Door in beroep te gaan, is de zaak Van Langenhove over de verkiezingen heen getild en dat is een goede zaak voor het politieke klimaat. Komt daar nog bij dat de rechter die de veroordeling uitsprak over twee maanden met pensioen zou gaan en dat het geloof in de rechterlijke macht ter zake al een flinke knauw heeft gekregen na het uitkomen van het gesjoemel door een lid van de Hoge Raad van Justitie i.v.m. het bevoordeligen van de eigen soort (mijn blog van 9 dezer: ‘Gerechtigheid?’). Migratie is het eerste punt in de aanstaande verkiezingen en zal dat ook blijven. Tot spijt van wie het benijdt…
--
Het marteldrama dat heeft plaatsgevonden in de gevangenis van Antwerpen is mede het gevolg van de overbevolking die er al geruime tijd heerst en die nog was toegenomen na het besluit van Quicky om ook kleinere straffen effectief uit te voeren. Theoretisch was dit geen verkeerde beslissing, maar onuitvoerbaar daar men toen al wist dat er daarvoor geen plaats genoeg was.
--
En dan nog dit:
De rode en andere voetbalduivels zullen straks in andere kleuren op het veld komen: lichtblauwe shirt en bruine broek. Zou niets met voetbal maar iets met Kuifje en het Hergé-museum te maken kunnen hebben. Ik volg dat clubje al jaren niet meer en zie ze alleen eerder toevallig op het einde van de Tv-journaals, maar stel me toch de vraag wie zo iets bedenkt…
‘Viva Vivaldi’ was een radioprogramma op de toenmalige BRT uit de jaren 1970. N.a.v. zijn ‘Vier Seizoenen’ werd de naam gekaapt door een veelkleurige politieke groep politieke partijen die dit land van 2020 tot nu mismeesterde. Een bloemlezing:
- Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zal Vivaldi, als het een tweede kans zou krijgen, het structureel tekort van dit land in de komende 5 jaar naar zo’n 35 miljard euro, het op één na (Slowakije) grootste tekort van de E.U. Daar zal geen eurocent Vlaams tekort bij zijn.
- Om onder de Maastrichtnorm te blijven, zou België elk jaar zo’n 5 miljard euro moeten besparen.
- Minimumlonen en uitkeringen werden verhoogd, Ondanks het feit dat de vergrijzing toeneemt, wil de PS, de grootste partij binnen Vivaldi, de werkweek verkorten en dus zorgen voor nóg meer staatsschuld.
Dat Vivaldi ervoor gezorgd heeft dat dit België helemaal niet meer werkt en het nog veel erger kan worden, komt doordat de PS gesteund wordt door de traditionele Vlaamse partijen van Tommeke, dat rode miepie en Cindy Envy (dixit Kaaiman). We kunnen alleen maar hopen dat diezelfde Vlaamse partijen straks de kiesdrempel niet meer zullen halen, waardoor een nieuwe Vivaldi niet meer mogelijk zal zijn.
Het Van Hool-verhaal is voor mij een beetje een déjà vu. Ik maakte in 1993 nl het faillissement mee van wat we daarna ‘de oude DAF’ zijn gaan noemen. Net als Van Hool was DAF toen nog grotendeels het privébezit van de familie van Doorne ,(Doorne’s Automobiel Fabriek). Daar DAF sinds ergens in de jaren 1960 ook een fabriek had in het Kempische Oevel en er een doorstart voorzien was, werd ook de toenmalige Vlaamse regering gevraagd bij te spingen. In tegenstelling tot Van Hool nu, vonden de van Doorne’s wél extra geld, nl bij de Nederlandse regering. Enkele jaren na het faillissement van de oude DAF werd het bedrijf overgenomen door het Amerikaanse Paccar en waren de financiële problemen grotendeels van de baan zonder de eigen naam en fabrieken te moeten opgeven. Speciaal daarbij was dat zowel de toenmalige Vlaamse regering als de Nederlandse bij de verkoop aan Paccar hun bijdrage in de doorstart driemaal terugkregen. Bij mijn weten is dat in onze contreien nooit elders gebeurd.
