisch voor een Open VLD’er, zou ik zeggen. Nergens wordt een wijn naar het land genoemd, steeds naar de streek. Wie zoiets toch doet, kan bezwaarlijk een wijnkenner genoemd worden. In dit geval hoogstens een belgicist…
Vlaams minister Homans heeft, na de discussies met Gwendolientje’s kleuterklas over de benoeming van een provinciegouverneur, ook nog beslist dat er de volgende vijf jaar een moratorium komt op het erkennen van nieuwe gebedshuizen in Vlaanderen. Ze doet dit nadat ze daarvoor een studie had aangevraagd bij de KULeuven – waaraan o.m. ook Rik Torfs heeft mee gewerkt. Tijdens die periode zal worden nagekeken in hoever eventuele kandidaten met alles in orde zijn en o.m. ook worden gezien in hoever die vanuit het buitenland gefinancierd worden. Die nieuwe regel zal gelden voor alle religies, maar is in de eerste plaats wel bedoeld tot het indammen van islamitische moskeeën, die hier als paddenstoelen uit de grond blijven rijzen Er lopen op dit ogenblik al 47 aanvragen voor nieuwe moskeeën! De regel geldt echter ook voor de gebedshuizen van Orthodoxe en andere Oosterse Christenen. Zeker nu die laatste groep ook vrij onverwacht in een eerder slecht daglicht is komen te staan bij de affaires van de humanitaire visa, is ook dat geen onnodige maatregel.
Na de proefperiode van vijf jaar zouden er dan opnieuw erkenningen (lees: subsidies) kunnen komen voor nieuwe gebedshuizen, waarschijnlijk dan wel met aangepaste regels. De inkt van het bericht was amper droog of er kwam reeds een klacht van de Belgische moslim executieve en ook tsjeef Geens vond dat het allemaal te lang duurde, dezelfde Geens die ook niet de lijn van Michel volgt i.v.m. de eventuele berechting van de zgz Belgische IS-strijders in Irak. En dan maar klagen als men CD&V een moslimpartij noemt!
---
Die benoeming van een Nederlands onkundige nieuwe voorzitter van het zgz ‘Tweetalig Hof van Beroep’ in Brussel, waarover ik het had in mijn blog van 22 dezer, blijkt – volgens de reactie van onze steeds attente lezer Geronimo – ook al een fout te zijn van Geens, die de vacature verkeerd zou hebben laten opstellen.
Na de kinderkruistochten voor het klimaat, zijn ook de vakbonden mee op die kar gesprongen. Op 15 maart wil het ABVV een algemene staking uitroepen en haar leden vragen mee te gaan betogen met de klimaatspijbelaars. Het ACV is zo ver nog niet, maar heeft al wel verklaard er geen probleem mee te zullen hebben als haar leden ook zouden mee doen. Heel die affaire lijkt zo stilaan een vaudeville te worden, een comedia dell’arte waardig.
I.v.m. met de hele klimaatheisa loont het wel even de moeite eens stil te staan bij de klimaatwet die door de groenen werd ingediend. Die wet zou nl zijn uitgewerkt door een reeks professoren van zowel Vlaamse als Franstalige universiteiten. Dat laatste klopt en vorige week dinsdag werd er zelfs een hoorzitting aan gewijd in het federale parlement. Daaruit bleek dat al die geleerde professoren feitelijk niets nieuws wisten te vertellen wat nog niet was uitgeschreeuwd op de marsen van de klimaatspijbelaars. De proffen wisten wel te zeggen waar we naartoe moeten om tot een beter klimaat te komen en de CO2 terug te dringen, maar geen enkele kon vertellen hoé dat moest gebeuren en nog minder wat dat zou gaan kosten. Misschien wisten de geleerde bollen dat wel, maar moesten zij dan waarschijnlijk toegeven dat kernenergie er nog even bij zal horen, als we het betaalbaar en met voldoende voorraden willen houden. Liever dan dat te zeggen, hielden zij daarover hun lippen stijf op elkaar en mogen we blij zijn dat daar, hopelijk, niet veel van in huis zal komen.
