10-10-2006 om 11:12 geschreven door Frans  

Een heel bijzondere vertaling van onze Boodschap voor een Betere Wereld konden we ontvangen uit Bhutan! Onze Boodschap in de taal Dzongkha: taal 355 !

Klik op de foto om ze te vergroten!
De sierlijke lettertekens vormen op zich een "kunstwerk"!

Dzongkha is een taal die afgeleid is van het oud-Tibetaans. Het is de officiële taal van Bhutan (130.000 sprekers);  tevens wordt deze taal in Nepal gesproken.
 
Nederlands

wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.

En ... zoals steeds ... we speuren verder !!!

06-10-2006 om 10:40 geschreven door Frans  

Tijdens het Asian Youth Forum 2006 in Batam, Indonesia , zal onze Boodschap voor een Betere Wereld besproken worden!

Onze ijverige Filippijnse medewerkster Mary Grace Alonzo zal er spreken over de betekenis van onze Boodschap, over haar wereldwijde verspreiding (meer dan 500 talen)  en over het feit dat ze reeds bestaat in meer dan 30 originele Filippijnse talen!

In de inleiding situeert ze het project: ontstaan vanuit België, ontwikkeling, aantal talen, contacten, acties...

Ze behandelt daarna de Boodschap (in het Engels) in 5 hoofdstukken:

1. Ieder kind, waar ter wereld ook, heeft talenten en moet de kans krijgen die ten volle te ontwikkelen.
2. Daarvoor is een "veilige" omgeving nodig!
3. Wat is er nodig om die talenten individueel te kunnen ontwikkelen. (individuele dimensie)
4. Als je je talenten ontwikkeld hebt, doe er dan iets mee ten voordele van de anderen ! (sociale dimensie).
5. En ... doe dat in een geest van vertrouwen, solidariteit en WEDERZIJDS RESPECT!

We hebben het financieel kunnen mogelijk maken dat Mary Grace daar onze Boodschap kan overbrengen!

We wensen haar veel succes en... we wachten met spanning op de resultaten! Weer een jongere
 die kansen krijgt... en hopelijk daarna nog veel anderen!

Het thema van het forum : "Asian Youth Responses to the Millennium Development Goals: Is the Future Within Reach?". 
 

05-10-2006 om 11:43 geschreven door Frans  

Deze keer nog eens een Afrikaanse taal en... met de hand geschreven en ingescand opgestuurd: onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Ndebele : taal 354 !!!

Deze taal wordt gesproken in Zimbabwe: er zijn ongeveer 1,5 miljoen sprekers! Ze wordt gesproken in Matabeleland. Buiten Zimbabwe vindt men ongeveer 8000 sprekers in Botswana.

NDEBELE



Nederlands

wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.

En ... zoals steeds ... we speuren verder !!!

03-10-2006 om 13:18 geschreven door Frans  

En ... zoals steeds ... we speuren verder !!!

02-10-2006 om 10:25 geschreven door Frans  

29-09-2006 om 11:25 geschreven door Frans  

26-09-2006 om 13:43 geschreven door Frans  

19-09-2006 om 16:40 geschreven door Frans  

18-09-2006 om 10:26 geschreven door Frans  

16-09-2006 om 11:29 geschreven door Frans  

Bij een waarzegster…

Om de ouders van de verdwenen jongeren te helpen hebben we heel wat initiatieven genomen. Op eentje ervan wil ik hier eens verder ingaan.  Dit hebben we nooit aan de pers verteld: het zou stof geweest zijn voor een groot artikel. De zaak van de verdwenen jongeren leidde immers regelmatig tot “artikels” waarbij de geloofwaardigheid niet altijd als belangrijkste element op de voorgrond stond.

