De Standaard is een reeks van tien artikelen gestart waarin de hele regeringscrisis vanaf 10 juni 2007 wordt doorgelicht. Elke dag vier tot vijf bladzijden lectuur van zaken waarvan we het meeste al wisten, zodat men zich afvragen kan, of ze daar bij die krant misschien verlegen zitten om kopij. Voor wie de politiek heeft gevolgd, volstaat het immers de hoofd- en ondertitels te lezen om te weten waarover het gaat. Al zijn er af en toe toch wel enkele punten die het (her)lezen waard zijn. Alleen blijft de vraag of met dat "doorlichten" een halve krant moet worden opgeofferd. Er schijnt in verband met bovenstaande nogal wat kritiek te zijn op het feit, dat de gesprekken met zijne koninklijke hoogheid de koning op straat worden gegooid. Ongehoord, roepen de koningsgetrouwen in koor. Uit de reportage blijkt nl dat Albert Second met de poepers heeft gezeten en hij op sommige momenten helemaal niet meer wist wat aanvangen. De raad die hij krijgt van zijn kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou is ook al stilletjesaan aan het verjaren, zoals trouwens die "onderkoning" zelf. Het bevestigt, wat ik hier reeds schreef ter gelegenheid van de Nieuwjaarsreceptie voor de "gestelde lichamen", nl dat Albert II te oud wordt om zijn functie nog normaal te kunnen uitoefenen (en dat geldt ook voor Jacques van Ypersele enz.). Hij zou dan ook best aftreden en het roer doorgeven aan prins Philippe, zodat we eindelijk nog eens wat vuurwerk zouden kunnen gaan meemaken. Van die prins Philippe gesproken; die heeft nog steeds zijn "geleende" meubelen niet teruggegeven, die hij had aangeslagen in het koninklijk museum voor kunst en geschiedenis, nadat ze daar tijdelijk waren geplaatst wegens de restauratie van het Antwerps koninklijk paleis aan de Meir. Die meubelen, o.m. fauteuils, stoelen en tafels in empirestijl ooit op bestelling van Napoleone Bonaparte besteld bij enkele gerenommeerde Parijse ateliers, hadden allang weer in het paleis aan de Meir moeten staan. Zonder die meubelen heeft het immers geen zin dat gebouw voor toeristen open te stellen, zoals was voorzien. De Vlaamse regering, bij monde van Geert Bourgeois, had een jaar geleden reeds gedreigd met een rechtszaak, maar daar hoort ge de dag van vandaag niet veel meer over. Op een vraag van Bart De Wever, toen die vorig jaar ook (even) op het paleis werd uitgenodigd, vertelde Albert II hem, dat Prins Philippe zou moeten worden vergoed als hij die meubelen terug moet geven! Hoeveel betalen wij die koninklijke familie elk jaar? Zopas hebben ze allemaal nog een opslag gekregen van 6,5%. En dan zou die zelf geen meubelen kunnen kopen? Van meubeljackers gesproken!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen om het toelaten van supertrucks op onze wegen. Daarbij zijn er heel wat misverstanden, ook bij de betrokken beleidsmensen. Om te beginnen rijden die trucks al in Scandinavië en - op proef - in Duitsland en Nederland. Dat die de wegen meer kapot zouden maken dan andere vrachtwagens is een fabeltje, tenzij misschien op plaatsen waar de rotondes niet correct zijn aangelegd (dat komt hier ook voor). Het is niet het totaalgewicht van de supertruck (tot 60 ton) dat telt, maar het gewicht op elke as. Een gewone vrachtwagen die overbeladen is, beschadigt meer wegdek dan een supertruck wiens lading binnen de toegelaten asdrukken ligt. Supertrucks kunnen daarenboven slechts op wel bepaalde wegen rijden, niet op binnenwegen. Waar de supertrucks in elk geval voor zullen zorgen, is voor minder uitstoot van CO² en minder brandstofverbruik. Daarenboven zullen ze zorgen voor een iets minder aantal vrachtwagens op de weg; En dat is hier bij ons meer dan nodig. Ons verkeersnet loopt langzaam maar zeker compleet vast. Rond grote steden als Antwerpen en Brussel gebeurt het nu al bijna dagelijks dat er alles stil staat. In Antwerpen heeft dat ook de maken met de steeds grotere omvang van de haven. Het nieuwe Deurganckdok mag dan wel zorgen voor enkele miljoenen extra containers per jaar, die bakken moeten ook vervoerd worden en dat gebeurt grotendeels via het wegvervoer. Dat is het gevolg van het feit, dat Antwerpen een haven is die ver landinwaarts ligt, zodat de afstand van de haven tot de losplaatsen er kleiner is dan bij havens die aan de zee liggen. Toch wordt dit een drama. Als er niet snel bijkomende afvoerwegen komen, zal alles vastlopen en dat zal geen jaren meer duren. Om de verkeersproblemen rond Antwerpen aan te pakken zal er meer nodig zijn dan alleen maar die Langewapperbrug. De tweede spoorverbinding met de haven kan er niet snel genoeg komen. Ge weet wel: die spoorverbinding die Vlaanderen zelf mag bekostigen; de Walen willen niet dat de federale regering er geld in steekt. Ook moeten de bruggen over het Albertkanaal verhoogd worden, om meer containers via het water te kunnen vervoeren. Verder moet er meer werk gemaakt worden van de uitbreiding van de haven van Zeebrugge, van waaruit men reeds begonnen is containers over te slaan op speciaal daarvoor ingerichte lichters die, via de Noordzee, naar het Albertkanaal kunnen varen. Kortom, het wordt een race tegen de tijd en "de privé" zal het moeten doen. Als we voor dringende zaken op de Belgische overheid moeten rekenen, wordt het wachten op Godot. --- Rond Brussel is het al niet veel beter en dat heeft niets met een haven te maken, maar met de wegenstructuur van België die is opgemaakt in functie van een unitaire staat met Brussel als middelpunt. Dat middelpunt is ondertussen een waterhoofd geworden, waar men beter weg blijft. Recentelijk stond er in de krant nog een artikel van een fabriek (ik herinner me de naam niet), die van Bornem naar Brussel verhuisde. Om zo iets te doen moet ge knettergek zijn. De medewerkers geraken niet tijdig op hun werk (tijdens de spitsuren heeft men twee uur nodig om van hartje Antwerpen in hartje Brussel te geraken!), de leveranciers geraken er evenmin en hetzelfde geldt voor de uitvoer van de afgewerkte producten. Kortom, elke maatregel die zorgt voor verkeersontlasting, is welkom. Ook dus de supertrucks.
