|
In
mijn blog van vorige week woensdag (Drie tinten paars) had ik nog geschreven
dat het drummen zou worden bij Open VLD voor de eerste (en misschien enige) plaats op de Europese
lijst. Normaal zou die Verhofstadt te beurt vallen, maar door het succes van De
Gucht als eurocommissaris in China (i.v.m. de zonnepanelen), dacht ik dat die
wel eens de grote concurrent zou worden voor het genie uit Gent en Umbrië. Dat
schijnt niet te kloppen. Een Europese commissarispost blijkt nl nogal wat geld
te kosten dat moet worden opgehoest door kandidaat én partij. In tegenstelling
tot de vorige verkiezing stelt de Open VLD momenteel echter niet veel meer
voor. Ze mag al blij zijn straks nog 10% van de stemmen te halen, waardoor de
villabezitter uit Toscane het weer in de Belgische politiek zal moeten gaan
zoeken. Dat is dan ook de voornaamste reden, denk ik, waarom De Gucht weer
woest om zich heen begint te slaan en met modder te smijten naar de N-VA, wat
voor hem blijkbaar de goedkoopste manier is om zijn electorale campagne te
kunnen opstarten. N-VA bashing doet het nog steeds in onze linkse media.
Het is niet de eerste keer dat De Gucht in opspraak komt in zijn eigen,
weinig orthodoxe stijl. Denk maar aan de tijd van de stemwet voor vreemdelingen,
aan de affaire met de Fortis aandelen, aan de ruzie met de fiscus (over die
villa in Toscane). De Gucht gaat ervan uit dat hij, en desnoods hij alleen,
altijd gelijk heeft. Nu sleurt hij er ook zoontje Jean-Jacques bij (welke
Vlaming geeft zijn zoon zon naam?), omhoog gevallen tot senator, vooral bekend
als voortrekker in het euthanasiedebat voor kinderen, iets waarmee met alle
begrip voor eventuele betrokkenen volgens mij geen stemmen te halen zijn. De
Gucht Jr was ook lijsttrekker voor de Open VLD in Aalst, waar zijn partij in de
gemeentelijke verkiezingen afging als een gieter en het burgemeesterschap moest
laten aan, oh gruwel, de N-VA. We krijgen nu dus een afrekening van het geslacht
De Gucht niet alleen met de N-VA, die met de liberale kiezers gaat lopen, maar
ook met een deel van zijn eigen liberale achterban, voorzitster Gwendolyn
Rutten inbegrepen, die wil uitgaan van de eigen sterkte van de partij en niet
van het demoniseren van de tegenstander, wat die alleen maar versterkt. De
reactie van Bart De Wever - vanuit Venetië, nota bene (de World Outgames
kunnen hem gestolen worden*) loog er niet om: Dit raakt mijn koude kleren
niet!
In de marge van bovenstaande nog dit:
-
Ook schrijver Tom Lanoye denkt
zijn duit in het zakje te moeten doen in de demonisering van de N-VA. De man
die zichzelf ziet als de opvolger van Hugo Claus voor wat diens reputatie ook
waard was, zijn begeerde Nobelprijs is er nooit gekomen vindt, dat het imago
van Antwerpen een flinke deuk zal krijgen als de N-VA het in de koekenstad voor
het zeggen zal blijven hebben. Daar zullen ze in de haven zeker wakker van
liggen!
-
Dat zon electoraal interview als
dat van de De Guchts in de Morgen verschijnt, is geen verrassing. Het
omgekeerde zou dat wel zijn. Dat echter ook een financieel-economisch blad als
De Tijd zoiets publiceert, is meer dan bedenkelijk. Vindt men daar misschien
dat ze lezers teveel hebben, Knack achterna?
* Dat de verenigde linkse Antwerpse
oppositie daar nog niet tegen geprotesteerd heeft! Allemaal met vakantie,
zeker?
|
