De "schatjes" Thibault en Julie op een regenachtige vakantiedag!
Maarten en Jonas in hun "zand-fort"!
Mijn schoonmoeder Mw. Anna Conings-Bocken : 98 jaar op 08-10-2007 !!! Omringd door al haar kinderen, overleden op 15 december 2007.
Thibault en Julie worden groter... juni 2008
Jonas wordt 9 en Maarten en opa vinden het ook geweldig !
Thibault en Julie in het ballenbad!
Julie leest haar Nieuwjaarsbrief op opa's schoot! 01-01-2009.
25 april 2009 : Julie en Thibault in Plopsa Coo tijdens de Vrijwilligersdag van Child Focus!
13 juli 2009 : Julie en Thibault in Kinderstad Heerlen!
18 sept 2009 : Opa met Julie en Thibault in Maasmechelen Village !
Julie in balletpakje gaat haar balletvriendjes "trakteren" op haar verjaardag!
Communicant Maarten bedankt zijn lieve nichtje Julie voor de mooie cadeautjes: 13 mei 2010.
Julie en Thibault met de trein op weg naar Brussel! 17 aug 2010
25 dec 2010 : Julie als "sneeuwpop(je) !
10 maart 2011 : Museum voor Natuurwetenschappen Brussel : Thibault aangevallen door een vleesetende dino !!!
20 april 2011 : Tongeren : Gallo-Romeins Museum : Jonas en Maarten met hun diploma "Archeoloog voor 1 dag"!
25 sept 2011: Maarten treedt in de voetsporen van zijn overgrootvader: hij volgt klarinetles en speelt op de klarinet van zijn overgrootvader Pierre Medaer!
03 april 2012 : Julie noteert de bestellingen voor het eten in haar "restaurant"!
Een Betere Wereld
Boodschap in vele talen met info, concrete projecten, vrijwilligerswerk en verslag daarover, geschiedenis van onze regio.
19-10-2006
Het verhaal van het project : deel 10 : op weg naar de Witte Mars.
(Deel 10) op weg naar de Witte Mars.
September 1996 en oktober staan in België volledig in het teken vande vermoorde jongeren. Iedereen, van kleine man in de straat tot de Koning toe, formuleert zijn bedenkingen. Vele mensen zijn verdrietig en boos en men wacht op een gelegenheid om aan deze frustraties uitdrukking te geven.
Men krijgt de kans wanneer op initiatief van de mama van Elisabeth Brichet de idee gelanceerd wordt van een mars doorheen Brussel, een mars van de stilte, een Witte Mars. Daarbij staat het wit op die dag niet alleen voor de onschuld van de kinderen maar ook voor politieke neutraliteit.
Vanuit de omgeving van Julie en Mélissa word ik enkele dagen voor de Witte Mars benaderd om te helpen bij de micro op het podium: het is gemakkelijk in België als je tweetalig bent! Omdat het vooral ook gaat over kinderen heb ik 2 jongeren uit ons dorp gevraagd mee te gaan om een Boodschap op het podium voor te lezen. Vanuit ons dorp zullen we gaan met een goedgevulde bus: 54 personen.
Heel het land kijkt uit naar die zondag en de ouders van de verdwenen en vermoorde jongeren worden de exponent van alles wat er in die dagen in België belangrijk is!
Het verhaal van het project : deel 9 : 07 september 1996
07 september 1996 : An en Eefje worden begraven.