Op een dag stond er zelfs in een weekblad dat iemand wist waar An en Eefje zich bevonden, ergens aan de kust op een appartement… Zo een uit de lucht gegrepen beweringen hielden op geen enkele wijze rekening met de gevoelens van de ouders die oneindig diep gekwetst waren en een vertwijfelde zoektocht naar hun kinderen ondernamen…

In februari 1996, acht maanden na de verdwijning van Julie en Mélissa, gingen we te rade bij een waarzegster. Wij, dat waren de heer Kistemann (vader van de vermoorde Marc), Gilberte F. en ikzelf. Halverwege tussen Genk en Hasselt kwamen we terecht in een appartement. De bewuste dame vroeg een kaart van de omgeving van Luik. Ze beschreef een boog rondom Grâce-Hollogne en duidde op de autowegenkaart met 2 pijlen aan uit welke richting de ontvoerder (van een ontvoering was ze zeker beweerde ze) was gekomen en in welke richting hij was vertrokken: vanuit Luik, richting Namen.

Voor mij was dat aanvaardbaar: je hebt 1 kans op 2 dat je juist zit… maar dan begon het heel erg te worden. De kleine “fillettes” zouden niet meer in leven zijn en omgebracht zijn door een man van ongeveer 30 à 40 jaar, werkloos, met snor, van de omgeving van Luik. Toen ze nog gedetailleerder werd vroeg ik haar de politie in te schakelen omdat er volgens mij in zo een beperkte straal maar weinig mannen zouden te vinden zijn waarop die beschrijving paste. En … dat zijn nogal beschuldigingen. De dame vond dat ik haar niet geloofde en ik moest buiten gaan wachten…..

Nog andere ‘tips” kwamen van elders binnen, onder andere van aan de kust: beschuldigingen zelfs aan het adres van erg concreet aangeduide mensen..: dat kon echt niet meer …

We zijn dan onverminderd doorgegaan met het steunen van de ouders door ons te concentreren op het verspreiden van affiches, het verzamelen van werkstukken en het onder de aandacht houden van de verdwijningen. Soms werd er de beschuldiging geuit dat ouders teveel media-aandacht zochten maar voor hen was dat echt de enige manier om de bevoegde instanties aan te sporen om met onverminderde ijver te blijven zoeken…

15-09-2006 om 13:45 geschreven door Frans  

Tentoonstelling van de werkstukken van jongeren in Jemeppe-sur-Meuse: einde mei 1996. De leerlingen Sociale Activiteiten samen met de ouders en het broertje van JULIE.

Langzamerhand wordt het winter, kersttijd… Maar nog altijd geen nieuws van de verdwenen jongeren. Het gerecht houdt de lippen op elkaar omdat men het geheim van het onderzoek niet mag schenden. De ouders, familieleden en vrienden van de jongeren vergaderen regelmatig en nemen verschillende initiatieven: kaarten versturen, affiches aan plakken en opsturen, interviews bij radio en tv, reizen naar het buitenland na een zoveelste tip…

’s Zondags, nadat ik in de kerk heb orgel gespeeld, rij ik snel naar Grâce-Hollogne waar we de hoofden bij elkaar steken met een vrij grote groep: ouders van Julie en van Mélissa, familieleden, buren, Robert Wasseige, Mr Poncelet, Roger Leloup (tekenaar van Yoko Tsuno), ….. Rond 5 uur gaat er een flash naar Belga en rond half 6 krijg ik dikwijls een telefoontje van mensen van de pers:”Of ik toch nog iets méér kan vertellen dan wat er in het korte communiqué staat…” maar dat kan niet…

We gaan naar een pater die gespecialiseerd is in organisaties in Zuid-Amerika (misschien zijn de jongeren daarheen ontvoerd), in Antwerpen worden de afvaarten van grote zeeschepen in de gaten gehouden:(een zeeschip vertrok de dag na de verdwijning van An en Eefje EN de dag na de verdwijning van Julie en Mélissa. Wanneer die boot ook vertrekt daags na de verdwijning van Sabine Dardenne denkt men een spoor te hebben maar bij de verdwijning van Laetitia blijkt ook die piste verkeerd te zijn… We gaan te rade bij een waarzegster … er komen anonieme telefoons met “oplossingen” … allemaal te veel om volledig te vertellen…

Maar nu eerst terug naar de “draad” van ons verhaal…

In die kersttijd ontvangen we heel wat werkstukken van de jongeren en langzamerhand beginnen we een eerste grote tentoonstelling voor te bereiden: ze zal plaatshebben op 30 en 31 mei te Jemeppe-sur-Meuse: bijna 2000 werkstukken worden er tentoongesteld… Ondertussen is ook Sabine verdwenen en Anny Russo-Gahy spreekt de profetische woorden: “Si on en trouve une, on les retrouvera toutes” hetgeen betekent “Als we er eentje terugvinden, zullen we ze allemaal vinden”. Dat zal naderhand maar al te waar blijken te zijn…

13-09-2006 om 13:58 geschreven door Frans  

Deze keer verspreiden we onze Boodschap voor een Betere Wereld in India, in de taal Konkani: taal 347 !