Vergeten we in de zaak Van Hool – hoe erg het ook kan zijn voor wie ontslagen wordt – niet dat het Lierse bedrijf (nog) niet failliet is, het de productie van haar bussen nu voor 100% zal overbrengen naar Noord-Macedonië (waar het uurloon maar één vijfde is van dat van hier) en de sector niet-bussen in Koningshooikt zou kunnen blijven. Zonder die transfer naar Macedonië had het ‘over and out’ kunnen zijn voor iedereen…
‘Een aanzienlijk deel van onze Vlaamse politieke vertegenwoordigers ligt zich nog steeds blind te staren op wat we al hebben bekomen. De doorsnee Vlaming lijkt zich nog steeds niet bewust van de verdeeldheid in de eigen rangen en vestigt zijn hoop op de ideale toekomst waarin Vlamingen en Walen gelijke plichten en rechten zouden hebben. Een gelijkberechtiging die hij zich echter niet concreet kan voorstellen. Het Vlaamse volk wordt ondermijnd door onderlinge partijpolitieke geschillen en van eensgezindheid is in Vlaanderen sinds jaren geen sprake.’
Bovenstaande is niet van mij, maar is een summiere samenvatting van wat Nick Peeters, hoofdredacteur van Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), waar recentelijk een reorganisatie heeft plaatsgevonden en die hopelijk zal leiden tot een krachtdadigere Vlaams reflex ter zake. We zijn het enige democratische land ter wereld waar een meerderheid het niet voor het zeggen heeft doordat een derde van de Vlaamse kiezers niet mee wordt geteld.
Op 9 juni krijgen we de kans daaraan een einde te stellen, een Vlaamse regering te vormen die zijn soevereiniteit zal uitroepen en daarna aan tafel zal gaan zitten met de andere regio’s om nog te zien wat ze al dan niet samen kunnen blijven doen. Als voorbeeld zou men de Zwitserse Confederatie kunnen nemen, die bewezen heeft leefbaar te kunnen zijn. Het alternatief zal een Vivaldi in Lopende Zaken worden, waar niemand beter van worden zal.
Als oud-medewerker van vrachtwagenproducent DAF ben ik geïnteresseerd gebleven in de ontwikkeling van waterstof als brandstof voor internationaal vervoer. Elektrisch aangedreven vrachtwagens zijn er nu ook al, maar die dienen grotendeels voor wat men de ‘distributie’ noemt en hebben meestal een maximale actieradius van om en bij de 500 km. Een 40-tonner zou 4 ton accu’s moeten meenemen om op tijd en stond van hier naar Zuid-Europa te rijden. Dat betekent ± 4 ton minder vracht om nog te zwijgen van het eventuele tijdverlies bij het onderweg opladen.
Waterstof wordt reeds aangemaakt, maar de grote hoeveelheden zijn momenteel nog te kostelijk en beperken zich tot plaatselijk gebruik, o.m. in de haven van Antwerpen. Er is echter beterschap op komst, want uitgerekend in diezelfde haven is de Franse groep Air Liquide begonnen met de bouw van een kraakinstallatie om groene ammoniak om te zetten in groene waterstof. Die testinstallatie zou dit jaar al operationeel kunnen zijn. Het voordeel om de productie te doen via ammoniak heeft als voordeel dat er geen koolstof aan te pas komt en er geen CO2 dient te worden afgevangen. Verder houdt de productie niet op als er geen zon of wind is zoals dat wel het geval is met zonneschermen en windmolens.
Het zal nog niet voor morgen zijn en we zullen maar duimen dat het lukt, want we zullen er alleen maar baat bij hebben.
Rare zaak daar in Gent, waar een advocaat-generaal, lid van de Hoge Raad voor de Justitie, zelf blijkt gesjoemeld te hebben door de vraag van het magistratenexamen vooraf aan de zoon van een bevriend magistratenkoppel te hebben bezorgd. Groot en terecht alarm bij die Hoge Raad, toen dat uitlekte omdat de kandidaat nog een kleine lastminute aanpassing had doorgegeven die hij van die advocaat-generaal had gekregen. Tegen die laatste loopt nu een strafonderzoek en zolang er geen verder nieuws is blijft de man geschorst zonder wedde. Het examen zelf zou moeten worden overgedaan.