De dagen na de TV-uitzending wordt de begrafenis van An en Eefje voorbereid. De families besluiten de jongeren in een afzonderlijke dienst te herdenken. Samen met Anny Russo-Gahy, tante van Mélissa , en Nancy Vandebroeck van het Belang van Limburg, brengen we zoveel mogelijk betrokken familieleden van Julie en Mélissa, van de geredde Sabine Dardenne en van andere verdwenen jongeren bij elkaar. We komen samen in de kantoren van het Belang van Limburg te Hasselt. Eerst gaan we naar de dienst voor Eefje, daarna wonen we de plechtigheid voor An bij in de kerk te Hasselt. In de groep zijn er de ouders en grootouders van Julie en Mélissa, andere familieleden, de ouders en de zussen van Sabine, de papa van Nathalie Gijsbrechts, de kinderrechtencommissaris van de Waalse gemeenschap, Mw Botte, Mw Bouzet mama van Elisabeth Brichet -, enz : voor allen heb ik 2 witte rozen meegebracht
Het zijn onvergetelijke momenten waar droefheid, tederheid maar ook gemengde gevoelens samen komen. Daarbij wordt er enerzijds afscheid genomenvan de 2 Hasseltse jongeren maar tegelijkertijd wordt het eigen leed door deze mensen met anderen gedeeld
In de loop van de volgende werken staat het land in rep en roer, vooral na het spaghetti-arrest. Alles (verdriet, medelijden, frustraties, gevoelens van innige deelneming, vragen naar verantwoordelijkheden, angst, ..) culmineert ten slotte in de Witte Mars op zondag 20 oktober 1996, nu reeds 10 jaar geleden
Het verhaal van het project : deel 8 : TROS VERMIST (05/09/1996)
(Deel 8) Het programmaVERMIST in onze school
Tussen al deze gebeurtenissen door staat weer een nieuw schooljaar voor de deur. Met mijn nieuwe leerlingen Sociale Activiteiten wil ik verder werken rondom het thema Verdwijningen. Maar, de toon van de werkstukken die nu in grote getale binnenstromen verandert. Waar in het begin hoop en vertrouwen werd uitgetekend, slaat de toon nu om in verdriet, angst, woede, wanhoop Dit negatieve denken van zovele jongeren zou een beslissende factor worden in de positieve Boodschap voor een Betere Wereld die ik later zou schrijven en die nu reeds in zovele talen rond de wereld reist!
Op een middag komt er een belangrijke telefoon: de TROS! De makers van het programma VERMIST willen een programma maken over de help(st)ers! Als locatie voor een uitzending stel ik onze school voor: het College te Neeroeteren. De uitzending wordt vastgelegd voor donderdag 5 september. Alles wordt tot in de puntjes voorbereid: het leraarslokaal is het centrale punt waar de TV-ploeg haar computers plaatst en de studiezaal zal dienst doen als studio! Heel wat mensen worden gecontacteerd om mee te werken aan de uitzending Maar tijdens de voorbereidingen komt er die vreselijke 3de september: de lichamen van An en Eefje worden teruggevonden.
De TV-uitzending gaat toch door. Het wordt een heel moeilijke dag. Omdat de ploeg geen tolk bijheeft doe ik zelf telefonisch een interview met de moeder van Laetitia (ik heb ongeveer 39 jaren Franse les gegeven). In onze school zijn o.a. de tante van Mélissa, de man met de speurhond, de papa van Nathalie Gijsbrechts, ..: ze worden allen geïnterviewd door Jaap Jonbloed. Tijdens een korte pauze komt er een fax van Paul en Betty of ik even de tekst voor het bidprentje van An in het Frans wil vertalen. Dat doe ik ook nog , toch wat zenuwachtig, want er zullen vele tienduizenden exemplaren gedrukt worden. Daarom bel ik nog even met een collega in Maaseik om mijn vertaling nog eens te checken.
s Avonds rijden we nog maar eens vlug naar Hasselt
Het verhaal van het project: deel 7 (vervolg van 15/09) .
(Deel 7) Julie en Mélissa
In augustus 1996 raakt alles in een stroomversnelling. Op 09 augustus wordt Laetitia Delhez ontvoerd. s Avonds hebben we een bijeenkomst in Grâce-Hollogne. We denken nog steeds aan het spoor van de zeeschepen maar in de loop van de nacht komt er het bericht dat de bedoelde cargo de volgende dag niet vertrekt vanuit de haven van Antwerpen. Weer een verkeerd spoor
Maar, dank zij gegevens die verstrekt worden door een getuige komt men op het spoor van Dutroux. Samen met Michelle Martin en Michel Lelièvre wordt hij aangehouden op 12 augustus. Er volgt weer een huiszoeking in het huis van Dutroux in Marcinelle maar het is slechts na aanwijzingen van Dutroux dat Laetitia en Sabine kunnen bevrijd worden op 15 augustus. Het hele land staat in rep en roer want tijdens de volgende dagen wordt het langzamerhand duidelijk dat een aantal diensten naast elkaar door hebben gewerkt
Op zaterdag 17 augustus worden te Sars-la-Buissière de lichamen ontdekt van Julie en Mélissa. Op 18 augustus geeft Dutroux toe dat hij ook An en Eefje ontvoerd heeft maar verder is er nog geen nieuws
Op 20 augustus ga ik met Gilberte en een 6-tal van mijn leerlingen Sociale Activiteiten naar Grâce-Hollogne om er afscheid te nemen van Julie en Mélissa. De leerlingen worden er bij de familie ontvangen en dat maakt op hen een onvergetelijke indruk. Zo ervaren ze een bijzondere waardering voor de hulp die ze boden tijdens het afgelopen jaar.
