|
En daarmee zit de Sinterklaasperiode erop en kunnen we vooruitkijken naar de eindejaarsfeesten en het nieuwe jaar, 2014. In dat jaar gaan er enkele serieuze gebeurtenissen plaatsvinden, die op e.o.a. manier voor Vlaanderen belangrijk kunnen zijn.
Om te beginnen is er de herdenking van ‘den Grooten Oorlog’, die het hele jaar door tot allerlei plechtigheden en activiteiten zal leiden. Als Vlamingen leven we daar met gemengde gevoelens naartoe en hopen we dat het geen soort Vlaamse kermis zal worden. Goed voor de neringdoeners en zo, maar we mogen niet vergeten dat de Vlaamse Beweging, zoals we die nu kennen, grotendeels het gevolg is geweest van de Belgische bevestiging dat Vlamingen in 14-18 maar tweederangs burgers waren en heel wat Vlaamse jongens hun leven hebben gegeven voor een land dat hen niet leek te appreciëren. ‘Sterven voor het vaderland’ noemde men dat. De vraag is wel: ‘Voor welk vaderland?’. Bruno De Winter, de stichter van ’t Pallieterke, had daarvoor zijn eigen uitleg. ‘Een soldaat’, zei hij, ‘sterft niet vóór zijn vaderland, maar alleen tégen zijn goesting’.
2014 wordt voor dit land ook het jaar van de moeder aller verkiezingen. We krijgen nog maar eens de kans de traditionele overlooppartijen af te straffen. Als dat nu eens echt zou lukken, dan hoop ik dat de V-partijen hun les geleerd hebben en het initiatief deze keer niet meer uit handen zullen geven, noch federaal, noch regionaal. Vooral dat laatste wordt belangrijk, omdat een consensus – bij een volstrekte meerderheid – er sneller kan bekomen worden en Vlaanderen in staat stelt de Senelle doctrine toe te passen en zich uit te roepen tot deelstaat binnen het federale België binnen de reeds bestaande grenzen. Dat is nog geen onafhankelijkheid, maar wel een definitieve stap er naartoe.
Een derde belangrijk feit zal het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië zijn. De belgicisten zullen met alle middelen proberen dat uit te buiten in een soort Belgische recuperatie. Of het zo’n vaart zal lopen, is helemaal nog niet zo zeker. De eigen spelers blijken momenteel een groter vraagteken te zijn dan die van de tegenstrevers. Zo’n half dozijn rode duivels zit bij de eigen (buitenlandse) club niet eens in het kernelftal en zal – als dat niet verandert – er in Brazilië niet eens bij zijn. Na de twee oefenmatchen die de Duivels gespeeld (en verloren) hebben, is duidelijk geworden dat spelers zonder wedstrijdritme in een wereldkampioenschap niet thuis horen. Dat gaat voor de nodige problemen en discussies zorgen, waarvan men nu nog niet weet hoe het zal aflopen. Komt daarbij nog dat het zeer de vraag is of de Braziliaanse voetbalstadions en – meer nog - de infrastructuur er rond, tegen half 2014 zullen klaar zijn. Brazilië mag dan nog een half continent zijn (zo’n vier keer ‘onze’ Kongo, twee keer de U.S.A.!), het blijft een ontwikkelingsland, dat momenteel zelfs haar zgz ‘BRIC’ statuut niet (meer) kan waarmaken.
Stof genoeg dus om deze laatste maand van het jaar vol te praten. Zet de kerstboom maar op (en vergeet de pakjes niet!).
|
