Crootje laat geen gelegenheid voorbijgaan om er op te wijzen dat zijn Vivaldi regering voor meer jobs en welvaart heeft gezorgd. De cijfers geven hem daarbij gelijk, maar hij vergeet telkens erbij te zeggen dat dit ten koste is gegaan van een staatsschuld, die tegen 2029 geen 37 – zoals eerst gesteld – maar 43 miljard zal bedragen. 65% van die schuld ligt bij de federale overheid. Die laatste cijfers werden o.m. bevestigd door de nationale Bank en in de wekelijkse column van Rik Van Cauwelaert in De Tijd. O.m. daarom zal België meer dan waarschijnlijk kunnen fluiten naar de laatste schijf van het Europese relanceproject dat 850 miljoen euro bedraagt en zal de volgende federale regering verplicht worden elk jaar zo’n 5 miljard extra te besparen. Dat zou voor een deel kunnen mocht men de werkzaamheidsgraad tegen 2023 kunnen optrekken tot 80% zoals in Nederland, Duitsland en Scandinavië. Alleen Vlaanderen is daarnaar goed op weg, Brussel redt het misschien, maar Wallonië – dat momenteel op minder dan 70% staat – haalt dat nooit.
Dat het zover is kunnen komen ligt o.m. aan de automatische indexering (‘Only in Belgium’) die in de eerste plaats onze bedrijven schaadt omdat die meteen moesten bijpassen, ook als het minder goed ging, waardoor in de laatste twee jaar hun concurrentiepositie t.o.v. de buurlanden met zo’n dikke 17% verminderde. Daar bovenop bestond 30% van de extra werkgelegenheid bij de loontrekkenden uit jobs bij de overheid.
De Club-Med landen (Italië, Griekenland, Spanje, Portugal én Frankrijk) hebben momenteel hun begroting beter onder controle dan België. Dat zegt genoeg.
Ik heb in deze rubriek al meer dan eens verwezen naar de noodzaak van een Vlaamse soevereiniteitsverklaring mocht er na 9 juni een Vlaamsnationale meerderheid komen in het eigen parlement. Zo’n verklaring zou inhouden dat Vlaanderen binnen een aantal jaren onafhankelijk wil zijn. Volgens een deel van de N-VA’ers en zelfs van de Vlaams Belangers (denk o.m. maar aan Annemans) zou Brussel daar integraal moeten bij horen.
Met dit laatste kan men echter enkel akkoord gaan als dit zou leiden tot het terugbrengen van de 19 huidige Brusselse gemeenten tot één enkele, een grondige schoonmaak van de meer dan overbodige ambten en gemeentelijke organisaties, het samensmelten van gewest en stad tot één geheel en het reduceren van de zes politiezone’s tot één, zoals dat overal ter wereld gebeurt in wereldsteden.
Mocht de leiding van de N-VA toch beslissen na 9 juni in een soort Vivaldi II te stappen en er meer dan waarschijnlijk niet in slagen een soort confederalisme door te voeren, dan zal er niets anders opzitten dan te hopen op de verkiezingen van 2029 en zal men de N-VA daarvoor dan waarschijnlijk niet meer nodig hebben. Om een dergelijk uitstel van executie te vermijden zal een meerderheid van N-VA-kiezers die nu al in de diverse peilingen de wens te kennen heeft gegeven met het VB te willen samenwerken als beide partijen in het eigen parlement de meerderheid zouden behalen op 9 juni, op die dag best VB stemmen al was het alleen maar gewestelijk.
Dat Open VLD in slechte papieren zit is geen nieuws meer. Een zoveelste bewijs daarvoor is dat Alexia Bertrand, die oorspronkelijk in de Brusselse MR zat, naar Open VLD was overgestapt om de door Crootje ontslagen Eva De Bleecker te vervangen als staatssecretaris voor Begroting, wat we al wisten. Nu dreigt diezelfde Alexia opnieuw te zullen opduiken op de verkiezingslijst van de Brusselse MR en dus de stap terug te zetten. Reden daarvoor is dat de partij in Brussel anders riskeert niet meer aan genoeg verkozenen te geraken om een eigen fractie te kunnen vormen.