De regering Verhofstadt komt morgen weer eens bijeen na zijn tweede vakantieperiode in minder dan twee maanden. Er komt nu geen week, maar een 40-daagse van de waarheid. Het zal nu moeten gebeuren in de 42 dagen die de vasten nog rijk is. Er zijn verscheidene opties: - De francofonen gaan eindelijk tot het besef gekomen zijn dat er een serieuze grondwetswijziging moet komen om dit land er bovenop te krijgen. Persoonlijk geloof ik hier niet in. De marxisten van de PS, die weer mag meespelen, verkiezen een arm België boven een welvarend Vlaanderen. - Er komt geen serieuze staatshervorming maar wel een regering Leterme I, dit onder druk van het ACV. Buiten De Crem ("Crembo" voor de socio's) zijn alle CD&V van enige betekenis ACV-ers. In dat geval bestaat er de mogelijkheid van een breuk in het Vlaamse kartel. - Er komt geen akkoord voor een nieuwe regering, waardoor ook Verhofstadt III de lopende zaken gaat beheren en er nieuwe verkiezingen zullen moeten worden uitgeschreven. Zonder een oplossing voor Brussel-Halle/Vilvoorde zullen die verkiezingen onwettelijk zijn, zodat het land sowieso op springen zal staan. - Er komen rechtstreeks onderhandelingen tussen de gewesten, zoals dat zopas ook gebeurd is voor het (voorlopig) oplossen van het CO² probleem, waarbij men artikel 35 van de grondwet zal toepassen en de gewesten zullen beslissen wat de federale staat nog zal mogen doen. Al bij al mogen wij, Vlamingen, onze handjes kussen dat er volgend jaar weer verkiezingen aankomen. Als dat niet het geval zou geweest zijn, dan heb ik de indruk dat de CD&V al lang had toegegeven, met de klassieke "dood in het hart". Het is dan ook duidelijk dat er niet mag geraakt worden aan de Vlaamse eisen: - Geen samenvallende verkiezingen. - Geen federale kieskring. - Geen uitbreiding van Brussel. - Geen paritaire senaat. - B-H/V gesplitst zonder toegevingen. - Splitsing van (minstens een deel) van de sociale zekerheid. - Splitsing van de arbeidswetgeving. Kortom, Vlaanderen moet de kans krijgen zijn welvaart te bestendigen en zelfs te verbeteren. Alleen op die manier kan ook Wallonië mee blijven profiteren van die welvaart, al moet er wel een datum geplakt worden op het uitdoven van die transfers. De kans dat de wereldeconomie op een lager pitje zal gaan draaien, is meer dan waarschijnlijk. Als Vlaanderen dat niet realiseert zal er een dag komen, waarop het zijn welvaart zal verspeeld hebben. Kapotgegaan aan solidariteit!
Mocht er iemand op het idee komen om een fanclub voor Al Quaeda in België op te richten, dan is het nu het moment. Volgens het hof van beroep van Antwerpen is het nl helemaal geen misdrijf te sympathiseren met zo'n terreurgroep, zolang men maar geen misdrijven pleegt op Belgisch grondgebied. Om dat duidelijk te stellen heeft dat hof zopas de Turkse terreurcel in België van de DHKP/C compleet vrijgesproken, op enkele voorwaardelijke maandstraffen na. Deze laatste heeft men moeten geven omdat de groep een appartement vol wapens had gestouwd (tot en met een bazooka!), maar ook dat kan geen kwaad zolang men er maar niets mee uitspookt in dit apenland. Laten we het zeer duidelijk stellen: de DHKP/C is een organisatie die in Turkije meer dan driehonderd aanslagen heeft gepleegd met tientallen doden, waaronder heel wat onschuldige mensen (o.m. bij een aanslag op een bus). Bij één ervan werd Fehrye Erdal gefilmd, toen ze een groepje moordenaars de toegang verschafte in het kantoor van een zakenman, die daarna, samen met nog twee andere aanwezigen, werd doodgeschoten. De hoofdbeschuldigde in Antwerpen, Musa Asoglu, heeft er zelf voor gezorgd dat Erdal hier kon ontsnappen. Tegen haar loopt een internationaal aanhoudingsbevel. De DHKP/C is officieel door Europa bestempeld als een criminele terreurorganisatie en is in landen als Nederland en Duitsland verboden. Tijdens de processen in Gent en Brugge kregen de beschuldigden fikse straffen, maar in Antwerpen zijn alle bezwarende argumenten van tafel geveegd. In Gent en Brugge kent men er blijkbaar niets van. Nota bene: we spreken hier over hetzelfde hof van beroep dat eerder vorig jaar de moordenaar van Guido De Moor alleen maar een werkstraf gaf en die zopas ex-politiecommissaris Debie zwaar veroordeelde omdat hij enkele Turken wat hardhandig had aangepakt. Het gaat hier dan ook duidelijk om een politiek links geïnspireerd hof, wat ook nog duidelijk werd toen er "omfloerst" gesteld werd dat België de U.S.A. niet was, waar terreurwetten gelden die wél schrik inboezemen. Waar is de tijd toen de regering Verhofstadt dacht Bush, Colin Powel en Sharon voor de rechter te moeten slepen? Nu slaagt dit land er zelfs niet meer in een handvol sympathisanten van een terreurgroep te veroordelen. Straks krijgt België nog het label van een schurkenstaat...
Er is nogal wat commotie ontstaan rond een "kattebelletje" dat advocaat Marc Uyttendaele vorig jaar in juli gestuurd had naar een reeks PS-kopstukken. Marc Uyttendaele is dan ook niet zomaar een advocaat. Hij is ook grondwetspecialist, professor aan de ULB én - en dat gaat het hier vooral om - (tweede) echtgenoot van niemand minder dan tante Laurette Onkelinx, welke zopas nog, bij monde van Eric Ponette, is uitgeroepen tot "vijand van de Vlaamse beweging"! Voor ingewijden en zeker voor de lezers van het satirisch Brusselse blad "Père Ubu" is de nota van Uyttendaele helemaal geen verrassing. Dat blad heeft al meerdere malen het "duivelsechtpaar" in de vitrine gezet, kreeg daarvoor zelfs enkele gerechtelijke klachten, maar werd er nooit voor veroordeeld. Jammer genoeg stierf Rudy Bogaerts, de uitgever en bezieler van het blad, vorig jaar in oktober, zodat hij over deze nieuwe onthullingen zijn scherpe pen niet meer kan inzetten. Sinds tante Laurette federaal minister werd, heeft haar tweede man heel wat opdrachten gekregen van de meeste PS-ministers, zowel die van de federale als van de regionale Waalse regering. Met zuipschuit Daerden uit Luik wil het niet lukken, maar dat heeft te maken met het feit, dat diens zoon in zijn regio zowat hetzelfde doet als Uyttendaele. Een concurrent, dus. In de vorige legislatuur haalde Uyttendaele voor zowat 300.000 euro federale opdrachten binnen. Sinds Onkelinx federaal werd, in 1999 (het jaar dat ze trouwden) is zijn advocatenbureau dan ook gevoelig uitgebreid. Het klassieke politiek-correcte geval: links lullen en rechts zakken vullen. Er wordt trouwens gezegd, dat het huwelijk tussen Uyttendaele en Onkelinx een pure "mariage de raison" is en dat beiden zelfs niet eens op hetzelfde adres wonen. --- Ooit gehoord van advocate Françoise Desguin? Ik ook niet, tot voor een paar dagen althans. Dat blijkt de echtgenote te zijn van het orakel van Brakel, in het parlement bekend onder de naam Herman De Croo, tot voor kort als kamervoorzitter eerste burger van dit land. Het wordt hoog tijd dat de Koning die De Croo een adellijke titel geeft, want zijn madam heeft het niet gezien op sommige van haar collega's advocaten. In de Juristenkrant stelt ze dat "in haar tijd de mensen aan de balie kinderen waren van advocaten, minstens van universitairen. Nu lopen er zelfs advocaten rond wier vader beenhouwer is"! De Croo, die vorig jaar zelf nog in het nieuws kwam door te verklaren dat men geestelijk gestoord moet zijn om Vlaams nationalist te zijn, is blijkbaar die niet de enige in zijn familie die doortrapt. Misschien komt dat bij hem wel omdat hij dagelijks zo'n twee flessen wijn soldaat maakt (plus dan nog de nodige borrels en pinten), zoals hij zelf ooit aan de pers verteld heeft. Zou zijn madam misschien meedrinken?