De vertaling werd gemaakt door Shennoy Dsouza, waarvoor onze hartelijke dank! 

Konkani is een Indo-Arische taal hoewel veel woorden afgeleid zijn van de Dravidische talen. De taal wordt gesproken in de gebieden Goa, Maharashtra, Karnataka en Kerala in India. Door de invloed van westerse talen (Portugees, Engels) dreigde het Konkani uit te sterven. Er zijn ongeveer 7,5 miljoen sprekers. (bron: Wikipedia)

12-09-2006 om 11:12 geschreven door Frans  

06-09-2006 om 20:10 geschreven door Frans  

Ook in Indonesië wordt onze positieve en hoopvolle Boodschap voor een Betere Wereld verspreid. Ze werd er vertaald in het Sundanees : taal 345 !!!

De vertaling werd verzorgd door Ms Reza Hernanza Desiawan !
Zij zorgde voor een lokale invulling van de Sundanese taal . De taal wordt gesproken door ongeveer 28 miljoen mensen die voornamelijk wonen op de hooglanden van West-Java.

SUNDANEES

"Anu di tuju ku kami, nyaeta kanggo ngawangun hiji dunia anu langkung sae, sareng tentrem. Dimana sadaya marulangkalih bakal ngengngingkeun pendidikan sareng kahirupan anu langkung sae. Sareng mampu ngembangkeun sadaya bakat kabisa anu dipika gaduh sacara optimal. Ngarah dina waktos ayeuna sareng waktos anu kapayun, maranehna tiasa ngabantos hiji sareng nu sejenna dina sumanget kapidulur anu tulus.
Silih percaya sareng silih hormat".

Nederlands

"Wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect."

En ... zoals steeds ... we speuren verder !!!

04-09-2006 om 09:46 geschreven door Frans  

Deze keer kunnen we onze Boodschap voor een Betere Wereld publiceren in een taal met "roots" in ons verre verleden  :   Keltisch   : taal 344 !

Deze "variant" wordt voornamelijk gesproken in Ierland.

Keltisch

"Ba mhaith linn domhan slán a chruthú ina mbeidh déa oideachas ar fáil do gach leanbh, i dtreo is gur féidir leo feabhas a chuir ar a gcuid tabhairtaisí ar fad, agus go mbeidh ar a gcumas, da bhrí sin, cabhrú le chéile i spiorad chomh-mheasa, muinín agus aontais, anois agus san am atá le teacht."

Nederlands

Wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.

En ... zoals steeds ... we speuren verder !!!

01-09-2006 om 10:10 geschreven door Frans  

Ook tijdens de publicatie van het verhaal van ons project zoeken we verder naar vertalingen en de verspreiding van onze Boodschap voor een Betere Wereld. Van op de Filippijnen ontvingen we de vertaling van onze Boodschap in een zeer lokale taal : Kagayanen : taal 343 !

Kagayanen wordt ook genoemd : CAGAYANO CILLO en/of CAGAYANCILLO.  De taal wordt gesproken in de provincie Palawan. Er zijn ongeveer 25.000 sprekers !

KAGAYANEN

"Ame na tuyo na paagi ta ame na mga buaten, mga ittaw ta bilog na kalibutan may anen na dayad daw luwas na maistaran daw tanan na mga bata may upurtunidad na makaangken ta dayad na idukasyon daw magsagad gid ta paggamit ta iran na mga talinto, aged anduni daw ta uryan na mga adlaw na danen an may mga idad en, magtabangay danen ta kada isya na danen an gaisyaay, may salig ta kada isya daw garispituay"..

