Alle deelnemers aan het ingangsexamen geneeskunde kregen dit jaar 26 punten extra, omdat anders slechts de helft geslaagd zou zijn. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Dat examen heeft met geneeskunde zelf niets te maken. Het is berekend om te vermijden dat we straks met teveel artsen zouden blijven zitten. Nu hebben we er echter te weinig. In twee op de drie Vlaamse gemeenten is er een tekort aan huisartsen. Zes op tien huisartsen hebben een patiëntenstop en bij de tandartsen is het nog erger.
Dit gaat wel alleen over Vlaanderen. Voor de Franstaligen gelden deze regels ook, maar die hebben zich daar nooit iets van aangetrokken en kregen later via de federale regering toch een RIZIV-nummer waardoor ze een praktijk konden beginnen. Een typisch Belgische discriminatie, die ook in onze Vlaamse media opmerkelijk genoeg niet wordt aangeklaagd en die ik best bij op mijn ‘Only in Belgium’-lijst zou kunnen zetten.
Geneeskunde is, zoals de meeste zorgberoepen, meer dan een beroep, een roeping die je niet kan laten afhangen van een multiple-choice examen, enkel en alleen omdat de verbetering ervan in geen tijd kan nagekeken en beoordeeld worden.
Een jaar geleden werd er, na een zoveelste politie-interventie, besloten bij het Brusselse Zuidstation een vaste politiepost te installeren om een einde te maken aan de plaatselijke drugs- en andere problemen. Dit betekende dat Brussel er dan feitelijk een zevende politiezone bij zou krijgen, terwijl de stad genoeg heeft aan één zone. Nu, na een jaar, blijkt zelfs die zevende post er nog steeds niet te zijn en zou de situatie er alleen maar op verergerd zijn. Een deel van de stationsgebouwen zijn gekraakt en het is er smeriger dan ooit. Tegen eind dezer vakantie zou het probleem (weer) opgelost moeten zijn.
‘Eerst zien’, zei de blinde…
--
En dan blijft het ook rommelen binnen de Open VLD, n.a.v. de benoeming van de niet verkozen Goedele Liekens tot gecoöpteerde senator. Het doet zo een beetje denken aan de zaak El Kaouakibi (‘El keuken ribbedebi’, zoals ik het toen verwoordde).
In mijn blog van 20 dezer (‘Het wordt besparen!’) had ik het reeds over het nutteloos in stand houden van onze Senaat, waarin de hopelijk laatste 50 senatoren nog een legislatuur rijkelijk betaald worden om zo goed als niets te moeten doen, en dat er buiten die 50 ook nog voor elke partij een gecoöpteerd senator mocht worden aan geduid, iets wat Vooruit niet meer wou doen. Open VLD, die ik al jaren de ‘postjespakkerspartij’ noem, wil die titel blijkbaar alle eer blijven aandoen en heeft Goedele Liekens die post cadeau gedaan. De ex-Miss België was nl op 9 juni een van de vele Open VLD’ers die niet herkozen raakte…
--
Voor de rest blijft het stil over de regeringsvormingen. Er is ook zoveel leukers te doen dezer dagen: Rock-Werchter, de Gentse ‘Fieste’, de Tour de Wallonië en vanaf vrijdag nog de Olympische Spelen. Crisis? Welke crisis?
In mijn blog van 16 dezer (‘Het Wilde Westen’) schreef ik dat ik de Amerikaanse politiek wel volg, maar er me niet te veel van aantrok. Ik denk dat ik die aanpak zal moeten herzien, nu ‘Old Joe’ dan toch beslist heeft uit de race te stappen. Zelf ben ik ook de tachtig voorbij en weet ik dat het met ouder worden niet beter wordt.
‘Goodbye, Joe’, het klinkt zo’n beetje zoals de eerste woorden van ‘Jambalaya’, de hit uit de jaren stilletjes van mijn jeugd, populair gemaakt door o.m. Jerry Lee Lewis en Fats Domino.
Het is nu wachten of huidig vice-presidente Kamala Harris de democratische nominatie zal krijgen en wat ze ermee gaat doen. The Donald zal wel een beetje van toon moeten veranderen, zeker nu hijzelf ‘de oude’ in deze verkiezingen wordt.
