|
Na de koude douche die Hillary Clinton en het Obama establishment hebben gekregen bij de recente Amerikaanse verkiezingen, heeft de politieke correcte wereld een nieuw slachtoffer gevonden. Alles wat nu misloopt zal de schuld van Trump zijn en alles wat Trump zal doen zal afgekamd worden. Een soort cordon sanitair, maar dan alleen in de media, want politiek gezien hebben de Republikeinen in de States alle touwtjes in handen (Kamer, Senaat, 2/3 van de gouverneurs én het Witte Huis). En beurzen en markten zijn optimistisch, bijna zelfs euforisch gestemd.
Het eerste slachtoffer van de nieuwe wind die door de States zal waaien, is de pas overeengekomen handelsovereenkomst met de staten rond de Stille Oceaan (de zgn TPP: ‘Trans Pacific Partnership’), waarbij Trump de intentie heeft die te gaan opzeggen of herwerken. Over het TIPP handelsverdrag tussen de States en de E.U. heeft hij nog niets gezegd, maar dat zal wel van hetzelfde laken een broek worden. Nu, ook zonder Trump zou daar niet veel van in huis gekomen zijn, want na zijn obstructie van het CETA handelsverdrag met Canada had Waals minister-president Magnette al gezegd dat het TTIP- pact voor hem ‘dood en begraven was’. Om daaraan een einde te maken hebben we zelfs Trump dus niet meer nodig.
Als het aan de Walen ligt, zal het daarbij trouwens niet blijven. Een bevoegde commissie in het Waalse parlement zal immers drie nieuwe handelsakkoorden onder de loep nemen: Tisa, een akkoord met 22 landen, waaronder alle grote economieën (voor het wegwerken van dienstenbarrières), een akkoord met Vietnam en een met Colombia en Peru. De kans bestaat dat ze ook daar zullen gaan dwarsliggen.
Geert Bourgeois heeft er ondertussen zijn buik van vol en stelt voor dat Vlaanderen voortaan op zijn eentje akkoorden met het buitenland zou kunnen sluiten en de andere deelstaten (Brussel en Wallonië) de kans zal geven zich daarbij aan te sluiten. Luxemburg, dat vroeger dergelijke akkoorden samen met België afsprak, houdt het al voor bekeken en onderhandelt momenteel rechtstreeks, o.m. met Iran. Er moeten, volgens Geert Burger, open investeringsakkoorden komen, waarbij iedereen vrij is daaraan mee te doen, maar zonder daarbij de inspanningen van een ander gewest te schaden. Ik zou zeggen: laat de Walen maar splitsen, hoe meer hoe beter, tot we hopelijk ooit eens wakker worden in een gesplitst land.
---
Iets heel anders. De kans is groot dat ik de twee volgende dagen er niet toe zal komen mijn blog te schrijven of te plaatsen. Ik krijg dan nl het bezoek van mijn zuster Lucia uit Sardinië. Ze is al 14 jaar weduwe en baat sindsdien een Bed&Breakfast uit in Alghero, een klein havenstadje aan de noordwestkust van het eiland, op de vierde verdieping in de oude stad (‘il centro storico’, zoals ze dat daar noemen), voorzien van een ruim terras voor een ontbijt met zicht op de zee en een deel van de haven. Alghero was de eerste toeristisch uitgebate plaats op Sardinië, ontstaan toen de Britse luchtvaartmaatschappijen BEA en BOAC* er in de jaren 1950/60 van de vorige eeuw op het vliegveld van het nabije Fertilia een tussenlanding maakten op de vliegroute Londen-Malta. De officiële taal is er het Italiaans, maar het plaatselijk dialect is Catalaans, het gevolg van enkele eeuwen bezetting door Catalonië, toen dat land nog onafhankelijk was (wat het nu ook weer probeert te worden).
Voor wie het zou interesseren: bblucia@alice.it. Vanaf volgende week is ze er terug.
* Grapjassen beweerden toen dat BOAC stond voor ‘Better On A Camel’!
|