Als het allemaal een beetje klopt, zijn hier drie hoge magistraten én de zoon van twee van hen – kandidaat magistraat- bij betrokken. Hopelijk wordt dit serieus opgeklaard want anders blijft er straks nóg minder over van dit land dat niet zou worden uitgevonden als het al niet bestond.
Bijna 20 jaar na de uitgave van het ‘Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa’ is daar een vervolg op gekomen. Schrijver is Remi Vermeiren (84), voormalig KBC-topman en toenmalig voorzitter van zestienkoppige denkgroep ‘in de Warande’, die zijn boek nu kortweg ‘Vlaams Manifest’ noemt, met op de kaft het citaat van Mark Elchardus: ‘Een wegwijzer voor een betere toekomst voor Vlaanderen én Wallonië’.
Er is in die 20 jaar heel wat gebeurd én veranderd. Denk maar aan de vergrijzing en de klimaatproblemen, maar ook Vermeiren komt tot de conclusie dat de structuur van dit land moet veranderen door bevoegdheden meer te koppelen aan verantwoordelijkheid. Dat is iets waar ik het in deze rubriek ook al meer dan eens over heb gehad: ‘de tering naar de nering zetten’ en Wallonië er op te wijzen meer verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid te tonen. Een ‘wallonisering’ van Vlaanderen, minder werken en meer uitgeven, zal uiteindelijk zorgen voor een budgettaire ontsporing die zal moeten betaald worden door een Vlaanderen dat tegen 2027 zijn begroting in evenwicht kan hebben, terwijl Brussel en Wallonië nu reeds zo goed als failliet zijn.
--
En dan nog dit:
Ik kom nog even terug op het samengaan van Opel VLD en het MR in Brussel. De eerste Open VLD’er op de kieslijst voor 9 juni is daar Alexia Bertrand op de vierde plaats, die feitelijk ook tot het MR behoorde, maar daarvoor van partij moest veranderen om staatssecretaris Eva De Bleeker te vervangen die op vraag van Crootje kon opstappen. Zelfs binnen de Belgische liberale familie gaat men er vanuit dat Open-VLD als zevende partij in Vivaldi en ondanks de verhoopte ‘kanseliersbonus’ in Brussel én in Vlaanderen niet veel meer voorstelt.
Zelden waren de voorverkiezingen voor het presidentschap van de VSA zo saai en overbodig. De gedoodverfde kandidaten, ‘The Donald & Old Joe’, wonnen ze met de vingers in de neus. Toch is het niet zeker dat een van hen de uiteindelijke presidentsverkiezing in november zal halen. E.e.a. heeft te maken met de ver gevorderde ouderdom van beide kandidaten en bij Trump is daarbij de vraag hoeveel gerechtelijke klachten hij in die acht maanden nog aan zijn broek, krijgt. Niet dat het veel zal uithalen, maar ‘over there’ weet je maar nooit. Amerika is Europa niet. Ik heb er familie wonen – langs mijn vrouw’s kant – en ben er ooit geweest. Het is daar wel een andere wereld, reden waarom ik er me niet te druk over maak, ook al zou Donalds ‘Make America Great Again’ wel eens slecht kunnen uitvallen voor Europa en ‘Hellhole City’, zoals hij Brussel – terecht – ooit noemde..
--
In dat ‘Hellhole City’ gaan MR en Open VLD bij de verkiezingen van 9 juni weer als één partij opkomen. Daarmee worden de liberalen dus opnieuw Belgisch, net zoals de communisten en de groenen dat in werkelijkheid reeds zijn en wordt Open VLD weer de PVV (‘Pest Voor Vlaanderen’).
Het Vlaams begrotingstekort blijkt in 2023 een klein half miljard euro kleiner te zijn geweest dan gepland. Dat is in deze troebele tijden een meevaller die kan tellen, want het betekent dat Vlaanderen op koers blijft om in 2027 het geplande begrotingsevenwicht te halen, dit in tegenstelling tot de andere Belgische regio’s waarvan men hoegenaamd geen idee heeft óf die hun begrotingsevenwicht ooit zullen halen.
