|
Grote titel in De Standaard van gisteren: Regering stevent recht op de
muur af, nota bene een uitspraak van Luc Van den Bossche, niet de eerste de
beste. Hij was in een vroeger leven al bijna tien jaar Vlaams minister en
daarna vijf jaar federaal minister. In 2003 stapte hij uit de politiek en werd
eerst gedelegeerd bestuurder en daarna voorzitter van de raad van bestuur van
Brussels International Airport Company (BIAC), waar hij in 2011 ontslag nam en
heel wat heibel veroorzaakte omdat hijzelf een riante ontslagregeling eiste.
Momenteel heeft hij een bestuursfunctie bij het Gentse Optima, een financiële
dienstenverlener. En, o ja, ik zou het belangrijkste nog vergeten, Luc is de
vader van Freya!
Als zo iemand zon statement maakt, dan denkt men meteen dat er
inderdaad iets ernstigs aan de hand moet zijn. De overheidsschuld? De
belastingsdruk? De werkloosheid? De zwakke concurrentiepositie? De problemen
van de vergrijzing? Justitie?
Niets van dat alles. Van den Bossche maakt zich zorgen omdat de regering
Di Rupo er maar niet in slaagt een definitieve keuze te maken in een hele serie
topbenoemingen, waarvan sommige al jarenlang vacant zijn. Van problemen
gesproken! Nu maar afwachten wat er gaat gebeuren als Van den Bossche gelijk
krijgt en de regering zich op die muur te pletter rijdt.
Hoe ergerlijk het ook mag lijken, dit land draait gewoon verder, ook op
de vele afdelingen en instellingen waar de topjobs niet ingevuld geraken. Men
kan het zon beetje vergelijken met een regering in lopende zaken. Daarbij
draait het land ook gewoon verder. Het probleem voor Van den Bossche is
waarschijnlijk dat hij als (ex?) socialist daar problemen bij heeft. Die partij
is immers gewend haar mannetjes (en vrouwtjes) in pole position te hebben staan
als het om dikbetaalde overheidsjobs gaat, gewoon omdat de meeste van haar
kandidaten niet veel meer te bieden hebben dan de partijkaart. Dat het deze
keer maar niet wil lukken is een veeg teken aan de wand. Zou Vande Lala toch
gelijk hebben, toen hij recentelijk verklaarde dat men de socialisten overal
uit wou hebben. Uit de federale én uit de Vlaamse regering, waarbij het droppen
van rode kandidaat topmensen dan een logisch gevolg zou zijn.
Het lijkt wel de bijzaakspecialisatie van het Peter Principe: het kader is belangrijker dan het schilderij. Waarbij dient opgemerkt dat dit een teken is van incompetentie...
|