Als gevolg van de nationale feestdag en het ontbreken van enig nieuws over de federale en Vlaamse regeringsvormingen, ben ik zo vrij hieronder nogmaals mijn lijst ‘Only in Belgium’ te publiceren. Misschien gaan we die straks wel nodig hebben om straks eens te vergelijken met wat er eventueel zou kunnen veranderen.
‘Only in Belgium’:
- De automatische index.(bestaat ook in Luxemburg, Malta en Cyprus, maar die kunnen we bezwaarlijk echte landen noemen).
- De vastgelegde koopjesperiodes, met daaraan verbonden de sperperiode en de koppelverkoop.
- De kiesplicht voor het federaal en Europees niveau (samen met Griekenland en Luxemburg).
- De werkloosheidsuitkeringen zonder beperking in de tijd. Meer nog: tijdens de werkloosheid kan men in België pensioenrechten blijven opbouwen, de zo genoemde ‘gelijkgestelde periode(s)’.
- Het bestaan van een kabinet voor elke minister, zowel federaal als regionaal en zelfs voor burgemeesters. In een normaal land heeft alleen de eerste minister een kabinet.
- Het bestaan van een alternatieve gewestelijke regering, de Fédération Bruxelles-Wallonie, (zgz van de Franse Gemeenschap), die grondwettelijk niet eens bestaat, maar wel een extra minister-president, een regering en een parlement heeft die allemaal door de staat betaald worden.
- Het recupereren van feestdagen die tijdens het weekeinde vallen.
- Het verbod van opkomst voor onafhankelijken bij sociale- of bedrijfsverkiezingen (zoals bv de ondernemingsraden).
- Het cordon sanitair rond een politieke partij, die echter wel mag meedoen aan verkiezingen en zelfs subsidies krijgt in verhouding tot het aantal stemmen dat ze haalt.
- De bedrijfswagens. Een vorm van gelegaliseerde belastingontduiking. Nergens rijden er meer en dit als compensatie voor loonsverhogingen die men niet geven kan wegens allerlei akkoorden tussen werkgevers en vakbonden i.v.m. de index en de loonnorm, het risico van verhoogde belastingen (we hebben al de hoogste ter wereld) en het verlies van concurrentiekracht t.o.v. de buurlanden, volgens de loonwet van 1996..
- Het afschaffen van de Rijkswacht, wat in geen enkel ander Europees land gebeurd is (gendarmes, marechaussees, guardia civil en carabinieri zijn blijven bestaan), waardoor bij rampen en aanslagen geen Plan B meer voorhanden is, ook al omdat de dienstplicht eveneens werd afgeschaft.
- De nationale sociale loonakkoorden (elders bestaan die ook, maar zijn ze sectoraal).
- Het uitbetalen van de werkloosheidsvergoedingen via de vakbonden aan hun leden, niettegenstaande een Nationale Hulpkas die het zelfde doet voor de niet gesyndikeerde leden,
- Nog zoiets: Het Noordzeestrand is Vlaams, de zee echter Belgische federale materie, waardoor de windparken in zee Belgisch zijn..
In mijn blog van 19 dezer (‘De TINA-coalitie’) schreef ik dat er een alternatief was, mocht Vooruit dwars blijven liggen in de discussies over de vorming van de nieuwe regeringen, nl een minderheidsregering van N-VA en cd&v met gedoogsteun door het Vlaams Belang vanuit de oppositie. Maar wat als cd&v zo’n combinatie ook zou weigeren? Dan is er nog Open VLD, een partij die momenteel in de touwen ligt maar niet vies is van bokkensprongen als het om postjes gaat. En dan komen we terecht in een politiek à la Machiavelli (‘Il Principe’: het doel wettigt de middelen, zeg maar) : een politiek voor gevorderden, maar wel een mogelijk laatste kans voor een zelfstandiger Vlaanderen in deze jaren 2020.
Ondertussen legden ook de allerlaatste 50 senatoren de eed af voor de komende regeerperiode. Bovenop die 50 kan elke partij nog een ge-coöpteerde senator aanduiden. Wat kunnen die laatste Mohikanen van onze politiek nog doen? Eén ding: stemmen bij een Staatshervorming met als enige punt de afschaffing van … diezelfde Senaat! Ondertussen worden ze wel voor een hele legislatuur doorbetaald en blijven de logistieke kosten van onderhoud, personeel en verwarming doorlopen. Absurder kan moeilijk. De partij Vooruit is het voor één keer met mij eens en heeft besloten dit keer geen gecoöpteerde senator meer aan te duiden. Als het goed is, zeggen we het ook.