Datzelfde risico lopen trouwens ook de Open VLD zelf én Groen in verschillende Vlaamse regio’s. Als Vlaamsnationalisten kunnen we alleen maar hopen dat die trend zich doorzet naar 9 juni toe en dat tegen die tijd niet alleen Open VLD, maar ook Groen in Vlaanderen riskeert hier en daar de kiesdrempel niet te zullen halen, wat alleen maar gunstig zou zijn voor de Vlaamse zaak. Voeg daarbij nog de gestatige teruggang van Vooruit, waar Melissa De Praetere het tij niet kan keren en de onzekerheid die er heerst bij cd&v, waar de oudere kiezers – de meerderheid, zeg maar - het niet zien zitten met ‘Cindy Envy’ (dixit Kaaiman).
Zoals ik al wel eens geschreven heb, volg ik de actualiteit grotendeels via de Tv-journaals, waarbij ik regelmatig zap tussen VRT, VTM en de Franstalige RTL. Zo kon ik deze keer op die laatste getuige zijn van de confrontatie tussen Crootje en Magnette, waarbij om de staatsschuld te verminderen, eerstgenoemde de nadruk legde op méér werken en de tweede op (veel) minder.
Het was bijna aandoenlijk te horen hoe die Magnette zich uitslooft om die arme Walen voor meer werken te behoeden. ‘Ze kunnen het gewoon niet aan’, zegt hij. Na hun zestigste kunnen ze niet meer van het leven genieten, ze zijn dan op’. Rekening houdend met het feit dat Wallonië meer hooggeschoolden telt dan vergelijkbare zgz ‘overgangsregio’s (zie mijn vorige blog), betekent dit dat veel Walen om te beginnen al later beginnen te werken en dan nog vroeger willen stoppen.
Dat kan er bij mij niet in. Ik stopte met het middelbaar onderwijs op mijn 16de en werkte tot de voorlaatste dag vóór mijn 65ste, de laatste 22 jaar in een 24-uursservice, nacht- en weekeindwerk (tot mijn 62ste) inbegrepen. Eén jaar na mijn pensionering kwam de personeelsdienst van DAF-Eindhoven, op mijn 66ste a.u.b., mij vragen of ik niet terug wou komen als parttimer!
Maar als het van Magnette en zijn volgelingen afhangt, gaan die nóg minder werken, zonder loonverlies. En dat in de regio met de meeste werklozen en de meeste langdurig zieken (dat laatste in de regio met het meeste groen t.o.v. de bevolking). En dat alles in het land met de op één na grootste staatsschuld van Europa…
--
En dan nog dit:
Stijn Derudder, de nieuwste hoofdredacteur van ’t Pallieterke, heeft in zijn blad van 28 april bevestigd dat Drieu Godefridi geen wekelijkse opiniestukken in het blad meer zal schrijven, nu hij actief politicus voor de ‘N-WA’ is geworden in Wallonië. Daarmee houdt Derudder zich aan de logica van het blad, zoals destijds door Jan Nuyts zaliger gesteld t.o.v. Gerolf Annemans, wat ik reeds vermeldde mijn blog van 22 maart (‘De N-WA’).
Brussel is niet de enige regio waarover we ons straks zorgen zullen moeten maken, feitelijk is het met Wallonië nog erger gesteld. Daar heeft men ook overbodige ambten en administraties - denk maar aan de beruchte ‘Fédération’ - maar daarbovenop ook nog een te lage werkzaamheidgraad, waardoor het Waals gewest een schuld heeft waarvan men niet eens kan zeggen tegen wanneer men denkt die te kunnen dempen.
De Belgische Nationale Bank (BBN) heeft daarover een studie gemaakt en Wallonië vergeleken met andere zgz ‘overgangsregio’s’elders in de E.U. Met uitzondering van Waals-Brabant dat profiteert van het feit dat het grenst aan Vlaanderen én Brussel, is het in Wallonië huilen met de pet op. In plaats van daar iets aan te doen, stelt Magnette dan nog voor nóg minder te gaan werken zonder loonverlies.
Wallonië krijgt er trouwens nog een probleem bij. De Duitstalige Oostkantonners, zo’n 50.000, zouden eenzelfde statuut als Brussel willen krijgen en zich willen afscheuren van de provincie Luik, zoals dat nu het geval is. Daarvoor is echter een Grondwetswijziging nodig en wordt het wachten op de volgende staatshervorming, hopelijk voor hen tijdens volgende legislatuur.