Officieel heeft België sinds Kerstmis een regering, maar in werkelijkheid ligt het hele parlementaire werk op apegapen. Er gebeurt zo goed als niets. E.e.a. heeft te maken met het feit dat de parlementsleden van de meerderheid als de dood zijn om enig nieuw wetsvoorstel in te dienen. Dat zal hun wel verboden zijn door de verschillende partijleidingen. Er is geen ruimte voor welke nieuwe uitgave ook. Boekhouder Leterme is dan ook koortsachtig op zoek naar een oplossing voor het dichtrijden van het gat van 3,5 miljard dat Verhofstadt II heeft achtergelaten. De man van 800.000 doet dat zo minutieus, dat zelfs zijn eigen partijgenoten het ervan op hun zenuwen krijgen. Jo Vandeurzen bv, die van tante Laurette het rampdepartement van justitie heeft geërfd, schreeuwt om bijkomende kredieten. De lijken vallen er bij bosjes uit de kast. Zopas is er nog e.e.a. bekend geraakt over de klucht met de enkelbanden, waarmee criminelen worden vrijgelaten maar onder controle zouden blijven. Dat laatste blijkt helemaal niet het geval te zijn. Tussen 22.00 en 06.00 uur blijkt er zelfs helemaal geen controle meer te zijn. Enkelbanddragers die hun kleinood zelf doorknippen (wat niet zo eenvoudig is), krijgen er gewoon een ander, zonder enig gevolg of bijkomende straf. Verdwenen gevangenen worden niet altijd gesignaleerd en zo voort. Men heeft zelfs een 300 gedetineerden vervroegd vrijgelaten bij gebrek aan enkelbanden én personeel. Waar men dan wel personeel genoeg heeft, is voor de controle op bv het rookverbod in de horeca. Daar werden vorig jaar liefst 30.000 controles uitgevoerd. Maar dat is dan ook zoveel gevaarlijker voor de maatschappij, nietwaar? De waarheid gebiedt te zeggen, dat de oppositie wél zijn best doet om in het parlement enige beweging te krijgen. Vooral de SP.a doet lovenswaardige pogingen, maar komt helemaal niet geloofwaardig over, omdat ze zelf 18 jaar de kans heeft gekregen om vele scheve toestanden recht te zetten, maar dit nooit heeft gedaan. Neem nu bv die notionele intrestaftrek. Die is onder Verhofstadt II mede goedgekeurd door zowel de Vlaamse als de francofonen sossen. Waar maken ze zich nu dan ook druk over?
En daarenboven is er nog om de haverslag vakantie. Sinds Verhofstadt III aantrad was er al de Kerstvakantie, nu de krokusvakantie en straks de Paasvakantie. De parlementaire job is werkelijk uitputtend!
Voor zover ik het mij herinner, stamt ons pensioenstelsel van kort na de tweede oorlog. De pensioenleeftijd werd toen vastgesteld op 65 voor de mannen en 60 voor de vrouwen. Van die tweede categorie waren er toen nog niet teveel die buitenshuis werkten. Dat begon te veranderen in de jaren zestig, toen de economie op volle toeren draaide en men zelfs verplicht was gastarbeiders in te voeren uit Noord-Afrika. De weeromstuit kregen we in de jaren zeventig, toen er opeens veel meer werklozen waren. De rooms-rode regeringen o.l.v. Wilfried Martens vonden er toen niets beter op, dan het brugpensioen in te stellen. Daardoor droegen honderdduizende werknemers niet meer af aan de staat en moesten zij integendeel worden uitbetaald. Dat dit zich zou wreken, was klaar en duidelijk. Het was alleen nog maar afwachten hoe lang het zou duren. Door het feit dat steeds meer vrouwen aan de slag gingen, veranderde bij velen ook de gezinssituatie, waardoor er steeds minder kinderen geboren werden. Het gevolg daarvan was ook voorspelbaar: we zouden vroeg of laat met een serieuze vergrijzing van onze maatschappij te maken krijgen. Maar Martens bleef er stoïcijns kalm bij. Ondanks het feit dat hij de Belgische frank moest laten devalueren en hij de staatsschuld verachtvoudigde (van 1.000 naar 8.000 miljard oude befkens!), vond de man dat hij "ordentelijk" geregeerd had. Tot op de dag van vandaag heeft hij nog het lef om de huidige politici aan de macht te vertellen hoe het - volgens hem - nu moet. Ge moet maar durven. Ondertussen werkt de Belg op dit ogenblik gemiddeld tot zijn zestigste, maar is hij ervan overtuigd dat dit niet zo zal blijven. De recente studie van Luc Delanghe, een vroegere algemeen secretaris van het ACW en professor demografie aan de KU Leuven, liegt er niet om: de huidige veertigers zullen weer tot hun vijfenzestigste mogen werken, net zoals hun grootvaders. Die lui doen er dan ook best aan tegen die tijd te zorgen voor een extra spaarpotje in de vorm van e.o.a. vorm van pensioensparen, iets wat de meesten trouwens al doen. Werken tot 65 is geen ramp. Ik heb het ook gedaan: tot mijn 60ste zelfs met nachtdienst erbij en daarna stilletjesaan afgebouwd. Het gevaar van een vroeg brugpensioen is voor veel werknemers zelfs een ramp geworden. Tegen de tijd dat ze echt met pensioen gingen, was er bij velen het spaarpotje al door gejaagd, waardoor ze verplicht werden voor een appel en een ei wat te gaan bijklussen. Het beter alternatief is dan ook blijven werken voor een serieus loon. Het oude adagium "arbeid adelt" is nog steeds van kracht!