--
En dan blijven er nog de provincieraden over. De provincies zelf blijven uiteraard bestaan en het zou wenselijk zijn dat er ook in elke provincie een gouverneur bleef met enkele medewerkers, al was het maar als referentiepunt bij grote rampen en voor wat de cultuur betreft. Maar voor de rest hebben we die raden niet meer nodig en kunnen ze in het beste geval nog hier en daar samensmelten met intercommunales, nóg zo’n entiteiten waarop men weinig vat heeft, maar die extra geld kosten.
N.a.v. de Vlaamse regeringsvorming rond N-VA, cd&v en Vooruit heeft men het wel eens over de ‘Tina-coalitie’. ‘Tina’ staat dan voor de afkortingen van de Engelse term ‘There Is No Alternative’ en heeft vooral te maken met de problemen die de partij van Transconnah blijft aanvoeren en waarbij men denkt dat partijtje absoluut nodig te hebben..
Dat er geen alternatief zou zijn is voorbarig; er is er wél een, nl een minderheidsregering van N-VA en cd&v met gedoogsteun door het Vlaams Belang vanuit de oppositie. Dat zou zelfs geen primeur zijn, want dat was o.m. ooit het geval in Nederland waar de PVV van Wilders gedoogsteun gaf aan de regering Rutte 3 (die ze trouwens later liet vallen toen ze het niet meer eens werden).
--
Ondertussen blijven er goede tips komen uit Wallonië, waar we reeds wisten dat ze het deze keer met 3 ministers minder zouden doen. Het aantal kabinetsleden – nog zo iets Belgisch – wordt er met 10% verminderd. Verder is de nieuwe minister van o.m. Landbouw iemand die bekend raakte tijdens de boerenprotesten en die van Gezondheid een arts én epidemioloog, zowat te vergelijken met onze Steven Van Gucht. Bekwame mensen, zeg maar.
Het enige waarop men er ook bespaart, maar beter zou afschaffen is die Fédération, de Franstalige Gemeenschap, die men beter zou integreren in het Waals Gewest, zoals dat in Vlaanderen al járen geleden gebeurd is.
Het blijft aftellen naar een nieuwe federale en een nieuwe Vlaamse regering. Hét probleem daarbij is Vooruit, dat bij monde van Caroline Gennez en ons mateke, erop blijft hameren dat de nieuwe regeringen relance-regeringen moeten worden, waarbij naast hervormingen ook moet geïnvesteerd worden.
In principe kan niemand daar tegen zijn. Probleem is echter dat België – met dank aan Vivaldi - aankijkt tegen een staatsschuld van bijna 30 miljard euro en het tot 20 september de tijd heeft gekregen om aan Europa te vertellen hoe ze denkt daar iets aan te doen. Als dat lukt, krijgt België 7 jaar de tijd om het te verwezenlijken. Lukt het niét, dan zou het op 4 jaar moeten gebeuren, een mission impossible.
Van relance gesproken, Ondertussen heeft diezelfde Gennez al een steunfonds van liefst 150 miljoen euro klaar staan voor de wederopbouw van de door de Russen kapot gebombardeerde infrastructuur in Oekraïne. Hopelijk wacht ze ermee tot die oorlog daar ooit stopt, want anders wordt het water naar de zee brengen…
De nieuwe Franstalige gewestregering is een feit en maakt een einde aan 30 jaar PS dominantie die Wallonië tot een van de armste streken van Europa heeft gemaakt, met een van de laagste werkzaamheidsgraden en de grootste schuld. Die schuld wil de nieuwe regering van MR en ‘Les Dégagés’ halveren tegen het einde van deze legislatuur en volledig na de volgende, als ze daar de kans toe krijgt. Eenzelfde scenario is in de maak om de Waalse werkzaamheidsgraad van het huidige 65% naar 70% te brengen en pas na de tweede legislatuur naar de door Europa gevraagde 80%.