--
En dan nog dit ter attentie van onze goede vriend Jean: hij heeft groot gelijk, maar morgen meteen de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen – zelfs met een Vlaamsnationale meerderheid – kan in de praktijk niet. Het zal in stappen moeten gebeuren
Het ratingsbureau Standard & Poor’s (S&P) heeft de Brusselse kredietscore verlaagt van AA- naar A+, wat betekent dat Brussel voortaan meer rente zal moeten betalen om de vele schulden – hoofdzakelijk ontstaan door een teveel aan ambten en administraties – te kunnen blijven betalen. Dat geldt zowel voor de 19 gemeenten, de stad, het gewest als de ongrondwettelijke ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’.
Hoe denkt men dat probleem op te lossen?. Heel eenvoudig: Sven Gatz (Open VLD), Brussels minister van Begroting vindt dat een taak voor de volgende regering! ‘Na mij, de zondvloed’ was nooit toepasselijker.
Ik schrijf hier al jaren dat Brussel boven zijn stand leeft. Als men die 19 gemeenten zou herleiden tot 1 (één), zou men geld overhouden. Hetzelfde zou gebeuren als men van Brussel één stadsgewest zou maken en niet stad én gewest zoals nu. Zoals ik ook al jaren schrijf kan New-York, met tienmaal meer inwoners, dat wél. Die heeft daarvoor bovendien maar één politiezone nodig, i.pl.v. zes in Brussel, die onderling zo verdeeld zijn dat ze de steeds groeiende criminaliteit in Brussel niet meer de baas kunnen..
Tussen alle rampzalige nieuws door over Oekraïne, Gaza en Moskou, was er bij ons nog maar eens een peiling naar het kiesgedrag. Daaruit bleek dat de opmars van het Vlaams Belang zich doorzet, Vooruit stemmen blijft verliezen en Groen en Open VLD ‘strijden’ voor de laatste plaats. Het meest opmerkelijke uit de peiling – dit keer van VTM en Het Laatste Nieuws – is dat ‘Les Engagés, de nieuwste naam voor de Franstalige Christendemocraten, hun stemmenaantal verdrievoudigden en in Francofonië zowaar de derde partij worden, na PS en PTB/PvdA.
Nou, ze doen maar wat in Franstalig België. Voor Vlaanderen blijft het hoopvol dat de Vlaamsnationalisten blijven vooruitgaan en daarmee de kans blijft bestaan voor een flamingantische meerderheid in het eigen parlement, wat nodig zal zijn voor de eerste stap richting zelfstandigheid.
--
En dan nog dit: de politieke heisa die er gekomen is omdat Filip De Winter zou gespioneerd hebben voor China. Een zaak die al meer dan 5 jaar oud is en waarvoor hij nooit veroordeeld werd. Het ging, als ik me niet vergis, over zo’n 3.000 euro die in het niets verdwijnen als men weet dat socialistische partijleden in het Europees parlement, waar ze – in tegenstelling tot De Winter - geen deel uitmaken van de oppositie die weinig te vertellen heeft, maar van de meerderheid die het voor het zeggen heeft, met honderdduizenden euro’s werden betaald in de zgz ‘Qatargate’.
Het ratingsbureau Standard & Poor’s (S&P) heeft de Brusselse kredietscore verlaagt van AA- naar A+, wat betekent dat Brussel voortaan meer rente zal moeten betalen om de vele schulden – hoofdzakelijk ontstaan door een teveel aan ambten en administraties – te kunnen blijven betalen. Dat geldt zowel voor de 19 gemeenten, de stad, het gewest als de ongrondwettelijke ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’.
Hoe denkt men dat probleem op te lossen?. Heel eenvoudig: Sven Gatz (Open VLD), Brussels minister van Begroting vindt dat een taak voor de volgende regering! ‘Na mij, de zondvloed’ was nooit toepasselijker.
Ik schrijf hier al jaren dat Brussel boven zijn stand leeft. Als men die 19 gemeenten zou herleiden tot 1 (één), zou men geld overhouden. Hetzelfde zou gebeuren als men van Brussel één stadsgewest zou maken en niet stad én gewest zoals nu. Zoals ik ook al jaren schrijf kan New-York, met tienmaal meer inwoners, dat wél. Die heeft daarvoor bovendien maar één politiezone nodig, i.pl.v. zes in Brussel, die onderling zo verdeeld zijn dat ze de steeds groeiende criminaliteit in Brussel niet meer de baas kunnen..