Toch moeten we niet te snel hoera roepen, want het gevaar blijft dat Vlaanderen straks ook weer zal mogen bijpassen als Brussel, en vooral Wallonië, weer eens met een gat in hun begroting zullen afkomen. Mede daarom blijft het zo belangrijk dat de twee Vlaamsnationale partijen na 9 juni, mochten zij de verwachte meerderheid behalen in het eigen parlement, sterk genoeg zullen staan om een eind te maken aan de transfers die onze regio jaarlijks zo’n 12 miljard euro van onze eigen welvaart kosten (de helft via de Sociale Zekerheid – de Vlaamse werkzaamheidsgraad – en de rest via het afbetalen van 90% van de Belgische staatsschuld).
Dé reden waarom Bart De Wever zich niet verder uitspreekt over het al dan niet samengaan van zijn N-VA met het Vlaams Belang, is omdat hij er eerst zeker van wil zijn dat er federaal geen Vivaldi II komt, zonder meerderheid in Vlaanderen. Gebeurt dat wél dan wil hij met het VB een Vlaamse regering vormen en – zoals het er nu naar uitziet - zal hij waarschijnlijk daarvoor geen derde partij nodig hebben. Dat is Strateeg De Wever ten voeten uit, maar het is geen goed idee.
Als het Vlaanderen menens is – iets wat men van Vlaamsnationalisten kan verwachten - dan moet er eerst een Vlaamse regering gevormd worden om met zo sterk mogelijke papieren voor de dag komen als er met de andere regio’s moet gepraat worden hoe het verder moet met dit België. En als de andere partijen en/of regio’s het daarmee niet eens zijn, wat waarschijnlijk het geval zal zijn, dan moet Vlaanderen zich uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. In twee woorden: de Senelle-doctrine, waarover ik reeds meer dan eens geschreven heb in deze rubriek.
Om onze Vlaamse verzuchtingen te verwezenlijken, moeten wij dit land opdelen in vier autonome, fiscaal verantwoorde regio’s, die beslissen wat ze federaal nog samen willen doen. Wat neerkomt op de uitvoering van artikel 35 van de Belgische grondwet, zoals ik al heb geschreven in mijn blog van 09.02.2024.
Dat fameuze artikel staat reeds sinds 1991 in die grondwet en werd nog aangebracht door Hugo Schiltz, toenmalig voorzitter van de Volksunie. Er is sindsdien niets meer mee gebeurd, buiten een opmerking van Jean-Luc Dehaene die stelde dat ze alleen bruikbaar zou zijn in uitzonderlijke omstandigheden. Daar zijn we nu bij aanbeland.
In dir artikel 35 wordt de Sociale Zekerheid niet alleen regionaal georganiseerd maar ook gefinancierd, eventueel met een zekere overgangsperiode voor Wallonië dat toen niet in staat was dat meteen te doen (nu evenmin). Er zal dan ook geen plaats meer zijn voor federale verkiezingen. De Belgische staatsschuld blijft wel een federale verantwoordelijkheid, waarbij de regio’s mee garant zullen blijven staan t.o.v. de financiële markten.
Nu nog wachten op 9 juni, om een eerste stap in de goede richting te zetten en ervoor te zorgen dat er dan in het eigen parlement een Vlaamsnationale meerderheid komt.
Volgens ‘De Stemming’, een kiezersonderzoek dat jaarlijks wordt afgenomen door de universiteit van Antwerpen en de VUB, zou het Vlaams Belang, mochten er nu verkiezingen zijn, in Vlaanderen bijna 30% van de stemmen behalen en zou de N-VA voor het eerst sinds lang onder de 20% zakken. Vooruit zou min of meer stand houden, maar wel 3% onder het resultaat van de laatste verkiezingen blijven, terwijl de traditionele partijen er allemaal op achteruitgaan. Open VLD zou wel voorbij Groen gaan dat in Vlaanderen de laatste partij zou worden.
Peilingen blijven momentopnames, zeker als die online gebeuren, want van de oudere generaties zijn er nog heel wat mensen die geen smartphone of Internet hebben en er dus niet aan mee konden doen. Ze geven wel een tendens aan en we kunnen alleen maar hopen dat VB en N-VA straks samen een meerderheid zullen behalen in het eigen parlement, ongeacht wat hun aparte percentages zullen zijn.