Vlaanderen zal dus nog even geduld moeten hebben, maar er is, mijns inziens, geen alternatief zolang dit België blijft bestaan. Het zal wel zaak blijven het allemaal in het oog te houden. Een goede start alvast is het verminderen van het aantal regionale ministers van 13 naar 10. Nu nog een eind maken aan die ongrondwettelijke ‘Fédération’.
--
En dan nog dit: Volgens het meeste recente rapport van de Hoge Raad voor Werkgelegenheid, zijn 39% van de Oekraïense vluchtelingen in Vlaanderen aan het werk, dit t.o.v. slechts 17% in Wallonië en 15% in Brussel. ‘Woorden wekken, voorbeelden strekken’ zullen we maar zeggen, zeker?
Ik volg nog wel de Amerikaanse politiek, maar maak er me niet meer druk over. In de laatste 150 jaar werden daar 4 presidenten in functie en een nog groter aantal kandidaat-presidenten vermoord. Dat zal niet veranderen als men de aanschaf en het bezit van (semi)automatische machinegeweren blijft toelaten*.
Ik heb zelf (aangetrouwde) familie in de States (in Connecticut en Californië) en ben er ooit geweest. Het is daar een andere samenleving dan in Europa, minder sociaal maar wel met veel meer mogelijkheden voor wie iets onderneemt. Als straks Donald Trump er de presidentsverkiezingen wint, wat waarschijnlijk is, zal dat niet direct een ramp zijn voor Amerika, maar misschien wel voor Europa.
--
* Op 22 november 1963 logeerden mijn vrouw en ik in een bed & breakfast in Lanusei, een bergstadje aan de Oostkust van Sardinië. Beneden was er een bar/café waar men ook iets eten kon. Toen we daar ’s avonds binnen kwamen, was er op de Tv het journaal waarin verteld werd dat John F. Kennedy was doodgeschoten in Dallas! Enkele dagen later zagen we in een restaurant in de hoofdstad Cagliari ook live op Tv hoe schutter Oswald op zijn beurt werd doodgeschoten. Dingen die men nooit meer vergeet...
Na deze toch eerder verrassende verkiezingen, Wallonië dat voor de eerste keer in decennia naar rechts opschuift en de Vlaams-nationalisten die haasje over speelden maar zelfs samen de meerderheid net niet haalden in het eigen parlement, zijn er heel wat die spannende gemeentelijke verkiezingen verwachten, Ik geloof daar niet in.
Om te beginnen zijn er eerst nog twee maanden vakantie. Daarbij komt dat er voor die verkiezingen geen opkomstplicht meer is. En verder zijn er in heel wat gemeenten diverse kartels, die ‘Gemeentebelangen’ of ‘Lijst van de burgemeester’ heten en niet meer onder de naam van de eigen partij durven opkomen.
Verder wordt het gewoon afwachten of De Wever zijn regeringen zal gevormd krijgen en wat die er later van gaan maken.
Het is inderdaad zo dat De Wever het VB negeert. Dat was ook de reden waarom ik vóór 9 juni de N-VA-kiezers aanraadde tenminste regionaal voor het VB te stemmen. Dat is niet of niet voldoende gebeurd, waardoor N-VA en VB samen één zetel tekort kwamen, terwijl ze er enkele over hadden moeten hebben. Als gevolg daarvan was er een derde partij nodig om in het Vlaams parlement een volstrekte meerderheid te hebben. Die derde partij is er niet, want geen enkele van de traditionele partijen wil met het VB samenwerken. Dat is de situatie zoals ze nu is en die niet toelaat dat we het met Vlaams-nationalisten alleen kunnen redden. Misschien een volgende keer, zeker mocht De Wever niet slagen, waarbij zijn N-VA dan straks riskeert het lot van de Volksunie te zullen ondergaan.
Als De Wever erin zou slagen een federale regering te maken met Vooruit, cd&v, MR en ‘Les Engagés’, dan krijgen we een ‘Arizona-coalitie. De naam komt van de verschillende partijkleuren: geel, rood, blauw en oranje, die toevallig ook de kleuren zijn van de Amerikaanse staat Arizona. In De Standaard hadden ze het in de weekeindkrant al over ‘de Azurri’, maar dat is de naam die de Italiaanse tifosi geven aan de spelers van hun nationale voetbalploeg.