In de vroege ochtend van 22 augustus rijd ik samen met mijn echtgenote naar Hasselt. Daar nemen we Paul Marchal en zijn echtgenote Betty in onze auto. Paul zit naast mij en kijkt een berg correspondentie door. We rijden we naar Luik, naar de begrafenisplechtigheid.Op de parking stapt een man op ons af. Het is de burgemeester van Sars-la-Buissière. Hij geeft me een grote bruine omslag: daarin zitten heel wat brieven van inwoners die hun spijt uitdrukken dat het in hun dorp is kunnen gebeuren Ik moet ze bezorgen aan de families van Julie en Mélissa.
De kerkelijke plechtigheid is indrukwekkend en op het kerkhof zijn we dadelijk na de dienst slechts met enkele tientallen aanwezig: later komt er een immense mensenmassa en wordt het oord één grote bloemenzee
Enkele dagen later zal de realiteit nog verschrikkelijker blijken te zijn
Mary Grace Alonzo spreekt vandaag op een Congres in Indonesia (Batam) over ons project. Dank zij haar inzet kunnen we weer een Filippijnse taal toevoegen aan onze lijst: onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Kapampangan : taal 359 !
Ongeveer 2,3 miljoen mensen (op een bevolking van ongeveer 76 miljoen) spreken Kapampangan, voornamelijk in de provincies Pampanga en Tarlac. Maar je vindt de taal ook in de regio's Nueva Ecija, Bulacan en Bataan.
KAPAMPANGAN
(Filippijnen)
" Eng kekaming layunin ay gawan yang mabuti at ligtas eng kekatamung mundo, potang eng lahat a kabataan makatanggap la o makapag-aral la, madevelop da eng talento da, potang ngeni at pag metanda naqla, sopan da eng bawat isa na matatag la, ating tiwala at pagalang keng bawat isa".
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Vandaag "reizen" we naar Namibia waar we een vertaling konden krijgen van onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Oshindonga: taal 358 !
Oshindonga telt in Namibia ongeveer 300.000 sprekers. Je vindt de taal in het Ovamboland in Namibia (Namibië). Ze wordt ook gesproken in Angola.
Oshindonga
"Elalakano lyetu okutunga ombili nonkalo yoopala muuyuni moka aanonona ayehe taa tammba epudho longo lyiihwapo no taa putudha omagano gawo niitalenti yawo yiihwapo op nee pethimbo ndino nokomongula sho yakoka ya gandye omakwatho kwaayehe pambepo yuukwanankali, yeyinekelathano noyesimanekathano."
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Deze keer zoeken we het veel dichter bij huis! We gaan naar Nederland, meer bepaald naar de gemeente "het Bildt". Daar werd onze Boodschap voor een Betere Wereld vertaald in de taal Bildts: taal 357!
De vertaling werd gemaakt door de heer Klaas Dankert, voormalig burgemeester van de plaats "het Bildt". De gemeente het Bildt ligt in Nederland, ten noorden van de lijn Harlingen, Franeker en Leeuwarden (per 21/09/2005 11.000 inwoners, opp. 10.200 ha).