Verhofstadt gaat dus (nog eens) België promoten. De (voorlopige) redder des Vaderlands gaat een promotiecampagne starten in buitenlandse kranten en Tv-stations (waaronder CNN) om de wereld te vertellen dat het hier in België allemaal koek en ei is. Het koninginnenstuk van het betoog van het genie uit Gent is de notionele intrestaftrek. Laat dat nu juist het thema zijn dat momenteel in dit land onder vuur ligt, zelfs tot in de interim-regering. Die uitvinding van Verhofstadt II heeft het land al 2,4 miljard euro gekost. Dat is 5(vijf!) maal meer dan wat begroot was en de voornaamste reden van het tekort in de begroting voor 2007 (én waarschijnlijk ook voor 2008). Samen met de dienstencheques, waarmee ook een extra gat van meer dan een half miljard gemaakt werd (voor N.B. het creëren van parttime jobs), maakt dat samen een drie miljard euro extra die Leterme tegen 23 maart moet zien te vinden. Het is zo goed als onbestaande dat er tegen Pasen een akkoord komt over de communautaire vraagstukken van dit land. Maar ook voor de begroting wordt het een mission impossible. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft recentelijk nog gewaarschuwd dat België zijn deelstaten financieel verantwoordelijk moet maken. Dat sluit aan bij de opvattingen van de Vlaamse partijen, maar staat haaks op die van de francofonen. Nog volgens het IMF is er geen ruimte meer voor belastingverlagingen en uitgavenverhogingen. Laat juist nu Vandeurzen en Dewael verklaren dat ze toch meer geld zullen moeten hebben voor hun departementen van justitie en binnenlands beleid. De kans is dan ook groot, dat het driemaal niks wordt tegen 23 maart, dat we waarschijnlijk met een nieuwe en nog zwaardere politieke crisis opgescheept zullen zitten. De nieuwe promotiecampagne van Verhofstadt begint pas op 1 maart en zou tegen die tijd op volle toeren moeten draaien. Het zou voor België wel eens de complete politieke afgang kunnen betekenen, juist het tegenovergestelde van wat de bedoeling was. Voor Leterme wordt het alleszins nog veertig dagen vasten. Of we daarna zijn verrijzenis zullen kunnen vieren, is meer dan twijfelachtig.
En daarmee zitten we weer in de carnavalsdagen. In Hasselt, Aalst, Binche en nog enkele plaatsen waar carnaval bij de plaatselijke bevolking in de genen zit, zal er weer duchtig gefeest worden. De rest van de bevolking beperkt zich grotendeels tot het gadeslaan in verwondering. Velen, zeker de jongere generaties, vragen zich waarschijnlijk af, waar carnaval eigenlijk voor staat. Zij hebben de tijd, toen de vasten nog echt werd nageleefd, niet meer meegemaakt, toen carnaval de laatste uitlaatklep was om zich eens helemaal te laten gaan alvorens men het met heel wat minder zou gaan doen. Tegenwoordig is het hier feitelijk het hele jaar door carnaval, zodat het echte carnaval maar een fait divers is geworden. Buiten op de voorgenoemde plaatsen dus. Dit jaar komt er nog bij dat carnaval uitzonderlijk vroeg valt. Vlak na de nieuwjaarsrecepties. Ikzelf verjaar deze week, op 6 februari, en - voor zover ik me dat herinner - is het de eerste keer dat mijn verjaardag in de vasten valt , op Aswoensdag dan nog. De vorige zo vroege carnaval was in 1940, toen de dinsdag van carnaval op 6 februari viel, dus één dag later. Ik weet daar natuurlijk niets meer van, maar toen ik geboren werd, op 6 februari 1940, heeft men mij verteld, lag er één meter sneeuw. Toen waren er nog echte winters. Drie maanden later, op 10 mei, begon de Tweede Wereldoorlog. Dat had ook niets met mij te maken... Als gevolg van de katholieke vasten wordt carnaval trouwens alleen gevierd in de katholieke streken. In Nederland bv is dat alleen in Noord-Brabant en Limburg, in Duitsland in regio's zoals het Rijnland en Beieren. Voor protestanten is carnaval al even wereldvreemd als voor de allochtonen die zich hier gevestigd hebben. Nu ze eens een paar dagen zonder problemen in een burka zouden kunnen rondlopen, doen ze het toch niet, zeker. Ze moeten nog veel leren!
Onder druk van Europa en vooral door het feit dat de tweede hoogoven van ArcelorMittal in Seraing niet zou kunnen worden heropend, is er dan in blessuretijd toch een akkoord gekomen tussen de regering én de gewesten. Helemaal fair is het weer niet geworden. Naar slechte Belgische traditie past de Belgische staat bij voor het heropenen van die staalfabriek en dat betekent, dat Vlaanderen dus weer meer betaalt omdat het Vlaanderen is die België financieel boven water houdt. Toch kunnen we zeggen dat er een soort precedent is geschapen nu de gewesten onderling tot een akkoord zijn gekomen. Het zou nl wel eens kunnen dat dit na 23 maart opnieuw zal moeten gebeuren, maar dan over heel de Belgische zaak. In de octopusbespreking met de Vlaamse deelregering van vrijdag werd nl ook voor de allereerste keer op dit niveau gesproken over artikel 35 van de grondwet. Dit artikel maakt het mogelijk dat de gewesten rechtstreeks met elkaar overleggen welke materies ze naar zich toetrekken en wat er daarna over zal blijven voor de federale regering. Tot nu toe wat er alleen het Spirit partijtje dat daarop aandrong (als het goed is, zeggen we het ook). Nu is het grote woord daarover gevallen. De francofonen vinden het momenteel natuurlijk maar niks, maar het zou kunnen dat er na 23 maart geen alternatief meer zal zijn. Er is dus nog hoop. --- Minister-president Peeters vroeg vrijdag o.m. ook de splitsing van de NMBS. Hij had er goed aan gedaan er ook de Post bij te nemen. In Vlaanderen blijken nl 2500 postmannen te weinig te zijn in vergelijking met Wallonië. De absenteïsmekloof die er bij de Post al was vastgesteld (25% meer in Wallonië dan in Vlaanderen) is in reële cijfers dus nóg groter. Als we straks de NMBS splitsen, de Post, het Rode Kruis en de verschillende sporttakken, wat houdt ons dan nog tegen om heel dat België te splitsen?