Als er van de 11 juli-viering 2024 iets zal blijven hangen, zullen dat niet de gebruikelijke feestelijkheden zijn, maar het feit dat er op diezelfde dag er al een akkoord kwam over de vorming van een nieuwe Franstalige deelregering zonder de PS, iets wat al in zo’n 30 jaar niet meer was voorgekomen. In tegenstelling tot de vele zgz ‘Marshall-plannen’ die nooit iets hebben opgebracht, belooft de nieuwe Waalse gewestregering te zullen streven naar een begroting in evenwicht. Dat zal niet van een leien dakje lopen, want Bouchez en Prévot - de respectievelijke voorzitters van MR en ‘Les Engagés’ - rekenen daarvoor op tien jaar, dus twee legislaturen. Hoopvol daarbij is wel dat men terdege beseft dat er duchtig zal moeten gesnoeid worden in de overvloed aan politieke mandaten en dat bv de nieuwe Waalse minister-president dat tegelijk ook zal zijn voor de Franse Gemeenschap, de zgn ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’, wat hopelijk nog maar een eerste stap zal zijn, want heel die Fédération is overbodig en heeft zelfs geen Vlaamse tegenhanger.
De verkiezingen van 9 juni zijn achter ons en de Vlaams-nationalisten blijven verweesd achter. De verhoopte verkiezingsoverwinning op 9 juni kwam er niet, ook al was het kantje boord. De N-VA bleef een banddikte voor, maar net niet genoeg om eventueel een Vlaamse deelregering met twee te kunnen maken, voor zover de partij dat ook zou gewild hebben. Als gevolg daarvan heeft men een derde partij nodig en valt het Vlaams Belang nog maar eens uit de boot. Als het een troost mag zijn: er komt geen Vivaldi II met een minderheid in Vlaanderen. Als Bart De Wever erin zou slagen premier te worden van een volgende federale regering zal hij wel de eerste Vlaams-nationalist zijn die daarin slaagt, maar zover zijn we nog niet.
Uitgerekend op de Vlaamse feestdag van 11 juli, is er wel een akkoord voor de vorming van een Waalse deelregering, nota bene: zonder de PS. Voor een nieuwe federale regering zijn we er ook nog niet en mogen we al blij zijn met het Europese ultimatum van 20 september i.v.m. de Belgische staatsschuld. Tegen dan zal België moeten tonen wat ze gaat besparen. Daar dit grotendeels een Waals-Brussels probleem is, is het maar de vraag waar daarvan in huis zal komen,.
11 juli blijft voor de meeste Vlamingen een apartheidsfeestdag. Het overheidspersoneel heeft vrijaf, de rest moet blijven werken. Een oplossing, die ik al meer heb voorgesteld, zou zijn hem te verwisselen met die van 11 november en die laatste (de wapenstilstand van 1918) te vieren op het daaropvolgende weekeinde, zoals ze dat ook doen in de UK (dat heet daar een ‘bank holiday’).
--
Ondertussen is Bart De Wever officieel formateur geworden en wordt van hem verwacht dat hij de premier zal worden van de volgende federale regering, die – in tegenstelling tot Vivaldi - een meerderheid zal hebben in Vlaanderen en waarbij de diverse regio’s voortaan de tering naar de nering zullen moeten zetten. Dat alles zou duidelijk moeten worden vóór 20 september, datum vastgelegd door de E.U. Als Bart daar niét in slaagt dan riskeert hij – zoals onze vriend Jean het verwoordde in zijn reactie van gisteren – dat de N-VA dezelfde weg op zal gaan als Open VLD en Groen.
11 juli is ook dit jaar nog steeds geen officiële feestdag en daarbovenop komt nog dat er weinig te vieren valt. Nu de Vlaamsnationale partijen enkele zetels tekort komen in het eigen parlement en daardoor geen absolute meerderheid hebben, krijgen we meer dan waarschijnlijk weer een Vlaamse regering met N-VA en enkele traditionele partijen en zal veel weer ondergeschikt blijven aan het federale niveau, zal het federale potverteren voortduren en zal Vlaanderen het uiteindelijk mogen blijven betalen.
--
Enige zekerheid is momenteel dat er een voorakkoord is om verder te praten over de vorming van een nieuwe Vlaamse regering. Preformateur De Wever gaat daarmee vandaag naar de koning en pas daarna zullen we weten of Bart ook formateur zal worden voor de nieuwe federale club, hoe die er zal uitzien en wat die zinnens is te doen om het land dat nooit meer zou uitgevonden worden zal verder sukkelen.