---
En dan nog dit:
Volgens een nieuwe berekening van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB), waarin ook vertegenwoordigers van de sociale partners zitten, kunnen volgend jaar de lonen dan toch stijgen tot 1,1% bovenop de index. Dat is 0,3% meer dan eerst gedacht. E.e.a. heeft te maken met een lager dan verwachte inflatie en betekent ook dat de vakbonden voor niks van de onderhandelingstafel waren weggelopen en – erger nog – dat ze eveneens voor niks daarvoor een nationale stakingsdag hebben gehouden op 13 februari. Maandag gaan de sociale partners weer rond de tafel zitten en is de vraag of het nu niet alleen genoeg zal zijn, maar ook of het ABVV die stakingsaanzegging van 15 maart gaat handhaven.
Er is nog steeds geen nieuwe gouverneur benoemd voor de provincie Oost-Vlaanderen. Naar slechte Belgische traditie was het bij de laatste wissel aan de N-VA als grootste partij toe om daar een gouverneur aan te duiden en kwam men tot de keuze van Jan Briers, de organisator van het Festival van Vlaanderen, toen nog een partijloze*. Neutraler kon moeilijk, maar Open VLD die vóór Briers een mannetje had op die plaats, was het daar niet mee eens en eiste dat er voortaan een ernstige test zou komen om uit te maken wie er in Vlaanderen nog provinciegouverneur zou worden. Bij de pensionering van Briers, vier maand geleden, vond die test plaats en van de 15 uiteindelijk overgebleven kandidaten kwam een zekere Wim Leerman, personeelsdirecteur bij de stad Aalst, als eerste uit de bus. Open-VLD was het daarmee echter weer niet eens (en in feite dus niet akkoord met de voorwaarden die ze zelf gesteld had!). Als dooddoener verklaarde destijds Gwendolientje dat die heer Meersman in een vorig leven ooit gemeenteraadslid van …de Volksunie was geweest! Erg, hé? De eigen kandidaat, Carina Van Cauter, die Open VLD op de Oost-Vlaamse gouverneurszetel wou hebben, was pas vierde geëindigd en zit momenteel nog als volksvertegenwoordiger in het federaal parlement. M.a.w. járen geleden gemeenteraadslid geweest zijn voor een niet meer bestaande partij was voor Gwendolientje een reden om een benoeming niet te aanvaarden, terwijl dit wel het geval zou zijn voor iemand die actueel nog met de federale politiek bezig is en waarschijnlijk minder neutraal zou zijn, wat voor een gouverneur toch belangrijk is. Kinderachtiger kan moeilijk!
Het verhaal is nog niet ten einde, want door de weigering van Open VLD komt er in Oost-Vlaanderen waarschijnlijk geen nieuwe gouverneur meer vóór de verkiezingen van 26 mei en bestaat de kans dat dat ook daarna niet meteen het geval zal zijn. E.e.a. heeft ook te maken met het feit dat Wim Leerman – m.i. terecht – ermee dreigt een klacht te gaan neerleggen bij de Raad van State en daar normaal gelijk zou moeten krijgen. Ook de andere 13 overgebleven kandidaten kunnen dat trouwens doen. Waar gaan we naartoe als een partij de eigen regels aan haar laars lapt als ze haar gelijk niet denkt te krijgen? La Homans, druk in de weer dezer dagen, zet de lopende procedure echter niet stil en noemde Gwendolientje’s uitleg ‘platte partijpolitiek’ en dat zal er niet ver naast zitten.
* Jan Briers, destijds via de N-VA als partijloze provinciegouverneur geworden, staat nu op de kieslijst van CD&V, partij waarvan hij ondertussen wél een partijkaart heeft. Als onafhankelijke kan niemand hem verbieden zoiets te doen, maar erg loyaal lijkt het allemaal niet.