Vlaams Belang zit duidelijk in de lift met de hoogste score die ze ooit behaalde. Met migratie als belangrijkste thema zal het zeker blijven scoren. Voor de N-VA komt het er op aan wat duidelijker te stellen waar ze voor staat. Uit dezelfde peiling blijkt nl dat, daar er op 9 juni per drie niveaus zal gestemd worden, er heel wat kiezers zijn die regionaal, federaal en Europees niet altijd hetzelfde zullen stemmen, iets wat ik zelf hier al meerdere keren heb voorgesteld. Zolang bv Bart De Wever niet duidelijk zegt wat hij gaat doen mochten de twee Vlaamsnationalistische partijen samen de meerderheid behalen, raad ik de N-VA-kiezers al langer aan tenminste regionaal VB te stemmen.
Trouwe lezers van deze rubriek weten dat ik een operaliefhebber ben, maar ik hou ook van concertante klassieke muziek en die volg ik meestal op de zender Stingray Classica (Telenet op 50) die 24 op 24 uur klassieke muziek uitzendt. Ik heb daar geen programma van en laat me erdoor verrassen. Niet dat dat altijd leuk is – er is ook flauwe kul bij – maar gisteren voormiddag was het wél weer raak.
Om te beginnen was er het pianoconcert van Edvard Grieg, een meesterwerk, gevolgd door de zevende symfonie van Ludwig Van Beethoven, de zgz ‘danssymfonie’, ook al een meesterwerk, beide gespeeld door de Filharmonie van Antwerpen (officieel ‘The Royal Flemish Philarmonic’) en daar hield het niet bij op.
Later volgde het derde pianoconcert van Sergej Rachmaninov – wéér een meesterwerk – en gespeeld als afscheidsconcert door Vladimir Horovitz, zowat beschouwd als de beste pianist aller tijden. Met daarna nog de negende symfonie van dezelfde Van Beethoven gespeeld door het Mexicaanse ‘Orquesta Simfonica de Minería’, waarbij een bontgekleurd koor van zo’n honderd Mexicanen in het slot de ‘Ode an die Freude’ van Friedrich Schiller zingt, in het Duits, inbegrepen de Duitse ‘ü’ die ze in hun eigen taal niet uitspreken (‘Alle Menschen werden Brüder’, met daarbij ondertitels in het Spaans ‘Todos hombres se hermanos’). Uit Beethovens laatste symfonie, toen hij al 10 jaar potdoof was. Hij werkte er twee jaar aan en was de eerste die een symfonie mét koor schreef. Het zou 50 jaar duren vóór iemand anders hem dat durfde na te doen.
Ik kom even terug op de recente peiling van Trends, Het Laatste Nieuws en Kanaal Z. Bij die cijfers zouden de partijen die nu de meerderheid uitmaken in de Vlaamse regering liefst 14 zetels (én hun meerderheid) kwijt spelen. Niet voor herhaling vatbaar dus, zelfs niet door er Vooruit straks nog bij te nemen. Die partij ging op die peiling weliswaar vooruit sinds de vorige verkiezingen, maar dat was vóór de affaire Tom Meeus, terwijl er nog steeds geen zekerheid is dat ons mateke op 9 juni zal terugkomen als lijstduwer. Voeg daarbij dat zowel cd&v, Vooruit als Open VLD meer dan hun problemen hebben en geleid worden door brave partijmilitanten, die echter de Vlaamse kiezer niet aanspreken.
Het wordt dus wachten hoe het allemaal zal evolueren, maar een volgende Vlaamse regering met N-VA en Vooruit zie ik niet zitten. Een regering met vier of meer evenmin. Met in het achterhoofd de vroegere peilingen waarin het overgrote meerderheid van de N-VA-kiezers stelde bereid te zijn samen te werken met het VB, zie ik niet in waarom men zo’n coalitie niét zou vormen. Bang van de eigen schaduw?