Evenmin als bij ons in Vlaanderen, is rechts er in Frankrijk in geslaagd de meerderheid te behalen en nu zit Macron
(die hier en daar al ‘Micron’ wordt genoemd) met de gebakken peren. Zelfs een ‘cohabitation’ zit er niet meer in. Feitelijk was het uitroepen van nieuwe verkiezingen een flater van jewelste. Als hij het toch persé wou doen, had hij dat moeten doen ná de zomer. Nu is de Tour nog in volle gang, speelt het Franse elftal nog mee in het Europees kampioenschap en – vooral – komen de Olympische Spelen er nog aan. Het lijkt wel een ‘blueprint for disaster’.
--
Ondertussen heeft de Hongaarse premier Orbán gebruik/misbruik (schrappen wat niet past) gemaakt van zijn tijdelijk voorzitterschap van de E.U. om zichzelf uit te roepen tot ‘Mister Europe’. Dat Crootje daaraan niet heeft gedacht! Maar ‘alle baten helpen’, zei de mug en ze plaste in zee…
Het Britse disproportionele kiessysteem mag dan al niet erg democratisch zijn, zeker niet t.o.v. de oppositie, het is wel efficiënt. Binnen de 24 uur na de verkiezing had het land een andere regering en werd er al een wet van de vorige - die waanzin met Rwanda – afgeschaft. We kunnen er hier alleen maar van dromen. Dat laatste heeft trouwens Bart De Wever ooit eens gedaan toen ook hij vond dat we het ook hier beter zouden hebben om zo van ons ingewikkeld systeem vanaf te geraken.
Men kan zich trouwens afvragen wat die immigranten bezield die hun leven riskeren om in de UK te geraken. De belangrijkste reden blijkt te zijn omdat men daar geen ‘pas’ moet hebben, geen identiteitskaart. De mensen die er illegaal binnen geraken komen zo automatisch in het zwarte circuit terecht waar ze uitgebuit worden, al lijkt dat voor velen nog een verbetering met wat ze ‘thuis’ meemaakten,
Als Keir Starmer morgen het identiteitsbewijs verplicht, zou het gedaan kunnen zijn met de tomeloze immigratie naar de UK. Maar willen de zich nog steeds superieur voelende Britten dat wel?
Dat 2024 een jaar van wereldwijde verkiezingen ging worden, misten we al. Dat het er zo gek aan toe zou gaan, niet.
- In Nederland hebben ze eindelijk een centrumrechtse regering in elkaar geknutseld gekregen, die tijdens de eerste vergadering al op onderling gekibbel uitmondde.
- In Groot-Brittannië krijgt men na 14 jaar nog eens Labour aan het bewind, nadat de conservatieven er zich dood geregeerd hadden. Zoals onze Open VLD, maar dan in ’t kwadraat.
- In Frankrijk wint uiterst rechts de Europese verkiezingen, waarna president Macron vervroegde nationale verkiezingen uitroept, waarbij zijn eigen centrumpartij het onderspit delft en er waarschijnlijk drie jaar van ‘cohabitation’ zullen volgen.
- In de States wil een oude man van 81 er nog vier jaar bij doen en zal dat waarschijnlijk niet lukken, waarna men daar met een andere oude man blijft zitten die er de kantjes afrijdt.
- Rusland blijft zitten met een president, die – om aan de macht te blijven – niets beter vindt dan maar oorlog te blijven voeren.
- Victor Orban, die ooit als Hongaars studentenleider de doodsrede uitsprak bij het graf van de door de Russen vermoorde premier Imre Nagy, gaat - nu Hongarije, nota bene, het tijdelijk voorzitterschap van de E.U. heeft - met Poetin praten over vrede zonder daarvoor enig Europees mandaat te hebben.
- In eigen land hebben de Vlaamsnationalisten de afspraak met de geschiedenis gemist en net geen volstrekte meerderheid behaald in de eigen regio, waardoor het land dat niet meer zou uitgevonden worden nog een tijdje zal blijven bestaan. Hoe het verder moet zal de toekomst uitwijzen en zullen we in eerste instantie moeten afwachten hoe historicus De Wever het ervan zal afbrengen. Dat wordt stof voor enkele vervolgverhalen.