Over deze taal schrijft de heer Dankert:
'Het bijzondere aan het Bildts is in mijn optiek dat het nog een springlevend overblijfsel is van de inpoldering, nu 500 jaar geleden. George van Saksen had een contract gesloten met de broers Dirk, Floris en jacob van Wijngaarden en Thomas Beuckelaar, schoonzoon van Floris. Deze Zuid-Hollandse heren moesten het buitendijkse land in de mond van de oude Middelzee inpolderen door in één zomer een dijk van ongeveer 16 kilometer aan te leggen. In 1505 is deze dijk door arbeiders vooral uit Zuid-Holland en Zeeland helemaal met 'skop en pipegaal' aangelegd. De taal van deze mannen met invloeden van het Fries van de mensen op het aangrenzende 'oude land' werd het Bildts. Er zijn op het Bildt nog altijd bepaalde woorden die je verder alleen in Zuid-Holland hoort.'
We zijn de heer Dankert bijzonder dankbaar en we wensen hem alle succes toe in zijn strijd om het behoud van deze taal!!!
Bildts
Wy wille n failige wereld werin alle jonges en maisys, onder goeie begelaiding, al hur talinten soa goed mooglik ontplooie kinne om se nou en later in dienst te stellen fan nander in n geest fan solidariteit, fertrouwen en respekt fan en foor nander.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect
We kunnen onze Boodschap voor een Betere Wereld weer eens weergeven in een volgende, bijzondere taal: Teduray : taal 356 !
De vertaling werd ons via Mary Grace bezorgd. Ze werd gemaakt door "Mr. Marcelo A. Victorian, Property Custodian, Brent Hospital and Colleges Incorporated from the Philippines". Dus, weer een Filippijnse taal! Er zijn ongeveer 50.000 sprekers van deze taal die ook als Tirurai of Tiruray wordt aangeduid. Ze wordt gesproken in Upi, Cotabato, Mindanao.
Teduray
Me-uyot gey be meginek nek ke' inged kay kluhanan ne do eng', anok gefeganadro, gamit ro'y getiga ruwe anok tbangan nuwoy tukid-segetew, mangey be seketiman ne, domon btab kesarig fedew fing-nge be kesadeka e' segilew-gilew.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Een heel bijzondere vertaling van onze Boodschap voor een Betere Wereld konden we ontvangen uit Bhutan! Onze Boodschap in de taal Dzongkha: taal 355 ! Klik op de foto om ze te vergroten! De sierlijke lettertekens vormen op zich een "kunstwerk"!
Dzongkha is een taal die afgeleid is van het oud-Tibetaans. Het is de officiële taal van Bhutan (130.000 sprekers); tevens wordt deze taal in Nepal gesproken.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Tijdens het Asian Youth Forum 2006 in Batam, Indonesia , zal onze Boodschap voor een Betere Wereld besproken worden!
Onze ijverige Filippijnse medewerkster Mary Grace Alonzo zal er spreken over de betekenis van onze Boodschap, over haar wereldwijde verspreiding (meer dan 500 talen) en over het feit dat ze reeds bestaat in meer dan 30 originele Filippijnse talen!
In de inleiding situeert ze het project: ontstaan vanuit België, ontwikkeling, aantal talen, contacten, acties...
Ze behandelt daarna de Boodschap (in het Engels) in 5 hoofdstukken:
1. Ieder kind, waar ter wereld ook, heeft talenten en moet de kans krijgen die ten volle te ontwikkelen. 2. Daarvoor is een "veilige" omgeving nodig! 3. Wat is er nodig om die talenten individueel te kunnen ontwikkelen. (individuele dimensie) 4. Als je je talenten ontwikkeld hebt, doe er dan iets mee ten voordele van de anderen ! (sociale dimensie). 5. En ... doe dat in een geest van vertrouwen, solidariteit en WEDERZIJDS RESPECT!
We hebben het financieel kunnen mogelijk maken dat Mary Grace daar onze Boodschap kan overbrengen!
We wensen haar veel succes en... we wachten met spanning op de resultaten! Weer een jongere die kansen krijgt... en hopelijk daarna nog veel anderen!
Het thema van het forum : "Asian Youth Responses to the Millennium Development Goals: Is the Future Within Reach?".
Deze keer nog eens een Afrikaanse taal en... met de hand geschreven en ingescand opgestuurd: onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Ndebele : taal 354 !!!
