Het zou wel eens een belangrijke week kunnen worden: vakbondsvergaderingen bij ons, een poging om een oplossing te vinden voor het absurde oorlogsgeweld in Oekraïne en hopen op een vergelijk voor het Griekse drama binnen de eurozone.
Gisteren werd het startschot gegeven met de algemene raad van de christelijke vakbond waarop gestemd moest worden over het loonsakkoord dat de leiding mee had goedgekeurd. De vakbond heeft – zij het met een zeer nipte meerderheid – haar fiat gegeven over de loonsonderhandelingen tussen regering en de acht van de tien sociale onderhandelaars. Dat maakt dat de regering toch een stapje verder is en er in de nabije toekomst normaal gesproken geen stakingen zullen komen, wel andere vormen van protest (dixit Leemans). Dat laatste was ook te horen bij Herwig Jorissen, voorzitter van de Vlaamse ABVV metaalsector, die een stuk gematigder is dan dikke nek De Leeuw, die als geboren leider eerst ziet naar waar de massa loopt en dan voorop gaat lopen.
Het blijft opmerkelijk dat de tegenstanders, ook bij het ACV, het moeilijk blijven hebben met die indexsprong, een systeem waar men nergens anders problemen mee heeft, simpelweg omdat de index nergens nog bestaat. Only in Belgium. Het Belgisch systeem is een weerspiegeling van de (doorgaans oudere) Belgische huizen, met al hun koterijen. Hoe meer aanhangsels, hoe meer zorgen.
Wat ook blijft verbazen is dat veel van die vakbondsmensen het normaal blijven vinden dat ze elk jaar meer zullen verdienen door juist hetzelfde werk te blijven doen. In de huidige tijd van constante veranderingen, is dat niet meer te verwezenlijken. Dat ze op die manier op een gegeven ogenblik juist te duur zullen worden, komt bij hen niet op. Dat ze dan ontslagen en/of afgevoerd zullen worden evenmin. In Nederland heb ik zelf meegemaakt dat men vanaf zijn 55ste geen loonsverhoging meer kreeg, maar ook geen verlaging. Men weet daar dan tenminste waar men aan toe is en loopt er niet zo snel de kans ontslagen te worden omdat men ouder wordt. Hier denkt men nog steeds dat de bomen tot in de hemel groeien en dat de staatsschuld maar door anderen moet betaald worden. Tot wat dat kan leiden, heeft men in Griekenland ondervonden.
|