Ik heb in deze rubriek al eerder geschreven dat als straks heel Europa elektrisch zou gaan rijden, men vijfmaal meer stroom zou moeten genereren. Dit werd dinsdagmorgen in het radionieuws nog eens duidelijk toen daar verteld werd dat men in Nederland de mensen nu reeds aanraadt het opladen van hun elektrisch aangedreven auto’s best niet te doen binnen bepaalde uren van de dag daar er anders het gevaar zou kunnen zijn van een tekort aan stroom.
Men vertelde op onze zenders erbij dat er in Nederland al meer elektrisch aangedreven auto’s zijn dan in België, maar vergat er bij te zeggen dat de bevolking van Nederland 50% groter is dan die van België én dat de verkoop van die voertuigen er momenteel ook verzwakt, daar ook daar de doorsnee burger die niet kan betalen.
In de avondjournaals werd er met geen woord meer over deze zaak gerept, maar het is duidelijk dat dit een pijnpunt blijft dat niet zal opgelost worden door straks met zijn allen kleinere autootjes type FIAT 500 (de ‘tsjinkweetsjento’), te gaan kopen.
In Brussel zijn er al enkele jaren problemen bij het Hof van Beroep. Op grond van de taalregels en de wetgeving over de taalkundige afwisseling aan de top van Brusselse justitie, had de dienstdoende Franstalige voorzitster Laurence Massart van dat Hof na 5 jaar plaats moeten maken voor een Nederlandstalige magistraat. De dame was echter niet bereid dat te doen, ging twee keer in beroep tegen de weigering van de verlenging van haar mandaat door Quicky. Ze kreeg twee keer gelijk, zowel van de Raad van State als van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Het resultaat is dat Massart een tweede termijn van vijf jaar mag uitdoen waarbij de taalwetgeving in Brussel met de voeten wordt getreden en herleid tot een vodje papier, en de Nederlandstaligen voor de zoveelste keer het onderspit moeten delven in hun zgz’ hoofdstad van Vlaanderen’.
En dat is nog niet alles, mocht dat Brusselse Hof van Beroep nog haar werk doen, maar ook dat is niet het geval. Het worstelt al jaren met torenhoge doorlooptijden, vooral bij behandelingen van fiscale zaken. Er zijn al zaken uitgesteld tot 2040…
Zoals ik hier al langer schrijf hoort dit Brussel niet meer bij Vlaanderen, laat staan dat het daarvan de hoofdstad blijft.
Kasterlee, waar ik al meer dan 50 jaar woon, is het hoogste punt in de Noorderkempen, centraal gelegen tussen Turnhout, Mol, Geel en Herentals, en ligt 27 meter boven de zeespiegel. Droger kan moeilijk en waar ik woon – op 500 meter van de markt - ligt het hoogste punt van de Kastelse riolering. Ons huis is geheel onderkelderd en toen we de vloer legden in die kelder lieten we aan de kant van de buitenmuren een greppel, die eventueel bij zwaar onweer een teveel aan water zouden opvangen en laten afvloeien naar een putje met dompelpomp. Sinds enkele weken gaat die pomp regelmatig af, niet vanwege stortbuien, zoals vroeger wel eens gebeurde, maar gewoon door instromend grondwater. Nog nooit eerder gebeurd. Men kan het water van onder de vloertegels in het putje zien lopen. Dit is in Kasterlee nu reeds de natste winter sinds 1975.
En zeggen dat amper twee jaar geleden het grondwater zo laag stond dat men water van de beken niet meer mocht gebruiken om te sproeien…
Volgens het Federaal Planbureau heeft het Brussels gewest in 2023 34% meer uitgegeven dan zijn beschikbare inkomsten. In 2029 zal dat nog altijd 29% zijn. Het Waals tekort – in 2023 20% - zou over vijf jaar nog 9% bedragen. De Franse Gemeenschap (de zgz ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’) zou dan nog 12% tekort hebben. In vergelijking: Vlaanderen heeft nu nog een tekort van 9% en zou dat tegen 2029 herleid hebben tot 4%.
Iets om eens bij stil te staan, ware het niet dat het federale tekort 70% bedraagt en nog steeds oploopt (27 miljard euro!). E.e.a. maakt dat alle regeringen tegen 2029 samen een tekort zullen hebben van een kleine 40 miljard euro, waarvan 90% federaal zal zijn.