Deze taal wordt gesproken in Zimbabwe: er zijn ongeveer 1,5 miljoen sprekers! Ze wordt gesproken in Matabeleland. Buiten Zimbabwe vindt men ongeveer 8000 sprekers in Botswana.
NDEBELE
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Weer een heel bijzondere vertaling van onze Boodschap voor een Betere Wereld in een heel lokale taal: Mamanwa : taal 353 !
Deze lokale taal komt voor op Surigao del Norte in de Filippijnen. de vertaling werd gemaakt doior enkele lokale mensen in samenwerking met een plaatselijke leraar. Het is echt uitzondelijk om van hieruit deze vertaling te kunnen vastkrijgen! Thank you very much!
Mamanwa
" Ang kananing katujoan aniya kananing pagmugna nga isa ka madajaw nga kalibutan hain kutob ya ko moimpisahan kapag angot hasta nga makapadajon kapag-tuon hasta nga nagtogkad niran ya kanirang pagsabot daw kuman kon silom kon siran hingkod di makatabang di ka tahas kapag sinabtanay."
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Met enkele dagen vertraging (mijn echtgenote is herstellende in het zieknhuis na een operatie) kan ik toch weer even de tijd vinden om onze Boodschap voor een Betere Wereld weer in een andere taal voor te stellen: Isnag : taal 352!
Het is weer een Filippijnse taal. Ze wordt slechts door een 30.000 mensen gesproken. Zij leven op het eiland Luzon, in de regio Noord-Apayao!
Isnag
"Iha handat nga maaramid nga pagapi-yaan se nalalapat idi lubong kadaya ub-ubbing sino ataan adal se na-lalapat nga umado ya panariban kadaya nagrodi sino mabigbig pagpipiyaan iya mudi nga alyaw".
Nederlands
Wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Men spreekt tegenwoordig veel over "wederzijds respect" en ... dat doet ons deugd! Sedert 10 jaar zijn wij met onze actie bezig om daar aandacht voor te vragen EN vorige zondag in Antwerpen, tijdens de jaarlijkse vrijwilligersdag van UNICEF werd nogmaals de nadruk gelegd op het feit dat ALLE KINDEREN ALLE KANSEN MOETEN KRIJGEN OM HUN TALENTEN TE ONTWIKKELEN ! En dat staat duidelijk in onze Boodschap voor een Betere Wereld die we vandaag kunnen weergeven in de taal Iyakan : taal 351 !!! Het is een zeer plaatselijke regionale Filippijnse taal!
Iyakan
"Maksud kamihin matengge dunya sanyang duk kahapan. supaya kemon kamakanakamin makadawhat pangadji lands hap duk tabaktul de manamal iye katan-pandey miyaan, duk sumu-sumudde bang si kabahi de makapag tabang-tabang siye si antarah de param buwah-dambuwah si alen pagtayakkup, pagpangandel duk pag-addat pinag-addat."
Nederlands
Wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
We zijn weer aan een historisch cijfer! Onze Boodschap voor een Betere Wereld kunnen we al publiceren in taal 350 : IBANAG !!!
Ibanag is een taal die gesproken wordt op de Filippijnen, meer bepaald in de provincie Cagaya in het Noord-Oosten van Luzon. Er zijn ongeveer 500.000 sprekers !
Ibanag
"Y paro mi ay mamaro tu mas meyannung anna mas memammo nga davvunao, nga ngamin y ana-anâ ay meyawa nira y meyannung nga edukasion tapenu mapatuggu anna mapabbalin da y appanopanono da ta mekunnay ta ngangangay, tapenu sangao twange noka ta mekunnay ta ammanakam da uwuyya da moffunan katagitadday nira ta espiritu na nassinadday,twange ta agginanama anna angngikakuwa ta kataggitadday".
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Onze Boodschap voor respect en een hoopvolle toekomst voor alle jongeren, waar ook ter wereld, wordt weer op een andere plek op de Filippijnen verspreid! We kunnen ze weergeven in de taal IBALOI : taal 349 !
Van deze taal zijn er ongeveer 110.000 sprekers. Ze wordt gesproken in het centrum en het westen van de Benguet provincie, het westen van de provincie Nueva Vizcaya, Luzon.