Sinds Rusland Oekraïne binnenviel, noemde Poetin dit geen oorlog, maar een ‘speciale militaire operatie’. Wie daartegen protesteerde en het toch een ‘oorlog’ noemde, kreeg daarvoor een bekeuring, werd soms veroordeeld tot een boete en riskeerde zelfs in de gevangenis te geraken. Nu zegt de woordvoerder van het Kremlin, Dimitri Peskov, dat het tóch ‘oorlog’ is Wat gaan ze nu doen met de mensen die dat eerst ook zo zegden – terecht, blijkt nu - maar ondertussen daarvoor gestraft zijn, waarbij sommige zelfs achter de tralies beland zijn?. Eenzelfde verhaal na de vreselijke aanslag in de Moskouse concertzaal. Alhoewel die tot tweemaal toe werd opgeëist door IS – plus een video van de overvallers zelf - blijft Poetin zeggen dat Oekraïne er achter zit. Zowat alles wat er in Rusland mis gaat wordt straks de schuld van Oekraine, terwijl het het Rusland van Poetin is dat dat land heeft aangevallen. Men moet al een heel simpele ziel zijn om te dat blijven geloven van een sujet dat de laatste jaren al tienduizenden mensen de dood heeft in gejaagd.
Ik verwijs nog even naar het artikel over het boek ‘Only in Belgium’, van Gents politicoloog Nicolas Bouteca, die in het artikel dat daarover verscheen in ’t Pallieterke, verwijst naar Catalonië waar het uitroepen van de onafhankelijkheid niet gewerkt heeft. Zoals zovele anderen vergeet de geleerde professor dat de Catalanen (evenals de Schotten en andere Zuid-Tirolers) een minderheid zijn in het land waarin ze zich nu bevinden. De Vlamingen zijn echter een meerderheid, met 60% van de bevolking van België, 70% van de economie en meer dan 80% van de export. Dat terwijl het eens rijke Wallonië, na het sluiten van de steenkoolmijnen en de staalfabrieken, een troosteloos achterland aan het worden is, met een bevolking met een te lage werkzaamheidsgraad , die voor ¾ links stemt (PS, Groen en PTB) en aardig op weg is een nieuwe DDR te worden. Dat zou nog niets zijn, mochten de Walen de tering naar de nering zetten, maar zijn ze helemaal niet zinnens dat te doen, zeker niet zolang Vlaanderen de rekening ervoor blijft betalen.
--
Nog volgens diezelfde professor Bouteca kan België alleen kan blijven bestaan als men Brussel territoriaal uitbreidt, zelfs tot de oude provincie Brabant. Dat zullen ze in Vlaams-Brabant – waar ze nu al ‘genieten’ van de Brusselse olievlek - graag horen. Utopia zal dan niet ver meer weg zijn…
Nicolas Bouteca , professor politieke wetenschappen aan de UGent, heeft een boek geschreven over de geschiedenis van de Belgische staatshervormingen, met de titel ‘Only in Belgium’, exact dezelfde titel als degene die ik in deze rubriek al jarenlang gebruik en af en toe publiceer. Hij schrijft dat ons federalisme uniek is en dat enkel surrealisten een staatsstructuur als de onze zouden bedenken. Daarmee bevestigt ook hij dat de stelling van The Economist dat dit land niet meer zou worden uitgevonden als het al niet bestond.
De vraag is maar: ‘Hoe geraken we er vanaf?’. Zelfs mét een volgende staatshervorming zijn we nog niet aan de Republiek Vlaanderen. Het zal in stappen moeten gebeuren en dat zou bv kunnen door een eerste oplossing met vier deelstaten, waarbij we het onderscheid tussen gewesten en gemeenschappen afschaffen. Als één regio daarmee niet akkoord zou gaan, kan Vlaanderen altijd een belangenconflict indienen. Dat is niets nieuw, dan kan ook nu al.
