|
Het moet gezegd, de voorbije
week politieke week was er een die kon tellen. De resultaten dan maar allemaal
aan Di Rupo toewijzen, zoals de poco media het nu doen, mag echter wel met een
grove korrel zout genomen worden.
- Di Rupo mag er dan wel nauw bij betrokken geweest zijn, de
troonafstand van Albert II was een beslissing van de vorst en van niemand
anders. De opstoot van Belgisch nationalisme, die we nu meemaken, zal nog
doorwerken tot 21 juli, maar wat erna zal komen is iets wat velen, Di Rupo inbegrepen, met gemengde gevoelens
afwachten.
- De begroting voor 2013 werd inderdaad bijgesteld, echter niet zoals
het zou horen, wat maakt dat die voor 2014 nog steeds een groot vraagteken zal
blijven, ongeacht wat men er ook over vertelt. Het is trouwens niet meer dan
logisch dat deze voor dit jaar werd bijgesteld, want ze klopte niet. Zonder
Europa zou er niets aan gedaan zijn en waren we er nóg armer op geworden. Dat
het er voor 2014 misschien iets beter zal uitzien, heeft mede te maken met het
feit dat Vlaanderen een sluitende begroting heeft en de eerste terugbetaling
van KBC dan tóch tijdig kreeg, waardoor de federale staatsschuld weer onder de
100% kroop. Dit laatste was dus geen prestatie van de federale, maar van de
Vlaamse regering.
- Ondertussen heeft het Brussels Gewest de verdeelsleutel, die deze week
met Di Rupo en de andere entiteiten was afgesproken, alweer verworpen, zodat
het akkoord van de federale regering met de andere gewesten al op springen
staat. Het is nu nog wachten of de Waalse deelregering dit Brusselse voorbeeld
volgt. Dan zijn we terug bij af en mag Vlaanderen het weer alleen doen.
- Tenslotte is er inderdaad een akkoord over het eenheidsstatuut voor
bedienden en arbeiders. Erg fier moeten we daarover echter niet zijn. Er is 27
jaar over onderhandeld en we lopen daarmee dertig jaar achter t.o.v. de ons
omliggende landen. Daar houdt het trouwens niet bij op, want de akkoorden
moeten nog door de achterban van de ondertekenaars bekrachtigd worden, het zal
drie jaar duren voor alles geïmplementeerd zal zijn, zoals men dat
tegenwoordig zegt en er zijn al de nodige uitzonderingen voorzien (o.m. in de
bouw), plus een financiering door de Belgische staat van 300 miljoen euro, zodat
het weer echt een akkoord op zijn Belgisch wordt.
Het wordt afwachten wat er
tussen nu en 21 juli nog verwezenlijkt zal worden van de zo geroemde zesde
staatshervorming. Ik hou de telling niet bij, maar het zou sterk zijn, mocht er
al de helft van verwezenlijkt zijn. Na het parlementair reces zitten we meteen
in de electorale campagne voor de verkiezing aller verkiezingen. De kans dat er
dan nog veel potten zullen gebroken worden, zal dan ook zeer klein zijn. Tenzij
misschien door de nieuwe koning, die als eerste teken van goodwill t.o.v.
Vlaanderen al heeft laten weten dat hij als koning straks alle officiële
stukken zal ondertekenen met Philippe en niet met Filip. Als antwoord op de
vraag van Kris Peeters, Vlaanderen als grootste deelstaat en economische motor
van België serieus te nemen, kan dat al tellen.
|