IBALOI
Say panggep tejan emin ket mangibungon ni maymayat tan ja duvong cha emin koman a-anak maka-awat era ni mayat chen ashal say mabadinan sha jen idevelope e daing sha say no. embahdeg era mabadin makatulong era ni aget sha panggep ni maymayat tan ni kuwadan tan mawarasan siyara e talek tan panemawat ni sahey cha waray respeto ni sahey.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
We onderbreken het verhaal van ons project weer voor een vertaling van onze Boodschap in een Indonesische taal.
In Jakarta (Indonesië) is er binnenkort een Conferentie waar ook onze Boodschap voor een Betere Wereld zal besproken worden. We hopen de nodige fondsen te vinden om onze Filippijnse medewerkster Mary Grace toe te laten naar Jakarta te gaan in oktober naar het Congres. Via haar contacten in Indonesië verspreidt ze daar ook onze Boodschap van respect en hoop. Juni Siahaan vertaalde onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Batak Toba : taal 348!
Deze taal wordt gesproken in Noord-Sumatra door ongeveer 2 miljoen mensen.
Batak Toba
"Tujuan nami naeng mambangun dunia na lebih denggan dan aman, didia sude dakdanak mandapot pendidikan dan kehidupan na denggan jala mampu mgembangkan sude bakat na i imiliki secara optimal asa di saunarion dan dimasa naing ro, halaki boi marsiurupan i bagas semangat persaudaraan na tulus, saling percaya dan menghormati".
Nederlands
Wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Het verhaal van het project: deel 6 : bij een waarzegster.
Mei 1996: samen met de mama van Mélissa (Carine) tijdens de tentoonstelling van de werkstukken.
Bij een waarzegster
Om de ouders van de verdwenen jongeren te helpen hebben we heel wat initiatieven genomen. Op eentje ervan wil ik hier eens verder ingaan.Dit hebben we nooit aan de pers verteld: het zou stof geweest zijn voor een groot artikel. De zaak van de verdwenen jongeren leidde immers regelmatig tot artikels waarbij de geloofwaardigheid niet altijd als belangrijkste element op de voorgrond stond.
Op een dag stond er zelfs in een weekblad dat iemand wist waar An en Eefje zich bevonden, ergens aan de kust op een appartement Zo een uit de lucht gegrepen beweringen hielden op geen enkele wijze rekening met de gevoelens van de ouders die oneindig diep gekwetst waren en een vertwijfelde zoektocht naar hun kinderen ondernamen
In februari 1996, acht maanden na de verdwijning van Julie en Mélissa, gingen we te rade bij een waarzegster. Wij, dat waren de heer Kistemann (vader van de vermoorde Marc), Gilberte F. en ikzelf. Halverwege tussen Genk en Hasselt kwamen we terecht in een appartement. De bewuste dame vroeg een kaart van de omgeving van Luik. Ze beschreef een boog rondom Grâce-Hollogne en duidde op de autowegenkaart met 2 pijlen aan uit welke richting de ontvoerder (van een ontvoering was ze zeker beweerde ze) was gekomen en in welke richting hij was vertrokken: vanuit Luik, richting Namen.
Voor mij was dat aanvaardbaar: je hebt 1 kans op 2 dat je juist zit maar dan begon het heel erg te worden. De kleine fillettes zouden niet meer in leven zijn en omgebracht zijn door een man van ongeveer 30 à 40 jaar, werkloos, met snor, van de omgeving van Luik. Toen ze nog gedetailleerder werd vroeg ik haar de politie in te schakelen omdat er volgens mij in zo een beperkte straal maar weinig mannen zouden te vinden zijn waarop die beschrijving paste. En dat zijn nogal beschuldigingen. De dame vond dat ik haar niet geloofde en ik moest buiten gaan wachten ..