De N-VA is voor de pinnen gekomen met een eerste kandidaat voor haar verkiezingslijst in Wallonië. Een wit konijn, zeg maar. Het gaat om Drieu Godefridi, een ondernemer en essayist die o.m. regelmatig zinnige dingen schrijft in het vernieuwd Pallieterke. Ik zag hem voor het eerst woensdag op de Tv-journaals, geflankeerd door Bart De Wever en Theo Francken. De man spreekt behoorlijk Nederlands met een duidelijk Frans accent.
Vraag is maar of die man in ’t Pallieterke zal kunnen blijven schrijven. Toen Gerolf Annemans destijds in de politiek stapte, moest hij verzaken aan zijn wekelijkse Tv-column (‘BRT, weg ermee!’) in het blad. Als men die logica aanhoudt, kan het niet zijn dat iemand die actief in de politiek zit, blijft schrijven in het blad voor mensen ‘met een goed hart en een slecht karakter’.
Het blijft trouwens ook zeer de vraag of het initiatief van de N-VA in Wallonië en Brussel zal werken. Het doet me denken aan de uitdrukking ‘East is east and west is west, and the twain shall never meet’. Deze uitspraak over de Oost/West verschillen, o.m. toegeschreven aan Rudyard Kipling, de schrijver van The Jungle Book, zou ook de Belgische variant kunnen hebben: ‘North is north and south is south ‘…
Ondertussen is het leven in België zowat het duurste geworden van de hele eurozone, mede dank zij de automatische index (‘Only in Belgium’) waarvan in de eerste plaats de bedrijven het slachtoffer zijn geworden, iets dat zich nu wreekt. Nergens is de inflatie vorige maand zo snel gestegen, vooral in de voeding. De Vilvaldi-partijen geven elkaar daarvoor de schuld. ‘Zwartepieten’ noemt men dat in de Belgische politiek. Het is genoemd naar een kaartspel waarbij iedereen probeert niet met de schoppenboer ( in sommige dialecten ook wel eens ‘piekezot’ genoemd) te blijven zitten. Het lijkt soms ook wel een variant van de inflatie. Ook bij inflatie probeert iedereen in de politiek de gestegen prijzen door te rekenen tot er tenslotte iemand mee blijft zitten. Door de gestegen loonkosten en de hogere energieprijzen, het grotendeels stilvallen van de nieuwbouw door de duurdere grondstoffen en de gestegen rente op de hypotheekleningen, draait de economie nog altijd niet op het tempo van vóٕٕór corona.
En dat alles op enkele maanden voor cruciale verkiezingen…
Dat België niet meer werkt heb ik in deze rubriek al meer dan eens verteld. Het betert er trouwens niet op, integendeel. Een waslijstje van de recentste verloederingen:
- In Charleroi, de stad van burgemeester Magnette, werden drie politieagenten aangehouden die verdacht worden te maken te hebben met de drugmaffia. In dezelfde stad werd één agent van de speciale politie elite DSU doorgeschoten en twee andere gewond bij een huiszoeking. Opmerkelijk hierbij is dat het gaat om dezelfde eenheid waarvan een agent in september 2022 de goud- en wapenverzamelaar Yannick Verdijck dood schoot in Merksem. Over die zaak loopt nog steeds een onderzoek.
- In de gevangenissen van Antwerpen en het Brusselse Sint Gilles werden gevangenen door hun lotgenoten dagen gemarteld vóór iemand er erg in had. In Antwerpen konden ze er zelfs beelden van maken met een smartphone en op het Internet zetten.
- Bij het Belgische leger werden op twee plaatsen grove schendingen van overschrijdend seksueel gedrag vastgesteld waarbij militairen door hun eigen collega’s werden mishandeld.
- In Gent werden twee advocaten van het Hoog Gerechtshof tijdelijk (?) geschorst nadat een van hen de vragen van een examen voor advocaat aan het Gerecht had doorgespeeld naar de zoon va n een bevriend koppel, ook al topadvocaten…
En dan hebben we het nog niet gehad over de precaire toestand van het gat in onze staatskas…
Volgens de liturgische kalender vieren we vandaag St. Jozef en die wordt officieel nog steeds beschouwd als de patroon van België. In Antwerpen viert men dan zelfs vaderdag (moederdag wordt daar ook apart gevierd, op 15 augustus op O.L.V. Hemelvaart). Vroeger vertelde men wel eens dat moederdag viel negen maand na vaderdag, maar dat was een grapje. In Italië heb ik in de vorige eeuw nog meegemaakt dat 19 maart daar een feestdag was en dat men op die dag Milaan-San Remo reed, de ‘primavera’. Dat is daar nu ook verleden tijd en het eerste monument van het klassieke seizoen rijdt men nu in het weekeinde juist vóór of na 19 maart.