Nederlands

29-08-2006 om 21:35 geschreven door Frans  

Maar we zoeken niet alleen naar de jongeren in het Frans en het Nederlands. Samen met de vele tientallen kaartjes sturen we ook het gedicht. Met wat hulp heb ik er intussen ook een Engelse en een Duitse versie van gemaakt.

De Engelse ontstaat via medewerking van S. Delaere die een jaartje in Amerika studeert en daar in Arizona samen met enkele medeleerlingen mijn vertaling aanpast! Mr Ron Johnson uit Gloucester geeft de Engelstalige versie een “Engelser” tintje door er enkele typische Amerikaanse uitdrukkingen uit te halen.

De Duitse versie wordt verbeterd door N. Schaffranek die Duits studeert aan een universiteit in Nederland

Prayer                                                          Gebet

In the middle of the field                                  Inmitten der Felder

walking slowly                                                dahinschreitend

you look around you                                       mit trägem Wanderschritt

all alone                                                          schaust du dich um

with your thoughts                                           einen Augenblick allein

your doubts, your joys,                                    ganz allein

dispair, secrets …                                           mit all deinen Gedanken

                                                                       deinen Zweifeln, deiner Freude

                                                                       Ratlosigkeit und Vertrauen …

A tear wells up                                                In deinen Augen

in your eyes                                                     schwillt eine Träne,

softly,                                                              langsam

it finds a way                                                   sucht sie ihren Weg

down your cheek.                                            über deine Wange.

Like in a sparkling light                                   Wie in einem gleisenden Lichte

you see                                                           siehst du dann

a poppy, a cornflower,                                    eine Pfingstrose, eine Kornblume,

a sparrow,                                                      eine Schwalbe,

two butterflies …                                            zwei Schmetterlinge …

Then, you look up                                           Dann schaust du empor

and full of love and hope                                  und liebevoll

you say a prayer                                              murmelst du ein Gebet,

you give thanks                                               du dankst

and                                                                 und

you ask …                                                      bittest …

Als je de verschillende versies in stilte of met begeleiding van wat zachte muziek leest, klinken ze alle 4 heel mooi …..

Ondertussen komen de eerste werkstukken binnen: de jeugd begint haar gevoelens over de verrdwenen jongeren te uiten...

26-08-2006 om 11:27 geschreven door Frans  

Met alle mogelijke middelen wordt er gezocht naar de verdwenen jongeren. Duizenden affiches, “affichettes” en kaartjes worden gedrukt. Dit gebeurt langzamerhand in meer en meer talen: “Verdwenen”, “Disparues”, “Missing”, “Verschwunden”. En ook verschijnen de zinnetjes:”Wij zoeken vertwijfeld naar…”, “Nous cherchons désespérément”, “Cerchiamo disperatamente”, “Wir suchen verzweifelt”…  Maar er is geen enkele teken van vooruitgang te bespeuren…

Samen met de leerlingen Sociale Activiteiten verstuur ik vanuit onze school honderden kleine affiches en kaartjes en dit naar alle uithoeken van de wereld. Zo hebben we bijvoorbeeld info gestuurd naar vrijwel alle Belgische Ambassades en Consulaten in het buitenland.

Ondertussen ontvangen we in Grâce-Hollogne bij tante Anny, in Bilzen bij Gilberte Fabry, thuis en op onze school enkele kindertekeningen. Dat brengt ons op de idee om de kinderen van België te vragen hun gevoelens over de verdwenen jongeren via een werkstuk kenbaar te maken.

Een eerst “werkstuk” schrijf ikzelf: een gedicht, eigenlijk een gebed, waarin de gevoelens uitgedrukt staan die ik ervaar bij deze verdwijningen, gevoelens die ik deel met de familie, de vrienden, de jongeren … En om de tekst “toegankelijk” te maken voor iedereen vertaal ik hem dadelijk in het Frans: deze versie verschijnt in verschillende Franstalige kranten: het is hartversterkend voor de ouders en familie en het is de inleiding op vele werkstukken – meer dan 4000 – die we zullen ontvangen.