Om die tekorten op te vangen, laat staan weg te werken, rekent men erop dat het geld ervoor van Vlaanderen zal komen, de regio met de hoogste arbeidzaamheidgraad. Op de francofonen moet men niet rekenen. Die ‘levensgenieters’ willen nog minder werken en meer overhouden. Dat er in Vlaanderen nog steeds partijen zijn die daaraan willen meewerken, Groen en PvdA in de eerste plaats, maar ook de zgz traditionele partijen die met de dood in het hart tenslotte toch weer zullen toegeven, is te gek voor woorden.
Vrijdagavond zag ik op de VRT ‘De Afspraak’ waarbij ook Theo Francken aanwezig was. Die herhaalde daarbij de stelling van Bart De Wever dat hun partij, de N-VA, ook bij een volstrekte meerderheid van Vlaamsnationalisten in het Vlaamse parlement, niet met het Vlaams Belang kan samenwerken omdat ze op die manier nooit met de francofonen tot een gesprek zullen komen.
Als dat inderdaad zo zou zijn, dan moet er maar geen gesprek komen. Om echter te voorkomen dat Vlaanderen voor de zoveelste keer zal moeten toegeven, zal het dan beter zijn de N-VA-kiezers, waarvan de overgrote meerderheid - volgens alle laatste peilingen - wél met het VB wil samenwerken als ze samen een meerderheid behalen in het eigen parlement, tenminste bij de regionale verkiezingen voor het VB zouden stemmen om die partij ‘incontournable’ te maken, zoals dat in ‘Wetstraatees’ heet. Anders komt er beter geen gesprek met de francofonen en zullen we zien wei het het langst zal uithouden. Vivaldi wordt dan een regering in lopende zaken die verder zal moeten met voorlopige twaalfden en met een staatsschuld om U tegen te zeggen helemaal niets meer geregeld zal krijgen. Heel Europa zal dan getuige zijn van het Belgische faillissement.
--
Het blijft te gek voor woorden dat met de mening van 25 tot 30% van de Vlaamse kiezers weer eens geen rekening zal gehouden worden, terwijl van N-VA niet verwacht wordt dat ze groter zal worden en de traditionele Vlaamse partijen al blij mogen zijn als ze straks de kiesdrempel nog zullen halen.
In deze rubriek schrijf ik al jaren dat dit Brussel geen hoofdstad van Vlaanderen kan blijven. Ik heb het er nog altijd moeilijk mee dat heel wat Vlamingen – politici inbegrepen – dat niet schijnen te beseffen.
De versnippering van de bevoegdheden tussen de negentien gemeenten, de zes politiezones, het gewest, de drie gemeenschapscommissies, de meer dan honderdtachtig (!) nationaliteiten en het ongrondwettelijk bestaan van de Fédération Bruxelles-Wallonie’ maken de stad onbestuurbaar. Ik heb daarover rreeds gesuggereerd de Brusselaars daar zelf over te laten beslissen. Datzou reeds kunnen gebeuren bij de gewestelijke verkiezingen van 9 juni, waarbij alle partijen in Brussel eens duidelijk moeten stellen waarvoor zij staan. Als de Brusselaars willen dat hun stadsgewest een aparte regio blijft, dan moeten zij er maar zelf voor zorgen dat die betaalbaar blijft en er een einde komt aan de verregaande wetteloosheid en criminaliteit die er momenteel heerst. Om nog te zwijgen over de financiële kant van de zaak.
Ofwel blijft Brussel wat het nu is, maar zal dan wel zelf moeten opdraaien voor de kosten, ofwel sluit ze aan bij Vlaanderen, maar dan op voorwaarde dat men ophoudt met de gemeentelijke versnipperingen én met de Fédération Wallonie-Bruxelles. Verder moet Brussel één stadgewest worden, niet een stad én een gewest zoals nu het geval is. Als dat niet lukt kan Brussel geen hoofdstad blijvenvan een Vlaanderen dat alleen maar goed zal zijn om de kosten te blijven betalen, zoals dat nu al grotendeels al het geval is en voor de rest maar stank voor dank krijgt..