Over de transfers van noord naar zuid in dit land blijven de leugens elkaar opvolgen. Geregeld duiken daarover indianenverhalen op, die bijna altijd komen uit de richting van de belgicistische BUB of B-plus. Eén ervan vertelt steevast dat er een tijd geweest is dat Vlaanderen geld kreeg van Wallonië. Niets is minder waar. Professor Jules Hannes, gepensioneerde leraar geschiedenis, heeft daarover zelfs een boek geschreven, waarin hij verklaart geen enkele keer ook maar één storting van Wallonië naar Vlaanderen gevonden te hebben en dit van zolang België bestaat. Zelfs in de negentiende eeuw betaalde het arme Vlaanderen zich blauw aan het toen rijke Wallonië. Na Wereldoorlog I kreeg Ieper, dat volledig plat lag, 12 miljoen Belgische frankskens, tegenover 500 miljoen voor de stad Luik, waar de Duitsers slechts een paar wijken stukgeschoten hadden. Een tweede leugen is die, waarbij men, vertelt dat Vlaanderen, door zijn snellere vergrijzing, in de toekomst geld zou krijgen van Wallonië. Ook dat klopt niet. Uit een recente studie van Luc Delanghe, voormalig algemeen secretaris van het ACW (en dus geen overdreven flamingant) en professor demografie aan de KU Leuven, blijkt dat er inderdaad tegen 2030 en zeker tegen 2050 meer jonge mensen in Wallonië en Brussel zullen wonen, maar dat het qua geldstromen niet veel uit zal maken. De berekening voor de transfers heeft nl in de eerste plaats niets te maken met het aantal mensen in het algemeen, maar wel met het aantal niet-actief werkende mensen. M.a.w. niet de aantallen bewoners, maar hun graad van activiteit zal tellen. In Vlaanderen werkt nu 65% van de actieve bevolking (die tussen 20 en 65 jaar), in Wallonië 56% en in Brussel amper 53,5%. Dat betekent, dat ook in 2050 de transfers nog steeds van noord naar zuid zullen lopen, als dit on-land dan tenminste nog zou bestaan. Op de octopusvergadering van gisteren is inmiddels al (weer eens) gebleken, dat de Franstaligen niet zomaar bereid zijn naar Vlaanderen te komen werken. FDF-racist Maingain trapte het zelfs af. Hij wilde niet eens horen wat Kris Peeters te vertellen had. Hopelijk helpt dat om onze Vlaamse deelregering alert te houden en dat "koejonneke" links te laten liggen, zeker i.v.m. eventuele latere acties in de Rand. --- In de marge van die octopusvergadering nog dit: die "dokter" Van Krunkelsven loopt daarin rond als een soort clochard. Waarschijnlijk om er zeker van te zijn dat iedereen zou zien dat zijn voorkeur naar groenlinks gaat. En zeggen dat die man, vlak na 10 juni, zelfs met het idee rondliep zich kandidaat te stellen voor het voorzitterschap van de Open VLD. Dan toch liever Bartje Somers!
Kris Peeters, tot nader order minister-president van Vlaanderen, was de enige politicus uit dit land die aanwezig was op het Economisch Wereldforum in Davos. Zelfs Verhofstadt was er niet. Zou die dan echt niet uitgenodigd geweest zijn? Zou men daar in Davos Het Laatste Nieuws niet lezen? Blijkbaar niet, anders hadden ze kunnen vernemen dat Verhofstadt groter is dan God, althans volgens commentator Luc Van der Kelen in de na nasleep van de vorming van Verhofstadt's interimregering. Van der Kelen is B-plusser en (waarschijnlijk) logeman, vandaar... Alle gekheid op een stokje, o.w.v. Peeters' bezoek aan Davos kon hij met zijn regeringsploeg vorige week niet aanwezig zijn op de octopussamenscholing. Hij gaat er nu vandaag naartoe en heeft meteen een opmerkelijk voorstel bij. Peeters biedt de Walen 50.000 arbeidsplaatsen aan in Vlaanderen. Eigenlijk is het een vrij simpel verhaal: Vlaanderen heeft arbeidskrachten tekort, Wallonië heeft werklozen teveel. C'est simple comme bonjour, om het in de taal van Di Pippo te zeggen. Zou het? Theoretisch klopt Peeters' verhaaltje zeker, de werkelijkheid zal echter iets genuanceerder zijn. - Ten eerste moeten die Walen ook bereid zijn naar Vlaanderen te komen werken. Voorbeelden uit de Westhoek hebben al laten zien dat dat niet zo vanzelfsprekend is. Daar geraakt men nog steeds veel gemakkelijker aan Noord-Franse dan aan Waalse landgenoten. - Ten tweede is de opleiding van de meeste Waalse werknemers van een bedroevend laag peil. Ook dat weten we uit de ervaring die men in West-Vlaanderen heeft opgedaan. Het is wetenschappelijk bewezen dat het Waalse onderwijs een van de slechtste van Europa is. - Ten derde, als die Waalse werknemers minder gekwalificeerd zijn, gaat men die dan toch evenveel betalen dan de hoger gekwalificeerde Vlamingen (of Noord-Fransen). In dat geval komt de volgende discriminatie er al aan. - Ten vierde: Wat met de taal? Gaan zij Nederlands leren of moet het Vlaamse bedrijfsleven Frans gaan gebruiken op de werkvloer (iets dat naar het schijnt in West-Vlaanderen op sommige plaatsen al het geval zou zijn). - Tenslotte is het helemaal niet zeker dat die Walen zich naar Vlaanderen zullen willen verplaatsen.Op het einde van de jaren negentig stond men in de regio Maastricht/Aken te smeken voor arbeidskrachten. Aan de Belgische kant van de grens, in de regio Verviers zat (en zit men nog) met een werkloosheid van meer dan 20%, maar iedereen vertikte het de grens over te steken. Zal men het nu, naar Vlaanderen, wél doen? Walen en werken, het zal nog lang een moeilijke mix blijven.
Mijnheer de Keuninck heeft zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie gegeven. Daarbij enkele kanttekeningen: - Normaal geeft "het paleis" vier recepties: een voor de buitenlandse diplomaten, een voor de NAVO/Shape, een voor de Europese vertegenwoordigers en een voor de zo genoemde "gestelde lichamen" (letterlijk: "lichamen die zich in een bepaalde toestand bevinden"). Dit jaar was er maar één receptie voor alle vier de organisaties. Als reden daarvoor gaf Albert II zijn zwakke gezondheid op. Als dat zo is en de brave man zijn taak niet meer naar behoeven kan uitvoeren, dan wordt het tijd dat hij zijn conclusies trekt en de fakkel doorgeeft aan zijn oudste koter. Nogal wat mensen zouden wát blij zijn mochten ze dat nog kunnen meemaken! - Van zo vier naar één receptie betekent wel een serieuze besparing voor de Saksen-Coburgers, alhoewel dat feitelijk helemaal niet nodig is. Terwijl iedereen er schande over spreekt dat er her en der gestaakt wordt voor enkele centen en/of bonus meer en men zegt dat daardoor de inflatie, die sinds 16 jaar niet meer zo hoog stond, nóg zal oplopen, kreeg de koninklijke sibbe een opslag van 6,5%! Misschien zou het geen kwaad kunnen die immigrantenfamilie ook een CAO te laten tekenen... - Wat Albert Second te vertellen had, wist men op voorhand: België, België en nog eens België. Ook Verhofstadt kwam zijn duit in het zakje doen. Die aast nl op een job in hogere E.U.-sferen en moest dan ook laten zien dat hij boven iedereen en alles staat. Dat hijzelf de oorzaak is van de meeste problemen in dit land, omdat hij er acht jaar niets aan heeft willen/kunnen/mogen doen, zei hij er natuurlijk niet bij. Op 23 maart kuist hij (hopelijk) zijn schup af en mag die arme Leterme proberen er iets van te maken. - In de toespraak van Verhofstadt viel het woord "omfloerst", hetzelfde dat Albert Second vorig jaar gebruikte toen hij het over de separatisten had. Waarmee nog eens bewezen wordt, dat het Verhofstadt was die de speech van vorig jaar had klaargestoomd. Volgend weekeinde is dat van Carnaval. Hopelijk wordt er met heel die koninklijke kermis nog eens duchtig de draak gestoken. Ze verdienen niet beter.