De Belgische Nationale Bank (NBB) houdt geen rekening met feestdagen. Volgens haar laatste jaarverslag financierde België, het land met de op één na grootste staatsschuld van de E.U, in 2023 zelf bijna de helft van de nieuwe jobs in eigen land. Op die manier worden steeds meer mensen hier – rechtstreeks of onrechtstreeks – afhankelijk van die overheid en van de partijen die haar in stand houden. Dat dit ten koste gaat van de algemene welvaart zal de meeste partijen een zorg zijn. Het is nu wachten op wat er zal gebeuren na 9 juni, maar de staatsschuld zal in elk geval naar beneden moeten (ook van Europa) en het in stand houden van al die overbodige overheidsinstellingen – Senaat en Provincieraden op kop, maar ook die ongrondwettelijke ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ - zal niet meer te vermijden zijn.
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn’, zong Urbanus al vorige eeuw. Het lijkt nog altijd actueel als men ziet wat er ook nu allemaal op die wereld blijft verloederen.
Om het bij het eigen landje te houden is er zopas dat drama geweest in de Antwerpse gevangenis en het schandaal bij het Belgische leger in Luik. Verder de schietpartijen in Brussel en de drugsbommetjes in Antwerpen. Niemand lijkt nog tevreden in dit ingewikkeld land. Misschien kunnen we daar straks iets aan doen, na 9 juni.
Laat ons beginnen met ervoor te zorgen dat we eerst in onze eigen regio orde op zaken stellen en Vlaanderen aan de Vlamingen laten. Dat kan in de eerste plaats door ervoor te zorgen dat we de traditionele Vlaamse partijen de rekening laten betalen voor de decennia van verwaarlozing waarvoor zij gezorgd hebben door in de eerste plaats Belgisch te blijven denken en onze numerieke meerderheid daarvoor op te offeren.
Na 9 juni moet Vlaanderen geregeerd worden door alle Vlaamsnationalisten, zowel de gematigd rechtsen als de minder gematigden en moet er een einde komen aan het cordon sanitaire waardoor alle Vlaamse stemmen zullen meetellen in de gesprekken die we nog zullen hebben met Brussel en Wallonië. Daarna moeten alle regio’s verantwoordelijk worden gesteld voor hun eigen financiën en moet er worden vastgelegd wat we nog samen gaan doen en wat niet, met als voorbeeld de ‘Confederatio Helvetica’, het Zwitsers model. Als de tegenpartijen het daarmee niet eens zijn, dan houdt dit België ermee op en gaat het land federaal in Lopende Zaken tot er een akkoord zal zijn, al dan niet via Europa.
Vlaanderen kan de logistieke draaischijf worden van Noordwest Europa en hoort thuis bij de vroegere Hanzelanden, niet bij de Club Mediterranee.
Als Bart De Wever laat verstaan dat hij de deur op een kier wil laten om met het Vlaams Belang te praten, maar hij dat pas zal beslissen ná de verkiezingen van 9 juni, betekent dit in de eerste plaats dat hij zo een stok achter de deur denkt te hebben bij eventuele federale besprekingen met de PS van Magnette. Voor hetzelfde geld kan er dan voor Vlaanderen echter wéér niets uit de bus komen, maar zal ‘mlster Stratego’ vermijden woordbreuk te plegen zoals Egbert Lachaert bij de voorlaatste voorzittersverkiezing van Open VLD. Daarop beloofde die te zullen zorgen voor een paarsgele federale regering (mét de N-VA) maar bleef hij nog drie jaar voorzitter, ook nadat er een paarsgroene federale regering was gekomen.
Als De Wever straks toch met de PS van Magnette in een federale regering zou stapper, zal Bart geen woordbreuk hebben gepleegd, maar zullen heel wat N-VA-kiezers, die wél voor een samengaan met het VB hadden gekozen, zich bedrogen voelen. Om dat laatste te voorkomen is er een simpele oplossing – die ik al enkele keren in deze rubriek heb geuit – nl dat de N-VA-kiezers regionaal voor het VB zouden stemmen en desnoods federaal en Europees voor de N-VA. Op die manier wordt het VB, dat waarschijnlijk als grootste partij uit de gewestelijke verkiezingen zal komen, onmisbaar voor het vormen van een nieuwe Vlaamse deelregering uitsluitend bestaande uit Vlaamsnationalisten van matig tot minder matig rechts.