Nog andere tips kwamen van elders binnen, onder andere van aan de kust: beschuldigingen zelfs aan het adres van erg concreet aangeduide mensen..: dat kon echt niet meer
We zijn dan onverminderd doorgegaan met het steunen van de ouders door ons te concentreren op het verspreiden van affiches, het verzamelen van werkstukken en het onder de aandacht houden van de verdwijningen. Soms werd er de beschuldiging geuit dat ouders teveel media-aandacht zochten maar voor hen was dat echt de enige manier om de bevoegde instanties aan te sporen om met onverminderde ijver te blijven zoeken
Tentoonstelling van de werkstukken van jongeren in Jemeppe-sur-Meuse: einde mei 1996. De leerlingen Sociale Activiteiten samen met de ouders en het broertje van JULIE.
Langzamerhand wordt het winter, kersttijd Maar nog altijd geen nieuws van de verdwenen jongeren. Het gerecht houdt de lippen op elkaar omdat men het geheim van het onderzoek niet mag schenden. De ouders, familieleden en vrienden van de jongeren vergaderen regelmatig en nemen verschillende initiatieven: kaarten versturen, affiches aan plakken en opsturen, interviews bij radio en tv, reizen naar het buitenland na een zoveelste tip
s Zondags, nadat ik in de kerk heb orgel gespeeld, rij ik snel naar Grâce-Hollogne waar we de hoofden bij elkaar steken met een vrij grote groep: ouders van Julie en van Mélissa, familieleden, buren, Robert Wasseige, Mr Poncelet, Roger Leloup (tekenaar van Yoko Tsuno), .. Rond 5 uur gaat er een flash naar Belga en rond half 6 krijg ik dikwijls een telefoontje van mensen van de pers:Of ik toch nog iets méér kan vertellen dan wat er in het korte communiqué staat maar dat kan niet
We gaan naar een pater die gespecialiseerd is in organisaties in Zuid-Amerika (misschien zijn de jongeren daarheen ontvoerd), in Antwerpen worden de afvaarten van grote zeeschepen in de gaten gehouden:(een zeeschip vertrok de dag na de verdwijning van An en Eefje EN de dag na de verdwijning van Julie en Mélissa. Wanneer die boot ook vertrekt daags na de verdwijning van Sabine Dardenne denkt men een spoor te hebben maar bij de verdwijning van Laetitia blijkt ook die piste verkeerd te zijn We gaan te rade bij een waarzegster er komen anonieme telefoons met oplossingen allemaal te veel om volledig te vertellen
Maar nu eerst terug naar de draad van ons verhaal
In die kersttijd ontvangen we heel wat werkstukken van de jongeren en langzamerhand beginnen we een eerste grote tentoonstelling voor te bereiden: ze zal plaatshebben op 30 en 31 mei te Jemeppe-sur-Meuse: bijna 2000 werkstukken worden er tentoongesteld Ondertussen is ook Sabine verdwenen en Anny Russo-Gahy spreekt de profetische woorden: Si on en trouve une, on les retrouvera toutes hetgeen betekent Als we er eentje terugvinden, zullen we ze allemaal vinden. Dat zal naderhand maar al te waar blijken te zijn
Deze keer verspreiden we onze Boodschap voor een Betere Wereld in India, in de taal Konkani: taal 347 !
De vertaling werd gemaakt door Shennoy Dsouza, waarvoor onze hartelijke dank! Konkani is een Indo-Arische taal hoewel veel woorden afgeleid zijn van de Dravidische talen. De taal wordt gesproken in de gebieden Goa, Maharashtra, Karnataka en Kerala in India. Door de invloed van westerse talen (Portugees, Engels) dreigde het Konkani uit te sterven. Er zijn ongeveer 7,5 miljoen sprekers. (bron: Wikipedia)
Konkani
"Amcho laksha banuk aik bhoro ani surakshit sausar, soglee burgaik bhore sheekop ani vadopak thanchhi toknai borpak, thaka lagun aata ani marghi vhodil zauin they vachopak eksoglaik thanchai atmaichaighoot avaz "
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Onze 4 kleinkinderen: foto 1 : Maarten en Jonas foto 2: Thibault en Julie ! foto 3: Thibault en Julie worden groter! foto 4: Julieke bij de kerstman foto 5: Thibault als cowboy in de turnles! foto 6: Julieke 31 maart 2007: ik word groter! foto 7: 11 april 2007: de 4 schatten van kleinkinderen samen met opa. foto 8: Moederdag: Kleindochter Julieke en haar mama Jill.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