Na Brussel, Antwerpen, Gent, Lokeren en Ninove, werd deze week ook een (beperkt) hoofddoekenverbod goedgekeurd in de Lierse gemeenteraad. Het voorstel werd ingediend door het Vlaams Belang, maar die partij stemde tenslotte in met een tegenvoorstel van de Open VLD, dat alleen een verbod wou op de loketbedienden. Ondanks dit alles was er het gebruikelijk protest van zgz de allochtonen, maar in werkelijkheid van links dat beweert tegenover de eigen burgers de progressiviteit te vertegenwoordigen, maar tegenover de allochtonen kiest voor de verdrukking van de vrouw. Boegbeeld Suleima Geysen moest meemaken dat in haar eigen Lier haar allochtone kiezers in de hoek werden gezet. In feite was het allemaal erg vrijblijvend, want de enige moslima die er in Lier mee te maken heeft, zit normaal niet eens aan het loket. Toch moest die dame, die daar al drie jaar rondloopt zonder hoofddoek, laten zien dat ook zij de plaatselijke bevolking kan uitdagen, want nu had ze ineens wél zo'n nonnenkap op. Kers op de allochtone taart werd een artikel van een zekere Stefan Brijs. Dat zou een schrijver zijn en die man kreeg van De Standaard (niet toevallig De Standaard) de kans om zijn duit in het hoofddoekenzakje te doen. In een column valt hij Marleen Vanderpoorten aan, burgermeesteres van de vlaaienstad én voorzitster van het Vlaams parlement, omdat haar partij in het hoofddoekendebat stelselmatig het cordon sanitair doorbreekt. Oh, schande! Mijnheer Brijs noemt zich in dat artikel "een tolerante burger en een weldenkend mens". Buiten het feit, dat eigen lof stinkt, is mijnheer Brijs alleen maar tolerant tegenover een godsdienst die in zijn extremismen schuldig is aan massale moordpartijen en onderdrukking. Hij is niét tolerant tegenover een kwart van zijn eigen Vlaamse bevolking, die hij liefst van al wil uitgeschakeld zien in de democratische besluitvorming van dit land. Van een hypocriet en schijnheiligaard gesproken. Mijnheer Brijs en zijn soortgenoten zullen trouwens nog veel werk aan de winkel krijgen. Het Vlaams Belang gaat het hoofddoekendebat overal in Vlaanderen aanzwengelen, in alle gemeenten waar ze daarvoor een kans maken. De eerste stad die ervoor in aanmerking zal komen, zou Mechelen zijn. Het Mechelen van Bartje Somers, broer Anciaux, Caroline Gennez en Anissa Temsamani. Vuurwerk gegarandeerd!
De regio Kortrijk, Doornik, Rijsel wordt een "eurometropool". Dit geleerde woord betekent dat er daar een nieuwe vorm van grensoverschrijdende samenwerking komt tussen zo'n 85 gemeenten en steden.Deze samenwerking wordt mogelijk dank zijn een recente Europese verordening over Europese Groeperingen van Territoriale Samenwerking. Dit is een goed initiatief dat er mede voor moet zorgen, van Vlaamse kant althans, dat diverse streken, die nu uithoeken van het land zijn, minder zullen gaan afhangen van het Brusselse waterhoofd. Het zal wel opletten geblazen zijn, dat de West-Vlamingen in dit geval zich niet laten ondersneeuwen door de Franstaligen, enfin het gekende verhaal. Stefaan De Clerck, momenteel burgemeester van Kortrijk, mag dan wel stellen dat het hier gaat om een volledig tweetalige regio, in werkelijkheid gaat het om drie onderdelen waarvan twee Franstalig zijn. De vertegenwoordiging binnen de nieuwe Eurometropool is voor de helft Frans en voor de helft Belgisch, waarbij deze laatste groep dan nog voor de helft uit Walen en de helft uit Vlamingen bestaat. Dat houdt dan weer in dat de Vlamingen eigenlijk maar een vierde van het bestuur zullen uitmaken, maar wel de economisch sterkste regio vertegenwoordigen. Er moet o.m. nog worden uitgemaakt of de administratieve zetel in Kortrijk zal komen of in Doornik (of Moeskroen). Om dat alles te beslissen is er nog een half jaar de tijd, maar uitkijken wordt ook hier de boodschap. Laat ons echter even zo positief mogelijk blijven. Als de eurometropool Kortrijk-Doornik-Rijsel lukt, dan kan dat een goed voorbeeld worden voor andere grensstreken. Denk bv maar eens aan een regio Eindhoven-Breda-Turnhout, waarbij deze laatste stad eindelijk uit haar isolement zou gehaald worden. Verder is er al een aanzet tot nauwere samenwerking tussen de twee Limburgen. In grensoverschrijdende projecten met Nederland hebben we bovendien het voordeel dat er maar één taal gebruikt dient te worden. Kortom, als deze trend zich doorzet, dan hebben we straks dat kunstmatige België helemaal niet meer nodig en kan Brussel, die als hoofdstad driemaal meer kost dan Berlijn, verder ontvet worden. We zullen maar duimen.
