|
I.v.m.
de crisis in het uitgeverswereldje en meer bepaald in de geschreven pers, zou
het niet slecht zijn dat de verantwoordelijken van die uitgeverijen zichzelf
eens afvragen, in hoeverre ze daar zelf nog mee voor tekenen. Zoals ik reeds
schreef, heeft bv het verhaal van de Gazet Van Antwerpen weinig met de crisis
zelf te maken gehad, wél met de ruk naar links die de Vlaamschristelijke krant
gemaakt had, nadat ze door Concentra werd overgenomen.
In
het vakblad De Journalist werd recentelijk door de vakgroep van de UGent een
profiel geschetst van de Vlaamse journalist. Daaruit bleek, dat 53% van onze
huidige Vlaamse journalisten voor links stemmen (SP.a en Groen). Percentsgewijs
betekent dat driemaal zoveel als het aantal kiezers dat voor die partijen
stemt. En, als het een troost mag wezen, het is ooit nóg erger geweest. Eenzelfde
profielschets uit 1999, het jaar van het dioxineschandaal en de start van de
eerste Verhofstadt regering, gaf toen liefst 83% voor roodgroen (51% van de
Vlaamse journalisten stemden toen voor Agalev en 32% voor SP.a/Spirit!).
Zelfs
in kranten die zich niet uitgesproken links situeren, bulkt het van
linksgezinde scribenten. Denk maar aan de zelfverklaarde kwaliteitskrant De
Standaard met zijn Bart Brinkman, Ruud Goossens, overgekomen van De Morgen (en
vader Paul, ex-68 linkse studentenleider, die regelmatig een blog mag
schrijven, evenals oud Tv journalist Zinzen). Voeg daarbij Reynebeau, die
eerder belgicist is, maar in die hoedanigheid wel het huidige linkse federale
beleid mee verdedigt. Wat staat daar tegenover? Zo goed als niets, buiten een
sporadisch artikeltje van de geadelde Mia Doornaert (ze kreeg de titel van barones
)
en langs Vlaamsnationale kant een column van Peter De Roover, zowat de enige
Vlaamsnationalist die regelmatig in onze media aan bod mag komen. Dat gebeurt ondanks
het feit dat hij chef-politiek is van Doorbraak, het maandblad van de VVB. De
man is in het dagelijks leven nl leraar in het technisch onderwijs,
waar hij het allochtone verhaal dagelijks aan den lijve ondervindt en dan ook
regelmatig met doorslaande argumenten af kan komen. De verhalen van die andere
columnist Lukas Van der Taelen, nota bene: Vlaams parlementair voor Groen, zijn
zeker voor wat Brussel betreft, waar hij woont - meestal rechtser van inhoud
dan die van de zgz officiële politieke verslaggevers, die het toch zo moeilijk
hebben om objectief te blijven.
In
de huidige mediacrisis, zou het geen kwaad kunnen, mochten de diverse uitgevers
van de herstructureringen gebruik maken om het linkse kaf van het
centrumrechtse koren te scheiden. De linkse progressief uithangen loont niet
meer, vraag het maar aan Patrick Janssens. Het niet te loochenen feit, dat de
VRT al decennialang de linkse kaart trekt en niet tegenstaande dat, Vlaams
links in de stemhokjes toch steeds verder wegkwijnt, is daar het duidelijkste
bewijs van. Lezers en kijkers vragen een objectieve berichtgeving.
Journalisten, die daartoe niet in staat zijn, zoeken beter een andere baan. En
een uitgever die zijn lezers wil behouden, zou daar rekening mee moeten houden.
|