Volgens de meeste peilingen zou minstens driekwart van de N-VA-kiezers - er was er zelfs een van meer dan 80% - bereid zijn met het Vlaams Belang samen te werken als beide partijen op 9 juni samen een meerderheid zouden behalen in het eigen Vlaamse parlement. Als dat zo blijft, kunnen we die kiezers alleen maar aanraden om tenminste op regionaal vlak voor het VB te kiezen, er zo voor te zorgen dat er geen nieuwe Vlaamse regering kan worden gevormd zonder het VB en dat Walen en Brusselaars sowieso een einde zullen moeten maken aan een cordon sanitair dat in geen enkel ander democratisch land bestaat. Zelfs mocht de leiding van de N-VA vóór de verkiezingen beloven het te zullen doen, raad ik de N-VA-kiezers aan gewestelijk tóch VB te stemmen.
Zoals we bij de voorlaatste voorzittersverkiezing bij Open VLD hebben meegemaakt, is een ‘Lachaertje’ immers snel gemaakt en zou de ontgoocheling nóg groter zijn. Net zoals Open VLD nu, zou dan ook de N-VA het risico lopen het lot van de Volksunie te herhalen of straks aan te kijken tegen de kiesdrempel.
Het is niet de eerste’ keer dat ik vertel dat het in Brussel de spuigaten uitloopt. Het geweld houdt er niet op en ondanks de zes politiezones wordt het er niet beter op, integendeel. We kunnen alleen maar hopen dat er na 9 juni iets aan gedaan wordt, al heb ik daar mijn grootste twijfels over, zeker na het lezen van artikel daarover in ’t Pallieterke van deze week, waarin men het heeft over een noodtoestand.
Brussel blijkt nl niet alleen negentien gemeentes te hebben met evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s, maar daar bovenop ook nog veertig (4O!) buurtcomités. Die trekken nu aan de noodrem i.v.m. het ontbreken van de basisveiligheid, de verloederde wijken en de groeiende armoede.
Brussel is een sociaal kerkhof en dit ondanks een linkse gewestregering of is het misschien juist daarom? Met straks misschien nog de PvdA/PTB erbij – momenteel volgens de peilingen de grootste partij in Brussel - en een begroting die niet meer in evenwicht geraakt, ziet het er bijzonder slecht uit voor een stad die zich de hoofdstad van Europa noemt en – jammer genoeg – ook nog steeds de hoofdstad van Vlaanderen.
Door in beroep te gaan, is de zaak Van Langenhove over de verkiezingen heen getild en dat is een goede zaak voor het politieke klimaat. Komt daar nog bij dat de rechter die de veroordeling uitsprak over twee maanden met pensioen zou gaan en dat het geloof in de rechterlijke macht ter zake al een flinke knauw heeft gekregen na het uitkomen van het gesjoemel door een lid van de Hoge Raad van Justitie i.v.m. het bevoordeligen van de eigen soort (mijn blog van 9 dezer: ‘Gerechtigheid?’). Migratie is het eerste punt in de aanstaande verkiezingen en zal dat ook blijven. Tot spijt van wie het benijdt…
--
Het marteldrama dat heeft plaatsgevonden in de gevangenis van Antwerpen is mede het gevolg van de overbevolking die er al geruime tijd heerst en die nog was toegenomen na het besluit van Quicky om ook kleinere straffen effectief uit te voeren. Theoretisch was dit geen verkeerde beslissing, maar onuitvoerbaar daar men toen al wist dat er daarvoor geen plaats genoeg was.
--
En dan nog dit:
De rode en andere voetbalduivels zullen straks in andere kleuren op het veld komen: lichtblauwe shirt en bruine broek. Zou niets met voetbal maar iets met Kuifje en het Hergé-museum te maken kunnen hebben. Ik volg dat clubje al jaren niet meer en zie ze alleen eerder toevallig op het einde van de Tv-journaals, maar stel me toch de vraag wie zo iets bedenkt…