Er zijn in de voorbije maand voor 5% minder koopjes verkocht dan het vorige jaar. Ook op het autosalon waren er 10% minder bezoekers dan twee jaar geleden. E.e.a. zal wel met het dure leven te maken hebben, al wordt dit tegengesproken door Unizus en zo. Volgens Luc Ardies van die organisatie is het allemaal maar een perceptie, een soort waanidee. Volgens de brave man heeft Unizo uitgevogeld, dat de koopkracht van de Belg er van 2000 tot 2007 met 12% op vooruitgegaan is. Zou het? Met statistieken kunt ge natuurlijk steeds alle kanten uit. Waarom geen statistiek over 20 jaar gemaakt? Feit is, mocht Unizo een statistiek maken over het verschil van levensduurte tussen begin 2007 en begin 2008, men heel andere cijfers zou te zien krijgen. De melk, om maar iets te noemen, werd in de tweede helft van 2007 meer dan 50% duurder. De van melk afgeleide producten is men momenteel aan het "aanpassen". Hetzelfde is gebeurd met de verschillende graansoorten en hun afgeleide producten, zoals bloem, brood en pasta. Schandalig hierbij is dat dit o.a. is gebeurd omdat men van voedsel (o.a. van maïs en tarwe)biobrandstof is gaan maken. En dan hebben we het nog niet over de olie gehad, zowel die voor de brandstof als voor de verwarming. Misschien is de koopkracht van kapitaalkrachtige tweeverdieners er niet op achteruitgegaan, alhoewel zelfs dat te betwijfelen valt. Waarom zou er anders zo gestaakt worden de laatste tijd? Voor alle andere categorieën, waaronder ook de gepensioneerden, is het leven de laatste zes maanden flink duurder geworden. De dubbele indexaanpassing van dit jaar zal die pil een beetje vergulden. Als we echter de periode 2000-2007 nemen, zoals Unizo stelt, dan zijn gepensioneerden en andere steuntrekkers er flink op achteruitgegaan.
Bij de laatste staatshervorming, die van het Lambermontakkoord onder Verhofstadt I, waren de francofonen de vragende partij. Ze moesten toen geld hebben en hebben het ook gekregen. Daar ook Vlaanderen zijn procentueel deel kreeg, zit onze regio sindsdien in een luxepositie, financieel gesproken dan. Dit is mede de reden, waarom Vlaanderen voor een nieuwe staatshervorming in de eerste plaats bevoegdheden wil, geen geld. De francofonen zijn daarvoor niet te vinden en willen opnieuw geld. Vooral het feestcomité Brussel is daar op uit. Volgens de oranjeblauwe onderhandelaars, vooral volgens de blauwen, kan dat echter niet, daar - volgens hen - die laatste staatshervoming de federale staat financieel heeft uitgekleed. Bart De Wever heeft enkele van zijn medewerkers aan het werk gezet om eens uit te zoeken wat daar van waar is. Het resultaat is ontluisterend voor de francofonie. Het is algemeen geweten dat in Wallonië zo'n 40% van de bevolking van de staat leeft. Dat is 15% meer dan in Vlaanderen (en dan het Europees gemiddelde). In Brussel is dat eigenlijk nog erger, want daar is één verkozene op elke duizend Brusselaars (gemeenteraadsleden, schepenen, burgemeesters, volksvertegenwoordigers, ministers). Al die extra verkozenen en ambtenaren moeten ook betaald worden en dat gebeurt met geld dat feitelijk wordt weggesmeten, want het brengt helemaal niets op. De reden waarom Vlaanderen zo gemakkelijk overschotten boekt op zijn begroting en Wallonië en Brussel steeds geld tekort hebben ligt, volgens De Wever, aan het feit dat Wallonië 1,55% meer uitgeeft dan Vlaanderen aan raden en parlementen en 2,74% meer aan kabinetten. Vergeten we niet, dat de francofonen niet alleen een Waalse deelregering hebben, maar nog een tweede regering voor het Franstalige gewest. Met Brussel is het nog erger gesteld. De stad van Fientje Beulemans geeft 2,91% meer uit dan Vlaanderen aan raden en parlement en zelfs 2,74% meer aan kabinetten. Een schoolvoorbeeld van deze francofone verkwisting kregen we te zien toen de diverse regeringen deze week bij de octopusgroep hun sinterklaasbriefje mochten komen afgeven. Daar stonden liefst 3 francofone regeringsploegen aan te schuiven, samen met die van de Duitstalige gemeenschap en die waren alle vier van linkse signatuur (PS + CDH). Daartegenover staat dan één (1) Vlaamse deelregering. Het geeft nog maar eens aan in wat voor absurde situatie dit land is terechtgekomen.
De regering Verhofstadt III heeft nog een kleine twee maanden om ervoor te zorgen dat Leterme I serieus werk zou kunnen maken van een staatshervorming (zoals door het kartel beloofd aan de Vlaamse kiezers) én het opstellen van een begroting die niet alleen de gaten van Verhofstadt I en II moet dichten maar tevens minstens een voorzet moet geven naar de financiering van de vergrijzing (waar Verhofstadt ook niets aan gedaan heeft) én naar de klimaatsnota van de Europese commissie. Een onmogelijk uit te voeren programma, zeker als men weet dat er deze keer zelfs geen echt francofoon front is. MR en PS rollen nog niet publiekelijk over straat, maar veel scheelt het niet meer. Ondertussen weten de huidige ministers dat het helemaal niet zeker is dat ze er na 23 maart nog zullen bij zijn, hooguit misschien om lopende zaken te regelen. Wie zijn naam in de geschiedenisboeken wil tegenkomen, moet zich dan ook haasten. Dat doet in elk geval Pieter De Grote, die met een tempo à la Sarkozy door het nieuws raast. Niet alleen Flauhaut, maar de hele NATO zal het geweten hebben. Laurette Onkelinx, van haar kant, heeft ook iets gevonden. Zij start een nationaal kankerplan. Prachtig idee, mocht het niet van tante Laurette komen. Met Onkelinx weten we immers dat ze niets doet zonder achterliggend doel. Dat was reeds zo toen ze als minister van werk het Rosetta-plan lanceerde (slecht voor de Vlaamse werkzoekenden) of in het justitiebeleid de klemtoon bleef leggen op preventie (Kitty Van Nieuwenhuysen heeft dat met haar leven bekocht). Het kankerplan van Onkelinx is nationaal, zeg maar federaal. Dat moet zo van haar omdat ze zeer goed weet (tante Laurette is niet dom), dat men in Vlaanderen al heel wat verder staat op alle gebied, ook op dat van de kankerpreventie en -bestrijding. Een actie zoals "Kom op tegen kanker" moet in Wallonië nog van start gaan. Anderzijds wordt er in Vlaanderen al de helft van de 50-70 jarige vrouwen op borstkanker gescreend. Internationaal gezien is dat weinig, maar in Wallonië ligt het aantal op amper 10%. Ge kunt het al met de ellebogen aanvoelen: Onkelinx gaat het kankeronderzoek "nationaliseren", waarbij Vlaanderen weer mag inleveren en de vrije hospitalen hun bevoegdheden en verworvenheden ter zaken zullen mogen afstaan aan de openbare ziekenhuizen. Die vrije Vlaamse hospitalen zijn nl overwegend katholiek. Marxist Onkelinx zint dat niet. De vraag is nu of interimarissen Verhofstadt en Leterme dat allemaal zo maar gaan toelaten. Voor de korte tijd die ze nog hebben is een plannetje zoals dat van Onkelinx niet alleen contraproducerend maar ook slecht uit te voeren op zo'n korte termijn. Om nog maar te zwijgen voor de zoveelste transfer die Vlaanderen daarvoor zal mogen betalen.