Hier mijn tekst over onze zoektocht (naderhand vertaal ik hem ook in het Engels en het Duits met de hulp van enkele vrienden …) waarbij de 2 vlinders duidelijk verwijzen naar Julie en Mélissa, een beeld dat in vele tekeningen zal overgenomen worden…

Gebed                                                                        Prière

Temidden van de velden                                              Au milieu des champs

voortschrijdend                                                           te promenant

met trage wandelstap                                                  lentement

kijk je om je heen                                                       tu regardes autour de toi

even alleen                                                                  seul, un moment

gans alleen                                                                  tout seul

met al je gedachten                                                     avec tes pensées,

je twijfels, jevreugde                                                   tes doutes, tes joies,

wanhoop en vertrouwen                                              désespoir, confiance …

In je ogen                                                                   Une larme

zwelt een traan                                                            naît dans tes yeux

langzaam                                                                     doucement

zoekt ze een weg                                                        elle cherche sa route

over je wang.                                                              Sur ta joue

Als in een glinsterend licht                                            Comme dans une lumière

                                                                                  étincelante

zie je dan                                                                    tu vois

een klaproos, een korenbloem,                                    un coquelicot, un bleuet,

een zwaluw,                                                                une hirondelle,

twee vlinders…                                                           deux papillons …

Dan kijk je omhoog                                                    Alors, tu lèves les yeux

en liefdevol prevel je                                                   et plein d’amour et d’espoir

een gebed,                                                                  tu dis une prière,

je dankt                                                                      tu rends grâce

en                                                                               et

je vraagt….                                                                tu demandes …

F.Medaer

24-08-2006 om 00:00 geschreven door Frans  

We schrijven het schooljaar 1995/1996.
In het College van het Heilig Kruis te Neeroeteren geef ik Geschiedenis, Frans, Latijn, een beetje Grieks, ben ik verantwoordelijk voor het college EN geef ik 2 uur per week het “vak” Sociale Activiteiten.

Het is een 2-uurs optie die leerlingen van het Eerste Jaar Middelbaar kunnen kiezen. Er is geen echt vastomlijnd programma en de leraar kan zelf de belangrijkste doelen trachten in te vullen. Voor mij is dat proberen om leerlingen dusdanig te motiveren dat ze een sociale ingesteldheid voor de rest van hun leven zullen “meedragen”. Ook is het belangrijk de leerlingen in contact te brengen met de alledaagse realiteit om daarin reeds op jonge leeftijd een rol te kunnen vervullen.

Het schooljaar ervoor heb ik als thema gekozen “Verkeersveiligheid”, dit naar aanleiding van het verongelukken van een oud-leerling. Maar welk thema kan ik kiezen voor september 1995 ?

Toch is een onderwerp vinden niet echt moeilijk, wel om er een jaarwerking rond uit te bouwen. Eind augustus zijn namelijk An en Eefje verdwenen aan de Belgische kust en sedert juni wordt er ook met man en macht gezocht naar Julie en Melissa. De 2 kleine meisjes zijn verdwenen in Gräce-Hollogne. Op het eerste gezicht  is er geen overeenkomst behalve het feit dat ze verdwenen zijn.

An en Eefje zijn teeners, bijna jonge volwassenen, uit Vlaanderen (Hasselt), verdwenen aan de kust. Julie en Melissa zijn 8-jarige meisjes, verdwenen in Wallonië. Er is geen enkele “link” en we leven in 1995 nog steeds in het “pré-Dutroux tijdperk”. Niemand heeft een concreet idee over hetgeen gebeurd kan zijn en alle mogelijke pistes worden gelanceerd.

Omdat ik ook Franse les geef bel ik naar de omgeving van de verdwenen meisjes, zowel in Hasselt als in Grâce-Hollogne. Bij de familie Marchal krijg ik dadelijk gehoor: men zal mij affiches opsturen met de foto van An en Eefje en in het groot het woord “Verdwenen”. De tante van Melisssa, Mw A.Russo-Gahy belooft me snel affiches op te sturen met daarop “Disparues”.

Samen met de 8 leerlingen die gedurende het schooljaar 1995-1996 het vak “Sociale Activiteiten” gaan volgen, bekijk ik begin oktober de affiches… Deze leerlingen gaan een heel bewogen periode van onze recente geschiedenis van heel nabij meemaken…

“Verdwenen” – “Disparues” , de kiem van het vertaalproject!

23-08-2006 om 00:00 geschreven door Frans