Deze week werd er nog maar eens een bestand ondertekend door de vechtende partijen in oostelijk Kongo. Het zoveelste in een rij, waarvan gehoopt wordt dat het deze keer zal standhouden. Er zijn nogal wat gewapende conflicten op onze aardbol: in diverse landen van Afrika en het Midden-Oosten. Geen enkel oorlog kan echter vergeleken worden met wat er de laatste tien jaar in "onze" Kongo gebeurd is en wat daar nog steeds dagelijks slachtoffers eist. Tussen 1998 en 2007 zijn er "minstens" 5,4 miljoen Kongolezen om het leven gekomen. Dat is tien keer meer dan tijdens de genocide in het buurland Ruanda. Dat is zoveel als de hele Deense bevolking, om maar een idee te geven. Dat cijfer slaat niet alleen op de mensen die tijdens militaire acties werden gedood, maar vooral op een burgerbevolking die sterft van ziektes en miserie. Men schat dat er in Kongo maandelijks zo'n 45.000 (!) mensen sterven door infecties, ondervoeding en erbarmelijke levensomstandigheden. Dat zijn er zo'n 1.500 per dag. Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er nergens meer slachtoffers gevallen dan in de stammentwisten in onze vroegere kolonie. Kongo kreeg vorig jaar democratische verkiezingen. Daar heeft de internationale gemeenschap zo'n 400 millioen euro in gestoken. Die verkiezingen hebben tot nu toe zo goed als niets aan de situatie veranderd, zodat het zeer de vraag is of dat geld niet beter anders had besteed kunnen worden. België heeft niet alleen ruim bijgedragen aan die 400 miljoen, daarenboven heeft het vorig jaar nog eens 100 miljoen geschonken en zopas is Michel Jr daar nog eens geld gaan beloven. Krijgen we het daarmee opgelost? Neen. De "democratische" Republiek Kongo is een logistieke nachtmerrie. Het land is zo groot als de hele Europese Unie en is één grote ruïne. Geen enkel land kan ervoor zorgen dat daar ooit iets degelijks uit voortkomt. Een mogelijke oplossing zou zijn het onmetelijke land in een tiental stukken te snijden, als het enigzins kan volgens de etnische lijnen en dan ervoor zorgen dat er voor elke deelstaat een soort peterschap wordt uitgeoefend door een rijk, westers land. Noem het een verlicht kolonialisme. Zo iets zie ik echter niet gebeuren, omdat de Unie van Afrikaanse Eenheid daartegen zijn veto zou stellen. Men wil koste wat kost de kunstmatige koloniale grenzen behouden en op die manier komt er nooit een serieuze oplossing voor de geschillen tussen de verschillende (meestal primitieve) bevolkingsgroepen. Ook het recente conflict in Kenia past in dat stramien. We hoeven er trouwens niet voor naar Afrika te gaan. Wij leven zelf in een kunstmatig land en maken nu mee dat het eveneens zo goed als onbestuurlijk wordt. Gelukkig wordt er nog niet voor gevochten...
De klimaatnota van de Europese commissie is uit en dat zullen we geweten hebben. De Europese dames en heren hebben van achter hun bureautafel eens netjes uitgerekend wat Europa zal moeten doen om deze aarde te redden. Onze interim-premier is het daar alvast mee eens. De man hoopt op een fin de carrière in de Europese instellingen en zal wat dat betreft zeker niet gaan dwarsliggen. Als dat zou lukken, kan hij de door hem hier gecreëerde puinhopen achter zich laten. "Na mij, de zondvloed". Denkelijk zal iedereen het er wel mee eens zijn, dat er iets moet gedaan worden om de verwarming van de aarde tegen te gaan. Europa kan dat echter niet alleen. Als het oude continent op zijn eentje in zijn eigen vlees gaat snijden, zullen we daar met zijn allen zeker niet beter van worden. Dat dan voor Europa in het algemeen. Voor wat België betreft, wordt het veel erger. Nog niet zolang geleden, na de verkiezingen van 10 juni 2007, is bij ons het rapport gepubliceerd van de "commissie energie 2020", o.l.v. Professor William D'Haeseleer. Die stelde toen dat België hoogstens 8% hernieuwbare energie kon opbrengen. Volgens de nieuwe Europese nota moet dat 13% worden, een onmogelijk opdracht. We zitten nu aan 2,2%. En dat is niet alles: - Met de biobrandstoffen staan we feitelijk nog nergens. Vandaag de dag staat er in heel het land welgeteld één (1!) brandstofpomp die er aan voldoet. Het blijft trouwens de vraag, of die biobrandstoffen wel degelijk goed zijn voor het milieu. Landbouwgronden worden ervoor omgebouwd tot brandstofakkers. In het Amazonegebied worden er duizenden hectaren regenwoud voor gekapt. De voedselprijzen gaan ermee de hoogte in. Voor de armen dezer wereld zal het een zorg zijn hoe wij de CO² aanpakken als zij er geen eten meer voor kunnen kopen. - In heel het Europees gekakel wordt met geen woord gesproken over de kernenergie, samen met de aandrijving door waterstof de enige momenteel bestaande energie die geen CO² uitstoot. De commissie D'Haeseleer heeft dat ook duidelijk gesteld in haar rapport: op korte termijn kan een land als België niet zonder kernenergie. Massale investeringen in hernieuwbare energie zijn voor ons land gewoon onbetaalbaar. - De huidige Belgische interim-regering werkt aan een begroting met een initiaal tekort van 3,5 miljard euro. De huidige wereldconjunctuur laat vrezen dat het dichten van dat door Verhofstadt gecreëerde gat zeer moeilijk gedicht zal kunnen worden. Met de nu geschatte kosten voor het aanpakken van de CO² uitstoot, komt daar nog minstens anderhalf miljard per jaar bij. Zelfs als we zouden stellen dat er een mirakel gebeurt en men erin zou slagen de begroting min of meer te redden voor dit jaar, dan zal er nog geen cent zijn uitgegeven voor welke belofte van vóór 10 juni ook. - De zware industrie, zeker die fabrieken die nu al leveren buiten Europa, zal tweemaal nadenken alvorens hier nog te investeren. De kans dat heel wat fabrieken zullen sluiten en naar andere oorden zullen vertrekken is dan ook reëel. Zie maar wat er momenteel in Luik gebeurt, waar men een tweede oven van het oude Cockeril Sambre (nu Arcelor-Mittal) niet kan opstarten, met een staking tot gevolg. Kortom: wij gaan de wereld niet redden als er geen duidelijke afspraken gemaakt worden met de rest van die wereld. Europa betekent "het land van de ondergaande zon". Hopelijk draait men straks hier niet het laatste licht uit...
